101. Ἡ στοργική Πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 4-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Πέμπτη 11 Απριλίου 2019
Πῶς νικιέται ὁ διάβολος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς νικιέται ὁ διάβολος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, (Κυριακή Δ΄ Νηστειῶν), 7-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Ἡ κενοδοξία
(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
“Η κενοδοξία”
ΠΡΩΤΟΤΟΚΗ θυγατέρα της υπερηφάνειας, αλλά και μητέρα η ίδια πολλών άλλων ελαττωμάτων, είναι η κενοδοξία. Κενοδοξία είναι η επιθυμία της επιδείξεως,
η άμεση ή έμμεση φανέρωση των αρετών σου, πραγματικών ή φανταστικών, της αξίας σου ή των καλών έργων σου, με σκοπό την απόκτηση φήμης, τιμής, δόξας, επαίνων και θαυμασμού.
Αν φανερώνεις ένα καλό σου έργο για να δοξαστεί το όνομα του Θεού, τότε δεν αμαρτάνεις. Γιατί ο Κύριος είπε: “Να λάμψει το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας” (Ματθ. 5:16). Και σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, πρέπει να προσέξεις πολύ, επειδή, πίσω από την πρόθεσή σου να δοξαστεί ο Θεός, κρύβεται συχνά η κενοδοξία, και μάλιστα με τόση πανουργία, ώστε δεν τη συνειδητοποιείς.
Στο αμάρτημα της κενοδοξίας δεν πέφτουν μόνο εκείνοι που φανερώνουν τις αγαθοεργίες τους, επιζητώντας τον έπαινο και το θαυμασμό. Πέφτουν κι εκείνοι που καυχιούνται, οι ταλαίπωροι, για τι θαρρείς; Για τις αμαρτίες τους! Ο ένας για το ότι έκλεψε ζώα ή άλλα πράγματα από τον πλησίον του, χωρίς εκείνος να το πάρει είδηση. Ο άλλος για το ότι πόρνευσε. Κι ένας τρίτος ακόμα και για το ότι σκότωσε άνθρωπο, με τον οποίο είχε έχθρα. Όλα τούτα τα θεωρούν, οι άθλιοι, δείγματα παλλικαριάς, λεβεντιάς και ανδρισμού!
Στην κενοδοξία πέφτουν κι εκείνοι πού, από ανθρωπαρέσκεια παραβαίνουν τον θείο ή τον ανθρώπινο νόμο.
Τέτοιοι είναι οι ασυνείδητοι δικαστές, πού, για να μη χάσουν την εύνοια των αρχόντων, κάνουν αδικοκρισίες.
Οι θυγατέρες της κενοδοξίας είναι επτά.
Πρώτη είναι η καύχηση, δηλαδή η αλαζονική περιαυτολογία για πλούτη ή ευφυϊα ή γνώση ή ευγενική καταγωγή, κ.λ.π.
Δεύτερη είναι η ματαιόδοξη εφευρετικότητα, δηλαδή η εύρεση και παρουσίαση νέων, πρωτότυπων μεθόδων και πραγμάτων (από τα πιο απλά και καθημερινά, όπως φαγητά, φορέματα κ.ά., μέχρι τα επιστημονικά επιτεύγματα), όχι όμως για το καλό των ανθρώπων, αλλά για τη δόξα και τη φήμη.
Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: «Νά ἔχετε ἱερέα νά σᾶς διαβάζει γιά τή βασκανία. Ἐάν δέν ἔχετε ἱερέα, ἁγιασμό νά ἔχετε, παιδιά μου»
Από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ: «Ένας σύγχρονος Άγιος ~ Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)»
Κάποτε, παιδιά μου, λειτουργούσα σ’ ένα χωριουδάκι εδώ κοντά. Λειτουργούσα περίπου 30 χρόνια. Πήγαινα με το μουλάρι και λειτουργούσα τους ανθρώπους. Και μια μλερα, αφού λειτούργησα, μου λέει ένας επίτροπος:
– Έλα, παπά μου, να πιείτε έναν καφέ.
– Παιδί μου, εγώ δεν πηγαίνω σε σπίτια, του λέω.
– Αν δεν έρθετε παπά μου, μας προσβάλλετε χονδρικώς. Εμείς, πάτερ μου, σας σεβόμεθα και σας εκτιμούμε.
Λέω στον πάτερ Κύριλλο, που ήμαστε μαζί.
– Δεν πάμε, πάτερ μου, μαζί για συντροφιά;
Μόλις πήγαμε, ήταν εκεί μια γριά, που άρχισε να λέει:
«Παπάς μικρός στο μάγουλο! Τι ομορφιά αυτός ο παπάς; Τι ήταν αυτό, όπως το έλεγε τόσο όμορφα, το »ανώ σχώμεν τας καρδίας», και ήταν σαν δέυτερος Θεός, δεύτερος Χριστός».
Ξαφνικά, παιδιά μου, εκεί που ήμασταν, με κόβει ένας κρύος ιδρώτας, βασκανία ήταν. Κι εγώ, με συγχωρείτε, είπα:
Ἀπόσπασμα ἀπό τόν Μεγάλο Κανόνα.
Απόσπασμα από τον Μεγάλο Κανόνα.
«Ἴδετε, ἴδετε,
» ὅτι ἐγώ εἰμι Θεός,
» ὁ μάννα ἐπομβρήσας
» καὶ τὸ ὕδωρ ἐκ πέτρας
» πηγάσας πάλαι ἐν ἐρήμῳ τῷ λαῷ μου,
» τῇ μόνῃ δεξιᾷ
» καὶ τῇ ἰσχύι τῇ ἐμῇ.
Ἴδετε, ἴδετε,
ὅτι ἐγώ εἰμι Θεός·
ἐνωτίζου, ψυχή μου,
τοῦ Κυρίου βοῶντος·
καὶ ἀποσπάσθητι τῆς πρώτης ἁμαρτίας,
καὶ φοβοῦ ὡς δικαστὴν
καὶ ὡς κριτὴν καὶ Θεόν.
Τίνι ὡμοιώθης,
πολυαμάρτητε ψυχή;
εἰμὴ τῷ πρώτῳ Κάϊν,
καὶ τῷ Λάμεχ ἐκείνῳ,
λιθοκτονήσασα τὸ σῶμα κακουργίαις
καὶ κτείνασα τὸν νοῦν
ταῖς παραλόγοις ὁρμαῖς.
«Ἴδετε, ἴδετε,
» ὅτι ἐγώ εἰμι Θεός,
» ὁ μάννα ἐπομβρήσας
» καὶ τὸ ὕδωρ ἐκ πέτρας
» πηγάσας πάλαι ἐν ἐρήμῳ τῷ λαῷ μου,
» τῇ μόνῃ δεξιᾷ
» καὶ τῇ ἰσχύι τῇ ἐμῇ.
Ἴδετε, ἴδετε,
ὅτι ἐγώ εἰμι Θεός·
ἐνωτίζου, ψυχή μου,
τοῦ Κυρίου βοῶντος·
καὶ ἀποσπάσθητι τῆς πρώτης ἁμαρτίας,
καὶ φοβοῦ ὡς δικαστὴν
καὶ ὡς κριτὴν καὶ Θεόν.
Τίνι ὡμοιώθης,
πολυαμάρτητε ψυχή;
εἰμὴ τῷ πρώτῳ Κάϊν,
καὶ τῷ Λάμεχ ἐκείνῳ,
λιθοκτονήσασα τὸ σῶμα κακουργίαις
καὶ κτείνασα τὸν νοῦν
ταῖς παραλόγοις ὁρμαῖς.
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 4-4-2019 ἕως 6-4-2019.
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά μᾶς χαρίζει καλή καί Ἁγία Τεσσαρακοστή. Εἴθε νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Ὁ Σταυρός τῆς Μυτιλήνης
Ο Σταυρός της Μυτιλήνης
Πέρασε μόλις ένας μήνας από τότε πού γράψαμε στο Περιοδικό μας για έναν πελώριο Σταυρό πού κατασκευάσθηκε στον Πειραιά, και μόλις έφθασε κατά τμήματα με το πλοίο στη Μυτιλήνη, η Αστυνομία πήρε τα τμήματα του, τα έκλεισε σε μια αποθήκη και τα φύλασσε ως απαγορευμένο υλικό εκτελώντας άνωθεν εντολές.
