Ἡ ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἡ ἐμφάνιση στίς Ἅγιες Μυροφόρες_mp3

Π. Σάββας 2012-04-28_Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΦΕΣΕΩΣ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-04-12 (Συνάξεις παιδιῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Τοῦ ὁσίου πατέρα μας, ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου,ἀσκητικά, Λόγος Β'

ΛΟΓΟΣ Β’[1]

ΓΙΑΤΗΝ ΑΠΟΤΑΓΗ* ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ** ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Μετάφραση Ἱερομόναχου Σάββα  Ἁγιορείτη

1.      Ὃταν θελήσουμε νά φύγουμε ἀπό τόν κόσμο καί νά ἀποξενωθοῦμε ἀπό τίς κοσμικές ὑποθέσεις δέν ὑπάρχει τίποτε πού θά μᾶς χωρίσει περισσότερο ἀπ’αὐτόν ἢ πού θά νεκρώσει περισσότερο τά πάθη μέσα μας καί θά μᾶς ἀναστήσει καί ζωογονήσει στά πνευματικά, ὃσο τό πένθος καί ὁ καρδιακός πόνος ,ὁ ἑνωμένος μέ τήν διάκριση. Τό πρόσωπο τοῦ σεμνοῦ καί εὐλαβοῦς ἀνθρώπου μιμεῖται τήν ταπείνωση τοῦ Ἀγαπημένου (Κυρίου).

2.      Πάλι, δέν ὑπάρχει τίποτε, πού νά μᾶς σχετίζει περισσότερο μέ τόν κόσμο καί μ’ἐκείνους, πού εἶναι σ’ αὐτόν, ἀκόμη καί μέ τούς παραδομένους στήν μέθη καί τήν ἀσωτία καί τίποτε, πού νά μᾶς χωρίζει περισσότερο ἀπό τούς θησαυρούς τῆς σοφίας καί τῆς γνώσης τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ὃσο ὁ ἀστεϊσμός καί ἡ ἀκόλαστη ἐλαφρότητα[2]. Εἶναι κι’ αὐτό ἒργο τοῦ δαίμονα τῆς πορνείας. Ἀλλ’ ἐφ’ ὃσον ἀποδεδειγμένα πειστεῖς γιά τήν ἀγάπη σου προς τήν (ἀληθινή) σοφία, ἀγαπητέ, μέ ἀγάπη σέ ἱκετεύω : φυλάξου ἀπό τήν μοχθηρή ἀδικία τοῦ ἐχθροῦ. Γιά νά μήν ψυχράνει μέ τήν ἀστειότητα τῶν λόγων του, στήν ψυχή σου τήν θέρμη τῆς ἀγάπης γιά τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος γιά χάρη σου γεύθηκε χολή ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ[3].

Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀνδρόνικου, ἀρχιεπίσκοπου Πέρμ, Nά ἀσχολεῖστε μέ τούς βίους τῶν ἁγίων

 Στο χωριό Στανοβόι του Πετροπαβλόφσκ, αφού συζήτησε για πολλή ώρα με τα παιδιά του σχολείου, στράφηκε στους ενηλίκους και ειπε:

«Για να ζει κανείς θεάρεστα, πρέπει να γνωρίζει το Θέλημα του Θεού, τον νόμο του Χριστού, τη διδασκαλία Του, την οποία μπορεί να μάθει από το άγιο Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό πρέπει όλοι να έχουν το Ευαγγέλιο, να το μελετούν και να θυμούνται ότι περιέχει τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού.

»Τις Κυριακές και τις γιορτές δεν είναι καλό να καθόμαστε στα σπίτια μας και να καταγινόμαστε στις συνηθισμένες ασχολίες και μέριμνες. Τις μέρες αυτές πρέπει να τις προσφέρουμε στον Θεό για τη σωτηρία της ψυχής μας και να πηγαίνουμε στην εκκλησία για κοινή προσευχή.

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Ὑπομονή

 Ὑπομονή

Ἄχ, τί νὰ σᾶς πῶ τώρα. Νὰ σᾶς πῶ καὶ αὐτό, καίτοι αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπόρρητο τῆς ζωῆς μου, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη σας, νὰ ποῦμε, γιατὶ κι ἐσεῖς ἀνηψάκιά μου εἴσαστε, θὰ σᾶς τὸ πῶ.

Τὸ ἔκζεμα τὸ ὁποῖο ἔχω, αὐτὴν τὴν πληγὴ ποὺ ἔχω στὸ ποδάρι, τό ῾χω ἀπὸ δεκαπέντε χρονῶν. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα ποὺ πέρασε ἡ ἡλικία, τότες περισσότερο ἐπιδεινώθη τὸ πράγμα. Καθήμενος στὸ κρεβάτι, τὸ ὀνομάζω τὸ “κρεβάτι τοῦ πόνου” ἐγώ. Διότι νὰ καθίσω ὅπως καθόσαστε ἐσεῖς, δὲν μπορῶ. Θὰ καθίσω λίγο, δὲν μπορῶ, κατεβαίνουν τὰ αἵματα καὶ πονάει περισσότερο ἡ πληγή, ἐνῶ ἔτσι, τρόπον τινά, ἂν βάλεις κι ἕνα μαξιλάρι καὶ σηκώσεις λιγάκι τὸ ποδάρι πιὸ ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τὰ αἵματα καὶ ἐλαφρώνεται ὁ πόνος. Ἔ, τὴ νύχτα προσπαθῶ ἔτσι νὰ ἐλαφρώσω τὸν πόνο.

Ἀλλὰ καθήμενος ἐδῶ μοῦ δημιουργήθηκε καὶ κύστη κόκκυγος. Ὅταν τὸ σκέπτεσθε αὐτό, εἶναι τὸ πλέον φρικωδέστερο, νὰ ποῦμε. Διότι εἶναι… πολὺ πόνο! Πῶς νὰ καθίσεις, βρὲ παιδί μου; Πῶς νὰ καθίσεις; Στὸ κρεβάτι κάθεσαι, Θὰ καθίσεις λίγο ἔτσι, θὰ καθίσεις λιγάκι δεξιά, λιγάκι ἀριστερά. Ὑπομονή· γυρίζεις δεξιά. Δεξιὰ ὁ γλουτὸς ἐκεῖ σὲ πονάει, μετὰ ἀπὸ μισὴ ὥρα σὲ πονάει, σὲ τσούζει, σὲ προειδοποιεῖ ὅτι θ᾿ ἀνοίξει πληγή. Γυρίζεις ἀριστερά. Πάλι μισὴ ὥρα ποὺ κάθεσαι ἀριστερά, πάλι σὲ τσούζει, σὲ πονάει, σὲ εἰδοποιεῖ ὅτι θ᾿ ἀνοίξει πληγή.

Ἀληθινή καί ὄχι ψεύτικη χαρά

Τοῦ Φώτη Κόντογλου

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

«Πῶς θά ξεφύγεις ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν;»

Μακάριοι οἱ πραεῖς

ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν (Ματθ. Ε΄. 5)

Μέρος Α΄

Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Ταπείνωση

«Πουθενά ἀλλοῦ δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ κανείς γιά νά ξεφύγει ἀπό τό πλῆθος τῶν πειρασμῶν, παρά μόνο στά βάθη τῆς ταπεινώσεως». Θυμᾶσαι αὐτά τά λόγια; Εἶναι δικά σου. Καί σοφά!

***

Ὁ πόλεμός μας ἐναντίον τῶν πνευμάτων τοῦ σκότους εἶναι πράγματι σκληρός, ἀφοῦ ὁ ἐχθρός μας εἶναι ἰσχυρός καί ἀκοίμητος· καί ἐπιπλέον πανοῦργος, ἀνελέητος, ὑπερήφανος καί ἀσώματος.

Ὅλ᾿ αὐτά μᾶς ἐπιβάλλουν ἀκόμα περισσότερο ν᾿ ἀσφαλιστοῦμε μέσα στό φρούριο τῆς σοφῆς καί συνειδητῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς μόνης ἀπόρθητης ἀπό τούς νοητούς ἐπιδρομεῖς, τούς ληστές τοῦ ψυχικοῦ μας θησαυροῦ. Ὅταν ὅμως ἀπέχουμε πολύ ἀκόμη ἀπό τήν πύλη αὐτοῦ τοῦ φρουρίου – αὐτῆς τῆς σοφῆς, ὅπως εἶπα, ταπεινώσεως, πού συνοδεύεται καί ταυτίζεται μέ τήν τέλεια ἀγάπη – ὁ μόνος θώρακας πού μπορεῖ προσωρινά νά μᾶς προστατέψει εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ: «Ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπίς ἰσχύος, τοῖς δέ τέκνοις αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα» (Παροιμ. 14. 26).

1) Εἶδα φῶς στήν καρδιά μου...2)Δέν πίνω πάλι ποτά...Ἐμπειρίες νεοφώτιστων ὀρθόδοξων Ἀφρικανῶν

Φωτ. αρχείο π.Δαμασκηνού Γρηγοριάτου

1) Εἶδα φῶς στήν καρδιά μου...2)Δέν πίνω πάλι ποτά...

Ἐμπειρίες νεοφώτιστων ὀρθόδοξων Ἀφρικανῶν

1) Εἶδα φῶς στήν καρδιά μου...

Βαπτίσθηκα τόν Ἰανουάριο τοῦ 2007 καί πῆρα τό ὄνομα Θεόδωρος. Εὐχαριστῶ τόν παντοδύναμο Θεό, διότι μέ καταξίωσε νά νοιώθω πολλή χαρά στήν καρδιά μου. Εἶδα φῶς στήν καρδιά μου καί τό βαρύ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μου, πού εἶχα μέσα μου, ἔφυγε πλέον. Ὅταν βγῆκα ἀπό τό νερό τῆς λίμνης αἰσθάνομαι εἰρηνικός καί ψυχικά ἀνάλαφρος.

Μαρτυρία Λατίνου γιά τό Ἅγιον Φῶς τόν καιρό τῶν Σταυροφοριῶν

Εισαγωγή

Η αλήθεια περί του Αγίου Φωτός για κάθε πιστό Ορθόδοξο είναι κάτι τόσο φυσιολογικό και αυτονόητο όσο και η αναπνοή του. Δεν χρειάζεται ούτε να του το αποδείξουν, ούτε να του το δικαιολογήσουν, ούτε καν να το δει- αφού πρόκειται για γεγονός καταφανέστατο. Όμως επειδή κάποιοι κλονίζονται ή δεν έχουν πιστέψει με τόση θέρμη- πειραζόμενοι και από τον διάβολο και από τους «διαβόλους»- τους προσφέρουμε μια ιστορική μαρτυρία για το Άγιο Φως.

Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι τελείως «ἄλλη» ζωή, εἶναι ζωή «ἐν Χάριτι» καί «ἐν ἀγαλλιάσει».

 

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1)Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία.

 

Στ) Ἡ ζωή ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ εἶναι τελείως «ἄλλη» ζωή, εἶναι ζωή «ἐν Χάριτι» καί «ἐν ἀγαλλιάσει».

Μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος βιώνει τόν Παράδεισο, τόν Θεῖο Ἔρωτα, τήν Θεία τρέλλα καί γίνεται «κατά Χάριν ἄκτιστος»⁷⁸. Ἐκεῖνος, πού εἰσέρχεται στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, μοιάζει μέ τό σίδηρο, πού μπαίνει στήν φωτιά. Σιγά-σιγά γίνεται καί αὐτός φῶς καί φωτιά. «Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστίν»⁷⁹, μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Ὅποιος Τήν ἀναζητεῖ, θά Τήν βρεῖ καί θά Τήν βιώσει προσωπικά. Θά εἰσέλθει στόν Χριστό καί ὁ Χριστός θά ἔλθει μέσα του. Γίνεται τότε ὁ πιστός κατά Χάριν Χριστός, ἀφοῦ μετέχει στίς θεῖες ἐνέργειες τοῦ Χριστοῦ. Αὐτές οἱ ἐνέργειες εἶναι Φῶς καί Φωτιά πνευματική, ἡ ὁποία καθαρίζει καί φωτίζει. «Συμβαίνει», δίδασκε ὁ Γέροντας, «ὅπως μ’ἕνα κομμάτι σίδηρο, πού τοποθετημένο μές στή φωτιά γίνεται φωτιά καί φῶς, (ἐνῶ) ἔξω ἀπ’τή φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι»⁸⁰.

Μπορεῖ ἄραγε ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι συνέχεια φῶς; Μπορεῖ, θά μᾶς πεῖ ὁ Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ἀρκεῖ νά προσθέτει συνεχῶς φλόγα στή φλόγα⁸¹, φωτιά στή πνευματική φωτιά πού ἄναψε τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα του.

Ἡ ἐκκρεμότητα τοῦ Κατουνακιώτη μοναχοῦ

 

Δύο προσκυνητές, συγγενείς μεταξύ τους, γνωρίζονται στον αρσανά των Κατουνακίων Αγίου Όρους, με τον γέροντα μοναχό Μ. του ιερού ησυχαστηρίου «Ευαγγελισμός της Θεοτόκου» και αγοράζουν από αυτόν σταυρουδάκια.

Κατά τη διάρκεια της γνωριμίας, οι προσκυνητές τον ρωτούν αν μπορούν να τον επισκεφθούν κάποτε στο ησυχαστήριό του. Ο μοναχός απαντά καταφατικά και επιπλέον τούς προσφέρει φιλοξενία με διανυκτέρευση, αν το επιθυμούν.
Πράγματι μετά παρέλευση μερικών μηνών οι δύο προσκυνητές επισκέπτονται ξανά το Άγιο Όρος και, αφού ειδοποιήσουν πρώτα, πηγαίνουν για φιλοξενία στον μοναχό.
Εκεί ανακαλύπτουν ότι ο μοναχός που έχει πολλά χρόνια να βγει έξω στον κόσμο ζει πολύ ασκητικά, το νερό βρόχινο, η τροφή ελάχιστη κι αυτή δανεική για την περίσταση από άλλους ασκητές της περιοχής.

Ὁ Χριστός μεσίτης Θεοῦ καί άνθρώπων κατά τόν Μέγα Ἀθανάσιο.

(απόσπασμα από την Δ’ Ομιλία Κατά Αρειανών)

6. Ως προς την ασθενή και ανθρωπίνην σκέψιν των Αρειανών, επειδή υπονοούν ότι ο Κύριος έχει ανάγκην όταν λέγει ούτος «Ἐδόθη μοι» (Ματθ. 28.18), και «έλαβα», και δι’ αυτά που λέγει ο Παύλος «διά τοῦτο ὑπερύψωσεν αὐτόν» (Φιλ. 2.9), και, «Ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ» (Κολ. 3.1), και τα παρόμοια, πρέπει να ἀπαντήσωμεν ότι ο Κύριος ημών, ενώ είναι Λόγος και Υιός του Θεού, εφόρεσε ανθρώπινον Σώμα και έγινε Υιός ανθρώπου, ώστε, αφού γίνει μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, να υπηρετεί τα μεν του Θεού εις εμάς, τα δεν ιδικά μας εις τον Θεόν.

Όταν λοιπόν λέγεται ότι πεινά, και δακρύζει, και κουράζεται και «Θεέ μου, Θεέ μου», ενώ είναι ανθρώπιναι αδυναμίαι και ιδικά μας παθήματα, τα παίρνει από εμάς και τα δίδει εις τον Πατέρα, παρακαλών υπέρ ημών δια να εξαφανισθούν δι’ αυτού.

Όταν δε λέγει «Ἐδόθη μοι εξουσία» και «ἔλαβον» (Ιω. 10.18), και «Διά τοῦτο ὑπερύψωσεν αὐτόν ο Θεός», αυτά είναι χαρίσματα που λαμβάνονται εκ του Θεού και δι’ αυτού δίδονται εις εμάς.

Ἡ ὑποκριτική θρησκευτικότητα καί ἡ διάκρισή της

Η ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

θ’. «Οἱ τόν ἐνάρετον καί εὐλαβῆ καί ἐπίδοξον βίον ἀσκεῖν βουλόμενοι, οὐκ ἐκ τοῦ πεπλασμένου ἤθους ἤ τῆς ψευδοῦς πολιτείας ὀφείλουσι κρίνεσθαι· ἀλλ’ ὥσπερ οἱ τεχνῖται τῶν ζωγράφων καί τῶν ἀνδριαντοπλάστων, ἐξ’ αὐτῶν τῶν ἔργων τήν ἐνάρετον καί θεοφιλῆ πολιτείαν ἐπιδείκνυνται καί ὥσπερ παγίδας, οὕτω πάσας τάς πονηράς ἡδονάς ἀποστρέφονται»¹.

«Ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ ζοῦν τὴν ἐνάρετη καὶ εὐλαβῆ καὶ τιμημένη ζωή», διδάσκει ὁ καθηγητής τῆς ἐρήμου Μέγας Ἀντώνιος, «δὲν πρέπει νὰ κρίνονται (νά τούς διακρίνουμε) ἀπὸ τήν ἐπίπλαστη συμπεριφορά ἤ τόν ψεύτικο τρόπο ζωῆς. Ἀλλὰ, ὅπως οἱ ζωγράφοι καὶ οἱ ἀγαλματοποιοί διακρίνονται ἀπό τούς ἁπλούς τεχνίτες (ἐξ αἰτίας τῆς ποιότητας τῶν ἔργων τους), ἔτσι καί αὐτοί μέ τά ἔργα τους ἐπιδεικνύουν τήν ἐνάρετη καί θεοφιλή πολιτεία τους καί ὡς παγίδες ἀποστρέφονται ὅλες τίς πονηρές ἡδονές».

Ποῖα εἶναι τά ἀσφαλῆ κριτήρια γιά τό ἄν κάποιος εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἤ ὄχι;

Πῶς διακρίνονται οἱ ἄνθρωποι;

Πῶς φανερώνεται ἡ ἀληθινή ταυτότητά τους;

Οἱ Μυροφόρες.(Ἡ Θεοτόκος πρώτη μάρτυρας τῆς Ἀναστάσεως)

Δεύτε από θέας,γυναίκες ευαγγελιστριαι,καί τη Σιών είπατε:δέχου παρ' ημώνχαράς ευαγγέλια της Αναστάσεως Χριστού,Τέρπου, χόρευε καί αγάλλου, Ιερουσαλήμ, τον βασιλέα Χριστόν θεασαμένη εκ του μνήματος ως νυμφίον προερχόμενον.

Σαν νικητήριος παιάνας αντηχούν στις εκκλησιές κατά τον όρθρο του Πάσχα τα λόγια τούτα καί ρίγη συ­γκινήσεως διαπερνούν τις καρδιές μας. Ο Ιερός υμνογράφος δανείζεται την έκφραση τού Ευαγγελιστή- Προφήτη Ησαΐα (κγ' 11) «Γυναίκες ερχόμεναι, από θέας δεύτε, ου γαρ λαός εστίν έχων σύνεσιν», για να μας αποδώσει ζωντανά τις ανεπανάληπτες εκείνες στιγμές χαράς, όταν το μήνυμα της "Αναστάσεως φθάνει στην Ιερουσαλήμ από κάποιες ευλογημέ­νες γυναίκες. Καί παράλληλα να μας πα­ραπέμψει στην προφητεία τη σχετική μ'αυτό το γεγονός. 

Μερικοί πού σκανδαλίζονται ἀπό μερικά γεγονότα καταλήγουν νά μήν πιστεύουν, γιατί δέν καταλαβαίνουν οἱ καημένοι ὅτι ὅπως, ἄν φταίει ἕνας χωροφύλακας, δέν φταίει τό ἔθνος, ἔτσι κι ἄν φταίει ἕνας παπᾶς, δέν φταίει ἡ Ἐκκλησία.

Αν όμως φταίει ένας δεσπότης, ένας παπάς, ένας καλόγερος, δεν φταίει ο Χριστός. Αλλά οι άνθρωποι δεν πάνε ως εκεί. «Αντιπρόσωπος του Χριστού δεν είναι;» λένε.

Ναι, αλλά αναπαύεται ο Χριστός με αυτόν τον αντιπρόσωπο; Ή δεν σκέφτονται τι τον περιμένει αυτόν τον αντιπρόσωπο στην άλλη ζωή. Γι' αυτό μερικοί που σκανδαλίζονται από μερικά γεγονότα καταλήγουν να μην πιστεύουν, γιατί δεν καταλαβαίνουν οι καημένοι ότι όπως, αν φταίει ένας χωροφύλακας, δεν φταίει το έθνος, έτσι κι αν φταίει ένας παπάς, δεν φταίει η Εκκλησία.

Όσοι όμως σκανδαλίζονται, αλλά έχουν καλή διάθεση, καταλαβαίνουν, όταν τους εξηγήσεις. Αυτοί έχουν και ελαφρυντικά, γιατί μπορεί να μην είχαν βοηθηθεί και να έχουν άγνοια από μερικά πράγματα

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
http://talantoblog.blogspot.com/2012/04/blog-post_24.html

Ὁ Κανόνας καί ἡ προσευχή στή ζωή τοῦ μοναχοῦ

Ας προχωρήσωμε σε ένα άλλο στοιχείο, που έχει σχέσι με την εγρήγορσι και την χαρά και είναι ο κανόνας. Αυτό είναι το καθημερινό φαγοπότι του ανθρώπου, στην γλώσσα δε των ασκητικών Πατέρων αποκαλείται «λειτουργία». Όταν οι ασκητικοί Πατέρες ομιλούν περί λειτουργίας, δεν εννοούν την θεία λειτουργία. Αυτήν σπανίως την είχαν. Θεία μετάληψι μπορεί να είχαν συχνότερα, αλλά λειτουργίες είχαν αραιά, και μάλιστα οι ασκηταί. Την καθημερινή τους όμως λειτουργία, δηλαδή τον κανόνα τους δεν τον παρέλειπαν ποτέ, διότι ο κανόνας είναι η ώρα της ιδιαίτερης πάλης με τον Θεόν.

Τότε μπορεί κανείς να κερδίζη τον Θεόν ή να τον χάνη. Ο κανόνας είναι ο τρόπος και το ποσόν και το ποιόν της αγρυπνίας του κάθε μοναχού. Προφανώς, δεν εννοούμε τις κοινές αγρυπνίες στον ναό. Εκείνες είναι κάτι άλλο, μία κοινή παράστασις ενώπιον του Θεού. Ο κανόνας είναι η αγρυπνία που κάνομε κάθε ημέρα στο κελλί μας, είναι το μεδούλι της υπάρξεώς μας, το λεπτότερο και το σοβαρώτερο μέρος της μοναστικής ζωής· δείχνει εάν έχωμε Θεόν ή δεν έχωμε, αν έχωμε διάθεσι να τον αποκτήσωμε ή όχι.

Οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό τόν Θεό ἀπολοῦνται.

Του Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου

*  Ενόμισαν οι μάταιοι σαρκικοί άνθρωποι ότι μακριά από τον Θεό, από τα καλά ήθη και τις αρετές, μόνο με τις εξωτερικές επιδείξεις, με τις ανωφελείς τελετές στις οποίες γίνεται κακή σπατάλη εκατομμυρίων, και με κούφια λόγια, πως θα ανώρθωναν το έθνος, αλλά πλανήθηκαν. Δεν μελέτησαν, δεν άκουσαν ότι· οι μακρύνοντες εαυτούς από τον Θεό απολούνται. Ξεριζώθηκαν διότι δεν ήταν φυτεία του Θεού. Το Έθνος για να ανορθωθεί πρέπει να αναγεννηθεί ηθικά, να παύση η διαφθορά και η παραλυσία των ηθών, να παύση η κακοήθεια και η αμαρτία, να παύση η αδικία, η πλεονεξία, η ασέβεια και η βλασφημία.

*  Ανοίξατε τις εκκλησιαστικές ιστορίες και θα ιδέτε ότι, αφ' ότου έγινε ο κόσμος, αληθώς πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε την δικαία τιμωρία...

Ψυχοσωτήρια Διδάγματα Συγχρόνων Γερόντων
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
Θεσσαλονίκη

Όσοι έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο άρθρο συνήθως διαβάζουν επίσης τα παρακάτω:

Επιστολές Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου Επιστολές. Πρόκειται για τον Όσιο άνδρα των εσχάτων χρόνων Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο, ομολογητή και υπέρμαχο της πίστεώς... (27/07/09)

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση; Κρίση. H απάντηση του Αγίου Νικολάου Αχρίδος δόθηκε σε ερωτήσαντα το 1929, όταν ξέσπασε το οικονομικό κραχ. (20/1/09).

Ιωσήφ Βρυέννιος: Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας Επίκαιρο κείμενο του Ιωσήφ Βρυεννίου όπου η περιγραφή των γεγονότων ταιριάζει απόλυτα με την σημερινή ηθικοοικονομική κρίση... (8/12/2011)

http://www.impantokratoros.gr/91F97E46.el.aspx