(Λουκ. 10,16:21)
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ». Αυτή την ουράνια αρετή της υπακοής, την οποία εξήσκησε πρώτα ο Κύριος, και στον υπέρτατο και τελειότατον βαθμό «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ», αυτή την εξασκούν και όλοι οι Άγιοι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι, πάσαι οι επουράνιαι Αγγελικαι δυνάμεις των οποίων τη Σύναξη επιτελούμαι σήμερα. Το μυστικό της πνευματικής ζωής έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος είναι η υπακοή. Υπακοή στον Ουρανό, υπακοή και στη γη, υπακοή από τον Υιόν του Θεού, υπακοή από τους Αγίους Αρχαγγέλους και Αγγέλους, υπακοή από όλους τους Αγίους και Υπακοή από όλους τους Χριστιανούς, τους στρατευομένους εις την ουράνιο στρατιάν εις την Αγίαν Ορθόδοξη εκκλησία, υπακοή σε όλους όσους θέλουν να σωθούν, αυτό είναι το μυστικό της ζωής των πνευμάτων. Τα πνεύματα τα καθαρά και άμωμα, οι Άγιοι Αρχάγγελοι και Άγγελοι, ζουν τον Θεόν, ζώντας μέσα εις την υπακοή, και έτσι παραμένουν στη ζωήν του Αγίου Πνεύματος, εις την ζωήν του φωτός. Ενώ όσα από τα πνεύματα δεν παρέμειναν στην υπακοή, εσκοτίστησαν και κατέπεσαν και έγιναν οι φοβεροί και οι ολεθροτόκοι δαίμονες.
Πολλοί στο Άγιο Όρος ζήσανε μυστικά, λέγει ο Άγιος Πορφύριος. Πεθάνανε χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Και εγώ ήθελα να ζήσω έτσι, μυστικά. Ούτε ιεροκήρυκας ήθελα να γίνω, ούτε τίποτε άλλο. Αξιώθηκε όμως δια της τελείας χαρούμενης υπακοής, της πρόθυμης υπακοής, να γίνει επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος. Ούτε είχα σκεφτεί, ποτέ, λέει να βγω έξω από το Άγιον Όρος. Παιδάκι μικρό, μέσα σε τέλεια ερημιά. Για να καταλάβω το έρημο και το αβοήθητο, ανέβαινα στο βουνό, έμενα ώρες εκεί και ήθελα να ζήσω σαν ερημίτης. Έβρισκα αγριάδες και τις έτρωγα. Το έκανα για άσκηση. Ήθελα να ζήσω μόνος μου, όπως ο Άγιος που αγάπησα από μικρούλης, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης. Αυτός είναι ο αγαπητός μου άγιος. Αυτόν εγώ μιμήθηκα. Μου έκανε εντύπωση που άντεξε να μένει εκεί, κοντά στους γονείς του, κι έστησε την καλύβα του δίπλα τους χωρίς να αποκαλυφθεί και τους ενίσχυε συνεχώς:
Βέβαια, το έκανε όλο αυτό, γιατί είχε πάρει ευλογία από τον πνευματικό του Οδηγό. Έτσι ασκώντας υπακοή, έφτασε στα ύψιστα σκαλοπάτια της Αγιότητας.
«Έπηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων.» έτσι λέει το τροπάριό του:
«Εκ βρέφους τον Κύριον, επιποθήσας θερμώς, τον κόσμον κατέλιπες, και τα εν κόσμω τερπνά, και ήσκησας άριστα. «Επηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων. ’Εθραυσας των δαιμόνων, τας ενέδρας παμμάκαρ. Διο σε Ιωάννη Χριστός αξίως εδόξασε».
Όποιος κάνει υπακοή, θραύει πραγματικά τις ενέδρες των δαιμόνων, γιατί δεν είναι η άσκηση, που νικά τους δαίμονες αλλά το ταπεινό φρόνημα και αυτό πηγάζει με την υπακοή στον Θεό. Έτσι με αυτή την υπακοή, ενίκησαν και το πνεύμα της πονηρίας, το πνεύμα το ακάθαρτο του εωσφόρου, επουράνιαι αγγελικαί δυνάμεις με αρχηγό τον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ, ο οποίος κραύγαζε «Στώμεν Καλώς», όταν ο εωσφόρος έπεφτε μαζί με κάποιους αγγέλους που τον ακολούθησαν.
«Πτωχός, ως άλλος Λαζαρος, προσεκαρτέρεις, Όσιε, των γεννητόρων πυλώσι, στενοχωρούμενος, Πάτερ, λέει το εξαποστηλάριο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτου, μικρά καλύβη, πάνσοφε αλλ’ εύρες νυν ευρύχωρον την μετ’ Αγγέλων σκήνωσιν και των αγίων απάντων εν ουρανοίς, Ιωάννη».
Όσοι παραμένουν στην υπακοή, όσοι παραμένουν στην τήρηση των εντολών του Θεού, αυτοί αγιάζονται, φωτίζονται και θεώνονται. Όλοι οι Άγιοι αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν, τον δρόμο της υπακοή στα θεία προστάγματα. Και αυτός περνά μέσα από την υπακοή στον πνευματικό οδηγό. Στον Γέροντά μου, λέει ο Άγιος Πορφύριος, τα έλεγα όλα. Ναι, όλα όσα σκεφτόμουν κι εκείνος κάπου κάπου μου έλεγε, όταν έβλεπε υπερβολές: - Πλάνη, παιδί μου.
Όλη μου η ζωή ήταν ένας Παράδεισος. Προσευχή, λατρεία εργόχειρο, υπακοή στους Γέροντές μου. Αλλά η υπακοή μου ήταν αποτέλεσμα αγάπης, όχι αναγκαστική.
Δεν ήταν δούλος, ούτε έμπορος αλλά ήτανε υιός, υιός αγαπημένος του Θεού και υιός και των πνευματικών του οδηγών, έκανε από αγάπη την ευλογημένη υπακοή σε αυτούς. Η ευλογημένη υπακοή, λέει πολύ με ωφέλησε. Με άλλαξε. Έγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιο γερός στο σώμα και στην ψυχή.
Έμοιασε με τους Αγίους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, οι οποίοι είναι πνεύματα λειτουργικά, και τα οποία αποστέλλονται εις διακονία. Έτσι και οι επίγειοι άγγελοι, οι μοναχοί ζώντας κατά Θεόν αλλά και όλοι οι Χριστιανοί που θέλουν να σωθούν, ασκούν αυτή την υπακοή, και με προθυμία τρέχουν στην διακονία, των πνευματικών τους οδηγών, αλλά και όλων των ευλογημένων Χριστιανών. Η υπακοή με έκανε ξύπνιο λέει ο Άγιος Πορφύριος. Έγινα ξύπνιος, γρήγορος, πιο γερός στο σώμα και στην ψυχή. Μ’ έκανε, η υπακοή, να τα γνωρίζω όλα. Πρέπει μέρα νύκτα να δοξάζω τον Θεό, που με αξίωσε να ζήσω έτσι σ’ αυτή τη ζωή. Πάνω στην υπακοή, είχα σκύψει και εγκύψει. Είναι μέγα το μυστήριο της υπακοής, είναι αυτό το οποίο φέρνει το πνεύμα το Άγιο μέσα στη ζωή μας, των αγγέλων και των επίγειων αγγέλων των μοναχών αλλά και όλων των ανθρώπων.
Τα υπόλοιπα, λέει ο Άγιος Πορφύριος, που ο Θεός έφερε στη ζωή μου, εννοεί τα ποικίλα χαρίσματα που όλοι θαυμάζουμε, αυτά λέει ήλθαν μόνα τους. Το χάρισμα το προορατικό μου δόθηκε απ’ τον Θεό εξαιτίας της υπακοής. Γιατί άραγε τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος για να κερδίσει αυτά τα χαρίσματα, τίποτε άλλο παρά μόνο να ευαρεστήσεις τον Θεό δια της υπακοής. Η υπακοή δείχνει την αγάπη προς τον Χριστό και ο Χριστός ιδιαίτερα αγαπάει τους υπάκουους. Γι’ αυτό λέει: « Εγώ τους εμέ φιλούντας, οι δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν». Είναι από τις Παροιμίες από το 8ο κεφάλαιο. Μες στην Αγία Γραφή όλα είναι γραμμένα αλλά κεκαλυμμένα.
