Ποιὲς ἀμοιβὲς δίνουν στὴν μέλλουσα ζωὴ ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Ἑωσφόρος στοὺς ὀπαδούς τους; Ε', Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ποιὲς ἀμοιβὲς δίνουν στὴν μέλλουσα ζωὴ ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Ἑωσφόρος στοὺς ὀπαδούς τους; Ε'-Στὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Μελέτη 34η, 25-6-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ποιὲς ἀμοιβὲς δίνουν στὴν παροῦσα ζωὴ ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Ἑωσφόρος στοὺς ὀπαδούς τους; Δ' , Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ποιὲς ἀμοιβὲς δίνουν στὴν παροῦσα ζωὴ ὁ Χριστὸς καὶ ὁ Ἑωσφόρος στοὺς ὀπαδούς τους; Δ'-Στὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Μελέτη 34η, 24-6-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

α) «Ἁγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιὸς εἰμὶ» β) Τὸ εἴδωλο τοῦ ἑαυτοῦ μας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γιατί δέν δέχθηκαν καί δέν δέχονται τόν Κύριο; «Ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα» (ἀπόσπασμα)

 

α) «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν·» β) «ἐχθροὶ τόῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ»Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Απόσπασμα_α) «Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν·» (Ἰω. 15, 20) β) «ἐχθροὶ τόῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοί αὐτοῦ» (Μάτθ.10.36) , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ συγκατάθεση στὸν λογισμὸ ὁδηγεῖ στὴν ἁμαρτία , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

_α) Ὁ ἑωσφόρος πρὶν τὴν πτώση του β) Ἡ πλάνη τοῦ αὐτονομημένου ἀνθρώπου , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Απόσπασμα_α) Ὁ ἑωσφόρος πρὶν τὴν πτώση του β) Ἡ πλάνη τοῦ αὐτονομημένου ἀνθρώπου , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-6-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 25-6-2023 

https://www.youtube.com/live/mVEisIF8-iM?feature=share

Ὁ πόλεμος κατὰ τῶν παθῶν νὰ γίνεται συνεχῶς καὶ μὲ γενναιότητα, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ_19. Ὁ πόλεμος κατὰ τῶν παθῶν πρέπει νὰ γίνεται συνεχῶς καὶ μὲ γενναιότητα-Οι λογισμοὶ/πειρασμοὶ καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τους Γ', Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-6-2023

Preparation for the Holy Mystery of Repentance and Confession

Preparation for the Holy Mystery of Repentance and Confession

(borrowed from www.saintnicholasgj.org)

Introduction

The following is by no means a complete treatise on the Holy Mystery of Repentance and Confession. Rather, it is a humble guide to help you examine your life and to make a good and complete confession before God and your priest-confessor. Do not be afraid or embarrassed to speak in confession of all things that you have done. Do not let any sin linger on your conscience and in your soul to condemn you on that dread and awful day of judgment before God almighty; it will be too late at that time to repent, to confess, or to ask forgiveness. Remember that three things are necessary for the complete abolishment of your sins: forgiveness, remission, and repentance. God will "set aside" your sins if you ask Him to forgive you; after all, He knows your weaknesses and your faults. God has paid the price which your sins cost you: your very life; Jesus Christ remitted your sins by giving His life in payment for your sins when He, the Sinless One, died on the Cross. You, however, must be repentant; this means that you must have a change of heart, a change of attitude, a change of life. From this day forward, from this moment on, love God above all else, and live your life as though this day were your last on earth and tomorrow you expect to stand before God in judgment with the hope of entering His heavenly Kingdom for all eternity. For all these reasons, overcome any obstacles that stand in your way to Holy Confession. The priest-confessor awaits you with love and much affection as the representative of Christ. As a man like you he is capable of understanding and sympathizing with his brothers and sisters who are fellow sinners. Do away with any thought of embarrassment or fear. What is there to be fearful of, or embarrassed about, when your soul is suffering and being torn by the terrible consequences of sin? Why let fear and embarrassment keep you from receiving the great gift of peace and consolation which our Lord offers to you through His Church and this great Mystery? It is surely the Evil One who tells you to be afraid and embarrassed; he does not want you to be healed and to slip away from his clutches. But remember, he is like a prowling lion, seeking someone to devour. Do not be misled by some people who simply ask to have the absolution prayer read over them without going through the actual confession. Whenever this takes place through ignorance or negligence, a terrible fraud is committed which is a sin and mockery of God. With faith and sincerity walk toward the Mystery of Holy Confession. Be absolutely certain that the infinite love of the Crucified Savior will receive you and deliver you, and will take away the weight that is upon your shoulders. It is the Lord Himself Who says: "Come to me, all who labor and are heavy laden, and I will give you rest." (Matthew 11:28)

Ask yourself the following questions about your relationship with God:

1. Do I believe in God and the Holy Trinity, in the Divinity of Christ, and in the Holy Spirit? Do I believe in the Church and Her Mysteries (sacraments)? Do I believe in the existence of Paradise and Hades (hell)?

2. Do I entrust myself always — and especially in difficult times — to the providence of God; or do I become discouraged and show lack of faith?

3. Do I lose my faith and courage, and/or do I grumble against God, at times of affliction, illness, and trials in my life?

4. Do I believe in psychics, card-readers, palm-readers, astrologers, and/or horoscopes? Have I advised others to believe in these false and demonic practices?

5. Do I believe in superstitions, and/or in "bad omens" (such as the number 13, walking under a ladder, crossing the path of a black cat, spilling salt, or other such foolish "bad luck" beliefs)?

6. Do I believe in "luck" or in "fate"?

ΠΑΥΛΟΣ ΦΩΤΙΟΥ- Ὁ τέως Ραββίνος τῆς Ἰσραηλινῆς Κοινότητας τῆς Ἅρτας, πού ἔγινε Ὀρθόδοξος τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς τοῦ 1952

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου εκπαιδευτικού (χημικού)

Ο Χριστός ,«το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον»,συνεχίζει το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων και προσκαλεί ποικιλοτρόπως στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλούς, που ανετράφησαν μέσα σε κοινότητες ετεροδόξων. Οι περιπτώσεις τους είναι ποικίλες και ομοιάζουν – αν τις συνθέσει κανείς – με ένα πολύχρωμο χαλί από τους θαυμαστούς τρόπους της Θείας Χάριτος και το μυστήριο της ανθρωπίνης καρδιάς.

«Η Χάρις εις πάντας εκκέχυται· ουκ Ιουδαίον, ουκ Έλληνα, ου βάρβαρον, ου Σκύθην, ουκ ελεύθερον, ου δούλον αποστρεφομένη· πάντας ομοίως προσιεμένη (προσεγγίζουσα) και μετά της ίσης τιμής».(Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος)

Υπάρχουν πολλές αιτίες για τις οποίες κάποιος, που ανήκει σε μια ετερόδοξη θρησκευτική ομάδα, έρχεται στην Ορθοδοξία. Αλλά ο πιο σημαντικός παράγων είναι πάντα η παρουσία της Θείας Χάριτος, η οποία δρα κατά ποικίλους τρόπους, αγγίζοντας την ψυχή κάθε ανθρώπου, που είναι δεκτικός φωτισμού, και οδηγώντας τον να αναζητήσει την αλήθεια. Μετά, εκείνος πωλεί ό,τι έχει στην κατοχή του, με σκοπό να αποκτήσει τον «πολύτιμο μαργαρίτη», την Ορθόδοξη πίστη μας.

Στους περισσότερους ανθρώπους που προσέρχονται στην Ορθοδοξία , διακρίνομε τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά εκείνα, που απαντώνται σε όσους έλαβαν το δώρο της μετανοίας. Αυτά είναι:

α.η «συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία»

β. μία ειλημένη απόφαση να βρει κανείς οπωσδήποτε την αλήθεια ανεξαρτήτως κόστους.

γ.ένα ταπεινό φρόνημα, που του επιτρέπει να δει την ζωή από μια άλλη οπτική γωνία

δ.μια διάθεση να κάνει συγκρίσεις μεταξύ εκείνου που είχε και αυτού που ανακαλύπτει.

ε. και τελικά, μια σταθερή απόφαση να αλλάξει ζωή.

Στην ομάδα των ανθρώπων εκείνων, που μετά από έρευνα πολλών ετών απαρνήθηκε τον Ιουδαισμό και βαπτίσθηκε Ορθόδοξος χριστιανός ήταν ο Παύλος Φωτίου, πρώην ραββίνος της Εβραικής κοινότητας της Άρτας

Όντως υπήρξε ένας σύγχρονος ομολογητής, ο οποίος κοιμήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Μια συγκλονιστική μαρτυρία

Ἀσκητές Μέσα στόν Κόσμο Α’ – Ὁ εὐλογημένος Συμεών

Ασκητές μέσα στον κόσμο – Μέρος Α’

Τό 1922 ἦρ­θε ἀ­πό τήν Μι­κρα­σί­α μέ τούς πρό­σφυ­γες ἕ­να ὀρ­φα­νό Ἑλ­λη­νό­που­λο, ὀ­νό­μα­τι Συ­με­ών. Ἐγκα­τα­στά­θη­κε στόν Πει­ραι­ᾶ σέ μιά πα­ρα­γκού­λα καί ἐ­κεῖ με­γά­λω­σε μό­νο του. Εἶ­χε ἕ­να κα­ρο­τσά­κι καί ἔ­κα­νε τόν ἀ­χθο­φό­ρο, με­τα­φέ­ροντας πράγ­μα­τα στό λι­μά­νι τοῦ Πει­ραι­ᾶ. Γράμ­μα­τα δέν ἤ­ξε­ρε οὔ­τε πολ­λά πράγ­μα­τα ἀ­πό τήν πί­στη μας. Εἶ­χε τήν μα­κα­ρία ἁ­πλό­τη­τα καί πί­στη ἁ­πλῆ καί ἀ­πε­ρί­ερ­γη.

Ὅ­ταν ἦρ­θε σέ ἡ­λι­κί­α γά­μου νυμ­φεύ­θη­κε, ἔ­κα­νε δύο παι­διά καί με­τα­κό­μι­σε μέ τήν οἰ­κο­γέ­νειά του στή Νί­και­α. Κά­θε πρωΐ πή­γαι­νε στό λι­μά­νι τοῦ Πει­ραι­ᾶ γιά νά βγά­λη τό ψω­μά­κι του. Περ­νοῦ­σε ὅ­μως κά­θε μέ­ρα τό πρωΐ ἀ­πό τό να­ό τοῦ ἁ­γί­ου Σπυ­ρί­δω­νος, ἔμ­παι­νε μέ­σα, στε­κό­ταν μπρο­στά στό τέ­μπλο, ἔ­βγα­ζε τό κα­πε­λά­κι του καί ἔ­λε­γε: «Κα­λη­μέ­ρα, Χρι­στέ μου, ὁ Συ­με­ών εἶ­μαι. Βο­ή­θη­σέ με νά βγά­λω τό ψω­μά­κι μου». Τό βρά­δυ πού τε­λεί­ω­νε τήν δου­λειά του ξα­να­περ­νοῦ­σε ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, πή­γαι­νε πά­λι μπρο­στά στό τέμ­πλο καί ἔ­λε­γε: «Κα­λη­σπέ­ρα, Χρι­στέ μου, ὁ Συ­με­ών εἶ­μαι. Σ᾿ εὐ­χα­ρι­στῶ πού μέ βο­ή­θη­σες καί σή­με­ρα». Καί ἔ­τσι περ­νοῦ­σαν τά­ χρό­νια τοῦ εὐ­λο­γη­μέ­νου Συ­με­ών.

Πε­ρί­που τό ἔ­τος 1950 ὅ­λα τά ­μέ­λη τῆς οἰ­κο­γε­νεί­ας του ἀρ­ρώ­στη­σαν ἀ­πό φυ­μα­τί­ω­ση ­καί ἐ­κοι­μή­θη­σαν ἐν Κυ­ρί­ῳ. Ἔ­μει­νε ὁ­λο­μό­να­χος ὁ Συ­με­ών καί συ­νέ­χι­σε ἀγόγ­γυ­στα τήν δου­λειά του ἀλ­λά καί δέν πα­ρέ­λει­πε νά περ­νᾶ ἀ­πό τόν ἅ­γιο Σπυ­ρί­δω­να νά κα­λη­με­ρί­ζη καί νά κα­λη­σπε­ρί­ζη τόν Χρι­στό, ζη­τώντας τήν βο­ή­θειά Του καί εὐ­χα­ρι­στώντας Τον.

Ὅ­ταν γή­ρα­σε ὁ Συ­με­ών, ἀρ­ρώ­στη­σε. Μπῆ­κε στό Νο­σο­κο­μεῖ­ο καί­ νο­ση­λεύ­τη­κε πε­ρί­που γιά ἕνα μῆνα. Μιά προ­ϊ­στα­μέ­νη ἀ­πό τήν Πά­τρα τόν ρώ­τη­σε κά­πο­τε:

–Παπ­ποῦ, τό­σες μέ­ρες ἐ­δῶ μέ­σα δέν ἦρ­θε κα­νείς νά σέ δῆ. Δέν ἔ­χεις κα­νέ­να ­δι­κό σου στόν κό­σμο;

–Ἔρ­χε­τα­ι, παι­δί μου, κά­θε πρωΐ καί ἀ­πό­γευ­μα ὁ Χρι­στός­ καί μέ πα­ρη­γο­ρεῖ.

–Καί τί σοῦ λέ­ει, παπ­ποῦ;

Κυριακη Γ Ματθαίου. «Ἡ μή δυνατή συνύπαρξη Θεοῦ καί σατανᾶ στήν καρδιά μας». Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 6,22-33]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΜΗ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-6-1980]

(Β31)

Ένα, αγαπητοί μου, ιδιαίτερο γνώρισμα της εποχής μας, είναι η συνύπαρξις πολλών ιδεών και πολλών ρευμάτων. Είναι πραγματικά χαρακτηριστικό της εποχής μας. Είναι ένας κόσμος συγκρητιστικός. Ένας κόσμος η εποχή μας, που δεν θέλει να αποβάλλει τον άλλον, ούτε να τον διαχωρίσει, αλλά να τον συγχωνεύσει. Έτσι βλέπουμε, σε όλους τους τομείς, ιδίως στον κοινωνικό τομέα και τον πολιτικό, να υπάρχει μία ανάγκη συνυπάρξεως. Ότι δηλαδή να υπάρχεις κι εσύ, να υπάρχω κι εγώ. Να συνυπάρχομε. Δεν σου λέγω ότι είσαι ή καλός ή κακός, ούτε εγώ λέγω ότι είμαι καλός ή κακός, απλώς υπάρχεις και υπάρχω. Συνεπώς να υπάρχεις και να υπάρχω. Άρα, να συνυπάρχομε.

Και βεβαίως δεν είναι θέμα μας αυτή τη στιγμή να πούμε αν αυτό είναι καλό ή κακό. Ένα μόνο έχω να πω: ότι εις τον χώρο της πίστεως η συνύπαρξις είναι κάτι αδιανόητο. Είναι τόσο αδιανόητο, ώστε να λέγει ο Κύριος ότι δεν μπορείς να είσαι και με τον Θεό και με τον σατανά. Δεν μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρχουν μέσα εις την ψυχή σου. Ακούσατε τον λόγον του Κυρίου: «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ». Δεν μπορείτε να δουλεύετε και εις τον Θεόν και εις τον διάβολον. Δεν μπορείτε να έχετε δύο αφεντικά -δυσὶ κυρίοις-·και τον Θεό και τον διάβολο.

Έτσι, αγαπητοί μου, βλέπομε εδώ ότι δεν είναι δυνατή μία συνύπαρξις εις τον χώρον της πίστεως. Εντούτοις, παρά τον ρητόν λόγον αυτόν του Κυρίου, οι Χριστιανοί, ιδιαιτέρως οι Χριστιανοί, καταφέρνουν, εκείνο που ο Κύριος είπε: «Οὐ δύνασθε δυσὶ κυρίοις δουλεύειν», εκείνοι να λέγουν: «Δυνάμεθα δυσί κυρίοις δουλεύειν, κατά το δοκούν· όσο θέλομε, όποτε θέλομε και κατά το μέτρο που επιθυμούμε. Και κατά τα ποσοστά που εμείς κρίνομε. Θέλομε επί παραδείγματι να έχομε ογδόντα τοις εκατό τον σατανά, είκοσι τοις εκατό τον Θεό. Ή αντίστροφα. Είκοσι τοις εκατό τον σατανά και ογδόντα τοις εκατό τον Θεό». Όμως πρέπει να το ξέρομε. Όταν λέγει ο Κύριος «Οὐ δύνασθε», αυτό το «Οὐ δύνασθε», δεν είναι με την έννοια της εντολής, αλλά είναι και με την έννοια της δυνατότητος. Δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δύο αφεντικά. Όχι «δεν σας επιτρέπεται». Το «δεν σας επιτρέπεται», βεβαίως δεν σας επιτρέπεται. Δεν μπορείτε. Είναι αυτό που λέγει ο λαός: «Δεν χωράνε δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη». Δεν μπορείτε. Επειδή όμως εμείς κάνομε να μπορούμε, τότε θα πρέπει να διαψεύδομε τον Κύριον.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁμιλία στήν Γ Κυριακή Ματθαίου

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Γ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Εκφωνήθηκε τον καιρό του θερισμού, όπου γίνεται λόγος και για πνευματικό θέρος)

Ο ποιητής των όλων και Δεσπότης, που εποίησε τα πάντα από τα μη όντα λόγω αγαθότητος, μετά από όλα, κατά την περίσσεια της δυνάμεώς Του και τον άφραστο και ακατάληπτο πλούτο της σοφίας και χρηστότητάς Του, κατασκεύασε τον άνθρωπο με έναν παράδοξο τρόπο, αφού συνάθροισε σε ένα πλάσμα, και μάλιστα μικρό, και θα λέγαμε αφού συγκεφαλαίωσε ολόκληρη την κτίση. Γι΄αυτό και τον δημιούργησε τελευταίο, να μετέχει και των δύο κόσμων και να στολίζει και τους δύο κόσμους, δηλαδή τον ορατό αυτόν και τον αόρατο. Πραγματικά συνήψε σε αυτόν με άρρητο τρόπο νου και αίσθηση, χρησιμοποιώντας σαν μέσους γνησιότατους συνδέσμους φαντασία και δόξα και διάνοια· και έτσι κατασκεύασε το ίδιο ζώο νοερό και ορώμενο, όπως και τον αεικίνητο ουρανό συνήψε με την ακίνητη γη δια των ενδιαμέσων και έκαμε τον ίδιο κόσμο συγχρόνως πάντοτε σταθερό και κινούμενο. Όπως δηλαδή κατά τον τρόπο της κατασκευής ο άνθρωπος και ο κόσμος είναι ενός τεχνίτη, έτσι έχουν πολλή συγγένεια μεταξύ τους· υπερέχουν δε αλλήλων ο ένας με το μέγεθος, ο άλλος με τη σύνεση. Και είναι ο άνθρωπος ενθησαυρισμένος στον κόσμο σαν κάποιο πολύτιμο πράγμα σε μεγαλοπρεπή οικία, κατά πολύ πολυτιμότερο από το περιέχον, σαν κάποια βασιλική σκευή σε ανάκτορα, ποικίλη και πολυτίμητη· διότι τα μεν ανάκτορα είναι κατασκευασμένα από ογκώδεις λίθους αλλά ευκολοεύρετους και από τους τυχαίους, η δε σκευή είναι κατασκευασμένη από μικρούς λίθους, αλλά δυσπόριστους και πολύτιμους.

Πόσο ανώτερος του ουρανού είναι ο ανθρώπινος νους, ο οποίος είναι εικόνα του Θεού και γνωρίζει τον Θεό, και μόνο αυτός από τα εγκόσμια μπορεί να γίνει Θεός, αν θέλει, συνανυψώνοντας το σώμα της ταπεινώσεως; Πόσο διαφέρει από τη γη η ανθρώπινη αίσθηση, η οποία όχι μόνο αντιλαμβάνεται τα μέτρα και τις ποικίλες ποιότητες αυτής, αλλά ήδη διάφορες κινήσεις και έμαθε πολύσχημες και ίσως πολυσήμαντες συνόδους και διαστάσεις άστρων και αστέρων και έτσι χάρισε την αρχή στις λογικές επιστήμες; Και τα μεταξύ ουρανού και γης δε είναι κατώτερα από τα στο μεθόριο νου και αισθήσεως κατά την αξία· είναι τα ίδια κατά την αρχή της αναλογίας, αλλά διαφέρουν πολύ κατά τους περιέχοντας όγκους.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Γ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφ. ΣΤ΄ εδάφια 22-33

22 ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.

25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; 26 Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 Καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; Καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· 29 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι;

31 Μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. 34 Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον· ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς· ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

22 Και δεν είναι μικρή συμφορά να κολλήσει ο νους και η καρδιά σας στα γήινα και μάταια. Για να το καταλάβετε αυτό, σας φέρνω μια εικόνα: Το λυχνάρι που δίνει φως στο σώμα είναι το μάτι˙ και το λυχνάρι που φωτίζει την ψυχή είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως, σαν να ήταν ολόκληρο το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθεί απ’ τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στα μάταια.

Ἀποστολική περικοπή Κυριακῆς Γ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ:

Προς Ρωμαίους, κεφ. 5, εδάφια 1-10

1 Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ 2 δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ. 3 Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται 4 ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, 5 ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. 6 ῎Ετι γὰρ Χριστὸς ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανε 7 μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν 8 συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε. 9 Πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι᾿ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. 10 Εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

1 Αφού λοιπόν γίναμε δίκαιοι μέσω της πίστεως, έχουμε ειρήνη με τον Θεό διαμέσου της μεσιτείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2 ο Οποίος με την πίστη μας προς Αυτόν μας έχει ήδη φέρει στην κατάσταση αυτή της χάριτος, στην οποία στεκόμαστε στερεά. Και δεν τρέμουμε τώρα την θεία οργή, αλλά καυχόμαστε ελπίζοντας ότι θα απολαύσουμε τη δόξα του Θεού 3 και δεν καυχόμαστε μόνο για τη δόξα που ελπίζουμε, αλλά καυχόμαστε και για τις θλίψεις· διότι γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει σιγά-σιγά ως μόνιμο και τέλειο έργο την υπομονή, 4 η υπομονή παράγει αρετή δοκιμασμένη και τέλεια, και η δοκιμασμένη αρετή παράγει την ελπίδα στον Θεό.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΝΕΟΜΑΡΤΎΡΩΝ, 25-6-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΝΕΟΜΑΡΤΎΡΩΝ, 25-6-2023 

https://www.youtube.com/live/fN7cq_1ZQJw?feature=share

Τό Ἔθνος καί ἡ Ἐκκλησία θά δοκιμασθοῦν σκληρά....

Το Έθνος και η Εκκλησία θα δοκιμασθούν σκληρά. Θα δουν πολλά τα μάτια μας! Να προσεύχεστε να μην σας εγκαταλείψει η Χάρις του Θεού.

Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/06/blog-post_98.html

25 Ἰουνίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ἀπόδοσις τοῦ γενεσίου τοῦ Προδρόμου. Φεβρωνίας ὁσιομάρτυρος (†304). ᾿Ορεντίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. γ΄ ἐπιστ. (Ῥωμ. ε΄ 1-10).

Ρωμ. 5,1            Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ,

Ρωμ. 5,1                    Αφού, λοιπόν, ελάβομεν την δικαίωσιν δια της πίστεως, έχομεν ειρήνην με τον Θεόν δια μέσου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ρωμ. 5,2            δι᾿ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Ρωμ. 5,2                    Αυτός δια της πίστεώς μας έχει φέρει εις την περιοχήν της χάριτος, εις την οποίαν έχομεν πλέον σταθή και εδραιωθή και καυχώμεθα με την βεβαίαν ελπίδα, ότι θα απολαύσωμεν την δόξαν του Θεού.