Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων,
Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος Κυψέλη", Θεσσαλονίκη
(Νουθεσίαι τοῦ ἁγιασμένου Πατρὸς Ἀμφιλοχίου Μακρὴ πρὸς Μοναχές)
Τὸ νὰ παραμένης πιστὸς εἰς τὸν Μοναχισμὸν θεωρεῖται μαρτύριον.
Θέλει ὁ Χριστὸς νὰ σοῦ βγάλη τὰ ἀγκάθια, διότι εἶναι κηπουρὸς καὶ σὺ θέλεις τὴν ἡσυχία σου.
Ὁ Χριστὸς εἶναι κοντά μας, ἂς μὴ τὸν βλέπομε... καμμιὰ φορά μᾶς δίδει καὶ κανένα μπάτσο ἀπὸ πολλὴν ἀγάπην...
Πρέπει νὰ χαίρεσαι. Καλλιτεχνικὴ σμίλη κρατᾶ στὰ χέρια του ὁ Ἰησοῦς. Θέλει νὰ σὲ ἐτοιμάση ἕνα ἄγαλμα τοῦ οὐρανίου παλατιοῦ.
Εἶσθε βασιλικὰ πρόσωπα, προορίζεσθε γιὰ τὸν οὐράνιο νυμφῶνα.
Ὅταν ἰδῇς ἄνθρωπον κουρασμένον (πνευματικῶς) μὴ τοῦ βάλης... ἄλλο φορτίο διότι τὰ γόνατα δὲν ἀντέχουν.
Ἀγάπησε τὸν Ἕνα νὰ σὲ ἀγαποῦν καὶ τὰ θηρία.
Ἀληθινὸς πλοῦτος γιὰ μένα εἶναι νὰ σᾶς δῶ στὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.
Ὅταν ὑπάρχει ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης, ὅ,τι κακὸ πλησιάζει τὸ κατακαίει.
Ὁ ἄνθρωπος ὅταν δὲν ζητᾶ τὰ δικαιώματά του θὰ φωτίση ὁ Θεὸς τὸν ἄλλον νὰ τοῦ τὰ δώση.
Τὸ φῶς τοῦ Κυρίου νὰ σὲ φωτίζη καὶ νὰ σὲ ὁδηγῇ πάντοτε.
Ὁ διάβολος φρίττει ὅσον μάλιστα βλέπει νέες ὑπάρξεις νὰ κάθωνται ἐδῶ διὰ τὸν Χριστόν.
Ὅταν ἔχετε πειρασμοὺς τότε κατέρχεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ὅτι τοῦ χαλᾶτε (τοῦ πειρασμοῦ) τὰ σχέδια.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀγαπᾶ πνευματικῶς αἰσθάνεται προσευχόμενος, ὅτι εὑρίσκεται ἐντὸς τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ του. Λυπᾶται ὅταν δὲν πορεύεται καλῶς ὁ ἀδελφός του καὶ προσεύχεται διὰ τὴν πρόοδόν του. Οὐδέποτε ἀλλάσσει ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴν χριστιανικὴν ἀγάπην...
Ἐρώτησις: Ἀφοῦ βλέπετε, Γέροντα, τόσο καθαρὰ τὶς ἀδυναμίες μας, τὰ λάθη μας, γιατί δὲν μᾶς τὰ ὑποδεικνύετε;
Ἀπάντησις: Λυποῦμαι γιὰ ὅσα βλέπω ὡς πατέρας, ἀλλὰ ἐλπίζω εἰς τὴν καλλιτέρευσιν. Ὑποδεικνύω ὅσα πρέπει, ἀλλὰ πιὸ κερδισμένος εἶσαι, ὅταν χύσης δυὸ ἢ τρία δάκρυα ἐμπρὸς εἰς τὸν Χριστὸν δι' αὐτά, παρὰ νὰ πῇς πολλὰ λόγια. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ ἰατρὸς καὶ παιδαγωγός μας. Ὁ Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, ἀλλὰ ἐμεῖς ἐκλείσαμε τὰ μάτια μας καὶ βλέπομε σκοτεινά. Ἀφοῦ προχωροῦμε ἔτσι ἄλλοι λασπώνονται καὶ ἄλλοι σκοτώνονται.
Πολλὲς φορές την ἥμερα ἔρχεται ὁ Χριστὸς καὶ σοῦ χτυπᾶ, ἀλλὰ ἐσὺ ἔχεις δουλειές...
Ἐκεῖνος ποὺ ταράσσεται δὲν σκέπτεται λογικά, ὀρθά. Κάμνε ὑπομονὴν καὶ θὰ βραβευθῇς μὲ στέφανον. Θέλω νὰ εἶσθε ἤρεμες γιὰ νὰ συναντώμεθα. Ἅμα εἶσθε κουρασμένες δὲν λειτουργοῦν οἱ ἀσύρματοι.
Τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ μὴ φεύγη ἀπὸ τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδία σας.
Ὁ Κύριος νὰ σᾶς ἐνισχύη, νὰ κρατήσετε σταθερὰ τὴ σημαία τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ἐγκράτειας.
Ὁ Χριστιανὸς εἶναι πραγματικὰ ἄνθρωπος. Ξέρει ὅλους τοὺς τρόπους τῆς εὐγενείας.
Ὅταν ἡ καρδία μας δὲν ἔχει τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸν δὲν μποροῦμε νὰ κάνωμε τίποτε. Εἴμαστε σὰν πλοῖα ποὺ δὲν ἔχουν φωτιά, βενζίνη στὴ μηχανή τους.
Ὅσον ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός, πρᾶος, ἐλεύθερος, γίνεται... γίνεται...
Αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε (πολέμους, σεισμούς, καταστροφές, εἶναι βροντὲς καὶ θὰ ἔλθη καὶ ἡ βροχή...).
Πρέπει λοιπὸν νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι πρὸς ἀπολογίαν καὶ μαρτύριον.
Νὰ γίνετε ἄνθρωποι ἄξιοι τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.
Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάνει τὸν ἄνθρωπον νὰ ἐκπέμπη ἀκτῖνας. Πρέπει ὅμως ὁ ἄλλος νὰ ἔχη καλὸν δέκτην διὰ νὰ τὸ καταλάβη.
Πρέπει νὰ ἔχωμε στὸν οὐρανὸν τὰ βλέμματά μας. Τότε δὲν θὰ μᾶς κλονίζη τίποτε.
Παρακαλῶ τὸν Θεὸν νὰ σᾶς ἀγιάση, νὰ σᾶς ὀδηγήση εἰς τὸν Παράδεισον. Αὐτὴν τὴν προῖκα παρακαλῶ νὰ σᾶς δώση ὁ Κύριος...
Εἰς τὴν λειτουργίαν διὰ νὰ ἔλθη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πρέπει νὰ ἔχης συγκέντρωσιν, εἰρήνην καὶ νὰ μὴ σκέπτεσαι τίποτε.
Ὅσον ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τὸν Θεόν, τόσον ἔχει ἀγάπην καὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Τοὺς ἀγαπᾶ σὰν εἰκόνες Θεοῦ, μὲ σεβασμόν, λεπτότητα καὶ ἁγιασμόν.
Καθημερινῶς προσεύχομαι νὰ σᾶς δῶ στὶς τάξεις τῶν ὁσίων γυναικῶν...
Παράδεισον χωρὶς ἐσᾶς παιδιά μου, δὲν τὸν θέλω.
Ἐρώτησις: Πῶς κατορθώνετε νὰ ἔχετε τέτοια ὑπομονὴ καὶ καρτερία εἰς τὰ διάφορα;
Ἀπάντησις: Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ βοηθᾶ. Πάντα πιστεύω παιδὶ μοῦ εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ ποὺ ὅλα τὰ μεταβάλλει καὶ τὰ ρυθμίζει πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.
Ὅταν θὰ δῆτε τὰ δάκρυα τότε εἶναι ἐπίσκεψις τοῦ Θεοῦ ἐν τῇ προσευχῇ.
Ὅταν κοινωνῇς ὄχι μόνον παίρνεις δύναμη, ἄλλὰ φωτίζεσαι, βλέπεις ὁρίζοντας εὑρεῖς, αἰσθάνεσαι χαράν... διαφορετικὰ νοιώθει ὁ καθένας, ἀνάλογα μὲ τὴν διάθεση καὶ τὴν φλόγα τῆς ψυχῆς του. Ἄλλος αἰσθάνεται χαρὰ καὶ ξεκούρασι, ἄλλος εἰρήνη, ἄλλος πνεῦμα ἀφοσιώσεως καὶ ἄλλος μίαν ἀνέκφραστη ἀγάπη πρὸς πάντας. Ἔνοιωθα πολλὲς φορὲς κουρασμένος ἀλλὰ μετὰ τὴν θεία Κοινωνία αἰσθανόμουν τὸν ἑαυτό μου σὰν νὰ μὴν εἶχα τίποτα.
Ἡ ἀθωότης εἶναι ἀνωτέρα ἀπὸ τὴν ἰδιοφυΐα.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἐγωισμὸ δὲν ἑλκύει κανένα. Καὶ ἂν κάποιον ἐλκύση, γρήγορα θ' ἀπομακρυνθῇ. Ὁ πνευματικὸς σύνδεσμος γίνεται ἀδιάλυτος ὅταν συναντήση παιδικὸ πνεῦμα, ἀθωότητα καὶ ἁγιασμό.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει Χριστὸ τὰ βλέπει ὅλα δύσκολα καὶ σκοτεινά.
Εἰς τὸ Μοναστήρι πρέπει νὰ ξέρετε ἄλλους ἀνθρώπους στέλνει ὁ Θεὸς καὶ ἄλλους στέλνει ὁ διάβολος. Ὁ μὲν Θεὸς γιὰ νὰ ἐνισχύουν, ὁ δὲ διάβολος γιὰ νὰ διαλύουν τὰ Μοναστήρια.
Ὅταν ἡ καρδιά μας δὲν ἔχη τὸν Χριστόν, τότε θὰ βάλωμε μέσα ἢ χρήματα ἢ κτήματα ἢ ἀνθρώπους.
Σᾶς παρακαλῶ νὰ ἐφαρμόσετε αὐτὴν τὴν ἐντολήν. Ὅσο μπορεῖτε νὰ καλλιεργήσετε τὴν ἀγάπην πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Σὲ τέτοιο σημεῖο ποὺ ὅταν θὰ προφέρετε τ' ὄνομά Του νὰ τρέχουν δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια σας. Ἡ καρδία σας πρέπει νὰ καίγεται πραγματικά. Τότε Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ δάσκαλος σας.
Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ὁδηγός σας, ὁ ἀδελφός σας, ὁ πατέρας καὶ ὁ Γέροντάς σας.
Μὴ δώσετε ποτὲ σημασία σὲ κανένα γήϊνο καὶ ἀσταθές.
Νὰ ἔχετε προσοχή, ὑπομονὴ καὶ ἐν τῇ ἀπομονώσει νὰ βλέπετε καὶ νὰ ἐξετάζετε τὸν ἑαυτόν σας.
Ἂς καλλιεργήσουμε πρῶτα τὸν ἑαυτόν μας, ὁ κόσμος θέλει νὰ δὴ ἀνθρώπους ἐφαρμοστὰς τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ σπανίζουν εἰς τὴν ἐποχήν μας.
Ἀγαπήσατε μὲ ὅλην τὴν καρδία σας τὸν Νυμφίον σας Χριστὸν καὶ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ σᾶς ἀγαποῦν καὶ θὰ σᾶς περιποιοῦνται.
Εὔχομαι νὰ ζήσετε ἅγια καὶ νὰ ἀκολουθήσετε τὶς ἅγιες γραμμὲς τῶν πατέρων μας ἀπὸ τώρα ποὺ εἶσθε νέες, γιὰ νὰ βρεθεῖτε ὅλες εἰς τὸν Παράδεισον. Αὐτὸς εἶναι ὁ προορισμός σας.
Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μὴ φύγη ἀπὸ πάνω σου, ἀπὸ τὴν καρδιά σου.
Εἶναι ὡραῖον, θαυμάσιον πρᾶγμα νὰ βλέπης νὰ συνδέωνται πρόσωπα μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ πειρασμὸς ἀδημονεῖ στενοχωρεῖται καὶ δὴ¬μιουργεί ἐξωτερικοὺς πολέμους. Ξεύρει τόσες τέχνες... σέρνει τὸν ἄνθρωπον σὲ ἀμφιβολία. Γι' αὐτὸ ἔχουμε πολλὰ ναυάγια.
Ὅταν ἰδῶ τὸν ἄνθρωπον νὰ διψᾶ πολὺ (διὰ Θείαν Κοινωνίαν) δὲν δίδω πολλὴν σημασίαν εἰς τὴν νηστείαν. Μερικοὶ δείχνουν τόσην μετάνοιαν ποὺ πρέπει νὰ ὑποβοηθοῦνται.
Ὁ πειρασμὸς ξέρεις τί μάστορας εἶναι; τὰ ἐλάχιστα τὰ κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.
Ἐπιθυμῶ τὴν ἀναγέννησιν τοῦ Μοναχισμοῦ, διότι κατὰ τὴν γνώμην μου τὸ Εὐζωνικὸν Τάγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Μοναχισμός.
Αἱ ψυχαὶ ἔχουν διάθεσιν νὰ ἰδοῦν τὸ κάλλος τῆς μορφῆς τοῦ Θεοῦ.
Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἀδυνατεῖ τοὺς πειρασμούς μας.
Ὅταν ὑπάρχη ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δίδεται ἡ σοφία.
Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἠσθάνοντο χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν ὅταν ἐσκέπτοντο τὴν οὐράνιον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
Ἐπειδὴ εἶναι γενικὴ ἐξαχρείωσις, δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ὅτι ὑπάρχει πνευματικὴ ἀγάπη.
Ὅταν ἰδῶ ἄνθρωπον ἐρεθισμένον προσεύχομαι νὰ τὸν εἰρήνευση ὁ Κύριος καὶ δὲν ἀκούω τί λέγει. Γι' αὐτὸ καὶ δὲν στενοχωροῦμαι. Ὅταν θὰ ἠρεμήση καὶ θὰ δοθῇ ἡ κατάλληλη εὐκαιρία τότε τοῦ ὁμιλῶ, διότι τότε εἶναι ἀκριβῶς σὲ θέση νὰ καταλάβη τὴν ἀφροσύνη του...
Οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι σὲ κουράζουν, διότι σὰν ἠλεκτρικὰ κύματα ἔρχονται ἐπάνω σου ὅ,τι ὑπάρχει ἀποθηκευμένο μέσα τους.
Πρέπει νὰ εἴμεθα ἄνθρωποι τῆς χάριτος καὶ ὅποιος μᾶς πλησιάσει νὰ ξεκουράζεται.
Νὰ βλέπωμεν ὅλους ἀνωτέρους, ὅσες ἀδυναμίες καὶ ἂν παρουσιάζουν. Νὰ μὴν φερώμεθα μὲ σκληρότητα, ἀλλὰ πάντοτε νὰ ἔχωμεν εἰς τὴν σκέψιν μας ὅτι εἶναι καὶ ὁ ἄλλος τοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ.
Ἐγώ, μὲ τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ, πάντοτε ἔβλεπα ὅλους ἀνωτέρους ἀπὸ ἐμένα καὶ ἁγίους.
Ἀδιαφόρει γιὰ ὅλα τὰ ἐμπόδια. Ἡ μόνη ἀπασχόλησίς σου, ἡ σκέψις σου νὰ εἶναι ὁ Νυμφίος σου. Νὰ μιλᾶς μόνον μὲ Αὐτόν.
Ἡμεῖς πρέπει νὰ ἔχωμεν ἀγάπην. Τὸ μεγαλύτερο κακὸ νὰ μᾶς κάνουνε πρέπει νὰ τοὺς ἀγαποῦμε. Μόνον μὲ τὴν ἀγάπη θὰ μποῦμε στὸν Παράδεισο.
Νὰ καλλιεργῇς τὴν εὐχὴ καὶ θὰ ἔλθη καιρὸς ποὺ ἡ καρδία σου θὰ σκιρτᾶ ἀπὸ χαρά, ὅπως ὅταν πρόκειται νὰ δῇς ἕνα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
Τὴν βραδυνὴ προσευχὴ νὰ μὴν τὴν ἀμελής. Νὰ προσεύχεσαι μὲ διάθεσιν ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ πηγαίνουν σὲ συμπόσιον. Εἶναι ξύπνιοι καὶ αἰσθάνωνται ὅλο χαρά. Ἔτσι καὶ σὺ ἀφοῦ πρόκειται νὰ ὀμιλήσης μὲ τὸν Νυμφίο σου, νὰ μὴν ἀκοῦς ὅταν σοῦ λέγη ὁ πειρασμὸς διάφορα γιὰ νὰ σὲ ἐμπόδιση, γιατί ξέρεις ἔχομεν ἕναν ποὺ ἐνδιαφέρεται πολὺ γιά μας.
Ἐρώτηση: Πῶς πρέπει, Γέροντα, νὰ σκεπτώμεθα τὸν Χριστό;
Ἀπάντησις: Πάντα μὲ ἀγάπη, πρέπει νὰ φέρνωμε στὴ μνήμη μας τὸ Χριστό. Μπορεῖ νὰ κρατοῦμε στὰ χέρια μας μιὰ φωτογραφία ἑνὸς ἀνθρώπου ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν τὸν γνωρίζομεν, ἢ μᾶλλον δὲν ἀγαποῦμεν δὲν μᾶς συγκινεῖ. Ἐνῷ ὅταν πάρωμε τὴν φωτογραφία της μάννας μας ἀμέσως ἡ ψυχή μας σκιρτᾶ καὶ κλαίει ἀπὸ ἀγάπη.
Ἐρώτησις: Θὰ σωθοῦμε, Γέροντα;
Ἀπάντησις: Μὰ γι' αὐτὸ βάλαμε τὰ ράσα γιὰ νὰ σωθοῦμε. Ὁ πνευματικὸς ἀγῶνας θὰ μᾶς ὀδηγήση εἰς τὸν Παράδεισον. Τὸ ὅτι πολεμοῦμε τοὺς λογισμούς, ὁ κόπος αὐτὸς θὰ μᾶς βάλη εἰς τὸν Παράδεισο.
Οἱ ἐφημερίδες τοῦ Οὐρανοῦ τὰ γράφουν ὅλα ὅσα γίνονται ἐδῶ καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά.
Ἐκεῖνον ποὺ μᾶς πληγώνει καὶ μᾶς κάνει νὰ πονᾶμε ὀφείλομε νὰ τὸν ἀγαποῦμε διπλᾶ.
Ὅπως ἐξυπηρετεῖς τὸν πρῶτον, ἔτσι πρέπει νὰ βοηθῇς τὸν δεύτερον, τὸν τρίτον καὶ τὸν τελευταῖον.
Δὲν εἶναι τὰ φτερὰ ποὺ μποροῦν νὰ ὑψώσουν τὸν ἄνθρωπον πάνω ἀπὸ τὴ γῆ, ἀλλ' ἡ καθαρότης καὶ ἡ ἁπλότης τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νὰ εἶσαι ἁπλὸς στὶς πράξεις σου καὶ καθαρὸς στὴ σκέψι καὶ στὰ αἰσθήματα σου. Μὲ τὴν καθαρὴ καρδιὰ θὰ ἀναζητᾶς τὸν Θεό, μὲ τὴν ἁπλότητα θὰ τὸν βρίσκεις καὶ θὰ τὸν χαίρεσαι. Ἡ καθαρὴ καρδιὰ περνᾶ εὔκολα τὶς πύλες τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ αὐταπάρνησις πρέπει νὰ καλλιεργῆται μετὰ διακρίσεως, διότι διαφορετικὰ φτάνομε στὴν αὐτοκτονία.
Στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς βρισκόμαστε, πότε θὰ ἔχωμεν φουρτούνα καὶ πότε γαλήνη. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν μᾶς ἀφήνει. Διαφορετικὰ θὰ εἴχαμε καταποντισθῇ ἐὰν δὲν μᾶς συγκρατοῦσε.
Οἱ ἅγιοι πάντοτε ἐσκέπτοντο τὴν ἄλλη ζωή. Εἶναι χάρισμα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου.
Ὁ Θεὸς μᾶς προφυλάττει ἀπὸ τὸν πειρασμόν. Δὲν ἀφήνει νὰ πειρασθοῦμε ἄνω τῶν δυνάμεων μας. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει γιὰ τὸ καλό μας.
Ὅταν αὐξηθῇ ἡ πνευματικότης, θὰ καταπολεμηθῇ καὶ ἡ ὑπνηλία.
Ἡ προσευχὴ εἶναι χάρις. Τὴν δίδει ὁ Θεὸς ὅταν ὑπάρχει ζῆλος καὶ ταπείνωσις.
Ἔχε ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν Κύριον γιὰ ὅλα καὶ αὐτὸς θὰ σὲ διαθρέψη σὲ ὥρα λιμοῦ.
Μὲ ἕνα καλὸν λόγον διά τον πλησίον σου, ὑπερασπίζοντάς τον, ἀγοράζεις τὸν Παράδεισον.
Ἡ μετάνοια πρέπει νὰ γίνεται ὄχι διὰ τὸν φόβον τῆς τιμωρίας ἀλλὰ διότι ἁμαρτήσαμε πρὸς τὸν Θεόν.
Γλύκανε τὴ σκέψι σου μὲ λογισμοὺς παραμυθίας καὶ ἐλπίδος, τὰ λόγια σου πύρωσε τὰ μὲ τὴ θέρμη τῆς ἀγάπης στὸν Νυμφίο σου καὶ ἐνθυμοῦ τὰ δικά του παθήματα τὰ ὁποῖα ὑπέστη ὑπέρ σου γιὰ νὰ μείνης σταθερή, ἀφοσιωμένη καὶ ταπεινή.
Παράδωσε τὸν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στὴν προστασία καὶ σκέπη τῆς Παναγίας.
Τὴν φιλοξενία παιδί μου νὰ τὴν ἀγαπᾶς γιατί αὐτὴ εἶναι ποὺ ἀνοίγει τὰς πύλας τοῦ Παραδείσου. Μὲ αὐτὴν φιλοξενεῖς κι Ἀγγέλους «Ξένους ξένιζε ἵνα μὴ τῷ Θεῷ ξένη γένη».
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὑπετάσσοντο μὲ ἁπλότητα σὰν μικρὰ παιδιὰ εἰς ὅ,τι τοὺς ἔστελνε ὁ Θεός, «Ἔτσι τὸ θέλεις ἂς γίνη τὸ θέλημα σου».
Ἡ φιλοξενία... ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισύρει τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στὸ πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τὸν ἴδιον τὸν Χριστόν.
Ἡ θλῖψις εἶναι εὐάρεστος εἰς τὸν Θεὸν ἐφ' ὅσον δὲν μᾶς ἀφαιρεῖ τὸ θάρρος ν' ἀγωνιζώμεθα.
Εἶναι ἀπαραίτητον καὶ συμφέρον νὰ γίνεται κατὰ περιόδους μιὰ γενικὴ αὐτοεξομολόγηση (μνήμη ὅλων τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων). Τὸ ἔκαναν καὶ οἱ Ἅγιοι.
Χρειάζεται καλλιέργεια γιὰ νὰ ἔχωμεν τὴν ἀγάπην πρὸς ὅλους μὲ τὸ μέτρον ποὺ θέλει ὁ Χριστός. Ὅλα τὰ ζητήματά σου νὰ τ' ἀφήσης στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι θέλεις νὰ τὸ ζητᾶς σὰν τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸν πατέρα του. Ἡ εὐχὴ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Νὰ ζητᾶς πάντα μὲ ἐλπίδα.
Δὲν θὰ μᾶς σώσουν, ἀδελφή μου, τὰ ἔργα μας, ἀλλὰ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀπόκτησε θάρρος καὶ ὑπομονὴν εἰς τὸν ἀγῶνα σου...
(Ἀναδημοσίευσις ἀπὸ τὸ περιοδικὸν «Ἅγιος Νεκτάριος» Θεσ/νίκης τοῦ 1982).
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/04/blog-post_73.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου