Περί εἰρήνης τῆς ψυχῆς, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Περί εἰρήνης τῆς ψυχῆς, Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, 20 9 2009
https://www.youtube.com/watch?v=El2WnnxoEp0&feature=youtu.be

Οἱ διαλογισμοί τῶν σοφῶν εἶναι μάταιοι (Α΄ Κορ. 3, 20-23), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ διαλογισμοί τῶν σοφῶν εἶναι μάταιοι (Α΄ Κορ. 3, 20-23), 21-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=XOX-c9wePhw

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13,1-8] 

«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους(:εσείς λοιπόν οι χριστιανοί είστε σώμα Χριστού και μέλη, που ο καθένας σας ανάλογα με το χάρισμά του έχει κάποια θέση και κάποιο μέλος στη ζωή του συνόλου)»[Α΄Κορ.12,27]. 

Για να μη λέγει λοιπόν κανείς: «Και τι μας ενδιαφέρει το παράδειγμα του σώματος; Διότι εκείνο μεν εκ φύσεως υπηρετεί, ενώ τα δικά μας είναι κατορθώματα ελεύθερης προαιρέσεως». Αφού πλησιάζει αυτό στα δικά μας πράγματα ο απόστολος Παύλος και δείχνει ότι τόση ομόνοια οφείλουμε να έχουμε από δική μας προαίρεση, όση εκείνα εκ φύσεως, λέγει: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ (:εσείς είστε σώμα του Χριστού)». Εφόσον λοιπόν το δικό μας σώμα δεν πρέπει να στασιάζει, πολύ περισσότερο το σώμα του Χριστού, και τόσο περισσότερο, όσο δυνατότερη από τη φύση είναι η χάρη. «Και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστή θέση γι’ αυτόν και για όλο το σώμα». Δηλαδή λέγει «όχι μόνο σώμα, αλλά και μέλη είμαστε»· διότι και για τα δύο αυτά μίλησε προηγουμένως, όταν συνένωσε τους πολλούς σε ένα και δείχνει ότι όλοι γίνονται ένα σύμφωνα προς την εικόνα του σώματος, και αυτό το ένα συνίσταται από τα πολλά, και ενώ είναι στα πολλά και τα πολλά από αυτό συνέχονται και μπορούν να είναι πολλά. 

Τι σημαίνει όμως το «ἐκ μέρους»; Αυτό που ανήκει σε εσάς και όσο είναι δυνατόν να οικοδομηθεί από εσάς. Επειδή δηλαδή είπε, «σώμα», αλλά «σώμα» είναι ολόκληρη, όχι μόνο η εκκλησία των Κορινθίων, αλλά αυτή που είναι εξαπλωμένη σε όλη την οικουμένη, γι' αυτό είπε ««ἐκ μέρους»· δηλαδή, ότι η δική σας εκκλησία είναι μέρος της εκκλησίας που βρίσκεται παντού και του σώματος που συνίσταται από όλες τις εκκλησίες, ώστε όχι μόνο μεταξύ σας, αλλά και προς όλη την εκκλησία της οικουμένης θα ειρηνεύετε εάν είστε ενάρετοι, αφού βεβαίως είστε μέλη όλου του σώματος. 

«Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν(: και άλλους μεν έθεσε ο Θεός στην Εκκλησία Του πρώτα μεν αποστόλους, δεύτερον προφήτες, τρίτον διδασκάλους· έπειτα άλλους τους έθεσε σε ανάλογες θέσεις και τους έδωσε τη δύναμη να κάνουν θαύματα, άλλους όρισε να έχουν χαρίσματα σε θεραπεία ασθενειών, σε άλλους έδωσε χαρίσματα φροντίδας και επιμέλειας για τους φτωχούς και πάσχοντες, χαρίσματα διοικητικά στην Εκκλησία, χαρίσματα διαφόρων γλωσσών[Ο καθένας κατά την ικανότητά του έχει λάβει από τον Θεό το χάρισμά του και τη θέση του]».

Ἐδῶ ὑπάρχουν δύο καρδιές συντετριμμένες...

Από πού να αντλήσουμε δύναμη εμπνεύσεως για να ζήσουμε χριστιανικά; ...

Σος ειμί εγώ , σώσον με. (Ψαλμ.118,94) Όταν προφέρω τα λόγια αυτά, αισθάνομαι διχασμένος. Γιατί απευθυνόμενος προς τον Θεό ''Σος ειμί εγώ'', μιλώ ο ίδιος για τον εαυτό μου. Ωστόσο, πίσω από την έκφραση αυτή κρύβεται και άλλο νόημα, ανεπαρκώς διατυπωμένο. 

      Ωσότου Εσύ ο Θεός πεις, Ναι, υιός μου εισί (Ψαλμ. 2,7), δεν μπορώ να βασίζομαι στα δικά μου λόγια ''Σος ειμι εγω''…. Τα δικά μου μόνο λόγια δεν επαρκούν. Είναι επιπλέον ανάγκη να μαρτυρήσεις και στους γύρω μου, ότι εγώ είμαι υιός Σου.

Επισκέφτηκα κάποτε έναν Γέροντα που διηύθυνε για πολλά χρόνια το παλιό Ρωσικό και παρέμεινα στο Κελί κοντά του αρκετό χρόνο. Μου διηγήθηκε για την ζωή του και μου αφηγήθηκε μια από τις οράσεις του. Ήταν φιλάσθενο παιδί και δεν μπορούσε να αντέξει τους κόπους της αγροτικής ζωής. Και είναι πράγματι βαρεία η αγροτική εργασία. Γι’ αυτό κάποια φορά είπε στους γονείς του.

– Δώστε με στο μοναστήρι.

Αυτοί απήντησαν.

– Αγαπητέ μου, εσυ δεν κάνεις για το μοναστήρι. Εκεί πρέπει να εργάζεσαι.

– Δεν πειράζει, εσείς δώστε με.

Η Μητερα πηγαίνει στην Εκκλησία το παιδί της.Έτσι λοιπόν η μητέρα, παίρνει το αγόρι αυτό,το οδηγεί στην εικόνα της Παναγίας και λέει ”Από τώρα Εσύ να είσαι η Μητέρα του, εγώ δεν μπορώ ,παραδίδω στη φροντίδα σου το αγόρι αυτό, το παιδί μου”. Μετά από την προσευχή της μητέρας, που παρέδωσε τον γιο της στην Θεοτόκο, το παιδί αποκοιμήθηκε. Τότε βλέπει στον ύπνο του μια μεγάλη αίθουσα στο βάθος της αίθουσας αυτής καθισμένος σε θρόνο βρισκόταν ο Δεσπότης Βασιλιάς και γύρω Του όρθιοι πολλοί επίσημοι άνθρωποι, οικείοι Του.

Ἔκανε τόν σταυρό του, εὐλόγησε τήν ἄβυσσο, ἔκανε ἕνα βήμα στόν γκρεμό καί παρέμεινε αἰωρούμενος στόν ἀέρα

ΘΑΥΜΑ ΤΟ 1960 ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ. 

Διηγείται ο Miroslav Manyuk.

"Το 1960, υπό την διοίκηση του Ν. Χρουστσόφ, με τα όργανα της KGB και με τη βοήθεια του στρατού, περιπολούσαμε συστηματικά τα βουνά του Καυκάσου - για να συλλάβουμε όσους μοναχούς και ερημίτες κρύβονταν εκεί.

Ήμουν αξιωματικός του στρατού, είχα ταυτότητα του κόμματος και ήμουν επικεφαλής ενός μεγάλου σμήνους ελικοπτέρων με εμπειρία ειδικών πτήσεων πάνω από βουνά. Μου ανετέθη να παρακολουθήσω με την ομάδα μου των ελικοπτέρων κάποιους μοναχούς.

Ένδεκα μοναχοί, ρασοφόροι ανέβαιναν στο βουνό. Ένα στρατιωτικό τζιπ με στρατιώτες τους κατεδίωκε ακολουθώντας τις δικές μου οδηγίες. Εποπτεύοντας την κατάσταση, είπα στον ασύρματο:

- "Στη γη! Είμαι στον αέρα! Οι μοναχοί κινούνται προς την κορυφή του βουνού". Στερέωσα αργά το χέρι μου στον μοχλό και πίεσα προς τα κάτω. Η κορυφή του βουνού είναι απότομη. Αφού φθάσουν, δεν θα έχουν πουθενά να πάνε. Εκεί θα τους παγιδεύσουμε.

Επί δύο ημέρες προσπαθουσαμε να εντοπίσουμε αυτούς τους μοναχούς. Και η προσπάθεια μας είχε φτάσει στο τέλος της. Δεν ήξερα τι θα συνέβαινε στους μοναχούς όταν θα τους συλλαμβάναμε. Δεν με ενδιέφερε. Εκτελούσα αποστολή.

Εν τω μεταξύ, οι μοναχοί ανέβηκαν στην κορυφή του βουνού. Πίσω από αυτούς, οι στρατιώτες πλέον με σκυλιά τους κυνηγούσαν, ενώ μπροστά από αυτούς διανοιγόταν ένας απύθμενος γκρεμός. Η κατάσταση ήταν απελπιστικά κρίσιμη.

Ἡ ἀστρολογία στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας

του π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (†)

Απόσπασμα από την τελευταία ομιλία του στο Ε' Σεμινάριο Πίστεως (Αίγινα 21-27 Αύγουστου 1993)

Ορθόδοξη θεώρηση

Η αστρολογία είναι ασυμβίβαστη με την Χριστιανική πίστη για πολλούς λόγους. Το φρόνημα της αστρολογίας και η ελπίδα που θεμελιώνεται στις κινήσεις των άστρων είναι πράγματα ασυμβίβαστα με το φρόνημα ενός χριστιανού και με την εν Χριστώ ελπίδα.

Κατά την χριστιανική αντίληψη ο άνθρωπος είναι το κατ' εικόνα του Τριαδικού Θεού που είναι αγάπη και ελευθερία. Η συμπεριφορά της αλόγου κτίσεως και οι φυσικοί νόμοι που τη διέπουν δεν εναρμονίζονται με τη ζωή του ανθρώπου. Η αγάπη και η ελευθερία, δηλαδή η ανθρώπινη προαίρεση είναι κατά τη χριστιανική αντίληψη προσδιοριστικά στοιχεία του ανθρωπίνου προσώπου. Ο χαρακτήρας του ανθρώπου δε διαμορφώνεται από ανάγκη, ως αποτέλεσμα επενεργείας τυφλών νόμων, αλλά με βάση την αληθινή του φύση και την προαίρεσή του.

Σύμφωνα με το δόγμα της αστρολογίας, ακόμα και η αγάπη και όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις του ανθρώπου υποτάσσονται στις κινήσεις και στους συνδυασμούς των άστρων. Γίνεται δηλαδή φανερό ότι η αστρολογία δε συμβιβάζεται με τη χριστιανική πίστη απορρίπτει την ελευθερία του ανθρώπου αλλά και τη ελευθερία του Θεού να ασκεί τη θεία Του Πρόνοια και να προσφέρει στον άνθρωπο τη Θεία Του χάρη.

Ἑρμηνεία εὐαγγελικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ 

ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Ματθ.9,36 και Ματθ.10,1-10] 

Και δεν αρκούνταν ο Κύριος μόνο στη θεραπεία των ασθενειών του λαού, αλλά επιδείκνυε και άλλου είδους πρόνοια· διότι λέει ο ευαγγελιστής: «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα(:και όταν είδε τα πλήθη του λαού, αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)»[Ματθ.9,36]. 

Πρόσεξε λοιπόν την ταπεινοφροσύνη του Ιησού: για να μην προσκαλέσει λοιπόν τους πάντες πλησίον Του ο Ίδιος, αποστέλλει τους μαθητές Του. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να τους ασκήσει, σαν ακριβώς σε κάποια παλαίστρα, αφού προγυμναστούν στην Παλαιστίνη, στη συνέχεια να αναλάβουν τους μεγάλους αγώνες σε όλη την οικουμένη. Γι’ αυτό βέβαια και οι ασκήσεις που τους ορίζει είναι μεγαλύτερες από τους αγώνες, όσο περισσότερο ανέρχονται την κλίμακα της αρετής, για να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τους μετέπειτα αγώνες, οδηγώντας αυτούς με τον ίδιο τρόπο που εξασκούν τους τρυφερούς νεοσσούς για το πέταγμα. Και αρχικά τους καθιστά ιατρούς των σωμάτων, αποταμιεύοντας για αργότερα την ψυχική τους προετοιμασία που ήδη επιτελέστηκε. 

Και πρόσεξε με τρόπο παρουσιάζει το έργο ως και εύκολο και αναγκαίο. Τι λέει λοιπόν σε αυτούς; «Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι(:Τα μεν στάχυα που είναι ώριμα για θερισμό είναι πολλά, ενώ οι εργάτες που θα τα θερίσουν είναι λίγοι. Πολλοί είναι οι ευδιάθετοι να δεχθούν το ευαγγέλιο και να σωθούν, λίγοι όμως είναι οι πνευματικοί εργάτες που θα υπηρετήσουν στο πνευματικό αυτό έργο)». «Δεν σας αποστέλλω», λέει, «για να σπείρετε, αλλά για να θερίσετε». Και ακριβώς αυτό έλεγε και αλλού, καθώς ο Ιωάννης αναφέρει: «Ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε(:Εγώ, ο Κύριος του αγρού, σας έστειλα για να θερίζετε καρπό για τον οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει για να σπαρεί. Άλλοι, δηλαδή εγώ και οι προφήτες πριν από μένα, έχουν κοπιάσει κι έχουν σπείρει, κι εσείς έχετε μπει στους κόπους και τη σπορά τους για να θερίσετε)» [Ιω.4,38]. 

Και αυτά τα έλεγε και για να μη μεγαλοφρονούν και για να τους προετοιμάσει να έχουν θάρρος και για να τους δείξει ότι συντελέσθηκε ο μεγαλύτερος κόπος. Και πρόσεξε και εδώ ότι προχωράει στην ενέργεια Του αυτή από φιλανθρωπία και όχι εξαιτίας κάποιας αμοιβής· διότι «ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα(:αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)». Αυτό αποτελεί κατηγορία για τους άρχοντες των Ιουδαίων, διότι ενώ ήταν ποιμένες παρουσίαζαν τα γνωρίσματα των λύκων· διότι όχι μόνο δεν οδηγούν ορθά τον λαό, αλλά και επιβουλεύονταν τη δική τους πρόοδο. Ενώ οι απλοί άνθρωποι του λαού λοιπόν θαύμαζαν και έλεγαν: «οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ(:ποτέ δεν φάνηκαν τέτοια θαύματα στο έθνος του Ισραήλ˙ ούτε όταν οι προφήτες και οι υπόλοιποι άγιοι άνδρες θαυματουργούσαν ανάμεσά του)»[Ματθ.9,33], αυτοί έλεγαν τα αντίθετα ότι δηλαδή «ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια (:“με τη βοήθεια και τη συνεργασία του αρχηγού των δαιμόνων βγάζει τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους”)»[Ματθ.9,34]. 

Ἑρμηνεία ἀποστολικῆς περικοπῆς τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ[:Α΄ Κορ. 4,9-16] 

Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και τη σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «Δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μας παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ.4,9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους(:εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία[:ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους. 

Επειδή δηλαδή παραπάνω ο Παύλος τούς είχε πει ελέγχοντάς τους για την αλαζονεία καθώς και για τη λανθασμένη συμπεριφορά τους, τη φράση:«ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν (:για να είμαστε και εμείς βασιλείς μαζί σας)» [βλ. Α΄Κορ.4,8: «ἤδη κεκορεσμένοι ἐστέ, ἤδη ἐπλουτήσατε, χωρὶς ἡμῶν ἐβασιλεύσατε· καὶ ὄφελόν γε ἐβασιλεύσατε, ἵνα καὶ ἡμεῖς ὑμῖν συμβασιλεύσωμεν(:και εσείς οι Κορίνθιοι έχετε αυτήν την ιδέα, ότι είστε μεγάλοι και επίσημοι. Τώρα πλέον είστε χορτασμένοι από όλα! Τώρα πλέον έχετε πλουτίσει από τις πνευματικές δωρεές! Χωρίς να έχετε μαζί σας εμάς, τους διδασκάλους σας, έχετε πλέον μόνοι σας κατακτήσει τη βασιλεία των ουρανών! Και μακάρι να βασιλεύατε, για να βασιλεύσουμε και εμείς μαζί σας...)»] και μείωσε με τον λόγο αυτό την αυστηρότητα του ελέγχου, για να μην τους κάνει να χαλαρώσουν, επανέρχεται πάλι σε αυτό με περισσότερη πικρία και λέει: «διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους αποστόλους μας έδειξε τελευταίους ως μελλοθάνατους». Δηλαδή «από ό,τι βλέπω», λέγει, «και από ό,τι εσείς λέγετε, οι πλέον περιφρονημένοι και καταδικασμένοι είμαστε εμείς, οι οποίοι πάντοτε είμαστε εκτεθειμένοι στις ταλαιπωρίες, ενώ εσείς φαντάζεστε ήδη κατακτημένη τη βασιλεία και τις τιμές και τα έπαθλα». 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ἀπό 29-6-2020 ἔως καί 7-7-2020

ΔΕΥΤΕΡΑ 29-6-2020

ΑΓΡΥΠΝΙΑ (ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΒ΄ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ)

(ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) 20.30-01.30

Η ΠΥΛΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΠΟ 20.30- 22.00

Τίτλος κηρύγματος: Ἡ προσευχή στή ζωή τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, 30-6-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι)

ΤΕΤΑΡΤΗ 1-7-2020

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΙΣ ΑΜΠΕΛΕΙΕΣ ΠΕΛΛΑΣ 19.00-20.00

Τίτλος συνάξεως:

34. Ποῦ νά προσφέρουμε τά χρήματα· στίς ἐκκλησίες ἤ στούς φτωχούς; Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου-Ἐρωταποκρίσεις (14η), 1-7-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἀμπελειές (Ἱ.Ν. Ἁγ. Ἀθανασίου) Πέλλας, ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ: https://www.youtube.com/channel/UCEtOr176QWbyqK_H3ZZoJJw (Πατῆστε ΕΓΓΡΑΦΗ καί μετά τό καμπανάκι)

Τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τοῦ κορωναϊοῦ. Εἶναι λογικό νά φοβᾶται ὁ νεκρός τόν θάνατο; Πεθαίνουν οἱ νεκροί;

Ὁ καλός μας Θεός, ἐπιτρέποντας στούς «ἰσχυρούς» τῆς γῆς, διά τῶν πολλῶν καί βαριῶν ἁμαρτιῶν μας, νά ἀσκήσουν μιά συντονισμένη, παγκοσμίως, τρομοκρατία μέ φόβητρο ἕναν ἰό, θέλησε καί νά ἀποκαλύψει τό πραγματικό προσωπεῖο ὅλων μας. Ὁ καθένας μας, ἦρθε ἀντιμέτωπος μέ τόν ἑαυτό του, τήν πίστη του στόν Χριστό, τήν ἀγάπη, τόν φόβο· «μέτρησε» τά ὅριά του. Ἐπιπλέον, ὁμολόγησαν τήν πίστη τους, ἄνθρωποι πού ποτέ δέ φανταζόμασταν ὅτι θά τό κάνουν, π.χ. τραγουδιστές καί ἠθοποιοί, καί τέλος, ἐκδηλώθηκαν ἐντόνως, ὅσοι δέν συντάσσονται μέ τόν Χριστό μας, εἴτε αὐτοί εἶναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, θεολόγοι, πιστοί ἤ ἄπιστοι, εἴτε εἶναι... Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου!

Τό τελευταῖο φαίνεται παράξενο, παράλογο· ὅπως καί ὁ δευτερότιτλος τοῦ παρόντος κειμένου. Παράλογα εἶναι καί ὅσα πρωτοφανῆ ζήσαμε καί συνεχίζουμε νά ζοῦμε. Πλέον, ὅμως, ἄρχισαν νά ξυπνοῦν οἱ καλοπροαίρετοι Χριστιανοί· ἀφυπνίστηκαν συνειδήσεις, κατάλαβαν τό μῖσος τοῦ κόσμου γιά τόν Χριστό, ἀντιλήφθηκαν τό δαιμονικό πρόσωπο τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἐπί πολλά χρόνια, καλοί ἱερεῖς, παραδοσιακοί λαϊκοί, Θεολόγοι, ἁπλοί πιστοί κραύγαζαν τήν ἀλήθεια γιά τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, κατάγγειλαν ὅτι ὑπάρχουν ἐπίσκοποι «λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. 20, 30) ἀλλά «φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ματθ. 3, 3). Κατηγορήθηκαν ὡς γραφικοί, ἀκραῖοι, παράλογοι.

«Ξέρετε πόσοι κληρικοί καί πόσοι θεολόγοι ὑπάρχουν σήμερα», κήρυττε ὁ πατήρ Θεόδωρος Ζήσης πρίν ὀκτώ χρόνια, «οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα; Καί οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς ὀρθόδοξοι! Καί οἱ ὁποῖοι διεκδικοῦν νά ἀποκτήσουν ὀπαδούς καί μαθητάς. Γι’ αὐτό θά πρέπει ὁ ποιμένας, ὁ ἐπίσκοπος, ὁ πρεσβύτερος, ὁ διάκονος νά προσέχει ὄχι μόνο τούς φανερούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά προσέχει καί τούς κρυφούς αἱρετικούς οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα. Κι ἄν ὑποθέσουμε ὅτι ὁ οἰκουμενισμός δέν εἶναι μία καταδικασμένη αἵρεση, εἶναι μία αἵρεση ἡ ὁποία διαστρέφει τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας... Οἱ οἰκουμενισταί κληρικοί εἶναι ἀνάμεσά μας. Πατριάρχες καί ἀρχιεπίσκοποι καί ἐπίσκοποι καί θεολόγοι. Γέμισαν οἱ θεολογικές σχολές ἀπό θεολόγους οἱ ὁποῖοι λαλοῦν διεστραμμένα καί ἀλλάζουν τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου.»[1]

Ἕνας διωγμός γιά τήν ἐκκλησία πάντοτε εἶναι κέρδος.π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

Ένας διωγμός για την εκκλησία πάντοτε είναι κέρδος.

https://www.youtube.com/watch?v=z2IvuGs9zWA&feature=share&app=desktop

«Ἔξω οἱ Κόρακες ἀπό τήν Κιβωτό» Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης

«ΕΞΩ ΟΙ ΚΟΡΑΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ» ''ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ'' Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης (759 μ.Χ. - 826 μ.Χ.)

«Η εντολή του Κυρίου μας είναι να μη σιωπούμε τον καιρό που η πίστη μας βρίσκεται σε κίνδυνο. Ώστε, όταν είναι για την πίστη ο λόγος, δεν μπορείς να πεις: - ''Ποιός είμαι εγώ; Ένας απλός ιερέας, άρχοντας, στρατιώτης, γεωργός, φτωχός. Δεν μου πέφτει λόγος και φροντίδα για αυτό το ζήτημα''.
ΑΛΙΜΟΝΟ, οι λίθοι θα κράξουν και εσύ θα μείνεις σιωπηλός και αφρόντις;..» Επεξεργασία οπτικοακουστικού υλικού:

Τά γυμνά κόκκαλα...

Τα γυμνά κόκκαλα πείθουν όσους τα βλέπουν ότι τίποτε από τα γήϊνα δεν είναι δικό μας!


Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.

30 Ἰουνίου. ♰ Ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων τῶν ΙΒ΄. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν 12 ἀποστόλων. Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Δ´ 9 - 16

⁹ δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ¹⁰ ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ¹¹ ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν ¹² καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, ¹³ βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. ¹⁴ Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ’ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ· ¹⁵ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. ¹⁶ παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.

Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, β΄μέρος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, β΄μέρος, 14 11 2018, Ἀρχιμ Σάββας

https://www.youtube.com/watch?v=Id6jzPqpKCA&feature=em-uploademail

Ἡ κενοδοξία, β΄ μέρος, 10-2-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ κενοδοξία, β΄ μέρος, 10-2-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας ὁδηγό» Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας ὁδηγό»

Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου

Ὁμιλία στίς 30-10-2017

Νά εὐχαριστήσω κατ’ ἀρχάς τόν Πανάγιο Τριαδικό Θεό πού μοῦ δίνει τήν εὐκαιρία νά εἶμαι μαζί σας, στή συνέχεια τόν Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας πού μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά εἶμαι ἀνάμεσά σας, τόν π. Μιχαήλ γιά τήν πρόσκληση καί ὅλους ὅσους συνέβαλαν σ’ αὐτό.

Δέν θά ποῦμε δικά μας λόγια, θά ποῦμε αὐτά πού λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τό θέμα μας εἶναι: «Πῶς ἐπιλέγουμε τόν Πνευματικό μας». Ἐπιλέγω, τό λέει καί ἡ λέξη: διαλέγω. Δηλαδή ἀπό αὐτούς πού ὑπάρχουν διαλέγω κάποιον, ἐπιλέγω, ἐκλέγω κάποιον.

- Μέ ποιά κριτήρια θά ἐπιλέξουμε τόν Πνευματικό μας; Πῶς μποροῦμε νά βροῦμε Πνευματικό;

Ν’ ἀρχίσουμε μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο. «Σήμερα», λέει ὁ Ἅγιος, «τό πιό ἀπαραίτητο εἶναι νά βροῦν οἱ ἄνθρωποι ἕναν πνευματικό, νά ἐξομολογοῦνται, νά τοῦ ἔχουν ἐμπιστοσύνη καί νά τόν συμβουλεύονται. Ἄν ἔχουν πνευματικό καί βάλουν ἕνα πρόγραμμα μέ προσευχή καί λίγη μελέτη, ἐκκλησιάζονται, κοινωνοῦν, τότε δέν ἔχουν τίποτε νά φοβηθοῦν σ’ αὐτήν τήν ζωή»1. Βέβαια ὁ Γέροντας ὑπονοεῖ ὅτι θά κάνουν ὑπακοή στόν Πνευματικό καί θά ἔχουν καί τήν ἀνάλογη ζωή, τή ζωή πού θέλει ἡ Ἐκκλησία μας, πού εἶναι ζωή νήψεως, νηστείας, ἄσκησης γενικότερα, προσοχῆς, τήρησης τῶν θείων ἐντολῶν καί μυστηριακῆς ζωῆς. Γιατί δέν ἀρκεῖ κανείς μόνο νά κοινωνεῖ καί κάπου-κάπου νά ἐξομολογεῖται, ἄν δέν διορθώνει καί τή ζωή του, ἄν δέν μετανοεῖ πραγματικά.

Συνεχίζει ὁ Ἅγιος καί λέει: «Τόν πνευματικό ὁδηγό φυσικά κανείς θά τόν διαλέξει. Δέν θά ἐμπιστευθεῖ στόν ὁποιονδήποτε τήν ψυχή του. Ὅπως γιά τήν ὑγεία τοῦ σώματος ψάχνει νά βρεῖ καλό γιατρό, ἔτσι καί γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς του θά ψάξει νά βρεῖ κάποιον καλό πνευματικό καί θά πηγαίνει σ’ αὐτόν, τόν γιατρό τῆς ψυχῆς, τακτικά»2. Ἐδῶ νά κάνω μία παρατήρηση.

- Τί σημαίνει αὐτό τό «τακτικά»; Κάθε πότε νά ἐξομολογούμαστε;

Εἶναι κι αὐτό ἕνα ἐρώτημα. Θά πεῖτε, ἀκόμα δέν εἴπαμε πῶς θά βροῦμε τόν Πνευματικό, νά ποῦμε κάθε πότε; Ἀλλά ἔχει σημασία κι αὐτό, γιατί ἄν κανείς ἔχει ἀποφασίσει, θά πρέπει νά ξέρει καί τό κάθε πότε. Τό βασικό εἶναι: ἄν θέλουμε νά ἔχουμε Πνευματικό, ἄν ἔχουμε ἀποφασίσει νά μετανοήσουμε καί νά διορθωθοῦμε, ἐάν ὄντως θέλουμε νά ἐξομολογηθοῦμε. Θά πεῖτε:

Πόσα δάκρυα μοῦ χρειάζονται, ὅταν λίγο κοιτάξω τόν ἑαυτό μου! Ὁσίου Πέτρου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

Πόσα δάκρυα μού χρειάζονται, όταν λίγο κοιτάξω τον εαυτό μου!

Γιατί αν δεν αμαρτήσω, υπερηφανεύομαι από αλαζονεία· 

αν αμαρτήσω και μπορέσω να δω την αμαρτία μου, μικροψυχώ από αμηχανία και απελπίζομαι.

Αν καταφύγω στην ελπίδα, πάλι έρχεται η αλαζονεία. 

Αν κλάψω, αυτό μου φέρνει οίηση· αν δεν κλάψω, ξαναέρχονται τα πάθη.

Η ζωή μου είναι θάνατος, και ο θάνατος χειρότερος, για το φόβο της κολάσεως. Η προσευχή μου μού γίνεται πειρασμός και η απροσεξία, καταστροφή.

«Όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει πόνο»(Εκκλ. 1, 18), λέει ο Σολομών. Απορώ και εξίσταμαι και δεν ξέρω τι να κάνω. Αν ίσως γνωρίζω και δεν κάνω, η γνώση συντελεί στην καταδίκη μου. Αλοίμονο, τι να διαλέξω; Από την άγνοιά μου, τα βλέπω όλα αντίθετα και δεν μπορώ να τα ταιριάσω.

Δε βρίσκω την αρετή και τη σοφία που κρύβονται στους πειρασμούς, γιατί δεν έχω υπομονή. Φεύγοντας από την ησυχία για τους λογισμούς, βρίσκω έξω τα πάθη στον πειρασμό μέσω των αισθήσεων. Αν θελήσω να ασκήσω νηστεία και αγρυπνία, βρίσκω εμπόδιο την οίηση και την ατονία.

Όταν τρώω και κοιμάμαι αφειδώς, έρχομαι στην αμαρτία χωρίς να θέλω. Απ' όλα αποσύρομαι και φεύγω για το φόβο της αμαρτίας, και η ακηδία πάλι με καταπονεί, αν και βλέπω πολλούς να στεφανώνονται από τέτοιους πολέμους και πειρασμούς, γιατί έχουν βέβαιη πίστη, με την οποία απέκτησαν το θείο φόβο, και με το φόβο έφτασαν στην εργασία των λοιπών αρετών.

Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως – Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται για να φανερωθοῦν τα κρυμμένα πάθη

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή.

Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.

Γί’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου.

Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη.Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας.

Νὰ φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι καὶ προσεκτικοί, γιὰ νὰ μὴ βάλουμε μόνοι μας τὸν ἑαυτό μας σὲ πειρασμό.

Ἐμπιστευτεῖτε στὸ Θεὸ τὸν Ἀγαθό, τὸν Ἰσχυρό, τὸν Ζῶντα, καὶ Αὐτὸς θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴν ἀνάπαυση. Μετὰ τὶς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματικὴ χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τὶς δοκιμασίες καὶ τὶς θλίψεις γιὰ τὴ δική Του ἀγάπη. Μὴ λιποψυχεῖτε λοιπὸν καὶ μὴ δειλιάζετε.

Δὲν θέλω νὰ θλίβεστε καὶ νὰ συγχύζεστε γιὰ ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στὴ θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἂν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τὴν ὕπαρξη ἐγωϊσμοῦ.

Ἱερός Χρυσόστομος, εἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον. Ὁμιλία Β

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ 

ΟΜΙΛΙΑ Β΄ 

Τι τέλος πάντων είναι ο άνθρωπος και πόση είναι η ευγένεια της δικής μας φύσης και πόσο ικανό στην αρετή είναι αυτό το ον, μας το έδειξε περισσότερο από όλους τους ανθρώπους ο Παύλος. Και τώρα σηκώνεται από εκεί που έχει φτάσει και με καθαρή φωνή προς όλους εκείνους που κατηγορούν τη φύση μας απολογείται για χάρη του Κυρίου, προτρέπει την αρετή, κλείνει τα αναίσχυντα στόματα των βλάσφημων και αποδεικνύει ότι δεν είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στους αγγέλους και στους ανθρώπους αν θέλουμε να προσέχουμε τον εαυτό μας· γιατί χωρίς να έχει άλλη φύση, ούτε να έχει λάβει άλλη ψυχή, ούτε να κατοικήσει σε άλλο κόσμο, αλλά αν και ανατράφηκε στην ίδια γη και τόπο με τους ίδιους νόμους και συνήθειες ξεπέρασε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι έζησαν από τότε που έγιναν οι άνθρωποι. 

Πού είναι λοιπόν εκείνοι που λένε ότι είναι δύσκολο πράγμα η αρετή και εύκολο η κακία; Γιατί ο Παύλος τούς αντικρούει λέγοντας: «Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ᾿ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν (:και ξανανιώνει η ψυχή μας, διότι οι θλίψεις μας, πολύ γρήγορα περνούν και είναι γι’ αυτό ελαφρές, ετοιμάζουν σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό αιώνιο βάρος δόξα σε εμάς)»[Β΄Κορ. 4,17] εάν όμως τέτοιες θλίψεις περνούν εύκολα, πολύ περισσότερο οι φυσικές ηδονές. Και δεν είναι μόνο αυτό το αξιοθαύμαστό του, ότι δηλαδή από πολλή προθυμία δεν αισθανόταν τους κόπους του για την αρετή, αλλά ότι ασκούσε αυτήν χωρίς αμοιβή. 

Εμείς βέβαια δεν υπομένουμε κόπους για αυτήν, αν και υπάρχουν αμοιβές. Εκείνος όμως και χωρίς τα έπαθλα την επιζητούσε και την αγαπούσε, και εκείνα που θεωρούνταν ότι είναι εμπόδιά της τα ξεπερνούσε με κάθε ευκολία. Και δεν επικαλέστηκε ούτε την αδυναμία του σώματος, ούτε τις δύσκολες περιστάσεις, ούτε την τυραννίδα της φύσης, ούτε τίποτε άλλο. Αν και είχε αναλάβει μεγαλύτερη φροντίδα από τους στρατηγούς και όλους τους άρχοντες της γης, αλλά όμως κάθε μέρα ήταν ακμαίος, και ενώ οι κίνδυνοί του επαυξάνονταν, διέθετε νεανική προθυμία. Για να δείξει αυτό ακριβώς έλεγε: «ἑν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ (:ενώ όμως εγώ γνωρίζω να υποφέρω τη στέρηση, εσείς κάνατε πράξη καλή και αξιέπαινη που μου συμπαρασταθήκατε και γίνατε συμμέτοχοι στη θλίψη μου)»[Φιλιπ.3,14]. Και ενώ περίμενε τον θάνατο, καλούσε σε συμμετοχή σε αυτή λέγοντας: «τὸ δ᾿ αὐτὸ καὶ ὑμεῖς χαίρετε καὶ συγχαίρετέ μοι (:ακριβώς λοιπόν το ίδιο να κάνετε και εσείς. Μη λυπάστε καθόλου. Αλλά να χαίρεστε για την πίστη σας, και να χαίρεστε μαζί μου για το μαρτύριό μου)»[Φιλιπ.2,18]. 

Ἐγκώμιο στόν Ἀπόστολο Παύλο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐγκώμιο στόν Ἀπόστολο Παύλο. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-06-2013 (Σύναξη στό Ἀρχονταρίκι) www.hristospanagia.gr

Ὑπομνηματισμός τοῦ Ὕμνου τῆς ἀγάπης ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο

                     ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8]    

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δεν δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε: «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά «Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει: «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο.
Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν»; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία.

«Παῦλος κλητός ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ», Α΄ Κορ. , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

1. «Παῦλος κλητός ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ», Α΄ Κορ. 1, 1-3, Ἑρμηνεία τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου στήν Α΄ Πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἁγ. Ἀπ. Παύλου, 17-11-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Σοβαρές καί ἀπειλητικές γιά τή ζωή παρενέργειες ἀπό τη χρήση μάσκας

Μάριος Δημόπουλος

mariosdimopoulos.com

Στο προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Δεν υπάρχουν επαρκείς επιστημονικές αποδείξεις ότι οι μάσκες προστατεύουν από τη μετάδοση του κορονοϊού» απέδειξα ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να απαιτούν τη χρήση μάσκας προσώπου για πρόληψη από τον κορονοϊό. Γεννάται όμως το ερώτημα: Υπάρχουν κίνδυνοι να φοράτε μάσκα προσώπου, ειδικά για μεγάλες περιόδους; Αρκετές μελέτες έχουν πράγματι βρει σημαντικά προβλήματα με τη χρήση μιας τέτοιας μάσκας. Αυτό μπορεί να ποικίλει από πονοκεφάλους, έως αυξημένη αντίσταση στους αεραγωγούς, συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα, έως υποξία, όλα σοβαρές απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές.

Σε μια μελέτη του 2014, οι ερευνητές ερεύνησαν 212 εργαζόμενους στην υγειονομική περίθαλψη (47 άνδρες και 165 γυναίκες) ρωτώντας για την παρουσία πονοκεφάλων με χρήση μάσκας N95, τη διάρκεια των πονοκεφάλων, τον τύπο πονοκεφάλων και εάν το άτομο είχε προϋπάρχοντες πονοκεφάλους (1). Διαπίστωσαν ότι περίπου το ένα τρίτο των εργαζομένων ανέπτυξαν πονοκεφάλους με τη χρήση της μάσκας, οι περισσότεροι είχαν προϋπάρχοντες πονοκεφάλους που επιδεινώθηκαν από τη μάσκα και ότι το 60% απαιτούσε φάρμακα για τον πόνο για ανακούφιση. Όσον αφορά την αιτία των πονοκεφάλων, ενώ οι ιμάντες και η πίεση από τη μάσκα θα μπορούσαν να είναι αιτιολογικοί, το μεγαλύτερο μέρος των στοιχείων δείχνει την υποξία και/ή την υπερκαπνία ως αιτία. Δηλαδή, μείωση της οξυγόνωσης του αίματος (υποξία) ή αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (C02) του αίματος (υπερκαπνία). Είναι γνωστό ότι η μάσκα N95, εάν φοριέται για ώρες, μπορεί να μειώσει την οξυγόνωση του αίματος έως και 20%, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια συνείδησης.

Πῶς θά ἔχουμε καλή διάθεση καί καλά ἔργα, Νικηφόρου Θεοτόκη, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς θά ἔχουμε καλή διάθεση καί καλά ἔργα, Νικηφόρου Θεοτόκη, 27 6 2020, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=S3aVddApz5I

Σήμερα δικό μου, αὔριο δικό σου, καί ποτέ κανενός!

Σήμερα δικό μου

Αύριο δικο σου

Και ποτέ κανενός!

Επιγραφή σε είσοδο σπιτιού στην Πάτμο 1886

Οἱ σκέψεις μας, οἱ διαθέσεις, οἱ ἐπιθυμίες κατευθύνουν τή ζωή μας

Οι σκέψεις μας, οι διαθέσεις, οι επιθυμίες κατευθύνουν τη ζωή μας. Με όποιο είδος σκέψεις ασχολούμαστε, τέτοια είναι και η ζωή μας. Εάν οι σκέψεις μας είναι ειρηνικές, ήσυχες, γεμάτες αγάπη, καλοσύνη, ευγένεια και καθαρότητα, τότε μέσα μας επικρατεί ηρεμία, επειδή όλες οι ήρεμες σκέψεις δίνουν εσωτερική ειρήνη, που εκπέμπεται από μέσα μας.

29 Ἰουνίου. ♰ Τῶν Ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων καί Πρωτοκορυφαίων Πέτρου καί Παύλου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἰουν. 29 (Β΄ Κορ. ια΄ 21 - ιβ΄ 9).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΙΑ´ 21 - 33

²¹ κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ’ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. ²² Ἑβραῖοί εἰσι; κἀγώ· Ἰσραηλῖταί εἰσι; κἀγώ· σπέρμα Ἀβραάμ εἰσι; κἀγώ· ²³ διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ²⁴ ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, ²⁵ τρὶς ἐραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ²⁶ ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ²⁷ ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· ²⁸ χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπίστασίς μου ἡ καθ’ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. ²⁹ Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; ³⁰ εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι. ³¹ Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ³² ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, ³³ καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΙΒ´ 1 - 9

¹ Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. ² Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. ³ καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ⁴ ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. ⁵ ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. ⁶ ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. ⁷ Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. ⁸ ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα, ἵνα ἀποστῇ ἀπ’ ἐμοῦ· ⁹ καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ ὀκτώ βασικοί λογισμοί τῆς κακίας, Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ ὀκτώ βασικοί λογισμοί τῆς κακίας, Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, 28 10 2019, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=e0qKyoKuvLs

Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, α΄μέρος, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀνάγκη Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ, α΄μέρος, 11 10 2018, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης

Κράτα τόν νοῦ σου στόν ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.Ἅγιος Σιλουανός.41ο.Π. Σάββας

Κράτα τόν νοῦ σου στόν ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι.Ἅγιος Σιλουανός.41ο.Π. Σάββας 15-11-2015
https://www.youtube.com/watch?v=ivbGqUTerQs

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου .Μέρος Δεύτερο

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8] 

Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ. 13,3-8 

«Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται (:η αγάπη δείχνει μεγαλοψυχία και ανεκτικότητα, είναι ευεργετική και εξυπηρετική. Η αγάπη δε ζηλεύει και δε φθονεί. Η αγάπη δεν φέρεται με αλαζονεία και αυθάδεια, δεν υπερηφανεύεται και δεν ξιπάζεται)»[Α΄Κορ.13,4]. 

Επειδή λοιπόν είπε ότι, όταν απουσιάζει η αγάπη, και η πίστη και η γνώση και οι ξένες γλώσσες και τα χαρίσματα και η θεραπευτική, θαυματουργική ικανότητα και ο τέλειος βίος και το μαρτύριο δεν δίνουν κανένα μεγάλο όφελος, κατ’ ανάγκην λοιπόν ζωγραφίζει την ακαταμάχητη ωραιότητά της, σαν να καταστολίζει την εικόνα της με χρώματα των επί μέρους αρετών και αφού συνέθεσε όλα τα μέλη της με κάθε τελειότητα. 

Μην προσπεράσεις όμως αγαπητέ, αυτά που λέγονται, αλλά το καθένα από αυτά εξέταζέ το με πολλή επιμέλεια, για να δεις και τον θησαυρό της αγάπης και την τέχνη του ζωγράφου. Πρόσεχε λοιπόν από πού άρχισε αμέσως και τι έθεσε πρώτο· το αίτιο όλων των αγαθών. Ποιο είναι αυτό; Η μακροθυμία. Αυτή είναι η ρίζα όλης της ευσέβειας. Για τον λόγο αυτό και κάποιος σοφός έλεγε: «Μακρόθυμος ἀνὴρ πολὺς ἐν φρονήσει, ὁ δὲ ὀλιγόψυχος ἰσχυρῶς ἄφρων(:ο πράος, ο υπομονετικός και με αυτοκυριαρχία άνθρωπος έχει πολλή φρόνηση· ο μικρόψυχος όμως και ευέξαπτος είναι πάρα πολύ ανόητος)»[Παρ.14,29]. Και αφού συνέκρινε αυτήν με ισχυρή πόλη, είπε ότι αυτή είναι περισσότερο ασφαλής από εκείνη. Διότι είναι και όπλο ακαταμάχητο και πύργος ακλόνητος, που απομακρύνει εύκολα όλα τα λυπηρά. Και όπως, όταν κάποιος σπινθήρας πέσει μέσα στη θάλασσα, εκείνη μεν καθόλου δεν την βλάπτει, ενώ αυτός σβήνει εύκολα, έτσι και στη μακρόθυμη ψυχή, ό,τι απροσδόκητο και να τύχει, αυτό μεν εύκολα εξαφανίζεται, ενώ εκείνη δεν την ταράσσει. Διότι η μακροθυμία είναι στερεότερη από όλα, είτε στρατόπεδα πεις, είτε χρήματα, είτε ίππους, είτε τείχη, είτε όπλα, είτε οτιδήποτε άλλο, τίποτε δεν είναι ισοδύναμο με τη μακροθυμία. Καθόσον εκείνος μεν που κατέχει αυτά, πολλές φορές αφού κυριευτεί από θυμό, σαν ένα μικρό παιδάκι θολώνει και γεμίζει τα πάντα με ταραχή και ζάλη, ενώ ο μακρόθυμος άνθρωπος σαν να κάθεται σε λιμάνι, απολαμβάνει βαθιά γαλήνη. Και εάν τον ζημιώσεις, δεν σάλεψες την πέτρα, και αν τον περιφρονήσεις, δεν έσεισες τον πύργο, και αν του επιφέρεις κτυπήματα, δεν πλήγωσες τον αδάμαντα. Διότι και μακρόθυμος γι' αυτό λέγεται, επειδή έχει μακρά και μεγάλη ψυχή· καθότι το μακρό και μεγάλο λέγεται. 

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εἰς τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Παῦλον. Ὁμιλία Α

ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ 

ΟΜΙΛΙΑ Α΄ 

Δεν θα έσφαλλε κανένας αν ονόμαζε την ψυχή του αποστόλου Παύλου λιβάδι αρετών και κήπο πνευματικό. Τόσο πολύ ακτινοβολούσε από χάρη και έδειχνε την πίστη της ψυχής του αντάξια αυτής της χάρης. Επειδή λοιπόν έγινε σκεύος εκλογής και καθάρισε καλά τον εαυτό του, εκεί εκχυθεί σε αυτόν πλούσια η δωρεά του αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό μας χάρισε και τους θαυμαστούς ποταμούς, όχι μόνο τέσσερις κατά την πηγή του παραδείσου[:οι τέσσερις ποταμοί που πότιζαν τον παράδεισο ήταν οι Φισών, Γηών, Τίγρης και Ευφράτης· Γέν.2,10-14], αλλά πολύ περισσότερους που ρέουν καθημερινά και δεν ποτίζουν τη γη αλλά τις ψυχές των ανθρώπων που τις διεγείρουν στην καρποφορία της αρετής. 

Ποιος λοιπόν λόγος είναι ικανός να εξυμνήσει τα κατορθώματά του; Και ποια γλώσσα θα μπορέσει να πλησιάσει τα εγκώμιά του; Γιατί όταν όλα τα ανθρώπινα αγαθά τα έχει συγκεντρωμένα μια ψυχή, και όλα σε υπερβολικό βαθμό και όχι μόνο τα καλά των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, πώς θα ξεπεράσουμε το μέγεθος των εγκωμίων; Δεν θα σιωπήσουμε βέβαια γι’ αυτό, αλλά γι’ αυτό, γι’ αυτό ακριβώς θα μιλήσουμε. Γιατί και αυτό είναι το καλύτερο είδος εγκωμίου, το να ξεπερνά δηλαδή των μέγεθος των κατορθωμάτων κατά πολύ την ευχέρεια του λόγου, και η ήττα είναι για εμάς λαμπρότερη από άπειρες νίκες. 

Από πού λοιπόν θα ήταν κατάλληλο να αρχίσουμε τους επαίνους; Από πού αλλού, παρά από αυτό πρώτα, να αποδείξουμε ότι έχει όλα τα καλά; Γιατί είτε οι προφήτες έδειξαν κάτι σημαντικό είτε οι πατριάρχες, είτε οι δίκαιοι είτε οι απόστολοι είτε οι μάρτυρες, όλα αυτά μαζί τα έχει συγκεντρωμένα ο Παύλος σε τόσο υπερβολικό βαθμό, που κανένας από αυτούς δεν είχε και όποιο καλό είχε από αυτούς ο καθένας ξεχωριστά, το είχε αυτός. 

Πρόσεξε λοιπόν· πρόσφερε θυσία ο Άβελ και από εδώ ανακηρύσσεται αγαθός· όμως, εάν φέρεις ενώπιόν μας την θυσία του Παύλου, τόσο ανώτερη παρουσιάζεται από εκείνη όσο ο ουρανός από την γη. Ποια λοιπόν θυσία θέλετε να πω; Γιατί δεν είναι μόνο μια. Γιατί πραγματικά θυσίαζε τον εαυτό του καθημερινά και έκανε μάλιστα διπλή αυτή την προσφορά, πρώτα πεθαίνοντας καθημερινά και ύστερα φέρνοντας τη νέκρωση στο σώμα του· γιατί διαρκώς ήταν αντιμέτωπος με κινδύνους και διαρκώς θυσιαζόταν με τη θέλησή του, και νέκρωσε έτσι τη φύση της σάρκας, ώστε να μην είναι κατώτερος από τα θυσιαζόμενα σφάγια, αλλά και πολύ ανώτερος· γιατί δεν πρόσφερε βόδια και πρόβατα, αλλά θυσίαζε διπλά τον εαυτό του κάθε μέρα. Γι’ αυτό και είχε το θάρρος να πει ˙ «ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε (:να αγρυπνείς και να κοπιάζεις, διότι εγώ τώρα χύνω το αίμα μου ως σπονδή και θυσία στον Θεό· και ο καιρός της αναχωρήσεώς μου από τον κόσμο αυτό είναι πολύ κοντά)»[Β΄ Τιμ. 4,6], καλώντας σπονδή το δικό του αίμα. 

Όμως δεν αρκέστηκε στις θυσίες αυτές, αλλά επειδή αφιέρωσε καλά τον εαυτό του πρόσφερε και την οικουμένη θυσία και σαν να είχε φτερά, διέσχισε τη γη και την θάλασσα, την Ελλάδα και τις άλλες χώρες και γενικά όλη την γη που βλέπει ο ήλιος όχι μόνο οδοιπορώντας, αλλά ξεριζώνοντας τα αγκάθια των αμαρτημάτων και σπέρνοντας το λόγο της ευσεβείας, απομακρύνοντας την πλάνη, επαναφέροντας την αλήθεια, κάνοντας αγγέλους από τους ανθρώπους, ή καλύτερα από δαίμονες τους ανθρώπους τούς έκανε αγγέλους. 

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 25-6-2020 ἕως 27-6-2020

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί

Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων

Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί μυστηριακά μέσα στήν μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σ' ὅλη τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν αἰωνιότητα.

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http://hristospanagia3.blogspot.gr, την ἱστοσελίδα https://www.hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 25-6-2020 ἕως 27-6-2020.

1) Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr

▼  2020 (2547)

• ▼  Ιουνίου (335)
  • ▼  27 Ιουν (13)
    • Ἡ αἰτία καί ἡ θεραπεία τῆς κατάκρισης, Ἀρχιμ. Σάβ...
    • Μήν ἀπελπίζεσαι , Εὐεργετινός, Τόμος 1, Κεφ. 1, Ἀρ...
    • Κυριακή Γ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀδ...
    • ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑ...
    • Οἱ Εἰκόνες ἀκοῦνε ; Οἱ Εἰκόνες βλέπουν ;
    • Ἅγιος Σαμψών ὁ Ξενοδόχος
    • Τό ἐνδομήτριο σπείραμα (τό κοινῶς «σπιράλ» ἤ«coil»...

«Ἄς ὁπλιστοῦμε μέ πνευματικό θάρρος μπροστά στά μεγάλα γεγονότα πού λαμβάνουν χώρα σύμφωνα μέ τή θεία πρόνοια»

Άγιος Ανδρόνικος αρχιεπίσκοπος Περμ (1870-1918)

Όταν τον Ιούλιο του 1914 ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο επίσκοπος Ανδρόνικος προσπάθησε να διαγνώσει τα αίτιά του και να προβλέψει τις συνέπειές του. Έγραφε τότε σε σχετική εγκύκλιό του προς το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας:

«Οι σύγχρονοι πόλεμοι με τα τέλεια πολεμικά μέσα, πού κατέχουν οι λαοί, είναι φοβεροί. Πολύ πιο φοβερός είναι ένας τόσο μεγάλος πόλεμος. Για μας πάντως, είναι ιερός, επειδή καλούμαστε να υπερασπιστούμε την ορθόδοξη πίστη και την εθνική μας ταυτότητα. Μεγάλη είναι, βέβαια, η σημασία του και για τους άλλους λαούς, καθώς χαράζει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος, ο χάρτης της Ευρώπης θα έχει αλλάξει ριζικά. Αυθόρμητα σκέφτεται κανείς ότι πρόκειται για πόλεμο αποκαλυπτικό, έναν από τους πολέμους πού θα προηγηθούν της δευτέρας παρουσίας του Κυρίου, όπως ο Ίδιος προείπε: “Το ένα έθνος θα ξεσηκωθεί εναντίον του άλλου και το ένα βασίλειο εναντίον του άλλου θα έρθουν πείνα, αρρώστιες και σεισμοί σε διάφορα μέρη” (Ματθ. 24:7).

»Γί` αυτό, αγαπητά μου πνευματικά παιδιά, οφείλουμε να συγκεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να αποτρέψουμε τον θρίαμβο του εχθρού. Πρώτα απ’ όλα ας παραδεχθούμε όλοι ανεπιφύλακτα, όπως οι αρχαίοι Νινευΐτες. πώς είμαστε άξιοι μιας τέτοιας δεινής δοκιμασίας, η οποία παραχωρήθηκε από τον Κύριο για τις αμαρτίες μας. Πραγματικά, η κακία μας είναι τόσο κραυγαλέα, πού έχει ανέβει ως τον ουρανό (πρβλ. Ίων. 1:2).

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου .Μέρος Πρῶτο

Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στόν ‘’Ὕμνο τῆς ἀγάπης’’ τοῦ ἀποστόλου Παύλου 

[:Α΄προς Κορινθίους, 13,1-8] 

Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των χωρίων Α΄ Κορ. 13,1-4 

Και πρόσεξε από πού αρχίζει· πρώτα από αυτό που θεωρούνταν από αυτούς θαυμαστό και μέγα, το χάρισμα των γλωσσών. Και αφού παρουσίασε το χάρισμα, δε δείχνει τόσο όσο είχαν αυτοί, αλλά πολύ περισσότερο. Διότι δεν είπε, «εάν ομιλώ γλώσσα», αλλά « Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ (:εάν υποτεθεί ότι έχω τέτοια ικανότητα, ώστε να εννοώ και να ομιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων)»[Α΄Κορ.13,1]. Τι σημαίνει «των ανθρώπων»; Όλων των εθνών της οικουμένης. Και ούτε σε αυτήν την υπερβολή αρκέστηκε, αλλά θέτει και άλλη πολύ μεγαλύτερη, καθώς συνεχίζει και λέγει «καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον(:και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έχω γίνει χαλκός που ηχολογάει ή κύμβαλο που αλαλάζει χωρίς να αναδίδει κανένα μουσικό φθόγγο)». Είδες πού ανύψωσε το χάρισμα και πού το γκρέμισε και το καταβίβασε; Διότι δεν είπε απλώς, ότι δεν είμαι τίποτε, αλλά ότι «έγινα χαλκός που ηχεί», κάτι αναίσθητο και άψυχο. 

Πώς εννοεί δε το «χαλκὸς ἠχῶν »; Εννοεί χαλκό ο οποίος φωνάζει μεν, αλλά άσκοπα και μάταια και χωρίς να χρησιμεύει σε τίποτε. Διότι θα φανώ ότι σπεύδω για το τίποτε, αλλά και ενοχλώ και γίνομαι φορτικός και βαρετός στους πολλούς. Βλέπεις πως αυτός που δεν έχει αγάπη μοιάζει με άψυχο και αναίσθητο πράγμα; «Γλῶσσα ἀγγέλων» επίσης εδώ λέγει, όχι διότι θεωρεί ότι οι άγγελοι έχουν σώμα, αλλά αυτό που λέγει σημαίνει το εξής: «Και αν ομιλώ έτσι, όπως επικρατεί νόμος να ομιλούν μεταξύ τους οι άγγελοι, χωρίς την αγάπη δεν είμαι τίποτε, αλλά επιπλέον είμαι και φορτικός και βαρετός». Έτσι χρησιμοποιεί λοιπόν και αλλού τις λέξεις, όπως όταν λέγει ότι «ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων(:Και υπερύψωσε και ως άνθρωπο τον Ιησού ο Θεός Πατήρ για να καμφθεί στο όνομα του Ιησού κάθε γόνατο με ευλάβεια και σεβασμό και να προσκυνήσουν τον Ιησού οι επουράνιοι άγγελοι και αυτά ακόμη τα πονηρά πνεύματα, που είναι στα καταχθόνια, να υποταχθούν με φόβο και τρόμο ενώπιον της θείας Του δυνάμεως και δόξης)»[Φιλιπ.2,10],όχι διότι αποδίδει γόνατα και οστά στους αγγέλους, μη γένοιτο, αλλά με την ανθρώπινη αυτήν εικόνα θέλει να δείξει και να τονίσει την προσκύνηση. Έτσι και εδώ είπε «γλῶσσα», όχι για να δηλώσει το σαρκικό όργανο της γλώσσας, αλλά διότι θέλει να δείξει με τον γνωστό σε εμάς τρόπο την μεταξύ των αγγέλων συνομιλία. 

Τό ἐρώτημα τῆς Ἀγίας Σοφίας ἤ γιατί ὁ Χριστιανικός Κόσμος δέν λέει τίποτα;

Το ερώτημα της Αγίας Σοφίας ή γιατί ο Χριστιανικός Κόσμος δεν λέει τίποτα;

Του Μητροπολίτη Μπίχατς και Πέτροβατς Σεργίου

Η είδηση ότι οι τουρκικές αρχές, με επικεφαλή τον Πρόεδρο Ερντογάν, σκέφτονται να μετατρέψουν τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη – γνωστή και ως Αγία Σοφία – σε τζαμί, αντηχεί σε όλο τον κόσμο. Λάβαμε αυτήν την απαίσια πρόθεση με δυσπιστία και όσοι την ανακάλυψαν, τραυμάτισαν ξανά την αιμορραγούμενη πληγή 567 ετών.

Για περισσότερους από πέντε αιώνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θρηνούσαν το πιο όμορφο κτίριο στην ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο βεβηλώθηκε από τον Σουλτάνο Μεχμέτ τον Κατακτητή, μετατρέποντάς το σε τζαμί το 1453.

Με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, αυτή η κληρονομιά του Ιουστινιανού γνώρισε τις σκοτεινές μέρες της, οι οποίες διήρκησαν περισσότερο από μισό αιώνα.

Εκείνη την οθωμανική νύχτα, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν ξέχασαν ποτέ την Αγία Σοφία – τη Μητέρα όλων των ναών, για τους οποίους κάποιοι εξακολουθούν να αναστενάζουν τόσο οδυνηρά όσο την ημέρα που το βυζαντινή ψαλμωδία αντικαταστάθηκε από τη φωνή του ιμάμη.

Ενώ οι Χριστιανοί σε όλο τον κόσμο είναι διχασμένοι στα πάντα, οι Μουσουλμάνοι στην Τουρκία για άλλη μια φορά επιτίθονται στη θρησκευτική μας κληρονομιά, την οποία έχουν απαγάγει και δυσφημίσει.

Κυριακή Γ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ. 6,22-33] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ 

«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; (:και δεν είναι μικρή συμφορά να κολλήσει ο νους και η καρδιά σας στα γήινα και μάταια. Για να το καταλάβετε αυτό, σας φέρνω μια εικόνα: Το λυχνάρι που δίνει φως στο σώμα είναι το μάτι και το λυχνάρι που φωτίζει την ψυχή είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως, σαν να ήταν ολόκληρο το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθεί απ’ τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στα μάταια. Εάν όμως το μάτι σου είναι βλαμμένο και τυφλωμένο, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν εκείνο που σου δόθηκε για να σου μεταδίδει φως γίνει σκοτάδι, σε πόσο σκοτάδι θα βυθιστείς; Κάτι ανάλογο θα συμβεί, εάν και ο νους σκοτιστεί από την προσκόλληση στον πλούτο. Σε πόσο ηθικό σκοτάδι θα βυθιστεί τότε η ψυχή σου!)»[Ματθ.6,22-23]. 

Επειδή προηγουμένως είχε αναφέρει τον νου και είπε γι’ αυτόν ότι γίνεται ολότελα υπόδουλος και αιχμάλωτος, αλλά αυτό δεν ήταν εύκολα κατανοητό από τους πολλούς ανθρώπους, γι' αυτό στρέφει τη διδασκαλία προς τα εξωτερικά και τα πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας και που είναι περισσότερο αντιληπτά με τις αισθήσεις μας και τα καθημερινά μας βιώματα, ώστε διαμέσου αυτών να κατανοήσουν και τα πνευματικά θέματα. «Εάν λοιπόν, δεν αντιλήφθηκες», λέγει, «τι είναι τέλος πάντων η βλάβη του νου, να το καταλάβεις από τα υλικά πράγματα, διότι ό,τι είναι ο οφθαλμός για το σώμα, αυτό είναι ο νους για την ψυχή». 

Όπως λοιπόν δεν θα προτιμούσες να στολίζεσαι με χρυσά κοσμήματα και να φορείς μεταξωτά ενδύματα, όμως τα μάτια σου να έχουν χάσει την όρασή τους, αλλά θεωρείς την υγεία αυτών πιο ποθητή από την αφθονία όλων αυτών των αγαθών(διότι εάν χάσεις και καταστρέψεις την όρασή σου, δεν έχεις πλέον καμία ωφέλεια από την υπόλοιπη ζωή σου)· όπως δηλαδή όταν τυφλωθούν τα μάτια σου, χάνουν ως επί το πλείστον την ενεργητικότητά τους και τα υπόλοιπα μέλη του σώματος, αφού θα σβήσει γι’ αυτά το φως, έτσι και όταν διαφθαρεί η διάνοιά σου, θα γεμίσει η ζωή σου από αμέτρητα κακά. Συνεπώς, όπως στη φροντίδα του σώματος, αυτό θέτουμε ως προτεραιότητα και αυτό κυρίως προσέχουμε, το να είναι υγιή τα μάτια μας, έτσι και στη φροντίδα της ψυχής πρέπει ως προτεραιότητα να θέτουμε να διατηρείται ο νους υγιής. 

Οἱ Μητροπόλεις Ἐδέσσης καί Αἰτωλίας γιά τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΔΕΣΣΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΙ Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

Στην αγιοκατάταξη του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου (1919-1984) προχώρησε στις 23 Ιουνίου του 2020 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι καμπάνες των ενοριών της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης ήχησαν χαρμόσυνα, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, κληρικοί και πιστοί της Ι. Μητροπόλεως έψαλλαν ενώπιον του τάφου του νέου αγίου της Εκκλησίας το Απολυτίκιον, το Κοντάκιον και το Μεγαλυνάριόν του.

Ο εν αγίοις Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος) Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 από ευσεβείς γονείς. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρίστευσε στις πτυχιακές εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προώθησης (1942). Προκειμένου να προσφέρει στην τοπική Εκκλησία εργάσθηκε ως Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Ιεροθέου μέχρι το 1946 κηρύττοντας παράλληλα στον λαό του Μεσολογγίου.

Το 1946 και σε ηλικία 27 ετών κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ) και υπηρέτησε με πατριωτισμό και παροιμιώδη θρησκευτικό ζήλο μέχρι τον Απρίλιο του 1949. Επιστρέφοντας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του Γραμματέως και λαϊκού ιεροκήρυκος σε όλη την επαρχία.

Εκάρη μοναχός στις 23 Νοεμβρίου 1957 στην Ιερά Μονή Μυρτιάς με το όνομα Καλλίνικος και την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι. Μ. Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Μεσολογγίου από τον κατά σάρκα αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο. Την 1η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε Αρχιμανδρίτης. Μετά από 25ετή διακονία στην Ι. Μητρόπολη Αιτωλίας εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης στις 24 Ιουνίου 1967 και την επομένη χειροτονήθηκε στον Ι.Ν. Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών. Αγωνίσθηκε για τον καταρτισμό των κληρικών της Ι. Μητροπόλεώς του διοργανώνοντας συνέδρια και ιερατικές συνάξεις. Περιόδευσε ακούραστα την Αρχιερατική του περιφέρεια και φρόντισε ιδιαίτερα για τις χειροτονίες νέων κληρικών, το κήρυγμα και την ιερά εξομολόγηση. Ανέδειξε επίσης τις τοπικές αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και μάρτυρα Βάσσα την Εδεσσαία.