Τόπος τῶν πνευματικῶν ἡδονῶν εἶναι οἱ λόγοι τῶν κτισμάτων (Ἁγ. Νικοδήμου-Συμβ. Ἐγχειρίδιο), 29-05-09
Πέμπτη 4 Ιουλίου 2024
Πῶς μπορεῖ ὁ νοῦς νά χαίρεται μελετώντας τόν Θεό (Ἁγ. Νικοδήμου-Συμβ.Ἐγχειρίδιο) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Πῶς μπορεῖ ὁ νοῦς νά χαίρεται μελετώντας τόν Θεό (Ἁγ. Νικοδήμου-Συμβ.Ἐγχειρίδιο) π. Σάββα 12-06-2009
Ἡ θαυμαστή ἁρμονία καί ἡ τάξη τοῦ σύμπαντος (Ἁγ. Νικοδήμου-Συμβ. Ἐγχειρίδιο), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ θαυμαστή ἁρμονία καί ἡ τάξη τοῦ σύμπαντος (Ἁγ. Νικοδήμου-Συμβ. Ἐγχειρίδιο), Ἀρχ. Σάββα 05-06-2009
Στό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως θεωροῦνται τέσσερα προσόντα τοῦ Θεοῦ, Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο Ἁγίου Νικοδήμου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Στό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως θεωροῦνται τέσσερα προσόντα τοῦ Θεοῦ, Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο Ἁγίου Νικοδήμου. Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com
Χάσμα γενεῶν-Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Μονεμβασιώτης/ Γονεῖς καί παιδιά, Ἁγ. Παϊσίου- Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ κόσμου/ Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Χάσμα γενεῶν-Ἁγ. Ἰωάννης ὁ Μονεμβασιώτης/ Γονεῖς καί παιδιά, Ἁγ. Παϊσίου- Τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί τοῦ κόσμου/ Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, 3-7-2024,
Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Πόσα καί ποιά εἶναι τά εἴδη τῆς θεωρητικῆς καί πρακτικῆς ἀρετῆς, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Πόσα καί ποιά εἶναι τά εἴδη τῆς θεωρητικῆς καί πρακτικῆς ἀρετῆς, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο. Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ἐργαλεῖο χειραγώγησης οἱ παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: Ἐργαλεῖο χειραγώγησης οἱ παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων», Κυριακή 24 Ἰουνίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_53.html#more
Ποιά εἶναι τά ἐγκώμια τῆς ἀρετῆς; Ἁγίου Νικοδήμου-Συμβ. Έγχειρίδιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ποιά εἶναι τά ἐγκώμια τῆς ἀρετῆς; Ἁγίου Νικοδήμου-Συμβ. Έγχειρίδιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορ., 03-04-2009
Πῶς νὰ νικήσης τοὺς κακοὺς λογισμούς
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Πνευματικὸ Ἀλφάβητο», Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ, Ἔκδοσις Εἰκοστὴ, Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττική, 2004.
Ἀπὸ τοὺς πονηροὺς λογισμοὺς ποὺ πολεμοῦν τὸν ἄνθρωπο, τρεῖς εἶναι οἱ πιὸ σκληροί: τῆς ἀπιστίας, τῆς βλασφημίας καὶ τῆς πορνείας.…Πρόσεξε, καὶ θὰ διαπιστώσης ὅτι καὶ τὰ τρία εἴδη τῶν λογισμῶν γεννιοῦνται συχνὰ ἀπὸ τὴν κατάκρισι. Μὴν κατακρίνης τὸν ἀδελφό σου καὶ θὰ καταφέρης γενναῖο πλῆγμα στοὺς πονηροὺς λογισμούς. Ἐπειδὴ ὅμως ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν ταλαιπωρεῖ συνήθως τοὺς ὑπερηφάνους καὶ φθονερούς, ὁ πιὸ σίγουρος τρόπος γιὰ ν’ ἀπαλλαγῆς ἀπ’ αὐτὸν εἶναι νὰ καλλιεργήσης μέσα σου τὴν ταπείνωσι καὶ τὴν ἀκακία.Οἱ ἅγιοι Πατέρες διδάσκουν καὶ ὑποδεικνύουν τὰ μέσα καὶ τοὺς τρόπους ποὺ θὰ χρησιμοποιήσης γιὰ νὰ νικήσης τοὺς λογισμοὺς καὶ νὰ καταισχύνης... τοὺς δαίμονες ποὺ τοὺς σπέρνουν μέσα σου:Νὰ τοὺς φανερώνης στὸν πνευματικό σου μὲ τὴν ἐξομολόγησι.
Ἱερομάρτυς Βασίλειος Καραπαλίκης
Ἱερομάρτυς Βασίλειος Καραπαλίκης21-6-1902Η ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΔΩ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου, ἐνδόξου νέου Ἱερομάρτυρος, Βασιλείου, ἀπηνῶς ἐν Χιλιοδένδρῳ Καστορίας κτανθέντος. Ὁ ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ Νέος ῾Ιερομάρτυς Βασίλειος, τοὐπίκλην Καραπαλίκης, ἦν ἔγγαμος Ἱερεύς, πατὴρ τριῶν τέκνων, δύο υἱῶν καὶ μιᾶς θυγατρός, ἐφημέριος τῆς ἐνορίας Χιλιοδένδρου Καστορίας.
Ἐγεννήθη ἐν ἔτει 1858 καὶ ἠνάλωσεν ἑαυτὸν τῇ διακονίᾳ τοῦ πλησίον, τῇ ἀπλανεῖ ποδηγεσίᾳ αὐτοῦ καὶ τῇ Θείᾳ Λατρείᾳ. Φιλακόλουθος ὢν ἐτέλει τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας ἐν τῷ τότε ἐνοριακῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ ἔχαιρε τῆς τιμῆς καὶ τῆς εὐλαβείας τῆς λογικῆς αὐτοῦ ποίμνης. Διὰ τὰς πολλὰς αὐτοῦ πρὸς ἅπαντας εὐεργεσίας ἐφθονήθη ὑπὸ τῶν ἀπίστων ἐκγόνων τῆς Ἄγαρ καὶ δὴ τῶν οἰκούντων ἐν τῇ γείτονι Μεσοποταμίᾳ. Ἐξ αὐτῆς ἀνόσιοι ἄνδρες τὴν ἑσπέραν τῆς 21ης Ἰουνίου τοῦ ἔτος 1902 ἐπέδραμον εἰς τὸν Ναόν, ἔνθα αὐτὸς ἐτέλει τὴν ἑσπερινὴν ἀκολουθίαν καὶ δι’ ὅπλου πυροβόλου αὐτὸν ἱστάμενον ἔμπροσεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἐτραυμάτισαν. Ἐξελθὼν ὁ πανόσιος Βασίλειος τοῦ Ναοῦ ἐρευνῆσαι τὴν αἰτίαν τοῦ αὐτοῦ τραυματισμοῦ κατεκρεουργήθη ὑπὸ τῶν ἀπίστων, ἀνηλεῶς κτυπώντων αὐτὸν διὰ ξύλων καὶ πελέκεων, ἐθραύσθη τὴν κεφαλήν, ἐστρεβλώθη τὴν γνάθον καὶ ἐκακώθη τὸ σαρκίον ἄχρι θανάτου. Τὸ αἱμόφυρτον αὐτοῦ σκῆνος μετὰ δυσκολίας ἀργότετον ἀνεγνωρίσθη ἐκ τῆς γενειάδος καὶ τῶν ἱερῶν αὐτοῦ ἀμφίων καὶ ἐνεταφιάσθη ὄπισθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.
Περὶ τοῦ καρδιακοῦ πυρὸς ποὺ φωτίζει τὴν ψυχή.
Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος.Περί του καρδιακού πυρός που φωτίζει την ψυχή.Η νοερά άθλησις.Συλλογή διδασκαλιών των Αγίων Πατέρων και πεπειραμένων ασκητών περί της προσευχής του Ιησού Χριστού.327. Εκείνοι οι οποίοι μετά θερμού ζήλου προσεύχονται, γράφει ο Σπεράνσκυ, περιορίζονται πολλές φορές στο «Κύριε ᾿Ελέησον», αλλά ενίοτε διακόπτεται και αυτό, όταν έρχονται σε έκσταση (αρπαγή προς Κύριον), όπως και σε μας ενίοτε συμβαίνει.Αφού δε άπαξ αναφθεί το πυρ αυτό, εξακολουθεί να καίει αφ’ εαυτού του, και ουδείς γνωρίζει πως διατηρείται αυτό, Τούτο είναι ακατανόητο.Αφού δε συνέλθει ο αρπαγείς, επαναλαμβάνει πάλι το «Κύριε Ελέησον». Ολόκληρη η προσευχή είναι: «Κύριε Ιησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με».Το πυρ, περί του οποίου γίνεται μνεία, ανάβει βραδέως, κατόπιν σημαντικών προσπαθειών μέσα στην καρδιά, συνεχώς ενδυναμούμενο και αναφλεγόμενο δια της νοεράς - καρδιακής προσευχής. Ή διαρκώς και πλέον εμβαθυνόμενη προσευχή προς τον Κύριο, προσαυξάνει την ζέση.
Ὅταν κανείς κάνει τό καθῆκον του, εἶναι πολύ ἀναπαυμένος ἐσωτερικά.... π. Ευσέβιος Γιαννακάκης
Στὴ βραδινή τράπεζα τῆς Μονῆς (Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου, Μαρκόπουλο Ωρωπού, ὕστερα ἀπὸ μιὰ κοπιαστική ἡμέρα, ὁ λόγος του σὰν οὐράνια δροσιὰ ἔπεφτε στὶς ψυχές τῶν ἀδελφῶν.«Κουρασθήκατε σήμερα. Ὅλες πρόθυμες, χαρούμενες, μὲ ὑποδειγματική συνεργασία. Κουρασθήκατε πολύ. Ἀλλὰ ἡ κούραση ξεκουράζει. Ὅταν κανεὶς κάνει τὸ καθῆκον του, εἶναι πολὺ ἀναπαυμένος ἐσωτερικά. Χαριτώνεται ὁ ἄνθρωπος. Τὸν εὐλογεῖ πολὺ ὁ Θεός. Τοσοῦτο μᾶλλον καθ' ὅσον ἐσεῖς κτίζετε τὸ Σπίτι τῆς Παναγίας μας... Κεφαλὴ τῆς Ἀδελφότητός μας ή Παναγία. Νὰ τὴν τιμοῦμε μὲ τὴν αὔξηση τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητος...“Ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν”. Οἱ ἰδιαίτερες μονὲς εἶναι γιὰ τοὺς πιστούς, γιὰ τοὺς δυνατούς, γιὰ τοὺς ἀφοσιωμένους εἰς τὸν Θεὸν ἀνθρώπους. Λοιπόν, τί ὡραῖο πράγμα νὰ ζεῖ ἡ καθεμιὰ τὴ μονὴ ποὺ τῆς ἑτοιμάζει ὁ Θεὸς στὸν Οὐρανό! ... Ἀσύλληπτο στὴ σκέψη τῶν ἀνθρώπων.
4 Ἰουλίου. Ἀνδρέου ἐπισκ. Κρήτης, ποιητοῦ τοῦ μεγάλου κανόνος. Μιχαὴλ Χωνιάτη ἐπισκόπου Ἀθηνῶν (†1220). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης β΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ε΄ 10-16).
Ρωμ. 5,10 εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·
Ρωμ. 5,10 Διότι εάν, ενώ ήμεθα εχθροί, εσυμφιλιώθημεν με τον Θεόν δια του σταυρικού θανάτου του Υιού του, πολύ περισσότερον τώρα, που έχομεν συμφιλιωθή, θα σωθώμεν δια μέσου του ζώντος αιωνίως πλησίον του Θεού Κυρίου, αρχιερέως και μεσίτου ημών Ιησού Χριστού.
Ἐπιτίμιο καὶ διάκριση
Ἐπιτίμιο καὶ διάκριση
Αὐτὰ πρέπει νὰ ἐξετάζονται προσεκτικὰ ἀπὸ τὸν πνευματικὸ σὲ κάθε ἐξομολόγηση: ἡ διάρκεια κατὰ τὴν ὁποία παραμένει κάποιος στὸ σφάλμα του, ἡ παιδεία ποὺ ἔχει λάβει,, τὸ πάθος ἀπὸ τὸ ὁποῖο πολεμεῖται, τὸ μέτρο τῆς δυνάμεώς του, ἡ θερμότητα τῶν δακρύων του καὶ ἡ δύναμη ποὺ ὤθησε στὴν ἁμαρτία.
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2024
Ψαλμός 70, 1. «Ἐπί Σοί Κύριε ἤλπισα». Πότε εἰσακούεται ἡ προσευχή μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγiιορείτης
70 Ψαλμός , στίχος 1, «’Eπί Σοί Κύριε, ἤλπισα», Πότε εἰσακούεται ἡ Προσευχή μας (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-8-2017 (Κήρυγμα)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Α. Ποιοί εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας, Β. Περί νοερᾶς προσευχῆς, Πατερική Θεολογία Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Α. Ποιοί εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας, Β. Περί νοερᾶς προσευχῆς, Πατερική Θεολογία, 21-09-2014
Περί τοῦ καιροῦ πού πρέπει νά βάλουμε γιά τήν γύμναση τῆς κάθε ἀρετῆς (Ἀόρατος Πόλεμος) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Περί τοῦ καιροῦ πού πρέπει νά βάλουμε γιά τήν γύμναση τῆς κάθε ἀρετῆς (Ἀόρατος Πόλεμος), 01-01-2009
Ἡ βλασφημία Β'-Οἱ ὕβρεις κατά τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντιμετώπιση, Ἁγίου Παϊσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ βλασφημία Β' και οι ύβρεις κατά τῆς Ἐκκλησίας- ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Ἁγίου Παϊσίου - Ἡ Εὐθύνη τῆς Ἀγάπης καί τό Χρέος τῆς Ὁμολογίας, 2-7-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης •
Ένας άνθρωπος να υβρίσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου έχω χρέος σαν Χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστό μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) •
Με τί στόμα ανόητε και πονηρέ άνθρωπε, αποτολμάς και βρίζεις το όνομα του Θεού και το παραδίδεις; Ομοίους και τους Αγίους; Δεν φοβάσαι τρισάθλιε, μήπως ανοίξει η γη και σε καταπιεί; Ο διάβολος δεν αποτολμά να υβρίζει το όνομα του Θεού, διότι φοβάται μήπως πέσει αστραπή και τον κατακαύσει και εσύ άγνωστε άνθρωπε, ανοίγεις αυτό το καταραμένο σου στόμα και παραδίδεις το όνομα του Θεού! Αλίμονο σε εκείνους που βρίζουν το όνομα του Θεού, διότι θα τους καίει πάντοτε, ο πύρινος ποταμός. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) •
Η βλασφημία γεννιέται από την κατάκριση και την οργή. (ΆγιοςΝήφων) • Η βλασφημία είναι ως επί το πλείστον, γέννημα της υπερηφανείας. Πολλές φορές γεννάται και από την εσωτερική κατάκριση ή και του ακαίρου φθόνου των δαιμόνων. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος) •
Το πάθος της βλασφημίας είναι φοβερό και δυσκολονίκητο. Έχει την αρχή του από την υπερήφανη διάνοια του σατανά. Αυτό πειράζει όλους αυτούς που ζουν κατά Θεόν με αρετή, περισσότερο όμως εκείνους που προοδεύουν στην προσευχή και στη θεωρία των Θείων πραγμάτων. Γι' αυτό πρέπει με κάθε προσοχή, να φυλάγουμε τις αισθήσεις και να αντιμετωπίζουμε με ευλάβεια όλα τα φρικτά μυστήρια του Θεού και τα ιερά σύμβολα και τους λόγους και να προσέχουμε, μήπως κάνει έφοδο το Πνεύμα αυτό. Γιατί καιροφυλακτεί όταν προσευχόμαστε και ψάλλουμε και κάποτε ξεστομίζει, με τα δικά μας χείλη, όταν δεν προσέχουμε, κατάρες εναντίον μας και αλλόκοτες βλασφημίες κατά του Υψίστου Θεού, τις οποίες περνά κρυφά στους στίχους των ψαλμών και στα λόγια της προσευχής. Αλλά όταν κάτι τέτοιο φέρει στα χείλη μας ή σπείρει κρυφά στη διάνοιά μας, να στρέψουμε πάνω του το λόγο του Χριστού και να του πούμε: «Φύγε πίσω μου σατανά, που είσαι γεμάτος δυσωδία και υπόδικος για την αιώνια κόλαση. Η βλασφημία σου να πέσει στο κεφάλι σου». Και αμέσως ας απασχολήσουμε προσωρινά το νου αιχμαλωτίζοντάς τον σε άλλο πράγμα, Θείο ή ανθρώπινο, ή ακόμη, ας τον ανυψώσουμε με δάκρυα προς τους ουρανούς και το Θεό. Και έτσι, με τη βοήθεια του Θεού, θα απαλλαγούμε από το βάρος της βλασφημίας... (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος) •
Είναι εντελώς ανάρμοστο, το να χρησιμοποιεί κάποιος Χριστιανός, το όνομα του Θεού, ''επί ματαίω'', σε τυχαίες συζητήσεις, λέγοντας εκφράσεις του τύπου: ''μα το Θεό'', ''προς Θεού'', ''μάρτυς μου είναι ο Θεός'', ''βλέπει ο Θεός'', ''για το όνομα του Χριστού'' κ.α. Πρόκειται για μια εφεύρεση του διαβόλου, με σκοπό να διασύρεται το όνομα του Θεού και να καταστρέφεται ο άνθρωπος. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ) •
Καθένας ο οποίος βλασφημεί τον Θεό είναι παίγνιο του διαβόλου, καρπός της αμαρτίας και πιόνι του θανάτου. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς) •
Αν δεν πιστεύετε πως θα λάβετε από το Θεό αυτό που ζητάτε με την προσευχή σας, βλασφημείτε τον ίδιο τον Θεό. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης) •
Ύβρις προς το Άγιο Πνεύμα ασυγχώρητη, η οποία οδηγεί στην καταστροφή, ονομάζεται η επίμονη απιστία και η άρνηση της ύπαρξης του Θεού, παρά τα συντελούμενα ενώπιόν μας θαύματα, παρά το πλήθος των γεγονότων, τα οποία αναντίρρητα αποδεικνύουν την ύπαρξη του Θεού. Η επίμονη άρνηση και η απιστία, αποτελούν βλασφημία έναντι του Αγίου Πνεύματος, η οποία δεν συγχωρείται, ούτε στον παρόντα αιώνα, ούτε στον μέλλοντα και άνθρωπος ο οποίος πεθαίνει αμετανόητος μέσα στην απιστία του, χάνεται. (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα) •
Μην ανησυχείς ιδιαιτέρως για τις βλάσφημες σκέψεις, οι οποίες συχνά προέρχονται από τον φθόνο των εχθρών. Από την πλευρά του ανθρώπου, αφορμή γι' αυτές αποτελεί η αλαζονική υπερηφάνεια ή οι επικρίσεις στους άλλους. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα) •
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα και αμάρτημα πάνω στη γη από την βλασφημία! Όσα αμαρτήματα και να κάνει ο άνθρωπος, θα είναι είτε στον εαυτόν του, είτε στους άλλους. Αλλά η βλασφημία, είναι αμάρτημα που αναφέρεται κατευθείαν στο Χριστό μας ή στην Παναγία μας. Αν μπορούσε ο βλάσφημος να έβλεπε την ψυχή του, την ώρα που βλασφημούσε, θα τρόμαζε και θα διαπίστωνε, ότι διαφέρει και πολύ, από την μορφή του διαβόλου!!!
(ΓέροταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Περί προσευχῆς_2 (Ἀόρατος Πόλεμος), κεφ. 45ο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί προσευχῆς_2 (Ἀόρατος Πόλεμος), κεφ. 45ο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 12-02-2009
Πῶς μποροῦμε σέ διάφορες ἀφορμές νά μεταχειρισθοῦμε τήν γύμναση μιᾶς ἀρετῆς, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Πῶς μποροῦμε σέ διάφορες ἀφορμές νά μεταχειρισθοῦμε τήν γύμναση μιᾶς ἀρετῆς, π. Σάββα, 18-12-2008
Πρέπει ν' ἀγαποῦμε ὅλες τίς ἀφορμές πού προξενοῦν τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πρέπει ν' ἀγαποῦμε ὅλες τίς ἀφορμές πού προξενοῦν τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Πρῶτα κοινωνεῖ ἡ ψυχὴ καὶ μετὰ τὸ σῶμα....
[...]Χωρίς Θεία Κοινωνία δεν μπορεί το σώμα μας να γίνει απαθές. Εάν κάποιος δεν Κοινωνεί συνεχώς και τακτικά, δεν μπορεί να νικήσει τους εχθρούς (Δαίμονες) και δεν θα μπορέσει να προοδεύσει πνευματικά.- Ακούω μερικούς να λένε:Να εγώ κοινώνησα και δεν αισθάνομαι τίποτα.... Οι αλλαγές που γίνονται μέσα μας,είναι αργές και μυστικές διότι η πίστη μας είναι μικρή. Ο πρώτος λογισμός που θα έχουμε, αμέσως μετά την Θεία Κοινωνία, θα φανερώσει τι Χάρη λάβαμε, και ποιος είναι ο καρπός του ποιο μεγάλου Δώρου, επί της γης.
Ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Σερβίας (Β’)
15 Ιουνίου
Άγιοι νεομάρτυρες της Σερβίας (Β’)Ο μητροπολίτης ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΣ γεννήθηκε στο Στόλοβι, στην περιοχή του κόλπου του Κότορ, το 1880. Μετά τις σπουδές του στο Βελιγράδι, χειροτονήθηκε ιερέας το 1912 και άσκησε το λειτούργημά του κατ’ αρχάς στο Κότορ, εν συνεχεία δε σε μία ενορία του Λάστβα. Δίδαξε κατόπιν σε διάφορα σχολεία και όταν έμεινε χήρος χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος στο Μπουντίμλιε, το 1940. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας τον διόρισε μητροπολίτη Μαυροβουνίου και Παραλίων. Χρειάστηκε να αναλάβει το νέο αξίωμά του μέσα στις τραγικές συνθήκες του πολέμου, κατάφερε όμως να εξασφαλίσει την λειτουργία της Ιερατικής Σχολής του Τσέτινιε και συνέστησε στον κλήρο του να υποτάσσεται σε κάθε νόμιμη πολιτική Αρχή. Καθώς πολλοί ιερείς είχαν συλληφθεί από τους κομμουνιστές αντάρτες που ήσαν ήδη ενεργοί στην περιοχή, επιχείρησε να εγκαταλείψει την χώρα μαζί με δεκαεπτά ιερείς. Πιάστηκαν στο Ζιντάνι Μοστ και οι ιερείς τυφεκίσθηκαν επί τόπου, ενώ ο μητροπολίτης Ιωαννίκιος οδηγήθηκε στο Αραντέλοβατς, όπου οι κομμουνιστές τον βασάνισαν και τον εκτέλεσαν (1945). Το σώμα του τάφηκε σε άγνωστο μέρος.
Ἤνοιξεν ἐκ νέου ζήτημα χωρισμοῦ Ἐκκλησίας – Πολιτείας
Τὸ θέμα ἔθεσεν εἰς συνέδριον προεκλογικῶς ἡ «Νέα Ἀριστερά», ἡ ὁποία ἔπειτα καὶ ἀπὸ αὐτὸ ἐβυθίσθη ἐκλογικῶς, πρὸς γνῶσιν καὶ συμμόρφωσιν τῶν ὑπολοίπων κομματικῶν ἀντι-εκκλησιαστικῶν δυνάμεων. Τὸ ἐνδιαφέρον εἰς τὸ συνέδριον αὐτό, τὸ ὁποῖον ἐπραγματοποιήθη εἰς τὸ Παντεῖον Πανεπιστήμιον τὴν 30ὴν Μαΐου, εἶναι ἀφ’ ἑνὸς αἱ τοποθετήσεις τοῦ νομικοῦ συμβούλου τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος παρεδέχθη ὅτι τὸ Κράτος ἐκμεταλλεύεται τὴν Ἐκκλησίαν, ἀφ’ ἑτέρου τῶν κ. Ν. Ἀλιβιζάτου καὶ Ν. Φίλη, μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν εἶχεν ἀνοικτὴν ἀντιπαράθεσιν (διὰ τὸν πρῶτον ἀπήντησε μὲ βιβλίον, ἐνῷ ὁ δεύτερος ἀπώλεσε τὸν ὑπουργικὸν θῶκον). Συμφώνως πρὸς τὴν ἱστοσελίδα «naftemporiki.gr» τῆς 31ης Μαΐου 2024:«Στὴν ἐκδήλωση παρενέβη μεταξὺ ἄλλων καὶ ὁ Θεόδωρος Παπαγεωργίου, εἰδικὸς Νομικὸς Σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου.
Μνήμη τοῦ ὁσίου Παΐσιου τοῦ Μεγάλου
Μνήμη του οσίου Παΐσιου του ΜεγάλουEγώ σε Παΐσιε Άγγελον λέγω,Φύσει μεν ουχί, αλλά τω ξένω βίω.Υστερότοκος μιας οικογένειας μe επτά παιδιά, ο όσιος Παΐσιος αφιερώθηκε στον Θεό απόo την μητέρα του μετά από το όραμα ενός αγγέλου. Όταν ενηλικιώθηκε, μετέβη στην έρημο της Νιτρίας, κοντά στον αββά Παμβώ ο οποίος τον έκειρε μοναχό. Υπάκουος στον πνευματικό πατέρα του, όπως θα ήταν απέναντι στον ίδιο τον Θεό, προόδευσε γρήγορα στην οδό της ασκήσεως. Ακολουθώντας την εντολή που του έδωσε ο αββάς Παμβώ για να τον δοκιμάσει, να κρατά πάντα σκυμμένο το κεφάλι δίχως να κοιτά κανέναν κατά πρόσωπο, ο Παΐσιος πέρασε τρία χρόνια με το βλέμμα καρφωμένο στην γη και με το πνεύμα βυθισμένο στην προσευχή, ύποτονθορύζοντας τα λόγια της Αγίας Γραφής που γίνονταν στο στόμα του γλυκύτερα από μέλι.Μετά την κοίμηση του αββά Παμβώ έζησε με τον άγιο Ιωάννη τον Κολοβό [9 Νοεμ.] στο ίδιο κελί, συμμεριζόμενος την πνευματική κατάσταση του και την ασκητική πολιτεία του. Ωστόσο, μετά από λίγο καιρό, ο Παΐσιος, ανατείνοντας προς μια υψηλότερη τελειότητα, άρχισε να νηστεύει όλη την εβδομάδα, τρώγοντας μόνο το Σάββατο, ψωμί και αλάτι· κατόπιν επέκτεινε την νηστεία του σέ δύο εβδομάδες συνεχώς και κυριεύθηκε από την σφοδρή επιθυμία να αποσυρθεί μόνος μόνο το Θεώ. Ανταποκρινόμενος στην προσευχή του να μάθει αν η επιθυμία αυτή ήταν πραγματικά εκ Θεού, εμφανίστηκε άγγελος και έδωσε εντολή στον Ιωάννη να παραμείνει στον τόπο αυτό, για να οδηγεί στην οδό της αρετής όσους θα προσέρχονταν, και υπέδειξε στον Παΐσιο να αποσυρθεί στο δυτικό μέρος της ερήμου της Σκήτης. Φθάνοντας στον τόπο που του υπέδειξε ο άγγελος, ο Παΐσιος έσκαψε σπήλαιο σε έναν βράχο και εκεί αφιερώθηκε στην προσευχή με τέτοιο ζήλο, ώστε ο Χριστός του εμφανιζόταν συχνά δείχνοντας την εύνοιά Του και προλέγοντας ότι η έρημος εκείνη θα γέμιζε σύντομα με ασκητές που θα έρχονταν να μιμηθούν την βιωτή του. Του υποσχέθηκε εξάλλου ότι θα φρόντιζε για τις υλικές ανάγκες τους και θα τους προστάτευε από τις παγίδες των δαιμόνων. Ο Παΐσιος αντιστεκόταν με γενναιότητα στους πειρασμούς και όταν παρουσιάσθηκε ένας πλούσιος Αιγύπτιος για να του προσφέρει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, εκείνος τον απέπεμψε χωρίς δισταγμό διαβλέποντας ότι επρόκειτο για μια παγίδα πού έστησε ο διάβολος με σκοπό να απωλέσει την χάρη της ευαγγελικής πενίας.
Τὸ νέο «εὐαγγέλιον» τοῦ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου!
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ἀμερικῆς διδάσκει δικό του «εὐαγγέλιο», ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἐρωτικὰ πάθη (καὶ ὄχι μόνο), μὲ τὰ ὁποῖα ὁ διάβολος ὑποδουλώνει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν καταστρέφει! Φτάνει μάλιστα στὴν κατάντια νὰ ἀρνεῖται τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ τὰ στηλιτεύει καὶ νὰ λανσάρει «ἄλλη», ἡ ὁποία τὰ δέχεται καὶ τὰ θωπεύει! Δεῖτε τὰ ἀπίστευτα ἀφηγήματά του:«… τὸ καινοφανὲς ἐπιχείρημα καὶ πραγματικὰ ἀπίστευτο κριτήριο ποὺ χρησιμοποιοῦν κάποιοι, ὅτι δηλαδὴ πρέπει νὰ διαχωρίζουμε τοὺς ἀνθρώπους μὲ βάση τὴν ἐρωτική τους ζωή, δὲν εἶναι Ὀρθοδοξία, δὲν λογίζεται κἄν ὡς μία ἀνθρώπινη στάση. Δὲν μποροῦμε νὰ ἀνάγουμε τὴ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ καὶ τὴν ἐρωτικὴ ζωὴ τοῦ καθενὸς στὸ μοναδικὸ κριτήριο εἴτε γιὰ νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε εἴτε γιὰ νὰ τὸν ἀπορρίψουμε. Αὐτὰ εἶναι πρωτόγνωρα πράγματα καὶ θὰ ἔλεγα... ὅτι στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἀπόρροια ἑνὸς εἰσαγόμενου δυτικοῦ πουριτανισμοῦ. […] Ἔτσι φτάσαμε, καὶ στὴν Ἑλλάδα, σὲ αὐτὸ τὸ ἀκραῖο φαινόμενο, νὰ γίνεται ἡ σεξουαλικὴ συμπεριφορὰ ἑνὸς ἀνθρώπου κριτήριο γιὰ ὁποιαδήποτε διάκριση σὲ ἐπαγγελματικό, κοινωνικὸ ἢ πολιτικὸ χῶρο, ἀκόμα καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Εἶναι ἐντελῶς ἀντιχριστιανικὸ καὶ ποτὲ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς δὲν ζύγισε κανένα ἄνθρωπο σύμφωνα μὲ τὴν ἐρωτική του συμπεριφορὰ» (Πηγή: lifo.gr/)!Διαγράφει ὁ τραγικὸς ἐτοῦτος ἐπίσκοπος, μὲ μία μονοκονδυλιά, τὶς ἑκατοντάδες βιβλικὲς ἀναφορὲς στὶς ἐρωτικὲς παρεκτροπές, ὡς ἔσχατες πτωτικὲς καταστάσεις, τὴν καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων, τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει κατηγορηματικὰ ὅτι, οἱ ἀμετανόητοι ἀνώμαλοι, «Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. 6,9)! Δὲν εἶναι μόνο ἀξιοκατάκριτος, ἀλλὰ καὶ ἀξιολύπητος!ἐφημερίδα: orthodoxostypos
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_21.html#more
3 Ἰουλίου. Ὑακίνθου μάρτυρος (†108). Ἀνατολίου Κωνσταντινουπόλεως (†458), Θεοδότης μάρτυρος (†712), Γερασίμου τοῦ νέου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐκ Μεγάλου Χωρίου Εὐρυτανίας (†1812). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης β΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. δ΄ 13-25).
Ρωμ. 4,13 οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.
Ρωμ. 4,13 Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.
Οἱ ἐνορίες πρέπει νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἀσκητικὰ κέντρα, ἀλλὰ αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μονάχα ἕνας ἐφημέριος - ἀσκητής!
Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
Οἱ ἀσκητὲς εἶναι οἱ μοναδικοὶ ἱεραπόστολοι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὁ ἀσκητισμὸς εἶναι ἡ μόνη ἱεραποστολικὴ σχολὴ μέσα στὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ἄσκηση καὶ ζωὴ γι᾿ αὐτὸ καὶ μονάχα διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ζωῆς ἐπιτελεῖται τὸ κήρυγμα καὶ ἡ ἱεραποστολή. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἀσκητικότητος -προσωπικὰ καὶ καθολικά- αὐτὴ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἐσωτερικὴ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μας μέσα στὸν λαό.
Ὅσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ὁ Ὑμνογράφος
Ο Όσιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης ο Υμνογράφος με τον αείμνηστο παπα Διονύση τον Πνευματικό και τον μακαριστό Σπυρίδωνα εργαζόμενοι στη παλιά υπαίθρια κουζίνα στο Ασκηταριό τους στη Μικραγιάνναhttps://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_486.html
Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό, 1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀγάπη στόν Θεό, 1ο μέρος (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 29-05-2010
69 Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
69 Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-8-2017 (Κήρυγμα)
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 4ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 4ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορ., 20-03-2008
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 3ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 3ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-3-2008
Τρίτη 2 Ιουλίου 2024
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 2ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 2ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 06-3-2008
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 1ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος),Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Περί διορθώσεως τῶν ἐξωτερικῶν αἰσθήσεων, 1ο μέρος (Ἀόρατος Πόλεμος), π. Σάββα Ἁγιορείτου, 28-2-2008
Ὁ πόλεμος τῶν σαρκικῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), 1ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ πόλεμος τῶν σαρκικῶν παθῶν (Ἀόρατος Πόλεμος), 1ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 07-02-2008
Εἶναι ἡ κόλαση αἰώνια; (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Εἶναι ἡ κόλαση αἰώνια; (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-10-2010
Οἱ τρόποι τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτης
Οἱ τρόποι τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ (Εὐεργετινός), Ἀρχ. Σάββα, 16-10-2010
Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 3ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 3ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 09-10-2010
Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 2ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου (Εὐεργετινός), 2ο μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 02-10-2010
Οἱ δαίμονες δέν γνωρίζουν τί σκεφτόμαστε (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Οἱ δαίμονες δέν γνωρίζουν τί σκεφτόμαστε (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 18-09-2010
Πόλεμος τῶν παθῶν μέ ἀνδρεία (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πόλεμος τῶν παθῶν μέ ἀνδρεία (Ἀόρατος Πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 24-01-2008
Τό ξεκίνημα τῆς πνευματικῆς μάχης κάθε πρωί (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τό ξεκίνημα τῆς πνευματικῆς μάχης κάθε πρωί (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 08-11-2009
Ἡ συναναστροφή μέ τούς αἱρετικούς (Εὐεργετινός)
Ἡ συναναστροφή μέ τούς αἱρετικούς (Εὐεργετινός) 04-09-2010
Ἡ βλασφημία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Αγίου Παϊσίου - Η Ευθύνη της Αγάπης καί τό Χρέος τῆς Ομολογίας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ βλασφημία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὑβριστῶν, Αγίου Παϊσίου - Η Ευθύνη της Αγάπης καί τό Χρέος τῆς Ομολογίας, 30-6-2024,
Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς ἀμέλειας (Ἀόρατος πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῆς ἀμέλειας (Ἀόρατος πόλεμος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-02-2008
π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Εὐρωεκλογές: Ἡ Εὐρώπη εἶπε ὄχι στὸν πόλεμο»
Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Εὐρωεκλογές: Ἡ Εὐρώπη εἶπε ὄχι στὸν πόλεμο», Κυριακή 16 Ἰουνίου 2024.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_63.html
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_63.html
Ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Σερβίας (Α)
15 Ιουνίου
Άγιοι νεομάρτυρες της Σερβίας (Α)
Пострадало монаштво и свештенство СПЦ у НДХ -ΕΔΩ
Επ’ ευκαιρία του εορτασμού της δεύτερης χριστιανικής χιλιετίας το έτος 2000, η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας αποφάσισε να μνημονεύονται την ημέρα αυτή [15 Ιουνίου] όλοι οι νεομάρτυρες της Σερβίας από την εποχή της τουρκοκρατίας έως τον 20ο αιώνα και ιδιαιτέρως τα θύματα του καθεστώτος των Κροατών Ουστάσι που υποστήριζε η ναζιστική Γερμανία. Κατά την περίοδο αυτή (1941-1945) περί τους 700.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά πέθαναν αφού υπέστησαν φρικαλεότητες «τέτοιες που ο κόσμος δεν είχε γνωρίσει από την εποχή του Νέρωνα», επειδή αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την Πίστη των πατέρων τους ασπαζόμενοι τον Ρωμαιοκαθολικισμό που ομολογούσαν οι Ουστάσι.
Ο μητροπολίτης ΔΟΣΙΘΕΟΣ του Ζάγκρεμπ χειροτονήθηκε επίσκοπος Νίσσης το 1913. Στις αρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου φυλακίστηκε και δεν μπόρεσε να μεταβεί στην επισκοπή του παρά μόνο το 1918.
Όταν αποκαταστάθηκε η ειρήνη ορίστηκε αντιπρόεδρος του τοπικού επισκοπικού συμβουλίου και έλαβε μέρος στις συνομιλίες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αφού πέρασε τρία χρόνια στην Τσεχοσλοβακία, ορίσθηκε επίσκοπος της νέας επισκοπής Ζάγκρεμπ το 1931. Διέλαμψε εκεί με πλήθος φιλανθρωπικών δραστηριοτήτων και με την δημιουργία ιερατικής σχολής, αφιερωμένης στην αγία Παρασκευή (Πέτκα). Ορίσθηκε επίσης επίτροπος των επισκοπών Γκόρνι-Κάρλοβατς και Μπάνια-Λούκα και βοηθούσε τον επίσκοπο Μύρωνα του Πατράτς. Όταν αρρώστησε βαριά ο πατριάρχης Βαρνάβας, ο Δοσίθεος ανέλαβε να τον αντικαταστήσει, ενώ μετά τον θάνατο του τελευταίου και μέχρι την εκλογή νέου πατριάρχη διοικούσε την αρχιεπισκοπή Βελιγραδίου-Κάρλοβτσι.
Τὸ ἀκόλουθο περιστατικό μας δείχνει πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ τέλεση μνημόσυνου στὴ θεία λειτουργία
Το άφθαρτο λείψανο του Αγ.Θεοδοσίου του ΤσερνιγκωφΚατά την ανακομιδή των λειψάνων και την αγιοκατάταξη του αγ. Θεοδοσίου του Τσερνίγκωφ [ΕΔΩ](η οποία έλαβε μέρος στις 9/22 Σεπτεμβρίου 1896), ο φημισμένος Στάρετς Αλέξιος (+1917), ιερομόναχος του Ερημητηρίου του Γκολοσέεβ [ΕΔΩ] ο οποίος συμμετείχε στην ανακομιδή των λειψάνων, αποκαμωμένος καθώς καθόταν δίπλα στα λείψανα, λαγοκοιμήθηκε και είδε μπροστά του τον άγιο, ο οποίος του είπε:--Σ’ ευχαριστώ που κοπιάζεις για μένα και σε παρακαλώ θερμά, όταν τελέσεις τη θεία λειτουργία, να μνημονεύσεις τους γονείς μου – και έδωσε τα ονόματά τους.--Πώς μπορείς εσύ, ω Άγιε, να ζητάς τις δικές μου προσευχές, όταν εσύ ο ίδιος στέκεσαι στον ουράνιο Θρόνο και ικετεύεις το Θεό να δωρίσει στους ανθρώπους το έλεός Του»; ρώτησε ο ιερομόναχος.--Ναι, αυτό είναι αλήθεια», απάντησε ο άγιος Θεοδόσιος, αλλά η προσφορά στη θεία λειτουργία έχει περισσότερη δύναμη από την προσευχή μου.
Ἡ Ἑλλάς «μάχεται» καί γιά τά δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων στό Ἰράν καί τό Ἰράκ!
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ δέν ἔχει τέλος. Λίγες ἡμέρες μετά τόν διχασμό πού δημιούργησε τό «pride» τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ἑλληνική κοινωνία διχάζεται καί πάλι ἐξ αἰτίας σχολίων ὡς πρός τό ποιά εἶναι ἡ «ἀνδρική» συμπεριφορά. Ἄν τά πράγματα δέν ἦταν σοβαρά, θά μποροῦσε κανείς νά θεωρήσει ὅτι πρόκειται γιά ἐξαλλοσύνες ἁρμόζουσες σέ ἥσσονος ποιότητος θεάματα. Ὅμως ὑπάρχουν, ὅπως ἀποκαλύπτουμε σήμερα, καί ἄλλες πολύ σοβαρές πτυχές πού ἅπτονται τῆς διεθνοῦς θέσεως καί τῆς πολιτικῆς τῆς χώρας. Πράγματι, τά ζητήματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ ἔχουν καταστεῖ κεντρικό ζήτημα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς γιά τήν Ἑλλάδα.
Tοῦ Εὐθ. Π. Πέτρου
Συμφώνως πρός πληροφορίες τῆς «Ἑστίας», τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν ἔχει δώσει προφορικές καί γραπτές ὁδηγίες στίς διπλωματικές ἀρχές μας νά θέτουν ζητήματα δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων καί σέ χῶρες τῆς Ἀνατολῆς σέ ὅλους... τούς διεθνεῖς ὀργανισμούς στούς ὁποίους ἡ χώρα μας ἐκπροσωπεῖται. Νά «μάχονται» δηλαδή ὑπέρ τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων σέ χῶρες ὅπως τό Ἰράκ καί τό Ἰράν καί νά «στιγματίζουν τίς πολιτικές κρατῶν ἐγείροντας ζητήματα διώξεως καί καταπιέσεως.» Δηλαδή ὑπεράνω καί πέραν τῶν συμφερόντων τῆς χώρας καί τῶν συμμαχιῶν τίς ὁποῖες θά πρέπει νά σχηματίσουμε γιά τήν ὑποστήριξη τῆς πολιτικῆς μας ἀνά τόν κόσμο, θά τίθεται τό ἐάν τρίτες χῶρες ἀναγνωρίζουν ἤ ὄχι δικαιώματα (ἤ ἴσως θά ἦταν ἀκριβέστερο νά τά χαρακτηρίσουμε προνόμια) γιά τούς ΛΟΑΤΚΙ.
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΙΠΠΩΝΟΣ +430
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΙΠΠΩΝΟΣ +430.Ο μέγιστος εκκλησιαστικός Πατέρας της Δύσεως.ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ. ΕισαγωγήΟ ιερός Αυγουστίνος υπήρξε ο μέγιστος και ο πολυγραφότερος των εκκλησιαστικών πατέρων και θεολόγων της Δύσεως και τεράστιας επιδράσεως συγγραφέας στον δυτικό χριστιανισμό. Πολυτάλαντος και μεγαλοφυής, κυριάρχησε στην μεσαιωνική σκέψη (θεολογία, φιλοσοφία, μεθοδολογία), κυρίως μέχρι την εποχή (ΙΒ'- ΙΓ' αί.), κατά την όποια ο Αριστοτελισμός υιοθετήθηκε - στην θέση του Πλάτωνα και του Νεοπλατωνισμού - ως το απόλυτο όργανο οικοδομήσεως και αποδείξεως της διδασκαλίας της Εκκλησίας. Βέβαια, μέσω κυρίως των Φραγκισκανών (Bonaventunκ.ά.) συνέχισε να επηρεάζει βαθιά την ρωμαιοκαθολική περισσότερο - άλλα και την προτεσταντική αργότερα - θεολογική σκέψη, ενώ κοινωνιολόγοι, πολιτειολόγοι και ιστορικοί της φιλοσοφίας ανατρέχουν πάντοτε στα κείμενα του. Η δυτική, γενικά, θεολογία είναι αδιανόητη χωρίς την συνεχή παρουσία του Αυγουστίνου, θετικά περισσότερο αλλά και αρνητικά. Στην χριστιανική Ανατολή για αιώνες ο Αυγουστίνος έμεινε σχεδόν άγνωστος και γι’ αυτό η επίδρασή του υπήρξε μηδαμινή έως μηδενική.Από το 386 περίπου έως το τέλος της ζωής του (+ 430), με σκοπό: να απολογηθεί για την μεταστροφή του στην Εκκλησία και να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους για την ορθότητα της αποφάσεως του αυτής· να καταπολεμήσει τους εθνικούς και τους Μανιχαίους, που αρχικά τον είχανε προσελκύσει· να ανατρέψει τους Δονατιστές και τους Πελαγιανούς, που νόθευαν την διδασκαλία της Εκκλησίας ή απειλούσανε την ενότητά της· να οικοδομήσει τους πιστούς, επιλύοντας πρακτικά προβλήματα ηθικής και πνευματικής ζωής· να αναλύσει και να υποστηρίξει την δογματική διδασκαλία· να εξηγήσει την σχέση της σώζουσας Εκκλησίας (civitasDei) και του κοσμικού κράτους (civitasterrena) στην ιστορία· και να ερμηνεύσει την άγ. Γραφή.
Τὰ περὶ τοῦ Θεοῦ ἐρωτήματα
Τὰ περὶ τοῦ Θεοῦ ἐρωτήματα
Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, Δάσκαλος Γ΄ Ἀρσακείου – Τοσιτσείου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἑκάλης
Πολλοὶ ἄνθρωποι ἰσχυριζόμενοι ὅτι θέλουν νὰ πιστέψουν, καταφεύγουν σὲ σαθρὰ εὐφυολογήματα ποὺ προδίδουν παχυλὴ ἄγνοια, ἂν ὄχι καὶ προκατάληψη. Ποῦ εἶναι ὁ Θεός; ἀναρωτιοῦνται. Δεῖξτε μας τὸ Θεό, γιὰ νὰ τὸν πιστέψουμε κι ἐμεῖς! Ὁ Θεὸς ὅμως δὲν νοεῖται ὡς ὑλικὴ οὐσία, ποὺ μπορεῖ νὰ δεῖ ὁ ἄνθρωπος μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος.
«Πνεῦμα ὁ Θεὸς» (Ἰωάν. δ΄ 24) διακήρυξε ὁ Ἰησοῦς συνομιλώντας μὲ τὴ Σαμαρείτιδα. Καὶ τὸ πνεῦμα εἶναι ἀόρατο. «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε», δηλ. τὸν Θεό, ὅπως εἶναι, ὡς Πνεῦμα δηλαδή, δὲν εἶδε ποτὲ κανένας (Ἰωάν. Α΄ 18). Ἔπειτα, ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔβλεπε τὸ Θεό, δὲν θὰ χρειαζόταν τὴν πίστη, γιατί τότε θὰ εἶχε τὴ γνώση, δηλαδὴ τὴ βεβαιότητα. Ἀλλὰ σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση, ἡ ἐνάρετη ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου θὰ εἶχε μόνο σχετικὴ ἀξία, ἀφοῦ δὲν θὰ ἦταν ἀποτέλεσμα ἐλεύθερης ἐπιλογῆς, ἀλλὰ προϊὸν καταναγκασμοῦ. Μόνον ὅταν ὁ ἠθικὸς βίος στηρίζεται στὴν πίστη, ἀποκτᾶ ἀπόλυτη ἠθικὴ ἀξία. Μόνο ὅταν ἡ πίστη ἀποτελεῖ ἀποτέλεσμα τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ ἀρετὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Θωμᾶ μακάρισε ἐκείνους ποὺ ἐνῷ δὲν εἶδαν τὴ σωματικὴ παρουσία Του πάνω στὴ γῆ, θὰ πιστέψουν σ’ Αὐτὸν (Ἰωάν. κ΄ 29).
2 Ἰουλίου. † Κατάθεσις τῆς τιμίας ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου ἐν Βλαχέρναις (473). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ΄ 1-7).
Εβρ. 9,1 Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·
Εβρ. 9,1 Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.
Εβρ. 9,2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια.
Εβρ. 9,2 Διότι είχε κατασκευασθή το πρώτον τμήμα της σκηνής, όπου υπήρχε η επτάφωτος χρυσή λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι, τους οποίους απέθεταν επάνω εις αυτήν ως προσφοράν προς τον Θεόν. Και αυτό το πρώτον τμήμα της σκηνής, που εκλείετο προς την αυλήν με το πρώτον παραπέτασμα, ελέγετο Αγια.
Ἅγιος Μάρτυς Ἕκτωρ (Ἕκτορας).
Άγιος Μάρτυς Έκτωρ (Έκτορας).
20 Ιουνίου.
ΠΗΓΗ ΕΔΩ
Ο Άγιος Έκτωρ (Άγιος Έκτορας) είναι μάρτυρας των ρωμαϊκών χρόνων. Είναι από τους λησμονημένους Μάρτυρες και δεν αναφέρεται στα γνωστά Συναξάρια.
Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι...
Ἦχος πλ. δ´.Θρηνῶ καὶ ὀδύρομαι, ὅταν ἐννοήσω τὸν θάνατον, καὶ ἴδω ἐν τοῖς τάφοις κειμένην τὴν κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ, πλασθεῖσαν ἡμῖν ὡραιότητα, ἄμορφον, ἄδοξον, μὴ ἔχουσαν εἶδος. Ὢ τοῦ θαύματος! Τί τὸ περὶ ἡμᾶς τοῦτο γέγονε μυστήριον; Πῶς παρεδόθημεν τῇ φθορᾷ, καὶ συνεζεύχθημεν τῷ θανάτῳ; Ὄντως Θεοῦ προστάξει, ὡς γέγραπται, τοῦ παρέχοντος τοῖς μεταστᾶσι τὴν ἀνάπαυσιν.
Δευτέρα 1 Ιουλίου 2024
Διάφορα ρητά (Ἀββᾶ Δωροθέου-Ἀσκητικά), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Διάφορα ρητά (Ἀββᾶ Δωροθέου-Ἀσκητικά), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-02-2009
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 1-6-2024
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 1-6-2024
https://www.youtube.com/live/SQu9u-BMQZk?si=MnI766wmxCnMbo4A
Δέν συμφέρει στόν ἄνθρωπο νά πολυεξετάζει τά ὑψηλά νοήματα τῆς Γραφῆς (Εὐεργετινός) Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Δέν συμφέρει στόν ἄνθρωπο νά πολυεξετάζει τά ὑψηλά νοήματα τῆς Γραφῆς (Εὐεργετινός), 21-08-2010
Ἡ πνευματική προετοιμασία βοηθάει νά μή χάσουμε τήν εἰρήνη μας σέ ζημιογόνο/ἀντίχριστο περιβάλλον , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἡ πνευματική προετοιμασία βοηθάει νά μή χάσουμε τήν εἰρήνη μας σέ ζημιογόνο/ἀντίχριστο περιβάλλον , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://hristospanagia3.blogspot.com
Ἡ Δύναμις τοῦ Ἑνός (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)
Η Δύναμις του Ενός
«Αρκεῖ εἷς ἄνθρωπος ζήλῳ πεπυρωμένος ὁλόκληρον διορθώσασθαι δῆμον» (Χρυσόστομος).
«Τί να κάμω; Ένας είμαι! Το ρεύμα του κακού είναι ισχυρόν, παρασύρει τα πάντα και τους πάντας. Τί εμπορεί να κάμη. Εδώ χρειάζονται συνεργεία ολόκληρα πρός ηθικήν κάθαρσιν της Κοινωνίας. Χελιδών μία έαρ ου ποιεί…». Αυτά ακούει τις σήμερον από τα στόματα χλιαρών χριστιανών που και μόρφωσιν έχουν και θέσεις κατέχουν και ικανότητες έχουν διά να δράσουν χριστιανικώς υπέρ της Κοινωνίας. Παγόβουνα αυτοί θρησκευτικής αδιαφορίας ζητούν να ρίψουν χιόνι και εις τας ψυχάς εκείνων είς τας οποίας καίει ένας μικρός σπινθήρ από το πυρ εκείνο της πίστεως και της δραστηριότητος που ήθελε ο Κύριος να πυρπολή ημέραν και νύκτα τας ψυχάς των οπαδών του.
«Τί νά κάμω; Ένας είμαι …..». Αλλ’ εντελῶς άλλη γνώμη είχε ένας Μεγάλος Πατήρ τής Εκκλησίας μας, ό αθάνατος Χρυσόστομος. O Ιερός αυτός Πατήρ επίστευε και εκήρυττε ότι και έν μέσω της μεγαλυτέρας θρησκευτικής αδιαφορίας μία ψυχή, εις την οποίαν κοχλάζει το πύρ της πίστεως εις τον Ιησούν, δύναται να αντισταθή είς τό ρεύμα του κακού, να αγωνισθή υπέρ της αληθείας, νά θραύση τούς σιδηρούς κλοιούς της κακίας, να ελκύση καί άλλας ψυχάς πρός τον ουρανόν, καί να στήση τήν σημαίαν τού θριάμβου του Χριστού καί είς αυτό ακόμη τό ισχυρότερον φρούριο τού Σατανά.
Ό μελετών τήν πρώτην είς τούς Ανδριάντας ομιλίαν τού ιερού τούτου διδασκάλου θά δακρύση καί θά καλύψη τό πρόσωπόν τού από εντροπήν, διότι τό πνεύμα εκείνο τό μαχητικόν που διέκρινε τήν αγίαν εκείνην ψυχήν, δέν υπάρχει σήμερον είς τούς περισσοτέρους χριστιανούς μας.
π. Εὐσέβιος Γιαννακάκης: "Στὴν Προσκομιδὴ κουβεντιάζω μὲ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸ Θεολόγο
Καθημερινά εργαζόνταν στη Μονή (Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Αιγαλείας) τριάντα έως σαράντα άνθρωποι, οι οποίοι έπρεπε κάθε Σάββατο να πληρωθούν. Επιπλέον εκτός από το κόστος για τα υλικά οικοδομής, χρειαζόταν σημαντικό χρηματικό ποσό για την ασφάλιση των εργαζομένων. Το Μοναστήρι δεν είχε έσοδα ούτε κινητή ή ακίνητη περιουσία, εντούτοις οι εργασίες προχωρούσαν χωρίς να διακόπτονται. Κατά τη διάρκεια της ανοικοδομήσεως η Αδελφότητα έζησε κυριολεκτικά ένα θαύμα. Ο Σεβασμιώτατος έλεγε στους πιστούς: «άν θέλετε να δείτε σήμερα ένα θαύμα, δέστε πως κτίζεται αυτό το Μοναστήρι. Είναι ένα παρατεινόμενο θαύμα».
Κύριος συντελεστής του θαύματος αυτού ήταν ο π. Ευσέβιος, ο οποίος είχε εμπιστευτεί τη Μονή στην προστασία και τις πρεσβείες του Αγίου Ιωάννου. Είχε εκπληκτική αισιοδοξία και πίστη. Εκεί που οι αδελφές έβλεπαν σκοτάδι, εκείνος έβλεπε φως. Εκεί που έβλεπαν στενότητα και δυσκολία, εκείνος έβλεπε ευρυχωρία. Γνωρίζοντας το μέγεθος του έργου εκείνες δειλιούσαν, ο Γέροντας όμως βλέποντας με τα μάτια της καθαρής του ψυχής τη σκέπη και την πρόνοια του Θεού να τους κυκλώνει, τις στήριζε με λόγια προφητικά:
«Και πίστευα και πιστεύω ότι το Μοναστήρι θα προχωρήσει, διότι είναι η αγάπη του Θεού, είναι η αγάπη του Αγίου Ιωάννου. Είναι κοινή υπόθεση όλων των πιστών. Ο Άγιος Ιωάννης που τόσα χρόνια εθλίβετο για την εγκατάλειψη της Μονής, θα το κτίσει το Μοναστήρι του. Εκείνος προπορεύεται να το πιστεύουμε αυτό με πλήρη πεποίθηση. Αν εδώ στη γη ήταν ο Μαθητής της Αγάπης, εκεί κοντά στο Χριστό τι θα είναι; Θα έχει ιδιαιτέρα θέση. Σ’ εκείνον ανέθεσε από το Σταυρό την προστασία της Μητέρας Του…
Ἤρθησαν ὄντως τά «Ἀναθέματα» μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν; Τοῦ κ. Νικολάου Μάννη, ἐκπαιδευτικοῦ
.jpg)
Ὡς γνωστὸν στὶς 7 Δεκεμβρίου 1965 συνέβη ἡ περίφημη «Ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων» (ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν) μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν. Τὴν ὑλοποίηση τῆς «ἄρσεως» αὐτῆς ἀνέλαβαν ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρας καὶ ὁ Πάπας Ρώμης Παῦλος ὁ ΣΤ΄. Καὶ ὁ μὲν πρῶτος συνοδικῶς δήλωσε πὼς «τῆς καθ’ ἡμᾶς Μεγάλης Ἐκκλησίας γενόμενον ἀνάθεμα τοῦτο, ὑπάρχει ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ παρὰ πᾶσι γινώσκηται ἠρμένον ἀπὸ τῆς μνήμης καὶ ἐκ τοῦ μέσου τῆς Ἐκκλησίας»[1], ὁ δὲ Πάπας συμφώνησε πὼς «θέλουμε νὰ ξεριζώσουμε τὴν ποινὴ τοῦ ἀναθέματος, ποὺ ἦταν τότε εὐρέως διαδεδομένη, ἀπὸ τὴν μνήμη τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ τὴν ἀφαιρέσουμε ἐκ τοῦ μέσου της, ἐπιθυμώντας νὰ καλυφθεῖ καὶ νὰ ταφεῖ στὴ λήθη»[2].
Ἔκτοτε οἱ θιασῶτες τῆς «Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν», οἱ ὁποῖοι στὸ παρελθὸν ὀνομάζονταν Ἑνωτικοὶ (Οὐνίτες), ἐνῷ σήμερα εἶναι γνωστοὶ ὡς «Οἰκουμενιστές», θεωροῦν καὶ πιστεύουν ὅτι ὄντως ἤρθησαν τὰ Ἀναθέματα μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν, καὶ πὼς ὁ δρόμος γιὰ τὴν «Ἕνωση» εἶναι ἀνοικτός.
Παράλληλα κάποιοι ἀφελεῖς (;) «Ζηλωτές», θεώρησαν ὅτι ἡ πράξη αὐτὴ τῆς λεγόμενης «Ἄρσης τῶν Ἀναθεμάτων» ἔχει ὄντως τέτοιο κῦρος, ὥστε νὰ σημαίνει οὐσιαστικὰ τὴν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας καὶ τὴν ἐπαναφορὰ στὴν πρὸ τοῦ 1054 κατάσταση[3]·
Τόσο ὅμως οἱ Οἰκουμενιστές, ὅσο καὶ οἱ Ζηλωτὲς πλανῶνται πλάνην οἰκτράν, γιὰ δύο λόγους.
Πρῶτον, διότι – ὅπως παρατηρεῖ ἕνας σπουδαῖος θεολόγος τοῦ Κ΄ αἰῶνος – «τὸ ἀνάθεμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας λογίζεται ἀείποτε ἀληθείᾳ ἀνύπαρκτον», ἐνῷ «ἡ ἄρσις τοῦ ἀναθέματος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ εἶναι φύσει ἀδύνατος, καθ’ ὅτι οὐδέποτε ἡ αἵρεσις δύναται νὰ λογισθῆ ὡς μὴ οὖσα αἵρεσις, καὶ μὴ ἀναθεματιζομένη ὑπὸ τῆς Ὀρθοδοξίας»[4]. Μὲ αὐτὴν τὴν γνώμη συμφωνεῖ καὶ ὁ ἀείμνηστος καθηγητὴς Παναγιώτης Τρεμπέλας, ὅταν ἐπισημαίνει πὼς «τὸ ἀνάθεμα τοῦ 1054 τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀρθέν, δὲν ἤρθη»[5].
Δεύτερον, ἐπειδὴ μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Παπικῶν ἔχουν ἐκτοξευθεῖ καὶ ἄλλα ἀναθέματα, τὰ ὁποῖα οὐδέποτε ἔχουν ἀρθεῖ. Ἂς δοῦμε ἐνδεικτικὰ μερικὰ ἀπὸ αὐτά.
Ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων:
α) Ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος τοῦ 1484 ὑποβάλλει σὲ ἀναθεματισμὸ ὅσους δέχονται τὴν παπικὴ καινοτομία τοῦ Filioque: «Τοὺς δὲ ἄλλως περὶ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φρονοῦντας ἢ καὶ κηρύττοντας ἤ, ὡς φαμέν, ἀπεναντίας τῇ ἀληθείᾳ δοξάζοντας καὶ κενοφωνοῦντας ἀποστρεφόμεθα ὡς αἱρετικοὺς καὶ τῷ ἀναθέματι καθυπάγομεν»[6].
Τὰ ψυχοσάββατα: Ἡ ἰδιαίτερη μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τοὺς κεκοιμημένους
Μέσα στήν ἰδιαίτερη μέριμνά της γιά τοὺς κεκοιμημένους ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει καθορίσει ξεχωριστὴ ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος γι’ αὐτούς.
Ὅπως ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἕνα ἐβδομαδιαῖο Πάσχα, ἔτσι τὸ Σάββατο εἶναι ἡ ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, γιά νά τοὺς μνημονεύουμε καὶ νά ἔχουμε κοινωνία μαζὶ τους. Σὲ κάθε προσευχὴ καὶ ἰδιαίτερα στίς προσευχὲς τοῦ Σαββάτου ὁ πιστὸς μνημονεύει τοὺς οἰκείους, συγγενεῖς καὶ προσφιλεῖς, ἀκόμη καὶ τοὺς ἐχθροὺς του πού ἔφυγαν ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό, ἀλλὰ ζητᾶ καί τίς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας γι’ αὐτούς.
Στό δίπτυχο, ποὺ φέρνουμε μαζί μέ τὸ πρόσφορο γιά τήν θεία Λειτουργία, ἀναγράφονται τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ τῶν κεκοιμημένων, τὰ ὁποῖα μνημονεύονται.
Σὲ ἐτήσια βάση ἡ Ἐκκλησία ἔχει καθορίσει δύο Σάββατα, τὰ ὁποῖα ἀφιερώνει στούς κεκοιμημένους της. Εἶναι τὰ μεγάλα Ψυχοσάββατα· τὸ ἕνα πρὶν ἀπὸ... τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀποκρέω καὶ τὸ ἄλλο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
Μὲ τὸ δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται ἡ πίστη μας γιά τὴν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὴν ἵδρυση καὶ τὰ γενέθλια (ἐπὶ γῆς) γιορτάζουμε κατὰ τὴν Πεντηκοστή. Μέσα στήν μία Ἐκκλησία περιλαμβάνεται ἡ στρατευομένη ἐδῶ στήν γῆ καὶ ἡ θριαμβεύουσα στούς οὐρανούς.
Τὸ Ψυχοσάββατο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω ἔχει τὸ ἑξῆς νόημα: Ἡ ἑπομένη ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἐκείνη τήν φοβερὴ ἡμέρᾳ κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στόν θρόνο τοῦ μεγάλου Κριτή.
Κάλαμοι ὑπὸ ἀνέμων σαλευόμενοι
Κάλαμοι ὑπὸ ἀνέμων σαλευόμενοι
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Ἐντυπωσιάζει ἀρνητικὰ ἡ «ποιμαντικὴ» τακτικὴ μερικῶν μητροπολιτῶν, μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετωπίζουν τὶς ἀντιχριστιανικὲς ἐνέργειες τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Ἔχουμε τελευταῖα τὶς περιπτώσεις τῆς πανδημίας καὶ τὸ θλιβερὸ γάμο τῶν ὁμοφυλόφιλων.
Οἱ ἀντιδράσεις τους στὴν ἀρχὴ ἦταν «δυναμικὲς» κατὰ τῶν μέτρων τῆς πανδημίας, ποὺ ἀφοροῦσαν τοὺς ἱεροὺς ναοὺς καὶ τὴν «προστασία» τῶν ἐκκλησιαζομένων. Μετὰ ἀτόνησαν οἱ ἀντιδράσεις καὶ τελικὰ ἔγιναν ἀποδεκτά. Μερικοὶ μάλιστα ἀρχιερεῖς ἦταν ὑποστηρικτὲς τῶν μέτρων καὶ τιμωροῦσαν τοὺς ἱερεῖς ποὺ τὰ ἀρνοῦνταν.
Κάτι παρόμοιο συνέβη καὶ μὲ τὸν ἐπαίσχυντο γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων. Στὴν ἀρχὴ τὸν καταδίκαζαν καὶ ἀρνοῦνταν κάθε σκέψη γιὰ τὴν ψήφιση τοῦ σχετικοῦ νόμου. Εἶχαν θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, ἐπέκριναν τοὺς πολιτικοὺς ποὺ τὸν ὑπερασπίζονταν καὶ τοὺς ἀπειλοῦσαν μὲ ἀφορισμοὺς καὶ διακοπή κάθε ἐπικοινωνίας μαζί τους. Μετὰ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου, τὴν παρρησία τους τὴ διαδέχθηκε ἡ δειλία καὶ τελικὰ ἀποκαστάθηκαν οἱ σχέσεις μὲ τοὺς ἐνόχους καὶ ὅλα βαίνουν καλῶς καὶ θεαρέστως, κατὰ τὴν ἀντίληψή τους!
Οἱ συγκεκριμένοι αὐτοὶ μητροπολίτες μοιάζουν μέ δέντρα ποὺ ἔχουν πυκνὸ φύλλωμα, ἀλλὰ τοὺς λείπουν οἱ καρποί. Λάμπουν μὲ τὰ χρυσοποίκιλτα ἄμφια, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζουν τοὺς πιστούς, οἱ ὁποῖοι δὲν θέλουν ἠθοποιοὺς καὶ ὑποκριτές, ἀλλὰ σταθεροὺς καὶ ἄγρυπνους πνευματικοὺς ποιμένες, ποὺ θὰ προστατεύουν τὸ ποίμνιό τους, καταπολεμώντας τοὺς προβατόσχημους λύκους.
"Νὰ κλαῖτε γιὰ νὰ μὴν ξηρανθοῦν οἱ καρδιές σας!"
Εἶναι ἀφελής ὃποιος νομίζει ὃτι μπορεῖ νά ἀκολουθήσει τά ἲχνη τοῦ Χριστοῦ χωρίς δάκρυα….Ἀπολίθώθηκε ἡ καρδιά μας ἀπό τόν κτηνώδη ἐγωισμό της καί κάτι χειρότερο ἀκόμη, ἀπό τόν ὑπερήφανο σπασμό της…..
Τό πνευματικό πένθος εἶναι κατά τή φύση του διαφορετικό ἀπό τό ψυχικό.
Συνδέεται μέ τήν ἀδειάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ, στήν ὀδυνηρή θλίψη γιά τόν χωρισμό ἀπό Αὐτόν.. Τό πνευματικό πένθος καθαρίζει τόν ἂνθρωπο ἀπό τά θανατηφόρα πάθη, κι ἒτσι τόν ζωοποιεῖ ὃλον.
Μάρτυρες Χριστοῦ , ἄνθη ποὺ θάλλετε,και οὐδέποτε μαραίνεστε.
Μάρτυρες Χριστού , άνθη που θάλλετε,και ουδέποτε μαραίνεστε.
Μάρτυρες Χριστού , άνθη αειθαλή, ολοζώντανα μες στον χειμώνα,
αιματοβαμμένα, αναρριχώμενα ως τον ουρανό.
Μάρτυρες του Χριστού , αρώματα θυμιάματος,λυχνίες θεοφώτιστες, εσείς,
οι καλώς αθλήσαντες για το κάλλος του Χριστού
είστε διαπαντός με τον Χριστό στον Παράδεισο.
Ο κόσμος προσωρινά θα διαρκέσει και ύστερα θα πάψει να υπάρχει.
Σεις όμως θα είστε διαπαντός με τον Κύριο στον Παράδεισο, αιωνίως αγαλλόμενοι.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Φεβρουαρίου), σελ.151, Εκδ. Αθως,
https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_898.html
1 Ἰουλίου. † Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ τῶν ἀναργύρων τῶν ἐν Ῥώμῃ (†284). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἁγίων, Νοεμβρίου 1ῃ (Α´ Κορ. ιβ´ 27 - ιγ´ 8).
Α Κορ. 12,27 Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους.
Α Κορ. 12,27 Σεις, λοιπόν, οι Χριστιανοί είσθε σώμα Χριστού και ο καθένας σας είναι επί μέρους μέλος, που κατέχει την ταιριαστήν θέσιν δι' αυτόν και δι' ολον το σώμα.
Α Κορ. 12,28 Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν.
Α Κορ. 12,28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εις την Εκκλησίαν του πρώτον μεν αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους· έπειτα άλλους τους έθεσε εις αναλόγους θέσεις και τους έδωσε την δύναμιν να κάνουν θαύματα, άλλους ώρισε να έχουν χαρίσματα εις θεραπείαν ασθενειών, εις άλλους έδωσε χαρίσματα φροντίδος και επιμελείας δια τους πτωχούς και πάσχοντας, χαρίσματα διοικητικά εις την Εκκλησίαν, χαρίσματα διαφόρων γλωσσών. (Ο καθένας κατά την ικανότητα του έχει λάβει από τον Θεόν το χάρισμά του και την θέσιν του).