«Ἡ Μαρτυρία τοῦ ἱερομονάχου π. Μάξιμου Καραβὰ ἡγουμένου τῆς Ι.Μ. Ἁγίας Παρασκευῆς – Πτολεμαΐδος» (Ὡς ἔκφραση ὁμολογίας πίστεως)

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Σήμερα, οι Ομολογητές είναι δυσεύρετοι, και το Ομολογιακό βίωμά τους εκλαμβάνεται (πολλές φορές) ως αίρεση ή σχίσμα ή και ως ανυπακοή στην επίσημη εκκλησία, όταν υπάρχει ο κυριαρχικός πέπλος της άγνοιας στο Ορθόδοξο πλήρωμα.

Πολλοί κληρικοί – μοναχοί ή λαϊκοί, αφοσιώνονται στα νοήματα του Ευαγγελίου, αλλά λίγοι θα εκφρασθούν στο ύψος μιας συνολικής Ορθόδοξης ευθύνης, Ομολογίας.

Όταν «η Εκκλησία διεξήγε σφοδρό αγώνα εναντίον των αιρετικών, η ονομασία «πατέρες» απεδόθη στους επιφανείς εκείνουν άνδρες, οι οποίοι δίδαξαν ορθοδόξως και συμμετέσχον ενεργώς σε μεγάλες συνόδους. Αυτούς άλλωστε ονομάζει «Πατέρας» και το δοξαστικό της Κυριακής των αγίων πατέρων, αφιερωμένο στους 318 Πατέρας της Α΄ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου ως και στους Πατέρας των άλλων Οικουμενικών Συνόδων. Έτσι βλέπουμε ότι στους πατέρας βρίσκομε τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας και την αυθεντία, οι οποίες αποτελούν θεμέλιο της πίστεώς μας. Γι’ αυτό και σ’ όλες τις Συνόδους απαντάται η φράσι∙ «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι» (αρχιμ. Ειρηναίος Ι. Χατζηεφραιμίδης, στην ομιλία του «ΜΕΛΕΤΗ ΠΑΤΕΡΩΝ» στο ΙΘ Γενικό Ιερατικό Συνέδριο, 18-20 Αυγούστου, που έγινε στην Ι. Μητρόπολι Φλωρίνης). Στο Ιερατικό εκείνο Συνέδριο, Ποιμαντικός διάλογος στην πραγματικότητα, με θέμα «Η εσωτερική ζωή του Ιερέως», τονίχθηκε όχι μόνο η «σιωπηλή ευγλωττία του αγίου βίου», αλλά και το ομολογιακό φρόνημα των Πατέρων, συστατικό του αγίου βίου.

Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος: Ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων.

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Μια από τις σπουδαιότερες προσωπικότητες της αρχαίας Εκκλησίας υπήρξε ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και συγγραφέας της ομωνύμου Καθολικής Επιστολής της Καινής Διαθήκης.

Ήταν Ιουδαίος την καταγωγή και σύμφωνα με την παράδοση, γιος του μνήστορος Ιωσήφ, ο οποίος ήταν παντρεμένος πριν μνηστευθεί την Παρθένο Μαρία και είχε χηρέψει. Είχε δε επτά παιδιά, τον Ιάκωβο, τον Ιωσή, τον Ιούδα, τον Σίμωνα ή Συμεών, την Εσθήρ, την Μάρθα και τη Σαλώμη, η οποία αργότερα έγινε η μητέρα των αποστόλων Ιακώβου και Ιωάννη.

Ο Ιωσήφ μετά τη χηρεία του μνηστεύτηκε, κατά θεία οικονομία, την Παρθένο Μαρία, για να μεγαλώσει τα παιδιά του, αλλά κυρίως να γίνει ο θετός πατέρας και ο προστάτης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και ο Ιάκωβος αναφέρεται ως Αδελφόθεος, αφού έζησαν μαζί κάτω από την ίδια στέγη σαν αδέλφια.

Ἄχ! πατρίδα μου γλυκιά...

Αχ! πατρίδα μου γλυκιά…

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πρέπει να είναι ευκαιρία για περισυλλογή και σκέψεις, όλων των Ελλήνων, κάθε ηλικίας. Για μιαν ακόμη φορά ενθυμούμεθα την ηρωική και πετυχημένη αντίσταση της γενιάς του 1940 στην απρόκλητη επίθεση που δέχθηκε από το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας. Η τότε γενιά απέδειξε την μέχρι αυτοθυσίας αγάπη της προς την γλυκιά Πατρίδα.

Στα περασμένα χρόνια ο ξενιτεμός από την Πατρίδα, ( Σημ. ονομάζεται και εκπατρισμός) παρά το ότι τις περισσότερες φορές ήταν για οικονομικούς κυρίως λόγους αναγκαίος, προκαλούσε έντονη νοσταλγία. Είναι χαρακτηριστικό το παραδοσιακό τραγούδι της Θεσσαλίας:

«Μισεύω (Σημ. ξενιτεύομαι) και τα μάτια δακρύζουν λυπημένα/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά δακρύζουν λυπημένα,/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά./ Στην ξενιτειά με στεναγμούς βραδιάζει ξημερώνει,/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά βραδιάζει ξημερώνει,/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά…./ Θα σ’ αγαπώ, θα σ’ αγαπώ ώσπου να ξεψυχήσω,/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά ώσπου να ξεψυχήσω,/ Αχ πατρίδα μου γλυκιά πόσο σ’ αγαπώ βαθιά».

Οἱ Ἕλληνες εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν

Οἱ Ἕλληνες εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφὴν

Γράφει ὁ κ. Ἀνδρέας Κεφαλληνιάδης, δάσκαλος

Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο θὰ δοῦμε μερικὰ θαυμάσια πράγματα ποὺ λέει ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Ὄχι μόνον οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἕλληνες ἔπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, καὶ κυρίως στὴν ἐποχὴ τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἂς δοῦμε λοιπὸν τὶς σχετικὲς ἀποδείξεις:

Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, διαβάζουμε ὅτι ὁ Νῶε εἶχε τρεῖς γιούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν Ἰάφεθ (Γέν. στ΄ 10). Ἀπὸ τοὺς τρεῖς, ὁ Σὴμ εἶναι ὁ πατέρας τῶν Σημιτικῶν λαῶν, δηλαδὴ Ἀράβων, Ἑβραίων, κ.λπ.. Ὁ Ἰάφεθ εἶναι ὁ πατέρας τῶν Εὐρωπαίων. Ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἰάφεθ ἦταν ὁ Ἰωύαν, ἀπὸ τὸν ὁποῖο κατάγονται οἱ Ἕλληνες. Τὸ ὄνομα Ἰωύαν σχετίζεται μὲ τοὺς Ἴωνες. Καὶ οἱ Ἴωνες ὡς γνωστὸν ἀποτελοῦν ἑλληνικὸ φῦλο. Ἑπομένως ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρεται ρητῶς στὴν καταγωγὴ τῶν Ἑλλήνων, δίνοντάς μας πολύτιμες ἱστορικὲς πληροφορίες γιὰ τὸ ἔθνος μας.

Στὸ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Δανιήλ», ὁ προφήτης Δανιὴλ παρομοιάζει τὸν Ἀλέξανδρο μὲ μονόκερο τράγο ποὺ κινεῖται τόσο γρήγορα, ὥστε δὲν πατᾶ στὴ γῆ. Ὁ τράγος νικᾶ ἕνα κριάρι, δηλαδὴ τὴν Μηδο-Περσικὴ Αὐτοκρατορία. Τὸ κέρατο τοῦ μονόκερου ὅμως σπάζει στὴν ἀκμὴ τῆς δόξας του καὶ τὴ θέση του παίρνουν τέσσερα μικρότερα κέρατα. Ἐδῶ ἀπεικονίζεται ὁ θάνατος τοῦ Ἀλέξανδρου καὶ οἱ τέσσερις διάδοχοι. Ἡ προφητεία αὐτὴ γράφτηκε 200 περίπου χρόνια πρὶν τὸν Μ. Ἀλέξανδρο καὶ ἐκπληρώθηκε μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια.

Ἐκεῖ πού γονάτισε ὁ Ἄξονας

Ἐκεῖ πού γονάτισε ὁ Ἄξονας

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

«Μνήμη τοῦ λαοῦ μου σέ λένε Πίνδο καί σέ λένε Ἄθω.

……………….

Τά θεμέλιά μου στά βουνά

καί τά βουνά σηκώνουν

οἱ λαοί στόν ὦμο τους

καί πάνω τους ἡ μνήμη καίει

ἄκαυτη βάτος!»

(Ὀδ. Ἐλύτη, «Ἄξιόν ἐστι»)

Σκαρφαλώνοντας στά ἀετοράχια τῆς Πίνδου, πού «θαρρεῖς τ’ ἀστέρια φιλοῦνε», συναντᾶ κανείς γαντζωμένο στά 1.728 μέτρα σέ μία ἐκπληκτική τοποθεσία μέ ἀπεριόριστη θέα στό ὄρος Λύγκος, μεταξύ τῶν κοινοτήτων Φιλιππαῖοι καί Σαμαρίνα Γρεβενῶν, τό ἐντυπωσιακό Μνημεῖο τῆς Ἀννίτσας. Τό ὕψωμα αὐτό κατά τίς ἐπιχειρήσεις τοῦ ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου τό 1940 χρησιμοποιήθηκε ὡς βάση ἐξορμήσεως τῶν ἐπιτιθέμενων ἑλληνικῶν τμημάτων. Στό ἀναθηματικό σύμπλεγμα δεσπόζει ὁ πανύψηλος μαρμάρινος λευκός σταυρός, πού βρίσκεται στήν κορυφή, γιά νά θυμίζει τό πέρασμα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ ἀπό τήν περιοχή αὐτή, τή διδαχή του, καθώς καί τήν προφητεία του: «Τό κακόν θά ἔλθῃ μέχρι τόν Σταυρόν καί δέν θά μπορέσῃ νά πάῃ κάτω. Μή φοβηθῆτε. Μή φύγετε ἀπό τά σπίτια σας». Ἡ ἐν λόγῳ προφητεία ἐκπληρώθηκε τό φθινόπωρο τοῦ 1940.

Πῶς ὅμως ἐκτυλίχθηκαν τά γεγονότα;

Θερμὴ συνάντηση Σιμωνόπετρας Ἐλισσαίου μὲ τὸν βασικὸ χρηματοδότη του ΨευδοΚιέβου.

Κατά την επίσκεψη του ΨευδοΚιέβου στο προδομένο Περιβόλι της Παναγίας είδαμε τον Αντρέι Ματσόλα, επιχειρηματία ζυθοποιό, να σφιχταγγαλιάζεται με τον ηγούμενο της Σίμωνος Πέτρας Ελισσαίο. Ο Αντρέι Ματσόλα μαζί με τον αδελφό του Ρόμαν Ματσόλα, βουλευτή στον συνασπισμό του Πέτρο Ποροσένκο, έκανε διεισδυτικές ενέργειες στο Άγιον Όρος τουλάχιστον από το 2013. Υπάρχουνε στοιχεία τα οποία εμφανίζουν τον Ματσόλα – παλαιότερα βασικό χορηγό του ψευδοπατριαρχείου Κιέβου του Φιλάρετου και σήμερα του Επιφάνιου Ντουμένκο- να «ευεργετεί» Μονές του Αγίου Όρους! Δείτε εγκαρδιότητες. Δείτε χαρές και πανηγύρια.

Τους ψευτοκληρικούς συνόδευαν ο Μιλήτου Απόστολος και ο πολιτικός διοικητής Αλκιβιάδης Στεφανής. Οι παραβάτες αντήλλαξαν δώρα και τέλεσαν προσευχή δοξολογίας στον κύριο ναό της Μονής. Ο Ελισσαίος έβγαλε τα ιερά λείψανα της Μονής και ο ΨευδοΚιέβου φωτογραφήθηκε να τα ασπάζεται.

Εἶναι καλό νά βλέπουμε ταινίες (ἔργα) γιά τόν Χριστό;

❈ *Ἐρώτηση*: Εἶναι καλό νά βλέπουμε ταινίες (ἔργα) γιά τόν Χριστό;

*Ἀπάντηση*: Αὐτοί πού παίζουν στίς ταινίες εἶναι Ὀρθόδοξοι; Τό πρῶτο πού ἔχουμε νά ποῦμε... Εἶναι πνευματικοί ἄνθρωποι; Μεγάλο ἐρωτηματικό... Καί πῶς μπορεῖς νά εἶσαι πνευματικός ἄνθρωπος, ἐάν δέν εἶσαι Ὀρθόδοξος, ἀφοῦ δέν ἔχεις τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, δέν εἶσαι βαπτισμένος δηλαδή;

Καί μόνο αὐτό μπορεῖ νά μᾶς δώσει τήν ἀπάντηση...

28 Ὀκτωβρίου. † ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Τερεντίου, Νεονίλλης, Εὐνίκης καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων· Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου. Τῶν ἐν Ῥεθύμνῃ τεσσάρων νεομαρτύρων (†1824). ᾿Εθνικὴ ἑορτὴ ἐπὶ τῷ νικηφόρῳ τῶν Ἑλλήνων ἐν Βορείῳ ᾿Ηπείρῳ πολέμῳ (1940). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμβρίου (Ἑβρ. θ´ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.