Περί ἐγωισμοῦ - ὑπερηφανείας, Ἁγίου Παϊσίου «Πάθη καί ἀρετές», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί ἐγωισμοῦ - ὑπερηφανείας, 3-3-2021 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

" Η ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΤΗΣ ΚΑΤΆΚΡΙΣΗΣ - ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΉΣΕΙΣ" ( Β' ΜΈΡΟΣ ).!

 

Ἡ αἰτία καί θεραπεία τῆς κατάκρισης

 Απόσπασμα από ομιλία του Αρχιμανδρίτου πατρός Σάββα του Αγιορείτου με τίτλο:"ΤΑ ΑΊΤΙΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΊΑ ΤΗΣ ΚΑΤΆΚΡΙΣΗΣ"

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Γ’: Γεώργιος Νικολάου, ὁ ἀθλητής τῆς ὑπομονῆς!

Ὁ μακαριστός Γιῶργος γεννήθηκε στό χωριό Πύργος Τυλληρίας στίς 6 Ἰανουαρίου 1964. Στό Πανεπιστήμιο μπῆκε πρῶτος ἀπό ὅλους τούς Κυπρίους καί τελείωσε μέ Ἄριστα τήν Νομική σχολή Ἀθηνῶν. Ἐρχόμενος στήν Κύπρο γιά διακοπές, ὅπως τό χωριό του εἶναι παραλιακό, πῆγε στήν θάλασσσα γιά μπάνιο. Ξάπλωσε στήν ἄμμο καί μετά δέν μποροῦσε νά σηκωθῆ. Στήν παραλία λιποθύμησε καί ἦταν λιπόθυμος ἀπό τίς 8:00 τό πρωΐ μέχρι τίς 8:00 τό βράδυ. Δέν τόν πῆρε εἴδηση κανείς. Ἔμεινε 40 ἡμέρες στήν ἐντατική. Μετά ἀπό πολλές ἐξετάσεις διαπιστώθηκε ὅτι εἶχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε γιά τά Κυπριακά δεδομένα ἦταν ἄγνωστη ἀσθένεια μέ πολύ λίγα ἄτομα νά πάσχουν ἀπό αὐτή. Ὑπῆρχε ἕνα κέντρο στήν Λάρνακα μέ κατάλληλα μηχανήματα καί ἐξοπλισμό γιά φυσιοθεραπεία καί ὅ,τί ἄλλο χρειάζονται τ’ ἄτομα αὐτά.

Οἱ γονεῖς του, λόγῳ τῆς ἀσθένειας τοῦ γυιοῦ τους, ἀποφάσισαν νά μετακομίσουν στήν Λάρνακα τό 1999. Δυστυχῶς ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ Γιώργου, ὅσο καί νά προσπάθησαν οἱ γιατροί καί ἡ προθυμία τῶν γονιῶν του, ἦταν μη ἀναστρέψιμη. Ἡ ὑγεία του ὅλο καί χειροτέρευε. Τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του ἦταν καθηλωμένος στό κρεββάτι καί σέ τροχοκάθισμα. Τρία- τέσσερα ἄτομα, γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀνέλαβαν νά τόν ὑπηρετοῦν. Τοῦ πήγαιναν φαγητό ἤ τοῦ ἔκαναν γιά λίγο παρέα. Τόν πήγαιναν στό Ἰνστιτοῦτο γιά ἐξετάσεις, στούς γιατρούς καί στήν Ἐκκλησία.

Ὁ Γιῶργος μέσα ἀπό τήν ἀσθένεια γνώρισε τόν Χριστό. Διδάχθηκε ἀπό τό Εὐαγγέλιο τήν ὑπομονή στήν δοκιμασία του καί τήν ἐκκοπή τοῦ θελήματός του. Πολύ λίγα γνωρίζομεν γιά τήν ζωή του καί τόν πνευματικό του ἀγῶνα, γιατί ποτέ δέν μιλοῦσε γιά τόν ἑαυτό του καί τόν ἀγῶνα του τόν πνευματικό. Ἕνα παιδί πού ἦταν συνέχεια δίπλα του, μέ πολύ κόπο τοῦ ἀποσποῦσε κάποια πληροφορία γιά τήν ζωή του. Ζοῦσε μέ ἀκραία ἄσκηση παρά τό πρόβλημα τῆς ὑγείας του καί μέ πρόγραμμα, πού τό τηροῦσε κατά γράμμα.

Γίνετε ἅγιοι καί δέν θά ἔχετε κανένα πρόβλημα μέ τά παιδιά σας

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ὡς Παιδαγωγός εἰς Χριστόν. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Β΄. Πρίν τήν παιδοποιϊα

1. Γενικά.

Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἀγαποῦσε πάνω ἀπ’ ὅλα τόν Χριστό, γι’ αὐτό καί διεκήρυττε: «Ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν»[2]. Πίστευε ὅτι ἡ οἰκογένεια παίζει σπουδαιότατο ρόλο στήν διαμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου. «Στήν οἰκογένεια», ἔλεγε, «βρίσκεται μεγάλο μέρος ἀπ’ τήν εὐθύνη γιά τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου» [3].

Φρόντιζε, δίδασκε, διέθετε πολύ χρόνο συμβουλεύοντας τούς ὑποψηφίους γονεῖς ἀλλά καί αὐτούς πού ἤδη ἀνέτρεφαν τέκνα γιά τό πῶς θά πρέπει νά ζοῦν ὥστε νά ἔχουν ἀληθινά καλά παιδιά χωρίς προβλήματα. «Γιά νά ἀπαλλαγοῦν τά παιδιά ἀπό διάφορα ἐσωτερικά προβλήματα», ἐπισήμαινε, «δέν εἶναι ἀρκετές οἱ συμβουλές, οἱ ἐξαναγκασμοί, ἡ λογική κι οἱ ἀπειλές. Μᾶλλον γίνονται χειρότερα. Ἡ διόρθωση γίνεται μέ τόν ἐξαγιασμό τῶν γονέων.

Ἡ ἠθική τῶν αἱρετικῶν καί τό ἐκκλησιαστικό ἦθος

(+) Αρχιμ. Αυγουστίνου Γ. Μύρου, Δρ Θ.

Η ηθική των αιρετικών και το εκκλησιαστικό ήθος

Οι οπαδοί των αιρέσεων συνηθίζουν συ­στηματικά να καυχώνται για τον ενάρετο βίο των μελών της «Ομολογίας» τους και συγχρόνως να στιγματίζουν τα μέλη της ίστορικής Εκκλησίας ως κατάφορτα από αμαρτίες και πάθη. Αρέσκονται, μάλιστα, αφ’ ενός μεν να μεγαλοποιούν τα λεγόμε­να εκκλησιαστικά σκάνδαλα, αφ’ ετέρου δε να προβάλλουν κάποια παραδείγματα αν­θρώπων οι όποιοι δημόσια ομολογούν ότι προσχωρώντας στην συγκεκριμένη «Ομο­λογία» τους αυτόματα απαλλάχθηκαν από φοβερά πάθη, όπως το πάθος του τσιγάρου, των ναρκωτικών, του αλκοολισμού, της σαρκολατρείας κ. α. Οι ομολογίες αυτές προβληματίζουν πολλούς και τους κάνουν να διερωτώνται, μήπως στην συγκεκριμένη αίρεση υπάρχει όντως η αλήθεια.

Είναι μαρτυρημένο ότι κατά κανόνα ο ενάρετος βίος συνδέεται με την αληθινή πίστη και η αμαρτωλή διαγωγή με την πλανεμένη πίστη. Αυτό το έδίδαξεν ο ίδιος ο Ιησούς με τον λόγο του: «πας ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως… ο δε ποιών την αλήθειαν έρχεται προς το φως». Την ίδια αλήθεια υπενθυμί­ζει με άλλη διατύπωση και ο άγιος Χρυσόστομος, ο οποίος γράφει ότι «εάν η πίστη χωρίς τον ενάρετο βίο δεν έχει καμμία άξια, πολύ περισσότερο ισχύει το αντίστροφο».

Ο προβληματισμός, όμως, για το αν και πως συνδέεται η πίστη με τον ενάρετο ή αμαρτωλό βίο αυτών που την υποστηρί­ζουν, οφείλεται κυρίως στην άγνοια που έχουν οι πολλοί για το ακριβές περιεχόμενο της αρετής. Αυτή η άγνοια δημιουργούσε τον ίδιο ακριβώς προβληματισμό και στους ανθρώπους των πρώτων χριστιανικών αιώνων, σε σχέση τότε με τους ειδω­λολάτρες. Μας τον μεταφέρει ανάγλυφα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την εποχή του (τέλη 4ου αι. μ. Χ.): «Τι λοιπόν, λέ­νε οι πολλοί, δεν υπάρχουν και χριστιανοί που επιτελούν έργα αμαρτωλά, αλλά και ειδωλολάτρες που ζουν ενάρετα;».

Στον προβληματισμό αυτό απαντά άμεσα ο ίδιος ο οικουμενικός διδάσκαλος, αξιοποιώντας την βασική θεολογική αρχή της διακρίσεως. Διακρίνει δηλαδή δύο ειδών αρετές την πνευματική αρετή, αυτήν που εμφανίζεται ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, και την φυσική αρετή, αυτήν που έχουν λάβει όλοι οι άνθρωποι με την δημιουργία τους από τον θεό. «Κι εγώ γνωρίζω, λέγει, ότι υπάρχουν χρι­στιανοί που ζουν με φαυλότητα. Εάν όμως υπάρχουν ειδωλολάτρες που ζουν ενάρετα αυτό ακόμη δεν το έχω διαπιστώσει με βε­βαιότητα. Βέβαια, μη μου μιλάς για αυτούς που είναι από τη φύση τους επιεικείς και κόσμιοι, διότι αυτό στην πραγματικότητα δεν είναι αρετή. Αντίθετα, μίλησέ μου για εκείνον που αντιμετωπίζει στον βίο τούτα πάθη και γνωρίζει να φιλοσοφή…

Τί λένε μεγάλοι Ρουμάνοι πνευματικοί γιά τήν ἐξομολόγηση καί τή θεία κοινωνία. Μέρος. Α

Θεία Κοινωνία των Αποστόλων. Μωσαϊκό στην Αγία Σοφία του Κιέβου

Ο διάκονος Ιοάν Ίκε, ο οποίος μελέτησε την ιστορία των αντιλογιών σχετικά με τη συχνότητα της θείας μετάληψης τους προηγούμενους αιώνες, σημειώνει, ότι στην πραγματικότητα είναι αντιλογίες, που δεν σχετίζονται καθόλου με τη συχνότητα, αλλά για το αν είναι απαραίτητο να προετοιμαστούμε για την μετάληψη των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού ή αν είναι δυνατόν να προχωρήσουμε σε αυτά τα μυστήρια έτσι απλά, χωρίς προετοιμασία, νηστεία, εξομολόγηση και την άδεια του πνευματικού μας [1].

Μεταξύ των μεγάλων Ρουμάνων πνευματικών, γνωστών όχι μόνο στη Ρουμανία, αλλά και στο εξωτερικό, δεν θα βρούμε κανέναν, που θα υποστήριζε το δανεισμό από τον Καθολικισμό και τον Προτεσταντισμό του εθιμοτυπικού της κοινωνίας των Αγίων Μυστηρίων χωρίς σοβαρή προετοιμασία. Όλοι, ομοφώνως, υπερασπίζονται την ορθόδοξη παράδοση και μαζί με αυτούς, στέκονται αλληλέγγυοι, μεγάλοι φωστήρες της σύγχρονης Ορθοδοξίας, όπως ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης και ο αρχιμανδρίτης Ιουστίνος (Πόποβιτς).

Την ίδια θέση, υποστηρίζει και ο «πατριάρχης της ρουμανικής Θεολογίας», μια από τις πιο έγκυρες προσωπικότητες ολόκληρης της ορθόδοξης θεολογίας του 20ού αιώνα, ο πρωθιερέας Ντουμίτρου Στανιλοάε. Γράφει, ότι η Κοινωνία πρέπει απαραιτήτως να προηγείται της εξομολόγησης:

«Η συχνή κοινωνία του Σώματος του Κυρίου, καθώς και η αναφορά της δύναμής Του σε εμάς, η αναφορά του πνεύματός Του στην ψυχή και το θέλημά μας, δεν πρέπει, τοιουτοτρόπως, να είναι μια μαγική αποδοχή Του ως ενεργούντος ανεξάρτητα, χωρίς εμάς. Ο ενεργός ανθρώπινος παράγοντας επικοινωνεί με τον ενεργό παράγοντα, που είναι ο Χριστός, ώστε να καταστεί ακόμη πιο ενεργός. Ως εκ τούτου και υπό αυτή την έννοια, είναι απαραίτητη μια προετοιμασία από την ανθρώπινη πλευρά. Όποιος τρώει και πίνει με ανάξιο τρόπο, τρώει και πίνει κατάκριση για τον εαυτό του, χωρίς να συλλογίζεται το Σώμα του Κυρίου (Προς Κορινθίους, Α,11: 29).

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Μπορεῖ ἡ γυναίκα νά γίνει ἱερέας; (βίντεο)

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί οι γυναίκες δεν κάνει να μπαίνουν μέσα στο Ιερό ή να γίνονται κι εκείνες ιερείς;

Δεν θα απαντούσα αν δεν ήταν ένα σύγχρονο θέμα. Πρέπει να σας έλεγα παιδιά για αυτό το εξής. Η Αγγλικανική «εκκλησία» αυτήν την στιγμή έχει ήδη εισαγάγει στην λατρεία ιέρειες. Δηλαδή οι γυναίκες τελούν την «θεία λειτουργία» πολύ δε παραπάνω αφού είναι ιερείς. Μπαίνουν φυσικά και στον χώρο του ιερού.

Όπως θα ξέρετε η προσφορά θυσίας είναι μία ιερατική πράξις. Ο Κάιν. Ο Άβελ. Ο Αβραάμ. Ο Ιακώβ. Ο Αααρόν. Όλοι αυτοί τί έκαναν; Προσέφεραν θυσίαν. Παρατηρούμε όμως από την Αγίαν Γραφήν, ότι όλοι εκείνοι οι οποίοι προσέφεραν θυσίαν ήταν άνδρες .Δεν αναφέρεται πουθενά σε καμμία περίπτωση, ούτε μία, να έχει προσφέρει θυσία, γυναίκα. Αυτό σήμαινε ότι το ιερατικό μέρος το είχε πάντοτε ο άνδρας και συγκεκριμένα ο κάθε οικογενειάρχης, ο οποίος εξετέλεσε και χρέη ιερατικά θυσιάζοντας τόσο μέσα στον λαό του Θεού, όπως είναι οι Εβαρίοι, όσο και εις τους ειδωλολάτρας. Κάθε οικογενειάρχης ήτο και ιερεύς διότι μπορούσε να προσφέρει θυσία. Αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό.

Έτσι βλέπομε και καθ ‘όλον το μήκος της Καινής Διαθήκης αλλά και της εκκλησιαστικής μας παραδόσεως, να μην φαίνεται πουθενά γυναίκα να ιερατεύει. Ο Χριστός είχε βεβαίως μαθητάς. Αυτοί οι μαθηταί, οι Απόστολοί Του, χειροτόνησαν επισκόπους, πρεσβυτέρους, διακόνους. Πουθενά δεν βλέπομε όμως ανάθεση ιερατείας σε γυναίκα.

«Ἀλλά ὁ πνευματικός εἶπε ἔτσι»

«Ὅταν ρωτᾶτε τὸν πνευματικὸ καὶ σᾶς λέει κάποιον λόγο, καὶ ἐσεῖς ἔπειτα κάνετε αὐτὸ ποὺ σᾶς λέει, ποτὲ καὶ πουθενὰ μὴν λέτε ὅτι ἔκανα ἔτσι, διότι μοῦ εἶπε ὁ πνευματικὸς. Γιατί; Διότι ὁ πνευματικὸς εἶναι γιὰ μᾶς σὰν ἄγγελος διακονίας γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ἀσυγκρίτως πιό ὡραῖα εἶναι ἡ ψυχή πού ἔχει ἐγκάτοικο τό Ἅγιο Πνεῦμα...

Είναι ωραίο το κεφάλι που στολίζεται με πολύτιμο στέμμα, με λίθους ινδικούς και αστραφτερά μαργαριτάρια. Ασυγκρίτως όμως πιο ωραία είναι η ψυχή που είναι πλούσια στη γνώση του Θεού και φωτισμένη από φωτεινότατες θεωρίες και έχει εγκάτοικο το Άγιο Πνεύμα. Και ποιος θα διηγηθεί επάξια την ομορφιά της μακάριας εκείνης ψυχής;

Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης 100 κεφ. Φιλοκαλία Τόμος Β'

https://proskynitis.blogspot.com/2023/06/blog-post_25.html

21 Ἰουνίου. Ἰουλιανοῦ μάρτυρος (γ΄-δ΄ αἰ.). Τερεντίου ἱερομάρτυρος (α΄ αἰ.), Νικήτα ἱερομ. τοῦ Νισυρίου (†1732). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. γ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. η΄ 2-13).

Ρωμ. 8,2            ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.

Ρωμ. 8,2                   Διότι ο Νομος του Πνεύματος, η χάρις, ο φωτισμός και η δύναμις του Αγίου Πνεύματος, που μεταδίδει και καλλιεργεί και αναπτύσσει την κατά Χριστόν ζωήν, με απηλευθέρωσε από τον νόμον και την κυριαρχίαν της αμαρτίας και του θανάτου.