Ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας.Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ»

Ἀπό τό βιβλίο «Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Κείμενα βασισμένα στούς Ἀσκητικούς Λόγους

τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

5. Ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας

Ὅποιος θέλει νά ἐκπληρώσει τά λόγια τοῦ Κυρίου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», πρέπει νά μιμηθεῖ σέ ὅλα Αὐτόν πού τά εἶπε. Πρέπει λοιπόν νά ἑτοιμασθεῖ νά σηκώσει τό σταυρό του, αὐτός πού θέλει νά Τόν ἀκολουθήσει. Καί ὅταν λέει ὁ Χριστός νά σηκώσει τόν σταυρό του, ἐννοεῖ νά ἐγκαταλείψει τά κοσμικά πράγματα καί νά εἶναι ἕτοιμος ν᾿ ἀντιμετωπίσει τίς θλίψεις καί τίς δυσκολίες πού θά συναντήσει στή ζωή.

Καί πάλι εἶπε ὁ Κύριος: Ὅποιος θέλει νά ζήσει σ᾿ αὐτό τόν κόσμο, θά χάσει τήν ἀληθινή ζωή. Ἐκεῖνος ὅμως πού θά θυσιάσει τή ζωή αὐτή γιά μένα, αὐτός θά μέ βρεῖ καί θά σωθεῖ. Ὅποιος σηκώνει τόν σταυρό του, συγχρόνως ὅμως σκέφτεται καί τά πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτός θά χάσει τόν μισθό του.

Ἐκεῖνος πού ἀκολουθεῖ τόν Χριστό δέν πρέπει νά ἑλκύεται ἀπό τά κοσμικά πράγματα, ἀλλά νά ἐπιδιώκει νά πλησιάσει Αὐτόν, ὑπομένοντας καρτερικά ὅλες τίς θλίψεις καί στενοχώριες τῆς ζωῆς αὐτῆς. Ἄν δέν δοθοῦμε ὁλοκληρωτικά στόν Χριστό, σιγά-σιγά, χωρίς νά τό πάρουμε εἴδηση θά μᾶς τραβήξουν ὁ κόσμος καί ἡ ἀμαρτία, καί θά μᾶς βγάλουν ἀπό τόν ὡραῖο δρόμο τῆς μακάριας ζωῆς, πού ὁδηγεῖ στή λύτρωση.

Ὅποιος θυσιάζει τό ἐγώ του καί τίς ἐπιθυμίες τοῦ ἑαυτοῦ του γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, αὐτός θά πάρει μεγάλο μισθό.

Λοιπόν, ἀποφάσισε νά νικήσεις τόν κακό ἑαυτό σου στή ζωή αὐτή, γιά ν᾿ ἀποκτήσεις τήν αἰώνια, ὅπως ὑποσχέθηκε ὁ Κύριος. Πρέπει νά καταφρονήσουμε τή ζωή αὐτή, γιά ν᾿ ἀπολαύσουμε τά ἀγαθά τῆς αἰώνιας εὐτυχίας κοντά στό Θεό. Ὅταν ἔτσι ἑτοιμασθοῦμε, ὅλα ὅσα μᾶς φαίνονται λυπηρά θά τά ὑπομείνουμε καρτερικά. Ὅταν σκεφτοῦμε μ᾿ αὐτό τόν τρόπο, δέν θά φοβηθοῦμε ὄχι μόνο τίς θλίψεις καί τίς στενοχώριες, ἀλλά οὔτε κι αὐτό τόν θάνατο. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά γνωρίζουμε καλά ὅτι ἄν δέν μισήσει ὁ ἄνθρωπος τή ζωή του στόν κόσμο αὐτό, γιά τήν ἐπιθυμία τῆς μέλλουσας μακάριας ζωῆς, δέν μπορεῖ μέ κανένα τρόπο νά ὑπομείνει τίς ἐπερχόμενες θλίψεις καί δοκιμασίες, πού θά τόν ζώνουν κάθε μέρα καί ὥρα.

Σοβαρό ἐμπόδιο στήν ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, εἶναι τό σῶμα. Αὐτό θέλει τήν ἀπόλαυση καί τήν ἀνάπαυση. Ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει νά ὑποτασσόμαστε στίς ἀπαιτήσεις του, γιατί τό σῶμα ἀντιστρατεύεται τήν ψυχή. Τό λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι τό σῶμα καί ἡ ψυχή «ἀντίκεινται ἀλλήλοις». Ἀπο τόν δικό μας ἀγώνα θά ἐξαρτηθεῖ πιό ἀπό τά δύο θά ὑπερισχύσει.

Γι᾿ αὐτό ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ὅποιος θέλει νά Τόν ἀκολουθήσει πρέπει νά βγάλει ἀπό μέσα του τίς ἐπιθυμίες τοῦ κόσμου. Ἡ ἀνάπαυση καί οἱ ἀπολαύσεις τοῦ σώματος εἶναι τό πιό μεγάλο ἐμπόδιο στήν ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας καί στήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό.

Ὅταν ξεχάσει κανείς τίς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, σιγά-σιγά ξεχνάει καί τίς συνήθειες καί ἐπιθυμίες τῆς ζωῆς αὐτῆς. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τίς κοσμικές ἐπιθυμίες ἀπαιτεῖ μαρτυρικό ἀγώνα, γιατί ὁ διάβολος μᾶς ἔχει δέσει μ᾿ αὐτές. Ὅταν ἀγαπήσει κανείς τόν κόσμο, ἀμέσως ἔρχονται στή μνήμη του ὅλες οἱ κακές συνήθειες. Καί ὅταν λέμε κόσμο δέν ἐννοοῦμε τούς ἀνθρώπους, γιατί ἄνθρωποι εἴμαστε κι ἐμεῖς, ἀλλά ἐννοοῦμε τήν ἁμαρτία. Ὅταν ἀπομακρύνεται κανείς ψυχικά ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου, ἀρχίζει νά αἰσθάνεται στή ζωή του ψυχική προκοπή. Ὅσο εἶναι κανείς δεμένος μέ τήν ἁμαρτία, εἶναι ἀδύνατο νά πλησιάσει καί νά αἰσθανθεῖ τόν ζωντανό Θεό.

Νά ἀποφεύγουμε λοιπόν τήν ἀνάπαυση τοῦ σώματος καί νά ἐπιδιώκουμε τήν ἕνωσή μας μέ τόν Κύριο. Οἱ ἡδονές μᾶς χαρίζουν πρόσκαιρη ἀπόλαυση, ἐνῶ ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει μόνιμη καί αἰώνια

Νά τρέφουμε τό σῶμα μέ τά ἀπαραίτητα. Αὐτά τά εὐλογεῖ ὁ Θεός. Ἐκεῖνα πού κάνουν κακό στό σῶμα εἶναι οἱ περιττές ἀπολαύσεις, πού δέν εἶναι ἀναγκαῖες γιά τή συντήρησή του. Ὁ Θεός δέν μᾶς κατακρίνει γιά τά ἀναγκαῖα, ἀλλά γιά τά περιττά. Οἱ ἀπολαύσεις τοῦ σώματος εἶναι μεγάλο ἐμπόδιο στήν ἀρετή. Αὐτό τό νόημα ἔχουν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ, ὅταν λέει «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Ν᾿ ἀπαρνηθοῦμε δηλαδή κάθε τι κακό, πονηρό καί σάπιο πού προσβάλλει τήν ψυχή μας. Πρέπει ν᾿ ἀγωνιζόμαστε ν᾿ ἀποφεύγουμε κάθε τι πού βλάπτει τήν ψυχή μας. Μέ τήν ἐγκράτεια τῶν φαγητῶν καί τήν προσευχή θά προχωρήσουμε στόν ἀγώνα αὐτό. Εἶναι δύσκολο πρᾶγμα ἡ ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, γιατί ἐρχόμαστε σέ σύγκρουση μ᾿ αὐτόν, ἐπειδή πάντοτε συμμαχεῖ μέ τό κακό καί μέ τόν διάβολο. Γι᾿ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος φωνάζει: «Ποιός θά μέ λυτρώσει ἀπ᾿ αὐτό τό σῶμα;» Τό σῶμα βέβαια εἶναι κατοικητήριο τῆς ψυχῆς, ἀλλά ἄν δέν τό χαλιναγωγήσουμε γίνεται τύραννός μας, στυγνός ἀφέντης καί δυνάστης.

Χρειάζεται ὅμως, ἐκτός ἀπ᾿ αὐτά πού ἀναφέραμε, προσοχή καί στά μάτια μας, γιά νά μή βλέπουμε μέ ἁμαρτωλή διάθεση τά πρόσωπα τῶν γυναικῶν. Στό πρόσωπο τῆς κάθε γυναίκας νά σκέφτεσαι τό ἅγιο καί ἱερό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας, πού γέννησε τόν Λυτρωτή μας. Πρόσεξε νά μήν αἰχμαλωτίσει τόν νοῦ σου ὁ σατανᾶς καί μπεῖ μέσα στήν ψυχή σου, γιατί μετά δύσκολα φεύγει.

Γιά νά ἔλθει λοιπόν στήν ψυχή μας ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καί γιά νά γευθοῦμε τή γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, χρειάζεται ἀπάρνηση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἡ ἀπάρνηση εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος τοῦ ἀγώνα μας. Ἔτσι θά μᾶς εὐλογήσει ὁ Θεός καί θά μᾶς χαρίσει τό στεφάνι τῆς νίκης πού χαρίζει στούς ἀγωνιστές τῆς ἀρετῆς.

Συνεχίζεται...

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά  Μονή.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://HristosPanagia3.blogspot.com