Σελίδες

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Τά σαρκικά πάθη καί ἡ ἁγνότητα

Πῶς καταπολεμοῦνται τά σαρκικά πάθη καί διαφυλάσσεται ἡ ἁγνότητα
«Ὁ καθένας σας», λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος πρός τούς Θεσσαλονικεῖς, ἀλλά καί πρός ὅλους μας,«πρέπει νά γνωρίζει νά ἔχει ὑπό τήν κυριαρχία του καί νά διατηρεῖ τό σῶμα του ἁγιασμένο καί τιμημένο»[1]. Λίγο πρίν τόνιζε ὅτι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἁγιασμός μας μέ τήν ἁγνότητα δηλαδή θά πρέπει οἱ Χριστιανοί νά ἀπέχουμε ἀπό τήν πορνεία καί κατ’ ἐπέκταση ἀπό κάθε σαρκική ἁμαρτία (Α΄ Θεσσ. 4, 3).

Οἱ γονεῖς ἄς ὁδηγοῦν τούς νέους γρήγορα στό ζυγό τοῦ γάμου

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος σχολιάζοντας τίς παραινέσεις τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου γιά ἁγνότητα, καθαρότητα, ἁγιασμό καί ἀποφυγή κάθε σαρκικῆς ἁμαρτίας στήν Α΄ Θεσσαλονικεῖς στό 4ο Κεφάλαιο καί μάλιστα στό στίχο 4, παρατηρεῖ (σέ ἐλεύθερη ἀπόδοση):
«Εἶναι ἀναγκαῖο νά σᾶς μιλήσω γιά τούς νέους· νά μιλήσω ἀπευθυνόμενος ὄχι τόσο σ' αὐτούς, ὅσο σέ σᾶς. Διότι ὄχι μόνο σέ ἐκείνους ἀφοροῦν, ἀλλά καί σέ σᾶς (ἐνν. τούς γονεῖς) αὐτά πού θά πῶ. -Γιατί; -Διότι αὐτός πού ἔμαθε νά μήν πορνεύει μαθεύει καί νά μήν μοιχεύει· ἀντίθετα ὅποιος πέφτει στό πρῶτο, σύντομα θά πέσει καί στό δεύτερο.

Τί λοιπόν σᾶς παρακινῶ, γιά νά κόψετε ἐντελῶς τίς ρίζες αὐτῶν τῶν ἁμαρτημάτων;Ὅσοι ἔχετε νέα παιδιά καί τά ὁδηγεῖτε στήν κοσμική ζωή, νά τά ὁδηγεῖτε γρήγορα στό ζυγό τοῦ γάμου. Ἐπειδή ἀπό τήν νεανική τους ἡλικία ἐνοχλοῦνται ἀπό αὐτές τίς σαρκικές ἐπιθυμίες θά πρέπει νά κάνετε τά ἑξῆς: Στόν χρόνο τόν πρό τοῦ γάμου νά τά συγκρατεῖτε μέ παραινέσεις, μέ ἀπειλές, μέ ἐκφοβισμούς, μέ ὑποσχέσεις καί μέ πολλά ἄλλα· κατά δέ τόν καιρό τοῦ γάμου, μήν ἀναβάλλετε καθόλου. Σᾶς λέγω λόγια προξενήτρας... ἀλλά δέν ντρέπομαι. Οὔτε ὁ Ἅγιος Παῦλος δέν ντράπηκε ὅταν εἶπε: «Μή ἀποστερεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο»(Α΄ Κορ. 7, 5)...
Ὅταν ὁ υἱός μεγαλώσει, πρίν ἀκόμη τήν στρατιωτική του ὑπηρεσία, πρίν ἀπό τήν ἄλλη του ζωή, φρόντιζε τά σχετικά μέ τόν γάμο. Ὅταν λοιπόν, ἐκεῖνος δεῖ ὅτι τοῦ φέρνεις γρήγορα τήν νύμφη, καί ὅτι λίγος καιρός μένει, θά μπορέσει νά κάνει ὑπομονή, τήν φλόγα τῆς ἐπιθυμίας. Ἄν ὅμως ἀντιληφθεῖ ὅτι ἀδιαφορεῖς, βραδύνεις καί περιμένεις τό πότε θά ἀποκτήσει πολλά εἰσοδήματα, ὥστε τότε νά κάνεις τούς γάμους του,τί θά συμβεῖ; -Ἀφοῦ ἀπελπισθεῖ ἀπό τήν μεγάλη διάρκεια τοῦ χρόνου, θά ὀλισθήσει γρήγορα στήν πορνεία.
Ἀλλά ἀλλοίμονο, ἡ ρίζα τῶν κακῶν καί ἐδῶ εἶναι ἡ φιλαργυρία! Ἐπειδή κανένας δέν ἐνδιαφέρεται πῶς ὁ νέος θά φυλαχθεῖ σώφρων, πῶς θά γίνει καλός, ἀλλά ὅλοι ἔχουν καταληφθεῖ ἀπό τήν μανία γιά τό χρυσάφι, διά τοῦτο κανείς δέν φροντίζει γιά τήν καθαρότητα καί σωφροσύνη» [2].
Πόσο αὐτά εἶναι ἐπίκαιρα γιά μᾶς καί τήν ἐποχή μας!
Πόσοι νέοι καί νέες καταστρέφονται ἠθικά, χάνουν τήν ἁγνότητά τους, μέ τό πρόσχημα «νά τελειώσουν πρῶτα τίς σπουδές», «τό μεταπτυχιακό ἤ τό διδακτορικό τους» ἤ «νά ἔχουν ἕνα καλό ἐπάγγελμα προσοδοφόρο» ἤ «νά πιάσουν μία καλή θέση» ἤ «νά φτιάξουν πρῶτα τό σπίτι τους τέλειο».
 Μάλιστα, ὅλα αὐτά μέ τήν συγκατάθεση ἤ καί τήν προτροπή τῶν γονέων.
Γίνεται τότε ὁ χρόνος τῆς φοιτητικῆς ζωῆς, χρόνος ἠθικῆς καί γενικότερα πνευματικῆς καταστροφῆς καί ἀσωτίας...
Ἄς προσέξουμε πάρα πολύ τίς προτροπές τοῦ Ἁγίου. Ἄς πᾶμε κόντρα στό ρεῦμα τῆς ἐποχῆς, πού ἀχρηστεύει οὐσιαστικά τούς νέους καί τούς ὁδηγεῖ (ἄν τελικά φθάσουν ποτέ) στό γάμο ἠθικά κουρελιασμένοι καί ἐμπαίζοντες τό Μυστήριο.
Φοροῦν τά λευκά «στέφανα» πού σημαίνει ὅτι νίκησαν στόν ἀγῶνα τῆς ἁγνότητας καί ἔφθασαν παρθενικοί σ' αὐτήν τήν ἅγια ὥρα τοῦ μυστηρίου· γιαυτό τούς «στεφανώνει» ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅπως γενικά συνηθίζουμε νά στεφανώνουμε τούς νικητές σέ κάποιο ἄθλημα.
Ἀλλά...ἄραγε πόσοι τά φοροῦν ἀξίως;
Ὅταν ἔτσι προσέρχονται ἄραγε τί εὐλογία λαμβάνουν;...
Διά τοῦτο οἱ πλεῖστοι γάμοι σήμερα καταλήγουν σέ διαζύγια.

Ἡ ἁγνότητα κατά τήν προσέλευση στό Μυστήριο τοῦ Γάμου
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς βεβαιώνει ὅτι πολλή εὐλογία ἔρχεται ὅταν οἱ νέοι προσέλθουν ἁγνοί στό Γάμο. Ὁ Γάμος ἔχει τήν καλλίτερη ἐγγύηση ὅτι θά πετύχει, ὅταν οἱ νέοι δέν ἔχουν κάνει σαρκικές σχέσεις πρίν ἀπό αὐτόν. Νά πῶς τά διδάσκει:
«Σᾶς παρακαλῶ πρῶτα ἀπ' ὅλα νά τακτοποιεῖτε τίς ψυχές τῶν παιδιῶν σας. Ἄν προσέλθει ὁ νέος μέ ἁγνή τήν ψυχή...τότε καί ὁ πόθος θά εἶναι σφοδρός καί ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μεγαλύτερος καί τίμιος πραγματικά θά εἶναι ὁ γάμος, ἀφοῦ δέχεται καθαρά καί ἁγνά σώματα.
Τά παιδιά τους ἐπίσης θά εἶναι γεμάτα εὐλογία καί οἱ σύζυγοι θά ὑπακούουν ὁ ἕνας στόν ἄλλο. Ἀντίθετα ἄν ὁ νέος μαθαίνει πρίν ἀπό τόν Γάμο νά ἀσελγεῖ καί νά πορνεύει τότε θά ἐπαινέσει τήν γυναίκα του μόνο τό πρῶτο βράδυ ἤ καί τό δεύτερο.
Κατόπιν θά ὀλισθήση πάλι σ' ἐκείνη τήν ἀσέλγεια, ζητώντας τό ἄτακτο καί χυδαῖο γέλιο, τά γεμάτα αἰσχρότητα λόγια, τίς προσποιητές ἐκφράσεις, ὅλην τήν ὑπόλοιπη ἀσχημοσύνη, πού δέν ἀνεχόμαστε νά περιγράψουμε.
Αὐτά ἡ νόμιμη γυναίκα δέν ἀνέχεται νά τά παρέχει διότι ἔδωσε ὑπόσχεση στόν ἄνδρα της γιά κοινωνία βίου καί τεκνοποιΐα· ὄχι γιά ἀσχημοσύνη καί γέλια ἄτακτα. Ὑποσχέθηκε νά μένει στό σπίτι γιά νά διορθώνει καί ἐκεῖνον, ὥστε νά παραμένει σεμνός, ὄχι γιά νά παρέχει σ' αὐτόν ἀφορμές πορνείας. Ἀλλά σοῦ φαίνονται γλυκά τά λόγια τῆς πόρνης;
Τό γνωρίζω καί ἐγώ, γιατί καί ἡ Γραφή τό λέγει: «Μέλι στάζει ἀπό τά χείλη τῆς πόρνης» (Παροιμ. 5, 3). Γι' αὐτό λοιπόν κάνω ὅλα αὐτά, ὥστε νά μή γνωρίσετε ἐσεῖς τό μέλι ἐκεῖνο, γιατί ἀμέσως μετατρέπεται σέ χολή. Γιαυτήν τήν προσωρινή γλυκύτητα ἀκριβῶς ὁμιλεῖ στή συνέχεια ἡ Γραφή: « Ἡ ὁποία προσωρινά εὐχαριστεῖ τό φάρυγγά σου, ὕστερα ὅμως θά εὕρης αὐτό πιό πικρό ἀπό τή χολή καί κοπτερό περισσότερο ἀπό δίκοπο μαχαίρι» (Παροιμ. 5, 4).»[3]

Εἶναι φυσική ἀνάγκη ἡ σαρκική σχέση;
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀπευθύνεται πρός τούς νέους πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ σαρκική ἁμαρτία εἶναι φυσική ἀνάγκη καί δέν μποροῦν νά μήν τήν ἱκανοποιήσουν. Τί τούς ἀπαντᾶ;
Ὄχι μόνο δέν εἶναι φυσική ἀνάγκη, τούς λέγει, ἀλλά ἁμαρτία· μαζί δέ, μέ τούς γονεῖς σας ἔχετε καί σεῖς εὐθύνη καί σᾶς περιμένει αἰώνια κόλαση.
«Διότι», τούς λέγει, «ἐάν δέν ὑπῆρχαν καί πολλοί ἄλλοι νέοι, πού ζοῦν μέ σωφροσύνη καί τώρα καί παλαιότερα, ἴσως θά εἴχατε κάποια δικαιολογία· ὅμως ἐφ' ὅσον ὑπάρχουν, πῶς θά μπορέσετε νά πεῖτε ὅτι δέν δυνηθήκαμε νά συγκρατήσουμε τήν φλόγα τῆς ἐπιθυμίας; Διότι σᾶς κατηγοροῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μπόρεσαν (νά συγκρατηθοῦν) ἄν καί ἔχουν τήν ἴδια φύση μέ σᾶς...
Ὑπάρχουν νέοι, πού συγκρατήθηκαν σ' ὅλη τους τή ζωή καί σύ δέν ἔχεις ὑπομονή οὔτε μέχρι τή νεότητά σου νά ὑπομείνεις τήν ἐγκράτεια; Δέν βλέπεις τόσους, πού πάρα πολλές φορές, νίκησαν τήν ἐπιθυμία για ἡδονή καί σύ οὔτε μία φορά δέν ἀντέχεις νά κάνεις ὑπομονή;»[4].
Κυκλοφοροῦν δυστυχῶς τέτοιες ἰδέες, τάχατες «ἐπιστημονικές», ὅτι ἡ σαρκική ἁμαρτία δέν εἶναι ἁμαρτία ἀλλά φυσική ἀνάγκη καί ἄν κανείς ἀντιστρατευθεῖ σ' αὐτήν ἀρρωσταίνει. Εἶναι ἰδέες τοῦ Φρόυντ καί ἄλλων ἀθέων ψευτοεπιστημόνων. Τό ἀντίθετο συμβαίνει: Ἡ ἁγνότητα, σύμφωνα μέ τήν γνώμη τῶν ἀληθινῶν ἐπιστημόνων ἰατρῶν κ.λ.π. χαρίζει ὑγεία ψυχοσωματική στόν νέο.
Ἄλλωστε δέν εἶναι δυνατόν ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ νά μᾶς διατάζει κάτι πού μᾶς βλάπτει. Ἄς διδάσκουμε τούς νέους μας, ὥστε νά μήν παρασύρονται ἀπό τέτοιες θεωρίες καί νά ἀγωνίζονται φιλότιμα γιά τήν διαφύλαξη τοῦ πολύτιμου θησαυροῦ τῆς ἁγνότητας.

Γιατί δυσκολευόμαστε νά συγκρατηθοῦμε ἀπό τά σαρκικά πάθη.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἐξηγεῖ τό λόγο γιά τόν ὁποῖο γίνεται τόσο δύσκολο νά ἀντισταθοῦν οἱ ἄνθρωποι στά σαρκικά ἁμαρτήματα.
 «Ἐάν θέλετε θά σᾶς πῶ τήν αἰτία. Δέν εἶναι ἡ νεότης ἡ αἰτία· διότι θά ἔπρεπε ὅλοι οἱ νέοι νά εἶναι ἀκόλαστοι. Ἐμεῖς μόνοι μας ὠθοῦμε τόν ἑαυτό μας στή φωτιά.
Διότι ὅταν πᾶς στό θέατρο καί καρφώσεις τά μάτια σου στά αἰσχρά θεάματα, προσωρινά ἴσως εὐχαριστήθηκες, ἔπειτα ὅμως αὔξησες τόν πυρετό τοῦ πάθους...
Ὅταν παρακολουθεῖς θεάματα καί ἄσματα, πού δέν περιέχουν τίποτε παρά μόνο ἄτοπους ἔρωτες...πές μου πῶς εἶναι δυνατόν νά φέρεσαι μέ σωφροσύνη; πῶς, ὅταν ἐκεῖνα τά θεάματα, ἐκεῖνα τά ἀκούσματα ἔχουν κυριεύσει τήν ψυχή σου καί ὅταν στή συνέχεια τά διαδέχονται αὐτά παρόμοια ὄνειρα;
Διότι εἶναι φυσικό ἡ ψυχή νά φαντάζεται αὐτά τά ὁποῖα, στή διάρκεια τῆς ἡμέρας ἐπιθυμεῖ καί θέλει. Ὅταν λοιπόν ἐκεῖ μέν βλέπεις αἰσχρά πράγματα καί ἀκούεις ἀκόμη αἰσχρότερα λόγια, καί τραυματίζεσαι· ἀπό τήν ἄλλη πλευρά δέ, δέν ἐπιθέτεις φάρμακα στίς πληγές, πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν αὐξηθεῖ τό σάπισμα; Πῶς δέν θά ἐξαπλωθεῖ ἡ ἀσθένεια; Πολύ εὐκολώτερα θά μπορούσαμε νά διορθώσουμε τήν ἀρρώστια αὐτή τῆς προαιρέσεως ἀπ' ὅτι τίς διάφορες σωματικές ἀρρώστιες. Διότι στίς σωματικές ἀρρώστιες χρειάζονται φάρμακα καί ἰατροί καί χρόνος· ἐδῶ ὅμως ἀρκεῖ μόνο νά τό θελήσει κανείς καί ἀπό κακός γίνεται ἀγαθός...
Ὅταν λοιπόν ἐπισσωρεύουμε αὐτά πού βλάπτουν καί δέν φροντίζουμε καθόλου γιαυτά πού ὠφελοῦν, πότε θά ἔχουμε ὑγεία; Γιαυτό ὁ Ἅγιος Παῦλος ἔλεγε: «Ὅπως ἀκριβῶς οἱ  ἐθνικοί πού δέν γνωρίζουν τόν Θεό».
Ἄς ντραποῦμε, ἄς φοβηθοῦμε, ἀφοῦ οἱ ἐθνικοί (δηλ. οἱ εἰδωλολάτρες), πού δέν γνωρίζουν τόν Θεό, πολλές φορές σωφρονοῦν. Ἄς ντραποῦμε ὅταν εἴμαστε χειρότεροι ἀπό ἐκείνους. Εἶναι εὔκολο νά κατορθώσουμε τήν σωφροσύνη, ἄν θέλουμε, ἄν ἀπομακρυνθοῦν ἀπό ἐκεῖνα, πού βλάπτουν· διότι οὔτε τήν πορνεία εἶναι εὔκολο νά διαφύγουμε ἐάν δέν θέλουμε.
Τί εἶναι εὐκολώτερο ἀπό τό νά βαδίζει κανείς στήν ἀγορά; Ἀλλ΄ ὅμως ἀπό τήν πολλή βλακεία ἔγινε δύσκολο, ὄχι μόνο γιά τίς γυναῖκες ἀλλά τώρα ἔγινε καί γιά τούς ἄνδρες.
Τί εἶναι εὐκολώτερο ἀπό τό νά κοιμώμαστε; Ἀλλά καί αὐτό τό κάναμε δύσκολο. Διότι πολλοί πλούσιοι στριφογυρίζουν (στό κρεββάτι τους) ὅλη τήν νύκτα, ἐπειδή δέν περιμένουν νά ἔρθει ἡ ἀνάγκη γιά ὕπνο καί τότε νά ξαπλώσουν.
Γενικά τίποτε δέν εἶναι δύσκολο ὅταν θέλωμε, τίποτε δέν εἶναι εὔκολο ὅταν δέν θέλωμε, γιατί ἐμεῖς εἴμασθε κύριοι γιά ὅλα. Διά τοῦτο λέγει ἡ Γραφή, «Ἄν θέλετε θά μέ ἀκούσετε» καί πάλι, «Ἄν δέν θέλετε, δέν θά μέ ἀκούσετε» (Ἠσ. 1, 19). Ὥστε ἀπό τό ἐάν θέλουμε καί ἀπό τό ἐάν δέν θέλουμε ἐξαρτᾶται τό κάθε τι. Γιαυτό καί τιμωρούμεθα καί ἐπαινούμεθα»[5].

Τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά συγκρατούμαστε ἀπό τά σαρκικά πάθη καί νά διαφυλάττουμε τόν ἁγιασμό μας.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἄν ζοῦσε στίς ἡμέρες μας, προκειμένου νά συγκρατούμαστε ἀπό τά σαρκικά πάθη, βεβαιότατα θά συνιστοῦσε, τήν ἐγκράτεια στό φαγητό καί τήν ἀποφυγή τῆς κατάκρισης, διότι αὐτά τά δύο εἶναι αἰτίες τοῦ σαρκικοῦ πολέμου.
Ἐπίσης ὁπωσδήποτε θά παρότρυνε νά κλείσουμε ὅλοι τίς τηλεοράσεις.
Τέλος μέ ἔντονο τρόπο θά μᾶς δίδασκε νά ἀποφεύγουμε ὅλα τά βλαβερά θεάματα στά θέατρα, στούς κινηματογράφους, στό διαδίκτυο καθώς καί ὅλα τά μέσα «διασκέδασης», πού μολύνουν τά μάτια, τά αὐτιά, τό νοῦ, τή διάνοια καί γενικά τήν ψυχή καί τό σῶμα μας.
Ἄν ἀποκλειστοῦν αὐτά ἀπό τή ζωή μας, τότε εὐκολώτατα ὁ νέος, ἀλλά καί ὁ καθένας κατορθώνει νά φυλαχθεῖ ἁγνός καί καθαρός. Ἄν κάποιος προσέχει τίς αἰσθήσεις του τότε «γίνεται νίκη δίχα ἀγῶνος» (Ἀββᾶς Ἰσαάκ).
Τότε δηλ. πρίν κἄν μπεῖς στό στάδιο γιά νά ἀγωνιστεῖς ἔχεις νικήσει, ἔχεις στεφανωθεῖ. Ὅταν δέν ἐρεθίζονται οἱ αἰσθήσεις, ὅταν δέν εἰσέρχεται διά τῶν αἰσθήσεων «σάπια τροφή» στήν ψυχή, τότε καί ἡ ψυχή διαφυλάττεται ὑγιής. Ἔχει μόνο νά παλέψει μέ τό παρελθόν, μέ τήν φαντασία καί τά ἄτοπα πού ἐπισωρεύσαμε σ' αὐτήν διά τῆς ἀμελείας  καί τῆς ἀπροσεξίας μας. Τότε ὁ ἀγώνας γίνεται πολύ εὐκολώτερος.
Ἄν ὅμως βλέπουμε καί ἀκοῦμε τά πάντα, τότε «εἰσέρχεται ὁ θάνατος διά τῶν θυρίδων», ὅπως λέγει ἡ Γραφή. Θυρίδες εἶναι οἱ αἰσθήσεις· αὐτές εἶναι οἱ πόρτες τῆς ψυχῆς. Ἄν ἀπ' τίς πόρτες περνάει ὁ θάνατος, τότε ἡ ψυχή δηλητηριάζεται καί δημιουργοῦνται ἄτοπες ἐπιθυμίες, πού καταλήγουν σέ ἁμαρτωλές συγκαταθέσεις.
Ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε καί ὁ ἀγῶνας μας γίνεται πάρα πολύ εὔκολος.
Ἄν δέν θέλουμε καί δέν προσέχουμε τούς παράγοντες πού μᾶς μολύνουν ἠθικά, τότε ἡ ἁγνότητα φαίνεται ἀκατόρθωτη.
Συμπερασματικά:
Ἄς φροντίζουμε ὅ,τι περνάει ἀπό τίς αἰσθήσεις μας νά εἶναι ὑγιές, νά εἶναι καθαρό, νά εἶναι ἁγνό, νά εἶναι θεάρεστο.
Πρέπει ὅμως νά τό θελήσουμε καί νά τό ἐπιθυμοῦμε συνεχῶς καί πρό πάντων νά προσευχόμαστε ἀδιάλειπτα, γιά νά μπορέσουμε νά εὐαρεστήσουμε στόν Ὑπέρ Πᾶσαν Καθαρότητα Κύριο.
Ἔτσι, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, θά ἀπομακρύνουμε τά μάτια καί τά αὐτιά μας ἀπό κάθε ἄτοπο θέαμα καί ἄκουσμα.
Ἐάν ἐμεῖς θέλουμε καί προσευχόμαστε, ἑλκύουμε τή Θεία Χάρη καί τότε κανείς δέν μπορεῖ νά μᾶς ἐμποδίσει. Αὐτά τά μυνήματα πρέπει νά τά περάσουμε στά παιδιά, στά ἐγγόνια μας καί γενικά σέ ὅλους μας.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος αἶνος καί δόξα
εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.

Ἀρχιμανδρίτης Σάββας Ἁγιορείτης

  
[1]« εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ» (Α΄ Θεσσ. 4, 4).
[2]Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Στήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς, Ὁμιλία Ε΄, ΕΠΕ τόμ. 22, σελ. 458-461, καί PG, 62, 463.
[3]Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Στήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς, Ὁμιλία Ε΄, ΕΠΕ τόμ. 22, σελ. 460-461, καί PG, 62, 463.
[4]Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Στήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς, Ὁμιλία Ε΄, ΕΠΕ τόμ. 22, σελ. 462-465, καί PG, 62, 463.
[5]Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Στήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς, Ὁμιλία Ε΄, ΕΠΕ τόμ. 22, σελ. 464-467, καί PG, 62, 463.


ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ:

  1. Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις-ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία (κείμενο+mp3).

  2. Ἡ ἁγνότητα καί ἡ ἄσκηση στό Γάμο.
  3. 1)Πῶς γίνεται ἕνας γάμος εὐλογημένος; 2)Προσευχή γιά τήν ἑνότητα καί τόν ἁγιασμό τῆς οἰκογένειας
  4.  Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις (mp3) 
 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
  1. Πῶς γίνεται ἕνας εὐλογημένος γάμος (Ἁγ. Νικοδήμου, Χρηστοήθεια Δ΄ μέρος)(mp3)
  2. «Οἱ χριστιανοί ,γενικά, δέν πρέπει νά παίζουν μουσικά ὄργανα, οὔτε νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν» (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Χρηστοήθεια Λόγ. Β΄)(mp3)
  3. «Οἱ χριστιανοί ,γενικά, δέν πρέπει νά παίζουν μουσικά ὄργανα, οὔτε νά χορεύουν καί νά τραγουδοῦν» (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Χρηστοήθεια Β΄ μέρος΄)(mp3)
  4. Ποιά τά ἐπιτίμια τῶν χορευτῶν. Τά παιχνίδια καί οἱ χοροί εἶναι ἀντίθετα στά συστατικά τοῦ μυστηρίου τοῦ Γάμου(Ἁγ. Νικοδήμου, Χρηστοήθεια Γ΄μέρος)(mp3)
  5. Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά καλλωπίζονται, νά φοροῦν ἁρώματα, νά χρησιμοποιοῡν φτιασίδια καί νά βλέπουν περίεργα (Ἁγίου Νικοδήμου, Χρηστοήθεια) (mp3).
  6. 10 Κατηχήσεις σέ παιδιά (mp3).
  7. α) Οἱ σχέσεις μέ τούς συγγενεῖς καί φίλους, β)Ἡ ἐγκράτεια στήν καθημερινή ζωή (mp3)
  8. Ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἐπιλογή τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν νέων στήν οἰκογένεια(mp3)
  9. Ἡ ὑπερβολική πίεση στά παιδιά καί ἡ ἄσκηση στήν οἰκογένεια (mp3)
  10. Ἡ οἰκογένεια καί ἡ εἰρήνη της (A΄)(mp3)
  11. Ἡ οἰκογένεια καί ἡ εἰρήνη της (Β΄)(mp3)
  12. «Ἀποκατάσταση» τῶν νέων καί Πνευματική ζωή κατά τόν Γέροντα Παΐσιο(mp3)
  13. Βοήθεια στά παραστρατημένα παιδιά (mp3)
  14. Ἡμέρα γενεθλίων ἤ Ὀνομαστική ἑορτή; (Κείμενο + mp3)
  15. Ἡ ἀποστολή καί ἡ ἀμφίεση τῆς γυναίκας (Ἁγ. Λουκᾶ Κριμαίας)(mp3)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου