Κοινή ἐπιστολή πρός Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης καί πρός Ὑπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων γιά τό σοβαρώτατο θέμα τῆς «δωρεᾶς» τῶν ὀργάνων μας καί δεύτερη ἐπιστολή πρός Ε.Ο.Μ.!

 Κοινή ἐπιστολή πρός Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης

καί πρός Ὑπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας καί Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων

γιά τό σοβαρώτατο θέμα τῆς «δωρεᾶς» τῶν ὀργάνων μας

καί δεύτερη ἐπιστολή πρός Ε.Ο.Μ.!

Πρίν λίγο διάστημα, εἴχαμε ἀναρτήσει μία ἐπιστολή μίας ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας ( ἔχουμε τά στοιχεῖα της ), πρός τόν Ἐθνικό Ὀργανισμό Μεταμοσχεύσεων καί Δωρεᾶς Ὀργάνων ( Ε.Ο.Μ. ). Σέ αὐτήν, ἐξέθετε τά σοβαρώτατα ἐρωτήματα-αἰτήματά της σχετικά μέ τήν «δωρεά» ὀργάνων καί τοῦ ἀπρόσβλητου τῶν δηλώσεων ἄρνησης «δωρεᾶς» ἑκατομμυρίων συμπολιτῶν μας. Παραθέτουμε τήν σχετική ἀνάρτηση:

http://hristospanagia3.blogspot.gr/2013/02/blog-post_7681.html

Ἐπειδή ὁ Ε.Ο.Μ. μετά ἀπό ἑνάμισυ μῆνα περίπου, τηρεῖ ἀκόμη «σιγή ἰχθύος», ἡ ἀποστολέας τῆς ἐπιστολῆς, συνέταξε:

1. μία δεύτερη ἐπιστολή μέ ἐπισυναπτόμενη τήν πρώτη, ἀπευθυνόμενη ἐκ νέου πρός τόν Ὀργανισμό.
2. Ἐπίσης συνέταξε μία κοινή ἐπιστολή πρός τούς Ὑπουργούς:
   

Ποιά εἶναι τά ἁμαρτήματά τῶν τριῶν μερῶν τῆς ψυχῆς καί πῶς θεραπεύονται.

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ποιά εἶναι τά ἁμαρτήματά τῶν τριῶν μερῶν τῆς ψυχῆς καί πῶς θεραπεύονται.

Γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἡ ψυχὴ διαιρεῖται σὲ τρία μέρη, τὸ λογιστικό, τὸ θυμικό, καὶ τὸ ἐπιθυμητικό.

Τοῦ λογιστικοῦ ἁμαρτήματα εἶναι αὐτά: Ἀπιστία, αἵρεση, ἀφροσύνη, βλασφημία, ἀχαριστία, καὶ οἱ συγκαταθέσεις τῶν ἁμαρτημάτων, οἱ ὁποῖες γίνονται ἀπὸ τὸ παθητικὸ μέρος. Ἡ ἴαση καὶ ἡ θεραπεία αὐτῶν τῶν κακῶν, εἶναι ἡ ἀδίστακτη πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὰ ἀληθινὰ καὶ χωρὶς πλάνη ὀρθόδοξα δόγματα τῆς εὐσέβειας, ἡ ἀδιάκοπη μελέτη τῶν λόγων τοῦ Πνεύματος, ἡ καθαρὴ καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή, καὶ ἡ εὐχαριστία πρὸς τὸν Θεό.

Τὰ ἁμαρτήματα τοῦ θυμικοῦ εἶναι τὰ ἑξῆς: Ἡ ἀσπλαχνία, τὸ μίσος, ἡ ἀσυμπάθεια, ἡ μνησικακία, ὁ φθόνος, ὁ φόνος καὶ ἡ συνεχὴς αὐτῶν καὶ τῶν παρομοίων μελέτη. Ἡ ἴαση καὶ θεραπεία τους εἶναι ἡ φιλανθρωπία, ἡ ἀγάπη, ἡ πραότητα, ἡ φιλαδελφία, ἡ συμπάθεια, ἡ ἀνεξικακία καὶ ἡ καλοσύνη.

Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου:Λόγος ὀγδοηκοστός

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΟΣ

α'. Ποία είναι η αληθινή γνώσις˙ και ότι η γνώσις του Θεού δεν προξενείται εις τους ενάρετους από μάθησιν, αμή από καθαριότητα ψυχής, και από την θείαν χάριν. β'. Ότι κακόν πράγμα είναι η κατάκρισις. γ'. Και έλεγχος εκείνων όπου νομίζουν, πως ιξεύρουν τα μυστήρια του Πνεύματος, χωρίς να έχουν την χάριν του Πνεύματος. δ'. Περί της αγιωσύνης του Πνεύματος. ε'. Τι λογής αγαθόν είναι η πίστης, ποίος είναι ο καρπός της, και πως αυξάνει, ς'. Ότι εκείνοι όπου έχουν τον θησαυρόν του Πνεύματος μέσα τους, τον γνωρίζουν όταν είναι και εις άλλους˙ και ποια είναι τα σημεία των Αγίων. ζ'. Και ότι εκείνος όπου δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ιδή τον Θεόν, ουδέ, να γνωρίση εκείνον όπου έφθασεν εις τούτο δια του Πνεύματος.

α' Τώρα είναι αρμόδιος καιρός να ειπώ και εγώ μαζή με τον Προφήτην Δαβίδ.

Ἀκτημοσύνη

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

Ακτημοσύνη

Αγάπα, αδελφέ, τα φτωχικά ενδύματα, αν θέλεις να διώξεις από την καρδιά σου την υψηλοφροσύνη. Όποιος αγαπά την πολυτέλεια, είναι αδύνατο να αποκτήσει ταπεινοφροσύνη. Είναι φυσικό να διαμορφώνεται ο εσωτερικός άνθρωπος σύμφωνα με τον εξωτερικό.
Σ' ένα νέο, που είχε αποφασίσει να μονάσει σε Κοινόβιο, ο Αββάς Ποιμήν έδωσε την ακόλουθη συμβουλή:
-Αν θέλεις, αδελφέ, να γίνεις καλός μοναχός και μάλιστα κοινοβιάτης, κράτησε καλά στο νου σου αυτά τα δύο: Πρώτον, απόφευγε τις περιττές κουβέντες, και, δεύτερον, μην αποκτήσεις ποτέ δικό σου πράγμα, ούτε μικρό λαγήνι για νερό, και θα είσαι σ' όλη σου τη ζωή αναπαυμένος.

Ἡ ἀναίρεση τοῦ ἀληθινοῦ ἐθνισμοῦ

Έθνος και Εθνικισμός

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2^ο.

Η αναίρεση του αληθινού εθνισμού

---

 Από όσα αναφέραμε προηγουμένως φάνηκε, νομίζω, ότι άλλο είναι ο εθνισμός και μάλιστα με την έννοια που επικράτησε σαν τρόπος ζωής κατά την ζωή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και άλλο είναι ο εθνικισμός, που ουσιαστικά αποτελεί αναίρεση του εθνισμού και αίρεση του πραγματικού ουμανισμού.

Το πρόβλημα του εθνικισμού νομίζω ότι εισάγεται με τρία συγκεκριμένα γεγονότα που αποτελούν ιδιαίτερες νοοτροπίες και επιλογές ζωής.

Το πρώτο είναι ότι στον δυτικό χώρο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ιδίως μετά την κυριαρχία των Φράγκων ευγενών και φυσικά την αποδέσμευση του δυτικού τμήματος από το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η λέξη έθνος ταυτίστηκε με την φυλετική καταγωγή και κυρίως με το επακόλουθό του, δηλαδή τις κοινωνικές τάξεις.

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος.

 Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

 

Στούς «πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης πανταχοῦ τῶν αἰώνων πανταχοῦ τῶν χρόνων ἱεραποστόλους τῆς Ἐκκλησίας μας»

Πρόλογος

Στά βάθη τῆς Ἀνατολῆς, στό βορειοανατολικό ἄκρο τῆς Σιβηρίας, βρίσκεται μιά μεγάλη χερσόνησος, σκεπασμένη τόν περισσότερο καιρό μέ πάγους καί χιόνια. Εἶναι ἡ Καμτσάκα.
Πρίν διακόσια χρόνια οἱ κάτοικοί της «ζούσανε σκόρπιοι ἀπάνω στίς παγωμένες ἐρημιές. Τά χωριά τους ἤτανε τριγυρισμένα μέ παλούκια ἤ μ’ ἕναν τοῖχο.
Πολλά ἀπ’ αὐτά τά χωριά ἤτανε ὅλο- ὅλο μοναχά μιά οἰκογένεια ἀπό διακόσιες-τριακόσιες ψυχές. Τό χειμῶνα καθόντανε μέσα σέ τρύπες σκαμμένες κάτ’ ἀπό τή γῆ, καί τό καλοκαίρι σέ κάτι σπίτια ξυλένια, κανωμένα ἀπάνω σέ παλούκια, ἴδια μέ περιστεριῶνες.
Ποτέ δέν πλενόντανε. Γιά ψωμί τρώγανε βολβούς. Γιά προσφάγι τρώγανε ψάρια καί κρέας ἀπό τό κυνήγι. Τά ποτάμια ἤτανε γεμάτα ψάρια. Σέ μιά βδομάδα πιάνανε ὅσα φτάνανε γιά ὅλον τόν χειμῶνα. Τίς φώκιες τίς σκοτώνανε μέ τό καμάκι. Μά δέν πειράζανε τά ἄγρια ἐλάφια πού βοσκούσαν στά βουνά κοπάδια-κοπάδια, μήτε τίς μαῦρες ἀρκοῦδες πού τριγυρίζανε κι αὐτές κοπαδιαστές, χωρίς νά τούς πειράξουνε...

Τά ψυχοσάββατα καί τά μνημόσυνα

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα, το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Γιὰ τὴν ἱστορία καὶ μόνο ἂς γνωρίζουμε ὅτι η καθιέρωση τοῦ Σαββάτου πρὸ τῶν Ἀπόκρεω ὡς Ψυχοσαββάτου, έγινε μᾶλλον και αυτό κατ᾿ ἀπομίμησιν τοῦ Σαββάτου πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς, που ήταν και το μόνο που υπήρχε αρχικά.

Βέβαια η αγάπη των ανθρώπων για τους δικούς τους, που δεν ζούν πια μαζί τους, δημιούργησε την εκκλησιαστική παράδοση άλλων τεσσάρων ψυχοσάββατων, που δεν συμπεριλαμβάνονται όμως στο Τυπικό της Εκκλησίας μας.

Ἐάν προσέχεις στήν Γραφή σοῦ ἐκβάλλει τήν λύπη...

Ευχάριστο είναι το λιβάδι και ο κήπος, αλλά πολύ πιο ευχάριστη είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών. Γιατί εκεί υπάρχουν άνθη που μαραίνονται, ενώ εδώ νοήματα που πάντοτε είναι ακμαία. Εκεί ζέφυρος που φυσάει, ενώ εδώ η αύρα του (Αγίου) Πνεύματος.
Εκεί τα αγκάθια που περιτειχίζουν, ενώ εδώ η πρόνοια του Θεού που ασφαλίζει. Εκεί τζιτζίκια που τραγουδούν, ενώ εδώ οι προφήτες που κελαηδούν. Εκεί τέρψη από την εμφάνιση, ενώ εδώ ωφέλεια από την ανάγνωση. Ο κήπος (βρίσκεται) σε ένα τόπο, ενώ οι Γραφές σε όλα τα μέρη της οικουμένης.

Ποιμαντορική ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ ἐπί τῇ Κυριακῇ τῆς Ὀρθοδοξίας 2013. (Περί οἰκουμενισμοῦ)

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  ΠΕΙΡΑΙΩΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΠΙ ΤΗι ΚΥΡΙΑΚΗι ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  2 0 1 3

Ἔλεγε ὁ μακαριστός ἅγιος Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης : «Ὁ διάβολος ἅπλωσε τρία πλοκάμια νά πιάσει ὅλο τόν κόσμο. Τούς πλουσίους νά τούς πιάσει μέ τή Μασονία, τούς πτωχούς μέ τόν κομμουνισμό καί τους θρησκευόμενους μέ τόν οἰκουμενισμό». Ὁ ἴδιος ἄλλοτε σέ συνάξεις μοναζουσῶν ἐπεσήμανε : «Οἰκουμενισμός καί Κοινή Ἀγορά, ἕνα κράτος μεγάλο, μία θρησκεία στά μέτρα τους. Αὐτά εἶναι σχέδια διαβόλων»[1].

Τί εἶναι, ὅμως, ὁ Οἰκουμενισμός ;            

Ὁ σύγχρονος ἅγιος γέρων τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί καθηγητής τῆς Δογματικῆς ὅσιος Ἰουστίνος Πόποβιτς σημειώνει : «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις»[2]. 

Γιά νά ἔχει καρπό καί ἀποτέλεσμα ἡ προσευχή...

Γιά νά ἔχει καρπό καί ἀποτέλεσμα ἡ προσευχή, πρέπει νά πηγαίνει μπροστά της ἡ προσοχή. Αὐτή θά καταδιώκει τούς νοητούς ἐχθρούς  καί  θ'  ἀντιστέκεται στήν ἁμαρτία καί στούς κακούς  λογισμούς πού πολιορκοῦν τήν ψυχή. Τήν προσοχή  θ' ἀκολουθεῖ  ἡ  προσευχή,  ἡ ὁποία θά  θανατώνει ἀμέσως  καί θ’ ἀφανίζει ὅλους τούς πονηρούς λογισμούς, πού ἐξουδετέρωσε πρωτήτερα ἡ προσοχή.

Lectura Evangélica Domingo de carnaval – Mateo 25,31-46 Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω Εὐαγγέλιον-Ματθ. κε΄, 31-46

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ -Ματθ. κε΄ 31-46

Lectura Evangélica Domingo de carnaval – Mateo 25,31-46

(El texto evangélico está en Helénico antiguo y en moderno y en castellano)

31Cuando el Hijo del Hombre venga en su doxa (gloria increada), y todos los santos ángeles con él, entonces se sentará en su trono de doxa, gloria,

Ματθ. 25,31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,

Ματθ. 25,31 Οταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου με όλην την δόξαν αυτού και μαζή με αυτόν όλοι οι άγγελοί του, τότε θα καθίση στον θρόνον του, τον λαμπρόν και ένδοξον.