Λουκ. (11,29:33)
«Ὅταν ἐπῆγα στό Ἅγιον Ὄρος», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος, «ἤμουνα μικρός καί ἀγράμματος, ἄν σᾶς πῶ τήν ζωή μου στό Ἅγιον Ὄρος, τήν ἀγάπη μου, τήν ἀφοσίωσή μου, «ἐπιλήψιμε διηγούμενων ὁ χρόνος»[1]. Ὅταν, λοιπόν, πῆγα στό Ἅγιον Ὄρος, ἤμουνα, ὅπως σᾶς εἶπα, μικρός καί ἀγράμματος. Δέν ἤξερα νά διαβάζω, συλλάβιζα. Οἱ Γέροντες μοῦ- ἦταν αὐτάδελφοι, ὁ γέρων Παντελεήμων, ὁ πνευματικός, καί ὁ παπᾶ-Ἰωαννίκιος- καί μέ ρώτησαν: - Ξέρεις νά διαβάζεις; - Ἔ, λίγο ξέρω, τούς ἀπάντησα.
Ἦταν Σάββατο τό βράδυ. Μέ βάλανε νά διαβάσω τό Ψαλτήρι. Ἄρχισα ντροπαλά νά διαβάζω τόν πρῶτο ψαλμό, ἀλλά συλλάβιζα ὅπως λέει ὁ Ἅγιος, συλλάβιζα. - Καλά παιδί μου, ἄσε νά διαβάσω ἐγώ, λέει ὁ παπᾶ- Ἰωαννίκιος. Καταλαβαίνετε τήν ντροπή μου. Καί ἀπό τότε ὁ Ἅγιος ἔβαλε σκοπό νά μάθει νά διαβάζει καί γρήγορα ἔμαθε καί διάβαζε πολύ καλά. Μελετοῦσε ὅπως λέγει μέρα καί νύχτα, καί ἕνα βράδυ ἔγινε ἀγρυπνία στό Κυριακό, στήν Ἅγια Τριάδα. Στό Κυριακό των Καυσοκαλυβίων καί ἦταν τίς πρῶτες ἡμέρες πού εἶχα πάει καί γιόρταζε ἡ σκήτη μας. Ἀποβραδίς οἱ Γέροντες μοῦ ἔφυγαν γιά τήν ἐκκλησία καί μ' ἄφησαν στό κελλί γιά νά κοιμηθῶ. Μικρούλης ἤμουν καί σκέφθηκαν, μήπως δέν ἀντέξω ὡς τό πρωί, πού θά τέλειωνε ἡ ἀγρυπνία.
Μετά τά μεσάνυχτα, ἔρχεται ὁ παπᾶ- Ἰωαννίκιος καί μέ ξυπνάει. - Ξύπνα, μοῦ λέει, ντύσου, νά πᾶμε στήν ἐκκλησία. Ἀμέσως συμμορφώθηκα. Σέ τρία λεπτά ἐφθάσαμε στήν Ἁγία Τριάδα. Μέ πέρασε πρῶτο στό ναό. Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ἔμπαινα μέσα. Τά ἔχασα! Γεμάτη ἡ ἐκκλησία μέ καλογήρους, νά στέκονται ὄρθιοι μέ εὐλάβεια καί προσοχή. Οἱ πολυέλαιοι ἔριχναν τό φῶς τούς παντοῦ, φώτιζαν τίς εἰκόνες στούς τοίχους, στά προσκυνητάρια. Περιγράφει ὁ Ἅγιος τήν πρώτη του ἐμπειρία, στήν ἀγρυπνία τοῦ Ἁγίου Ὄρους πού ζοῦσε, καί τόσο πολύ τόν ἐντυπωσίασε. Ὅλα ἔλαμπαν. Tα καντηλάκια ἀναμμένα, τά λιβάνια νά εὐωδιάζουν, οἱ ψαλμωδίες νά ἤχουν κατανυκτικά μέσα στήν ἀπόκοσμη ὀμορφιά τῆς νύκτας. Δέος μέ κατέλαβε ἀλλά καί φόβος. Ἔνιωσα ὅτι δέν βρίσκομαι στή γῆ, ὅτι βρέθηκα στόν οὐρανό. Καί πράγματι ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι ὁ Οὐρανός στή γῆ, μοῦ κάνει νόημα ὁ παπᾶ- Ἰωαννίκιος, νά προχωρήσω νά προσκυνήσω τίς εἰκόνες. Ἐγώ τίποτα. - Τσάκωσε μέ, τσάκωσε μέ! ἄρχισα νά φωνάζω, φοβᾶμαι. Μέ πῆρε ἀπό τό χέρι καί ἐγώ κρατῶντας τόν σφιχτά πλησίασα καί προσκύνησα. Ἦταν ἡ πρώτη μου ἐμπειρία. Χαράχθηκε μέσα μου. Δέν θά τήν ξεχάσω ποτέ.
Καί πράγματι εἶναι συγκλονιστική ἐμπειρία τῆς Θείας Λειτουργίας καί μάλιστα σέ μιά κατανυκτική ἀτμόσφαιρα ὅπως εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Μέσα στόν ναό στήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργιᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐπιτυγχάνεται ἡ συνεχής διάθεση γιά προσευχή καί ὁ σύνδεσμος τῆς ἑνότητας, δίνει μεγάλη δύναμη στήν προσευχή, γιατί δέν εἶναι κανείς μόνος του ἀλλά μαζί μέ πολλούς ἄλλους πιστούς, καί οἱ προσευχές ἑνούμενες ἀποκτοῦν μεγάλη δύναμη. Ὅταν ὅλοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι προσέχουν καί προσηλώνονται σέ αὐτά πού λαμβάνουν χώρα μέσα στό ναό, συμπίπτει ὅλοι νά δοξολογοῦν, ἤ ὅλοι νά εὐχαριστοῦν τόν Κύριο μέ ἀποτέλεσμα νά ἀνεβαίνει αὐτή ἡ ὁμαδική προσευχή σάν ἀπό ἕνα στόμα, στό θρόνο τοῦ Θεοῦ καί καρποφορεῖ. Τήν μεγάλη ὠφέλεια τῆς προσευχῆς τήν γνωρίζει ὁ παγκάκιστος διάβολος, καί προσπαθεῖ νά τήν ματαιώσει, προσπαθεῖ μέ διάφορα τεχνάσματα νά μᾶς ἐμποδίσει, νά μήν ἐκκλησιαστοῦμε γιά νά μήν συμμετάσχουμε στήν ὁμαδική προσευχή. Ἀκόμη καί μέσα στόν ναό προσπαθεῖ νά ἀποσπάσει, ἤ νά θολώσει τον νοῦ μας. Ἐμεῖς πού τά γνωρίζουμε αὐτά θά πρέπει νά τοῦ ἐναντιωθοῦμε, διώχνοντας μακριά κάθε προσβολή κάθε σκέψη πού θά μᾶς παρασύρει στό νά διακόψουμε τήν προσοχή μας στίς προσευχές. Γιά τό καλό μας δέν πρέπει νά ἀπουσιάζουμε ἀπό τήν Θεία Λειτουργία γιά κανένα λόγο γιά νά μήν χάνουμε τό ψυχικό ὄφελος πού θά ἀποκομίσουμε, προπάντων ἀπό τήν Κυριακάτική λειτουργία. Ἄν ἀλήθεια λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ὁ Θεός σοῦ ζητήσει λόγο γιά τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀσέβεια πού δείχνεις στίς λατρευτικές συνάξεις τί θά κάνεις;
Να την ώρα που αυτός σου μιλάει, εσύ χωρίς να προσεύχεσαι έχεις πιάσει κουβέντα με τον διπλανό σου, για πράγματα ανώφελα, και όλα τα αμαρτήματα μας παραβλέψει ο Θεός τούτο φτάνει για να στερηθούμε την σωτηρία. Μην το θεωρείς μικρό παράπτωμα, μέσα στην Θεία Λειτουργία προτρέπουμε να κλίνουμε το κεφάλι, «τας κεφαλάς ημών τω Κυρίω κλείνατε» λέει συχνά ο ιερέας. Το κάνουμε αυτό σαν απόδειξη ότι θέλουμε να εισακουστούν οι προσευχές μας και να έχουμε την ευλογία του Θεού. Να μην κάθεστε την ώρα της Θείας Λειτουργίας έλεγε ο Άγιος Γεώργιςο ο Καρσλίδης. Ο νους σας να μην πετάει εδώ και εκεί, όσο θα είσαστε στην εκκλησία να το πάρετε απόφαση να διαθέσετε όλο τον χρόνο στην προσευχή. Το ίδιο έλεγε και ο Άγιος Παίσιος, αν είναι κανείς κουρασμένος και αδύναμος μπορεί να κάθετε την ώρα που διαβάζεται ο Απόστολος. Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Αν δεν πάει ο Χριστιανός την Κυριακή στην εκκλησία, πως θα αγιαστεί; Έλεγε ο Άγιος Παίσιος. Ο διάβολος είναι τεχνίτης, αν φέρει λόγου χάρη την ώρα της Θείας Λειτουργίας σε ένα πνευματικό άνθρωπο, έναν ελεεινό λογισμό, εκείνος θα τον καταλάβει θα τιναχθεί και θα τον διώξει, γι’ αυτό του φέρνει έναν πνευματικό λογισμό, το τάδε βιβλίο του λέει γράφει αυτό για την Θεία Λειτουργία, μετά θα του τραβήξει την προσοχή λόγου χάρη στον πολυέλαιο, θα αναρωτηθεί ποιος άραγε να τον έφτιαξε; Ή θα του θυμίσει έναν άρρωστο που πρέπει να πάει να τον δει. Α έμπνευση λέει την ώρα της Θείας Λειτουργίας, ενώ είναι ο διάβολος που μπαίνει ενδιάμεσος και πιάνει ο άνθρωπος την συζήτηση με τον λογισμό του, οπότε ακούει τον ιερέα να λέει, μετά φόβου και τότε καταλαβαίνει ότι τελείωσε η Θεία Λειτουργία και εκείνος δεν συμμετείχε καθόλου.
Η Θεία Λειτουργία έλεγε και ο Άγιος Νεκτάριος επιτελείτε πρώτον, εις δόξα και αίνο τον Μεγάλο Θεό και Σωτήρα ημών Ιησού Χριστού και εις μνήμη του θανάτου και της αναστάσεως αυτού κατά των γεγραμμένων «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν». Δεύτερον επιτελείτε εις αγιασμό των ψυχών ημών, εις άφεση των αμαρτιών, εις κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, εις Βασιλείας και ουρανών πλήρωμα εις παρρησία εις Χριστόν και εις ζωήν αιώνιον, τρίτον επιτελείτε υπερ αναπαύσεως των ψυχών των ευσεβώς κεκοιμημμένων ορθοδόξων Χριστιανών και τέταρτον υπερ των ζώντων ορθοδόξων Χριστιανών. Η Θεία Λειτουργία έλεγε και ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης είναι ο δείπνος, η τράπεζα της αγάπης του Θεού για το ανθρώπινο γένος, γύρω από το αρνίο που βρίσκεται πάνω στο δισκάριο εκείνη την στιγμή, είναι συναγμένοι όλοι, οι ζωντανοί, οι νεκροί, οι Άγιοι και οι αμαρτωλοί, η θριαμβέβουσα και η στρατευομένη εκκλησία, δεν υπάρχει πάνω στη γη αγιότερο, υψηλότερο, επισημότερο από την Θεία Λειτουργία. Ο ναός κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας γίνεται ουράνιος και ο ασώματος εχθρός αγωνίζεται λυσσαλέα εναντίον μας την ώρα που παρακολουθούμε την Θεία Λειτουργία, γιατί εκείνη την ώρα με την βοήθεια του Θεού, συντελείται η αναγέννηση των ψυχών μας. Γι’ αυτό ας μην κλονιζόμαστε από τις συκοφαντίες και τις μεθοδίες του εχθρού και ας ρίξουμε το βλέμμα μας στον Χριστό για να αντλήσουμε από αυτόν θάρρος και να γίνουμε δυνατοί. Εκείνος είναι η πηγή κάθε καλού έργου, στέκεται αοράτως μπροστά μας και τελεί κατά μυστηριώδη τρόπο την αναγέννηση των ψυχών μας.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
[1] Ἑβρ. 8, 17.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου