Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Προς Τίτον, κεφάλαιο Γ΄, εδάφια 8-15

8 Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· 9 μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. 10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος.

12 ῞Οταν πέμψω ᾿Αρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ ᾿Απολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. 14 μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι.15 ᾿Ασπάζονταί σε οἱ μετ' ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. ῾Η χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

8 Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη.

Ὅσιος Θεόφιλος ὁ Ἁγιορείτης

Ο Όσιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 μ.Χ. από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος.

«Απαρνηθείς πατρίδα και συγγένειαν και πλούτον και πάσαν κοσμική ματαιότητα, έγινε μοναχός· μετ’ ολίγον δε καιρόν έλαβε και το αξίωμα της ιερωσύνης· έκτοτε δε περιεπάτει εις διαφόρους τόπους διδάσκων και ωφελών τους Χριστιανούς δια του λόγου και του παραδείγματος της εαυτού ζωής». Κατόπιν γνωρίσθηκε και συνδέθηκε πνευματικά με τον ενάρετο κι ευλαβή επίσκοπο Ρενδίνης Ακάκιο, τον όποιο είχε χειροτονήσει αρχιερέα ο άγιος Νήφων (βλέπε 11 Αυγούστου), όταν ήταν μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (1482 - 1486 μ.Χ.). Δια του Ακακίου συνδέθηκε με τον άγιο Νήφωνα και ο άγιος Θεόφιλος.

Αξίζει σύντομα και παρενθετικά να σημειώσουμε πως η μεγάλη μορφή του αγίου Νήφωνος, εκτός των δύο οσιομαρτύρων μαθητών του Μακαρίου (+1507) και Ιωάσαφ (+1516) που αναφέραμε και του εδώ αγίου Θεοφίλου, συνδεόταν και με άλλες μορφές Αγιορειτών αγίων, όπως των οσιομαρτύρων Γέροντος Ιακώβου, Ιακώβου διακόνου και Διονυσίου μοναχού (+1519), που συμμαρτύρησαν στην Αδριανούπολη, Θεωνά μητροπολίτου Θεσσαλονίκης (+1541-2), των αυταδέλφων Αψαράδων Θεοφάνους (+1544) και Νεκταρίου (+1550) κτιτόρων της ιεράς μονης Βαρλαάμ Μετεώρων και Μαξίμου του Γραικού και Βατοπαιδινού (+1556).

Τό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Προκοπίου

Το Μαρτύριο του Αγίου Προκοπίου 1607, Άγιος Προκόπιος, Βέροια.

Tούτο το θαύμα βλέποντες οι στρατιώται των δύω νουμέρων, και οι δύω τριβούνοι, Nικόστρατος και Aντίοχος ονομαζόμενοι, επίστευσαν εις τον Xριστόν, και εβαπτίσθησαν από τον Eπίσκοπον Λεόντιον, οίτινες κατά προσταγήν του βασιλέως απεκεφαλίσθησαν, και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Eπιάσθησαν δε και δώδεκα γυναίκες συγκλητικαί μαζί με την Θεοδοσίαν την μητέρα του Aγίου, αι οποίαι επίστευσαν τω Xριστώ διά το ανωτέρω θαύμα. Όθεν αφ’ ου πρώτον αυτάς έδειραν άσπλαγχνα, έκοψαν τα βυζία των, και με σιδηράς μπάλλας πυρωμένας έκαυσαν τας μασχάλας των, τελευταίον δε τας απεκεφάλισαν, και ούτως έλαβον της αθλήσεως τους στεφάνους.

Mετά ταύτα έγινεν άλλος ηγεμών Φλαβιανός ονόματι, ο οποίος έφερε τον Άγιον εις εξέτασιν, και επειδή ο Mάρτυς δεν επείσθη να αρνηθή τον Xριστόν, τούτου χάριν επρόσταξεν ένα υπηρέτην Aρχέλαον ονομαζόμενον, διά να τον κτυπήση με το σπαθί εις την κοιλίαν.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΟΝΗ. Διωγμοὶ Μοναχῶν μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΟΝΗ

Διωγμοὶ Μοναχῶν μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα

Μοναχὸς Γαβριὴλ

Ἱερὸν Κελλίον Ὁσίων

Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ

καὶ Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

Ἁγ. Ὄρους Ἄθω

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 25-6-2022

Πανασιολογιώτατον Καθηγούμενον

Ἀρχιμανδρίτην π. Νικόλαον

καὶ σεβαστὴν Γεροντίαν

Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου

Σεβαστοὶ πατέρες Εὐλογεῖτε.

Μὲ τὸν ἁρμόζοντα σεβασμὸ πρὸς ὑμᾶς, ὡς μοναστηριακὴν ἀρχὴν ὅλων τῶν ἐξαρτηματικῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς μας, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἀπασχολήσω γιὰ ἕνα σοβαρότατο θέμα, τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ μὲ φιλάδελφα αἰσθήματα καὶ μὲ βάση τὴν ὑποχρέωση ὅλων τῶν Χριστινῶν, καὶ ἰδιαίτερα ἡμῶν τῶν Μοναχῶν, νὰ μὴν ὑποχωροῦμε σὲ θέματα Πίστεως καὶ Ἀληθείας.

Πρόκειται γιὰ τὸν ἀδικαιολόγητο ἀφιλάδελφο καὶ ἐξοντωτικὸ διωγμὸ ποὺ ὑφίσταται ἐδῶ καὶ χρόνια ὁ ἀδελφός μας Γέρων Κοσμᾶς Ἱερομόναχος, τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας, ποὺ ἀνήκει εἰς τὴν ὑφ᾽ ὑμᾶς Σκήτην τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ὁ ἐν λόγῳ ἱερομόναχος ζεῖ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἐδῶ καὶ τριάντα δύο (32) χρόνια, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ τελευταῖα εἴκοσι (20) ὡς Κουτλουμουσιανὸς ἐξαρτηματικὸς μοναχὸς στὴν Καλύβη ποὺ ἐμνημονεύσαμε.

Οἱ λόγοι ποὺ μὲ ὤθησαν νὰ σᾶς ἀπευθύνω ἀδελφικὰ τὴν παρούσα ἐπιστολὴ εἶναι οἱ ἑξῆς: Ὁ ἱερομόναχος Κοσμᾶς εἶναι πνευματικόν μου τέκνον, καὶ λόγῳ αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ δεσμοῦ γνωρίζω τὰ κατ᾽ αὐτὸν καὶ ἰδιαιτέρως τὶς κατηγορίες ποὺ τοῦ προσάπτουν οἱ διοικήσεις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ τῆς Σκήτης, οἱ ὁποῖες εἶναι ἄδικες καὶ ἀνυπόστατες παντελῶς. Ἡ ἀπόφασή του νὰ μὴ μετέχει τῆς κοινῆς λατρείας στὸ Καθολικὸ τῆς Σκήτης, ὡς καὶ ἡ ἀποφυγὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς Πατέρες τῆς Σκήτης, ἔχουν δογματικὸ καὶ ἱεροκανονικὸ ὑπόβαθρο. Δὲν θέλει νὰ μνημονεύει τὸν αἱρετίζοντα πατριάρχη Βαρθολομαῖο, πρωτεργάτη καὶ στύλο τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι μνημονεύοντάς τον δηλώνει ὅτι πιστεύει καὶ αὐτὸς τὰ ἴδια. Ὡς πρὸς τὴν ἀποφυγὴ κοινωνίας πρὸς τοὺς πατέρες τῆς Σκήτης πράττει ὀρθῶς, διότι ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικοὺς καὶ ἀχειροτόνητους τῆς Οὐκρανίας, τοὺς ὁποίους δὲν ἀναγνωρίζουν οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μισοὺς Ὀρθοδόξους, οἱ δέκα ἀπὸ τὶς δεκατέσσερις αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες. Θὰ σκεπτόσασταν ποτὲ νὰ συστήσετε στοὺς κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς αὐτῶν τῶν δέκα ἐκκλησιῶν νὰ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικούς, ὅπως ἔπραξαν δυστυχῶς καὶ κάποιοι Ἁγιορεῖτες ἡγούμενοι, ἱερομόναχοι καὶ μοναχοί; Μήπως ἀντὶ νὰ διώκετε τὸν π. Κοσμᾶ, ἔπρεπε ὡς Ἱερὰ Μονὴ νὰ ζητήσετε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα νὰ μὴ ἀναγνωρισθεῖ ὁ νέος ἀντικανονικὸς μητροπολίτης Κιέβου Ἐπιφάνιος, καὶ νὰ μὴν ἐπιτραπεῖ στοὺς κληρικοὺς τῆς νέας ψευδοαυτοκέφαλης ἐκκλησίας νὰ ἐνεργοῦν ὡς Ὀρθόδοξοι κληρικοί, ὅταν ἐπισκέπτονται τὸ Ἅγιον Ὄρος;

Ἔγινε ἕνα μεγάλο θαῦμα (Περί τῆς Θείας Πρόνοιας), Βίος καί λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

 5. Ἔγινε ἕνα μεγάλο θαῦμα (Περί τῆς Θείας Πρόνοιας), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 27-10-2018

[Λουκ (8: 16- 21)]

«Οὐκ ἐστι κρυπτόν ὅ οὐ φανερόν γενήσεται»[1] μᾶς εἶπε ὁ Κύριος. Καί πράγματι θά φανερωθοῦν ὅλα τά ἔργα τά θαυμαστά τοῦ Θεοῦ, καί σέ αὐτή τήν ζωή ἀλλά καί στήν ἄλλη ζωή∙ τά θαυμαστά ἔργα τῆς Προνοίας τοῦ Θεοῦ, πῶς ὁ Θεός ἐργάστηκε στόν κάθε ἄνθρωπο γιά τήν σωτηρία του. Ἡ Θεία Πρόνοια εἶναι μία θαυμαστή θεία ἐνέργεια, ἡ ὁποία ἀγκαλιάζει ὅλη τήν κτίση, ὅλα τά ὄντα, καί μάλιστα ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους. «Καί αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται∙ μή οὖν φοβεῖσθε»[2], μᾶς λέγει ὁ Κύριος. Δηλαδή ἀκόμα καί οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς σας ἔχουν μετρηθεῖ ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος παρακολουθεῖ καί τίς πλέον ἀσήμαντες λεπτομέρειες τῆς ζωῆς σας. Μή λοιπόν, φοβεῖστε. «Ὡς ἀνεξερεύνητα τά κρίματα αὐτοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί αὐτοῦ»[3], ἀναφωνεῖ καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή. Δηλαδή πόσο ἀνεξερεύνητη καί ἀκατάληπτη εἶναι στήν ἀνθρώπινη διάνοια οἱ κρίσεις καί οἱ ἀποφάσεις τοῦ Κυρίου, καί πόσο ἀνεξιχνίαστοι εἶναι οἱ ὁδοί καί οἱ μέθοδοι διά τῶν ὁποίων ἐργάζεται γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μικρό παιδάκι, μεταβαίνοντας γιά τό Ἅγιον Ὄρος, σκεπάστηκε ἀπό τήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, καί ἕνας ἁγιασμένος πνευματικός τόν πῆρε ὑπό τήν προστασία του. «Ὅλη τήν νύχτα ταξιδεύαμε. Τό πρωί, κατά τίς δέκα ἡ ὥρα ἐφθάσαμε στή Δάφνη. Ὅλοι οἱ καλόγεροι πῆραν τά δισάκια τους μέ τά ψώνια πού εἶχαν κάνει στή Θεσσαλονίκη γιά τά ἐργόχειρά τους. Κατεβήκαμε τή σκάλα τοῦ πλοίου. Ἡ βάρκα μᾶς περίμενε. Τόν Γέροντά μου τόν ἐπροτίμησαν, ἐπειδή ἦταν πνευματικός»[4]. Αὐτός πού τόν ὀνομάζει «Γέροντά μου», ἦταν ἕνας γέροντας πού τόν ἐπλησίασε στό καράβι, ἐνῶ αὐτός ἤτανε τελείως μόνος του, καί πήγαινε γιά τό Ἅγιον Ὄρος, καί τόν πῆρε ὑπό τήν προστασία του, φωτισμένος ἀπό τόν Θεό.

Δῆμος Θανάσουλας: "Ἡ ὑπεραντίδραση τοῦ συστήματος, δείχνει ὅτι φοβάται.οι κατηγορίες εἶναι γελοίες.ότι γίνεται, γίνεται γιά παραδειγματισμό."

Κουράγιο στούς ὑγειονομικούς πού συνελήφθησαν χθές μετά τή συγκέντρωση τους ἔξω ἀπό τό σπίτι τοῦ Πρωθυπουργοῦ, εὐχήθηκε μιλῶντας στόν Focus FM καί τόν Στέφανο Δαμιανίδη, ὁ νομικός Δῆμος Θανάσουλας.

"Νά μή φοβοῦνται. Αὐτό πού ἔγινε εἶναι ξεκάθαρα ὑπέρ τους, βοήθησε νά φανεῖ τό σκοτεινό πρόσωπο τῆς κυβέρνησης, τῆς εἰσαγγελικῆς ,δικαστικῆς ἀρχῆς. Ἔκαναν μία ἀπολύτως νόμιμη διαμαρτυρία, χωρίς νά πειράξουν τίποτα, ἔξω ἀπό μιά πρωθυπουργική κατοικία. Ὅποιος ἔχει πάει στό... ἐξωτερικό, ξέρει πολύ καλά τί συμβαίνει ἔξω ἀπό τήν Ντάουνινγκ Στρίτ, ἤ τόν Λευκό Οἶκο. Εἶναι τιμή τους καί καμάρι τους.έκαναν κάτι ἀπολύτως νόμιμο καί δημοκρατικό. Ἄλλοι εἶναι αὐτοί πού σήμερα ἔχουν ἡττηθεῖ ".

"Ἡ ὑπεραντίδραση τοῦ συστήματος, δείχνει ὅτι φοβάται.οι κατηγορίες εἶναι γελοίες.γίνεται γιά παραδειγματισμό, εἶναι ἄνευ οὐσίας."

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας τῆς Θείας Ἀγάπης(Μπογκολιούμπσκ) Μεγάλος Ἡγεμόνας τοῦ Κιέβου

Ἦταν γιός τοῦ Μεγάλου Ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Γεωργίου τοῦ Μακρόχειρα (στή ρωσική Ντολγκορούκι)καί ἐγγονός του Βλαδιμήρου του Μονομάχου καί ἔτυχε ἱκανῆς παιδείας. Ἀρχικά ἀνέλαβε τήν Ἡγεμονία τοῦ Βλαδιμήρ, ὅπου ἐπέδειξε μεγάλες διοικητικές ἱκανότητες. Ὅταν πατέρας του ἔγινε Μεγάλος Ἡγεμόνας, ὁ Ἀνδρέας μετακινήθηκε στό Βύσγκοροντ, ἀπ' ὅπου πῆρε τήν μετέπειτα ἐφέστια Εἰκόνα τῆς Ρωσίας, τήν ἐπονομαζομένη "Παναγία τοῦ Βλαδιμήρου".

Κατά την παράδοση όταν ο πρίγκηπας μετακινήθηκε από το Βίσγκοροντ στο Σουζντάλ το 1155 μαζί του είχε πάρει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας από το μοναστήρι Mezhyhirya και μπροστά στην οποία διάβαζε κάθε μέρα προσευχές.

15 Ἰουλίου. Κηρύκου μάρτυρος καὶ Ἰουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ (†305). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ μάρτυρος, Ἰουλίου 15 (Α΄ Κορ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 5).

Α Κορ. 13,11      ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.

Α Κορ. 13,11              Οταν ήμουν νήπιον, σαν νήπιον ωμιλούσα· είχα φρονήματα και σκέψεις νηπίου και σαν νήπιον εσυλλογιζόμουν και έκρινα. Οταν όμως έγινα άνδρας, κατήργησα και αφήκα πλέον τας νηπιώδεις γνώσεις και τον νηπιώδη τρόπον του σκέπτεσθαι. (Εις την παρούσαν ζωήν έχομεν την ατελή και ανανάπτυκτον διάνοιαν και γνώσιν του νηπίου).

Ἐγώ,πάτερ,αὐτά τά θεωρῶ τυπικά πράγματα...

https://proskynitis.blogspot.com/2022/07/blog-post_97.html