Όπως όμως μας πληροφορεί ο ιστότοπος «dimokratianews» (5-3-2019), 36 πολίτες της Μυτιλήνης κατασκεύασαν ένα μεγάλο μεταλλικό Σταυρό, τον oποίο τοποθέτησαν στη θέση Απελλή στην περιοχή Τσαμάκια με θέα προς την Μικρά Ασία. Τους συνέλαβε όμως μέσα στη νύχτα η Αστυνομία και τους οδήγησε στα κρατητήρια, τους παρέπεμψε δε στο αυτόφωρο με τα αδικήματα περί αυθαίρετης κατάληψης δημόσιου κτήματος και αυθαίρετης κατασκευής. Και ενώ προ ολίγων μηνών ο τσιμεντένιος σταυρός, το κορυφαίο αυτό σύμβολο της Θρησκείας μας, πού βρισκόταν στο ϊδιο σημείο, καταστράφηκε από «άγνωστους», χωρίς να ενδιαφερθεί κανείς για τον εντοπισμό των δραστών, μόλις στήθηκε ο νέος σταυρός, οι «δράστες» οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο.
Εξ αφορμής του θορύβου πού προκλήθηκε για τον Σταυρό στη Μυτιλήνη, ο Μυτιληναίος θεολόγος και Γενικός Γραμματέας της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) κ. Παναγιώτης Τσαγκάρης δημοσίευσε σχετικό κείμενο, στο οποίο μεταξύ άλλων γράφει τα εξής:
Ῥύπος τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια
Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ῥοστὼφ
Μὴ ζηλεύεις, ἀδελφέ μου, κανέναν ἄνθρωπο γιά τὴν εὐτυχία του ἐδῶ στή γῆ. Μὴ ζηλεύεις τὸν πλούσιο καὶ τὸν ἔνδοξο. Μή ζητᾶς «θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σής καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διωρίσουν καὶ κλέπτουσι» (Ματθαῖος 6. 19).
Νά ζηλεύεις καὶ νά μιμεῖσαι τὸν ἐργάτῃ τῆς ἀρετῆς, τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ τὸν χαριτωμένο ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸν πιὸ ἔνδοξο ἀπὸ τοὺς ἐνδόξους καὶ τὸν πιὸ πλούσιο ἀπὸ τοὺς πλουσίους, ποὺ ἀποταμιεύει «θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου
κλέπτες οὐ διωρίσουν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ματθαῖος 6. 20).
Μὴ ζηλεύεις αὐτόν πού ἐπαινοῦν καὶ κολακεύουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ ἀνθρώπινοι ἔπαινοι εἶναι ἀσταθεῖς καὶ εὐμετάβλητοι. Συχνά μάλιστα εἶναι ἰδιοτελεῖς καὶ ὑστερόβουλοι. Σήμερα τὰ λόγια τους «γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον» (Ψαλμοὶ 18. 11). Αὔριο τὸ στόμα τους «ἀράς καὶ πικρίας γέμει» (Ῥωμαίους 3. 14). Ζήλεψε λοιπὸν τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀφανοῦς καὶ ἀδόξου κατὰ κόσμον ἀνθρώπου τῆς ἀρετῆς, «οὐ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ’ ἐκ τοῦ Θεοῦ» (Ῥωμαίους 2. 29).
Μὴ λιώνεις ἀπὸ τὸν φθόνο βλέποντας ἄλλους νά ἔχουν ὅσα ἐσὺ δέν ἔχεις. Ὁ δικαιοκρίτης Κύριος γνωρίζει καλύτερα ἀπὸ σένα σὲ ποιόν θὰ δώσει κι ἀπὸ ποιόν θὰ στερήσει, πότε θὰ χαρίσει καὶ πότε θὰ ζητήσῃ, τὶ θὰ δώσει καί τί θὰ ἀφαιρέσει. «… ἤ οὐκ ἔξεστί μοι ποιήσαι ὅ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς;», λέει ὁ ἴδιος στούς ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος πού διαμαρτυρήθηκαν γιά τὴν «ἄδικη» μεταχείρησή τους (Ματθαῖος 20. 1-16).
Οἱ λογισμοὶ καθορίζουν τὴν ζωή μας
ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ, ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Ἂν σὲ κάθε οἰκογένεια ὑπῆρχε ἔστω καὶ ἕνα πρόσωπο ποὺ ὑπηρετοῦσε τὸν Θεὸ μὲ ζῆλο, τί ἁρμονία θὰ ὑπῆρχε στὸν κόσμο! Θυμᾶμαι συχνὰ τὴν ἱστορία κάποιας κοπέλας. Συνήθιζε νὰ ἔρχεται καὶ νὰ συζητᾶμε, τότε ποὺ ἤμουν ἀκόμα στὸ Μοναστήρι τοῦ Τουμᾶν.
Ἦρθε κάποια μέρα στὸ Μοναστήρι μαζὶ μὲ ἕνα ὀργανωμένο γκροὺπ προσκυνητῶν, καὶ μοῦ διαμαρτυρήθηκε λέγοντας: «Δὲν τὸ ἀντέχω πιά! Οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόσο ἀγενεῖς μεταξύ τους!». Καὶ κατόπιν μου εἶπε ὅτι θὰ κοίταζε νὰ βρεῖ ἄλλη δουλειά. Τὴν ἀπέτρεψα, λέγοντας ὅτι ἦταν λίγες οἱ δουλειὲς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ καὶ τὰ ἐπίπεδά της ἀνεργίας ὑψηλά. Τῆς εἶπα νὰ πάψει νὰ πολεμᾶ τοὺς συναδέλφους της στὴ δουλειά. «Μὰ δὲν μάχομαι κανένα!», ἀπάντησε. Τῆς ἐξήγησα ὅτι μολονότι δὲν μάχεται κανένα σωματικά, ἐντούτοις μὲ τὸ νὰ εἶναι δυσαρεστημένη στὴ θέση της. διεξάγει πόλεμο ἐναντίον τῶν συναδέλφων της μὲ τοὺς λογισμούς της. Ἐκείνη ἀντέτεινε ὅτι.... κάθε ἄλλη ἀντίδραση θὰ ὑπερέβαινε τὰ ὅρια ἀντοχῆς τοῦ καθενός. «Μὰ ἀσφαλῶς καὶ τὰ ὑπερβαίνει», τῆς εἶπα, «ἀλλὰ δὲν μπορεῖς νὰ τὸ κάνεις μόνη σου. Χρειάζεσαι τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Κανεὶς δὲν γνωρίζει ἂν προσεύχεσαι ἢ ὄχι τὴν ὥρα τῆς δουλειᾶς σου. Κατὰ συνέπεια, ὅταν ἀρχίζουν νὰ σὲ προσβάλλουν, μὴν τοὺς ἀντιγυρίζεις τὶς προσβολὲς οὔτε μὲ λόγια οὔτε μὲ ἀρνητικὲς σκέψεις. Προσπάθησε νὰ μὴν τοὺς προσβάλλεις οὔτε καν μὲ τοὺς λογισμούς σου’ προσευχήσου στὸν Θεὸ νὰ τοὺς στείλει ἕναν ἄγγελο εἰρήνης.
Ζήτησε Τοῦ ἐπίσης νὰ μὴν σὲ ξεχάσει καὶ σένα. Αὐτὸ δὲν θὰ μπορέσεις νὰ τὸ κάνεις ἀμέσως, ἀλλὰ ἂν προσεύχεσαι πάντοτε ἔτσι, θὰ δεῖς πῶς θὰ ἀλλάξουν τὰ πράγματα μὲ τὸν καιρὸ καὶ πῶς θὰ ἀλλάξουν ἐπίσης καὶ οἱ ἄνθρωποι. Κατ’ οὐσία, θὰ ἀλλάξεις κι ἐσύ».
Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἄν οἱ γάμοι γίνονται μέ σεμνότητα καί ἀρετή τότε τά παιδιά καί τά πράγματα τῆς οἰκογένειας θά πηγαίνουν καλά».
Ἄν οἱ γάμοι γίνονται ἔτσι (μέ σεμνότητα), τότε θά μπορέσουμε μέ πολλή εὐκολία νά ὁδηγήσουμε καί τά παιδιά στήν ἀρετή.
Γιατί, ὅταν ἡ μητέρα εἶναι τόσο σεμνή καί ἁγνή καί ἔχει καθέ ἀρετή, ὁπωσδήποτε θά μπορέσει νά κατακτήσει καί τόν ἄνδρα της καί νά τόν αἰχμαλωτίσει στήν ἀγάπη της.
Ἡ κατακόμβη τῆς Ἁγίας Μακρίνας στά Σήμαντρα τῆς Καππαδοκίας
Η κατακόμβη της Αγίας Μακρίνας (γιαγιάς του Μ. Βασιλείου), στα Σήμαντρα της Καππαδοκίας, η οποία αποτέλεσε τον τάφο των Αγίων Πέντε Μαρτύρων από την ημέρα του μαρτυρίου τους και για αιώνες ολόκληρους μέχρι και το έτος 1924, όταν οι πρόγονοί μας ξεριζώθηκαν από τους τόπους τους και ακολούθησαν τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς.