Περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν ἑτεροδόξων († Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Ω ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τὴ καρδία ....ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμᾶς! Περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν ἑτεροδόξων († Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος), 21-4-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τό κοσμικό πνεῦμα καί ἡ σωτηρία μας, Αγ. Παΐσίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό κοσμικό πνεῦμα καί ἡ σωτηρία μας, Αγ. Παΐσίου, 20-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ πνευματικὴ χαρὰ ἔχει στάδια; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 22-4-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 22-4-2024 

https://www.youtube.com/live/VV89KdcdYLU?si=7Pobt1IYCGT-kSz6

Πῶς θὰ σωθοῦμε-Σόδομα καὶ Γόμορρα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς θὰ σωθοῦμε-Σόδομα καὶ Γόμορρα, 20-4-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὴν ταπείνωση

Ο άγιος Παΐσιος για την ταπείνωση

Ιερομόναχος Ισαάκ

Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε για την ταπείνωση: «Δεν αρκεί μόνο να διώχνουμε τους λογισμούς υπερηφανείας, αλλά να σκεφθούμε την θυσία και τις ευεργεσίες του Θεού και την δική μας αχαριστία. Τότε η καρδιά μας, και γρανιτένια να είναι, ραγίζει. Όταν ο άνθρωπος γνωρίση τον εαυτό του, τότε του γίνεται κατάσταση η ταπείνωση. Ο Θεός έρχεται και κατοικεί μέσα στον άνθρωπο και η ευχή λέγεται μόνη της». Η αυτογνωσία οδηγεί στην ταπείνωση και αποτελεί «το θεμέλιο, την ρίζα και την αρχή πάσης αγαθοσύνης» (Αβ. Ισαάκ).

Επιθυμούσε και μετά την κοίμησή του να τον συνοδεύη η ταπείνωση. Είπε εξομολογητικά σε κάποιον πριν από την κοίμησή του: « Όταν πεθάνω να με πετάξετε στο ρέμα της Αγίας Παρασκευής να με φάνε τα σκυλιά». Παλαιότερα είχε πει: «Θα ευχόμουν τα οστά μου να βγουν μαύρα για να πη ο κόσμος: “Αυτός τέλος πάντων ήταν ο Παΐσιος;”. Έτσι δεν θα μας τιμήσουν οι άνθρωποι».

Για να αποφύγη τις εκδηλώσεις τιμής κατά την κηδεία του, αλλά και στην συνέχεια, επιθυμούσε να κοιμηθή και να ταφή αφανώς στο Άγιον Όρος. Αλλά, όταν πληροφορήθηκε ότι το θέλημα του Θεού ήταν διαφορετικό, ταπεινά υπάκουσε και έκοψε και την τελευταία επιθυμία του. Μόνο ζήτησε να μην κληθή κανείς στην κηδεία του.

Αἰκατερίνη Λύτρα καὶ ὁ ρόλος της στὴν διακονία τοῦ θελήματος καὶ τῆς ἀποστολῆς τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΛΥΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η Αικατερίνη Λύτρα την εποχή που βίωσε τα πρώτα θαύματα του Αγίου Ραφαήλ

Η Αικατερίνη Λύτρα είναι μια από τις πιο άγνωστες προσωπικότητες μεταξύ εκείνων που διαδραμάτισαν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην διακονία του θελήματος και της αποστολής των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης. Ο προσεκτικός μελετητής των Πηγών ωστόσο, θα βρει σημαντικές αναφορές στην βιβλιογραφία για εκείνη. Παρακάτω έχουμε συγκεντρώσει αυτές τις αναφορές, που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τα πιο επίσημα και υπεύθυνα πρόσωπα και τους φορείς που σχετίστηκαν με την Ιερά υπόθεση των Καρυών της Λέσβου και της αποκαλύψεως των νεοφανών Αγίων.

Βιβλίο:«ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ»

Τα θαύματα των Αγίων της Θερμής Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης

του Φωτίου Κόντογλου.

Εκδόσεις Αστήρ (νυν εκδόσεις Παπαδημητρίου).

Αθήνα, 1962. (ημ/νία 1ης εκδόσεως του βιβλίου)

- Στη σελίδα 39: Στο κεφάλαιο όπου ο Φ. Κόντογλου εκθέτει τον τρόπο με τον οποίο κατά το έτος 1960 πληροφορήθηκε για τα θαυμαστά γεγονότα της Θερμής Λέσβου αναφέρει τους σπουδαιότερους από τους, ευλαβείς και αξιόπιστους κατ’ αυτόν, αυτόπτες μάρτυρες των θαυμάτων και εκείνους που αξιώθηκαν να δουν και να βιώσουν οι ίδιοι όνειρα ή οράματα. Μία εκ των 20 προσώπων που ονομαστικά αναφέρονται είναι και η Αικατερίνη Λύτρα.

- Στη σελίδα 126: Αναφέρεται η παραγγελία που εδόθη σε όνειρο στην Μαρία Μπαλαμπάνη, κάτοικο Παμφίλων, να πει στον Παναγιώτη Λύτρα (σύζυγο της Αικατερίνης Λύτρα) να ανέβει να προσκυνήσει στις Καρυές και θα γιατρευτεί, κάτι το οποίο εκείνος έκανε (τον Μάιο του 1960) και πράγματι θεραπεύτηκε. Το γεγονός αυτό αναφέρεται και στο 1ο βιβλίο της Αικατερίνης Λύτρα «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις» ως η πρώτη επίσκεψη της χάριτος του Αγίου Ραφαήλ στην οικογένειά της και ως αφετηρία των μετέπειτα θαυμαστών γεγονότων.

- Στη σελίδα 131: Αναφέρεται ο κ. Παναγιώτης Λύτρας να δίνει χρήματα για τις ανασκαφές, την ημέρα που τελείωσαν τα χρήματα και μετά από λίγες μέρες να ξαναδίνει.

- Στις σελίδες 150-151: Η ίδια η Αικατερίνη Λύτρα διηγείται περιληπτικά τις πρώτες θαυμαστές πνευματικές της εμπειρίες, που οδήγησαν στην μεταστροφή της από κοσμική και κάπως ματαιόδοξη γυναίκα σε πιστή και ταπεινή χριστιανή, γεγονότα που άφησαν έκπληκτους τους συγχωριανούς της. Τα γεγονότα αυτά, τα οποία, αργότερα, με την επιμέλεια του Φ. Κόντογλου συγκεντρώθηκαν και καταγράφτηκαν, απετέλεσαν το θέμα του 1ου βιβλίου της Αικατερίνης Λύτρα με τίτλο «Η εν Χριστώ θαυμαστή μεταμόρφωσις». Επισημαίνει, επίσης, στο σημείο αυτό, ο κ. Κόντογλου και το γεγονός ότι η οικογένεια της Αικ. Λύτρα ήταν τότε αρκετά εύπορη, κάτι το οποίο ήταν πανθομολογούμενο την εποχή εκείνη.

- Στη σελίδα 168: Στο κεφάλαιο «Φοβερά και εξαίσια», ο Φ. Κόντογλου συνεχίζει να εξιστορεί περιληπτικά το θαύμα της εν Χριστώ ψυχικής μεταμορφώσεως της Αικ. Λύτρα, που είχε αναστατώσει τα Πάμφιλα, αναφέροντας και ότι ο Άγιος Ραφαήλ της έδωσε εντολή να ενδυθεί σεμνά, να χαρίσει στους φτωχούς τα πολυτελή φορέματά της και να δώσει τα πρώτα χρήματα για να χτιστεί το Μοναστήρι Του. Επίσης, της έδωσε εντολή να επισκεφθεί ορισμένους πλουσίους της Μυτιλήνης αναφέροντάς τους το μήνυμά Του να δώσουν χρήματα για την ανέγερση της Μονής Του. (Στα βιβλία της Αικατερίνης Λύτρα, επεξηγείται από τον Άγιο Ραφαήλ ότι ένας από τους λόγους που επέλεξε την Αικατερίνη Λύτρα για την εν Χριστώ αποστολή της, ότι επειδή ήταν πολύ ευκατάστατη όλοι θα πίστευαν στην ανιδιοτέλεια και καθαρότητα των κινήτρων της όταν θα έκανε έρανο υπέρ της ανεγέρσεως της Μονής). Αναφέρονται και μερικές από τις αποκαλύψεις που έκανε ο Άγιος Ραφαήλ στην Αικ. Λύτρα, όπως το ότι οι Καρυές είναι δεύτερος Γολγοθάς, διότι έχει ποτιστεί με αίμα πολλών μαρτύρων και ότι στη Μονή Του πολλοί θα θεραπευτούν και ότι πολλοί άπιστοι θα πιστέψουν.

Περὶ κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μετὰ τῶν ἑτεροδόξων († Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας. Ή πιστεύομεν ότι είμεθα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ή δεν πιστεύομεν. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, πεποιθυία ότι αύτη και μόνη είνε το Σώμα του Χριστού, ο στύλος και το εδραίωμα της Αληθείας, το Ταμείον της Χάριτος, το Εργαστήριον της Σωτηρίας, ενδιαφέρεται μεν ζωηρότατα περί της εις αυτήν επιστροφής των πεπλανημένων, αδιαφορεί όμως τελείως περί των εσωτερικών αυτών ζητημάτων, εν όσω ούτοι μένουν εν τη πλάνη. Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος ηθέλησε να θεσπίση κοινόν εορτασμόν, αλλά διά τα μέλη της Εκκλησίας, ουχί διά τους εκτός αυτής ευρισκομένους. Δεν συνεζήτησεν ούτε μετά των Γνωστικών, ούτε μετά των Μαρκιωνιτών, ούτε μετά των Μανιχαίων, ούτε μετά των Μοντανιστών, ούτε μετά των Δονατιστών, ίνα εύρη βάσιν συνεννοήσεως περί κοινών εορτασμών. Και ότε βραδύτερον απεκόπησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας οι Αρειανοί, οι Νεστοριανοί, οι Μονοφυσίται, οι Εικονομάχοι κλπ. κλπ., η Εκκλησία ουδέποτε διενοήθη να προέλθη εις συνεννοήσεις μετ’ αυτών προς θέσπισιν κοινού εορτασμού είτε του Πάσχα είτε οιασδήποτε άλλης εορτής.

Ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ στοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς θλίψεις

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

Ὅταν θέλεις ν’ ἀρχίσεις κάποια θεάρεστη ἐργασία, πρῶτα νὰ ἑτοιμασθεῖς ἐνάντια στοὺς πειρασμοὺς ποὺ θὰ σὲ βροῦν, καὶ μὴ διστάσεις καθόλου. Γιατί ὁ ἐχθρὸς ἔχει συνήθεια, ὅταν δεῖ κάποιον νὰ ξεκινᾶ μὲ θερμὴ πίστη ἕνα καλὸ καὶ σωτήριο ἔργο, νὰ τὸν ἐμποδίζει μὲ ποικίλους καὶ φοβεροὺς πειρασμούς, γιὰ νὰ φοβηθεῖ ἀπ’ αὐτούς, καὶ νὰ ψυχρανθεῖ ἡ καλὴ προαίρεσή του, ὥστε νὰ μὴν ἔχει πιὰ καμιὰ ἐπιθυμία νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὴ θεάρεστη ἐργασία. Ὄχι βέβαια, διότι ἔχει τέτοια δύναμη ὁ ἐχθρός –γιατί, ἂν εἶχε, κανεὶς δὲ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ κάνει τὸ καλό– ὅμως τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ὅπως ἔχουμε μάθει ἀπὸ τὴν περίπτωση τοῦ δίκαιου Ἰώβ.

Σὺ λοιπὸν ἑτοίμασε τὸν ἑαυτό σου, ὥστε νὰ συγκρουσθεῖς μὲ γενναιότητα μὲ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἀντίκεινται στὶς ἀρετές, καὶ τότε μόνο νὰ ξεκινήσεις τὴ θεάρεστη ἐργασία σου. Ἂν δὲν προετοιμασθεῖς καλὰ γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν... πειρασμῶν, μὴν ξεκινήσεις τὴν ἐργασία τῶν ἀρετῶν. (19)

Ὅπως πλησιάζουν τὰ βλέφαρα τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, ἔτσι καὶ οἱ πειρασμοὶ εἶναι κοντὰ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ αὐτὸ τὸ οἰκονόμησε ὁ Θεὸς νὰ εἶναι ἔτσι, μὲ σοφία, γιὰ νὰ ἔχουμε ὠφέλεια• γιὰ νὰ κρούεις δηλαδὴ ἐπίμονα, ἐξ αἰτίας τῶν θλίψεων, τὴ θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ νὰ μπεῖ μέσα στὸ νοῦ σου, μὲ τὸ φόβο τῶν θλιβερῶν πραγμάτων, ὁ σπόρος τῆς μνήμης τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ πᾶς κοντά του μὲ τὶς δεήσεις, καὶ νὰ ἁγιασθεῖ ἡ καρδιά σου μὲ τὴ συνεχῆ ἐνθύμησή του. Καὶ ἐνῶ ἐσὺ θὰ τὸν παρακαλεῖς, αὐτὸς θὰ σὲ ἀκούσει. (25)

Γιὰ νὰ μὴ χάσεις τὴν ἐμπιστοσύνη σου καὶ τὴν ἀφοσίωσή σου στὸ Θεό, γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς οἰκονόμησε νὰ εἶσαι στὶς θλίψεις καί, ἀκόμη, γιὰ νὰ μὴν ξεστρατίσεις ἀπὸ τὸ δρόμο του καὶ προκαλέσεις τὴ δίκαιη ὀργή Του, ὁπότε θὰ σὲ τιμωρήσει καί, ἅμα δὲ μετανοήσεις, θὰ σὲ ἐξολοθρέψει καὶ θὰ χάσεις τη χάρη τῆς παρουσίας Του. Σκέψου ἀκόμη τι ἀσέβεια καὶ τί πολλὲς βλάσφημες καὶ ἀκατονόμαστες ἐνέργειες φέρνει στὴ ζωή μας ἡ εὐημερία καὶ ἡ καλοπέραση καὶ ἡ ἔλλειψη τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ λοιπόν, καὶ μὲ τὰ παθήματά μας καὶ μὲ τὰ διάφορα λυπηρὰ πράγματα ποὺ ἔρχονται, ἐπαυξάνει τὴν ἐνθύμησή Του στὴν καρδιά σου, καὶ ἀπὸ τὸ φόβο τῶν δυσάρεστων σὲ ξυπνάει γιὰ νὰ κρούσεις τὴν πύλη τῆς εὐσπλαχνίας Του• καὶ μ’ αὐτὴ τὴν αἰτία σὲ ἀπολυτρώνει ἀπὸ τὰ θλιβερὰ καὶ σπέρνει μέσα στὴν καρδιά σου τὴ θεϊκὴ ἀγάπη. Καὶ ἀφοῦ βάλει μέσα σου τὴν ἀγάπη, σὲ φέρνει κοντὰ καὶ σὲ τιμᾶ μὲ τὸ χάρισμα τῆς υἱοθεσίας, καὶ σοῦ φανερώνει τὴν πλούσια χάρη Του.

Πῶς ἀλλιῶς θὰ γνώριζες ὅτι προνοεῖ καὶ νοιάζεται γιὰ σένα μὲ ἀγάπη καὶ σὲ φροντίζει, ἂν δὲν ἔρχονταν καταπάνω σου οἱ θλίψεις; Διότι κυρίως μὲ τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη εἶναι δυνατὸ νὰ πληθυνθεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή σου καὶ νὰ τὴ γεμίσει. Αὐτὰ σὲ κάνουν νὰ γνωρίσεις τὰ χαρίσματά Του καὶ φέρνουν στὴ μνήμη σου τὴν πολλὴ πρόνοια ποὺ ἔχει γιὰ σένα. Ὅλα αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀγαθὰ γεννιοῦνται ἀπὸ τὰ λυπηρά, γιὰ νὰ μάθεις νὰ εὐγνωμονεῖς γιὰ ὅλα τὸ Θεό.

Ἡ θαυματουργική εἰκόνα τῆς Παναγίας Γουμένισσας

Φυλάσσεται στην ομώνυμη Ιερή Μονή στην Γουμένισσα του Κιλκίς.

Η Ιερά Μονή της Παναγίας Γουμένισσας, είναι από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και ήταν η αφορμή για να γεννηθεί η ομώνυμη πόλη της Γουμένισσας.

Ιδρύθηκε το 14ο αιώνα, το 1346 με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου παραχωρήθηκε στην Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και από το 1951 έγινε ανεξάρτητη.

Τί νομίζετε ὅτι εἶναι τὰ κοινόβια;

Τί νομίζετε ὅτι εἶναι τὰ κοινόβια;

Δὲν καταλαβαίνετε, ὅτι εἶναι ἕνα σῶμα ὅλοι,

καὶ ὅτι καθένας εἶναι μέλος τοῦ ἄλλου;

Ὅσοι διοικοῦν εἶναι ἡ κεφαλή.

Ὅσοι προσέχουν καὶ διορθώνουν εἶναι τὰ μάτια.

Ὅσοι ὠφελοῦν μὲ λόγο, εἶναι τὸ στόμα.

Αὐτιὰ εἶναι ὅσοι ὑπακούουν.

Χέρια εἶναι ὅσοι δουλεύουν.

Πόδια οἱ αποκρισάριοι κι οἱ διακονητές.

[Ἀποκρισάριοι λέγονται οἱ μοναχοὶ

ποὺ ἀντιπροσωπεύουν τὸ μοναστήρι τους

στὶς ἐξωτερικὲς ὑποθέσεις του]

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ, 22-4-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ Τ. ΔΩΡΩΝ/ΑΓ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ, 22-4-2024

https://www.youtube.com/live/VoRT9ovTyEg?si=xwfeK74yZufpLmIW

εἶδε νοερὰ τὸν Ἅγιο Σάββα μέσα σὲ ἕνα σύννεφο νὰ ἀνεβαίνει ψηλὰ στὸ τέμπλο τοῦ ναοῦ ...

7 Απριλίου κοιμήθηκε ο Άγιος Σάββας ο Νέος, ο εν Καλύμνω (κατά το παλαιό ημερολόγιο, αντιστοιχεί με την 25η Μαρτίου)

Την ώρα που η ψυχή του Αγίου έφευγε προς τον Κύριο, γινόταν Αγρυπνία στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στην Κάλυμνο.

22 Ἀπριλίου. Δευτέρα πρὸ τῶν Βαΐων. Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Συκεώτου (†613). Ναθαναὴλ ἀποστόλου (α΄ αἰ.), Θεοχάρους καὶ Ἀποστόλου ὁσίων τῶν ἐν Ἄρτῃ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα. Τριθέκτης (Ἡσαΐας ΜΗ´ 17-22, ΜΘ´ 1-4).

Ησ. 28,17          καὶ θήσω κρίσιν εἰς ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλεημοσύνη μου εἰς σταθμούς, καὶ οἱ πεποιθότες μάτην ψεύδει· ὅτι οὐ μὴ παρέλθῃ ὑμᾶς καταιγίς,

Ησ. 28,17                  Θα θέσω την δικαιοσύνην μαζή με την ελπίδα, το δε έλεός μου θα είναι πλούσιον. Και σεις, που έστηρίξατε την πεποίθησίν σας στο ψεύδος, ματαίως ηλπίσατε, ότι δεν θα επέλθη εναντίον σας η καταιγίς.