Σελίδες

Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2017

The role of the Orthodox Church 1


The therapy of the human soul (P. SAVVAS AGIOREITIS)

Μαρτυρίες γιά τήν ἀσκητική ζωή τοῦ Ἐπισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς καί τό προορατικό του χάρισμα ἀπό τόν μοναχό ΚάλλιστοΒΕΛΙΜΙ

  Άπό τίς πρώτες μέρες τής δοκιμασίας μου στό μοναχισμό, έπεθύμησα νά φύγω στήν ήσυχία καί στήν έρημο, γιά νά άφοσιωθώ στό Θεό και στόν έαυτό μου. Αυτή μου ή πρόθεση ώρίμαζε καί δυνάμωνε όλο καί περισσότερο μέσα μου. 

Περίμενα τή στιγμή πού θά καλογερέψω καί θά φύγω άμέσως γιά τό βουνό. Γιά τό σκοπό αυτό, μάθαινα τήν προσευχή καί τήν ορθή βιοτή, από βιβλία μά καί από μοναχούς, ιδιαίτερα δέ άπό τόν επίσκοπο Νικόλαο.
 
Τόν άκουγα δίχως αντίλογο, μέ όλη μου τήν επιθυμία καί όλη μου τήν καρδιά. Όλη τήν ήμέρα τοποθετούσα πνευματικά βιβλία σέ κιβώτια, έγραφα τίς διευθύνσεις καί τά έστελνα στό ταχυδρομείο. Τό βράδυ, στό δωμάτιό του καί μέ τήν παρουσία του, διάβαζα ψαλμούς καί προσευχές καί υστέρα πήγαινα νά άναπαυθώ. Εκείνος όμως συνέχιζε νά εργάζεται. Μέχρι αργά τή νύχτα τό φως έκαιγε στό δωμάτιό του. Καί όταν τό πρωί ξυπνούσα νωρίς καί πάλι αντίκριζα τό φως νά είναι αναμμένο καί άκουγα τά βήματα καί τόν βήχα του.
 
Γιά μένα τόν αδαή ήταν ένας άνθρωπος παράξενος, απίστευτος. Κοίταζε τόν άλλον μέ τό κεφάλι λίγο χαμηλωμένο μά τά μάτια του εισχωρούσαν βαθιά μέσα στήν ψυχή σου. Όλοι μας ανεξαιρέτως ήμασταν βέβαιοι γιά τό ότι εκείνος γνωρίζει τήν κάθε μας σκέψη πρίν άκόμα ακούσει τήν άπάντηση στό όποιοδήποτε ερώτημα έθετε. ’Ήμουν καθημερινά μαζί του καί γνώριζα καλά πώς εκείνος, μέσα από τό δωμάτιό του, ξέρει στ’ αλήθεια τό τί συμβαίνει στό μοναστήρι, στή πόλη άλλά καί πιό πέρα ακόμη.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: τάς θύρας τάς θύρας …



ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. ΛΥΠΟΥΜΑΙ.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 15/02 του 1981.
ἀλλὰ ἔχω κατὰ σοῦ ὀλίγα, ὅτι ἔχεις ἐκεῖ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν Βαλαάμ, ὃς ἐδίδαξε τὸν Βαλὰκ βαλεῖν σκάνδαλον ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ καὶ φαγεῖν εἰδωλόθυτα καὶ πορνεῦσαι. οὕτως ἔχεις καὶ σὺ κρατοῦντας τὴν διδαχὴν τῶν Νικολαϊτῶν ομοίως.
Παρά ταύτα έχω μερικά εναντίον σου, ολίγα όμως. Ότι εκεί έχεις μερικούς να αποδέχονται, να κρατούν την διδαχή του Βαλαάμ, ο οποίος είχε διδάξει τον Βαλάκ να βάλει σκάνδαλο μπροστά εις τους Ισραηλίτας να φάγουν ειδωλόθυτα και να πορνεύσουν. Έτσι κι εσύ έχεις τους Νικολαΐτες που αυτοί διδάσκουν τα παρόμοια.
Ώστε υπάρχουν και παράπονα εις τον Ιησούν. ἔχω ὀλίγα κατὰ σοῦ, έχω μερικά εναντίον σου. Αλλά είναι σας είπα ολίγα και πρόκειται περί επιδράσεων του ειδωλολατρικού περιβάλλοντος εις την ζωήν μερικών Χριστιανών που ο επίσκοπος δεν επρόσεξε επαρκώς.

Σημειώσατε ότι τότε η Εκκλησία ήτο κλειστή. Ήτο με όλη τη σημασία της λέξεως κλειστή, όπως είναι ένας καρπός που μεγαλώνει σ’ ένα δέντρο και το μεγάλωμα του καρπού είναι εκ των έσω προς τα έξω. Παρ’ τε παρακαλώ -να πάρω έναν μεγάλο καρπό για να γίνω έτσι εντυπωσιακός- παρ’ τε ένα καρπούζι. Βλέπετε στην καρπουζιά ένα καρπουζάκι είναι μόλις μικρούτσικο.

«- Γέροντα Παΐσιε, ὅταν δέν δικαιολογῶ τούς ἄλλους γιά μιά πράξη τους, αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχω σκληρή καρδιά;»

 - Γέροντα, όταν δεν δικαιολογώ τους άλλους για μια πράξη τους, αυτό σημαίνει ότι έχω σκληρή καρδιά;

- Δεν δικαιολογείς τους άλλους και δικαιολογείς τον εαυτό σου; Μεθαύριο και ο Χριστός δεν θα σε δικαιολογήσει.
Μπορεί σε μια στιγμή η καρδιά του ανθρώπου να γίνει σκληρή σαν πέτρα, αν φερθεί με κακία, και σε μια στιγμή να γίνει πολύ τρυφερή, αν φερθεί με αγάπη. Να αποκτήσεις μητρική καρδιά. Βλέπεις, η μάνα όλα τα συγχωρεί και καμμιά φορά κάνει πως δεν βλέπει.
 
Όποιος κάνει σωστή πνευματική εργασία, για όλους βρίσκει ελαφρυντικά, όλους τους δικαιολογεί, ενώ τον εαυτό του ποτέ δεν τον δικαιολογεί, ακόμη και όταν έχει δίκαιο. Πάντοτε λέει ότι φταίει, γιατί σκέφτεται ότι δεν αξιοποιεί τις ευκαιρίες που του δίνονται. Βλέπει λ.χ. έναν να κλέβει και σκέφτεται ότι και ο ίδιος, αν δεν είχε βοηθηθεί, θα έκλεβε περισσότερο από αυτόν και λέει: «Ο Θεός εμένα με βοήθησε, αλλά εγώ οικειοποιήθηκα τα δώρα του Θεού.
 
Αυτό είναι μεγαλύτερη κλεψιά. Η διαφορά είναι ότι του άλλου η κλεψιά φαίνεται, ενώ η δική μου δεν φαίνεται». Έτσι καταδικάζει τον εαυτό του και κρίνει με επιείκεια τον συνάνθρωπό του. Ή, αν δει στον άλλον ένα ελάττωμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, τον δικαιολογεί, βάζοντας καλούς λογισμούς. Σκέφτεται ότι και αυτός έχει πολλά ελαττώματα, τα οποία βλέπουν οι άλλοι.

Ναυπάκτου Ιερόθεος: Ἡ Ἐκκλησία ὡς «ἡ αἰώνια καλλονή»


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου


Ἡ Ἐκκλησία ὡς «ἡ αἰώνια καλλονή»

τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου
Πρόσφατα αἰσθάνθηκα μιά μεγάλη ἔκπληξη, ὅταν μέ ἐπισκέφθηκε στό γραφεῖο μου ἕνας Ἰταλός Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος, ὁ Ἀντόνιο Ραντσολίν, ὁ ὁποῖος μέ ἐνημέρωσε ὅτι μετέφρασε, χωρίς νά τό γνωρίζω, στήν ἰταλική γλώσσα τό βιβλίο μου πού ἐξεδόθη τό 1990 σέ πρώτη ἔκδοση μέ τίτλο «Ἐκκλησία καί ἐκκλησιαστικό φρόνημα». Μοῦ εἶπε ὅτι τό διάβασε, ἐντυπωσιάσθηκε, τό μετέφρασε καί μοῦ ζήτησε τήν ἄδεια νά τό ἐκδώση.
Τό βιβλίο αὐτό ἀποτελέσθηκε ἀπό ὁμιλίες πού ἔκανα στό Σεμινάριο τῶν Κατηχητῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, κατά τό ἔτος 1989-1990, ὡς Ἱεροκήρυκας καί Διευθυντής Νεότητος αὐτῆς. Φυσικά ἐξεδόθη πρίν 27 χρόνια, πρίν ἐκλεγῶ Μητροπολίτης, καί ἀπό τότε δέν ἔχω διαφοροποιηθῆ στίς ἐκκλησιολογικές θέσεις μου.
Ἁπλῶς νά ἀναφερθοῦν τά κεφάλαια τοῦ βιβλίου, γιά νά κατανοηθῆ στήν συνέχεια ὁ πρόλογος τόν ὁποῖο ἔγραψε ὁ Ἰταλός μεταφραστής.
Τά κεφάλαια εἶναι: «Προέλευση καί ἀποκάλυψη τῆς Ἐκκλησίας», «Ὁρισμός καί ἰδιότητες τῆς Ἐκκλησίας», «Ἡ Ὀρθοδοξία κατά τούς ἁγίους Πατέρας», «Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ θεία Εὐχαριστία, κατά τόν ἅγιον Μάξιμο τόν Ὁμολογητή», «Ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικό φρόνημα», «Ὁ καθολικός τρόπος ζωῆς», «Ὀρθοδοξία καί νομικισμός», «Ἡ ἐκκοσμίκευση στήν Ἐκκλησία, τήν θεολογία καί τήν ποιμαντική», «Τό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας».
Ὁ Ρωμαιοκαθολικός αὐτός θεολόγος στό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου εἶδε τήν καλλονή τῆς Ἐκκλησίας, τήν αἰώνια δόξα της. Προφανῶς εἶχε διάφορα προβλήματα μέ τήν σχολαστική θεολογία καί τήν πρακτική πού χαρακτηρίζει τόν Ρωμαιοκαθολικισμό, γι’ αὐτό ἀφ' ἑνός μέν τό μετέφρασε στήν Ἰταλική γλώσσα, ἀφ' ἑτέρου δέ ἄλλαξε τόν τίτλο –γιά τήν ὁποία ἀλλαγή συμφώνησα– καί τό τιτλοφόρησε «Ἡ αἰώνια καλλονή», ἐμπνευσμένος ἀπό τό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Ἆσμα Ἀσμάτων, θέττοντας ὡς ὑπότιτλο «Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας».

«Πρόσεχε τά πάθη σου»,Ἀρχ. Σεραφείμ Δημόπουλος


Αποτέλεσμα εικόνας για Πρόσεχε τα πάθη σου

«Πρόσεχε τά πάθη σου»
ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Τόν ὄγδοο αἰῶνα στήν ἀνατολική Μεσόγειο ἤκμασε ἕνα μεγάλο καί ἔνδοξο βασίλειο, τό βασίλειο τῶν Ἀσσυρίων.
Οἱ βασιλεῖς του ἦσαν καλοί στρατηλάται, ἐπιδέξιοι πολιτικοί, σοφοί νομοθέτες καί τό βασίλειο τῶν Ἀσσυρίων ἦταν σεβαστό στούς φίλους του καί φοβερό στούς ἐχθρούς του. Ἡ πρωτεύουσα του Νινευί, ἦταν τό Παρίσι τῆς Ἀνατολῆς. Εἶχε πληθυσμό δύο ἑκατομμύρια κατοίκους, καί ἦταν στολισμένη μέ καλλιμάρμαρα κτίρια, ἀριστουργήματα ἀρχιτεκτονικῆς διά τή συμμετρία τους, τήν κομψότητά τους, τούς ρυθμούς τους. Σ᾿ αὐτή τήν πόλι, πού ζοῦσε τή ζωή τῆς ἁμαρτίας ὁ Θεός ἔστειλε τόν προφήτη Ἰωνᾶ νά κηρύξη μετάνοια, εἰ δέ μή θά καταστρεφόταν ὁλοσχερῶς. Οἱ Νινευίτες τότε μετενόησαν καί ἀπέφυγαν τήν καταστροφή. Μετά ὅμως ἔλεγαν. Τί ἐπάθαμεν; Ποῦ εἶναι ἡ καταστροφή μέ τήν ὁποία μᾶς ἀπειλοῦσε αὐτός ὁ Ἰουδαῖος; Ἀδικα θρηνούσαμε, καί ἐκλιπαροῦσαμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἄδικα κλαίγαμε, καί τά δάκρυά μας ἀνακατεμένα μέ τή σκόνη τῶν δρόμων ἔφτιαχναν λάσπη, σάν ἐκείνη πού οἱ τεχνίτες φτιάχνουν τούς πλίνθους. Ἄδικα κοιτάζαμε τή δύσι τοῦ ἡλίου καί περιμέναμε τήν τρίτη ἡμέρα μέ τήν δύσι τοῦ ἡλίου νά ἔλθη ἡ καταστροφή, ὅπως μᾶς ἔλεγε αὐτός ὁ φαλακρός Ἑβραῖος.
«Τρεῖς ἡμέρες καί Νινευί καταστραφήσεται».
Ἄς ἀρχίσωμε λοιπόν τά γλέντια.

ΤΑΤΟΥΑΖ: “λείψανο” κενό καί κούφιο (Κρητίδου Ἀλεξία, Θεολόγος – Οἰκονομολόγος)


 Αποτέλεσμα εικόνας για δερματοστιξία
 Ο σημερινός τρόπος ζωής των ανθρώπων, στα πλαίσια του “ηθικού” και του “πολιτισμένου”, έχει δώσει χώρο και τόπο για να ανθούν φαινόμενα και τάσεις όπως αυτός της δερματοστιξίας. Μία συνήθεια που, όπως δείχνει η εξέλιξή της δεν είναι και τόσο περαστική ή τόσο “αθώα”, έχει σαν σκοπό να παγιωθεί και να εδραιωθεί σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και σε όλες τις ηλικίες.
Δερματοστιξία, ή tatto στα αγγλικά και tatouage στα γαλλικά, ξεκίνησε από τη νεολιθική και λίθινη εποχή, αλλά η ονομασία του προέρχεται από τις Πολυνησιακές διαλέκτους. Στη γλώσσα της Ταϊτή και της Σαμόα, το “τατουάζ” σημαίνει συνήθεια. Υπήρχε στην παράδοση τους και μάλιστα στις τελετές μύησης.
Στο Λευιτικό συναντάμε: “και εντομίδας ου ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ου ποιήσετε εν υμίν, εγώ είμι Κύριος ο Θεός υμών” (Λευ. 19,28). Δεν θα κάμετε εντομάς στο σώμα σας, ούτε θα χαράξετε γράμματα στο δέρμα σας. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας.1

Ἡ ζωή τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μέσα ἀπό ἁγιογραφίες

 

  
 

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως γεννήθηκε την Τρίτη 1 Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Τουρκοκρατούμενης Θράκης, από ευσεβείς και φτωχούς γονείς -τους Δήμο (Δημοσθένη) και Μπαλού (Βασιλική) Κεφαλά.

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 12 Σεπτεμβρίου


Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 12 Σεπτεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)