Τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μὲ τὸ θηρίο.
Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά
Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ὄχι μακριά ἀπό τήν πόλι Λύδδα, ὅπου ἔχει ταφῆ τό πάνσεπτο σῶμα του, εἶναι μία πόλις πού λέγεται Βηρυττός, δίπλα στό ὄρος Λίβανος. Δίπλα στήν πόλι αὐτή ὑπῆρχε μία μεγάλη πηγή στήν ὁποία κατοικοῦσε ἕνα μεγάλο καί φοβερό ἑρπετό.
Κάθε φορά πού ἔβγαινε ἔξω ἀπό τήν φωλιά του, πού ἦταν δίπλα στήν πηγή, ἔπιανε ἀνθρώπους καί τούς ἔτρωγε. Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι ἁρματώθηκαν καί πλησίασαν ἐκεῖνο τό μέρος μέ τήν ψυχή στό στόμα ἀπό τόν φόβο τους γιά νά τό σκοτώσουν.
Ἀλλά, μόνο καί μόνο τό ἄκουσμα ὅτι τό θηρίο ἐξερχόταν, ἔτρεμαν ἀπό τόν φόβο τους καί ἔτρεχαν νά γλυτώσουν. Ἀρκετοί εἶχαν συληφθῆ ἀπό τό θηρίο αὐτό καί εἶχαν γίνη τροφή του.
Γιά τήν πόλι ἐκείνη ἡ παρουσία αὐτοῦ τοῦ θηρίου ἦταν μεγάλη πληγή, συμφορά καί δοκιμασία.
Ἔτσι μία ἡμέρα, φθάνοντας ἄνθρωποι στήν πόλι ἐκείνη, ἐπῆγαν στόν βασιλέα καί τοῦ εἶπαν:
-Τί νά κάνουμε, βασιλεῦ, διότι χανόμεθα ὅλοι μας ἀπ᾿ αὐτό τό θηρίο.
Αὐτό τό ὁποῖο θά μέ συμβουλεύσουν οἱ θεοί μας, θά τό εἰπῶ καί σ᾿ἐσᾶς, τούς εἶπε ὁ βασιλεύς.
Ἔτσι, οἱ δαίμονες πού κατοικοῦσαν μέσα στά εἴδωλα καί ἤθελαν τήν ἀπώλεια τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, ἔδωσαν μία κατάλληλη συμβουλή στόν βασιλέα: Ἐάν θέλουν νά μή χαθοῦν ὅλοι, νά δίνουν στόν θηρίο κάθε ἡμέρα ἕνα ἀπό τά παιδιά τους, ἀγόρι ἤ κορίτσι γιά τρώγη αὐτό τό θηρίο. Καί ὁ βασιλεύς εἶπε κατόπιν:
-Ὅταν θά ἔλθη ἡ σειρά καί σέ μένα, παρότι ἔχω μόνο μία κόρη, τί νά κάνω; Θά τήν δώσω, νά γλυτώσω ἐγώ!
Καί δέχθηκαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι αὐτή τήν βασιλική συμβουλή, μᾶλλον νά τήν ὀνομάσουμε διαβολική. Ἔτσι μέ νόμο πλέον, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, μικροί καί μεγάλοι, ἔδιναν τά παιδιά τους μέ τήν σειρά κάθε ἡμέρα καί ἕνα γιά τροφή στό θηρίο. Κάθε ἡμέρα, ἀφοῦ ἐστόλιζαν τό παιδί, ἀγόρι ἤ κορίτσι, τό ἄφηναν δίπλα στήν πηγή. Ἐξερχόταν τό θηρίο καί ἔτρωγε τό ἕτοιμο θήραμά του. Οἱ συγγενεῖς τῶν παιδιῶν αὐτῶν κάθε ἡμέρα θρηνοῦσαν μέ σπαρακτικές φωνές καί ἔκλαιαν γιά τόν χαμό τους.
Ἀφοῦ ἦλθε ἡ σειρά ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς πόλεως, ἦλθε καί ἡ σειρά τοῦ βασιλέως. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἶπαν:
-Ἰδού, βασιλεῦ, ὅλοι ἐμεῖς σύμφωνα μέ τή ἀπόφασί σου, ἐδώσαμε τά παιδιά μας, τροφή στό θηρίο καί τώρα τελειώνει ἡ σειρά μας. Τί μᾶς συμβουλεύεις νά κάνουμε τώρα;
Καί ὁ βασιλεύς τούς ἀπήντησε:
-Θά δώσω κι ἐγώ τήν κόρη μου, παρότι δέν ἔχω ἄλλη καί μετά θά κάνουμε ὅ,τι θά μᾶς εἰποῦν οἱ θεοί μας.
Ἀφοῦ ἐκάλεσε ὁ βασιλεύς τήν κόρη του, τήν διέταξε νά στολισθῆ, ὅπως πρέπει, ἄν καί ἦταν πολύ λυπημένος κι ἔκλαιγε γιά τόν χαμό της.
Ἔμεινε στό παλάτι του μέ τούς αὐλικούς του κλαίοντας καί θρηνώντας καί τήν κόρη του ἔστειλε νά περιμένη ἔξω ἀπό τήν πηγή, γιά νά γίνη κατάβρωμα τοῦ θηρίου.
Ὅμως, σύμφωνα μέ τήν πρόνοια τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, σωματικά καί ψυχικά, ἐπέρασε ἀπό ἐκεῖ ὁ μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος ἐπάνω στό ἄλογό του κρατῶντας κοντάρι στό χέρι του. Βλέποντας τήν βασιλοπούλα ντύμενη σάν νύμφη, ἔξω ἀπό τήν πηγή, νά κλαίη καί νά στενάζη, τήν ἐρώτησε:
-Γιατί στέκεσαι ἐδῶ καί κλαῖς;
Καί αὐτή τοῦ εἶπε: Καλό μου παλληκάρι, φύγε γρήγορα ἀπ᾿ ἐδῶ γιά νά μή πεθάνης μαζί μέ μένα.
Καί ὁ Ἅγιος τήν ἐρώτησε πάλι πιό δυνατά:
-Μή φοβᾶσαι, κόρη μου, ἀλλά πές μου τί περιμένεις καί γιατί σέ κυττάζει ὅλος ὁ κόσμος ἀπό μακριά;
Καί ἡ βασιλοπούλα τοῦ εἶπε:
-Ἐκλεκτέ μου νέε, σέ βλέπω γενναῖον καί γεροδεμένον, ἀλλά γιατί θέλεις νά πεθάνης μαζί μέ μένα; Φῦγε γρήγορα ἀπό τόν τόπο αὐτόν.
Καί ὁ Ἅγιος τῆς εἶπε:
-Δέν θά φύγω ἀπ᾿ ἐδῶ μέχρις ὅτου μοῦ εἰπῆς τήν ἀλήθεια. Γιατί παραμένεις ἐδῶ καί κλαῖς; Ποιόν περιμένεις;
Ἡ κόρη τοῦ βασιλέως τοῦ εἶπε μέ τήν σειρά ὅλη τήν ἀλήθεια γιά τό θηρίο καί γιά τόν ἑαυτό της. Καί μετά εἶπε πρός αὐτήν ὁ Ἅγιος Γεώργιος:
-Μή φοβᾶσαι, κόρη μου, κι ἐγώ στό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου, τοῦ Ἀληθινοῦ, θά σέ λυτρώσω ἀπό τό θηρίο αὐτό.
-Καλό μου παλληκάρι, μή θέλεις νά χαθῆς καί σύ μαζί μου. Καλλίτερα φῦγε νά λυτρωθῆς ἀπό τόν πικρό θάνατο. Φθάνει νά χαθῶ μόνο ἐγώ. Φῦγε. Δέν θά γλυτώσης ἀπό τά δόντια τοῦ θηρίου.
Μετά ἀπό τά λόγια αὐτά τῆς κόρης, φάνηκε τό θηρίο μέσα στά νερά τῆς πηγῆς. Κατά τήν συνήθειά του, βλέποντας τήν κόρη, ἐσύριξε μέ δυνατή κραυγή. Τότε ἡ κόρη εἶπε στόν Ἅγιο:
-Φῦγε, ἄνθρωπε, ἰδού τό θηρίο ἔρχεται.
Τότε ὁ ἅγιος Γεώργιος ἔκαμε τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί καλώντας τόν Κύριο εἰς βοήθειαν, εἶπεν:
-Στό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος κι ἀμέσως ἐκάρφωσε μέ τό κοντάρι του τό θηρίο ἐπάνω στήν ράχη του. Τό κτύπησε στόν λαιμό του καί ἀπό τήν πληγή ἔβγαινε πολύ αἷμα. Καί τό ἄλογό του πατοῦσε τό θηρίο μέ τά πόδια του.
Μετά ἀπ᾿ αὐτό τό ἄθλημά του ὁ Ἅγιος διέταξε τήν κόρη νά δέση μ᾿ ἕνα σχοινί τό θηρίο ἀπό τό κεφάλι του καί νά τό φέρη σάν ἕνα σκυλί ἔξω καί νά τό ὁδηγήση πρός τήν πόλι. Τότε ὅλος ὁ λαός βλέποντας τό θηρίο νά τό τραβᾶ ἡ παρθένος, ἔφριξε ἀπό τόν φόβο του.
Τότε ὁ ἅγιος Γεώργιος εἶπε πρός αὐτούς:
-Μή πλέον φοβῆσθε, ἀλλά νά ἐλπίζετε στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί πιστεύετε σ᾿ Αὐτόν, διότι Αὐτός μ᾿ ἔστειλε σέ σᾶς νά σᾶς λυτρώσω ἀπ᾿ αὐτό τό θαλάσσιο θηρίο.
Κατόπιν ὁ Ἅγιος ἔκοψε μέ τό σπαθί του τόν λαιμό τοῦ θηρίου μέσα στό κέντρο τῆς πόλεως. Κατόπιν τό ἐπῆραν οἱ ἄνθρωποι καί τό ἐπέταξαν μέσα στήν φωτιά.
Τότε ὁ βασιλεύς τῆς πόλεως ἐκείνης καί ὅλος ὁ λαός ἐπίστευσαν στόν Χριστό καί ἐβαπτίσθηκαν. Καί ἐβαπτίσθηκαν 25.000 ἄνδρες χωρίς νά ὑπολογισθοῦν οἱ γυναῖκες καί τά παιδιά τους.
Σ᾿ ἐκεῖνον τόν τόπο κατόπιν κτίσθηκε μεγάλη καί ὡραία ἐκκλησία πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ὁ ὁποῖος ἐλύτρωσε αὐτήν τήν παρθένον ἀπό τόν ὁρατόν ἐκεῖνον δράκοντα.
Ἔτσι φυλάττει καί ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας κάθε ἄνθρωπο ἀπό τόν ἀόρατον δράκοντα διάβολο, πού θέλει νά ὁδηγήση τούς πάντες στήν κόλασι. Ἔτσι ὁ ἅγιος Γεώργιος καί τότε καί τώρα καί σέ κάθε καιρό ἔρχεται βοηθός σ᾿ αὐτούς πού τόν ἐπικαλοῦνται μέ τήν καρδιά τους καί μέ δυνατή πίστι.
Αὐτός θά συνεχίση νά κάνη θαύματα μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ πρός ὅλους τούς εὐλαβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τιμοῦν τούς ἀγῶνες καί τά ἀθλήματά του καί τόν καλοῦν πάντοτε σέ βοήθεια, διότι ὁ Ἅγιος Αὐτός καί κάθε Ἅγιος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχει μεγάλη παρρησία πρός τόν Χριστό μας.
Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου