Νά προσεύχεσθε στόν Θεό μέ ανοιχτά τά χέρια. Αυτό είναι τό μυστικό τών αγίων.Μόλις άνοιγαν τά χέρια τους,τούς επεσκέπτετο ή θεία χάρις.Οί Πατέρες τής Εκκλησίας χρησιμοποιούν ώς πιό αποτελεσματική τή μονολόγιστη ευχή:«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».Τό κλειδί γιά τήν πνευματική ζωή είναι ή ευχή.Τήν ευχή δέν μπορεί κανείς νά τή διδάξει,ούτε τά βιβλία, ούτε ό γέροντας, ούτε κανείς.Ό μόνος διδάσκαλος είναι ή θεία χάρις.Άν σάς πώ ότι τό μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δέν θά καταλάβετε,άν δέν τό γευθείτε.Τό ίδιο καί στήν προσευχή,άν σάς πώ, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ.,δέν θά καταλάβετε, ούτε θά προσευχηθείτε,«εἰ μὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι».Μόνο τό Πνεύμα τό Άγιον,μόνο ή χάρις τού Θεού μπορεί νά εμπνεύσει τήν ευχή.Δέν είναι δύσκολο νά πείτε τήν ευχή,αλλά δέν μπορείτε νά τήν πείτε σωστά,γιατί κλωτσάει ό παλαιός εαυτός σας.
Ἡ γερόντισσα Γαλακτία ἀνέπτυξε ἰδιαίτερη σχέση μὲ τὸν Ἀρχάγγελο Μιχαήλ! Ἡ ἐπισφαλής ὑγεία τῆς ἀγαπημένης της ἀνιψιᾶς Ἀντωνούλας, τὴν ὁδήγησε νὰ στείλει ἐπωνύμως τὸ τάμα της στον Πανορμίτη τῆς νήσου Σύμης. Σφράγισε τὰ σχετικά μέσα σὲ ἕνα μπουκάλι καὶ τὸ πέταξε στὴν θάλασσα. Τὸ τάμα της πῆγε ἐνδοθαλασσίως στὸν προορισμό του, ἔλαβε τὴν ἐνημερωτική ἀπάντηση ἀπὸ τὸ προσκύνημα καὶ ἡ μικρὴ Ἀντωνούλα τὴν ἑπόμενη μέρα μίλησε.Ἔκτοτε, ἡ σχέση της μὲ τὸν Ἀρχάγγελο ἦταν διὰ βίου ζωηρή, ἄμεση, δυνατὴ καὶ τὰ θαύματα ποὺ ἐπιμαρτυροῦν αὐτὴν τὴν διάθερμη ἀγαπητική συναλληλία, ἦσαν συνεχὴ καὶ ἀπροσμέτρητα. Πέταξε καὶ ἕνα ἄλλο μπουκάλι στὸ Λιβυκό Πέλαγος, ποὺ βρέθηκε σ’ ἕνα ἐρημοκκλῆσι τοῦ Ταξιάρχη στὴν Ἀνώπολη Σφακίων καὶ ἔγινε αἰτία αὐτὸ τὸ θαῦμα, νὰ ἀνακαινισθεῖ καὶ νὰ ξαναλειτουργήσει ὁ πεπαλαιωμένος καὶ ἐγκαταλελειμμένος αὐτὸς ναός.
ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΕπιστημονικΗ ανΑλυση των αστρολογικΩν αντιλΗψεωνΤο ζήτημα της αλήθειας των αστρολογικών προβλέψεων ήταν επίκαιρο ήδη στην αρχαιότητα. Πολλά έργα των αρχαίων φιλοσόφων έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα, στα οποία η αστρολογία αμφισβητείται. Σε αυτά περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, ο Κικέρων («Περί μαντικής»), ο Σέξτος Εμπειρικός («Βιβλίο κατά των αστρολόγων») και άλλοι. Τα διάφορα επιχειρήματα κατά της αστρολογίας επαναλαμβάνονταν από αιώνα σε αιώνα, χωρίς όμως να επηρεάζεται η δημοτικότητά της. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η αντιπαράθεση γινόταν στον χώρο της φιλοσοφίας.Η ανάπτυξη της φυσικής επιστήμης και της επιστημονικής μεθοδολογίας οδήγησε στο ότι από τα μέσα του 20ού αιώνα εμφανίστηκαν πολλές κριτικές μελέτες, όπου το φαινόμενο της αστρολογίας εξετάζεται από την επιστημονική σκοπιά. Ψυχολόγοι, φιλόσοφοι, στατιστικολόγοι, αστρονόμοι, φυσικοί, βιολόγοι και άλλοι επιστήμονες πραγματοποίησαν επιστημονική ανάλυση των αστρολογικών εννοιών, του ίδιου του φαινομένου της αστρολογίας και της επίδρασής της στους ανθρώπους. Τα συμπεράσματα ήταν ανεπαρκή για την αστρολογία.Κατά προσέγγιση, η αστρολογία μπορεί να χωριστεί σε τρία μέρη: την δημοφιλή αστρολογία, την παραδοσιακή αστρολογία και την κοσμοβιολογία (που περιλαμβάνει τη μελέτη της επίδρασης των κοσμικών παραγόντων στους οργανισμούς της γης).Πολλαπλές στατιστικές έρευνες σύγχρονων επιστημόνων δείχνουν ότι το πρώτο μέρος είναι άχρηστο και συνιστά εκμετάλλευση των μαζών για προσωπικό όφελος ή για την επιβολή αστρολογικού κοσμοθεωρητικού πλαισίου.Ο δεύτερος τύπος αστρολογίας απαιτεί πολυδιάστατη και εντατική επιστημονική μελέτη. Υπάρχει περίπλοκος συμβολικός φορμαλισμός, που διαμορφώθηκε για πολλούς αιώνες. Έργα πολλών αναλυτών δείχνουν ότι μπορεί να μην αφορά σε καμία πραγματική επίδραση των πλανητών και των αστεριών στον ανθρώπινο χαρακτήρα. Αυτό το σύστημα συμβόλων εκτιμάται από πολλούς ανθρώπους ως χρήσιμο για την αίσθηση της σύνδεσης του ανθρώπου με το Σύμπαν, δηλαδή έχει κυρίως ψυχολογικό και όχι φυσικοεπιστημονικό χαρακτήρα.Ο τρίτος τύπος αστρολογίας, στον οποίο πολλοί ερευνητές προσπαθούν να εντάξουν και την κοσμοβιολογία, μπορεί να δείξει ότι η σύγχρονη αντίληψη του Σύμπαντος, στην οποία ζούμε, δεν είναι τόσο ολοκληρωμένη και πλήρης όσο συνηθίζουμε να πιστεύουμε. Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που απαιτούν προσεκτική εξέταση και καλή υπόθεση για την ερμηνεία τους. Ωστόσο, η κοσμοβιολογία δεν μπορεί να θεωρηθεί παράγοντας που επιβεβαιώνει την παραδοσιακή αστρολογία, καθώς τα αποτελέσματά της δεν συνδέονται ακόμη με τον αστρολογικό φορμαλισμό.
Πρωτ. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, Δρ. Θεολογίας, Δρ. ΦιλοσοφίαςΗ μετάγγιση αίματοςΗ εταιρεία δεν είχε θέσει από την αρχή ζήτημα απαγορεύσεως στη μετάγγιση αίματος ούτε ερμήνευε τα εδάφια της Γενέσεως και των Πράξεων των Αποστόλων με την έννοια που τα εκλαμβάνει σήμερα.Το έτος 1909 η «Σκοπιά» δήλωνε κατηγορηματικά πως οι απαγορεύσεις του Γεν. θ’ 4-6 «ποτέ δεν έφθασαν στους εθνικούς, γιατί δεν ήσαν ποτέ κάτω από τη διαθήκη του νόμου– αλλά οι ιουδαϊκές ιδέες για το θέμα αυτό ήσαν τόσο βαθιά ριζωμένες, ώστε ήταν αναγκαίο για την ειρήνη της εκκλησίας να τηρούν οι εθνικοί το ζήτημα αυτό» (Σκ. αγγλ. 1909, σ. 116-117, 6λ. κλισέ 66 στον Β’ τόμο).Η εταιρεία μνημονεύει τη «Σκοπιά» της 15ης Ιανουάριου 1928 (γερμ. έκδ.) και ειδικότερα το άρθρο «Αιτία για την εκδίκηση του Θεού» και ισχυρίζεται πως εκεί υπογραμμίσθηκε η «αγιότητα του αίματος» και η απαγόρευση της «βρώσεως του αίματος». Έτσι ισχυρίζεται πως από το 1928 είχε απαγορεύσει τη μετάγγιση του αίματος (Βιβλίο Έτους, γερμ. 1975, σ. 222).Όμως το άρθρο του 1928 αναφέρεται στη θανάτωση ανθρώπου και στην αφαίρεση ζωής χωρίς θεία εξουσιοδότηση, όχι στη μετάγγιση του αίματος (Σκ. 1.1.1928, γερμ., σ. 20).Η εταιρεία επικαλείται ακόμη τη «Σκοπιά» της 15ης Δεκεμβρίου 1946 και της 1ης Ιουλίου 1945 (αγγλική), για να μας πει πως το ζήτημα της μεταγγίσεως είχε τότε λυθεί· η μετάγγιση είχε απαγορευθεί με βάση τη Γραφή. Μνημονεύει μάλιστα και την «πρώτη μετάγγιση» που έγινε το 1492 στον πάπα Ιννοκέντιο Η’ και στοίχισε τη ζωή τριών νέων (Βιβλίο Έτους 1975, γερμ., σ. 222-223).
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥΚατά Ιωάννην, κεφ. α΄, εδάφια 35-5235 Τῇ ἐπαύριον πάλιν εἱστήκει ὁ ᾿Ιωάννης καὶ ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ δύο, 36 καὶ ἐμβλέψας τῷ ᾿Ιησοῦ περιπατοῦντι λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ. 37 Καὶ ἤκουσαν αὐτοῦ οἱ δύο μαθηταὶ λαλοῦντος, καὶ ἠκολούθησαν τῷ ᾿Ιησοῦ. 38 Στραφεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ θεασάμενος αὐτοὺς ἀκολουθοῦντας λέγει αὐτοῖς· 39 τί ζητεῖτε; Οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ραββί· ὃ λέγεται ἑρμηνευόμενον διδάσκαλε· ποῦ μένεις; 40 Λέγει αὐτοῖς· ἔρχεσθε καὶ ἴδετε. Ἦλθον οὖν καὶ εἶδον ποῦ μένει, καὶ παρ' αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὥρα ἦν ὡς δεκάτη. 41 Ἦν ᾿Ανδρέας ὁ ἀδελφὸς Σίμωνος Πέτρου εἷς ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ ᾿Ιωάννου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ. 42 Εὑρίσκει οὗτος πρῶτος τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ· εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός· 43 καὶ ἤγαγεν αὐτὸν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. Ἐμβλέψας αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε· σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸς ᾿Ιωνᾶ, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶς, ὃ ἑρμηνεύεται Πέτρος.44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. 45 Ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. 46 Εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 47 Καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; Λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. 48 Εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. 49 Λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 50 Ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. 51 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. 52 Καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ' ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα35 Την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του. 36 Κι αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε:
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ,ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥΑ΄προς Κορινθίους, κεφ.Δ΄, εδάφια 9-169 Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. 10 Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. 11 Ἂχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν 12 καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, 13 βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι.14 Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. 15 Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. 16 Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα9 Κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μάς παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν·
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος( Ἅπαντα τά Ἔργα σειρά ΕΠΕ Τόμος 30, σελ. 313-315 Περί μετανοίας Ομιλία Θ')"Καὶ πῶς, λέγει, μπορῶ νὰ ζῶ μέσα στὸν κόσμο καὶ ἀνάμεσα στὰ κοσμικὰ πράγματα καὶ νὰ σωθῶ;Τί λές, ἄνθρωπε; Θέλεις μὲ συντομία νὰ σοῦ δείξω ὅτι δὲν εἶναι ὁ τόπος ποὺ σώζει, ἀλλὰ ὁ σωστὸς τρόπος ζωῆς καὶ ἡ προαίρεση;Ὁ ᾿Αδὰμ ἔπαθε τὸ ναυάγιο σὰν σὲ λιμάνι μέσα στὸν παράδεισο· (Γεν.3,3). ὁ Λὼτ πάλι διασώθηκε σὰν σὲ πέλαγος μέσα στὰ Σόδομα· (Γεν.19,4).
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ Πρωτοκλήτου, Κυριακῆς ι´ ἐπιστολῶν (Α´ Κορ. δ´ 9-16).
Α Κορ. 4,9 δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.
Α Κορ. 4,9 Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.
