Οἱ παπικοί δοξολογοῦν τόν πεπτωκότα ἄγγελο; -Δαιμονολατρία στόν παπισμό, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

α) Πῶς ἀπαντᾶμε ὅταν μᾶς ρωτοῦν ἀλλόθρησκοι σέ τί πιστεύουμε β) Ὀρθόδοξο βίωμα, καί ὀρθόδοξη δογματική συνείδηση, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ πάπας ἐξομολογεῖται; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τά ὀρθόδοξα προσκυνήματα βοηθοῦν ὅταν πηγαίνουμε μέ τόν σωστό τρόπο , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Γιά ποιό λόγο οἱ παπικοί δέν ἔχουν χάρη , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ἐνέργεια τοῦ Τ. Σταυροῦ στήν Π. καί Κ. Διαθήκη, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς καί Ἄρχιμ. Γεωργίου Καψάνη- Ὁμιλία στήν Ὕψωση τοῦ Τ. Σταυροῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐνέργεια τοῦ Τ. Σταυροῦ στήν Π. καί Κ. Διαθήκη, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς καί Ἄρχιμ. Γεωργίου Καψάνη- Ὁμιλία στήν Ὕψωση τοῦ Τ. Σταυροῦ, 14-9-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ζωή χωρίς σταυρό εἶναι θάνατος χωρίς ἀνάσταση/Μία συνηθισμένη δαιμονική ἀπάτη, Ἄρχ. Γεωργίου Καψάνη-Ὁμιλία στήν Ὕψωση τοῦ Τ. Σταυροῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τέσσερις τρόποι ποὺ οἱ ἄλλοι μποροῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὴ μνήμη σου

Με απλές παροτρύνσεις, οι φίλοι, οι συνάδελφοι και οι άγνωστοι

μπορούν να αλλάξουν τις αναμνήσεις σου με τρόπους που ποτέ δεν θα αντιληφθείς.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΡΟΠΟΙ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΝ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ

Εισαγωγικό από entaksis: Η κοινωνική επιρροή στη μνήμη δεν περιορίζεται μόνο στις προσωπικές μας συζητήσεις, αλλά επεκτείνεται και στον τρόπο με τον οποίο ενημερωνόμαστε και αλληλεπιδρούμε με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, το διαδίκτυο και τις εφημερίδες. Ενώ στο παρελθόν οι αναμνήσεις μας διαμορφώνονταν από τις συζητήσεις μας με φίλους και την οικογένεια, σήμερα, αυτή η «μόλυνση» της μνήμης συμβαίνει σε μαζική κλίμακα. Οι τίτλοι των άρθρων στα ΜΜΕ, οι επαναλαμβανόμενες ειδήσεις, τα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα και ακόμη και οι φωτογραφίες που βλέπουμε στο διαδίκτυο μπορούν να επηρεάσουν και να αλλοιώσουν τις αναμνήσεις μας για ένα γεγονός, συχνά χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Για παράδειγμα, η επανάληψη μιας συγκεκριμένης έκφρασης σε ένα άρθρο ή η συνεχής προβολή μιας φωτογραφίας μπορεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι η ανάμνησή μας είναι ακριβής, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ψευδή μνήμη. Παράλληλα, όταν τα μέσα επιλέγουν να δώσουν έμφαση σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες και να παραλείψουν άλλες, μπορεί να προκληθεί κοινωνικά προκαλούμενη λήθη, καθώς οι μη αναφερόμενες πληροφορίες είναι πιθανό να ξεχαστούν με την πάροδο του χρόνου. Αυτή η διαδικασία δεν είναι πάντα σκόπιμη, αλλά μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες. Το άρθρο τονίζει ότι η μνήμη μας δεν είναι μια στατική «βιβλιοθήκη», αλλά ένα δυναμικό σύστημα που επηρεάζεται συνεχώς από το περιβάλλον μας.

Ὁ Ἡγούμενος τῆς I. Μονῆς Καρακάλλου Γέροντας Φιλόθεος γιὰ τὴν Ψηφιακὴ Κάρτα καὶ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό

Ὅλα φαίνονται ὅτι εἶναι καταστρωμένα. Ἀπ᾿ ἔξω. Βιάζουν ἐδῶ τὴν κυβέρνηση νὰ ἐφαρμόσουν αὐτὰ στὸν ἑλληνικὸ λαό, κυρίως, ποὺ εἶναι ὀρθόδοξος. Εἶναι ὁλοφάνερο αὐτό. Καὶ πᾶνε τώρα νὰ μαντρώσουν τὸν λαό μας, νὰ τὸν φακελώσουν καὶ νὰ ἔρθουν κι ἄλλα μέτρα μετά.

Ὅλα αὐτά, νὰ ἐκτελοῦνται ἠλεκτρονικά. Νὰ μᾶς δέσουν τὰ χέρια. Εἶναι ἡ μεγαλύτερη, ἡ φρικτότερη δικτατορία ποὺ εἶδε ὁ κόσμος ποτέ. Πάει ἡ ἐλευθερία μας. Δὲν βλέπετε; Δὲν τὸ ἀφήνουνε προαιρετικὸ ἀλλὰ πᾶνε ἐκεῖ διὰ τῆς βίας, μὲ τὸν τρόπο, τὸν ὕπουλο καὶ καταφέρνουνε μὲ τὴ συναίνεση τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτὰ γίνονται καὶ πᾶνε τὸν λαό μας νὰ τὸν αἰχμαλωτίσουνε. Κυρίως τὸν ἑλληνικὸ λαό. Ἐνῶ ἡ Εὐρώπη δὲν βιάζει τόσο πολύ. Εἶναι τῆς Ἀμερικῆς αὐτὰ ποὺ εἶναι ἐκεῖ ὁ σιωνισμὸς κι αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου.

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Μητροπολιτικὸν σύστημα διοικήσεως τῆς ΚΡΗΤΗΣ ἐν κινδύνῳ!

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Μητροπολιτικὸν σύστημα διοικήσεως τῆς ΚΡΗΤΗΣ ἐν κινδύνῳ!

Ὑπὸ κ. Κ. Καλλέργη, Γ. Βλαστοῦ καὶ Ἀ. Κουρμούλη

1.Τὸ Μητροπολιτικὸ σύστημα διοικήσεως ἔσωσε καὶ στήριξε τὴν Κρήτη στὴ δύσκολη ἐποχὴ τῆς Ἀραβοκρατίας 827-961 μ.Χ. καθώς καὶ στὴν ἐποχὴ τῆς Ἑνετοκρατίας 1204-1669 μ.Χ. Ἡ Κρήτη, γιὰ ἑξακόσια χρόνια, παρέμεινε ἔξω ἀπὸ τὴ διοίκηση τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα καὶ κατὰ συνέπεια ἔξω ἀπὸ τὴν ἄμεση διοίκηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη.

Τὴν Ἑλληνικὴ συνείδηση καὶ τὴν ὀρθόδοξη πίστη στήριξαν, κατὰ τρόπο ἀξιοθαύμαστο, τὰ Μοναστήρια καὶ οἱ ἐνορίες. Γιὰ πολλὲς καὶ μεγάλες περιόδους, ἰδίως οἱ Ἑνετοὶ ἀπαγόρευαν νὰ χειροτονοῦνται Ἐπίσκοποι Ὀρθόδοξοι. Τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης διέσωσαν οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ μοναχοί, ποὺ μετέβαιναν διὰ τῶν Κυθήρων στὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ πάρουν τὴν ἱερωσύνη.

Οἱ Κρητικοὶ ἔμεναν ἀφοσιωμένοι στὴν καρδιά τους στὴν Κων/πολη, ὅσο ὑπῆρχε ἐκεῖ ὁ αὐτοκράτορας καὶ φυσικὰ ὁ Πατριάρχης.

Ἡ ἐμμονὴ τῶν Κρητικῶν νὰ μὴ δέχονται μέχρι σήμερα ποιμένες Ἐπισκόπους, μὴ Κρητικούς, δὲν εἶναι ἀρρωστημένος ἐθνικισμὸς ἢ τοπικισμός. Εἶναι ἀνησυχία καὶ δυσπιστία νὰ ἐμπιστευθοῦν τὴν διαφύλαξη τῆς Ἑλληνικῆς τους συνείδησης καὶ τῆς ὀρθοδοξίας τους σ’ ἄλλους Ἕλληνες ἐκτός τῆς Κρήτης.

Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀνδρεία καὶ ὁ βαρὺς πατριωτισμός τους. Ἔτσι ἐπιμένουν νὰ μὴ διαταραχθεῖ τὸ ἰσχῦον καθεστὼς τοῦ Μητροπολιτικοῦ συστήματος διοικήσεως.

2. Ὁ σεβασμὸς τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα πρὸς τὴν Κρήτη, ἔφερε, ὡς καρπό, τὸν καταστατικὸ χάρτη ν. 4149/1961. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔζησε μέσα σὲ ἕνα καμμένο Πατριαρχικὸ Μέγαρο, χωρὶς βίλλες στὸ Βόσπορο καὶ χωρὶς θαλαμηγό.

Γιατί ἡ Πατριαρχικὴ Σύνοδος τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, δὲν διανοήθηκε νὰ διοικήσει τὰ Σταυροπηγιακὰ Μοναστήρια τῆς Κρήτης οὔτε νὰ σφετεριστεῖ τὴν περιουσία; Διότι σεβόταν τὴν Κρήτη καὶ δὲν τὸν ἐνδιέφεραν τὰ λεφτά!

Γιατί ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν σέβεται τοὺς Προκατόχους του Πατριάρχες, μιᾶς μεγάλης περιόδου;

Γιατί τόση εὐαισθησία τοῦ Πατριάρχη στὰ οἰκονομικά, σὲ μία περίοδο οἰκονομικῶν δεινῶν καὶ κρίσεως στὴν Ἑλλάδα, πού δὲν ἔχει προηγούμενο στὴ σύγχρονη ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ;

Γιατί μένει ἀνάλγητος στὶς αὐτοκτονίες καὶ στὴν ἀπόγνωση τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν;

Γιατί σιωπᾶ στὸ γεγονὸς τώρα καὶ δέκα χρόνια, πού διεφθαρμένοι πολιτικοὶ ἄλλαξαν τὴν χριστιανικὴ νομοθεσία τῆς χώρας; Γιατί σιωπᾶ στὸ παγκόσμιο κῦμα τῆς θεσμοθέτησης τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τὸ ἔσχατο τῶν κακῶν τῆς ἀνθρώπινης κατάπτωσης;

Γιατί τὰ παιδιὰ μας διδάσκονται τὶς πλάνες τῶν δαιμόνων στὰ σχολεῖα καὶ δὲν τὸν ἀκούσαμε μία φορά, νὰ ἀρθρώσει δημόσια, μία διαμαρτυρία, γιὰ αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς Ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῆς νεολαίας, ὅταν συναντᾶ τοὺς Ὑπουργοὺς καὶ Πρωθυπουργούς μας;

Γιατί ξέχασε ὅτι εἶναι πρῶτα Πατριάρχης τοῦ Γένους καὶ μετὰ ὁ,τιδήποτε ἄλλο ἀκόμη καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης;

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: ΠΟΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ: «Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»;

Του Γεωργίου Τσιμπιρίδη

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: ΠΟΙΑ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ: «Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»;

Είναι ‘ο Υιός τού Θεού’ Θεός Αληθινός;

Μία απάντηση στις παρερμηνείες των Αρειανιστών

Προλογικό Σημείωμα

Στην παρούσα μελέτη θα επιχειρήσουμε να αναλύσουμε συνοπτικώς τι κρύβεται πίσω από την φράση ‘ο Υιός τού Θεού’ κι αυτό όχι μόνο προς χάριν των ετεροδόξων, αλλά και διότι εξ ημών των Ορθοδόξων υπάρχουν άνθρωποι που έχουν γεράσει μέσα εις την Εκκλησία και όμως πιστεύουν ότι ο Χριστός δεν είναι ο Θεός, αλλά είναι ‘ο Υιός τού Θεού’, κάτι δηλαδή διαφορετικό από Θεός!

Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ορμώμενοι από διάφορα χωρία τής Γραφή όπως το ΛΟΥΚ. Α:35 «και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιός Θεού» δηλαδή «Και ο άγγελος τής απάντησε: «Πνεύμα Άγιο θα έλθει επάνω σου και δύναμη τού Υψίστου θα σε επισκιάσει. Γι’ αυτό και το άγιο παιδί που θα γεννηθεί, θα είναι Υιός Θεού (όχι υιός ανδρός)», δυστυχώς βλέπουν και υπερτονίζουν την μία όψη τού νομίσματος, ότι δηλαδή ο Ιησούς είναι Υιός τού Θεού ως άνθρωπος, παραθεωρούντες την άλλη όψη του, τα χωρία δηλαδή και τις αναφορές που γίνονται εις την Γραφή και αφορούν εις τον Ιησού ως τον Υιόν τού Θεού (ενάρθρως), με την υψηλή δηλαδή και ανωτέρα έννοια. Μερικά από αυτά τα χωρία, που αφορούν εις την υπερφυσική έννοια τής υιότητος τού Χριστού θα εξετάσουμε εις την παρούσα μελέτη.

Για να εννοήσουμε λοιπόν, τι ακριβώς σημαίνει ο όρος ‘ο Υιός τού Θεού’ θα αναλύσουμε πέντε περιστατικά από την Καινή Διαθήκη: Αυτό με τον εκ γεννετής τυφλό που περιγράφεται εις το κατά ΙΩΑΝ. Θ:1-41, αυτό με τον Ναθαναήλ εις το κατά ΙΩΑΝ. Α:50, την περίφημη ομολογία τού Αποστόλου Πέτρου εις το κατά ΜΑΤΘ. ΙΣΤ:16-17, την ερώτηση τού Καιάφα εις τον Ιησού κατά την διάρκεια τής παρανόμου ‘δίκης’ Του εις το κατά ΜΑΤΘ. ΚΣΤ:63 και το περιστατικό κατά το οποίο οι Ιουδαίοι αντελήφθησαν, ότι ο Ιησούς κήρυττε τον εαυτό Του ισόθεο που περιγράφεται εις το κατά ΙΩΑΝ. Ε:18.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο.

Ο διάλογος τού Χριστού με τον πρώην τυφλό

Ο Χριστός είναι Αυτός που βρίσκει το χαμένο πρόβατο

Μετά την τέλεση τού θαύματος εις τον εκ γεννετής τυφλό, έψαξε ο ίδιος ο Ιησούς να εύρει τον θεραπευθέντα με τον οποίον είχε τον εξής διάλογο: «Ήκουσεν ο Ιησούς ότι εξέβαλον αυτόν έξω, και ευρών αυτόν είπεν αυτώ· συ πιστεύεις εις τον Υιόν τού Θεού; 36. Απεκρίθη εκείνος και είπε· και τις εστί, κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; 37. Είπε δε αυτώ ο Ιησούς· και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σού εκείνος εστίν. 38. Ο δε έφη· πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ» (ΙΩΑΝ. Θ:35-38).

Μόλις ο Ιησούς απεκάλυψε, ότι είναι ο Υιός τού Θεού, αμέσως ο πρώην τυφλός πίστευσε, και πλήρης ενθουσιασμού ύψωσε τον τόνο τής φωνής του και ωμολόγησε την πίστη του λέγοντας: ‘πιστεύω, Κύριε’. Προηγουμένως προσεφώνησε τον Ιησού με την λέξη ‘κύριε’ ως άνθρωπο (στίχ.36), γι’αυτό εις την περίπτωση αυτή ορθό είναι το ‘κύριε’ να γράφεται με κάππα μικρό και όχι με κεφαλαίο. Τώρα όμως προσφωνεί τον Ιησού με την λέξη ‘Κύριε’ ως Θεό, και γι’αυτό το ‘Κύριε’ πρέπει να γράφεται με κάππα κεφαλαίο.

Μετά το θαύμα ο πρώην τυφλός δεν θα ενδιαφέρθηκε να βρει και να ευχαριστήσει τον ευεργέτη του Ιησού; Ασφαλώς θα ενδιαφέρθηκε. Αλλά δεν είναι αυτός που βρήκε τον Ιησού. Είναι ο Ιησούς ‘ο ευρών αυτόν’. Δεν είμεθα εμείς που βρίσκουμε τον Χριστό. Είναι ο Χριστός που ευρίσκει εμάς συμφώνως προς τον λόγο Του «Ήλθε ο Υιός τού ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (ΛΟΥΚ. ΙΘ:10). Γράφει ο Απόστολος Παύλος προς Χριστιανούς προερχομένους εκ τών εθνικών, οι οποίοι δεν γνώριζαν τον Αληθινό Θεό και λάτρευαν ψευδοθεούς: «Νυν δε γνόντες Θεόν, μάλλον δε γνωσθέντες υπό τού Θεού» (ΓΑΛ. Δ:9) δηλαδή «Τώρα όμως, αφού γνωρίσατε τον Θεό, μάλλον δε ο Θεός γνώρισε εσάς (δηλαδή σάς έκανε δικούς Του)». Ο Θεός δηλαδή άρχεται τού έργου τής σωτηρίας μας. Δεν αρχίζουμε εμείς, αλλά αρχίζει ο Θεός το έργο τής σωτηρίας μας.

Σώζει, όχι πίστη στον Θεό, αλλά στον “Υιό τού Θεού”

Όταν ο Χριστός βρήκε τον πρώην τυφλό τον ρώτησε: «Συ πιστεύεις εις τον Υιόν τού Θεού;». Γιατί ερώτησε ο Χριστός; Δεν ήξερε; Ασφαλώς ήξερε. Αλλά ερώτησε, για να τού δώσει αφορμή να ομιλήσει, να συνομιλήσει μαζί του και να ομολογήσει. Το ερώτημα απευθύνεται και προς τον καθένα από εμάς. Και είναι το σημαντικώτερο ερώτημα, διότι προπάντων από την απάντηση εις το ερώτημα αυτό εξαρτάται η σωτηρία ή απώλειά μας. Εις την φράση: ‘Συ πιστεύσεις;’, η αντωνυμία προτάσσεται με έμφαση και αντιδιαστέλλει τον θεραπευμένο τυφλό προς τούς απίστους Ιουδαίους. Η φράση δηλαδή σημαίνει: Οι Ιουδαίοι, προς τούς οποίους έδωσες μάχη, δεν πιστεύουν. Εν αντιθέσει προς αυτούς ΕΣΥ πιστεύεις;

Άξιον παρατηρήσεως είναι το γεγονός ότι ο Χριστός δεν έθεσε το ερώτημα «Συ πιστεύεις εις τον Θεό;», αλλά έθεσε το ερώτημα «Συ πιστεύεις εις τον Υιόν τού Θεού;» Υπάρχει και η γραφή «εις τον Υιόν τού ανθρώπου» η οποία όμως μαρτυρείται από λιγότερους κώδικες εν σχέσει προς την αυθεντική «εις τον Υιόν τού Θεού». Αναφέρουμε ενδεικτικώς όλους τούς κώδικες εις τούς οποίους απαντούν και οι δύο γραφές, όπως αναγράφονται εις το Κριτικό Κείμενο τών Bruce M. Metzger, Kurt Aland, Carlo M. Martini, Johannes Karavidopoulos, Barbara Aland, έκδ. 1993:

16 Σεπτεμβρίου. Εὐφημίας μεγαλομάρτυρος τῆς πανευφήμου (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ιε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. β΄ 21 - γ΄ 7).

Γαλ. 2,21           Οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ· εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸς δωρεὰν ἀπέθανεν.

Γαλ. 2,21                   Οχι, δεν απορρίπτω την χάριν του Θεού. Μη γένοιτο να διαπράξω ποτέ τέτοιαν φοβεράν απερισκεψίαν. Μενω εις την χάριν. Διότι εάν η δικαίωσις ήτο έργον του Νομου, άρα ήτο μάταιος και ανωφελής ο θάνατος του Χριστού. Αυτό όμως είναι άτοπον και βλάσφημον”.

Ὅταν ἡ Ἐκκλησία συμμορφώνεται γιὰ νὰ παραμείνει ζωντανή, παύει νὰ εἶναι Ἐκκλησία.

σ.σ. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, με την διαφωνία ότι υφίσταται και μετάλλαξη της θεολογίας για την αλλοίωση της Εκκλησίας.

Η αποϊεροποίηση που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας δεν είναι αποτέλεσμα θεολογικής κρίσης. Είναι προϊόν πολιτικής βίας. Και όχι απλώς βίας καταστολής, αλλά μιας νέας βίας τελετουργικής, διοικητικής, μεταφυσικά μηδενιστικής.Το κράτος του Κυριάκου Μητσοτάκη, με την επιτελική του γλώσσα και τη μανία του για έλεγχο όλων των μεταβλητών, δεν ενδιαφέρεται να διαχωρίσει Εκκλησία και Πολιτεία. Ενδιαφέρεται να καταλάβει το ιερό, να το αδειάσει από το εσχατολογικό του περιεχόμενο και να το μετατρέψει σε διαχειρίσιμο θεσμικό υπόλειμμα. Δεν πρόκειται για απλή παρέμβαση — πρόκειται για θεσμικό σφετερισμό του Θεού.

Σέβ. Μπορισπὸλ Ἀντώνιος: Οἱ ἀρχὲς τῆς Οὐκρανίας ζοῦν σὰν νὰ μὴν ὑπάρχει Θεός

Μητροπολίτης Αντώνιος. Φωτογραφία: "Правлайф"

Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Αντώνιο, τα γεγονότα στην Ουκρανία μπορούν να χαρακτηριστούν ως αντιχριστιανισμός.

Ο διαχειριστής υποθέσεων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Μητροπολίτης Μπορίσπολης και Μπροβαρί Αντώνιος (Πακάνιτς) επέκρινε έντονα τις ενέργειες των ουκρανικών αρχών σε σχέση με την εκκλησία, δηλώνοντας ότι «ζουν σαν να μην υπάρχει Θεός».

«Τι συμβαίνει σήμερα; Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται μια απίστευτη τραγωδία. Το κράτος, που αυτοαποκαλείται άμεσος απόγονος της Κιέβο-Ρωσίας και διεκδικεί την ιστορική και πολιτιστική της κληρονομιά, καταστρέφει το θεμέλιο αυτής της κρατικότητας, που τέθηκε τον 10ο αιώνα από τον άγιο ισαπόστολο πρίγκιπα Βλαδίμηρο», δήλωσε ο Μητροπολίτης Αντώνιος.

Σύμφωνα με τον διαχειριστή υποθέσεων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, «οι αρχές καταστρέφουν συστηματικά την Εκκλησία, τη μόνη που έχει την ιστορία της στα εδάφη μας από τη Βάπτιση της Ρωσίας, διακόπτοντας την άμεση σύνδεση του σύγχρονου κράτους με την Κιέβο-Ρωσία, κόβοντας το κύριο νήμα που περνούσε μέσα από τους χρόνους και τις εποχές, συνδέοντας και ενώνοντας ολόκληρες γενιές».

Θά πρέπει ἡ ζωή μας νά εἶναι "σταυροειδής", σταυρική

Στις 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τήν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ὁ Σταυρός ἔχει καί αὐτήν τήν ἔννοια: τῆς διπλῆς ἀγάπης. Ἔχει τό κατακόρυφο σκέλος του, τό ὁποῖο εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἔχει καί τό ὁριζόντιο σκέλος του, πού εἶναι ἡ ἀγάπη στόν πλησίον.