Τό Εὐαγγέλιο εἶναι τό ἴδιο καί γιά τούς λαϊκούς καί γιά τούς μοναχούς , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Μή σε νικήσῃ κάλλους ἐπιθυμία, μηδὲ ἀγρευθῇς σοῖς ὀφθαλμοῖς» Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ. 6 Ἡ ἀποφυγή τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί πειρασμῶν. Εἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶν, Μ. Βασιλείου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

\«Μή σε νικήσῃ κάλλους ἐπιθυμία, μηδὲ ἀγρευθῇς σοῖς ὀφθαλμοῖς»  Παροιμίαι Σολομῶντος, Κεφ. 6 Ἡ ἀποφυγή τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί πειρασμῶν. Εἰς τήν ἀρχήν τῶν Παροιμιῶν, Μ. Βασιλείου, 5-11-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἑορτή τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἄγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ [:Λουκά 10,16-21]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«῾Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Διότι όποιος ακούει εσάς και υπακούει σε σας, ακούει εμένα και υπακούει σε μένα. Και όποιος παρακούει εσάς, παρακούει εμένα. Κι εκείνος που παρακούει εμένα, παρακούει τον Θεό, που με έστειλε στον κόσμο. Κάθε λοιπόν παρακοή και περιφρόνηση που θα δείξουν οι άνθρωποι σε σας είναι σαν να την δείχνουν στον ίδιο τον επουράνιο Θεό. Επέστρεψαν από την περιοδεία τους οι εβδομήντα μαθητές με χαρά κι έλεγαν: «Κύριε, ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας με την επίκληση του ονόματός Σου)»[Λουκά 10,16-17].

Για να μην νομίζουν δηλαδή ότι με δική τους θέληση προσήλθαν στο κήρυγμα, το επιβεβαίωνε η χάρη του Πνεύματος που δόθηκε σ’ αυτούς. Γιατί όταν ακολουθούσε τον λόγο το θαύμα, δεν μπορούσε να ισχύσει εναντίον τους κανένας τρόπος συκοφαντίας. Χαίρονταν επειδή αξιώνονταν να κάνουν θαύμα και να υποτάσσουν τα δαιμόνια.

« Εἶπε δὲ αὐτοῖς· ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα(:Τους είπε τότε: «Από τότε που άρχισα το έργο μου, αλλά κι όταν σας έστειλα σε περιοδεία, και τώρα που ήλθατε και μου αναγγέλλετε τις εκδιώξεις αυτές των δαιμόνων, έβλεπα τον σατανά να χάνει την εξουσία του και την δύναμή του˙ τον έβλεπα να πέφτει συντριμμένος κάτω από το ύψος της εξουσίας του και από τις ανώτερες σφαίρες του εναέριου κόσμου, απ’ όπου ασκούσε την κυριαρχία του. Και να πέφτει τόσο απότομα και φανερά και με τόσο πάταγο, όπως πέφτει η αστραπή)» [Λουκά 10,18].

«Τί νά φοβηθῶ; Πῆγα στο ἐρειπωμένο μοναστήρι τό βράδυ μπάς καί δῶ τόν Ἄγιο Δημήτριο…»(Παπα-Φώτης Λαυριώτης)

Mᾶς διηγήθηκε ή πολυτάλαντος καὶ πατριώτισσα συγγραφέας τῆς Λέσβου, κ. Βασιλική Ράλλη τὰ ἀκόλουθα:

«Ο παπα-Φώτης ήταν ἕνας Ἅγιος ἄνθρωπος του Θεού. Κάθε χρόνο όργανώνεται ἀπὸ τὴ Μυτιλήνη μία προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ γιὰ τὰ Μοσχονήσια γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ἀναμνήσεως τοῦ ἐν Χώναις θαύματος, στὶς 6 Σεπτεμβρίου. Πρίν ἀρρωστήσει ὁ παπα-Φώτης ἦλθε μαζί μας. Ἡ ἀγάπη του για τὶς ἀλησμόνητες πατρίδες ἦταν μεγάλη. Ὅλοι μας είχαμε τακτοποιήσει γιὰ τὰ τῆς παραμονῆς μας.

Ὁ παπα-Φώτης ὅμως παρόλο ποὺ ἦταν προγραμματισμένο νὰ παραμείνει κι αὐτὸς στὸ ξενοδοχεῖο, ἐκεῖνος προτίμησε νὰ πάει νὰ κοιμηθεῖ μέσα στὰ ἐρείπια τοῦ ἐγκαταλελειμμένου ἀρχαίου μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου στὰ Σέληνα (ἡ κανονική ὀνομασία τῆς Μονῆς εἶναι Ἀσέληνα ἐπειδὴ τὸ μοναστήρι βρίσκεται μέσα σὲ μιὰ πυκνὴ βλάστηση ποὺ κρύβει τὸ κτιριακό συγκρότημα ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Σελήνης, γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ πῆρε τὴν ὀνομασία Ἀσέληνα καὶ ἀπὸ τὴν παραφθορά τῆς λέξεως λέγεται σήμερα Σέληνα).

Γιὰ νὰ πάει κανεὶς στὸ μοναστήρι πρέπει νὰ περπατήσει μέσα σε χωματόδρομο καὶ γιὰ πολλὴ ὥρα. Ὁ παπα-Φώτης προτίμησε νὰ πάει ἐκεῖ νὰ μείνει.

Ὅταν ξημέρωσε καὶ ἐπέστρεψε τὸν ρώτησα:

«Παπα-Φώτη δὲν φοβήθηκες ἐκεῖ ποὺ πῆγες μόνος σου;».

Θὰ ἀνακοινώσουν κοινὸ Πάσχα ἀπὸ τὴν Νίκαια;

Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης

Όπως έχει ανακοινωθεί επίσημα, σε λιγότερο από έναν μήνα ο Πάπας Λέων θα μεταβεί στην Τουρκία, και μαζί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, κάλεσαν εκπροσώπους των Χριστιανικών Εκκλησιών, μεταξύ των οποίων προτεστάντες, αγγλικανούς, παλαιοκαθολικούς και αρχαίους ανατολικούς να παραβρεθούν στη Νίκαια της Βιθυνίας, στις 28 και τις 29 Νοεμβρίου.Πιθανότατα θα προσέλθουν και οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων ώστε να είναι πλήρης η παλαιά πενταρχία της αρχαίας εκκλησίας.

Εκεί θα συμπροσευχηθούν για τα 1700 χρόνια από την Ά Οικουμενική σύνοδο της Νίκαιας.

Τόσο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όσο και ο Πάπας της Ρώμης έχουν εκφράσει την επιθυμία, να βρεθεί τρόπος για κοινό εορτασμό του Πάσχα στο εξής μεταξύ των Εκκλησιών και επ ευκαιρίας της επετείου της Συνόδου της Νίκαιας.

Για το θέμα αυτό προσπαθούμε να συλλέξουμε πληροφορίες από την Δύση, μιας και τα στόματα στην Ανατολή μένουν ερμητικά κλειστά.

Αυτά που έχουμε μάθει είναι τα εξής.

Ο νέος Πάπας Λέων ΙΔ δεν είναι τόσο συγκαταβατικός όπως ο προηγούμενος, Πάπας Φραγκίσκος.

Αναγνωρίζει ωστόσο ότι για να υπάρξει αλλαγή ημερομηνίας από πλευράς Ορθοδόξων πρέπει να γίνει πανορθόδοξη σύνοδος και συμφωνία, πράγμα πολύ δύσκολο στην παρούσα φάση, με τα προβλήματα που έχει επιφέρει το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο.

Από την πλευρά της Δυτικής «Εκκλησίας» τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Θέλουν να μείνουν στον κανόνα που όρισε η Ά Οικουμενική σύνοδος της Νίκαιας σχετικά με την ημερομηνία του Πάσχα.

Η ημερομηνία του Πάσχα υπολογίζεται ως η πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, η οποία ορίζεται μετά την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου.

Όμως δεν θέλουν αυτή η ημερομηνία να υπολογίζεται με το Ιουλιανό ημερολόγιο όπως το κάνει η Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά με το Γρηγοριανό ημερολόγιο όπως το κάνει η Δυτική «Εκκλησία».

18.«Υἱέ, τίμα τὸν Κύριον, καὶ ἰσχύσεις...μὴ φοβοῦ ἄλλον» -Παροιμίαι Σολ...

Ἑορτή τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν.Ἐρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ[:Εβρ.2,2-10]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος(:Και αλίμονό μας εάν πέσουμε έξω· διότι, εάν ο νόμος που ανήγγειλε ο Θεός στον Μωυσή διαμέσου αγγέλων)», λέγει, «ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν (:αποδείχτηκε έγκυρος και ισχυρός, και κάθε παράβασή του και παρακοή τιμωρήθηκε δίκαια με την ανάλογη τιμωρία), πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη(:πώς εμείς θα ξεφύγουμε την τιμωρία, εάν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη και σπουδαία σωτηρία; Τη σωτηρία αυτή δεν μας τη γνωστοποίησαν κάποιοι άγγελοι, όπως έγινε στον νόμο, αλλά αφού άρχισε να την κηρύττει ο Ίδιος ο Κύριος, μας την παρέδωσαν ως αληθινή και αξιόπιστη οι άγιοι Απόστολοι που την άκουσαν κατευθείαν από το στόμα του Κυρίου)»[Εβρ.2,2-3].

Γιατί πρέπει εμείς να προσέχουμε περισσότερο σε αυτά που ακούσαμε; Δεν είναι και εκείνα και αυτά του Θεού; Ή λοιπόν λέγει ότι πρέπει να τα ακούμε περισσότερο από τον μωσαϊκό νόμο ή ότι σε μεγαλύτερο βαθμό πρέπει να τα προσέχουμε· δεν κάνει σύγκριση, μακριά μια τέτοια σκέψη. Επειδή λοιπόν από τον πολύ χρόνο είχαν μεγάλη υπόληψη για την Παλαιά Διαθήκη, ενώ αυτά σαν νέα ακόμη τα περιφρονούσαν, δείχνει με κύρος ότι σε αυτά πρέπει να προσέχουν περισσότερο. Πώς; Σαν να λέγει ότι του Θεού είναι βέβαια και αυτά και εκείνα, αλλά όχι με όμοιο τρόπο. Και αυτό μας το δείχνει ύστερα. Πρώτα όμως το δείχνει λιγότερο καθαρά και στη συνέχεια πιο φανερά, λέγοντας: «Εἰ γὰρ ἡ πρώτη ἐκείνη ἦν ἄμεμπτος, οὐκ ἂν δευτέρας ἐζητεῖτο τόπος(:Είναι πραγματικά ανώτερη και καλύτερη η νέα διαθήκη· διότι εάν η πρώτη εκείνη ήταν τέλεια και δεν είχε ελλείψεις, δεν θα υπήρχε ανάγκη να εισαχθεί και να συναφθεί δεύτερη)»[Εβρ.8,7]· και πάλι: «Ἐν τῷ λέγειν καινὴν πεπαλαίωκε τὴν πρώτην· τὸ δὲ παλαιούμενον καὶ γηράσκον ἐγγὺς ἀφανισμοῦ(:Μιλώντας δηλαδή ο Θεός για Νέα Διαθήκη, με αυτό που είπε κατέστησε παλαιά την πρώτη. Κι εκείνο που παλιώνει και γηράσκει, κοντεύει να εξαφανιστεί)» [Εβρ.8,13] και πολλά άλλα τέτοια. Αλλά δεν τολμά ακόμη να πει κάτι τέτοιο στην αρχή, μέχρι που να προσελκύσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του ακροατή με τις περισσότερες προετοιμασίες.

Ἐμεῖς θα παραμείνουμε ὑποταγμένοι καί ἀπαθεῖς;

Νεκτάριος Δαπέργολας

Τιμοῦμε σήμερα (θεωρητικά τοὐλάχιστον) τήν τελευταία μεγάλη ἄρνηση πού εἰπώθηκε ἀπό ἐπίσημο στόμα στόν ἑλλαδικό χῶρο. Πού ἦταν καί ἡ ἀπαρχή τοῦ τελευταίου ἔπους πού ἔγραψε μέ τό αἷμα του ὁ λαός μας (ἀκριβῶς δηλαδή λίγο πρίν τήν ἔναρξη τῆς τελικῆς φάσης τῆς ὁριστικῆς του μετάλλαξης). Τό αἷμα πού χύθηκε τότε πάνω στά ἀλβανικά βουνά (ἀλλά καί ἀκολούθως κατά τή διάρκεια τῆς ἀπάνθρωπης Κατοχῆς), ἦταν ὄντως ἡ τελευταία μαζική πράξη ἀντιστάσεως τοῦ Ἑλλαδικοῦ Ἑλληνισμοῦ (τοῦ Κυπριακοῦ χρονολογεῖται μερικά χρόνια ἀργότερα). Ἦταν τό κύκνειο ἆσμα του, στή μέση μιᾶς πορείας πού εἶχε βεβαίως δρομολογηθεῖ ἀρκετές δεκαετίες πρίν: μιᾶς πορείας ἐκποιητικοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί πολιτισμικῆς ἐκπόρνευσης. Ἡ τελευταία του πράξη, λίγο πρίν ὑποταχτεῖ ἑκουσίως καί σχεδόν καθ’ ὁλοκληρίαν πιά στά σκουπίδια. Ὀκτώμισυ δεκαετίες πλέον ἀργότερα, ὁ ἴδιος ἐκεῖνος λαός ἔχει στήν πλειονότητά του ἀπομείνει πιά παραδομένος στήν παρακμή καί τήν ἀσυναρτησία, τυφλός καί ἀμνησιακός, νά ἀκούει λόγια γιά ἔργα τοῦ παρελθόντος, πού δείχνουν νά εἶναι ὅμως πιά πολύ μακριά ἀπό αὐτόν, ὥστε νά μποροῦν πραγματικά νά τόν ἀγγίξουν. Μία ἄχρωμη καί ὑπνώττουσα ἀνθρωπομᾶζα, πού τό μόνο ὄνειρο πού τῆς ἀπέμεινε πλέον εἶναι νά διατηρήσει, παντί τῷ τρόπῳ καί παντί τῷ τιμήματι, γιά λίγο ἀκόμη μέσα σέ μιά στερνή ψευδαίσθηση ἀπατηλῆς ἀσφάλειας καί δυστοπικής ψευτοευδαιμονίας τό πανάθλιο σαρκίο της.

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: Ὀρθόδοξο εἶναι μόνο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο εἶναι τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Ο ουράνιος θησαυρός της Ορθοδόξου Πίστεως ούτε νοθεύεται ούτε προδίδεται.

Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, μέ ἀφορμή τούς ἐναγκαλισμούς καί τίς συμπροσευχές τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη μέ τόν Πάπα, χτυπάει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου:

«Ὀρθόδοξο εἶναι μόνον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον εἶναι τῶν Ἁγίων Πατέρων».

«Τό δόγμα περί τοῦ ἀλαθήτου τοῦ Πάπα εἶναι ὄχι μόνον αἵρεσις, ἀλλά παναίρεσις… Τό δόγμα αὐτό εἶναι ἡ αἵρεσις τῶν αἱρέσεων, μία ἄνευ προηγουμένου ἀνταρσία κατά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ… Νέα προδοσία τοῦ Χριστοῦ· νέα σταύρωσις τοῦ Κυρίου…ἐπί τοῦ χρυσοῦ σταυροῦ τοῦ Παπικοῦ Οὐμανισμοῦ».

30η Ὀκτωβρίου.Ημέρα Μνήμης τῶν Θυμάτων τοῦ ἄθεου κομμουνισμοῦ

Στην Ρωσία η 30η Οκτωβρίου είναι η Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του άθεου κομμουνισμούείναι η ημέρα μνήμης όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, στα χρόνια των διώξεων, των αθώων βασανισθέντων και δολοφονηθέντων, που υπέφεραν στην εξορία και στις φυλακίσεις.

ΡΩΣΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

https://proskynitis.blogspot.com/2025/10/30.html

7 Νοεμβρίου. Τῶν ἐν Μελιτινῇ 33 μαρτύρων (γ΄ αἰ.), Λαζάρου ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει (†1053). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς κβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Κλσ. δ΄ 10-18).

Κολ. 4,10           Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ συναιχμάλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα. -περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς· ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς, δέξασθε αὐτόν,-

Κολ. 4,10                   Σας χαιρετά ο Αρίσταρχος, που συμπαρίσταται εις την φυλακήν μου και έγινε έτσι συναιχμάλωτός μου, και Μάρκος ο ανεψιός του Βαρνάβα δια τον οποίον έχετε λάβει οδηγίας, εάν έλθη προς σας να τον δεχθήτε και να τον φιλοξενήσετε-.

Κολ. 4,11           καὶ Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Ἰοῦστος, οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς, οὗτοι μόνοι συνεργοὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἐγενήθησάν μοι παρηγορία.

Κολ. 4,11                   Σας ασπάζεται ο Ιησούς, ο οποίος λέγεται και Ιούστος· και οι τρεις αυτοί είναι από τους περιτμημένους Χριστιανούς, και αυτοί μονοί από τους Ιουδαίους Χριστιανούς, είναι συνεργάται μου εδώ εις την Ρωμην, δια το κήρυγμα της Βασιλείας του Θεού. Αυτοί μου έγιναν παρηγορία εις την θλίψιν της φυλακίσεώς μου.