Υπάρχουν μερικοί που μόλις κάνουν κάποιο λάθος ή ξαφνικά κάποιος τούς βρίσει ή αρρωστήσουν ή πονέσουν, αμέσως βλαστημάνε. Με τον τρόπο αυτό όμως, ούτε το σφάλμα διορθώνουν ούτε τον υβριστή τους εκδικούνται ούτε τον πόνο της αρρώστιας τους απαλύνουν, αλλά επί πλέον χάνουν και το πνευματικό κέρδος της υπομονής.
Πες μου, άνθρωπε, για ποιο λόγο βλαστημάς και ξεστομίζεις κακό λόγο; Μήπως θα σου γίνει ελαφρότερος ο πόνος; Αλλά κι αν ακόμη υποθέσουμε πώς θα γινόταν ελαφρότερος, θα τολμούσες να θυσιάσεις τη σωτηρία της ψυχής σου για να πετύχεις την παρηγοριά του σώματός σου;
Τι κάνεις, άνθρωπε μου; Τον Σωτήρα και ευεργέτη και προστάτη και κηδεμόνα σου βλαστημάς; Ή δεν αισθάνεσαι ότι τρέχεις προς τον γκρεμό και σπρώχνεις τον εαυτό σου στο βάραθρο της χειρότερης καταστροφής; Ο διάβολος τα πάντα μηχανεύεται για να σε ρίξει σ’ αυτό το βάραθρο. Κι αν δει ότι με τον πόνο βλαστημάς, αμέσως θα σου αυξήσει τον πόνο και θα τον κάνει μεγαλύτερο, ώστε να σε φέρει σε απελπισία. Αν δει όμως να τον υπομένεις γενναία και τόσο περισσότερο να ευχαριστείς τον Θεό όσο ο πόνος αυξάνει, τότε απομακρύνεται αμέσως επειδή μάταια σε πολιορκεί.
Και συμβαίνει ότι με τον σκύλο που στέκεται δίπλα στο τραπέζι. Αν αυτός δει τον άνθρωπο που τρώει να του ρίχνει κάτι απ’ αυτά πού είναι πάνω στο τραπέζι, μένει εκεί συνέχεια. Αν όμως σταθεί κοντά, μια και δυό φορές, χωρίς να πάρει τίποτε, απομακρύνεται πλέον, αφού θα’ ναι ανώφελο να περιμένει.
Έτσι και ο διάβολος έχει συνεχώς ανοιχτό το στόμα του σε μας. Αν του ρίξεις, όπως ακριβώς στο σκύλο, ένα λόγο βλάσφημο, αφού τον πάρει, πάλι θα επιτεθεί. Αν όμως επιμείνεις να ευχαριστείς τον Θεό , τον αφάνισες στην πείνα, και τον ανάγκασες αμέσως ν’ απομακρυνθεί.
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου