Ὁ Κύριος εἶναι ἡ δόξα μας καὶ ἡ χαρά μας, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Κύριος εἶναι ἡ δόξα μας καὶ ἡ χαρά μας, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Ἐορτοδρόμιο/Ἑρμηνεία στὸν κανόνα τῆς Ὑπαπαντῆς, 6-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

 http://hristospanagia3.blogspot.com,

 

Πὼς ξεχωρίζουμε τὴν πλάνη ἀπὸ τὴν ἀλήθεια , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

The evil forces 2, ST. PAISIOS - SPIRITUAL STRUGGLE, Archm. Savvas the Athonite

The evil forces 2, ST. PAISIOS - SPIRITUAL STRUGGLE, 4-2-2024, Archm. Savvas the Athonite

 

Περὶ σκανδαλισμοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ ρομφαία ποὺ διῆλθε τὴν καρδιὰ τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ ἀποκάλυψη τῶν διαλογισμῶν. Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ρομφαία ποὺ διῆλθε τὴν καρδιὰ τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ ἀποκάλυψη τῶν διαλογισμῶν, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Ἐορτοδρόμιο/Ἑρμηνεία στὸν κανόνα τῆς Ὑπαπαντῆς, 5-2-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες: Τὰ 3 αἰώνια κοσμήματα τῶν Γραμμάτων καὶ τῆς Θεολογίας

Ὅσο καὶ ἂν πολεμοῦνται ἀπὸ τὸ ἄθεο σημερινὸ κατεστημένο, οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἀκτινοβολοῦν σὰν ἕνας κοινὸς πνευματικὸς ἥλιος

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Τρεῖς ὑπέρλαμπροι φωστῆρες τοῦ πνεύματος. Τρεῖς ἀκλόνητοι στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν γραμμάτων. Τρεῖς ἐπιφανεῖς ἅγιοι ποὺ μπόλιασαν τὴ μόρφωση μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ Ἅγιοι Τρεῖς Ἱεράρχες, εἶναι οἱ τρεῖς πύρινες ρομφαῖες ποὺ ὀρθοτόμησαν τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸν θεόπνευστο λόγο τους.

Θεοφόροι Πατέρες, ἄφταστοι θεολόγοι, δεινοὶ ρήτορες, πανεπιστήμονες, διδάσκαλοι, προστάτες τῆς ἑλληνικῆς Παιδείας καὶ τῶν Γραμμάτων, ἐμφύσησαν ἑλληνοχριστιανικὴ ψυχὴ στὴν ἐκπαίδευση καὶ τὴ φωταγώγησαν μὲ φῶς Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ βασικὸς λόγος ποὺ σήμερα ἐξορίζεται ἡ ἀργία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπὸ τὴν ἐκπαίδευση, γιὰ νὰ φτιαχτεῖ ἀνεμπόδιστα ἕνα μηδενιστικὸ καὶ ἄθεο οἰκοδόμημα ποὺ ξεριζώνει ὅλες τὶς πνευματικὲς ἀξίες ἀπὸ τὰ σχολεῖα...

Ὅμως αὐτὴ ἡ πνευματικὴ ρίζα ποὺ ἄφησαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, δὲν ὑπάρχει περίπτωση νὰ νεκρωθεῖ ὅσο καὶ ἂν λυσσοῦν οἱ ἄθεες ἐξουσίες. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὑπέμειναν διωγμούς, ἐξορίες, συκοφαντίες καὶ ἀδικίες, ἔχοντας ἀπέναντί τους μέχρι καὶ αὐτοκράτορες. Ἡ ἀκτινοβολία τους ἄντεξε στὸ πέρασμα 16 αἰώνων. Δὲν θὰ ἐπισκιαστοῦν σήμερα ἀπὸ μερικὰ πολιτικὰ ἀπολειφάδια ποὺ προωθοῦν τὴν ἀτζέντα τῶν ἀφεντικῶν τους.

Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος καὶ ὁ Γρηγόριος Ναζιανζηνὸς ἔβαλαν ἀνεξίτηλη σφραγῖδα μὲ τὸ γραπτὸ καὶ προφορικὸ ἔργο τους στὸ πνευματικὸ στερέωμα τοῦ 4ου καὶ 5ου αἰῶνα. Σπούδασαν στὶς πιὸ ἐπιφανεῖς σχολὲς τῆς ἐποχῆς τους, πρόσφεραν τὴ ζωή τους στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀναγκεμένους, στηλίτευσαν τοὺς πλούσιους, κεραυνοβόλησαν τὴν ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας, θεμελίωσαν σωτηριώδη δόγματα, πολέμησαν τὶς αἱρέσεις καὶ φώτισαν τὴν οἰκουμένη μὲ τὴ σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τό μαρτύριο τῆς Ἀγίας Περπέτουας

Το μαρτύριο της Αγίας Περπέτουας

1 Φεβρουαρίου

Η συγκλονιστική περιγραφή του μαρτυρίου δύο νεαρών μητέρων: η μία βρέθηκε με το θηλάζον βρέφος της στην φυλακή και η άλλη εγκυμονούσα…

Μαρτύριο της Αγίας Περπέτουας, Σατύρου, Σατουρνίνου, Σεκούνδου, Ρεουκάτου και Φιλικιτάτης. (Μηνολόγιο Βασιλείου Β΄)

Βρισκόμαστε στην Καρχηδόνα το έτος 203 μ. Χ. Η Βίβια Περπέτουα, από αρχοντική οικογένεια, μορφωμένη, είχε κάνει ένα καλό γάμο σε πολύ νεαρή ηλικία.

Ήταν μητέρα ενός μικρού αγοριού. Στην εποχή, που θα παρακολουθήσουμε το μαρτύριο της, ήταν περίπου 22 ετών.

Οι γονείς της ζούσαν, καθώς και τα δύο της αδέλφια. Ο ένας από αυτούς, όπως και η Περπέτουα, εκείνο τον καιρό, ήταν κατηχούμενος.

Η ίδια πιό κάτω διηγείται όλη την ιστορία του μαρτυρίου της :

-Βρισκόμουνα μαζί και με άλλους κατηχούμενους στο Θουμπούρμπο, όταν ήρθε ο πατέρας μου να με δει.

Προσπάθησε με κάθε τρόπο να μου κλονίσει την πίστη μου. Όταν είδε ότι εγώ ήμουν σταθερή εξαγριώθηκε. Χίμηξε επάνω μου. Κι’ ύστερα έφυγε γεμάτος θυμό. Πέρασαν αρκετές μέρες και δεν ξαναήρθε.

Ευχαριστούσα το Θεό, γιατί αυτή η απουσία μου ήταν μία ανακούφιση. Ακριβώς μέσα σ’ αυτό το διάστημα δεχθήκαμε το άγιο Βάπτισμα. Το άγιο Πνεύμα μου έβαλε τη σκέψη εκείνη την ώρα του μυστηρίου να ζητήσω τη δύναμη, για να αντέξω σε ό,τι στη συνέχεια θα είχα ν’ αντιμετωπίσω.

Ἱ.Μ. Κυθήρων: «Καλοῦμε τοὺς βουλευτὲς νὰ καταψηφίσουν τὸ Νομοσχέδιο»

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΙΕΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Σήμερα 31η Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 2024, συναχθήκαμε στό Ἐπισκοπεῖο Κυθήρων, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων κ.Σεραφείμ, στή μηνιαία μας Ἱερατική Σύναξι, οἱ Ἱερεῖς καί ὁ Διάκονος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί ἀφοῦ ἀκούσαμε ἐμπεριστατωμένη εἰσήγησι περί τῆς Ὀρθοδόξου Κατηχήσεως, μετά τήν διαλογική συζήτηση καί τήν ἀνταλλαγή ἀπόψεων, συμφωνήσαμε ὁμόφωνα στά κάτωθι:

Ὁ Ἱερός Κλῆρος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων μετά τήν ἀπόφαση τῆς Κυβέρνησης νά... καταθέσει πρός ψήφιση ἀπό τήν Βουλή τό Νομοσχέδιο περί δικαιώματος πολιτικοῦ γάμου γιά «Ὁμόφυλα ζευγάρια» καί συστοιχώντας πρός τήν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δηλώνει τά ἑξῆς:

1. Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία εὐλογεῖ, ὡς γνωστόν, μόνον τόν ἐκκλησιαστικό γάμο καί σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία της, τήν ὁποία ἐκφράζει καί ἡ πρόσφατη Ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀπορρίπτει τόν πολιτικό γάμο ἀσχέτως φύλου, τά σύμφωνα συμβιώσεως ἑτερόφυλων καί «ὁμόφυλων ζευγαριῶν» καί τόν προωθούμενο γιά νομιμοποίηση «γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων».

Τό Ἄκτιστο Φῶς καί οἱ τρόποι θεωρίας του» Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 33ο Μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Τό Ἄκτιστο Φῶς καί οἱ τρόποι θεωρίας του»

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, π. Σωφρονίου, 33ο Μέρος

Ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη στίς 20-09-2015

Προχωρώντας τό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ, βρισκόμαστε στό κεφάλαιο «Τό Ἄκτιστο Φῶς καί οἱ τρόποι θεωρίας του»[1]. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὅταν ἐπρόκειτο νά σταυρωθεῖ, λίγες μέρες πρίν, μιλοῦσε στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί κάποια στιγμή τούς εἶπε ὅτι ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας κάποιοι οἱ ὁποῖοι δέν θά δοῦν θάνατο πρίν δοῦνε τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ «ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει»[2] καί ὑπονοοῦσε τό Ἄκτιστο Φῶς, τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ τήν ὁποία εἶδαν οἱ τρεῖς ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ.

«Ὁ Θεός», λέει ὁ π. Σωφρόνιος, «ὄντας φῶς στό ὁποῖο «σκοτία οὐκ ἔστιν οὐδεμία»[3] ἐμφανίζεται πάντοτε στό φῶς καί ὡς φῶς». Καί ὁ ἴδιος πάλι στό εὐαγγέλιο μᾶς τό λέει, ὅτι «ὁ Θεός φῶς ἐστι»[4]. «Τό ἄκτιστο φῶς εἶναι ὡς πρός τήν φύση του θεία ἐνέργεια, κάτι τελείως διαφορετικό ἀπό τό φυσικό φῶς»[5]. Ὅταν, ἑπομένως, λέμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι φῶς, δέν ἐννοοῦμε ὅτι στήν οὐσία Του ὁ Θεός εἶναι φῶς, ἀλλά ὅτι μία ἀπό τίς ἐνέργειές Του εἶναι αὐτή, ὅτι ὁ Θεός εἶναι φῶς. Ὅμως δέν ἔχει καμιά σχέση αὐτή ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, τό Φῶς, μέ τό φυσικό φῶς, τό κτιστό, αὐτό πού γνωρίζουμε, τό φῶς τοῦ ἥλιου, ἤ ἄν θέλετε, καί τό τεχνητό φῶς.

«Κατά τή θέα του ἐπικρατεῖ προπαντός ἡ αἴσθηση τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, πού ἀπορροφᾶ ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο· ἄυλη αἴσθηση τοῦ Ἄυλου»[6], τοῦ Θεοῦ δηλαδή, «αἴσθηση νοερή καί ὄχι λογική». Ἔχει διαφορά ὁ νοῦς ἀπό τόν λόγο, ἀπό τή λογική. Εἶναι καί οἱ δυό δυνάμεις τῆς ψυχῆς. Ἀπό τίς πέντε οἱ δύο σπουδαιότερες εἶναι ὁ νοῦς καί ὁ λόγος καί ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ μέ τόν νοῦ του τόν καθαρό νά ὁρᾶ τόν Θεό, νά βλέπει τόν Θεό. Γι’ αὐτό λέγεται ὁ νοῦς «ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς». Ἡ λογική εἶναι ἡ ἄλλη δύναμη, ἡ ὁποία ἑδράζεται στόν ἐγκέφαλο καί μέ αὐτήν ὁ ἄνθρωπος ἐπεξεργάζεται τά δεδομένα πού ἔρχονται μέσα ἀπό τίς αἰσθήσεις ἤ κάνει διάφορους λογισμούς. Μέ τή λογική δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά δεῖ τόν Θεό. Μπορεῖ ὅμως νά περιγράψει αὐτά πού βλέπει ὁ νοῦς καί νά τά διατυπώσει μέ λέξεις. Ὑπάρχει ὁ λόγος ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ προφορικός, ἡ ὁμιλία πού ἔχουμε, καί ὑπάρχει καί ὁ λόγος ὁ ἐσωτερικός, ὁ ἐνδιάθετος ὅπως λέμε λόγος, μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε πάλι νά κάνουμε λογισμούς καί ἐπίσης νά προσευχόμαστε, νά μιλᾶμε στόν Θεό, νά ἔχουμε αὐτόν τόν ἐσωτερικό μέσα μας διάλογο. Ἡ αἴσθηση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι λογική. Δέν μποροῦμε δηλαδή μέ τήν λογική νά αἰσθανθοῦμε τόν Θεό, νά δοῦμε τόν Θεό, ἀλλά εἶναι νοερά ἡ αἴσθηση τοῦ Ἀκτίστου Φωτός.

«Εἶναι αἴσθηση μέ ἐξουσιαστική δύναμη πού ἁρπάζει τόν ἄνθρωπο σέ ἄλλο κόσμο, ἀλλά τόσο γαλήνια πού αὐτός δέν ἀντιλαμβάνεται τήν στιγμή πού τοῦ συνέβηκε αὐτό καί δέν ξέρει ἄν ὁ ἴδιος βρίσκεται στό σῶμα ἤ ἐκτός τοῦ σώματος», ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού ἀνέβηκε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ καί ὁπωσδήποτε εἶχε ὅραση τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, τοῦ Θεοῦ, καί ἔλεγε ὅτι «δέν ξέρω ἄν ἤμουνα ἐν σώματι ἤ ἐκτός τοῦ σώματος»[7]. «Ἀποκτᾶ τότε συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του», ὅταν βλέπει τό Ἄκτιστο Φῶς, «τόσο ἐνεργητική καί βαθειά, ὅσο ποτέ ἄλλοτε στήν συνηθισμένη ζωή, καί συγχρόνως λησμονεῖ τόν ἑαυτό του καί τόν κόσμο, πλημμυρισμένος ἀπό τήν γλύκα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Βλέπει μέ τό πνεῦμα τόν Ἀόρατο (τόν Θεό), Τόν ἀναπνέει, βρίσκεται ὅλος κοντά Του»[8] διά τοῦ Φωτός. Βρισκόμενος ὁ ἄνθρωπος μέσα στό Ἄκτιστο Φῶς, βλέπει τόν ἑαυτό του, ἀλλά συγχρόνως καί λησμονεῖ τόν ἑαυτό του, γιατί τρέχει θά λέγαμε, σπεύδει νά συναντήσει τόν Θεό καί εἶναι μέσα στήν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου στὸ Σύνταγμα, συλλαλητήριο ἐναντίον τοῦ νομοσχεδίου θεσμοθέτησης «γάμου» καί υἱοθεσίας!

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν διοργανώνει ἀνοιχτή συγκέντρωση διαμαρτυρίας στήν Ἀθήνα, στήν Πλατεία Συντάγματος, τήν Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024 καί ὥρα 15.00 μ.μ. γιά τό νομοσχέδιο τῆς θεσμοθέτησης «γάμου» καί υἱοθεσίας ἀπό ὁμοφυλόφιλους, τήν κατάργηση τῆς μητρότητας καί τῆς πατρότητας, τήν ἀλλοίωση τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας.

Καλοῦμε τούς συμπολίτες μας νά παλέψουμε μαζί γιά τήν ἀποτροπή τῆς σοδομοποίησης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Εἶναι ἠθικό χρέος ὅλων νά ἀντισταθοῦμε ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τά ὀρφανά παιδιά, ὥστε νά ἀποτρέψουμε τή χρήση τους ὡς ψευδαισθήσεις «καρπῶν» μίας ἀφύσικης καί ἄκαρπης «σύζευξης».

Ἡ παρουσία μας θά δηλώσει ἔμπρακτα τήν ἀντίθεσή μας καί θά καταδείξει... ὅτι δέν εἴμαστε συνένοχοι σέ αὐτό τό ἔγκλημα κατά τῶν ἀθώων παιδιῶν. Εἶναι ὥρα ἀτομικῆς ἀλλά καί συλλογικῆς (ἐθνικῆς) εὐθύνης γιά τό πῶς θά πράξουμε, ἀνεξαρτήτως τελικοῦ ἀποτελέσματος.

Κάθε φορά πού λειτουργοῦσε ἡ Ἁγία Τράπεζα εὐωδίαζε!

Κάθε φορὰ ποὺ ὁ παπα- Δημήτρης ὁ Γκαγκαστάθης λειτουργοῦσε στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ χωριοῦ του, τοὺς Ἁγίους Ταξιάρχες, ἡ Ἁγία Τράπεζα εὐωδίαζε! 

Ἡ εὐωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετὰ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο, ὅταν τοποθετοῦσε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα! 

Ἄλλοτε πάλι, ἡ εὐωδία παρουσιαζόταν τὴν ὥρα τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὸν καθαγιασμὸ τῶν Τιμίων Δώρων! 

Συχνὰ ἔβαζε βαμβάκι κάτω ἀπὸ τὸ ἀντιμήνσιο πρὶν ἀρχίσει ἡ Θεία Λειτουργία , καὶ τελειώνοντας, τὸ βαμβάκι μυροβολοῦσε. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν πολλοί, ποὺ συγκλονίσθηκαν καὶ τονώθηκαν στὴν πίστη! Τὸ ἄρωμα τῆς Ἁγίας Τράπεζας δυνάμωνε τὸν σεβαστὸ λειτουργὸ καὶ τὸν ἀνακούφιζε. 

ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ [ΤΟΜΟΙ 5] ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ

ΑΓΙΟΥ ΙΣΙΔΩΡΟΥ ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΟΥ

ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ

από τις εκδόσεις Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας,

Πατερικαί Εκδόσεις «Αγ.Γρηγόριος ο Παλαμάς», Θεσσαλονίκη

ΒΙΒΛΙΟΝ Α' (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α-Φ)-ΤΟΜΟΣ 1ος

ΒΙΒΛΙΟΝ Β' (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α-Τ)- ΤΟΜΟΣ 2ος

ΒΙΒΛΙΟΝ Γ' (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α-ΥΙΓ)-ΤΟΜΟΣ 3ος

ΒΙΒΛΙΟΝ Δ' (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α-ΣΛ)-ΤΟΜΟΣ 4ος

ΒΙΒΛΙΟΝ Ε' (ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α-ΦΞΘ)-ΤΟΜΟΣ 5ος

https://wra9.blogspot.com/2023/01/5.html

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, 6-2-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, 6-2-2024

https://www.youtube.com/live/3MfF0xCF9Xk?si=MbEd6Ysn8X-jgBVL

6 Φεβρουαρίου. Βουκόλου ἐπισκόπου Σμύρνης (α΄ αἰ.), Φωτίου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ μεγάλου καὶ ἰσαποστόλου (†891). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἱεράρχου, 13ης Νοεμβρίου (Ἑβρ. ζ´ 26 - η´ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,

Εβρ. 7,27           ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.

Εβρ. 7,27                  και δεν έχει ανάγκην, όπως οι Αρχιερείς του Νομου, να προσφέρη πρώτον θυσίας δια τας ιδικάς του αμαρτίας και έπειτα δια τας αμαρτίας του λαού. Αφ' ενός μεν διότι είναι απολύτως αναμάρτητος, αφ' ετέρου δε διότι προσέφερε μίαν φοράν υπέρ του λαού την υψίστην λυτρωτικήν θυσίαν, θυσιάσας τον εαυτόν του επάνω στον σταυρόν.