Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὴν συνέλευση τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ»

Πραγματοποιεῖται στὴν Ἀθῆνα στὶς ἀρχὲς τοῦ μηνὸς Ἰουλίου, ἡ ἐτήσια Συνέλευση Περιφερείας τῶν λεγομένων «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά».

Στὴν Πατρίδα μας εἶναι συνταγματικῶς κατοχυρωμένη καὶ σεβαστή ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία, τὴν ὁποία σέβεται πρωτίστως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Μὲ ἀφορμὴ τὴν προαναγγελθεῖσα συνέλευση, στὸ πλαίσιο τῆς ἐν Χριστῷ ποιμαντικῆς εὐθύνης της γιὰ τὴν προφύλαξη τοῦ Ὀρθοδόξου Πληρώματος ἀπὸ τὴ δράση τῶν διαφόρων αἱρετικῶν, ἡ Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νὰ ὑπενθυμίσει τὰ ἀκόλουθα:

α) Ἡ Ἑταιρεία «Σκοπιά» τῶν λεγομένων «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» εἶναι ἡ αἱρετικὴ ἐκείνη ὀργάνωση, ἡ ὁποία κατὰ καιροὺς συνηθίζει νὰ μεταβάλλει τὶς διδασκαλίες της. Στὸ πλαίσιο αὐτό, ἐσχάτως χρησιμοποιεῖ καταχρηστικῶς τὸν τίτλο «Χριστιανοὶ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», ἐνῷ παλαιότερα θεωροῦσε ὅτι τὸ ὄνομα «Χριστιανός» ἔχει καταστεῖ «δυσῶδες» καὶ ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι «πλήρης ρυπαρότητος» (Σκοπιά, 1.3.1962, σ. 143. Φῶς Β σσ. 88, 288).

β) Ἡ «Σκοπιά» εἶναι ἡ αἱρετικὴ ὀργάνωση, ἡ ὁποία δὲν δίστασε νὰ διατυπώσει στὸ παρελθὸν πληθώρα ψευδοπροφητειῶν σχετικῶς μὲ τὴ Δευτέρα Παρουσία καὶ τὸ τέλος τοῦ κόσμου, μὲ ἀποτέλεσμα, ὄχι μόνο νὰ ἀποδεικνύεται ψευδοπροφήτης, ἀλλὰ καὶ νὰ τὴν ἐγκαταλείψουν, ἰδίως μετὰ τὴν τελευταία ψευδοπροφητεία τοῦ 1975, ἑκατοντάδες χιλιάδες μέλη τῆς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο.

γ) Ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» ἔχει κάτ’ ἐπανάληψη δυσφημίσει διὰ τῶν ἐντύπων της τὴ χώρα μας σὲ διεθνὲς ἐπίπεδο ὡς χώρα στὴν ὁποία δῆθεν δὲν γίνεται σεβαστὴ ἡ θρησκευτικὴ ἐλευθερία.

Ἡ Ἐκκλησία σέβεται κάθε πρόσωπο, ἀσχέτως θρησκευτικῶν ἢ ἐθνικῶν πεποιθήσεων. Ἀγαπᾶ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀπορρίπτει τὴν πλάνη καὶ ἀντιτίθεται σὲ κάθε μορφὴ προσηλυτισμοῦ.

Ἔχοντας αὐτὰ ὕπ’ ὄψη ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἐπιπλέον συνεκτιμώντας, ὅτι συγκεντρώσεις, ὅπως ἡ προγραμματιζόμενη ἀπὸ τὴν ἑταιρεία «Σκοπιά» νὰ πραγματοποιηθεῖ στὸ Ὀλυμπιακὸ Στάδιο τὸν προσεχῆ Ἰούλιο, συνδυάζονται μὲ εὐρύτατης κλίμακας πολυεπίπεδες, προπαγανδιστικές, προσηλυτιστικὲς καὶ διαφημιστικὲς ἐνέργειες, προτρέπουμε τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπως ἐπιβάλλει τὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, νὰ ἀγνοήσουν τὶς τυχὸν προκλήσεις ἢ τὶς ποικίλες προσηλυτιστικὲς μεθοδεύσεις, ἀποφεύγοντας συγχρόνως οἱασδήποτε μορφῆς ἀκραία συμπεριφορά.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

orthodoxostypos

https://aktines.blogspot.com/2019/07/blog-post_7.html#more