Το αγιογραφικό ανάγνωσμα της Τετάρτης 11-02-2015

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2015. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. δ΄ 14 - ε΄ 6 

δ΄ 14 - ε΄ 6



Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον κεφ. Ι΄ 1 & 5 - 8

Ι΄ 1 & 5 - 8

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

LA HUMILDAD, POR SAN JUAN DE LA ESCALERA o SINAITA

Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου: Περί ταπεινοφροσύνης.

La escalera "Κλίμαξ"

25. Sobre la humildad Περί ταπεινοφροσύνης

(Sobre la humildad que se adquiere de forma mística y extermina los pazos)

(Διά την υψίστην ταπεινοφροσύνην, η οποία αποκτάται με μυστικόν τρόπον και εξολοθρεύει τα πάθη)

Al final tenemos diccionario de los siguientes términos teológicos: Agapi, jaris, luto por Dios, metania, nus, pazos, psique, realeza.

1. Aquel que pretende describir, por medio de palabras, de una manera exacta, la naturaleza, el sentido y el sentimiento de la energía increada de la agapi (amor) del Señor, y de la santa humildad de forma apropiada, y de la bienaventurada pureza con veracidad, del divino alumbramiento expresivamente, y del temor a Dios realmente, y de la íntima información interior sin error, y piensa que de esta manera con su explicación dará a entender las cosas a los que jamás las han saboreado y experimentado, parece aquel hombre que quiere explicar con palabras y ejemplos el sabor y la dulzura de la miel a aquellos que jamás la han saboreado. El segundo habla por hablar, por no decir, es un charlatán que parlotea; y el primero ignora que la vanagloria se burla exageradamente de él por las cosas que explica o que se ha convertido en un juguete de la vanagloria.

Ἐξάσκηση τῆς θέλησης στήν εὐαρέστηση τοῦ Θεοῦ. Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΑΡΕΣΤΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ,ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ.
ΟΜΙΛΙΑ Π.ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΣΤΙΣ 7/06/2009

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

«Νά ἕνας ἅγιος πού περπατᾶ στή γῆ!»

«Μόνον Σύ, Κύριε, γνωρίζεις τι χρειάζεται εις ημάς» (ή προσευχή του Πατριάρχου Σερβίας κ. Παύλου). Από το αδύναμο αγοράκι, δια το οποίον άναβαν κερί νομίζοντες ότι απέθανε και το οποίον εις το μάθημα των θρησκευτικών βαθμολογείτο δια του 2, έγινε εις των μεγαλυτέρων πνευματικών της εποχής του. Μετά από 22 ώρας αεροπορικού ταξιδιού επιστρέφων εκ της Αυστραλίας μεταβαίνει κατ' ευθείαν εις την αγρυπνία εις τον Μητροπολιτικό Ναόν του Βελιγραδίου, έπειτα επί δύο ώρας επιδιορθώνει το ταλαιπωρημένο ράσο του, δια να ξεκινήσει, το πρωί κατά τας 6 μετά την τέλεση της θείας Λειτουργίας, δια την Μόσχα, οπού ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος Β' θα τον ερώτηση, εάν εν τω μεταξύ , πρόφθασε να επισκεφθεί την Ν. Ζηλανδία. Ευρισκόμενος εις την Αμερική εις την αποστολή δια την επιστροφή και επανένωση των αποσχισθεισών επαρχιών της Ορθοδόξου Σερβικής Εκκλησίας εις την Αμερική με την μητρική Εκκλησία της Σερβίας, το θέρος του 1992, προτού αναχωρήση από το Λος Άντζελες δια το Σικάγο, η Αγιότης ο Πατριάρχης των Σέρβων Παύλος σήκωσε το ράσο, του και εισήλθεν εις τα νερά του Ειρηνικού. Παρέμεινε εις την στάση αυτήν επ' ολίγον ατενίζων εις το βάθος και το ύψος του ορίζοντος, οφθαλμοφανώς προσευχόμενος• έσκυψε και από τον βυθόν έλαβε δύο λευκά πετραδάκια, τα φίλησε και τα έβαλε εις την τσέπη του.

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, Ὁ ἑαυτός μας, ὁ ἐπικίνδυνος ἐχθρός

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ, Ο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

 

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος

 

Ὁ χριστιανισμός ἐκπολιτίζει, ἀλλά ὁ πολιτισμός δέν ἐκχριστιανίζει. Θεωροῦμε κατόρθωμα, ὅτι φθάσαμε σέ μηχανές πού «σκέπτονται» καί ἐνεργοῦν σάν «ἄνθρωποι». Ὁ κίνδυνος ὅμως εἶναι, νά καταντήσουν οἱ ἄνθρωποι, νά σκέπτωνται καί νά αἰσθάνωνται σάν μηχανές. Ἤ, μήπως ἤδη ἔχουμε καταντήσει ἔτσι; Διερωτώμεθα...

Τήν ἐποχή μας κατακλύζουν οἱ ''κομπιοῦτερς - μνῆμες''.

Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος, ὁ ἄνθρωπος χωρίς Χριστό, πάσχει κυρίως ἀπό ''κομπιοῦτερ - λήθης''. Δηλαδή, θέλει καί προσπαθεῖ νά ξεχάση τούς φόβους του, τίς ἀνασφάλειές του καί τίς ἐν γένει ἐνοχές του καί ὄχι νά ἀποβάλλη τά πάθη του καί ὅλες τίς συνέπειες ἀπό αὐτά. Ἐνῶ, ὅταν καί ἐάν ζοῦμε κατά Θεόν, θέλουμε, ὄχι νά ξεχάσουμε τά πάθη μας, ἀλλά νά τά θεραπεύσουμε.

 Ταλαίπωρε ἄνθρωπε, ψάξε μέσα σου, ψάξε γιά σένα. Ἀπό σένα πηγάζουν ὅλα, ἀπό τά πάθη σου, ἀπό τόν ἐγωϊσμό σου, ἀπό τίς ζήλειες σου, ἀπό τίς κακίες, τά κόμπλεξ σου καί τόσα ἄλλα.

Γέρων Δαυΐδ Διονυσιάτης (†5 Φεβρουαρίου 1983)

Πρόλογος

Στο διάστημα της πενηντάχρονης περίπου διαδρομής μου στο καταφύγιο της μετανοίας και της προσευχής, το ωραίο περιβόλι της Κυρίας μας Θεοτόκου, της προστάτιδος και Εφόρου του ωραίου αυτού επιγείου παραδείσου που λέγεται Άγιον Όρος, δεν έπαψε να είναι άμα και Αγιοτόκος, ούτε θα πάψει έως της συντελείας του αιώνος. Ελάχιστο δείγμα της εποχής μας οι Άγιοι Σιλουανός ο Αθωνίτης, Σάββας ο μετέπειτα Καλύμνου, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Παΐσιος Αγιορείτης και πλήθος γνωστοί και άγνωστοι άγιοι, εν οις και ο προσφάτως επισήμως ανακηρυχθείς Άγιος, Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.

Ως προς την ταπεινότητά μου, έτυχε ο κλήρος να συγγράψω κατά πλάτος τον βίο για τρεις μεγάλες σύγχρονες μορφές, τους μακαριστούς πνευματικούς μου πατέρες, παπα-Χαράλαμπο Διονυσιάτη και Αρσένιο Σπηλαιώτη ως και μόλις πρόσφατα για ένα γνωστό μου Σέρβο ασκητή, π. Γεώργιο Βίτκοβιτς (γνωστό ως Μπράνκο).

Κατ’ επιτομή δε, συνέγραψα για τις μεγάλες μορφές των Γερόντων Γαβριήλ και Θεοκλήτου των Διονυσιατών, καθώς και περί του μεγάλου Γέροντος και νέου ανακαινιστού της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντος Ιωσήφ. Εις το ανά χείρας, ο αγαπητός εν Χριστώ αδελφός, Ν.Β. με προτρέπει να συγγράψω ολίγα ακόμη για εναρέτους Διονυσιάτες πατέρες με τους οποίους έζησα και συνασκήθηκα. Δυστυχώς όταν είχαμε τους θησαυρούς, ούτε που διανοήθηκα να κρατήσω σημειώσεις για κάτι τέτοιο. Τώρα εξαιτούμενος την επιοίκεια των αναγνωστών, αναμηρυκάζω έστω ολίγα από ό,τι θυμάμαι. Πρώτον κατά σειρά παραθέτω τον αείμνηστο μοναχό π. Δαυίδ Διονυσιάτη.

Μοναχός Δαυίδ Διονυσιάτης (1890-1983)

Ο Μοναχός Δαυίδ κατά κόσμον Δήμος Φλώρος δεν έγινε από τη νεαρά ηλικία μοναχός, αν και πολύ το επιθυμούσε.

Σκότωσα τό παιδί μου (Συγκλονιστικό περιστατικό)

Στη δεκαετία που ήμουν στον Άγιο Βασίλειο Πειραιώς, γύρω στα 1975-76, σε μιά Μαιευτική κλινική, μεταβαίνει μιά νεαρά κυρία, 27 περίπου ετών, και συναντά τον Διευθυντή της κλινικής, που ήταν γνωστός Γυναικολόγος, και του ζητά να κάμει τη γνωστή επέμβαση της εκτρώσεως έναντι μεγάλης αμοιβής. 

 Ο γιατρός-μαιευτήρας, που ήταν άνθρωπος του Θεού, αρνήθηκε και της είπε:

 Κυρία μου, η κλινική μου είναι φωλιά ζωής και δεν θα την κάνω σήμερα «σφαγείο». -Είναι δικαίωμά μου, εγώ το ορίζω και εγώ θα το ρίξω.. Άλλωστε, σεις θα πληρωθείτε καλά. Μου φτάνει το ένα παιδί, άλλο δεν χρειάζομαι. 

 -Δεν γίνομαι συνένοχος στην αμαρτία σας.

 Μου το απαγορεύει ο όρκος που έδωσα ως γιατρός και η συνείδησίς μου!

  Ανταπάντησε ο ευσυνείδητος Γυναικολόγος. Και η ευκατάστατη κυρία έφυγε νευριασμένη, για να βρει άλλο γιατρό για την άμβλωση. Από τότε πέρασαν δύο χρόνια.

Ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς γιά τό Τριώδιο καί τίς καρναβαλικές ἐκδηλώσεις

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ  28ῃ Ἰανουαρίου 2015

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

( ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 72 )

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Κ Ο Σ Μ Α Σ

Πρός τούς Παν/τους Ἱεροκήρυκας, Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς,

Ὁσιωτάτους Μοναχούς καί Μοναχάς

καί τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

            Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Εἰσήλθαμε στήν ἁγιασμένη καί ψυχωφελῆ περίοδο τοῦ Τριωδίου.

Δέκα ἑβδομάδες πρό τοῦ Πάσχα διαρκεῖ ἡ περίοδος τοῦ Τριωδίου. Διαιρεῖται σέ τρεῖς ἀνίσους ὑποπεριόδους. Τήν προπαρασκευαστική περίοδο, τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία μέ τήν πνευματοκίνητη σοφία της καί τήν ἄμετρη ἀγάπη της, μᾶς χαρίζει τήν πνευματική αὐτή περίοδο γιά νά ἔλθουμε ὅλοι μας σέ πνευματική περισυλλογή, αὐτοσυγκέντρωσι καί ἀνασυγκρότησι.

Ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι οἱ βιοτικές μέριμνες, οἱ καθημερινές ἀσχολίες μέ τά ὑλικοσωματικά μᾶς δημιουργοῦν πνευματική νάρκη.

Αὐτή ἡ νάρκη, ἡ χαλάρωσι καί ἡ πνευματική ὑπνηλία, ἄν δέν ἀντιμετωπισθοῦν ἐγκαίρως, θά φέρουν ψυχική ἀτονία, πνευματική θόλωσι καί φθορά, ὀλίσθημα ψυχικοῦ θανάτου.

Γιά νά προλάβη ἡ Ἐκκλησία μας τήν ψυχοκτόνο αὐτή κατάστασι, ἐθέσπισε καί προσφέρει τήν περίοδο τοῦ Τριωδίου.

Κι ἐμεῖς, συνειδητά, πνευματικά παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας ὀφείλουμε μέ εὐγνωμοσύνη νά δεχθοῦμε, νά γνωρίσουμε τήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι εἶναι περίοδος κατ’ ἐξοχήν πνευματική, περίοδος ἀνανήψεως, συναισθήσεως, εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἀνακαινίσεως.

Ἀναίρεση κατηγοριῶν κατά τῆς ἐκκλησίας (μέρος 2ο)

 Δεύτερη κατηγορία: Ανέχεται στους κόλπους Της πολυάριθμους αμαρτωλούς κληρικούς χωρίς να δύναται να εξαγιάσει αυτού. Δεν αμφισβητούμε ότι ατυχώς είχε και έχει κληρικούς οι οποίοι αναξίως έζησαν, και ιερείς και επισκόπους και πατριάρχες. Αλλά τι έπεται με αυτό;

Δεν είναι ένοχη η Εκκλησία για τον αμαρτωλό βίο αυτών των αναξίων κληρικών.

Ο ήλιος ρίχνει τις ευεργετικές και ζωογόνες ακτίνες του όχι μόνο στα ωραία και μυρωδάτα άνθη, αλλά και σε πολλά αγριοβότανα, σε γαϊδουράγκαθα, σε αγκάθια και σε δηλητηριώδη φυτά, τα οποία εξωτερικά φαίνονται άσχημα. Μήπως γι’ αυτό πρέπει να περιφρονήσουμε τον ήλιο; Μάλλον

η αιτία των βλαβερών φυτών οφείλεται στο άγονο του εδάφους ή στην κακή καλλιέργεια αυτού, ή στους σπόρους, οι οποίοι έπεσαν από τα αγριοβότανα και τα δηλητηριώδη φυτά. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην Εκκλησία.

Για τα σφάλματα των παιδιών Της, δεν είναι υπεύθυνη η Εκκλησία, αλλά το εσωτερικό της ανθρώπινης καρδιάς το οποίο κατά βάθος έχει το δηλητήριο της αμαρτίας, και ατυχώς οι άνθρωποι εκείνοι που αμάρτησαν, δεν φρόντισαν αρκετά να αγωνισθούν προς νέκρωση του παλαιού ανθρώπου.

Γλωσσάριο Τριωδίου

ΤΡΙΩΔΙΟ: Ἐκκλησιαστικὴ περίοδος ποὺ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου ἕως τὴν Κυριακή τοῦ Πάσχα. Ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό της, ἀπὸ τὸ ὁποῖο παίρνει καὶ τὸ ὄνομά της, εἶναι ὅτι κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ οἱ Κανόνες ποὺ ἀπαρτίζουν τὶς καθημερινὲς ἀκολουθίες ἀποτελοῦνται ἀπὸ τρεῖς ὠδὲς καὶ ὄχι ἐννιά, ὅπως συμβαίνει μὲ ὅλους τούς ὑπόλοιπους Κανόνες. Εἶναι πλήρης ἀκολουθιῶν, προσφαίροντας στοὺς πιστοὺς πολλὲς εὐκαιρίες λειτουργικῆς ἐμπειρίας. Εἶναι περίοδος κατάνυξης καὶ προετοιμασίας γιὰ τὸ Ἃγιο Πάσχα καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Δὲν ἐκτείνεται πάντα στὴν ἴδια περίοδο τοῦ ἔτους μία καὶ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ Πάσχα. ΚΥΡΙΑΚΕΣ: Ὅλες οἱ Κυριακές τοῦ Τριωδίου ἔχουν μία συγκεκριμένη ὀνομασία καὶ ἀποτελοῦν μία ἀλληλουχία μεστὴ νοημάτων καὶ μηνυμάτων. Μὲ τὴ σειρά, οἱ Κυριακές τοῦ Τριωδίου εἶναι:

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός: Κρίση καί διανόηση, ἕνα διαχρονικό μας πρόβλημα

Διάλεξη του ομότιμου καθηγητή Θεολογίας, π. Γεώργιου Μεταλληνού με θέμα «Κρίση και διανόηση, ένα διαχρονικό μας πρόβλημα», η οποία έγινε στις 3.2.2015 στην αίθουσα πολιτικής και πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής» στην Αθήνα, στα πλαίσια κύκλου διαλέξεων με θέμα «Πέραν της Παρακμής», τον οποίο οργάνωσε η Κίνηση Πολιτών ΑΡΔΗΝ.

http://aktines.blogspot.gr/2015/02/blog-post_63.html

Ἐπὶ τῇ μνήμη ἁγ. Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Γαλῆ (=γάτα) - νύμφη

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

(Ἡ μνήμη σήμερα τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου, ποὺ ὑπῆρξε ἐλεγκτὴς διαφόρων ἀταξιῶν κληρικῶν τῆς ἐποχῆς του, μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ θυμηθοῦμε ἕνα παλαιὸ ἄρθρο τοῦ π. Αὐγουστίνου ἀφιερωμένο στοὺς σπουδαστὰς τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς θεολογίας, στὸ ὁποῖο μιλάει γιὰ τοὺς ὑποψηφίους κληρικούς. Ἡ κεντρική του ἰδέα εἶναι· Προσοχὴ στὶς χειροτονίες ! )

Ὁ Χριστιανισμός, ἀγαπητοί μου, ὅταν σταμάτησαν οἱ διωγμοί, κηρύχθηκε ἐ πίσημη θρησκεία τοῦ κράτους τὸ ἔτος 313 μ.Χ. καὶ σιγὰ - σιγὰ ἡ πίστις πῆρε νὰ προοδεύῃ. Χτίζονται ναοί, βαπτίζονται καὶ ἀξιωματοῦχοι…. Ἀλλὰ ἡ ἐξωτερικὴ αὐτὴ ἄνεσι καὶ ἡ λαμπρότητα ἔγιναν πειρασμοὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ἄνθρωποι ποὺ τὸν καιρὸ τῶν διωγμῶν ἔμειναν μακριά, τώρα, ὄχι ἀ πὸ ἁγνὴ πίστι ἀλλ᾽ ἀπὸ ταπει νὴ συμφεροντολογία, εἶπαν· Θὰ γίνουμε Χριστιανοί, ἀκόμα καὶ κληρικοί, γιὰ νὰ ζήσουμε.

Προκείμενα ἐσπερινοῦ

ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΑ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ

Ἑβδομάδος

Τῷ Σαββάτῳ ἑσπέρας.
Ἦχος πλ. β´. Ψαλμὸς Ϟβ´.

Ὁ Κύριος ἐβασίλευσεν, εὐπρέπειαν ἐνεδύ­σα­το.
Στίχ. Ἐνεδύσατο Κύριος δύναμιν, καὶ περιεζώσατο.
Στίχ. Καὶ γὰρ ἐστερέωσεν τὴν οἰκουμένην, ἥ­τις οὐ σαλευθήσεται.

Τῇ Κυριακῇ ἑσπέρας.
Ἦχος πλ. δ´. Ψαλμὸς ρλγ´.

Ἰδοὺ δὴ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ δοῦ­λοι Κυρίου.
Στίχ. Οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴ­κου Θεοῦ ἡμῶν.
Στίχ. Ἐν ταῖς νυξὶν ἐπάρατε τὰς χεῖρας ὑ­μῶν εἰς τὰ ἅγια καὶ εὐλογεῖτε τὸν Κύριον.

10 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Χαραλάμπους Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Βάπτου, Πορφυρίου καὶ τῶν τριῶν γυναικῶν Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Πρθένων Ἐνναθᾶ, Οὐαλεντίνης καὶ Παύλου Μαρτύρων, Ζήνωνος τοῦ Ταχυδρόμου, Ἀναστασίου Πατριάρχου, μνήμη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Ἀρεοβίνδου, Ἄννης Πριγκίπισσας, Προχόρου Ὁσίου, Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωάννου τοῦ Φιλοσόφου, Λογγίνου τοῦ Ἐρημίτου, Ἁγίων Πάντως Ἱεραρχῶν Νόβγκοροντ Ρωσίας, Ἀνάμνηση θαύματος Ζακύνθου, διήγηση περὶ ὑπακοῆς στοὺς γονεῖς.

Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεὺς στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.). Ὅταν τὸ ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σέβηρος ἐξαπέλυσε ἀπηνῆ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τὸν Ἅγιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του.
 Ὅμως ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁμολόγησε στὸν ἔπαρχο τὴν προσήλωσή του στὸν Χριστὸ καὶ δήλωσε μὲ παρρησία ὅτι σὲ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καὶ νὰ ὑποβληθεῖ δὲν πρόκειται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἡ σκοτισμένη καὶ σαρκικὴ ψυχὴ τοῦ Λουκιανοῦ ἐπέτεινε τὴν ὀργή της καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ φρικώδη βασανιστήρια στὸ γέροντα ἱερέα.
Πρῶτα τὸν γύμνωσαν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λουκιανός, παίρνοντας τὸ ξίφος του προσπάθησε νὰ πληγώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ἀποκόπηκαν τὰ χέρια του καὶ ἔμειναν κρεμασμένα στὸ σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ μόνο ὕστερα ἀπὸ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου συγκολλήθηκαν αὐτὰ πάλι στὸ σῶμα καὶ ὁ ἡγεμόνας κατέστη ὑγιής. Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου πολλοὶ ἀπὸ τοὺς δημίους πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεό.