Ἡ μεγάλη διαφορά ἑνός ὀρθόδοξα βαπτισμένου μέ ἕνα παπικό , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ψευδώνυμη γνώση. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἀπέχη τελείως ἀπὸ τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν καὶ νὰ μὴ συναναστρέφεται μὲ αἱρετικούς. Ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ κατὰ Θεὸν σοφία. Μερικοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὠφελεῖ νὰ ζοῦν ἐν ἁπλότητι μακρὰν τῶν συζητήσεων αὐτῶν, Εὐεργετινός Δ΄- Υπόθεσις Ιή', Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ψευδώνυμη γνώση. Ὁ πιστὸς πρέπει νὰ ἀπέχη τελείως ἀπὸ τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν καὶ νὰ μὴ συναναστρέφεται μὲ αἱρετικούς. Ποιὰ εἶναι ἡ πραγματικὴ κατὰ Θεὸν σοφία. Μερικοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὠφελεῖ νὰ ζοῦν ἐν ἁπλότητι μακρὰν τῶν συζητήσεων αὐτῶν, Εὐεργετινός Δ΄- Υπόθεσις Ιή', Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 13-9-2025.

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ Σταυρός μας ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ἐλευθερία, Ἁγ. Νεκταρίου-Περί τῆς ἀληθοῦς ἐλευθερίας, (Ὕψωσις τοῦ Τ. Σταυροῦ), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Σταυρός μας ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ἐλευθερία, Ἁγ. Νεκταρίου-Περί τῆς ἀληθοῦς ἐλευθερίας, 14-9-2025 (Ὕψωσις τοῦ Τ. Σταυροῦ), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Λήψη» vs «Χρήση» τοῦ Π.Α. Καίρια Ἐρωτήματα καὶ Χρηστικὲς Ἀπαντήσεις.

Ζωή Σ. Δημητριάδη

B.A. (Econ), Diploma in Labour Studies, M.Sc. (London), Ph.D. (London)

Πρόλογος

Κυθήρων Σεραφείμ: «Σημείον αντιλεγόμενον ο Προσωπικός Αριθμός (Π.Α.)….

Ἄλλοι δέχονται τόν Προσωπικό Ἀριθμό (Π.Α.), μετά τήν δήλωσι τῶν Κυβερνητικῶν Παραγόντων ὅτι τό ζήτημα εἶναι ἁπλό : οἱ τρεῖς ἀριθμοί, πού ἀφοροῦν τίς δοσοληψίες μας, θά γίνουν ἕνας (ὁ Π.Α.). Ἄλλοι, ὅμως, βασιζόμενοι σέ στοιχεῖα τῶν Ὑπηρεσιῶν Ἠλεκτρονικῆς Διακυβέρνησης καί σέ δηλώσεις εἰδικῶν καί εἰδημόνων Ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι δέν ἐναρμονίζονται μέ τό κρατοῦν Σύστημα, ἔχουν σοβαρές ἐπιφυλάξεις προσεγγίζοντας τό φλέγον αὐτό ζήτημα καί ἐρευνώντας το στίς θεολογικές, νομοκανονικές, κοινωνικές καί κυρίως στίς πνευματικές διαστάσεις του.

Τοιουτοτρόπως ὁ Π.Α. κατέστη σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Τό πρόβλημα αὐτό διογκώνεται καί προκαλεῖ ἀγωνίες, ἀνησυχίες καί ἀβεβαιότητες ἀπό τή στιγμή πού οἱ ἡγήτορες τοῦ Ἔθνους μας ἐπιχειροῦν νά καταστήσουν ὑποχρεωτικό γιά ὅλους τόν Π.Α., γεγονός πού δέν συμβαίνει στίς ὑπόλοιπες Χῶρες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Μέχρι προχθές ἦταν ἀποφασισμένο νά ἀρχίση ἀπό τίς 5 Σεπτεμβρίου 2025 ἡ ἐπιβολή τῆς λήψεως τοῦ Π.Α., ἀλλά δόθηκε δίμηνη παράτασι.

Epirus Gate: Ξεπερνοῦν κάθε ὅριο οἱ προκλήσεις των Τσάμηδων! Ἐμφανίζουν ἥρωες τοῦ Σουλίου σὰν ὁμοεθνεῖς τους!

Είναι προσβολή για την Ελλάδα, για το Σούλι, για τους αγώνες των Σουλιωτών, να ταυτίζονται ηρωικοί αγωνιστές με τους συνεργάτες των Ναζί στη Θεσπρωτία.

Του π. Ηλία Μάκου,

ΠΗΓΗ: Epirus Gate

Σε έντυπά τους, σε ομιλίες στελεχών τους, σε εκθέσεις τους ονομάζουν αυθαίρετα και ανιστόρητα σαν ομοεθνείς τους ήρωες του Σουλίου, όπως ο Κίτσο Τζαβέλλας και ο Μάρκος Μπότσαρης και τους κατατάσσουν στις “σπουδαίες μορφές προγόνων τους”.

Αλλά και το βασιλιά Πύρρο της Ηπείρου, που ανήκε στην καθαρή ελληνική φυλή των Μολοσσών.

Είναι προσβολή για την Ελλάδα, για το Σούλι, για τους αγώνες των Σουλιωτών, να ταυτίζονται ηρωικοί αγωνιστές με τους συνεργάτες των Ναζί στη Θεσπρωτία.

Χωρίς κανένα ίχνος σεβασμού της ιστορίας, οι “Τσάμηδες” επιχειρούν μια πρωτοφανή διαστροφή, επιχειρώντας να οικειοποιηθούν Σουλιώτες οπλαρχηγούς.

Οι Σουλιώτες κατοίκησαν ως ομοιογενής χριστιανικός πληθυσμός στο Σούλι περί το 1550, ενώ οι “Τσάμηδες” προέκυψαν από τοπικό χριστιανικό ελληνικό στοιχείο που εξισλαμίσθηκε μετά την οθωμανική κατάκτηση (15ο αιώνα) και κυρίως με τη βία το 17ο αιώνα, ύστερα από την εξέγερση και το μαρτυρικό θάνατο του επισκόπου Τρίκκης Διονυσίου του Φιλοσόφου (1611), που οι Τουρκαλβανοί αποκάλεσαν ειρωνικά «Σκυλόσοφο».

Τὸ καθεστώς των Στραυροπηγίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης

Ὁ Δορυλαίου Δαμασκηνὸς μὲ τὸν κ. Κ. Μητσοτάκην μετά τῆς συζύγου του καὶ τὸν δικηγόρον κ. Σ. Κεχαγιόγλου (Ἱ. Μ. Ἁγ. Τριάδος Τζαγκαρόλων, 15.8.2020)

«Ἡ διοίκησις τῶν Μονῶν καὶ ἡ διαχείρισις ὑπάγονται

ὑπὸ τὴν ἄμεσον δικαιοδοσίαν τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Κρήτης»

ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 

«Τὰ κείμενα, εἰσὶν σαφέστατα… Οὐδαμοῦ ἀναφέρεται ὅτι ὁ ἡγούμενος δύναται νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος, οὐδαμοῦ ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διορίζει τὸν ἡγούμενον καὶ τὰ ἡγουμενοσυμβούλια».

Ὁ Καταστατικός Χάρτης προβλέπει τήν ἐκλογήν ἑνός μόνον Βοηθοῦ Ἐπισκόπου.

Τῶν κ. Κουρμούλη, Βλαστοῦ καὶ Καλλέργη

Καὶ ἄλλοτε οἱ ὑπογράφοντες, ἠσχολήθημεν μὲ τὸ Μητροπολιτικὸν Σύστημα Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τὸ ἰσχῦον ἀπὸ τὸν δ΄ αἰῶνα.

Οἱ Κρῆτες Ἱεράρχαι ἤσκησαν τὴν διοίκησιν ὑποδειγματικῶς, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, μὲ σεβασμὸν πρωτίστως εἰς τὰς Εὐαγγελικὰς ἐντολὰς καὶ τὸ ἦθος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς καὶ εἰς τὸ δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖ­ον.

Τὸ σύστημα διοικήσεως, περὶ οὗ ἀμυνόμεθα ὅτι πρέπει νὰ διατηρηθῆ ἀπαρεγκλίτως, ὡς ἔχει, ἔσωσε τὴν Ἑλληνικότητα τῆς Νήσου καὶ τὸν Ὀρθόδοξον χαρακτῆρα της εἰς καιροὺς δυσ­χειμέρους, καὶ εἰς καιροὺς ἐλευθερίας, ὑπὸ τὴν αὐτοκρατορίαν τῆς Νέας Ρώμης – Κων/πόλεως ὡς καὶ ὑπὸ ξένην κυριαρχίαν.

Ἀπὸ τὴν μεγαλόνησον διῆλθον οἱ Ρωμαῖοι, τῆς εἰδωλολατρικῆς ἐποχῆς καὶ οἱ Ρωμαῖοι τῆς μεταλλαγμένης (Βυζαντινῆς) Ρωμαϊκῆς Χριστιανικῆς περιόδου, μὲ τὸν ὀρθόδοξον χαρακτῆρα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κράτους.

Εἶναι γνωστὸς ὁ Ἀποστολικὸς χαρακτὴρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, μὲ κέντρον τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν (Ἀρχιεπισκοπὴν) Κρήτης, μὲ ἕδραν τὴν Γόρτυνα τῆς μεγάλης καὶ εὐφόρου πεδιάδος τῆς Μεσσαρᾶς. Εἶναι πρὸς τούτοις γνωστόν, ὅτι πολλοὶ κατακτηταὶ ἐπεχείρησαν νὰ κατακτήσουν τὴν νῆσον καὶ νὰ ἀλλοιώσουν τόσον τὸν ὀρθόδοξον, ὅσον καὶ τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τῆς Νήσου. Ἀκροθιγῶς ἀναφερόμεθα εἰς τοὺς Ρωμαίους (τέλος 1ου π.Χ αἰ. – 4 μ.Χ. ) τοὺς Ἄραβες, (827 – 961 μ.Χ.) τοὺς Ἑνετοὺς (12ος αἰών. – 17ος), Τούρκους (17ος αἰὼν ἕως 20ος), Γερμανοὺς Ναζιστὲς κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-1944).

Εὐγνωμοσύνην ὀφείλομεν εἰς τὸν Βυζαντινὸν αὐτοκράτορα Νικηφόρον Φωκᾶν, χάριν εἰς τὸν ὁποῖον ἀπεφύγομεν τὸν ἐξαραβισμὸν καὶ τὸν Μουσουλμανισμόν. Εἰδικῶς οἱ ὑπογράφοντες καυχώμεθα διὰ τὴν Ποντιακὴν Ἑλληνικὴν καταγωγήν μας, ὅτε ὁ ἔνδοξος αὐτὸς Στρατηγὸς μετέφερε οἰκογενείας ἐκ τοῦ Πόντου, διὰ νὰ ἐνισχύση τὸ Ἑλληνικὸν στοιχεῖον τῆς Νήσου, τὸ ὁποῖον ἐπικινδύνως εἶχε ἐλαττωθῆ κατὰ τὴν περίοδον τῆς Ἀραβοκρατίας (827-961 μ.Χ.).

Τὸν μεγαλύτερον κίνδυνον εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Νήσου διέτρεξεν ἡ Κρήτη εἰς τὴν περίοδον τῆς Ἑνετοκρατίας (12ος αἰών. – 1669 μ.Χ.), κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπηγορεύοντο αἱ χειροτονίαι Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ὑπὸ τῶν Ἑνετῶν. Οἱ Ἐπίσκοποι ἐλάμβανον τὴν χειροτονίαν ἀπὸ τὴν παρακειμένην Πελοπόννησον καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ἦσαν πάντοτε πιστοὶ εἰς τὸ κέντρον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὴν Κων/πολιν, εἴτε εἰς τὴν αὐτοκρατορικὴν περίοδον τοῦ Βυζαντίου, εἴτε εἰς τὴν Ἀραβοκρατίαν, εἴτε εἰς τὴν Ἑνετοκρατίαν, εἴτε εἰς τὴν περίοδον τῆς Τουρκοκρατίας.

Ἀγίου Γρηγορίου του Παλαμᾶ: Στόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό

Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Ο Σταυρός του Χριστού προαναγγελλόταν και προτυπωνόταν μυστικά από παλαιές γενεές, και κανείς ποτέ δεν συμφιλιώθηκε με τον Θεό χωρίς τη δύναμη του Σταυρού. Πραγματικά μετά την προγονική εκείνη παράβαση στον παράδεισο του Θεού δια του δέντρου, η μεν αμαρτία αναπτύχθηκε, εμείς δε πεθάναμε, έχοντας υποστεί και πριν από τον σωματικό θάνατο, τον θάνατο της ψυχής, όπως προκύπτει από τον χωρισμό της από τον Θεό. Όσο ζούσαμε μετά την παράβαση, ζούσαμε στην αμαρτία και τη σαρκική ζωή· η δε αμαρτία «τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδὲ γὰρ δύναται· οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται (:δεν υποτάσσεται στον νόμο του Θεού, επειδή ούτε έχει και τη δύναμη να υποταχθεί. Όσοι λοιπόν είναι παραδομένοι σε σαρκική και κοσμική ζωή δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό)»[Ρωμ. 8, 7-8].

Επειδή λοιπόν, όπως λέγει ο απόστολος: «Ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματος, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆς σαρκός· ταῦτα δὲ ἀντίκειται ἀλλήλοις, ἵνα μὴ ἃ ἂν θέλητε ταῦτα ποιῆτε(: Η κατώτερη φύση μας, που υπηρετεί τις επιθυμίες της σάρκας, επιθυμεί εναντίον της ανώτερης πνευματικής φύσεώς μας, που εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα. Αλλά και η ανώτερη αυτή φύση μας επιθυμεί εναντίον της κατώτερης φύσεώς μας. Και τα δύο αυτά, δηλαδή η σάρκα και το πνεύμα, αντιμάχονται το ένα το άλλο, έτσι ώστε να μην κάνετε χωρίς αντίδραση εκείνα που θέλετε. Ούτε το κακό δηλαδή χωρίς αντίδραση, διότι τότε εξεγείρεται μέσα σας η φωνή της συνειδήσεως˙ ούτε το καλό, διότι πολλές φορές πρέπει να ασκήσετε βία στον εαυτό σας για να το κάνετε. Όταν λοιπόν κυριαρχήσει μέσα σας το πνεύμα, θα υποταχθεί η σάρκα με τις επιθυμίες της, και εσείς δεν θα πραγματοποιήσετε ποτέ καμιά επιθυμία της σάρκας)» [Γαλ.5,17], ο δε Θεός είναι πνεύμα και αυτοαγαθότης και αρετή, και κατ’ εικόνα και ομοίωση Αυτού είναι το δικό μας πνεύμα, ως προς τα οποία αχρειώθηκε εξαιτίας της αμαρτίας, πώς θα ήταν δυνατό να ανανεωθεί και να συμφιλιωθεί οποιοσδήποτε με τον Θεό κατά το πνεύμα, χωρίς να καταργηθεί η αμαρτία και η ζωή κατά σάρκα; Τούτο δε είναι ο Σταυρός του Κυρίου, η κατάργηση της αμαρτίας. Γι΄αυτό, ένας από τους θεοφόρους πατέρες μας, όταν ρωτήθηκε από κάποιον άπιστο αν πιστεύει στον Εσταυρωμένο, «ναι», λέγει, «σε Αυτόν που σταύρωσε την αμαρτία». Πολλοί δε φίλοι του Θεού έχουν αποκαλυφθεί από τον ίδιο τον Θεό, και πριν από τον μωσαϊκό νόμο και μετά τον μωσαϊκό νόμο, χωρίς να έχει φανεί ακόμη ο Σταυρός. Εξάλλου ο βασιλεύς και προφήτης Δαβίδ, με τη βεβαιότητα ότι υπήρχαν οπωσδήποτε τότε φίλοι του Θεού, λέγει: «Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός(:Από εμένα τιμήθηκαν πάρα πολύ οι φίλοι Σου, Θεέ μου)» [Ψαλμ.138,17]. Πώς λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που διετέλεσαν φίλοι του Θεού πριν από τη σταυρική θυσία του Χριστού, θα σας το υποδείξω εγώ, αν μου προσφέρετε φιλόθεα και φιλήκοα τα αυτιά σας.

Όπως πριν ακόμη έλθει ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της ανομίας, ο Αντίχριστος, δηλαδή, λέγει ο αγαπημένος του Χριστού θεολόγος: «Καὶ νῦν, ἀγαπητοί, ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν (:Και τώρα, αγαπητοί, έχουν παρουσιαστεί πολλοί αιρετικοί, πρόδρομοι του αντιχρίστου)»[Α΄Ιω.2,18], έτσι και ο Σταυρός βρισκόταν στους προγενεστέρους και πριν πραγματοποιηθεί, προτού γίνει η θυσία του Θεανθρώπου μέσω αυτού. Πραγματικά ο μέγας Παύλος, διδάσκοντάς μας σαφώς πως ο Αντίχριστος είναι μεταξύ μας και χωρίς να έχει έλθει ακόμη, λέγει ότι «τὸ γὰρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας(:δεν ήλθε όμως ακόμη ο καθορισμένος καιρός του· διότι τώρα είναι σε ενέργεια η μυστική δύναμη του κακού και της ανομίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό παραμένει κρυμμένη και δεν φανερώθηκε ακόμη ολόκληρη)»[Β΄Θεσ. 2,7]. Έτσι λοιπόν και ο Σταυρός του Χριστού ήταν ανάμεσα στους προπάτορες και πριν πραγματοποιηθεί ακόμη, διότι ενεργείτο σε αυτούς το μυστήριό του.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο ΙΘ΄, εδάφια 6-37

6 Καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ὁ ἄνθρωπος. Ὃτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν. 7 Ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν. 8 ῞Οτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη, 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· Πόθεν εἶ σύ; Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ.

10 Λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; Οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει. 12 Ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἀπολῦσαι αὐτόν· οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι ἔκραζον λέγοντες· ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος. Πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι. 13 Ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· 14 ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. 15 Οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 Τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.

17 Παρέλαβον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, 18 ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν, καὶ μετ' αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν. 19 Ἒγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων. 20 Τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον ῾Εβραϊστί, ῾Ελληνιστί, Ρωμαϊστί. 21 Ἒλεγον οὖν τῷ Πιλάτῳ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν ᾿Ιουδαίων· μὴ γράφε, ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων, ἀλλ' ὅτι ἐκεῖνος εἶπε, βασιλεύς εἰμι τῶν ᾿Ιουδαίων. 22 Ἀπεκρίθη ὁ Πιλᾶτος· ὃ γέγραφα, γέγραφα.

23 Οἱ οὖν στρατιῶται ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν ᾿Ιησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα· ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι' ὅλου. 24 Εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται· ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα· διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.

25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. Εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 ᾿Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· Γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. 28 Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· Διψῶ. 29 Σκεῦος οὖν ἔκειτο ὄξους μεστόν· οἱ δὲ πλήσαντες σπόγγον ὄξους καὶ ὑσσώπῳ περιθέντες προσήνεγκαν αὐτοῦ τῷ στόματι. 30 Ὃτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.

31 Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν. 32 Ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· 33 ἐπὶ δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, 34 ἀλλ' εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ.

35 Καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε. 36Ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ. 37 Καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

6 Τους λέει ο Πιλάτος: «Για δείτε σε τι άθλια κατάσταση κατάντησε ο άνθρωπος!».

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Α΄προς Κορινθίους, κεφάλαιο Α΄, εδάφια 18-25

18 ῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. 19 Γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 Ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· 25 ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

18 Πράγματι λοιπόν η διάδοση του κηρύγματος αυτού οφείλεται στην θεία του δύναμη. Διότι το κήρυγμα για τον σταυρό σε εκείνους βέβαια που βαδίζουν τον δρόμο της απώλειας φαίνεται μωρία και κουταμάρα˙ σε μας όμως που είμαστε στον δρόμο της σωτηρίας είναι δύναμη Θεού που σώζει. 19 Ναι. Τους φαίνεται μωρία και δεν μπορούν να νιώσουν τη δύναμη του Ευαγγελίου, αν και παρουσιάζονται με την αξίωση ότι είναι σοφοί. Διότι έχει γραφεί από τον Ησαΐα, που μίλησε εκ μέρους του Θεού: «Θα εξαφανίσω τη σοφία αυτών που παρουσιάζονται ως σοφοί, και θα παραμερίσω ως ανώφελη και άχρηστη τη φρόνηση εκείνων που κομπάζουν με την ιδέα ότι είναι συνετοί». 20 Πού υπάρχει τώρα σοφός;

Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί τό φώναζε καί τό τόνιζε:

❈ Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί τό φώναζε καί τό τόνιζε:

- Εἶμαι ἀθάνατος!.. γιά τόν Χριστιανό δέν ὑπάρχει θάνατος οὔτε κόλαση οὔτε διάβολος...

- Μά, πῶς Γέροντα, δέν ὑπάρχει οὔτε θάνατος οὔτε κόλαση οὔτε διάβολος; Ἀφοῦ ὑπάρχουνε...

14 Σεπτεμβρίου. † Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. Μνήμη τῆς Ϛ΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου τῆς ἐν Τρούλλῳ (680). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς (Α´ Κορ. α´ 18-24).

Α Κορ. 1,18        Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.

Α Κορ. 1,18               Διότι το περί σταυρού θείον κήρυγμα εις εκείνους μεν, που απιστούν και επιμένουν να βαδίζουν τον δρόμον της απωλείας, φαίνεται και θεωρείται μωρία· εις ημάς όμως, που το εδέχθημεν και ευρισκόμεθα στον δρόμον της σωτηρίας, είναι, όπως και η προσωπική μας πείρα βεβαιώνει, δύναμις Θεού.