Και ο άνθρωπος, ο οποίος έχει την χάρη του Θεού, όπως οι Άγιοι, βρίσκουν μέσα στις Γραφές, το κρυμμένο νόημα σε κάθε περίσταση. Βεβαιώθηκα λέει και ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, βεβαιώθηκα με την πείρα ότι η υπακοή είναι ανωτέρα της προσευχής. Η υπακοή, η οποία χαριτώνει τους Αγίους Αρχαγγέλους και Αγγέλους αλλά και όλους τους ανθρώπους. Εγώ έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ διαιρώ την υπακοή σε τρία στάδια, πρώτον κάνω υπακοή για να μην γίνω παρήκοος, αφού η υπακοή είναι δόγμα στην πνευματική ζωή, έχοντας ως παράδειγμα τον Λυτρωτή. Δεύτερον στάδιο, κάνω υπακοή για να κερδίσω μισθό. Είναι καλύτερο από το πρώτο, όχι όμως το τέλειο. Και τρίτο στάδιο κάνω υπακοή από ευλάβεια και αγάπη στον Γέροντα που δίνει την εντολή και έχει τη θέση του Χριστού. Ο γέροντας είναι το στόμα του Χριστού. Η υπακοή μας σε αυτόν διαβαίνει στον Κύριο μας. Και αυτό βέβαια είναι το τελειότερο από όλα. Να κάνει κανείς υπακοή από αγάπη στον πνευματικό του και αυτή η αγάπη πηγάζει από την αγάπη στον Θεό. Βολιδοσκοπήσατε λέει ο Γέροντας Εφραιμ από που ξεκινάει η υπακοή. Από την Τριαδική Θεότητα. Ο Χριστός λέει ήρθα να κάνω όχι το θέλημα το εμόν αλλά το θέλημα του πέμψαντός με. Γι’ αυτό και όποιος κάνει υπακοή γίνεται μιμητής του Χριστού. Και οι Άγιοι Αρχάγγελοι μιμούνται τον Χριστό και γι’ αυτό και παραμένουν εκεί και θα παραμένουν αιωνίως στην κατάσταση της δόξας και μακαριότητας. Και υποχρεούται λέει ο Γέροντας Εφραίμ και υποχρεούται στην συνέχεια ο Θεός, να ευλογήσει εκείνον, ο οποίος τον μιμείται, εκείνον ο οποίος είναι υπάκουος. Θέλεις να αποκτήσεις προσευχή, θέλεις όταν λες το Κύριε Ιησού Χριστέ να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμια από τα μάτια σου. Θα το πετύχεις με την υπακοή. Με την αληθινή υπακοή μαθαίνουμε την αληθινή προσευχή. Βάση της ευχής είναι η υπακοή. Όπως, και βάση της σωτηρίας μας είναι πάλι η υπακοή. Οι άνθρωποι σε ακούν, αν όσα τους λες συμφωνούν με το δικό τους το μυαλό, αν όμως δεν συμφωνούν δεν σε ακούν. Έκανες υπακοή θα πας στον παράδεισο. Δεν έκανες υπακοή, δε πα να κάνεις νοερά προσευχή, δεν πάει να μεταλαμβάνεις, δεν πάει να λειτουργάς, προορίζεσαι για την κόλαση. Να και ο Αδάμ, να και ο Προφήτης Ελισαίος, να και ο Γιεζί ο υπηρέτης του. Όλα αυτά τα παραδείγματα βεβαιώνουν ότι ο Θεός περισσότερο αναπαύεται στην υπακοή παρά στις άλλες αρετές, και οι άλλες αρετές, συνδράμουν. Όπως όμως ενεργεί η υπακοή, δεν ενεργούν οι άλλες αρετές, γι’ αυτό περισσότερο επιμεληθείτε την υπακοή. Θέλετε να αγιάσετε; Σου λέει ο Γέροντάς σου κάτι; Να’ ναι ευλογημένο, να του λέτε. Μην κάνεις διάκριση, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει αυτό που σου είπε ο Γέροντας ή ο αδερφός σου. Από πείρα φαρμακερή σας λέγω μόνο τον να’ ναι ευλογημένο λέγοντας θα σας αγιάσει, θα σας σώσει. Πολλές φορές εμείς, λέει ο Γέροντας Εφραίμ, ως Γέροντες και Πνευματικοί πατέρες μπορεί να κάνουμε και ένα λάθος. Εσύ όμως που θα κάνεις υπακοή, θα σου βγει σε καλό. Δεν θα σου βγει σε κακό. Γιατί ο Θεός βλέπει την δική σου ταπείνωση και δίνει την Χάρη Του. Ποτέ η υπακοή δεν βγαίνει σε κακό γιατί είναι μίμηση Χριστού. Από το πόση υπακοή σεβασμό και ευλάβεια θα έχουμε στο γέροντα μας εξαρτάται πόση Χάρι θα έχουμε μέσα μας, και όχι μόνο στον Γέροντα, αλλά και μεταξύ μας, οι άνθρωποι και οι αδερφοί εν Χριστώ να έχουμε υπακοή. Όπως λέει ο Απόστολος Παύλος «Υπακούετε αλλήλοις», η υπακοή φέρνει τον άνθρωπο, όχι μόνο σε απάθεια σωματική, αλλά και πνευματική. Τον απαλλάσσει δηλαδή απ’ όλα τα πάθη. Από την ζήλια και τον φθόνο, την υπερηφάνεια και την αλαζονεία, από τον θυμό και την οργή. Αν δεν κάνεις τυφλή υπακοή δεν ανεβαίνεις επάνω σε πνευματικές σκάλες. Ας μιμηθούμε και εμείς αγαπητοί αδερφοί τους Αγίους Αρχαγγέλους και Αγγέλους που εορτάσουμε σήμερα, που επιτελούμε την σύναξή τους. Ας μιμηθούμε και τους Αγίους μας, τον Άγιο Πορφύριο, και όλους τους Αγίους οι οποίοι εβάδισαν αυτόν τον δρόμο, τον δρόμο της υπακοής στα Θεία προστάγματα, δια μέσω της υπακοής στον πνευματικό οδηγό.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου