ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Ἀπό τό βιβλίο «Πορεία πρός τόν οὐρανό»
Ἁγίου Τύχωνος τοῦ Ζάντονσκ
«Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, καί ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ» (Ἀποκ. 22, 12).
Ποιός τά λέει αὐτά; Ὁ Θεός ὁ Μέγας καί Φοβερός. Τί λέει; Ὅτι θά ἔρθει Αὐτός ὁ Ἴδιος νά κρίνει τήν Οἰκουμένη καί ν’ ἀποδώσει στόν καθένα κατά τά ἔργα του.
Φτωχοί ἁμαρτωλοί! Τί πρέπει νά σκέφτεστε ἀκούγοντας αὐτά τά λόγια; Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός ἔρχεται νά σᾶς κρίνει σύμφωνα μέ τίς πράξεις σας! Φοβηθεῖτε ν’ ἁμαρτάνετε πλέον καί νά παρανομεῖτε! Ἔρχεται μέ δύναμη καί δόξα πολλή!...
Λυπήσου, Κύριε, λυπήσου τό πλάσμα Σου!
Κανένας ἀναμάρτητος, παρά μόνο Ἐσύ.
***
Φοβερή, ἀδελφοί μου, θά εἶναι ἡ μέρα καί ἡ ὥρα ἐκείνη, ὅταν ὁ Κύριος θά κρίνει τούς ἁμαρτωλούς. Τρομάζουμε στή σκέψη ἑνός ἐπίγειου δικαστηρίου· ἀσύγκριτα φοβερότερο θά εἶναι τό δικαστήριο ἐκεῖνο.
Ἐδῶ δικάζουν ἄνθρωποι ὅμοιοί μας· σ’ ἐκεῖνο τό δικαστήριο θά δικάσει ὁ Ἴδιος ὁ Θεός!
Ἐδῶ ὑπάρχουν μάρτυρες πού κατηγοροῦν ἤ ὑπερασπίζονται τόν ὑπόδικο· ἐκεῖ δέν θά χρειαστοῦν, γιατί ὁ δικαστής τά γνωρίζει ὅλα μέ ἀκρίβεια.
Ἐδῶ συμβαίνουν συχνά προσωποληψίες: Εὐνοεῖται ὁ πλούσιος ἀντί γιά τό φτωχό ἤ ὁ ἀριστοκράτης ἀντί τόν ἄσημο· ἐκεῖ ὁ δικαστής δέν ἐξετάζει πρόσωπα, ἀλλά δικάζει σύμφωνα μέ τή συνείδηση καί τά ἔργα τοῦ καθένα.
Ἐδῶ, στ’ ἀνθρώπινα δικαστήρια, παρουσιάζονται βοηθοί καί συνήγοροι. Συνηγοροῦν οἱ εὐγενεῖς γιά τούς εὐγενεῖς, οἱ πλούσιοι γιά τούς πλούσιους, οἱ φίλοι γιά τούς φίλους· ἐκεῖ δέν θά συμβαίνουν αὐτά. Ὁ καθένας θά δώσει μόνος του ἀπολογία γιά τόν ἑαυτό του.
Ἐδῶ πολλές φορές ὑποστηρίζουν τόν ἄνθρωπο τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι του· ἐκεῖ ὅμως ὄχι.
Ἐδῶ δίνουν καί παίρνουν οἱ ρητορεῖες καί οἱ σοφιστεῖες· ἐκεῖ ὅλοι θά μείνουν ἄλαλοι.
Ἐδῶ ὁ ὑπόδικος κατηγορεῖται καί δικάζεται μπροστά σέ μικρό ἀκροατήριο· ἐκεῖ ὁ ἁμαρτωλός θά κατηγορεῖται καί θά δικάζεται μπροστά σ’ ὅλο τόν κόσμο.
Ἐδῶ ἐξετάζονται μόνο οἱ φανερές πράξεις· ἐκεῖ ἀκόμα καί οἱ μυστικές σκέψεις.
Ἐδῶ δικάζονται μόνο τά πονηρά ἔργα· σ’ ἐκεῖνο τό δικαστήριο καί τά μάταια λόγια· «πᾶν ρῆμα ἀργόν ὅ ἐάν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περί αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως» (Ματθ. 12, 36).
Ἄν λοιπόν καί γιά κάθε περιττό λόγο θά κριθοῦμε ἐκεῖ, τότε τί καρτεροῦν ὅσοι βεβηλώνουν καί τήν ψυχή καί τό σῶμα τους μέ αἰσχρότητες; Ὅσοι κάνουν τίς χῆρες καί τά ὀρφανά νά χύνουν δάκρυα; Ὅσοι κλέβουν καί ἁρπάζουν τά ξένα ἀγαθά; Ὅσοι μέ τή γλώσσα τους, σάν ξίφος, σφάζουν καί φονεύουν τόν πλησίον τους; Ὅσοι ἐξαπατοῦν καί ἐμπαίζουν τούς συνανθρώπους τους; Καί ὅσοι γενικά τρέφονται μέ τήν ἁμαρτία σάν μέ ψωμί;
***
«Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, καί ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἐκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ».
Γένος ἐκλεκτό τῶν χριστιανῶν, εἴδαμε τήν πρώτη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ μας. Θά δοῦμε καί τή δεύτερη, ὅπως ὁ Ἴδιος προαναγγέλει: «Ἰδού ἔρχομαι ταχύ»…
Τήν πρώτη ἔλευση προανήγγειλαν οἱ προφῆτες Του, καί πραγματοποιήθηκε. Τή δεύτερη μᾶς τήν κηρύσσουν οἱ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας: Νά, ἔρχεται, ἔρχεται πάλι ὁ Χριστός στόν κόσμο. Θά ἔρθει ξαφνικά.
Ἠ πρώτη Του ἔλευση ἦταν ἀθόρυβη καί ταπεινή. Ἡ δεύτερη θά εἶναι βροντερή καί ἔνδοξη: «Ώσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Ματθ. 24, 27).
Στήν πρώτη Τόν εἶδε ὁ κόσμος νά πάσχει καί νά πεθαίνει γιά τίς ἁμαρτίες μας. Στή δεύτερη θά Τόν δεῖ «καθήμενον ἐπί θρόνου δόξης Αὐτοῦ» νά κρίνει τούς ἀνθρώπους γιά τίς ἁμαρτίες τους καί ν’ «ἀποδίδη ἐκάστῳ τά ἔργα αὐτοῦ».
Τώρα λέει, στούς ἁμαρτωλούς, «μετανοῆστε» τότε θά τούς λέει, «ἀπολογηθεῖτε!» Τώρα καλεῖ κοντά Του τούς ἁμαρτωλούς -«ἔλθετε πρός με»· τότε θά τούς ἀποδιώξει, ἄν δέν μετανόησαν- «πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ». Ποῦ; «Εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (Ματθ. 25, 41).
Ὦ, πόσο φοβερός εἶναι τοῦτος ὁ λόγος!
Φτωχοί ἁμαρτωλοί! Δέν ἦρθε ἀκόμα ἐκείνη ἡ μέρα. Ὁ Κριτής «μακροθυμεῖ εἰς ἡμᾶς, μή βουλόμενος τινάς ἀπολέσθαι» (Β΄Πέτρ. 3, 9). Ἀκόμα περιμένει τή μετάνοιά μας. Ἀκόμα δέν μᾶς δικάζει, ἀλλά χαρίζει τό ἔλεός Του σε ὅποιον μετανοεῖ καί Τοῦ τό ζητάει.
Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν κι’ ἐμεῖς γιά νά λάβουμε τό ἔλεός Του, ν’ ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε στά δεξιά Του καί ν’ ἀκούσουμε τή χαρμόσυνη φωνή: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. 25, 34).
***
Ἀλλά φοβερός, ἀγαπητοί μου, εἶναι καί τοῦτος ὁ λόγος: «Ἐλέγξω σέ καί παραστήσω κατά προσωπόν σου τάς ἁμαρτίας σου» (Ψαλμ. 49, 21). Καί αὐτόν τόν λόγο ὁ μεγάλος Θεός τόν ἀπευθύνει σέ ποιόν; Στόν ἁμαρτωλό, καθώς ἀναφέρει πιό πάνω ὁ ἴδιος ψαλμός: «Τῷ δέ ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός» (Ψαλμ. 49, 16). Τί τοῦ εἶπε; Ὅτι θά τόν ἐλέγξει γιά ὅλες του τίς ἁμαρτίες καί θά παρουσιάσει μπροστά στά ματιά του ὅλες τίς παράνομες ἐνέργειές του. Ποῦ; Σέ παγκόσμια θέα. Ἐκεῖ πού θά βρίσκονται οἱ ἅγιοι ἄγγελοι καί θά συγκεντρωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅσοι ἔζησαν ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κόσμου.
Σ’ αὐτή τήν παγκόσμια σύναξη θά ἐλεγχθεῖ κάθε ἁμαρτωλός. Οἱ ἀσυνείδητες καί βδελυκτές στό Θεό πράξεις του θά φανερωθοῦν καί θ’ ἀποκαλυφθοῦν μπροστά στά μάτια ὅλου τοῦ κόσμου.
«Ἐλέγξω σε καί παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τάς ἁμαρτίας σου».
Ἐσύ, ἁμαρτωλέ, ἔκανες αὐτό κι αὐτό: «Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καί μετά μοιχοῦ τήν μερίδα σου ἐτίθεις. Τό στόμα σου ἐπλεόνασε κακίαν, καί ἡ γλώσσα σου περιέπλεκε δολιότητα· καθήμενος κατά τοῦ ἀδελφοῦ σου κατελάλεις καί κατά τοῦ υἱοῦ τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον» (Ψαλμ. 49, 18-20).
Ἁμαρτωλέ! Ἐσύ παρέβαινες τό νόμο Μου καί «ἀπέρριπτες τούς λόγους μου εἰς τά ὀπίσω»! Καί νομίζεις ὅτι ὅλ’ αὐτά θά περάσουν ἀπαρατήρητα, χωρίς νά τά τιμωρήσω; «Ἕνεκεν τίνος παρώξυνεν ὁ ἀσεβής τόν Θεόν; Εἶπε γάρ ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἐκζητήσει (δέν θά ζητήσει λόγο)» (Ψαλμ. 9, 34).
Ὄχι, ὄχι! Δέν θά εἶναι ἔτσι, ὅπως ἐσύ κακῶς ὑπολογίζεις, ἱκανοποιώντας καί ἐξαπατώντας τόν ἑαυτό σου! Ἐγώ ὅλα ὅσα ἔπραξες θά τά ἐρευνήσω, καί τά παράνομά σου ἔργα, λόγια, σκέψεις, ἀποφάσεις, σχέδια, θά τά φανερώσω μπροστά σου!
Ναί, ἐσύ ὁ ἁμαρτωλός, ἔτσι ἄνομα σκεφτόσουν καί ἐπιθυμοῦσες κι ἔτσι ἔκανες καί ἔλεγες· καί μ’ ὅλα αὐτά παρέβαινες τόν αἰώνιο καί ἀπαράβατο νόμο Μου. Καί τά λόγια του στόματός Μου τά ἅγια τά περιφρονοῦσες καί τά καταπατοῦσες! «Ἐλέγξω σε καί παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τάς ἁμαρτίας σου».
Στόν ἄσωτο καί αἰσχρό ἄνθρωπο θά παραστήσει ὁ Κύριος ὅλους τούς αἰσχρούς του πόθους, λόγους, βλέμματα καί πράξεις. Θά τοῦ παρουσιάσει πῶς καί πότε τά ἔπραξε καί μέ ποιό πρόσωπο κυλίστηκε στό βοῦρκο.
Στόν κακοῦργο θά φανερώσει σέ ποιόν καί μέ ποιό τρόπο ἔκανε κακό, ποιόν καί πότε πότισε μέ δηλητήριο καί τοῦ ἀφαίρεσε ἤ τοῦ συντόμευσε τή ζωή· ποιόν καί μπροστά σέ ποιόν συκοφάντησε καί ἔγινε αἰτία καταισχύνης του, διασυρμοῦ, χλεύης, εἰρωνείας, θλίψεως κ.λπ.
Ὁ κλέφτης καί ὁ ληστής θά δοῦν μπροστά τους ὅλες τίς κλοπές πού ἔκαναν, εἴτε κρυφά καί δόλια εἴτε φανερά· θά δοῦν τί, ποῦ καί ἀπό ποιόν ἅρπαξαν καί ποιόν ἐξαπάτησαν.
Στόν παράνομο ἔμπορο θά φανερωθοῦν ποιά ἐμπορεύματα πουλοῦσε μέ ἀσυνειδησία, ἀδικώντας καί ἐξαπατώντας ἔτσι τούς ἀνθρώπους· ποιά σάπια πράγματα γιά γερά, ποιά φθηνά γιά ἀκριβά καί ποιά ἄλλα ἀντ’ ἄλλων. Θά φανερωθεῖ πόσο νερό ἀνακάτευε μέ τό κρασί, πόσες φορές καί γιά ποιό ἐμπόρευμα ἀπαιτοῦσε ἐξογκωμένες τιμές, καταπατώντας τή συνείδησή του. Ναί, θ’ ἀκούσει: «Ἐσύ τόν τάδε, στήν τάδε περίσταση, πουλώντας τά ἐμπορεύματά σου, τόν ἐξαπάτησες μέ ἀσυνειδησία βάζοντας πάνω ἀπό τό νόμο Μου – ’’οὐ κλέψεις’’- τήν αἰσχροκέρδειά σου».
Στό βλάσφημο καί ὑβριστή θά παρουσιαστοῦν ὅλες οἱ βλασφημίες πού ξεστόμιζε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τῶν ἁγίων καί τῶν συνανθρώπων του.
Στόν κακότροπο προϊστάμενο θά ἐμφανιστεῖ ἡ ἀδιαφορία του γιά τούς ὑφισταμένους του, ἡ πίεση, ἡ ὀργή, ἡ σκληρότητα, ἡ ἀπανθρωπιά καί τά λοιπά παράνομα ἔργα του.
Στόν ἀδιάφορο ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας θά φανερωθοῦν οἱ ἀμέλειές του γιά τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ καί οἱ ἄλλες ἁμαρτίες του.
Ὁ δικαστής πού δωροδοκήθηκε, θά δεῖ νά ἐμφανίζονται μπροστά του οἱ ψευδορκίες, ἡ καταπάτηση τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἄλλες παρανομίες του.
Οἱ ἀμελεῖς γονεῖς θά δοῦν τήν ἀδιαφορία τους γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν τους, μέ ἐπακόλουθο τό παραστράτημα καί τήν καταστροφή τους, καθώς καί τό σκανδαλισμό πού τούς προξενοῦσαν μέ τό κακό τους παράδειγμα.
Μ’ ἕνα λόγο οἱ ἁμαρτίες πού κάθε ἁμαρτωλός ἔκανε κρυφά ἤ φανέρα, θά τόν συνοδεύσουν ἐκεῖ στήν Κρίση καί θά φανερωθοῦν μπροστά του.
Θά ἐμφανιστοῦν καί σέ σᾶς, φιλοκόσμοι καί φιλήδονοι καί καλομαθημένοι, τά συμπόσιά σας τά γλέντια σας, οἱ διασκεδάσεις σας, τά θεάματά σας, τά μασκαρέματά σας, οἱ χοροί σας, οἱ χαρτοπαιξίες σας, οἱ κρουαζιέρες σας καί οἱ λοιπές ’’χαρές’’ σας. Ἐσεῖς ἀποστρέψατε τίς καρδιές σας ἀπό τό Θεό, στόν ὁποῖο λέγατε πώς πιστεύετε, καί στρέψατε σ’ αὐτά τά ἐνδιαφέροντά σας. Ὄχι στό Θεό καί στή βασιλεία Του, ἀλλά στίς ματαιότητες τοῦ κόσμου στρέψατε τή θέλησή σας, κι ἐκεῖ βρίσκατε τήν ἀνάπαυση καί τή χαρά σας. Τότε λοιπόν, ἀντί γιά τήν αἰώνια χαρά, θά δοκιμάσετε αἰώνιες τιμωρίες, τήν ὀδύνη, τή λύπη, τό στεναγμό.
«Ἐλέγξω σε καί παραστήσω κατά πρόσωπόν σου τάς ἁμαρτίας σου».
Τότε θά ἐλεγχθεῖ κάθε ἁμαρτωλός καί θ’ ἀκούσει:
-Νά τί ἄνθρωπος εἶσαι, νά τά ἔργα σου!
Θά τό ἀκούσουν αὐτό ὁ ἀκόλαστος, ὁ κλέφτης καί ὁ ληστής, ὁ πονηρός καί ὁ ὑποκριτής, ὁ ἄδικος καί ἀπάνθρωπος προϊστάμενος, ὁ ἀσυνείδητος ὑφιστάμενος, ὁ δωροδοκούμενος δικαστής, ὁ κάθε εἴδους ἐγκληματίας, ὁ κακός ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ κάθε ἁμαρτωλός πού δέν καθαρίστηκε μέ τή μετάνοια. Θά τό ἀκούσουν καί θά κυριευθοῦν ἀπό ντροπή καί καταισχύνη, ἀπό τρόμο καί φρίκη.
Θά κραυγάζουν τότε στούς βράχους καί στά ὄρη: «Πέσατε ἐφ’ ἡμᾶς καί κρύψατε ἡμᾶς ἀπό προσώπου τοῦ καθημένου ἐπί τοῦ θρόνου καί ἀπό τῆς ὀργῆς τοῦ ἀρνίου, ὅτι ἦλθεν ἡ ἡμέρα ἡ μεγάλη της ὀργῆς αὐτοῦ καί τίς δύναται σταθῆναι;» (Ἀποκ. 6, 16-17).
***
Φτωχοί ἁμαρτωλοί! Δέν ἦρθε ἀκόμα ἐκείνη ἡ μέρα. Ὁ Κύριος δέχεται ἀκόμα τή μετάνοια. Συγχωρεῖ ἀκόμα τίς ἁμαρτίες σ’ ὅποιον μετανοεῖ. Ἄς ἐπιστρέψουμε κοντά Του μετανοημένοι κι ἄς σταματήσουμε τίς ἁμαρτίες. Τά θερμά δάκρυά μας ἄς τίς σβήσουν, γιά νά μή φανοῦν σ’ ἐκείνη τήν παγκόσμια συγκέντρωση καί μᾶς ἐλέγξουν σάν ἀντίδικοι.
Κλάψε, κλάψε, ἁμαρτωλή ψυχή! Πόνεσε καί στέναξε, γιατί ἔχεις ἁμαρτήσει στό Θεό. Φώναξε, ζήτησε καί χτύπησε τήν πόρτα τοῦ ἐλέους, γιά νά σοῦ ἀνοίξει ὁ Κύριος.
«Πᾶς γάρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καί τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται» (Ματθ. 7,8).
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου