22.«Αρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις» -Παροιμίαι Σολομ...

Περί τῶν τριῶν τάξεων τῶν ἀνθρώπων, καί περί τοῦ πῶς ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου ἔρχεται κάποιος στόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, Ἁββᾶ Ἰσαάκ- Ἀσκητικά, Κεφ. Γ-6, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί τῶν τριῶν τάξεων τῶν ἀνθρώπων, καί περί τοῦ πῶς ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου ἔρχεται κάποιος στόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ,  Ἁββᾶ Ἰσαάκ- Ἀσκητικά, Κεφ. Γ-6, Ἀναδιαταταγμένο κείμενο καί μετάφραση ὑπο Μον. Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, 17-11-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Βαϊόπουλος, Ὁ Προσωπικὸς Ἀριθμὸς ἀπεστάλη, τί κάνουμε;

Λίγα λόγια του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας της Κυριακής 9 Νοεμβρίου 2025, στη μνήμη του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος συκοφαντούμενος καὶ διωκόμενος*

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Το μεγάλο και διαρκές θαύμα στην Εκκλησία μας είναι η αδιάκοπη εμφάνιση αγίων. Ουδέποτε υπήρξε εποχή, στο δισχιλιόχρονο διάβα της ιστορίας της, που να μην υπήρχαν άγιοι. Ουδέποτε έλειψαν από την Εκκλησία μας οι άγιοι και αυτό είναι το μόνιμο θαύμα στη δισχιλιόχρονη ιστορική Της πορεία. Οι άγιοι, άνδρες και γυναίκες, είναι τα ορατά σημεία της λυτρωτικής ενέργειας του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο αναγεννά τους ανθρώπους και τους καθιστά θεοειδείς υπάρξεις, εικόνες καθαρές του Τριαδικού Θεού, κατά χάριν θεουμένους. Ουδέποτε θα υπάρξει εποχή, που να μην υπάρχουν άγιοι στην Εκκλησία. Κάποιος μεγάλος ασκητής έγραψε πως η απουσία αγίων στον κόσμο, θα σημάνει και το τέλος του.

Το πλέον παρήγορο και ελπιδοφόρο γεγονός είναι ότι και στη σύγχρονη εποχή της γενικής αποστασίας και της πολυποίκιλης ανταρσίας κατά του Θεού, αναδεικνύονται θεοφόροι και πνευματοφόροι άγιοι, εφάμιλλοι των αγίων της αρχαίας Εκκλησίας. Κι’ αυτό διότι, όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος «ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερπερίσσευσεν η χάρις» (Ρωμ.5,20). Όπου ο διάβολος καλλιεργεί το δικό του αγρό, με τα ζιζάνια, καλλιεργεί και ο Θεός το δικό Του αγρό, με τον αγαθό σπόρο.

Ένας τέτοιος αγαθός σπόρος εμφανίστηκε και καλλιεργήθηκε στην ταραγμένη εποχή μας. Ένας μεγάλων διαστάσεων διάτονας αστέρας μεσουράνησε στο νοητό ουρανό. Ένας αληθινός άνθρωπος του Θεού, αναγεννημένος από τη θεία χάρη, σφράγισε με την παρουσία του και το έργο του την Εκκλησία του Χριστού, τον περασμένο αιώνα. Πρόκειται για τον άγιο Νεκτάριο τον θαυματουργό, επίσκοπο Πενταπόλεως της Αιγύπτου. Ένα χαριτόβρυτο σκεύος εκλογής του Θεού, στο πρόσωπο του οποίου, διασώθηκε το κατ’ εικόνα, όπως ψάλλει η Εκκλησία μας, και δοξάστηκε ο Θεός. Μια σύγχρονη πατερική μορφή, εφάμιλλη των μεγάλων Πατέρων της αρχαίας Εκκλησίας. Μια τέτοια καθαρή εικόνα του Θεού και αγιασμένος άνθρωπος.

30 ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου Γαβριὴλ τοῦ διὰ Χριστὸν Σαλοῦ

Ο Άγιος Γαβριήλ για δεκαπέντε χρόνια υπέφερε από ανυπέρβλητους σωματικούς πόνους, αλλά ποτέ του δεν το έδειξε. Ζούσε σε μεγάλη φτώχεια αλλά για όλα ευχαριστούσε τον Κύριο.

Περπατούσε με παλιά, μπαλωμένα ρούχα και συνήθιζε να λέει:

- Οι μοναχοί κι οι μοναχές πρέπει να ζούνε στην απλότητα. Αυτή είναι η μεγάλη ελεημοσύνη του Κυρίου. Ο Χριστός ήταν απλός και Τον γνώρισαν μέσα από τη Σοφία και την Ταπείνωσή Του.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός • 2 Nοεμβρίου 1995

30 έτη από την κοίμηση του Αγίου

πηγή

Η μ. Παρασκευή διηγείται:

«Δύο εβδομάδες πριν πεθάνει, του έφεραν την εικόνα του Χριστού με το αγκαθωτό στεφάνι. Στην εικόνα τα μάτια του Χριστού ήταν κλειστά, αλλά όταν την ξανακοίταξα ήταν ανοιχτά. Είπα στον Γέροντα:

-Όταν σας έφεραν την εικόνα της Παναγίας, βελτιώθηκε κάπως η υγεία σας. Τώρα θα γίνετε εντελώς καλά.

Κούνησε το κεφάλι του λέγοντας:

-Αν η εικόνα δεν είχε το αγκαθωτό στεφάνι, θα γινόμουν καλά. Όμως αυτή η εικόνα είναι με αγκαθωτό στεφάνι. Κι εγώ θα βασανιστώ κι έτσι θα πεθάνω. Τρεις ημέρες νωρίτερα εσύ θα γνωρίζεις για την κοίμησή μου.

Εγώ όμως δεν τον πίστεψα. Πώς ήταν δυνατόν να πεθάνει; Αφού πολλές φορές ήταν βαριά άρρωστος και θεραπευόταν. Άρχισα να διαβάζω την παράκληση της Παναγίας υπέρ υγείας του π. Γαβριήλ. Εκείνη τη νύχτα ονειρεύτηκα την Παναγία. Είδα το πρόσωπό Της να κοιτάζει τον Σωτήρα και να μου λέει: ¨Σε τρεις μέρες θα έρθω και θα θεραπεύσω τελείως τον π. Γαβριήλ¨.

«Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιολογία καί Οὐκρανικόν Σχίσμα»*

Γράφει ὁ κ. Βασίλειος Ἰ. Τουλουμτσὴς, ὑπ. δρ Δογματικῆς, Θεολογικὴ Σχολὴ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Πρὶν ἀπ’ ὅλα, θὰ ἤθελα νὰ εὐχαριστήσω θερμὰ τὸν κύριο Γεώργιο Καραλῆ, καὶ στὸ πρόσωπο τῆς Ὀλυμπίας, τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν τὴν ἀρχικὴ πρωτοβουλία ἔκδοσης τοῦ συγκεκριμένου τόμου, καὶ συντόνισαν ὅλες τὶς ἀπαραίτητες ἐνέργειες προκειμένου ἡ ἀρχικὴ σύλληψη καὶ ἰδέα νὰ γίνει πραγματικότητα. Πρέπει βεβαίως νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἔκδοση τοῦ παρόντος συλλογικοῦ τόμου ἔχει ἰδιαίτερη θεολογικὴ ἀξία καθώς, λόγω τοῦ εὐαίσθητου χαρακτήρα τοῦ οὐκρανικοῦ ζητήματος, ἦταν εὐκολότερη ἡ διάδοση κειμένων ποὺ ὑποστήριζαν τὸ ἐπικρατοῦν ἀφήγημα περὶ «θεραπείας τοῦ σχίσματος», καὶ δυσχερέστερη ἡ δημοσίευση κειμένων ποὺ ἀναδείκνυαν τὸν πολυσύνθετο χαρακτήρα τῆς συνειδητῆς ἀλλοίωσης τῆς συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπιπρόσθετα δὲν ἦταν λίγοι καὶ ἐκεῖνοι, ἀπὸ τὸν ἀκαδημαϊκὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, οἱ ὁποῖοι, γιὰ δικούς τους λόγους ὁ καθένας, δὲν θέλησαν νὰ ἐκτεθοῦν στὸν δημόσιο διάλογο καὶ νὰ ὑπερασπιστοῦν τὶς ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας, ἐπιλέγοντας νὰ μείνουν στὴν ἀσφάλεια τῆς ἀνέξοδης σιωπῆς, δίνοντας ὅμως ἔτσι ἕνα προβάδισμα στὰ ψευδῆ καὶ κατασκευασμένα ἐπιχειρήματα αὐτῶν ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ὑποστηρίξουν τὸ ἐγχείρημα τῆς ἀπροϋπόθετης ἀναγνώρισης ὅλων τῶν σχισματικῶν Οὐκρανῶν. Κατὰ συνέπεια, ἡ ἀξία τῆς συγκεκριμένης ἐκδοτικῆς προσπάθειας ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ὑπηρετεῖ καὶ προβάλλει τὸ πλαίσιο καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιολογίας, τὰ ὁποῖα κατὰ βάση ἦταν καὶ αὐτὰ ποὺ κακοποιήθηκαν.

Κόλασι – παράδεισος. +Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης.

Ὑπῆρχε, ἀγαπητοί μου, ἐποχὴ ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἦταν φτωχοὶ ἀλλὰ ζοῦσαν εὐτυχισμένοι. Ἦταν εὐτυχισμένοι, γιατὶ εἶχαν ἕνα μεγάλο θησαυρό. Ὁ θησαυρὸς αὐτός, ποὺ ὑπῆρχε μέσα στὶς καλύβες καὶ στὰ φτωχὰ σπίτια, ἦταν ἡ πίστις. Πίστευαν ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι. Πίστευαν, ὅτι ὑπάρχει Θεὸς ποὺ ἔφτειαξε τὸν κόσμο· ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας ὅλων, ὅτι ἡ πρόνοιά του ἁπλώνεται παντοῦ, κι ὅτι δὲν πέφτει οὔτε φύλλο ἀπὸ τὸ δέντρο χωρὶς τὸ θεῖο θέλημα. Πίστευαν, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε δίκαιος· τιμωρεῖ τὸ κακὸ καὶ ἀμείβει τὸ ἀγαθό. Πίστευαν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος διαφέρει ἀπὸ τὰ ζῷα· ἐκεῖνα ψοφᾶνε, μὰ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχὴ ἀθάνατη. Πίστευαν ἀκόμη, ὅτι πέραν τοῦ τάφου ὑπάρχει ζωή, αἰώνιος ζωή· ὅτι ὑπάρχει παράδεισος ποὺ πηγαίνουν οἱ δίκαιοι, καὶ κόλασις ποὺ πηγαίνουν οἱ ἄδικοι, οἱ ἁμαρτωλοὶ κι ἀμετανόητοι. Τὰ πίστευαν αὐτὰ τότε.

Σήμερα; Ὤ σήμερα! Αἰώνας ἀπιστίας. Οἱ ἄνθρωποι δὲν πιστεύουν· ὑπάρχουν μάλιστα μερικοὶ ἄθεοι, ποὺ ἅμα τοὺς πῇς ὅτι ὑπάρχει κόλασι καὶ παράδεισος, ἐμπαίζουν καὶ λένε· Κόλασι – παράδεισος παραμύθια τῶν γερόντων· ἐδῶ εἶνε ἡ κόλασι, ἐδῶ καὶ ὁ παράδεισος… Σ᾿ αὐτὸ τὸν ἰσχυρισμὸ ἀπαντᾷ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 16,19-31), ποὺ περιέχει μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολὲς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς διηγεῖται τὴ ζωὴ δυὸ ἀνθρώπων· πῶς ἔζησαν ἐδῶ σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, καὶ πῶς ζοῦν τώρα στὸν ἄλλο κόσμο. Μᾶς διηγεῖται γιὰ ἕνα πλούσιο καὶ γιὰ ἕνα φτωχό. Εἶνε γνωστὴ ἡ παραβολή· ἂς μὴν τὴν ἐπαναλάβω.

Τί βλέπουμε ἐδῶ; Ὅτι ὁ πλούσιος πῆγε στὴν κόλασι, ὁ φτωχὸς πῆγε στὸν παράδεισο.

Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· Ὁ πλούσιος αὐτὸς γιατί πῆγε στὴν κόλασι; μήπως γιατὶ εἶχε λεφτά; Μὰ στὴν παραβολὴ ἐδῶ βλέπουμε, ὅτι ἕνας ἄλλος πλούσιος, ὁ Ἀβραάμ, δὲν πῆγε στὴν κόλασι· τὸν βλέπουμε μέσα στὸν παράδεισο νὰ ἀγάλλεται καὶ νὰ εὐφραίνεται. Ἦταν ὅμως πολὺ διαφορετικὸς ὁ Ἀβραάμ. Ὁ Ἀβραὰμ ἦταν φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων· ὅποιος περνοῦσε ἀπὸ τὴν καλύβα του τὸν φιλοξενοῦσε, ἔκανε καλὸ στὸν κόσμο. Πλούσιος ἦταν κι ὁ Ἰώβ· εἶχε κι αὐτὸς μεγάλη περιουσία, ἀλλὰ ἔδινε στοὺς φτωχούς. Ὁ πλούσιος λοιπὸν αὐτὸς τοῦ εὐαγγελίου πῆγε στὴν κόλασι γιατὶ δὲν ἔκανε καλὴ χρῆσι τοῦ πλούτου του, ἦταν σκληρὸς καὶ ἀπάνθρωπος, εἶχε πέτρινη καρδιά. Ὑπάρχουν τέτοιοι ἄνθρωποι, ποὺ δὲν συγκινοῦνται. Καὶ αὐτὸς μόνο τὸν ἑαυτό του κοίταζε, κανένα ἄλλο. Δὲν ἔδινε οὔτε στὸν ἄγγελό του νερό. Κατοικοῦσε σὲ παλάτι· ντυνόταν μὲ τὰ πιὸ ἀκριβὰ ῥοῦχα· ἔτρωγε τὰ πιὸ ἐκλεκτὰ φαγητά· ἔπινε τὰ πιὸ σπάνια ποτά· ζοῦσε φιλήδονα καὶ φιλόσαρκα· ὑπηρέτες καὶ ὑπηρέτριες τὸν περικύκλωναν.

Δευτερογαμία τῶν κληρικῶν – Ἡ μοιχεία τοῦ κλήρου.

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λογοθέτης, θεολόγος

Στὰ τέλη τοῦ 20οῦ αἰῶνος καὶ στὶς ἀρχὲς τοῦ 21ου, ποὺ διανύουμε τώρα, μεγάλη ἔκταση ἔχει ἀρχίσει νὰ λαμβάνῃ τὸ θέμα τῆς δευτερογαμίας τοῦ κλήρου μέσα στὰ ἐκκλησιαστικὰ γίγνεσθαι καὶ τὰ διαδικτυακὰ φόρουμ. Ἡ κοσμικότης, μὲ τὶς φιλελεύθερες τάσεις της καὶ τὴν ἀτομικιστικὴ νοοτροπία της, ἔχει ἀρχίσει νὰ κερδίζῃ ἔδαφος ἔναντι τῆς πνευματικότητος, κάτι ποὺ καθιστᾶ δυστυχῶς τοὺς νέους κληρικοὺς εὐάλωτους σὲ τέτοιου εἴδους ἐπιθέσεις, μὲ τοὺς παλαιότερους νὰ ἀδυνατοῦν νὰ συγκρατήσουν τὰ γκέμια, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφευχθῇ ἡ ὁποιαδήποτε ἀλλοίωση, ποὺ συμβαίνει στὴν κοινωνία, νὰ εἰσχωρήσῃ καὶ στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ μία ἐποχὴ ὅπου ἡ πίστη δοκιμάζεται ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ κουλτούρα, ἡ συζήτηση αὐτὴ δὲν εἶναι ἁπλῶς θεολογική, ἀλλὰ ὕψιστη ποιμαντικὴ πρόκληση.

Δὲν ἀποτελεῖ μυστικό ὅτι τὰ διαζύγια στὶς ἡμέρες μας ἔχουν δεῖ δραματικὴ ἄνοδο, ἀφοῦ σύμφωνα μὲ πρόσφατες ἔρευνες τοῦ 2024 ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Παρατηρητήριο Οἰκογένειας, τὸ 70% αὐτῶν πυροδοτεῖται ὑπὸ τῶν γυναικῶν. Ἀνικανοποίητες, διὰ τὸν οἱονδήποτε λόγο (οἰκονομικό, συναισθηματικὸ ἢ ἄλλον), ἐγκαταλείπουν τὸ σπίτι τους, πολλὲς φορὲς καὶ τὰ παιδιὰ τους, καὶ τραβοῦν τὸν δρόμον τους.

Ψηφιακή Γενοκτονία.

Διαγράφηκαν, δεν χρεοκόπησαν.

Στην Κίνα, χιλιάδες νέοι είναι άστεγοι —όχι λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά επειδή το σύστημα κοινωνικής πίστωσης τους διέγραψε. Κάθε κίνηση, λέξη και αγορά αξιολογείται. Μπήκαν στη μαύρη λίστα!

Ο μισθός τους κόπηκε και δεν μπορούν να αγοράσουν φαγητό ή εισιτήριο τρένου. Ψηφιακά νεκροί, κοιμούνται στους δρόμους, ντροπιασμένοι από εφαρμογές που εκθέτουν τα «χρέη» τους. Κανένα έγκλημα, απλώς μια χαμηλή βαθμολογία. Αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία – είναι η Κίνα του 2025!

Μετεωρίτικοι Στοχασμοί "Ἡ Τριπλὴ Ἀρετὴ τῆς Ὡριμότητας"

Τρία χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἀνέλθει: ὡριμότητα, σοφία, δύναμη. Τρεῖς σκάλες πρὸς τὴν τελείωση.

Πρῶτον, νὰ παραδέχεται. Πόσο δύσκολο! Τὸ ἐγὼ φωνάζει: "Ὄχι ἐγώ! Οἱ ἄλλοι!" Μὰ ὁ ὥριμος σιωπᾶ τὸ ἐγὼ καὶ ὁμολογεῖ: "Ἐγὼ ἔσφαλα". Αὐτὴ εἶναι ταπείνωση, ὄχι ἧττα.

18 Νοεμβρίου. Πλάτωνος μεγαλομάρτυρος. (†306). Ῥωμανοῦ μάρτυρος (†308), Ζακχαίου διακόνου (†307), Ἀναστασίου νεομάρτυρος ἐκ Παραμυθίας (†1743). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης κδ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α´ Θεσ. γ΄ 9-13).

Α Θεσ. 3,9         τίνα γὰρ εὐχαριστίαν δυνάμεθα τῷ Θεῷ ἀνταποδοῦναι περὶ ὑμῶν ἐπὶ πάσῃ τῇ χαρᾷ ᾗ χαίρομεν δι᾿ ὑμᾶς ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν,

Α Θεσ. 3,9                 Διότι ποίαν ευγνωμοσύνην και ευχαριστίαν ημπορούμεν να ανταποδώσωμεν στον Θεόν δια σας, δι' όλην την χαράν, που απολαμβάνομεν εξ αιτίας σας εμπρός στον Θεόν,

Α Θεσ. 3,10        νυκτὸς καὶ ἡμέρας ὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰς τὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶ καταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆς πίστεως ὑμῶν;

Α Θεσ. 3,10               και τον παρακαλούμεν νύκτα και ημέραν με εξαιρετικήν επιμονήν να ευδοκήση και φέρη τας περιστάσεις να ίδωμεν το πρόσωπόν σας και να διορθώσωμεν και αναπληρώσωμεν ο,τι ακόμη σας λείπει από την πίστιν σας;