282. Όποιος προσεύχεται παραμένει ατρωτος απο τούς εχθρούς του, Εὐεργετι...

Ἡ ταπείνωση τῆς Θεοτόκου Α- Περί ταπεινοφροσύνης, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου/ Ἡ εὐτέλεια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ταπείνωση τῆς Θεοτόκου Α- Περί ταπεινοφροσύνης, Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου/ Ἡ εὐτέλεια τῆς ἀνθρώπινης φύσεως,15-8-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ συγκατάθεση στόν ἐμπαθῆ λογισμό εἶναι ἁμαρτία- ἡ νεύση τοῦ νοῦ στήν ἡδονή, Ἁγ. Θεοδώρου Ἐδέσσης-100 ψυχωφελῆ κεφάλαια (Κέφ.19), Φιλοκαλία Β' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ συγκατάθεση στόν ἐμπαθῆ λογισμό εἶναι ἁμαρτία- ἡ νεύση τοῦ νοῦ στήν ἡδονή, Ἁγ. Θεοδώρου Ἐδέσσης-100 ψυχωφελῆ κεφάλαια (Κέφ.19), Φιλοκαλία Β' τόμος, 14-8-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

5. “Let the news ... as if they did not exist”, st. Nikodemos "Unseen W...

«Ἀπὸ τὴν Πολιορκία τῶν Βέβηλων Ἀβάρων στὴ Σωτήρια Ἐπέμβαση τῆς Ὑπέρμαχου Στρατηγοῦ καὶ τὸ πῶς ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος ἔγινε ὁ Ἐθνικὸς ὕμνος τοῦ Γένους».

Τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» ὡς Ἐθνικὸς Ὕμνος τὴν Παναγία, πρὸς τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, ἀποτείνεται τὸ θαυμάσιο βυζαντινὸ τροπάρι «Τὴ ὑπερμάχω Στρατηγῷ», ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι ὁ ἐθνικὸς ὕμνος τοῦ ἀγωνιστικοῦ Βυζαντίου.

Καὶ σὰν ἐθνικό μας ὕμνο ἔπρεπε νὰ τὸ κρατήσει καὶ ἢ ἀπελευθερωμένη Ἑλλάδα τοῦ 21, ἂν οἱ λόγιοι καὶ οἱ πολιτικοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν τὴν ὀξυδέρκεια νὰ καταλάβουν τὴ σημασία ποὺ παίρνει ἡ Παράδοση στὴ ζωὴ τῶν ἐθνῶν καὶ δὲν ἔβλεπαν τὴν κλασικὴ Ἑλλάδα νὰ ἑνώνεται ἠθικὰ καὶ ἱστορικὰ μὲ τὸ ἀπελευθερωμένο Ἔθνος, δίχως τὴν ἔνδοξη καὶ μεγαλόπρεπη περίοδο τῆς Βυζαντινῆς χιλιετίας ποὺ μεσολάβησε καὶ σφυρηλάτησε τὴ νέα μας Ἑλληνοχριστιανικὴ συνείδηση. Δῆτε ὅμως. Αὐτὸ ποὺ δὲν ἔκαμε τὸ μεταεπαναστατικὸ κράτος τὸ ἔκαμε μόνος του ὁ Ἑλληνικὸς Λαός.

Ἔτσι κάθε φορὰ ποὺ ἕνα μεγάλο γεγονὸς τρικυμίζει τὴ ψυχή μας, τὸ βυζαντινὸ τροπάρι αὐθόρμητα ἀνεβαίνει στὰ χείλη μας καὶ σμίγει μὲ τοὺς στίχους τοῦ Σολωμοῦ. Καὶ πάλι αὐθόρμητα κάθε φορὰ ποὺ ἕνα ὑπόδουλο τμῆμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἑνώνεται μὲ τὴν ἑνιαία ἐλεύθερη πατρίδα, ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἀλληλοχαιρετᾶται μὲ τὴ θρησκευτικὴ φράση «Χριστὸς Ἀνέστη».

~Στρατής Μυριβήλης~

Σαν σήμερα την νύχτα της 6ης προς 7η Αυγούστου, κι ενώ οι Άβαροι ήταν προ των πυλών κι ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε το λαό στην αντίσταση.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ἡ προέλευση τῶν χρηματικῶν προσφορῶν σέ Μοναστήρια.

(Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά γενναῖες χρηματικές προσφορές σέ Μοναστήρια, ὅταν αὐτές προέρχονται ἀπό πλούσιους ψευτοενθουσιασμένους ἤ ἀπό ἀντίχριστους).

Τό μοναστήρι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἔγινε μέ πολλούς κόπους, μέ ἱδρῶτα καί μεγάλο ἀγῶνα, διότι ἔτσι ἤθελε ὁ ἅγιος Πορφύριος.

Ἐάν καί ἔπρεπε νά βρεθοῦνε πάρα πολλά λεφτά, ἐντούτοις ὁ Ἅγιος ἀρνήθηκε τά χρήματα πού πρόσφεραν κάποιοι πλούσιοι ἄνθρωποι. Μέ διάκριση, δεχόταν χρήματα μόνο ἀπό αὐτούς πού ἤθελε.

Σὲ «ἦχο βαρὺ» ἡ Μητρόπολη Πάφου.

Οι ψάλτες της Πάφου «αδειάζουν» τον Αρχιεπίσκοπο και τάσσονται υπέρ του Τυχικού, παρά το κλίμα τρομοκρατίας που έχει επιβάλει ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος

Αναστασίου Γεώργιος, Θεολόγος

Αθήνα, 31 – 7 – 2025

Σε μία πολύ σημαντική κίνηση υπέρ του κανονικού Μητροπολίτη τους, του Μητροπολίτη Πάφου Τυχικού, προχώρησε σύσσωμος ο ιεροψαλτικός κόσμος της Πάφου αποστέλλοντας προ ημερών δύο σημαντικές επιστολές στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και στην Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου με τις οποίες εμμέσως πλην σαφώς τα “ψέλνει” στον Αρχιεπίσκοπο και τάσσεται υπέρ της επανόδου του Τυχικού.

Τις επιστολές υπογράφουν περισσότεροι από 100 ψάλτες, αναγνώστες και σπουδαστές της εκκλησιαστικής Μουσικής της Σχολής της Μητρόπολης, δηλαδή σχεδόν όλος ο ιεροψαλτικός κόσμος της Πάφου.

Η σπουδαιότητα των επιστολών έγκειται όχι μόνο στο περιεχόμενό τους αλλά κυρίως στο ότι οι ψάλτες με την ενέργειά τους αυτή αψήφισαν το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος αντικανονικά και παράνομα έχει εγκατασταθεί ως Τοποτηρητής στη Μητρόπολη Πάφου. Είναι πλέον γνωστό ακόμα και στους εκκλησιαστικούς κύκλους της Ελλάδας ότι όποιος κληρικός της Πάφου τολμήσει να εκφραστεί υπέρ του Τυχικού μπαίνει στο στόχαστρο του Τοποτηρητή με δυσμενείς για τον κληρικό συνέπειες. Το ότι οι ψάλτες τόλμησαν να υπογράψουν δύο επιστολές υπέρ του Τυχικού, περιφρονώντας τις συνέπειες που μπορεί να υποστούν, πολλαπλασιάζει τη σπουδαιότητα της ενέργειάς τους, καταδεικνύει το γνήσιο εκκλησιαστικό τους ήθος και φανερώνει τη γνησιότητα και αξιοπιστία της μαρτυρίας τους.

Στην επιστολή τους προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη οι Παφίτες ιεροψάλτες θεωρούν την έκπτωση του Μητροπολίτη Τυχικού ως «πειρασμό του διαβόλου, ο οποίος επιχειρεί να ενσπείρει στους κόλπους της Εκκλησίας την διχόνοια και τη διαίρεσιν».

Ακολούθως αναφέρονται συνοπτικώς στην προσπάθεια του Μητροπολίτου Τυχικού για την πνευματική ανόρθωση της Μητρόπολης Πάφου και ιδιαιτέρως σε «όσα αφορούν τους ιεροψάλτας και την πατρώαν μουσικήν εν γένει».

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: Ἡ κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

Ἀπέστειλε πάλιν εἰς αὐτὴν τὸν ἀρχάγγελον Γαβριὴλ γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλη τὴν ἔνδοξον ἐκδημίαν της, καθὼς ἄλλοτε τὴν θαυμαστὴν αὐτῆς σύλληψιν.

Τὴν ἐπεσκέφθη λοιπὸν ὁ ἀρχάγγελος καὶ τῆς ἐπέδωσε ἕνα κλάδον φοίνικος, σύμβολον τῆς νίκης, τὸ ὁποῖον εἶχε ἄλλοτε χρησιμοποιήσει ὁ λαὸς ὑποδεχόμενος εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ τὸν Υἱόν της, τὸν νικητὴν τοῦ θανάτου καὶ ἐξολοθρευτὴν τοῦ Ἅδου.

Ὁμοίως καὶ τώρα ὁ Γαβριὴλ δίδει αὐτὸν τὸν κλάδον εἰς τὴν Παρθένον, ὡς σύμβολον τῆς νίκης κατὰ πάντων τῶν δεινῶν καὶ τῆς καταλύσεως τοῦ θανάτου, λέγοντας· «Ὁ Κύριος καὶ Υἱός σου σὲ προσκαλεῖ: Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἔλθης πλησίον μου, ὦ καλὴ μῆτερ μου ( Ἆσμ. ἀσμ. β΄, 10 καὶ 13).

Γιὰ τοῦτο μὲ ἀπέστειλε πάλι νὰ σοῦ ἀνακοινώσω, ὦ «εὐλογημένη ἐν γυναιξί», ὅτι σήμερα θὰ εὐφράνης, ὦ Κεχαριτωμένη, τὶς οὐράνιες στρατιὲς μὲ τὴν ἄνοδόν σου καὶ θὰ λαμπρύνης περισσότερον τὶς ψυχὲς τῶν ἁγίων, καθὼς ἔπλησες εὐφροσύνης τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν γῆν. Ἀγάλλου καὶ σὺ μαζί τους καθὼς ἄλλοτε τὸ εἶχες φανερώσει, διότι ἀπὸ τώρα θὰ σὲ μακαρίζουν εἰς τοὺς αἰῶνας ὅλα τὰ λογικὰ κτίσματα, «πᾶσαι αἱ γενεαί». «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ».

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 38-42 και κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 27-28

Κεφ.Ι΄ 38᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

Κεφ.ΙΑ΄ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. Ι΄ 38 Και ενώ ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές Του και όσους Τον ακολουθούσαν προχωρούσαν με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ, μπήκε Αυτός σε ένα χωριό. Και κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Μάρθα Τον υποδέχθηκε στο σπίτι της.

Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Προς Φιλιππησίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 5-11

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

5 Εφόσον δηλαδή είστε μαθητές και δούλοι του Ιησού Χριστού, πρέπει να μιμηθείτε την ταπείνωση και την αυταπάρνησή Του. Ας υπάρχει λοιπόν μέσα σας αυτό το φρόνημα της ταπεινώσεως και αυταπαρνήσεως που είχε κι ο Ιησούς Χριστός.

"Ἡ Θεία Λειτουργία", ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, "ἐπιτελεῖται πρῶτον....

❈ "Ἡ Θεία Λειτουργία", ἔλεγε ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, "ἐπιτελεῖται πρῶτον, εἰς δόξαν καί αἶνον στόν Μεγάλο Θεό καί Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστό καί εἰς μνήμη τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ κατά τό γεγραμμένο, "τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν" (Λουκ. 22,19).

15 Αὐγούστου. † Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς, 15 Αὐγούστου (Φιλιπ. β´ 5-11).

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.

Φιλιπ. 2,6           ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,

Φιλιπ. 2,6                 Ο Χριστός δηλαδή καίτοι είχε την αυτήν ουσίαν και τα αυτά άπειρα ιδιώματα με τον Θεόν και ως ζωντανή, αυτουσία και απαράλλακτος εικών του Θεού υπήρχε εν μορφή Θεού, δεν εθεώρησε, ότι έχει εξ αρπαγής το να είναι ίσος με τον Θεόν. (Δι' αυτό δε και δεν εφοβήθη να αποθέση κατά συγκατάβασιν και οικονομίαν δι' ημάς την δόξαν της θεότητός του),