10. Ἀνθρώπινη μηδαμινότητα καί ἀδυναμία, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019
Ἡ αἰωνιότητα.Ἀρχ, Σωφρονίου Σαχαρώφ
Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ
Οταν πρόκειται να μιλήσουμε για τον Θεό, για τον αιώνιο και προαιώνιο Θεό, ό κάθε λόγος μας σαν να μην επαρκεί για τον σκοπό πού θέτουμε ένώπιόν μας. Έδώ στο μοναστήρι ζούμε καί ύπομένουμε τις δυσκολίες της παρούσας ζωής, με σκοπό νά άποκτήσουμε τή θεία αιωνιότητα. Πριν άπό πολλά χρόνια, περισσότερα άπό έβδομήντα, όντας άκόμη ασύνετος, έζησα τήν ούράνια έπίσκεψη. Αύτό ήταν ιδιαίτερο δώρο τού Θεού, τό χάρισμα τής μνήμης τού θανάτου. Εκείνο πού γενικά χαρακτηρίζει τή μνήμη τού θανάτου είναι ότι κάθε πράγμα ή βίωμα χάνει τήν άξια του, όταν πεθαίνει. Κάθε πάθημα άνθρώπινο, άκόμη και των άδελφών μας, χάνει κάθε άξια, αν θά καταβροχθισθεί άπό τον θάνατο. Καί αύτό είναι τόσο προφανές! Ενεργεί στήν ψυχή με τόση δύναμη, ώστε νά ζεις τήν απουσία νοήματος τής ζωής έξαιτίας τού θανάτου. Άν όλα πρέπει νά περιπέσουν σε κάποια άβυσσο λήθης, τότε γιατί νά πάσχουμε; Μεαύτό τον τρόπο, λοιπόν, έζησα πολλά χρόνια. Δεν πάλευα άκατάπαυστα ένάντια στη χάρη αύτή, πού κατά κάποιον τρόπο «ενοχλούσε» τή ζωή μου, άλλά μόνο κατά καιρούς. Ή χάρη αύτή μείωνε κάθε έργο μου στον χώρο τής τέχνης, υποτιμούσε όλες τις σχέσεις μου με τούς άνθρώπους, έπειδή άκριβώς αύτές πεθαίνουν, έξαφανίζονται. Καί αύτό τότε ήταν τόσο καθαρό: όλα, όσα δεν ζουν αιώνια, δεν έχουν άξια!
Εντούτοις, ό Χριστός καί όλη ή άποκάλυψη τής Καινής Διαθήκης μάς ομιλούν κυρίως γιά τήν αιωνιότητα καί τις οδούς πού οδηγούν σε αύτήν. Σε μάς πού έχουμε δημιουργηθεί άπό τό μηδέν είναι δύσκολο νά έννοήσουμε τό αιώνιο. Ερχόμαστε σε έπαφή όμως με τήν αιωνιότητα αύτή, γιατί ζούμε μέσα στήν Εκκλησία, καί ή Εκκλησία είναι προθάλαμος τής αίωνιότητος. Γιατί; Διότι ύπάρχουν προφητείες καί προρρήσεις γιά τήν έποχή μας, πού διατυπώθηκαν δύο χιλιάδες χρόνια πριν, καί προαναγγέλλουν ότι έτσι θά γίνει. Συνεπώς, όλη ή «ύπαρξή» μας διέπεται άπό κάποιο προαγγελμένο ήδη σχέδιο, σύμφωνα με κάποιο «πρόγραμμα». Στις προρρήσεις αύτές ύπάρχουν πολλές προθεσμίες, ή έκπλήρωση τών όποιων πραγματοποιείται κατά τον ρουν τής ιστορίας.
Υπάρχει λοιπόν τό αιώνιο. Άν ή προσευχή προς τον Θεό, προς τή Θεομήτορα καί τούς άγιους βρίσκει τήν άνταπόκρισή της, πού προέρχεται άπό αύτούς, τότε είναι φανερό ότι αύτοί ζούν. Πώς όμως ζούν, δέν μπορούμε τώρα νά τό έννοήσουμε.
Όταν κατεχόμουν άπό τή μνήμη τού θανάτου, μου έρχόταν σκέψεις γιά τήν αιωνιότητα: Πώς νά θεωρήσουμε τήν αιωνιότητα; Σάν κάποια άκατάπαυστη κίνηση, πού ποτέ δεν τελειώνει; Έτσι στοχάζονται πολλοί, ακόμη καί θεολόγοι. Μιλούν για την αιώνια σωτηρία μας σαν να είναι μια άκατάπαυστη άνάβαση προς τον Θεό, τον Άπειρο, τον Ατελεύτητο.
Οἱ θλίψεις στή ζωή μας
(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
“Οι θλίψεις στη ζωή μας”
Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες θλίψεις - φτώχεια, στενοχώρια, διωγμούς, συκοφαντίες, αρρώστιες. Αυτό τους κάνει να βαρυγγωμούν και να παραπονιούνται στον Κύριο, μη γνωρίζοντας πόσο ευεργετούνται από την ευσπλαχνία Του και τη δικαιοκρισία Του. Μερικοί μάλιστα, χτυπημένοι από βαρειά συμφορά ή αθεράπευτη ασθένεια, φτάνουν να βλαστημούν, οι ασύνετοι, και το Θεό και τη “μοίρα” τους και την ώρα που γεννήθηκαν! Και δεν καταλαβαίνουν πώς αυτή ακριβώς είναι η μεγαλύτερη συμφορά τους, γιατί, με την ανυπομονησία και τη δυσφορία και την οργή και τις βλαστήμιες τους, βλάπτουν θανάσιμα την ψυχή τους και στερούνται το πιο μεγάλο αγαθό, την ουράνια βασιλεία. Έτσι ζημιώνονται διπλά, γιατί και στη ζωή αυτή υποφέρουν, αλλά και στην άλλη θα βασανίζονται αιώνια.
Όταν ένας άνθρωπος βγει από τη μήτρα της μάνας του σ΄αυτόν τον κόσμο, η πρώτη φυσική του εκδήλωση είναι το κλάμα. Μά κι όταν φεύγει απ΄αυτόν τον κόσμο με το θάνατο, ο θρήνος πάλι τον συνοδεύει. Με δάκρυα μπαίνουμε και με δάκρυα βγαίνουμε από την κοιλάδα τούτη του κλαυθμώνος. Και όσο βρισκόμαστε σ΄αυτήν, αναρίθμητες φορές κλαίμε κι αναστενάζουμε με πόνο, βυθισμένοι σε βάσανα, θλίψεις, συμφορές, πένθη… Γι΄αυτό λέει ο σοφός Σειράχ, πώς “έχει επιβληθεί ζυγός στους απογόνους του Αδάμ, από τη μέρα που ο καθένας γεννιέται μέχρι τη μέρα που θα επιστρέψει στο χώμα” (40:1). Και μην πεις ότι γνωρίζεις τον τάδε ή τον δείνα άνθρωπο, που είναι ευτυχισμένος και δεν έχει τάχα κανένα πρόβλημα, γιατί το τι πόνο κλείνει μέσα της κάθε ψυχή, μόνο η ίδια το ξέρει -τι εσωτερικές συγκρούσεις, τι συνειδησιακά βάρη, τι κρυφούς καημούς…
Ξέροντας, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει κανένας χωρίς θλίψεις, παρηγορήσου και σήκωσε τις δικές σου όχι μόνο αγόγγυστα, αλλά και με χαρά. Γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος ωφελιμότερος και άλλος δρόμος συντομότερος για τη σωτηρία της ψυχής. “Είναι στενή η πύλη και γεμάτη δυσκολίες η οδός που οδηγεί στη ζωή” (Ματθ. 7:14). Και “πρέπει να περάσουμε από πολλές θλίψεις για να μπούμε στη βασιλεία των ουρανών” (Πράξ. 14:22). Αυτόν το δρόμο, άλλωστε, ακολούθησε και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πάνω στη γη, δρόμο θλίψεων πολλών και μεγάλων, που κατέληξε στο Γολγοθά και στο Σταυρό. Αν θέλουμε να είμαστε αληθινοί μαθητές και ακόλουθοί Του, δεν έχουμε παρά να σηκώσουμε κι εμείς το Σταυρό, όπως είπε ο ίδιος:
“Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει το σταυρό του κι ας με ακολουθήσει” (Μαρκ. 8 )
Πῶς σώθηκε ἀπό ἀγέλη λύκων μόλις ἄρχισε νά λέει τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας!
Μία ακόμη ωφέλιμη διήγηση από τον μακαριστό Άγιο Γέροντα Φωτιο Λαυριώτη , που μας διηγείται πως σώθηκε από μια αγέλη λύκων που τον κύκλωσε, με το που άρχισε να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο μας !!Την ευχή του να έχουμε και είθε να λυτρωθούμε κι εμείς από τους νοητούς λύκους που επιβουλεύονται την σωτηρία μας, υιοθετώντας την ευλογημένη συνήθεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών !
Αμήν ! Γένοιτο !
" Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς ! Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατα τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων !
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας !
Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο !
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-3-2019 ἕως 27-3-2019.
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει καλή καί Ἁγία Τεσσαρακοστή. Εἴθε νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ἀνάλυση τῆς θεολογίας τῆς εἰκόνας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου
Νὰ συνεχίσουμε τὴν θεολογία τῆς εἰκόνας, ἀναλύοντας τὴν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Τὸ γεγονὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ περιγράφεται στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, ὅπου ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς περιγράφει πολλὰ γεγονότα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν Θεοτόκο καὶ δὴ μὲ τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ τὴν περιγράφει καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, ἀλλὰ λεπτομέρειες ποὺ ἀφοροῦν τὰ γεγονότα αὐτά, περιγράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος γνώρισε τὴν Παναγία κι ἔμαθε τὰ γεγονότα, ὅπως γιὰ παράδειγμα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, κατευθείαν ἀπὸ τὴν Παναγία.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ἡ θεολογικὴ προσέγγιση τῆς εἰκόνας. Στὴν εἰκόνα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ βλέπουμε τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ καὶ τὴν Παναγία σὲ αὐτὴ τὴν μοναδικὴ συνάντηση! Ἡ εἰκόνα ποὺ προσωπικὰ θεωρῶ ὅτι εἶναι μᾶλλον ἡ καλύτερη ποὺ ἔχω δεῖ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὀχρίδας. Ἡ περιοχὴ τῆς Ὀχρίδας εἶναι πάνω ἀπὸ τὶς Πρέσπες, στὰ σημερινὰ Σκόπια. Εἶναι μία πανέμορφη εἰκόνα ἀγνώστου καλλιτέχνη.
Νὰ δοῦμε λίγο τὴν εἰκόνα. Μερικὰ στοιχεῖα ποὺ ἔχω δώσει σὲ προηγούμενες ἀναλύσεις γιὰ τὸν Ἄγγελο καὶ γιὰ τὴν Παναγία, θὰ τὰ προσεγγίσουμε σήμερα μὲ καλύτερο τρόπο. Πρῶτα – πρῶτα, ὁ Ἄγγελος ἀναγγέλλει ἕνα γεγονός. Ἒφ ὅσον ἀναγγέλλει...
γεγονὸς καὶ κινεῖται, τὰ πόδια τοῦ ὅπως βλέπουμε στὴν εἰκόνα, εἶναι ἀνοιχτά. Ὑπάρχει μία κίνηση. Σὲ ἄλλες περιπτώσεις θὰ δοῦμε ἀγγέλους οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν αὐτὴ τὴν κίνηση, ποὺ τὰ πόδια τοὺς εἶναι στατικά. Ὅ,τι γνωρίζουμε γιὰ τοὺς ἀγγέλους, τὸ γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή. Κατὰ τὰ μέτρα τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι «λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα». Δηλαδὴ ἔχουν δύο πράγματα. Πρῶτον, εἶναι λειτουργικὰ πνεύματα, λειτουργοῦν τὸν Θεὸ καὶ δεύτερον εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα. Ἔχουν ἀποστολή. Τοὺς ἀποστέλλει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ κάνουν κάτι στὸν κόσμο. Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος τους. Γιὰ τὰ ἄλλα οὐράνια τάγματα δὲν γνωρίζουμε πολλὰ πράγματα. Τὰ περισσότερα ποὺ γνωρίζουμε εἶναι γιὰ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους. Ἐνῶ γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν τὰ τάγματα ποὺ ὀνομάζονται ἀρχές, κυριότητες, θρόνοι, ἐξουσίες, δυνάμεις, πολυόμματα, παρόλα αὐτὰ δὲν γνωρίζουμε τὸν ρόλο τοὺς τὸν λειτουργικό. Λίγα πράγματα ξέρουμε γιὰ τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἐμφανιστεῖ στὸ χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Προτροπές τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου γιά ἐγκράτεια καί σύνεση στή νεανική καί τή γεροντική ἡλικία καί γιά ἕναν τιμημένο καί ψυχοσωτήριο γάμο
ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΙΑ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΚΑΙ ΨΥΧΟΣΩΤΗΡΙΟ ΓΑΜΟ
Τώρα είναι ο καιρός της δωρεάς, η περίοδος της χάριτος, ας μην απελπίζεται κανένας. Τότε θα είναι ο καιρός της απόγνωσης, όταν θα κλείνεται ο νυμφώνας, όταν θα μπει ο βασιλιάς να δει εκείνους που βρίσκονται μέσα, όταν θα απολαύσουν τους κόλπους του πατριάρχη Αβραάμ εκείνο που πρόκειται να τους αξιωθούν. Τώρα όμως δεν είναι, γιατί το θέατρο των αγώνων μας ακόμη υπάρχει, ο αγώνας ακόμη συνεχίζεται, το βραβείο ακόμη είναι αβέβαιο.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν. Γιατί και ο απόστολος Παύλος λέγει: «ἐγὼ τοίνυν οὕτω τρέχω, ὡς οὐκ ἀδήλως, οὕτω πυκτεύω, ὡς οὐκ ἀέρα δέρων, ἀλλ᾿ ὑποπιάζω μου τὸ σῶμα καὶ δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοις κηρύξας αὐτὸς ἀδόκιμος γένωμαι (: Μιμηθείτε το παράδειγμά μου. Εγώ λοιπόν τρέχω έτσι,ώστε ξέρω καλά τι ζητώ, για ποιο σκοπό αγωνίζομαι και με ποιο τρόπο θα τον πετύχω. Δεν παρουσιάζομαι σαν να πυγμαχώ δίνοντας γροθιές στον αέρα και αγωνιζόμενος στα κούφια, αλλά ταλαιπωρώ το σώμα μου και το μεταχειρίζομαι ως δούλο, για να μην αποδοκιμαστώ και αποδειχθώ ανάξιος του βραβείου εγώ ο ίδιος που κήρυξα σε άλλους και με τη δική μου προτροπή και διδασκαλία αυτοί πήραν το βραβείο» [ Α΄Κορ. 9,26-27].
Έχουμε ανάγκη από δρόμο, και μάλιστα από δρόμο πολύ. Όποιος τρέχει δε βλέπει εντελώς κανέναν, είτε περνάει μέσα από λιβάδια, είτε μέσα από τόπους ξερούς. Ο δρομέας δε βλέπει προς τους θεατές, αλλά προς το βραβείο· είτε υπάρχουν πλούσιοι ή φτωχοί, είτε τον περιπαίζει κάποιος ή τον επαινεί, ή τον βρίζει ή τον λιθοβολεί, ή του κλείνει το σπίτι, είτε δει τα παιδιά ή τη γυναίκα του ή οτιδήποτε άλλο, πουθενά δεν προσέχει. Αλλά σε ένα πράγμα μόνο αφοσιώνεται, στο τρέξιμο και στο να λάβει το βραβείο. Ο δρομέας πουθενά δε σταματάει, γιατί αν αδρανήσει έστω και για λίγο, έχασε τα πάντα. Ο δρομέας όχι μόνο δεν ελαττώνει την προσπάθειά του πριν το τέλος, αλλά τότε μάλιστα αυξάνει την ταχύτητά του.
Αυτά τα λέγω προς εκείνους που λέγουν «όταν ήμασταν νέοι ασκηθήκαμε, νηστέψαμε, τώρα έχουμε γεράσει». Ιδιαίτερα τώρα πρέπει να αυξήσει κανείς την ευσέβεια. Μη μου απαριθμείς τα παλαιά κατορθώματα, τώρα περισσότερο να φέρεσαι σαν νέος και να αισθάνεσαι ακμαίος.
The following was a letter to the Roman Emperor Hadrian (d.138AD) from the Athenian Orator Aristides in which he depicts how the Early Christians lived.
The following was a letter to the Roman Emperor Hadrian (d.138AD) from the Athenian Orator Aristides in which he depicts how the Early Christians lived.
THE FIRST CHRISTIANS
"The Christians know and trust God. They placate those who oppress them and make them their friends; they do good to their enemies. Their wives are absolutely pure, and their daughters modest. Their men abstain from unlawful marriage and are free from all impurity: If any of them have bondwomen or children, they persuade them to become Christians for the love they have toward them; and when they become so, they call them without distinction brothers. They love one another. They do not refuse to help the widows. They rescue the orphan from him who does him violence. He who has, gives ungrudgingly to him who has not.
Πνευματικές ὁδηγίες τοῦ ὁσίου Στάρετς Ἀνατόλιου
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Πνευματικές οδηγίες του οσίου Στάρετς Ανατόλιου του Α' της Όπτινα (+25 Ιαν. 1894).
Κράτα με όλη σου την δύναμη την "ευχή του Ιησού" (δηλ. το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με"). Αυτή είναι η ζωή μας, η ωραιότητά μας, η χαρά μας, η παρηγοριά μας.
Θα δυσκολευθείς στην αρχή, αλλά στο τέλος θα πανηγυρίζεις. Η ευχή αυτή σκορπίζει μεγάλη γλυκύτητα στην καρδιά. Ειρηνεύει το πνεύμα. Κάνει διαυγή τη σκέψη.
Ἅγιος Λουκάς Κριμαίας, 17 Μαρτίου - ἑορτή Ἀνακομιδής Ἱερῶν Λειψάνων. (Ἀπό λόγο του στήν Κριμαία, τήν 21η Μαρτίου 1948, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας)
