«Μέ τόσα πού τράβηξα δέν ἤξερα κατάθλιψη, δέν ἤξερα ἀϋπνίες, ὅλα τά διαλύει αὐτά ἡ προσευχή».

• Σάν τό χρυσάφι στό καμίνι (Α΄)
• ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ (Β΄)
• ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ (Γ΄)
• Ἡ πίστη στόν ἀναμάρτητο Χριστό μόνο θά μᾶς σώσει (ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ-Δ΄).
• Πρίν ἀπό μένα ὁ Χριστός τό ἔβαλε αὐτό τό στεφάνι (ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ - Ε΄)

 ΣΑΝ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΣΤΟ ΚΑΜΙΝΙ (Στ΄)
Αναστάσιος Μ.,
Μέρος Στ΄
«Προσευχή». Τό μεγάλο μυστικό

Γιά τήν προσευχή
» Ὁ Θεός εἶναι εὔσπλαχνος καί θά μᾶς λυπηθεῖ, ὅταν προσευχηθοῦμε. Ἡ προσευχή συγχωρᾶ ὅλες τίς ἁμαρτίες. Μόνο ἡ προσευχή σβήνει τό λάθος. Νά ἐξαγνίσουμε τό μόλυσμα. «Ἥμαρτον Θεέ μου!» Γονάτισε καί λιῶστο μέ τήν προσευχή γιατί θά τό σκέφτεσαι καί θά σ’ ἀρρωστήσει.
» Ὅταν πέσει στήν προσευχή ὁ ἄνθρωπος ἁγιάζει τόν τόπο, θά ἔχει εὐλογία τό μέρος ἐκεῖνο. Μόνο μέ προσευχή ξεκολλᾶ τό μῖσος τῶν ἄλλων.

» Ἡ ἁμαρτία εἶναι ὑγρασία, σάν ὁμίχλη πού φτάνει στόν οὐρανό. Σάν παιδί πού φωνάζει τήν μάνα του, ἔτσι πρέπει νά κάνει.
» Ὅποιος ζητήσει βοήθεια, θά γλυτώσει. Πονᾶν τά ὄστια του (ὀστέα) ὅταν μιλάει στήν προσευχή. Καί λέει ἀπό μέσα του «τί εἶπα, πού δέν ἔπρεπε νά τό πῶ;» Μᾶς λέει στό Εὐαγγέλιο: «Δέν θέλετε εἰσέλθετε ἐκεῖθεν ἕως ἀποδώσετε τό ἔσχατο λεπτό. Ἐάν μή περισσέψει ἡ δικαιοσύνη σας περισσότερο ἀπό τῶν Φαρισαίων, δέν θά ἀνεβεῖτε ἐπάνω».
» Ὁ πειρασμός ἔχει συμμετοχή σ’ ὅλους μας.
» Ὁ Θεός εἶναι δύναμη ἐλευθερίας καί ἔχει δώσει τό ἐλεύθερο καί σ’ αὐτόν τόν διάβολο, δέν τόν ἐμποδίζει τόν σατανᾶ, δέν τόν κατέστρεψε ὁ Θεός, κι ὁ σατανᾶς δουλεύει μέρα νύχτα, ἀλλά περισσότερο τήν νύχτα. Ὅμως ἔστειλε τόν Θεάνθρωπο νά τόν πολεμήσει, κι ὁποῖος γυρεύει βοήθεια, νά γλυτώνει. Πίστεψες; σώθηκες….
» Ἡ προσευχή ἔχει πολύ περισσότερη δύναμη ἀπό τά μηχανήματα τῆς ἐποχῆς μας. Ὅσοι ξέρουν τήν δύναμη τῆς προσευχῆς ἔχουν πολύ περισσότερη δύναμη ἀπ’ ὅσους κάνουν τά κομπιοῦτερ…
» Ὁ Ἀναμάρτητος Χριστός μᾶς λέει «ζητᾶτε πρῶτα τή συχώρεση κι ὅλα τά ἄλλα θά σᾶς προστεθοῦν δίχως νά τό καταλάβετε», καί θά λές «πῶς ἦλθαν τόσο βολικά!»
» Ἀφοῦ δέν μᾶς ἀφήνει ἐδῶ νά χαθοῦμε, δέν θά μᾶς ἀφήσει οὔτε ἐκεῖ  ἐπάνω. Ναί, δέν σ’ ἀφήνει ὁ Θεός νά χαθεῖς. Ἐγώ μέ τόσα πού τράβηξα δέν ἤξερα κατάθλιψη, δέν ἤξερα ἀϋπνίες, ὅλα τά διαλύει αὐτά ἡ προσευχή.
» Μόνο ὁ ἀναμάρτητος Χριστός εἶναι τό φῶς. Χριστέ μου, μήν φεύγεις ἀπ’ τήν καρδιά μας. Θέλει ὅμως καλοσύνη. Νά χαίρεσαι ὅταν σέ κατηγορᾶνε. Τό κατηγόριο εἶναι καλό γιατί εἶναι σάν νά γίνεται ἕνα φαγάκι καί ρίχνεις μέσα καί λίγο ἁλατάκι. Τότε καταλαβαίνεις ἄν συχωρᾶς τόν ἄλλον. Ἐκεῖ φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ πιστεύοντα. Νά σέ κατηγορᾶνε καί νά κρύβεσαι σέ κρυφό μέρος νά παρακαλᾶς γι’ αὐτόν, νά τόν σώσει.
» Κάποτε νοικίαζα ἕνα μπαξέ. Ἀπό 5 στρέμματα πού νοικίασα, τό ἔκανα δεκαπέντε, μέσα στά καλάμια. Δουλειά! Βουρλιές μέχρι τό μπόι μου! Τρία στρέμματα εἶχα σέλινα, πράσσα, ἦταν σάν ἕνα κῦμα ὁ μπαξές. Μία μέρα, περνᾶ ἕνας γεωπόνος, μέ κοιλιά μεγάλη, ἀπ’ τούς ἀρχαίους… Στό τσαρδάκι καθόμουν. –«Ἀπαγορεύεται ἐν ὀνόματι τοῦ νόμου, οὔτε ἕνα φύλλο δέν θά βάλεις ἀπό σήμερα, τίποτα…» – «Γιατί;» ρωτάω ἐγώ. Ἦταν κρατικό, ὑδραυλικό τό χωράφι ἐκεῖνο, Γουέβ…. Κι ὅμως μοῦ τόν πῆραν τόν μπαξέ. Φώναζε ὁ ἕνας «Τό θέλω τό χωράφι μου τώρα». -«Βρέ, τούς ἔλεγα, μέ τά πράσσα εἶναι, περιμέντε νά τά δώσω…» Αὐτοί φώναζαν! Ἄλλος πῆρε τά σέλινα, ἄλλος τά πράσσα. Σ’ αὐτό τό μέρος πού ἔπεσα, ἐγώ ξέρω πόσο ἀδικήθηκα… Ἔρχεται ἕνας ἄλλος μέ κορδέλα, μετρᾶ, μοῦ τό παίρνουν. Τό 1975 ἀναγκάστηκα καί τόν χάλασα τόν μπαξέ….
» Αὐτός πού μέ πείραξε τότε μέ τά χωράφια, μία μέρα ἦρθε καί μέ φωνάζει –«ἀμάν, ἡ γίδα μου, βοήθεια!» Πάω γρήγορα, τήν σηκώνω τή γίδα, τή ζουπάω τήν κοιλιά καί πετάει δύο κατσικάκια. Ἔγινα καί μάμος! Ἔβλεπα ποιός κινδυνεύει καί ποιός εἶχε ἀνάγκη καί τόν βοηθοῦσα. Κρυβόμουν μέσα στά θερμοκήπια καί παρακαλοῦσα τόν Θεό νά τοῦ δίνει δύναμη.
» Γιατί τό μῖσος εἶναι δαιμόνων πείραξη. Φωλιάζει μέσα σου, εἶναι σατανικό πέρα ὡς πέρα. Πρέπει μέ κάθε θυσία, μέ προσευχή νά φύγει αὐτό τό μῖσος.
» Ἄν κάποιος σέ προκαλεῖ, «ἀποστραφήτω», πού λέει, ὅμως νά τόν βάλεις στήν προσευχή. Νά μή φωλιάσει ὁ λογισμός μέσα σου.
» Δέν σκέφτομαι τά καλά, οὔτε τά περνῶ ἀπ’ τό νοῦ ὅσα ἔκανα γι’ αὐτούς. Μόνο τά σφάλματά μου σκέφτομαι. Γιατί δέν κάνει νά κλάψει ἄνθρωπος γιά σένα, ὅτι τόν ἀδίκησες.
» Κάποτε μ’ εἰρωνεύτηκαν σ’ ἕνα σπίτι. Μόλις βγῆκα ἔξω ἀπ’ τό χωριό ἔλεγα γονατιστά, ὅπως οὐρλιάζει ἕνα σκυλί «συχώρεσέ με Θεέ μου!» Δέν εἶπα τί μέ ἔκαναν. Ἔβαλα τόν ἑαυτό μου κάτω ἀπό τό Φῶς.
» Μέχρι τελευταία ὥρα θά πολεμηθοῦμε, θά ἀντιμετωπίσουμε πειρασμούς, μόνο μέ προσευχή καί μέ ἔργα θά νικήσουμε.
» Τό μεγαλύτερο ὅπλο νά ἀντισταθοῦμε εἶναι τό ὅπλο τῆς προσευχῆς. Νά παρακαλᾶς ἀπό καρδιᾶς. «Μέ τήν ὑπομονή σας θά ἀποκτήσετε τάς ψυχάς», λέει τό Εὐαγγέλιο. Αὐτό θά πεῖ ὅτι προέβλεψε ὁ Χριστός, ὅτι θά ζεῖτε μέ ζόρι ὅλοι. Ἡ ὑπομονή ἀποκτᾶται ἀπό τό «πιστεύω» καί ἀπό τήν προσευχή.
» Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς εἶναι νά ξαγρυπνήσει τό μυαλό σου καί νά φτάσει ψηλά. Πῶς φτάνει ἐκεῖ στό θρόνο τοῦ Θεοῦ; Νά λές, συχώρεσέ με, συχώρεσέ με, κι ὁ Θεός ξέρει τί ζητᾶς.
» Ἄν ὅμως κουραζόμαστε στήν προσευχή; Ε… αὐτό εἶναι ἀνθρώπινο. Τούς μαθητές τούς εἶπε, «σταματᾶτε ἐδῶ καί προσεύχεστε, μήν σᾶς πάρει ὕπνος», στόν κῆπο τῆς Γεσθημανῆ. Αὐτοί ὅμως κοιμόταν· τό πνεῦμα πρόθυμο, ἡ σάρξ ἀσθενής….
» Ὅταν εἶσαι μόνος, τότε πιό γερή προσευχή. Τά μεσάνυχτα εἶναι καλά, γιατί τότε δέν σ’ ἐμποδίζει τίποτε….
» “Μακάριος πού δέν θά σκανδαλισθεῖ ἐν ἐμοί…”  Νά θυμόμαστε αὐτό πού λέει ὁ ἀναμάρτητος Χριστός πού εἶναι Φῶς ἐκ φωτός. Γιατί ἅμα ἐρευνᾶμε τό «γιατί» πᾶμε χαμένοι.
» Μεσάνυχτα λέω προσευχή. Ἅγιος ὁ Θεός… Πολλές φορές… Πέφτω στά παρακάλια.
» Ἡ προσευχή εἶναι ἕνα ἀόρατο πρᾶγμα. Γιά νά προσευχηθεῖς πρέπει νά ἔλθεις κοντά στόν Θεό· πῶς ζυγώνουν σ’ ἕνα ἄνθρωπο; Πρέπει νά εἶσαι ἐπάνω, ἴσως νά πιαστεῖ, μέ δάκρυα ἔγκαρδα…Πολύ χαρά ὁ Χριστιανός.
» Ἄν, τόν ἄφησεις τόν λογισμό καί ἀφουγκραστοῦμε καί μιλᾶ ὁ λογισμός, θά φωλιάσει σιγά – σιγά καί θά ποῦμε, «ἄς τό κάνω…». Θέλει, ἀμέσως μόλις ἔλθει ὁ λογισμός, τόν σταυρό μας καί νά ποῦμε «Χριστέ μου, σῶσε με, ἐσύ θυσιάστηκες γιά μᾶς», ἔρχεται σάν καϊμακιά τότε ὁ λογισμός, ὅμως θά λέμε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλέησε με…» Αὐτό εἶναι ὁ ἀγώνας ὁ χριστιανικός.
» Ὅταν προχωρᾶς σέ ἔργα καλοσύνης εἶναι μεγάλος ἀγώνας στόν ὁποῖον σέ βοηθᾶ τό Φῶς. Ἅμα γλιστρᾶς νά πέσεις, ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη, καί δέν σ’ ἀφήνει νά χαθεῖς. Κάνεις ἁμάρτημα; εἶναι ὅπως μπαίνεις σέ βάρκα καί βουλιάζεις… Κάνεις καλοσύνη; γλυτώνεις. Ὅμως θέλει ἀγώνα….
» Νά ἐξετάζουμε καθημερινά πῶς βαδίζουμε. Τί εἶπα σήμερα πού δέν ἔπρεπε; Ἥμαρτον! Θεέ μου, συχωρᾶ με. Μακάριοι οἱ καθαροί… Αὐτό ζητᾶ: Καθαρή καρδιά, νοῦ καθαρό.
» Ἄν ἡ προσευχή σου εἶναι καλλιεργήσιμη φτάνεις ψηλά, ἀλλιῶς νευριάζεις.
» Νά μήν ξεχνᾶμε τόν Χριστό πού εἶναι σταυρωμένος γιά μᾶς. «Γλίτωσέ μας Ἐσύ, πού θυσιάστηκες γιά μᾶς». Ὁ Θεός εἶναι δύναμη καλοσύνης.
» Ἐάν κάποιος μᾶς ἀδικήσει νά παρακαλᾶμε γι’ αὐτόν. Ἐγώ, τότε λέω: Θεέ μου, ἀπό μένα σέ παρακαλῶ μή δικάσεις ἄνθρωπο, καί λέγοντας «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλεησόν με τόν ἁμαρτωλό», τόν φέρνω αὐτόν πού μέ ἀδίκησε στό ὕψος καί εἶναι σάν νά προσεύχεται αὐτός. Ἐσύ τόν παίρνεις ἐκ τῶν προτέρων στήν προσευχή σου κι αὐτός ἀπό «ἄνωθεν» θά φωτιστῆ. Θά φέρεις αὐτόν στό ὕψος καί θά προσεύχεσαι, «ἐλέησέ με τόν ἁμαρτωλό», τό πνεῦμα σου θά εἶναι σ’ αὐτόν, ἀλλά αὐτά δέν λέγονται, γιατί ἡ προσευχή εἶναι ἀόρατο πρᾶγμα.
» Τώρα, δέν εἶναι εὔκολο νά κερδίσεις ἄνθρωπο, γι’ αὐτό ἅμα δεῖς κάποιον πού σοῦ ἔκανε κακό, ὄχι μοῦτρα, ἀλλά ὄχι καί συναναστροφή μέ τέτοιον ἄνθρωπο, γιατί θά σ’ ἀδικήσει…. Προπάντων μή πιάνεις κακία. Τό χαμόγελο μήν τό κόβεις, τήν ἀγάπη σου θά δίνεις. Τί λέει; «Δία τήν ὑπομονή σας θά ἀποκτήσετε τάς ψυχάς σας», δηλαδή θά γλυτώσετε τίς ψυχές σας. Ὑπομονή, κι ἄστον νά πάει στό καλό. Ἀνεξικακία…. Ἔ, πρέπει νἄχεις κι ἀντίπαλο γιά νά δοκιμαστεῖς, ἐκεῖ εἶναι πού θά γίνει λίγο νόστιμο τό φαΐ ρίχνεις τό ἁλατάκι – ὑπομονή καί νοστιμεύει….
συνεχίζεται…

Εὐχαριστοῦμε τίς ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξη Κυψέλη» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://Hristospanagia3.blogspot.com