Φρικτοί ὅρκοι-Ἐρεβώδη μυστικά, Γ' μέρος

Αποκαλύψεις  ΜΟΝΟ ΜΕ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ στον Ορθόδοξο Τύπο

 ΦΡΙΚΤΟΙ ΟΡΚΟΙ – ΕΡΕΒΩΔΗ ΜΥΣΤΙΚΑ

Γιατί δίδονται στις Στοές οι φοβεροί όρκοι;

Ποια είναι τα “βαρύτιμα” μυστικά που θέλουν να “κρύψουν” οι μασόνοι;

 Γ΄

Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν είχε ποτέ “Ιερές Εξετάσεις”, δεν πιέζει κανέναν. Αν όμως οι διδασκαλίες στις οποίες πιστεύει δεν συμβιβάζονται προς τις διδασκαλίες της Εκκλησίας μας, τότε εκείνος ο άνθρωπος δεν μπορεί - εκ των πραγμάτων - να δηλώνει πιστός Χριστιανός.
Οι διδασκαλίες, λοιπόν, του τεκτονισμού, ιδιαίτερα οι πλέον απόκρυφες εξ αυτών, οι βαθύτερες, που είναι η καρδιά και όχι η φλούδα της Μασονίας, είναι όλως ασυμβίβαστες[1], τι λέμε, είναι διαμετρικώς αντίθετες και εντελώς βλάσφημες με εκείνες της Εκκλησίας μας, επομένως οι συνάνθρωποί μας αυτοί έχουν σοβαρό πνευματικό πρόβλημα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Δεν μας ενδιαφέρει για άλλους λόγους η Μασονία.
Παραθέτουμε ευθύς αμέσως τις περί Θεού (και  Εωσφόρου) βαθύτερες αυτών τεκτονικές διδασκαλίες. Διδασκαλίες που συνθέτουν το σκοτεινότερο από τα μυστικά του τεκτονισμού.

Επειδή όμως εδώ θίγεται μια από τις πιο λεπτές πτυχές των αποκρύφων μασονικών διδασκαλιών, την οποία πιθανόν να αγνοούν οι περισσότεροι τέκτονες (και για να μην αδικήσουμε κανέναν, απολύτως κανένα) θα παραθέσουμε ικανό μέρος του σχετικού κεφαλαίου, με λίγα δικά μας παρενθετικά [εντός αγκυλών] αναγκαία, διευκρινιστικά σχόλια. Τα πολλά σχόλια και τα συμπεράσματα αφήνονται εις τους νοήμονες αναγνώστες των γραμμών αυτών.
Η εν λόγω αποκαλυπτική διδασκαλία που ακολουθεί δόθηκε από το επίσημο βήμα μασονικών Στοών ΜΟΝΟ σε υψηλόβαθμους (του 18^ου βαθμού) τέκτονες, από τον υψηλόβαθμο, επίσης, αδελφό τους Κωστήν Μελισσαρόπουλον[2] και δημοσιεύθηκε παρομοίως από τον τέκτονα Δημ. Στεφ. Αναγνωστόπουλον (βλ. εδώ υποσ. 5), κατά τα έτη 1974 και 1984 αντιστοίχως.

Η περί Θεού (και Εωσφόρου) πλήρης μασονική διδασκαλία…

Ο τίτλος του σχετικού άρθρου είναι:
«Η έννοια του Μ.Α.Τ.Σ. [του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος-του Θεού]». Διαβάζουμε εκεί:
«Ο τεκτονισμός αναφέρει εις όλους τους βαθμούς και επικαλείται κατά το άνοιγμα και κλείσιμο των εργασιών του το όνομα του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος. Αλλά δεν δίνει εις ουδένα βαθμόν την ανάλυσιν της εννοίας του (…)
Ο συμβολικός Τεκτονισμός [οι χαμηλοί βαθμοί 1-3] τηρεί σκόπιμον αοριστίαν σχετικώς με την έννοιαν  και την φύσιν του Μεγάλου Αρχιτέκτονος του Σύμπαντος (…) Αναγνωρίζει όμως και διακηρύττει την ύπαρξιν Θεού, τον οποίον δεν καθορίζει, αλλ’  ονομάζει Μέγαν Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (…)
Εάν επιστήσομεν την προσοχήν μας εις την έννοιαν της λέξεως «Αρχιτέκτων» ίσως παρατηρήσωμεν ότι οι αρχιτέκτονες δεν δημιουργούν εκ του μη όντος, αλλά χρησιμοποιούν υπάρχοντα υλικά, διευθετούντες αυτά συμφώνως προς σχέδιον το οποίον έχουν καταρτίσει … [επομένως ο Θεός δεν είναι ο εξ’ υπαρχής Δημιουργός του Σύμπαντος, αλλά απλώς ο διευθετήσας, ο “χτίσας” όσα βρήκε υπάρχοντα, τα από καιρό έτοιμα υλικά]»!
Και η αποκαλυπτική αυτή μασονική διδασκαλία συνεχίζεται φοβερή, ως ακολούθως:
«…Εν τούτοις, πλην των επισήμων Τυπικών [της Μασονίας, όπου αναπτύσσονται εξωτερικότερα  και συνεσκιασμένα τα του Γ΄ βαθμού], υπάρχει και «η πλήρης παράδοσις του Γ΄ βαθμού»[3], η οποία αναφέρει πολλά και περίεργα. Είμαι υποχρεωμένος [επισημαίνει ο μεγαλοτέκτων Κωστής Μελισσαρόπουλος] να τα υπενθυμίσω εις εκείνους οι οποίοι τα γνωρίζουν και να τα εκθέσω εις εκείνους οι οποίοι τα αγνοούν (…).
Αναφέρει λοιπόν η πλήρης παράδοσις του Γ΄ βαθμού ότι ο άγγελος του φωτός [ο Εωσφόρος της πτώσεως ως φοβερός όφις που έφερε την δυστυχία σε ολόκληρη την ανθρωπότητα], το πνεύμα του πυρός, ηράσθη της Εύας ήτις ενέδωσε εις τον έρωτά του και ούτως εγεννήθη ο Κάϊν, απείρως υπέρτερος του Άβελ. Ότι ο Θεός Αδωνάϊ [ο αληθινός Θεός, ο Θεός της Εκκλησίας μας], φθονών τον Κάϊν διά το πνεύμα όπερ μετέδωσεν εις αυτόν ο Εβλίς [ο πατέρας του Κάϊν, ο Εωσφόρος, με αραβικό όνομα^[4], ως όφις], εξώρισε τον Αδάμ και την Εύαν εκ της Εδέμ. Ότι ο ζηλότυπος ούτος Θεός είχε ζυμώσει ιλύν διά να πλάση τον Αδάμ και του είχε δώσει ψυχήν δουλικήν [όχι δημιουργήσας αυτόν κατ’ εικόνα Αυτού!]. Εφοβείτο δε [ο Θεός μας!] την ελευθέραν και ανεξάρτητον ψυχήν του Κάϊν [του τέκνου του όφεως και της Εύας!]. Ότι ο Κάϊν εξωργισθείς εκ της αδικίας του Αδωνάϊ, εθανάτωσεν τον Άβελ, ο δε Αδωνάϊ, ο Θεός όστις έμελλε να πνίξη τόσας χιλιάδας ανθρώπων εις τα ύδατα του κατακλυσμού, εχαρακτήρισε τον φόνον του Άβελ ως έγκλημα ασυγχώρητον. Ότι ο αμνησίκακος απόγονος του Κάϊν [και του Εωσφόρου] Χιράμ [=ο πατέρας όλων των μασόνων, όπως γράφουν  οι ίδιοι στο επίσημο Τυπικό του Γ΄ Βαθμού], υιός των πνευμάτων του πυρός καταβάλλει όλην την μεγαλοφυΐαν και ενεργητικότητα προς οικοδόμησιν του Ναού τον οποίον  η υπερηφάνεια του Σολομώντος ανεγείρει εις τον αμείλικτον Θεόν Αδωνάϊ, του οποίου το μίσος καταδιώκει από αιώνων το γένος του Καϊν [παντός εωσφοριστού, δηλαδή] (…) Ο Χιράμ άγεται υπό του προγόνου του Τουβαλκάϊν [απογόνου του Κάϊν που είναι γιος του Εωσφόρου] εν μέσω του πυρός [στο κέντρο του σατανικού κόσμου], εις το κέντρο της γης [εις το βασίλειον του Εωσφόρου και του υιού του Κάϊν], εκεί που παύει η τυραννία του φθονερού Αδωνάϊ [του αληθινού Θεού μας!] και γεύονται των καρπών του δένδρου της Επιστήμης [δεν εννοούν την επιστήμη όπως την εννοούμε συνήθως, αλλά αναφέρονται στο δένδρο της ψευδωνύμου γνώσεως, του “φωτός”  του σκοτίζοντος κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας!]. Ο Χιράμ [ο πατέρας των μασόνων, ως είδαμε] εισάγεται εις το άδυτον του πυρός [εις τα βαθέα του Σατανά “παππού” του] και ο Τουβαλκάϊν [πρόγονος του Χιράμ και απόγονος του Εωσφόρου] του εξηγεί τας αδυναμίας και τα ταπεινά πάθη του Αδωνάϊ, του μισούντος το πλάσμα του [όλους τους ανθρώπους!] και καταδικάσαντος αυτό να αποθνήσκη (…) Τέλος ο Τουβαλκάϊν [απόγονος του Εωσφόρου και πρόγονος του Χιράμ, πατρός των μασόνων] προφητεύει την επικράτησιν των απογόνων του Χιράμ [των μασόνων υιών του και παντός εωσφοριστού], οίτινες θα καταθιερώσουν καθ’  όλην την γην την λατρείαν του πυρός [του Εωσφόρου και του σκοτίζοντος “φωτός” του] καταρρίπτοντες την τυραννίαν του Αδωνάϊ [αλλά και των λειτουργών Του, των επισκόπων και ιερέων μας^[5]!]».

Είναι  πλασματικός  ο Θεός των Χριστιανών…

Ο Κ. Μελισσαρόπουλος καταστρώνοντας το κατάπτυστο αυτό μασονικό κείμενο (από ομιλία σε επίσημο βήμα μασονικής Στοάς) συνεχίζει:
«…Όσοι διά πρώτην φοράν ακούουν ολ’ αυτά, θα με δικαιώσουν διότι μετεχειρίσθην την λέξιν “περίεργα”.  
Ποία είναι η ερμηνεία αυτών, τα οποία θα ανεστάτωναν κάθε αγαθόν θρησκόληπτον εάν τα ήκουε; (…)»
Εν συνεχεία ο Κ. Μ. προσπαθεί να δώσει προσωπική εξήγηση σ’ αυτά τα “περίεργα” που παρουσίασε επισήμως στη Στοά ενώπιον των υψηλοβάθμων τεκτόνων αδελφών του, εξηγήσεις όμως και ερμηνείες εξίσου ερεβώδεις και σκοτεινές, καταλήγει δε ως εξής:
«…Αδωνάϊ είναι ο πλασματικός Θεός, ο οποίος εδημιουργήθη από τον άνθρωπον [!], συμφώνως προς την περιορισμένην αντίληψίν του, κατ’  εικόνα του ιδίου του εαυτού …» (πηγή: Κωστή Μελισσαροπούλου, Επτά ομιλίαι εις 18^ο, Αθήναι 1974, σελ. 37-48).

Όταν η Καμπάλα διαποτίζει την Μασονία…

Από πού έρχονται όμως οι απόκρυφες εωσφορικές αυτές διδαχές του μασωνισμού;
– Έρχονται από τη “Σχολή” της Καμπάλα, η οποία διά της μεθόδου της διαμετρικά ανάστροφης ερμηνείας του βιβλίου της Γενέσεως  και κατ’ ακολουθίαν ολόκληρης της Αγίας Γραφής, αναποδογυρίζει τα πάντα στην άμωμη Πίστη μας.
Ουαί, λοιπόν, εις εκείνους που λέγουν το φως  διά σκότος και το σκότος διά φως, αρνούμενοι κατ’  αυτόν τον τρόπο το Φως το αληθινό, το ερχόμενον εις τον κόσμον, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, κατά την Πίστιν ημών.
Το εκπληκτικό και ανεξήγητο (;) είναι ότι ανάλογα πράγματα έχει γράψει σε βιβλίο του  ένας επίσκοπος εκ των συγχρόνων “προωθητών” του Οικουμενισμού και δεξί χέρι ανωτάτου εκκλησιαστικού μας ηγέτη.
Τι έγραψε ο δεσπότης αυτός;  Ιδού κατά λέξη:
«Είναι καλύτερα που ο Αδάμ έπεσε διατηρώντας το δικαίωμά του στην απόλυτη ελευθερία, παρά αν είχε παραμείνει άπτωτος αρνούμενος αυτό το δικαίωμα, πράγμα που θα τον υποβίβαζε στη θέση του ζώου»(!) (Ορθόδοξος Τύπος, φ. 1017/26.3.1993, σελ. 3).
Μπράβο, λοιπόν, στο καταραμένο “φιδάκι”!   Και, εύγε, δεσπότη μας…

Επίλογος

  Το να ασχολείται κανείς – με σχετικό μόχθο -  εκθέτοντας τις “διδασκαλίες” αυτές σε ευλαβώς θρησκεύον κοινό δεν είναι και το καλύτερο. Επιχειρούμε όμως τις μικρές αυτές εργασίες μας, γνωρίζοντες ότι ο Τεκτονισμός υπήρξε, και είναι, το κύριο κανάλι διά του οποίου εισέρχονται, εισήλθαν ήδη ΕΝΤΟΣ των τειχών μας λύκοι βαρείς. Λύκοι βαρείς, κατασπαράσσοντες, τώρα, όχι μόνο πρόβατα αλλά και ποιμένες!... Και εξηγούμεθα διερωτώμενοι:
Διά ποίου τρόπου;
Μα με την προσχώρησή τους, δι’  ενεργειών τους ή παραλείψεων – ως ιχθύες άφωνοι –  στον εωσφορικής εμπνεύσεως Συγκρητιστικόν Οικουμενισμό.
Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι τι, εν τέλει, λέει και κάνει η Μασονία. Αυτοί λένε και κάνουν όσα πιστεύουν. Το φλέγον ζήτημα για τους Χριστιανούς είναι το τι ζητούν εκεί κατά καιρούς μερικοί κληρικοί μας!  Διότι είναι αυτοί – βεβαιότατα  – που όντες ΕΝΤΟΣ των τειχών προάγουν τον Συγκρητιστικόν Οικουμενισμό, κατεδαφίζοντες εκ των έσω κάθε ιερό και όσιο της Πίστεώς μας.
Αν σιωπήσουν, πάντως, οι χριστιανοί,  θα κραυγάσουν πλέον οι πέτρες!

Μοναχός Αβέρκιος

Αναδημοσίευση από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ φ. 2095/4.12.2015  σ. 1, 6.

[1] Κατά την σχετική Συνοδική Απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος, το 1933.

[2] Για το ποιος ήταν ο Κ. Μελισσαρόπουλος,  βλ. π. Αναστ. Γκοτσοπούλου, «Αθηναγόρας προς Μελισσαρόπουλο», Α-Γ, στο  Ορθόδοξος Τύπος, φ. 2086/2.10.15 σ. 1,7,    φ. 2087/9.10.15 σ. 1, 6  και  φ. 2088/16.10.15, σ. 1, 6   και στο διαδίκτυο.

[3] Η «πλήρης αυτή παράδοση» του Τεκτονισμού είναι απολύτως αποδεκτή από αυτούς και αμετάκλητη εις το διηνεκές. Διαβάζουμε για την παράδοση αυτή της Μασονίας τα εξής δεσμευτικά προς τους μασόνους: «Οιοσδήποτε τύπος  [=Τεκτονικό Σύστημα] θα παρέλειπε ή θα ετροποποίη την παράδοσιν ταύτην, θα έπαυε να λέγεται ελευθεροτεκτονικός…» (τεκτ. περιοδικό «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ», τ. 74-75, Ιούλιος 1967, σελ. 284, και πολλάκις αλλού παρόμοια).

[4] Γράφουν επ’  αυτού οι μασόνοι: «Εβλίς. Αραβικόν όνομα του πρίγκηπος των αποστατών αγγέλων, του κατακριμνησθέντος εκ του ουρανού διότι ηρνήθη να υπακούση εις τον ύψιστον. Ο Εβλίς εξομοιούται προς τον Εωσφόρον…» («Εγκυκλοπαίδεια της Ελευθέρας Τεκτονικής», υπό Νέστορος Χ.  Λάσκαρι,  έκδ. Στοάς Όμηρος, «εκδίδεται με την άδειαν της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και του Υπάτου Συμβουλίου του 33^ου», εν Αθήναις  1951,  λήμμα «Εβλίς», σελ. 329).
 [5] Στο βιβλίο του τέκτονος Δημ. Στ. Αναγνωστοπούλου, Κυανούς Τεκτονισμός (1-3 βαθμοί), αριθμημένο αντίτυπο 236, Πειραιάς 1984, σελ. 155-169, χαρακτηριστικός τίτλος του σχετικού άρθρου «Η απόκρυφος Χιραμική Παράδοσις». Η διδασκαλία και εδώ περί Θεού και Εωσφόρου είναι ταυτόσημη με την υπό του Κ. Ν. Μελισσαροπούλου περί Μ.Α.Τ.Σ. αναφερομένη στην έκδοση  Κ. Μελισσαρόπουλος, 33^ου,  Επτά Ομιλίες [του] εις 18^ον, Αθήναι 1974, σελ. 37 και εξής.

Πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο