Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν σαρκικῶν παθῶν παρόντος τοῦ πειρασμοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν σαρκικῶν παθῶν παρόντος τοῦ πειρασμοῦ, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἀόρατος πόλεμος κέφ. 19β [α' μέρους τοῦ βιβλίου ], 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 24-8-2023 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐσέβεια, Ἀββᾶ Ἠσύχιου, Φιλοκαλία τόμος Α' Ἀρχ. Σἀββα Ἁγιορείτου

 Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐσέβεια, Ἀββᾶ Ἠσύχιου τοῦ Πρεσβύτερου - Πρὸς τὸν Θεόδουλο, Λόγος περὶ νήψεως καὶ ἀρετῆς χωρισμένος σὲ 203 κεφάλαια (τὰ λεγόμενα ἀντιρρητικὰ καὶ εὐκτικά), Φιλοκαλία τόμος Α' -Κὲφ 150, Ἀρχιμ. Σἀββα Ἁγιορείτου, 10-9-2023 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἡ πολιτικὴ εἰναι διαβολικὴ τέχνη , Ἀρχιμ. Σἀββα Ἁγιορείτου

 

Τἀ σημεῖα τῶν καιρῶν, Ἀρχιμ. Σἀββα Ἁγιορείτου

 Τἀ σημεῖα τῶν καιρῶν, Ἀρχιμ. Σἀββα Ἁγιορείτου, 10-9-2023

Ἡ θεία Μετάληψη καὶ ἡ προσευχὴ (μελέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Ἡ θεία Μετάληψη, ἡ προσευχὴ (μελέτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκζήτηση τῆς θείας βοήθειας). Ἔτσι θὰ πράττουμε τὸ καλὸ συνεχῶς καὶ θὰ ἐκπληρώνουμε τὸ χρέος μας ἀπέναντι: α)στον ἑαυτό μας, β)στον πλησίον μας καὶ γ) στὸν Θεό, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Η' (ἡ' μέρος), 10-9-2023, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν σαρκικῶν παθῶν πρὶν τὸν πειρασμό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν σαρκικῶν παθῶν πρὶν τὸν πειρασμό, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἀόρατος πόλεμος κέφ. 19α [α' μέρους τοῦ βιβλίου ], Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 23-8-2023  Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ, 11-9-2023, Αγίου Ιερομαρτυρος Αυτονομου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ, 11-9-2023, Αγίου Ιερομαρτυρος Αυτονομου 

https://www.youtube.com/live/h4UcJGkTyRg?si=rT9d3I_uu7J98lBN

Λόγος εἰς τό Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας (Ἅγιος Ἀνδρέας Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης)

Ἀρχὴ ἑορτῶν μὲν εἶναι γιὰ μᾶς ἡ παροῦσα πανήγυρη, πρώτη δὲ μετὰ τὸν νόμο καὶ τὶς σκιές, καὶ ἀσφαλῶς καὶ εἴσοδος τῶν ὁδηγούντων πρὸς τὴν χάρη καὶ τὴν ἀλήθεια. Εἶναι δὲ αὐτὴ καὶ μέση καὶ τελευταία ἔχοντας ἀρχὴ μὲν τὴν τελευτὴ τοῦ νόμου, με­σό­τητα δὲ τὴν σύνδεση πρὸς τὰ ἄκρα, τέλος δὲ τὴν φανέρωση τῆς ἀληθείας. Διότι τέλος τοῦ νόμου εἶναι ὁ Χριστός, ὄχι τόσο ἀπο­μα­κρύ­νο­ντάς μας ἀπὸ τὸ γράμμα, ὅσο ἐπαναφέροντάς μας στὸ πνεῦμα.

Διότι αὐτὸ εἶναι ἡ τελείωση, ὅπου αὐτὸς ὁ νομοδότης ἀπο­τε­λει­ώ­νον­τας ὅλα, ὁδήγησε τὸ γράμμα πρὸς τὸ πνεῦμα, ἀνακεφα­λαιώνοντας στὸν ἑαυτό του τὰ σύμπαντα, καὶ διατρεφόμενος στὸν νόμο καὶ στὴν χάρη. Καὶ κάνοντας τὸν μὲν νόμο ὑποζύγιο, συνά­πτον­τας δὲ τὴν χάρη ἐναρ­μο­νίως, χωρὶς καθόλου νὰ ἀναμίξει τὸ ἕνα μὲ τὸ ἄλλο, καθοδήγησε ἔτσι τὸ γένος μας ἀπὸ τὸ δυσβά­στα­κτο καὶ δουλικὸ καὶ ὑποχείριο φορτίο πολὺ θεοπρεπῶς πρὸς τὸν ἐλαφρὸ καὶ ἐλεύθερο δρόμο, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε «ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου δεδου­λωμένοι», ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος, οὔτε νὰ εἴ­μα­στε αἰχμάλωτοι στὸν ζυγὸ τῆς δουλείας τοῦ νομικοῦ γράμ­μα­τος. Τοῦτο λοιπὸν εἶναι τὸ κεφάλαιο τῶν πρὸς ἡμᾶς εὐεργετη­μά­των τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο εἶναι ἡ φανέρωση τοῦ μυστηρίου. Τοῦτο εἶναι ἡ φύση ποὺ ἐκένωσε ἑαυτόν, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, καὶ ἡ θέωση τοῦ προσ­λήμ­μα­τος.

Ἀλλὰ στὴν τόσο λαμπρὴ καὶ περιφανεστάτη ἐπιδημία τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, πρέπει νὰ προϋπάρχει ὁπωσδήποτε κάποιο γε­γο­νὸς χαρᾶς διὰ τοῦ ὁποίου νὰ εἰσέρχεται πρὸς ἐμᾶς τὸ μεγάλο δῶρο τῆς σωτηρίας μας. Τοῦτο δὲ εἶναι ἡ παροῦσα πανήγυρη, ἔχοντας προμήνυμα τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ἀποτέλεσμα δὲ τὸ γέννημα τῆς παχύνσεως τοῦ Λόγου σὲ σάρκα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ καινούργιο ἄκουσμα ἀπὸ ὅλα τὰ θαύματα, ποὺ ἐξαγγέλθηκε στὰ σύμπαντα, παραμένει ἀκατάληπτο καὶ ἀκατανόητο, φανερωμένο ὅσο κρύβεται, καὶ κρυμμένο ὅσο φα­νε­ρώ­νε­ται. Συνεπῶς ἀπὸ ἐδῶ ἡ θεοχαρίτωτη αὐτὴ ἡμέρα καὶ πρώτη τῶν ἑορ­τῶν, φέροντας γύρω ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τὸ φῶς τῆς παρθενίας, καὶ σὰν νὰ συμμαζεύει καὶ νὰ πλέκει τὸν στέφανο ἀπὸ τὰ ὁλοκάθαρα ἄνθη τῶν πνευματικῶν λειβαδειῶν τῆς γραφῆς, προβάλλει κοινὴ τὴν εὐφροσύνη στὴν κτίση λέγοντας «Θαρσεῖτε», γενέθλιος εἶναι ἡ πανήγυρη καὶ τοῦ γένους ἡ ἀνάπλαση.

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Β: Χαρίκλεια Πουρσανίδου

Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Χαρίκλεια Πουρσανίδου

Η Χαρίκλεια Πουρσανίδου γεννήθηκε στις 2-2-1912 στο χωριό Εϊράπ της πόλεως Τοκάτ του Νομού Σεβάστειας της Μικράς Ασίας.

Όταν η Χαρίκλεια ήταν έξι ετών, οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα της Ηλία Υφαντίδη, έναν αδελφό της και τον γαμπρό της, μαζί με 70 άλλους χωριανούς. Την ίδια, μαζί με την μητέρα της Ελένη και τα τέσσερα αδέλφια της, τους πήραν εξορία. Καθ’ οδόν πέθανε ο ένας αδελφός της και μέσα στο πλήθος η μικρή Χαρίκλεια με την αδελφή της Ευγενία έχασαν την μητέρα τους με τον αδελφό τους. Έμειναν περίπου δύο χρόνια εξόριστοι στο Κουρδιστάν και η Χαρίκλεια για δύο μήνες μόνη της με μία Κούρδισσα. Κάποια μέρα την έστειλε στην βρύση να ποτίση ένα μοσχαράκι και εκεί συνάντησε την μητέρα της.

Ήρθαν στην Ελλάδα το έτος 1922 και η μητέρα της με τον αδελφό της Πέτρο εγκαταστάθηκαν στην Ζουρνοβίτσα Δράμας. Η Χαρίκλεια και οι αδελφές της Μυροφόρα και Ευγενία εγκαταστάθηκαν στο χωριό Πατρίδα Βεροίας.

Η Χαρίκλεια παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών και απέκτησε 11 παιδιά. Δύο από τα παιδιά της έγιναν ιερείς.

Το 1953 σε ηλικία 40 ετών, την παραμονή της εορτής του αγίου Νικολάου, είδε στον ύπνο της τον άγιο Νικόλαο και της είπε να κάνη Παράκληση. Την προειδοποίησε ότι θα γίνει σεισμός, όπως και έγινε.

Η Χαρίκλεια δεν είπε τίποτε σε κανέναν και μετά από λίγον καιρό είδε πάλι τον άγιο Νικόλαο στο όνειρό της και της είπε να σκάψη σε ένα σημείο να βρη μία Εκκλησία θαμμένη. Της είπε να ζητήση βοήθεια και από τον Μητροπολίτη και τον Στρατηγό για να ενισχύσουν το έργο, ώστε να έρθουν και άλλοι να βοηθήσουν.

Η Χαρίκλεια που ήταν μία απλή, ήσυχη και αγράμματη γυναίκα, πάλι δεν είπε τίποτε σε κανέναν. Την ημέρα όμως της εορτής των Τριών Ιεραρχών είδε πάλι τον άγιο Νικόλαο, ο οποίος την μάλωσε και την τράνταξε. Τότε η Χαρίκλεια συμμορφώθηκε και από εκείνη την στιγμή ένιωθε σαν να πετούσε στον ουρανό, σαν να μην πατούσε στην γη και μόνο εσκέπτετο να πραγματοποιήση την εντολή του αγίου Νικολάου. Διηγήθηκε στην Εκκλησία για τις εμφανίσεις του αγίου Νικολάου και την εντολή του να σκάψη να βρη την Εκκλησία, αλλά ο Στρατηγός δεν την πίστεψε γι’ αυτό δεν έστειλε στρατιώτες να βοηθήσουν. Αρκετοί άλλοι επίσης δυσπιστούσαν.

Ἀνοικτή ἐπιστολή «Πρός ἐκπεσόντα Ἀρχιμ. Ἀνδρέαν Κονάνον».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Σας παρακολούθησα (με λύπη) στο διαδίκτυο, σε μια σειρά από λόγια σας «φιλικά» υπέρ της ομοφυλοφιλίας, σε συμφωνία με τη ζωή σας, έξω από την Πίστι και την Λατρεία της Εκκλησίας, ως άρνηση του Πνεύματος∙ λόγια κατά του εαυτού σας στην πραγματικότητα, σε προβολή «φτου, ξελευτερία».

Ανάμεσα στα συγκεχυμένα λόγια της συνείδησής σας άκουσα και τη λέξη «Θεός»∙ όχι, βέβαια, ως αδιαλλαξία έναντι του ψεύδους και ως ασυμβίβαστη ζήτησι της αλήθειας.

Ποιον Θεό εννοείτε; Αυτόν για τον οποίο σε πολλές αγρυπνίες ξενυχτήσατε; Τον Θεό αγίων μορφών που προλάβατε και αγγίξατε (για ευλογία) το ράσο τους; Μάλλον εννοείτε έναν ιδιόπλαστο Θεό, γενναιόδωρο στις επιλογές σας!

Γνώθι (μάθε), ότι ο Αληθινός Θεός, σαν να μην ήθελε να το πιστέψει, ότι εις την Πεντάπολιν συντελείται η παρά φύσιν αμαρτία, ως έξαρση ακολασίας, εκατέβη μόνος Του για να ιδή:

«Είπε δε Κύριος∙ κραυγή Σοδόμων και Γομμόρας πεπλήθυνται προς με, και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα. Καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με συντελούνται, ει δε μη, ίνα γνω» (Γεν. 18, 20-21).

Στις μάχες της ερήμου, οι Πατέρες εδέχθησαν και αυτοί βίαιες επιθέσεις του δαιμονίου της αρσενοκοιτίας. Με τρικυμισμένη τη συνείδησή τους από τις πειρασμικές επιθέσεις, νίκησαν μόνο αυτοί που είπανε: «Του Θεού ειμί». Στο αρχαίο κείμενο του «Γεροντικού», διαβάζουμε:

Οἱ κυριότερες ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

ΟΙ ΚΥΡΙΩΤΕΡΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

1. Κάθε χριστιανὸς ὀφείλει ν᾽ ἀγαπᾶ τὸ Θεό.

Ὀφείλεις ν᾽ ἀγαπᾶς τὸν Κύριο καὶ Θεό σου μ᾽ ὅλη σου τὴν καρδιὰ καὶ μ᾽ ὅλη σου τὴν ψυχὴ καὶ μ᾽ ὅλο σου τὸ νοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή (Ματθ. 22, 37).

Ἂν μ᾽ ἀγαπᾶτε, τηρῆστε τὶς ἐντολές μου (Ἰω. 14, 15).

Ὅποιος ἐγκολπώθηκε τὶς ἐντολές μου καὶ τὶς ἐκτελεῖ, ἐκεῖνος εἶναι ποὺ μ᾽ ἀγαπᾶ. Καὶ ὅποιος ἀγαπᾶ ἐμένα, θ᾽ ἀγαπηθεῖ ἀπὸ τὸν Πατέρα μου καὶ θὰ τὸν ἀγαπήσω κι ἐγὼ καὶ θὰ φανερώσω μέσα του μυστικὰ τὸν ἑαυτό μου (Ἰω. 14, 21).

Ὅποιος δὲν μ᾽ ἀγαπᾶ, δὲν τηρεῖ τὶς ἐντολές μου (Ἰω. 14, 24).

Ἀγαπᾶτε τὸ Χριστό, ἂν καὶ δὲν τὸν ἔχετε γνωρίσει (Α´ Πέτρ. 1, 8).

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Πατέρα, ἀγαπᾶ καὶ τὸν Υἱό, ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ τὸν Πατέρα (Α´ Ἰω. 5, 1).

2. Κάθε χριστιανὸς ὀφείλει ν᾽ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του (τὸν συνάνθρωπό του).

Δεύτερη ἐντολή, ὅμοια μὲ τὴν πρώτη, εἶναι τὸ ν᾽ ἀγαπήσεις τὸν συνάνθρωπό σου ὅπως ἀγαπᾶς τὸν ἑαυτό σου (Ματθ. 22, 39).

Σᾶς δίνω μιὰ νέα ἐντολή: Ν᾽ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὅπως σᾶς ἀγάπησα ἐγώ, ἔτσι ν᾽ ἀγαπᾶτε κι ἐσεῖς ὁ ἕνας τὸν ἄλλον (Ἰω. 13, 34).

Ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ γνώρισμα θὰ μάθουν ὅλοι οἱ ἄπιστοι πὼς εἶστε μαθητές μου, ἂν δηλαδὴ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας (Ἰω. 13, 35).

Χρέος ἄλλο νὰ μὴν ἀφήνετε σὲ κανένα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ὀφείλετε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Ἐπειδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του, ἔχει ἐκπληρώσει ὅλο τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Κι αὐτό, γιατὶ τὸ «μὴ μοιχεύσεις», «μὴ φονεύσεις», «μὴν κλέψεις», [«μὴν ψευδομαρτυρήσεις»], «μὴν ἐπιθυμήσεις», κι ὅλες οἱ ἄλλες ἐντολές, σ᾽ αὐτὴ τὴν ἐντολὴ συνοψίζονται καὶ περιλαμβάνονται: Στὸ ν᾽ ἀγαπήσεις τὸν συνάνθρωπό σου σὰν τὸν ἑαυτό σου (Ρωμ. 13, 8-9).

Ἀγαπῆστε μὲ καθαρὴ καρδιὰ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον (Α´ Πέτρ. 1, 22).

Νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀδελφούς σας (Α´ Πέτρ. 2, 17).

Ἂν τόσο πολὺ μᾶς ἀγάπησε ὁ Θεός, ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νὰ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον (Α´ Ἰω. 4, 11).

Ὅποιος δὲν ἀγαπᾶ τὸν ἀδελφό του, αὐτὸς βρίσκεται σὲ κατάσταση πνευματικοῦ θανάτου (Α´ Ἰω. 23, 14).

Νὰ πῶς μάθαμε τὶ εἶναι ἀγάπη: Ὅπως ὁ Χριστὸς πρόσφερε τὴ ζωή Του στὸ θάνατο γιὰ χάρη μας, ἔτσι κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ προσφέρουμε καὶ τὴ ζωή μας ἀκόμη γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας (Α´ Ἰω. 3, 16).

Παιδιά μου, ἂς μὴν ἀγαποῦμε μὲ τὰ λόγια μόνο καὶ μὲ τὴ γλώσσα, ἀλλὰ ἔμπρακτα καὶ ἀληθινά (Α´ Ἰω. 3, 18).

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὸ Θεό, αὐτὸς ἀγαπᾶ καὶ τὸν ἀδελφό του (Α´ Ἰω. 4, 21).

Ἂς γίνωμε καλοὶ γεωργοὶ (Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου)

Ἂς γίνωμε καλοὶ γεωργοὶ

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος - θεολόγος

Ἡ παραβολὴ ποὺ ἀναγιγνώσκεται στὶς Ἐκκλησίες μας τὴν ΙΓ’ Κυριακὴ τοῦ Ματθαίου εἶναι γνωστὴ ὡς «παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος» ἢ «παραβολὴ τῶν κακῶν γεωργῶν», τὴν ὁποία ἀπευθύνει ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους.

Τί ἔχει προηγηθῆ τῆς παραβολῆς αὐτῆς; Ὁ Χριστὸς ἔχει μόλις εἰσέλθει θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ εὑρίσκεται λίγο πρὸ τοῦ Πάθους. Ἐνῶ, ὅμως, ὁ λαὸς τὸν ὑποδέχεται θερμὰ ὡς «υἱὸ τοῦ Δαυείδ», ἐρχόμενο «ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ματθ., κα’ 9), ἐν τούτοις οἱ «σκληροὶ καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ» Ἰουδαῖοι ἄρχοντες, παρὰ τὰ τόσα θαύματα ποὺ ἔχουν δεῖ ἀπὸ Ἐκεῖνον, τὸν ἀμφισβητοῦν, ῥωτῶντας τον περιφρονητικά «ἐν ποίᾳ ἐξουσίᾳ» ἐνεργεῖ καὶ ποιός τοῦ ἔδωσε αὐτὴν τὴν ἐξουσία (ὅ. π. 23).

Τότε ὁ Κύριος, ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως καὶ ἐνῶ τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐπίστευσαν στὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου, ποὺ ἔλαβαν, πόσο μάλιστα θὰ πιστεύσουν στὸν Ἴδιο, τοὺς ἀναφέρει δύο παραβολές. Στὴν πρώτη ἕνας πατέρας καλεῖ τοὺς γιούς του νὰ ἐργαστοῦν στὸν ἀμπελῶνα του: ὁ ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἐνῶ ἀρχικὰ ἦταν ἀπρόθυμος, «ὕστερον μεταμεληθεὶς ἀπῆλθε.», ἐνῶ ὁ ἄλλος, ὁ ὁποῖος ἀμέσως προθυμοποιήθηκε νὰ πάῃ, στὴν συνέχεια δὲν τὸ ἔπραξε, «οὐκ ἀπῆλθε» νὰ ἐργαστῆ. Ὁ Κύριος καλεῖ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀκροατές Του νὰ βγάλουν τὸ συμπέρασμα γιὰ τὸ «ποιός», τελικά, «ἔκανε τὸ θέλημα τοῦ πατρός» (ὅ. π. 31).

Περί νέας δραστηριότητας τῆς Σαηεντολογίας στήν Ἑλλάδα (Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος)

Περί νέας δραστηριότητας της Σαηεντολογίας στην Ελλάδα 

(4/9/2023).

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με αίσθημα ευθύνης πληροφορεί το Χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι η «Εκκλησία της Σαηεντολογίας» που λειτουργούσε στην Ελλάδα με την μορφή σωματείου υπό την ονομασία «Κέντρο Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος» (Κ.Ε.Φ.Ε.) με δυο αποφάσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης (7380/1996 Πρωτοδικείου Αθηνών και 10.493/1997 Εφετείου Αθηνών) ως «οργάνωση με πρακτικές ιατρικά, κοινωνικά και ηθικά επικίνδυνες και επιβλαβείς».

Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται υπό άλλες ονομασίες και με προμετωπίδα φαινομενικά ανύποπτες δράσεις, όπως σεμινάρια αυτοβελτίωσης ή σεμινάρια πωλήσεων για επιχειρήσεις. Σήμερα επιχειρεί, σε συνέχεια ανάλογου εγχειρήματος στο παρελθόν, γνωστού ως «Narconon» παρέμβαση στο δημόσιο χώρο, επιδιώκοντας συνεργασίες με δημόσιους, κοινωνικούς φορείς, αλλά και σχολεία, με πρόφαση ένα νέο πρόγραμμα αντιμετώπισης του μεγάλου κοινωνικού προβλήματος των Ναρκωτικών υπό την ονομασία: «Η αλήθεια για τα Ναρκωτικά».

Φορέας της δράσης αυτής εμφανίζεται το «Ίδρυμα» Σαηεντολογιας με τίτλο «Ενας Κόσμος χωρίς Ναρκωτικά» (έδρα 6331 Hollywood Blvd., Suite 710, Los Angeles, CA 90028 United States) και με εγχώριο όργανο υλοποίησης, προερχόμενο από τον ίδιο χώρο αυτής της οργάνωσης, το: «Πρωτοβουλια Πολιτών για μια Ελλάδα χωρίς Ναρκωτικά (Drug – Free World GR) (βλ. ιστοσελίδες www.notodrugs.gr, facebook.com/drugfreeworld.gr/, instagram.com/drugfreeworld.gr).

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 11-9-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 11-9-2023 https://www.youtube.com/live/9QXF2LMnmTw?si=vCYpfJSuP2Eo9pw4

Παναγία τοῦ Πάθους-Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ-ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑΥΡΟΝΙΚΗΤΑ

https://proskynitis.blogspot.com/2023/09/blog-post_4.html

11 Σεπτεμβρίου. Θεοδώρας ὁσίας (†491). Εὐφροσύνου τοῦ μαγείρου (θ΄ αἰ.), Εὐανθίας μάρτυρος. Θεοδώρας ὁσιομάρτυρος τῆς ἐν Βάστᾳ Ἀρκαδίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. β΄ 11-16).

Γαλ. 2,11           Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν.

Γαλ. 2,11                    Οταν δε ήλθεν ο Πετρος εις την Αντιόχειαν, φανερά και κατά πρόσωπον του αντιστάθηκα και διεφώνησα μαζή του, διότι ήτο αξιόμεμπτος και αξιοκατάκριτος.