Ἡ «Ἑβδομάδα Προσευχῆς γιά τήν Χριστιανική Ἑνότητα» εἶναι ἕνα βδέλυγμα ἑνώπιον τοῦ Θεοῦ!

Αδελφότητα Ορθόδοξη Μαρτυρία

Εδώ και αρκετά χρόνια έχει καθιερωθεί η λεγόμενη «Εβδομάδα προσευχής για τη χριστιανική ενότητα» να πραγματοποιείται μεταξύ 18-25 Ιανουαρίου, μια συνάντηση με κατεξοχήν αιρετικό και οικουμενιστικό χαρακτήρα, στην οποία συμμετέχουν σχεδόν όλες οι θρησκευτικές λατρείες στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένης και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Για έναν πιστό Ορθόδοξο Χριστιανό, αυτό είναι απαράδεκτο, διότι αυτού του είδους οι εκδηλώσεις παραβιάζουν την πατερική παράδοση της Εκκλησίας, αγνοούν τα δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες και εμπαίζουν την αληθινή πίστη, δηλαδή την Ορθοδοξία.

Οι Ιεροί Κανόνες έγιναν στην Εκκλησία με σκοπό την ορθή καθοδήγηση της διοικητικής και ποιμαντικής-ιεραποστολικής δραστηριότητάς της, έχουν δογματικό, θρησκευτικό-ηθικό, λατρευτικό και νομικό περιεχόμενο, επιβεβαιώνονται και επαναβεβαιώνονται από Οικουμενικές Συνόδους. Εξ ου και η ανάγκη αυστηρής τήρησής τους επί ποινή αφορισμού για κληρικούς και λαϊκούς.

Οι Αποστολικοί Κανόνες 45, 46 και 64 απαγορεύουν την προσευχή με αιρετικούς υπό την ποινή του αφορισμού.

Κανὼν ΜΕ´

Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω.

Κανὼν ΜΣΤ´

Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου.

Κανὼν ΞΔ´

Εἴ τις κληρικός, ἢ λαϊκός, εἰσέλθῃ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καὶ καθαιρείσθω καὶ ἀφοριζέσθω.

Ορθόδοξοι κληρικοί και πιστοί έρχονται σε κοινωνία προσευχής σε αυτές τις συναντήσεις, με Παπικούς, Προτεστάντες και μερικές φορές ακόμη και με νεοπροτεστάντες, και διαπιστώνουμε ότι τόσο αυτοί όσο και οι διδασκαλίες τους έχουν καταδικαστεί ανά τους αιώνες από την 3η, 4η και 7η Οικουμενική Σύνοδο, την 1η-2η Κωνσταντινουπολίτικη Σύνοδο του Μεγάλου Φωτίου το 867, απ’ τις Παλαμικές Συνόδους του 1347 και 1351, καθώς και από ορισμένους αγίους της Εκκλησίας.

Παραμελώντας αυτή την κανονική πραγματικότητα, οι ορθόδοξοι συμμετέχοντες σε αυτές τις συναντήσεις, κληρικοί και πιστοί, γελοιοποιούν τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, αγνοώντας τες, αφήνοντας την εντύπωση ότι είναι ξεπερασμένες και δεν έχουν πλέον σημασία, και επομένως μπορούν να παραβιάζονται. Από την άλλη πλευρά, τέτοιες ενέργειες δημιουργούν σοβαρή σύγχυση στο λαό των Ορθοδόξων Χριστιανών, αφήνοντας την εντύπωση ότι είμαστε όλοι ίδιοι, με μικρές διαφορές χωρίς σημασία που μπορεί να αγνοηθούν για χάρη της ενότητας και της παρεξηγημένης αγάπης, ακόμη και ότι όλοι λατρεύουμε τον ίδιο Θεό.

Όταν ένας επίσκοπος ή ιερέας αγνοεί το γεγονός ότι οι αιρετικοί έχουν καταδικαστεί και συνεχίζει να προσεύχεται μαζί τους σαν να είναι ακόμα μέρος της Εκκλησίας, τότε πρώτα χλευάζει την πράξη της εκκλησιαστικής δικαιοσύνης που καταδικάζει τους αιρετικούς αυτούς και επικουρικά θεωρεί ότι η πίστη τους είναι αποδεκτή.

Δυστυχώς, πολλοί από τους κληρικούς συμμετέχουν όχι από πεποίθηση αλλά από δειλία προς τον οικουμενιστή επίσκοπό τους ή επειδή τους δόθηκε ένας ναός από τους παπικούς και προδίδουν την πίστη τους με αντάλλαγμα τέσσερις τοίχους.

Testimonianza Ortodossa – Associazione

https://tasthyras.wordpress.com/2024/01/24/η-εβδομάδα-προσευχής-για-την-χριστια/