Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις
Μέρος Ε΄
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
(Κυριακή τοῦ τυφλοῦ)
απομαγνητοφωνημένη ομιλία που θα ακούσετε εδώ
Ὁ διάβολος ἔχει ἐξαπολύσει, ἔχει ρίξει θά λέγαμε ὅλες του τίς δυνάμεις, ὥστε νά μήν ὑπάρχουν ἁγνοί νέοι καί ἁγνές νέες. Γιατί καί νέες χρειάζονται ἁγνές. Δέν μπορεῖ νά γίνει μία κοπέλα πρεσβυτέρα, ἄν δέν εἶναι ἁγνή. Δέν μπορεῖ, δέν ἐπιτρέπεται γιά νά γίνει ἕνα μέ τόν ἱερέα ἄν δέν εἶναι παρθένος.
Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἐπίσκοπος, ἔχω τριάντα- τριανταπέντε νέους πού θέλουν νά γίνουν ἱερεῖς καί δέν βρίσκουν πρεσβυτέρες. Εἶναι τραγικό αὐτο. Δέν βρίσκουν ἁγνές κοπέλες νά παντρευτοῦνε νά κάνουνε οἰκογένεια καί νά μπορέσουν νά χειροτονηθοῦν. Βλέπετε πόσο βαθύ εἶναι τό πρόβλημα. Γι΄αυτό σᾶς παρακαλῶ ἐσεῖς πού ἔχετε παιδάκια νά τά προσέξετε πάρα πολύ. Καί τ’ ἀγόρια καί τά κοριτσάκια. Νά φυλαχτοῦν ἁγνά καί καθαρά. Εἶναι ἀπ’ τίς κύριες φροντίδες τῶν γονιῶν αὐτό.
Γιά νά προφυλάξει τά παιδιά ἀπό τήν ἀκολασία, τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνει ὁ γονιός, εἶναι νά πετάξει τήν τηλεόραση. Δυστυχῶς τά παιδιά, τά κάνουν, αὐτά πού βλέπουν, μεταξύ τους. Τά πολύ μικρά παιδιά. Καί τέσσερα καί πέντε καί τρίων χρονῶν ἀκόμα. Γι’ αὐτό λέω στούς γονείς νά τά φέρνετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά νά ἐξομολογοῦνται. Ἀπό τρίων χρονῶν , ἀπό τέσσερων γιά νά προλάβουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν νά προληφθεῖ.
Ἀλλά ὅταν ἐσύ ὁ γονιός τά φέρνεις μέν γιά ἐξομολόγηση καί ἀπό τήν ἄλλη ὅμως στό σπίτι ἔχεις ὅλα τά αἰσχρά, εἴτε στήν τηλεόραση, εἴτε στά περιοδικά εἴτε στό λεξιλόγιό σου καί στή ζωή σου γενικότερα , τί θά συμβεῖ;
Κάποια στιγμή θά λείψεις, τό παιδί θά πάει νά ἀνοίξει καί τό περιοδικό καί τήν τηλεόραση. Δέν θέλει πολύ γιά νά δηλητηριαστεῖ. Ἡ δέ ζωή σου ὅλη τοῦ δίνει τό πρότυπο τῆς μή ἁγνότητας καί τῆς μή καθαρότητος.
Βέβαια, θά πεῖς, τί θά κάνουμε; Θά κάνουμε, ἔτσι, μιά ἀσποστείρωση στό περιβάλλον μας; Καί μπορεῖς νά τό κάνεις; Νά τό βάλεις τό παιδί σέ μία φυλακή; Μετά θά βγεῖ ἔξω θά τά δεῖ ἔξω.
-Ναί, ἀλλά ἄλλο εἶναι νά τά ’χεις μέσ’ τό σπίτι καί ἄλλο νά τό δεῖ ἔξω. Γιατί μέσ’ το σπίτι μέχρι νά βγεῖ ἔξω θά ἔχει πάρει τίς ἄμυνές του. Θά ἔχει ἀποκτήσει τά ἀντισώματα. Ἄν ὅμως οἱ ἐχθροί εἶναι μέσ’ τό σπίτι, τότε δέν ἔχει καθόλου ἀντισώματα. Διότι τό παιδί σκέφτεται: «ἀφοῦ τό ἐγκρίνει ἡ μαμά καί ὁ μπαμπάς – πού γιά τό παιδί εἶναι ὁ Θεός, ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα εἶναι τό πρότυπο - ἄρα εἶναι καλό».
Μετά τί ἀντιστάσεις θα’ χει τό παιδί; Μέ τήν πρώτη πρόκληση πού θά δεχτεῖ ἀπ’ ἔξω θά πέσει στήν ἁμαρτία.
Ἕνα ἄλλο θέμα πού θά ἤθελα νά σᾶς πῶ, εἶναι ὅτι δυστυχῶς πολλοί νέοι ἔχουν ἄγνοια. Καί σ’ αὐτό εἶμαι βέβαιος ὅτι φταῖνε οἱ μεγάλοι. Τό εἶπα λίγο προηγουμένως ὅτι δέν μιλᾶμε, δέν λέμε στούς νέους τήν ἀλήθεια. Ἀντίθετα τούς λέμε πάρα πολλά ψέματα. Ἔρχονται νέοι καί οὔτε κἄν τούς περνάει ἀπό τόν νοῦ τους νά μοῦ ποῦν ὅτι ἔχουν ἐλεύθερη σχέση. Μοῦ λένε ὅτι μαλώνω, ξέρω ἐγώ, μέ τήν μαμά μου, μέ τόν μπαμπά μου... καί ἐξαντλεῖται ἐκεῖ ἄς τό ποῦμε ἡ ἐξομολόγησή τους, μπροστά στόν Θεό.
Θά μοῦ πεῖς, τώρα Πάτερ τί κάνεις, ἀποκαλύπτεις τήν ἐξομολόγηση; Ὄχι δέν ἀποκαλύπτω. Λέω ἀνώνυμα, γενικά αὐτό πού ζῶ πάρα πολλές φορές. Καί ἄν δέν σκεφτῶ ἐγώ νά τούς ρωτήσω μήπως ἔχεις ἐλεύθερη σχέση μπορεῖ νά μήν τό πεῖ καθόλου. Ἄν τόν/ τήν ρωτήσω μοῦ λέει: Βέβαια ἔχω. Τό θεωρεῖ ἐντελῶς φυσιολογικό. Καί ὄχι μόνο τό θεωρεῖ αὐτό φυσιολογικό, ἀλλά θεωρεῖ καί τά παρά φύση πράγματα φυσιολογικά. Καί τίς διαστροφές μέσα στήν σχέση τίς θεωρεῖ φυσιολογικές. Καί λέει κανείς γιατί; πῶς φτάσαμε ἐκεῖ πέρα; Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό, ὅτι δέν ἔχουν τήν σωστή πληροφόρηση τά παιδιά. Ἀντίθετα ἔχουνε παραπληροφόρηση. Καί τώρα βέβαια θά τήν ἔχουν ἀπό πολύ μικρά, ἀπό τή νηπιακή ἡλικία. Γιατί ἔτσι εἶναι τά νέα παιδαγωγικά μοντέλα. Ἀπό τά νήπια νά διδάσκουμε τά παιδιά γιά τό σέξ. Καί ὄχι μόνο τό φυσιολογικό ἀλλά καί τίς διαστροφές. Διότι ὅλα θεωροῦνται ὅτι εἶναι φυσιολογικά πλέον .
Καί πῶς νά τό ποῦμε πονάω. Διότι κανείς δέν διαμαρτύρεται καί δέν ἀντιστέκεται ἤ εἶναι πολύ λίγοι αὐτοί πού ἀντιστέκονται. Καί ἀφήνουμε ὅλους αὐτούς, γιά τούς ὁποίους μίλησε καί ὁ Γέροντας στό κήρυγμα, τούς ἄθεους, νά μᾶς κά-νουνε κουμάντο καί ἐμεῖς ἀβασάνιστα νά τά δεχόμαστε.
Ἀλλοῦ ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦν. Στήν Ἀμερική διά-βαζα, ἤδη ὑπάρχει ἕνα σχέδιο τό ὁποῖο ἔχει ὑλοποιηθεῖ, τῆς κατ’ οἰκον ἐκπαίδευσης. Ἀρκετοί ἄνθρωποι τό ἔχουν ὑιοθετήσει. Εὐχῆς ἔργο εἶναι, ἀλλά καί ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται, νά ’ρθει καί στήν Ἐλλάδα αὐτό. Ὅπως εἶναι τά σχολεῖα σήμερα, εἶναι τελείως ἀπαράδεκτα περιβάλλοντα, γιά νά στείλεις τά παιδιά σου ἐκεῖ πέρα. Τό χάρηκα πάρα πολύ αὐτό τό πρό-γραμμα τῆς κατ’ οἶκον ἐκπαίδευσης. Μάλιστα εἶναι συνδεδεμένο καί μέ μοναστήρια· ὀρθόδοξα μοναστήρια στήν Ἀμερική ὅπου τά παιδιά πᾶνε καί κάνουν μάθημα ἐκεῖ. Καί εἶναι μιά χαρά. Φυλαγμένα.
Θά πεῖς «τί σέ θερμοκήπιο θά τά βάλουμε τά παιδιά; Θά τά κλείσουμε σέ γυάλες»;
-Ὄχι, ἀλλά τουλάχιστον στήν ἀρχή χρειάζεται λίγο προ-στασία καί περιορισμό καί ἕνα ὑγιές μαθησιακό περιβάλλον. Ὅπως στό μωράκι σου θά τοῦ βάλεις κάγκελα στήν κούνια του, δέν θά τό ἀφήσεις νά κάνει ὅ,τι θέλει. Ἄν μεγαλώσει μετά καί ἔχει τίς ἀντιστάσεις του τότε τοῦ βγάζεις τά κάγκελα, δέν τό φοβᾶσαι.
«Τήν ἡμέρα τοῦ γάμου τους, οἱ νέοι πού ἀγωνίστηκαν νά ἐγκρατευθοῦν καί τό πέτυχαν καθώς ἠδύναντο, ἀκοῦνε τίς εὐχές καί βιώνουν τό μυστήριο ὡς τό πρῶτο μεγαλειῶδες θαῦμα στήν ζωή τους». Ναί, πολύ ὡραία φράση αὐτή: «Τό πρῶτο μεγαλειῶδες θαῦμα», τό θαῦμα τοῦ γάμου, διότι ὁ γά-μος εἶναι μυστήριο. Δέν εἶναι μία κουλτουριάρικη τελετή. Δέν εἶναι μιά φολκλορική παράσταση, ὅπου θά καλέσουμε καί τούς κινηματογραφιστές, νά «πάρουνε» τήν θεατρική αὐτή παράσταση. Εἶναι μυστήριο, δηλαδή ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔρχεται...ἀλλά τό δεχόμαστε; Τό αἰσθανόμαστε; Εἶναι ἐρώτημα. Πόσοι τό αἰσθάνονται καί πόσες; Πόσοι προσεύχο-νται τήν ὥρα πού γίνεται τό μυστήριο; Πόσοι ζοῦν τό μυστήριο; Καί πόσοι τό βεβηλώνουν τό μυστήριο, ἀπ΄τήν ἄλλη μεριά. Ἔλεγα καί ἄλλη φορά, δέν εἶναι ἀνάγκη νά ’ρθοῦν οἱ Τοῦρκοι νά μᾶς βεβηλώσουν τίς ἐκκλησίες μας, τό κάνουμε μόνοι μας πιά. Μέ τό πῶς ντύνονται, πῶς δέν ντύνονται μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι καί πάνε ἐκεῖ νά προσευχηθοῦνε τάχατες. Ἔχει γίνει μιά κοινωνική ἐκδήλωση.
Καί αὐτό τό ἀκοῦς πολλές φορές δυστυχῶς καί ἀπό ἀνθρώπους πού ὑποτίθεται εἶναι τῆς ἐκκλησίας. Καί ἕνας τέτοιος ἔλεγε, ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅπου μόλις εἶχε τελειώσει τό μυστήριο τοῦ Γάμου: «τί νά κάνω Πάτερ...κοινωνικές ὑποχρεώσεις».
«Ἔχω γάμο» σοῦ λέει. «Ἔχω νά πάω σέ γάμο». Το ’χουμε κάνει κοινωνική ὑποχρέωση, μά δέν εἶναι κοινωνική ὑποχρέωση. Εἶναι μυστήριο, ὅπως εἶναι μυστήριο ἡ Θεία Κοινωνία. Ὅπως εἶναι μυστήριο τό Ἅγιο Βάπτισμα. Δηλαδή εἶναι τρόπος, προσέξτε, νά πάρεις τό Ἅγιο Πνεῦμα, αὐτό θά πεῖ μυστήριο. Νά ἔχεις μετοχή στή ζωή τοῦ Θεοῦ. Πόσοι ἀπό αὐτούς πού πᾶνε στό μυστήριο θά τό αἰσθανθοῦνε αὐτό; Ἄν δέν ἔχεις τήν στοιχειώδη καθαρότη¬τα, τί Θεό θά πάρεις; Ὅσο Θεό παίρνει ἕνας πού πάει νά κοινωνήσει, ἀνεξομολόγητος, ἀναίσθητος. Ἐπειδή τοῦ το ’πε ἡ μάνα του, πού δέν ξέρει καί αὐτή τί τῆς γίνεται, ἤ ἐπειδή εἶναι Μεγάλη Πέμπτη καί εἶναι γιά τό «καλό», ἤ ἐπειδή εἶναι τό Μεγάλο Σάββατο τό βράδυ πού ἐπιτρέπεται γιά ὅλους. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ἐπιτρέπεται γιά ὅλους; Μεγάλο λάθος καί αὐτό.
Μοῦ ἔλεγε ἕνας ἐπίσκοπος, ἔχω τριάντα- τριανταπέντε νέους πού θέλουν νά γίνουν ἱερεῖς καί δέν βρίσκουν πρεσβυτέρες. Εἶναι τραγικό αὐτο. Δέν βρίσκουν ἁγνές κοπέλες νά παντρευτοῦνε νά κάνουνε οἰκογένεια καί νά μπορέσουν νά χειροτονηθοῦν. Βλέπετε πόσο βαθύ εἶναι τό πρόβλημα. Γι΄αυτό σᾶς παρακαλῶ ἐσεῖς πού ἔχετε παιδάκια νά τά προσέξετε πάρα πολύ. Καί τ’ ἀγόρια καί τά κοριτσάκια. Νά φυλαχτοῦν ἁγνά καί καθαρά. Εἶναι ἀπ’ τίς κύριες φροντίδες τῶν γονιῶν αὐτό.
Γιά νά προφυλάξει τά παιδιά ἀπό τήν ἀκολασία, τό πρῶτο πού πρέπει νά κάνει ὁ γονιός, εἶναι νά πετάξει τήν τηλεόραση. Δυστυχῶς τά παιδιά, τά κάνουν, αὐτά πού βλέπουν, μεταξύ τους. Τά πολύ μικρά παιδιά. Καί τέσσερα καί πέντε καί τρίων χρονῶν ἀκόμα. Γι’ αὐτό λέω στούς γονείς νά τά φέρνετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά νά ἐξομολογοῦνται. Ἀπό τρίων χρονῶν , ἀπό τέσσερων γιά νά προλάβουμε ὅ,τι εἶναι δυνατόν νά προληφθεῖ.
Ἀλλά ὅταν ἐσύ ὁ γονιός τά φέρνεις μέν γιά ἐξομολόγηση καί ἀπό τήν ἄλλη ὅμως στό σπίτι ἔχεις ὅλα τά αἰσχρά, εἴτε στήν τηλεόραση, εἴτε στά περιοδικά εἴτε στό λεξιλόγιό σου καί στή ζωή σου γενικότερα , τί θά συμβεῖ;
Κάποια στιγμή θά λείψεις, τό παιδί θά πάει νά ἀνοίξει καί τό περιοδικό καί τήν τηλεόραση. Δέν θέλει πολύ γιά νά δηλητηριαστεῖ. Ἡ δέ ζωή σου ὅλη τοῦ δίνει τό πρότυπο τῆς μή ἁγνότητας καί τῆς μή καθαρότητος.
Βέβαια, θά πεῖς, τί θά κάνουμε; Θά κάνουμε, ἔτσι, μιά ἀσποστείρωση στό περιβάλλον μας; Καί μπορεῖς νά τό κάνεις; Νά τό βάλεις τό παιδί σέ μία φυλακή; Μετά θά βγεῖ ἔξω θά τά δεῖ ἔξω.
-Ναί, ἀλλά ἄλλο εἶναι νά τά ’χεις μέσ’ τό σπίτι καί ἄλλο νά τό δεῖ ἔξω. Γιατί μέσ’ το σπίτι μέχρι νά βγεῖ ἔξω θά ἔχει πάρει τίς ἄμυνές του. Θά ἔχει ἀποκτήσει τά ἀντισώματα. Ἄν ὅμως οἱ ἐχθροί εἶναι μέσ’ τό σπίτι, τότε δέν ἔχει καθόλου ἀντισώματα. Διότι τό παιδί σκέφτεται: «ἀφοῦ τό ἐγκρίνει ἡ μαμά καί ὁ μπαμπάς – πού γιά τό παιδί εἶναι ὁ Θεός, ὁ πατέρας καί ἡ μητέρα εἶναι τό πρότυπο - ἄρα εἶναι καλό».
Μετά τί ἀντιστάσεις θα’ χει τό παιδί; Μέ τήν πρώτη πρόκληση πού θά δεχτεῖ ἀπ’ ἔξω θά πέσει στήν ἁμαρτία.
Ἕνα ἄλλο θέμα πού θά ἤθελα νά σᾶς πῶ, εἶναι ὅτι δυστυχῶς πολλοί νέοι ἔχουν ἄγνοια. Καί σ’ αὐτό εἶμαι βέβαιος ὅτι φταῖνε οἱ μεγάλοι. Τό εἶπα λίγο προηγουμένως ὅτι δέν μιλᾶμε, δέν λέμε στούς νέους τήν ἀλήθεια. Ἀντίθετα τούς λέμε πάρα πολλά ψέματα. Ἔρχονται νέοι καί οὔτε κἄν τούς περνάει ἀπό τόν νοῦ τους νά μοῦ ποῦν ὅτι ἔχουν ἐλεύθερη σχέση. Μοῦ λένε ὅτι μαλώνω, ξέρω ἐγώ, μέ τήν μαμά μου, μέ τόν μπαμπά μου... καί ἐξαντλεῖται ἐκεῖ ἄς τό ποῦμε ἡ ἐξομολόγησή τους, μπροστά στόν Θεό.
Θά μοῦ πεῖς, τώρα Πάτερ τί κάνεις, ἀποκαλύπτεις τήν ἐξομολόγηση; Ὄχι δέν ἀποκαλύπτω. Λέω ἀνώνυμα, γενικά αὐτό πού ζῶ πάρα πολλές φορές. Καί ἄν δέν σκεφτῶ ἐγώ νά τούς ρωτήσω μήπως ἔχεις ἐλεύθερη σχέση μπορεῖ νά μήν τό πεῖ καθόλου. Ἄν τόν/ τήν ρωτήσω μοῦ λέει: Βέβαια ἔχω. Τό θεωρεῖ ἐντελῶς φυσιολογικό. Καί ὄχι μόνο τό θεωρεῖ αὐτό φυσιολογικό, ἀλλά θεωρεῖ καί τά παρά φύση πράγματα φυσιολογικά. Καί τίς διαστροφές μέσα στήν σχέση τίς θεωρεῖ φυσιολογικές. Καί λέει κανείς γιατί; πῶς φτάσαμε ἐκεῖ πέρα; Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό, ὅτι δέν ἔχουν τήν σωστή πληροφόρηση τά παιδιά. Ἀντίθετα ἔχουνε παραπληροφόρηση. Καί τώρα βέβαια θά τήν ἔχουν ἀπό πολύ μικρά, ἀπό τή νηπιακή ἡλικία. Γιατί ἔτσι εἶναι τά νέα παιδαγωγικά μοντέλα. Ἀπό τά νήπια νά διδάσκουμε τά παιδιά γιά τό σέξ. Καί ὄχι μόνο τό φυσιολογικό ἀλλά καί τίς διαστροφές. Διότι ὅλα θεωροῦνται ὅτι εἶναι φυσιολογικά πλέον .
Καί πῶς νά τό ποῦμε πονάω. Διότι κανείς δέν διαμαρτύρεται καί δέν ἀντιστέκεται ἤ εἶναι πολύ λίγοι αὐτοί πού ἀντιστέκονται. Καί ἀφήνουμε ὅλους αὐτούς, γιά τούς ὁποίους μίλησε καί ὁ Γέροντας στό κήρυγμα, τούς ἄθεους, νά μᾶς κά-νουνε κουμάντο καί ἐμεῖς ἀβασάνιστα νά τά δεχόμαστε.
Ἀλλοῦ ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἀντιδροῦν. Στήν Ἀμερική διά-βαζα, ἤδη ὑπάρχει ἕνα σχέδιο τό ὁποῖο ἔχει ὑλοποιηθεῖ, τῆς κατ’ οἰκον ἐκπαίδευσης. Ἀρκετοί ἄνθρωποι τό ἔχουν ὑιοθετήσει. Εὐχῆς ἔργο εἶναι, ἀλλά καί ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται, νά ’ρθει καί στήν Ἐλλάδα αὐτό. Ὅπως εἶναι τά σχολεῖα σήμερα, εἶναι τελείως ἀπαράδεκτα περιβάλλοντα, γιά νά στείλεις τά παιδιά σου ἐκεῖ πέρα. Τό χάρηκα πάρα πολύ αὐτό τό πρό-γραμμα τῆς κατ’ οἶκον ἐκπαίδευσης. Μάλιστα εἶναι συνδεδεμένο καί μέ μοναστήρια· ὀρθόδοξα μοναστήρια στήν Ἀμερική ὅπου τά παιδιά πᾶνε καί κάνουν μάθημα ἐκεῖ. Καί εἶναι μιά χαρά. Φυλαγμένα.
Θά πεῖς «τί σέ θερμοκήπιο θά τά βάλουμε τά παιδιά; Θά τά κλείσουμε σέ γυάλες»;
-Ὄχι, ἀλλά τουλάχιστον στήν ἀρχή χρειάζεται λίγο προ-στασία καί περιορισμό καί ἕνα ὑγιές μαθησιακό περιβάλλον. Ὅπως στό μωράκι σου θά τοῦ βάλεις κάγκελα στήν κούνια του, δέν θά τό ἀφήσεις νά κάνει ὅ,τι θέλει. Ἄν μεγαλώσει μετά καί ἔχει τίς ἀντιστάσεις του τότε τοῦ βγάζεις τά κάγκελα, δέν τό φοβᾶσαι.
«Τήν ἡμέρα τοῦ γάμου τους, οἱ νέοι πού ἀγωνίστηκαν νά ἐγκρατευθοῦν καί τό πέτυχαν καθώς ἠδύναντο, ἀκοῦνε τίς εὐχές καί βιώνουν τό μυστήριο ὡς τό πρῶτο μεγαλειῶδες θαῦμα στήν ζωή τους». Ναί, πολύ ὡραία φράση αὐτή: «Τό πρῶτο μεγαλειῶδες θαῦμα», τό θαῦμα τοῦ γάμου, διότι ὁ γά-μος εἶναι μυστήριο. Δέν εἶναι μία κουλτουριάρικη τελετή. Δέν εἶναι μιά φολκλορική παράσταση, ὅπου θά καλέσουμε καί τούς κινηματογραφιστές, νά «πάρουνε» τήν θεατρική αὐτή παράσταση. Εἶναι μυστήριο, δηλαδή ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἔρχεται...ἀλλά τό δεχόμαστε; Τό αἰσθανόμαστε; Εἶναι ἐρώτημα. Πόσοι τό αἰσθάνονται καί πόσες; Πόσοι προσεύχο-νται τήν ὥρα πού γίνεται τό μυστήριο; Πόσοι ζοῦν τό μυστήριο; Καί πόσοι τό βεβηλώνουν τό μυστήριο, ἀπ΄τήν ἄλλη μεριά. Ἔλεγα καί ἄλλη φορά, δέν εἶναι ἀνάγκη νά ’ρθοῦν οἱ Τοῦρκοι νά μᾶς βεβηλώσουν τίς ἐκκλησίες μας, τό κάνουμε μόνοι μας πιά. Μέ τό πῶς ντύνονται, πῶς δέν ντύνονται μᾶλλον οἱ ἄνθρωποι καί πάνε ἐκεῖ νά προσευχηθοῦνε τάχατες. Ἔχει γίνει μιά κοινωνική ἐκδήλωση.
Καί αὐτό τό ἀκοῦς πολλές φορές δυστυχῶς καί ἀπό ἀνθρώπους πού ὑποτίθεται εἶναι τῆς ἐκκλησίας. Καί ἕνας τέτοιος ἔλεγε, ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅπου μόλις εἶχε τελειώσει τό μυστήριο τοῦ Γάμου: «τί νά κάνω Πάτερ...κοινωνικές ὑποχρεώσεις».
«Ἔχω γάμο» σοῦ λέει. «Ἔχω νά πάω σέ γάμο». Το ’χουμε κάνει κοινωνική ὑποχρέωση, μά δέν εἶναι κοινωνική ὑποχρέωση. Εἶναι μυστήριο, ὅπως εἶναι μυστήριο ἡ Θεία Κοινωνία. Ὅπως εἶναι μυστήριο τό Ἅγιο Βάπτισμα. Δηλαδή εἶναι τρόπος, προσέξτε, νά πάρεις τό Ἅγιο Πνεῦμα, αὐτό θά πεῖ μυστήριο. Νά ἔχεις μετοχή στή ζωή τοῦ Θεοῦ. Πόσοι ἀπό αὐτούς πού πᾶνε στό μυστήριο θά τό αἰσθανθοῦνε αὐτό; Ἄν δέν ἔχεις τήν στοιχειώδη καθαρότη¬τα, τί Θεό θά πάρεις; Ὅσο Θεό παίρνει ἕνας πού πάει νά κοινωνήσει, ἀνεξομολόγητος, ἀναίσθητος. Ἐπειδή τοῦ το ’πε ἡ μάνα του, πού δέν ξέρει καί αὐτή τί τῆς γίνεται, ἤ ἐπειδή εἶναι Μεγάλη Πέμπτη καί εἶναι γιά τό «καλό», ἤ ἐπειδή εἶναι τό Μεγάλο Σάββατο τό βράδυ πού ἐπιτρέπεται γιά ὅλους. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ἐπιτρέπεται γιά ὅλους; Μεγάλο λάθος καί αὐτό.
συνεχίζεται ......
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_3240.html
http://anavaseis.blogspot.com/2010/06/blog-post_3240.html
Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου