Μέγιστη ἡ προσφορὰ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅταν λειτουργοῦμε σωστὰ ὡς πιστοί, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Μέγιστη ἡ προσφορὰ στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅταν λειτουργοῦμε σωστὰ ὡς πιστοί, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Νὰ προσέχουμε σὲ ποιούς πνευματικοὺς πηγαίνουμε , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

α) Ἡ ποικιλία τῶν χαρισμάτων στὴν ἐκκλησία - β) ἡ ὁμαδοποίηση τῶν μελῶν τῆς ἐκκλησίας εἰναι ἀντι-εὐαγγελική , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Χριστιανός εἰναι μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἐπιτρέπεται νὰ κοινωνοῦμε ἀπό ἱερέα πού μνημονεύει αἱρετικὸ ἐπίσκοπο; , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Κυριακή Η Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10,25-37]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ

«Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;(:Εκεί που κάθονταν, ιδού σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος για να δοκιμάσει τον Χριστό και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε ο Ιησούς τον νόμο και Του είπε: ‘’Διδάσκαλε, ποιο έργο αρετής ή ποια θυσία πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω τη μακάρια και αιώνια ζωή;’’). Ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, ᾽Εν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης [τῆς] καρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν(: Και ο Κύριος τού είπε: ‘’Στον νόμο τι έχει γραφεί; Εσύ που σπουδάζεις και ερευνάς τον νόμο, τι διαβάζεις εκεί για το ζήτημα αυτό; Και πώς το αντιλαμβάνεσαι;’’. Ο νομικός τότε του αποκρίθηκε: ‘’Στον νόμο είναι γραμμένο το εξής: ‘’Να αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου με όλη σου την καρδιά, ώστε σε Αυτόν να είσαι ολοκληρωτικά παραδομένος, με όλα τα βάθη της εσωτερικής και πνευματικής υπάρξεώς σου· και με όλη σου την ψυχή, ώστε Αυτόν να ποθείς, με όλο το συναίσθημά σου· και με όλη τη θέληση και τη δύναμή σου, ώστε καθετί που θα κάνεις να είναι σύμφωνο με το θέλημά Του. Και με όλη σου τη δύναμη και με δραστηριότητα ακούραστη να εργάζεσαι για την εφαρμογή του θελήματός Του. Να Τον αγαπάς και με τον νου σου ολόκληρο, ώστε Αυτόν πάντοτε να σκέφτεσαι. Να αγαπάς επίσης και τον πλησίον σου, τον συνάνθρωπό σου, όσο και όπως αγαπάς τον εαυτό σου)»[Λουκά, 10,25-27].

Λέγοντας «καιρόν» εννοεί εκείνον κατά τον οποίο διέμενε ο Σωτήρας στη γη, Αυτός που είναι παντού παρών, και δεν απομακρύνεται από τα πατρικά Του. Νομικό βέβαια εδώ ο ευαγγελιστής, ονομάζει τον γνώστη των νόμων, σύμφωνα με τη συνήθεια των Ιουδαίων, δηλαδή εκείνον που νομίζει ότι γνωρίζει τον νόμο, αλλά στην πραγματικότητα δεν τον γνωρίζει ακόμα. Αυτός νόμισε ότι θα συναρπάσει τον Χριστό. Και σε ποιους, θα σας πω. Κάποιοι λογοποιοί που ήταν συνηθισμένοι στις αθυροστομίες, περιφέρονταν σε όλη τη χώρα των Ιουδαίων, ακόμα και σε αυτήν την Ιερουσαλήμ, κατηγορώντας τον Χριστό και λέγοντας, ότι η εντολή βέβαια που δόθηκε μέσω του Μωυσή είναι ανώφελη, Αυτός όμως φέρνει καινούργιες διδασκαλίες. Υπήρχαν όμως και κάποιοι από εκείνους που είχαν ήδη πιστέψει, οι οποίοι αντιδρούσαν στα λεγόμενα εκείνων, αποδεχόμενοι παντού το ευαγγελικό και σωτήριο κήρυγμα.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, 11-11-2023

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ/ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, 11-11-2023 

https://www.youtube.com/live/QFQ_c0beicA?si=rsb9MNQ9QM5wWwZA

Ὁ ὅσιος Δαβίδ ὁ ἐν Εὐβοία

Παράκληση Οσίου Δαβίδ - εδώ

Ο όσιος Δαβίδ ο εν Ευβοία

1 Νοεμβρίου

Ο όσιος πατήρ ημών Δαβίδ γεννήθηκε την αυγή του 16ου αιώνα στο παραθαλάσσιο χωριό Γαρδινίτζα, αντίκρυ της νήσου Ευβοίας. Ο πατέρας του ήταν ευσεβής και ενάρετος ιερέας. Μόλις τριών ετών, ο Δαβίδ είδε μία νύκτα να του φανερώνεται ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και να τον οδηγεί στη γειτονική εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στο όνομά του. Έμεινε εκεί, όρθιος και ανυπόδητος για έξι ημέρες, βυθισμένος στη θεωρία, ενώπιον της εικόνας του Προδρόμου.

Αναθρεμμένος από την πιο τρυφερή του ηλικία με τις αρχές της υπακοής απέναντι στους γονείς του, της ασκήσεως και της αδιαλείπτου προσευχής, άφησε το πατρικό του σπίτι σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων, προς αναζήτηση ενός πνευματικού πατέρα. Τον βρήκε στο πρόσωπο του ιερομονάχου Ακακίου, ονομαστού για τις αρετές του και για το ευαγγελικό κήρυγμά του στα χωριά της περιοχής.

Ο Δαβίδ ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα στη Μονή του Ακακίου, κι εκεί έδειξε τέλεια υπακοή συνοδευόμενη από ταπείνωση και αδιάλειπτη προσευχή. Καθώς ο Γέροντάς του επιθυμούσε να βρει μία μονή περισσότερο προχωρημένη στην πνευματική ζωή, τον ακολούθησε πρώτα στην Όσσα, κοντά στον Όλυμπο, εν συνεχεία δε, αφού χειροτονήθηκε διάκονος, σε ένα προσκύνημα στις μονές του Αγίου Όρους.

Ο Ακάκιος μετέβη μόνος στην Κωνσταντινούπολη αφήνοντας τον Δαβίδ στη Μεγίστη Λαύρα. Χειροτονήθηκε μητροπολίτης Άρτης και Ναυπάκτου από τον πατριάρχη Ιερεμία και κάλεσε μετά από λίγο τον Δαβίδ στην επισκοπή του για να τον βοηθήσει στα ποιμαντικά του καθήκοντα.

Θεσσαλονίκη. Ἀπό τό Halloween στήν Σατανολατρεία.

Μέσα σε λίγα χρόνια ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ στην πατρίδα μας μία ακόμη ξενόφερτη γιορτή : το Halloween.

Το Halloween εμφανίστηκε αρχικά μέσα από τα βιβλία της Αγγλικής γλώσσας -ακόμη και τα σχολικά- εξαιτίας της άγνοιας της συντριπτικής πλειοψηφίας των καθηγητών Αγγλικής για το πνευματικό του υπόβαθρο.

Πολύ σύντομα, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν, ο εορτασμός της παγανιστικής (και σατανιστικής;) αυτής εορτής δείχνει να έχει επιβληθεί στην άλλοτε ελληνική, αγιοτόκο, βυζαντινή πόλη της Θεσσαλονίκης.

Και όπως θα διαπιστώσετε με ατράνταχτα ντοκουμέντα οι παραστάσεις δαιμόνων και σατανικών μορφών έχουν κατακλύσει την πόλη (ΔΕΝ υπερβάλουμε, θα το διαπιστώσετε φτάνοντας στο τέλος της ανάρτησης και κυρίως βλέποντας σχετικό αποκαλυπτικό βίντεο).

Δείτε μερικές πρώτες φωτογραφίες από το voria.gr (σύνδεσμος)

Ἀπέναντι εἰς τοὺς κατηγόρους τῆς Ἐκκλησίας

Ἀπέναντι εἰς τοὺς κατηγόρους τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ κατήγοροι τῆς Ἐκκλησίας ποτὲ δὲ θὰ ἐκλείψουν. Πάντα θὰ ὑπάρχουν οἱ ἐθελοντὲς τοῦ διαβόλου, ποὺ θὰ τεντώνουν τὰ τόξα τους καὶ θὰ ἐκτοξεύουν τὰ δηλητηριώδη βέλη τους. Σκοπὸς τους εἶναι νὰ περιορίσουν τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τῆς στερήσουν τὴν παρρησία τῶν λόγων της καὶ νὰ ὑπάρχει μόνο ὡς παραδοσιακὸ ἀπολίθωμα.

Οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζονται ὡς γνῶστες τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων καὶ γενικά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Δὲν ἐπιθυμοῦν τὴν παρουσία της στὴ ζωή τους καὶ στὴν κοινωνία γενικότερα. Γι’ αὐτοὺς περισσότερη ἀξία ἔχει ἕνα πολιτιστικὸ κέντρο παρὰ ἕνας ἱερὸς ναός! Ἡ ἄγνοια, ἀλλὰ καὶ τὸ πάθος κατὰ τῆς πίστεως, δὲν τοὺς ἐπιτρέπουν νὰ δοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἐπιλέξουν τὸ φῶς τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ σκότους κι ἂς διαθέτουν τίτλους σπουδῶν καὶ κοσμικὴ δύναμη.

Οἱ ἐπιθέσεις τῶν πολεμίων ἄλλοτε εἶναι εὐθεῖες καὶ ἄμεσες καὶ ἄλλοτε πλάγιες καὶ ἔμμεσες. Ἀνάλογα μὲ τὰ ἀποτελέσματα ποὺ περιμένουν. Τελικά, ἡ Ἐκκλησία παραμένει καὶ ριζώνει βαθύτερα στὴ συνείδηση τῶν μελῶν της καὶ δὲν θεωρεῖ ἀναγκαῖο κάθε φορά ποὺ δέχεται ἐπιθέσεις νὰ ἀπολογεῖται οὔτε καὶ νὰ ζητάει βοήθεια ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, οἱ ὁποῖοι ὡς γνωστὸν διαπνέονται ἀπὸ τὰ ἴδια συναισθήματα πρὸς τὴν Ἐκκλησία μὲ ἐκεῖνα τῶν πολεμίων της. Ἁπλὰ δὲν ἐκδηλώνονται δημοσίως, γιὰ νὰ ἀποφεύγουν τὶς ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ.

Κυριακή Η Λουκᾶ. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ. 9,6-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει (:Και πρέπει να γνωρίζετε και αυτό, ότι εκείνος που στο χωράφι του σπέρνει με τσιγκουνιά λιγοστό σπόρο, θα θερίσει και λίγο σιτάρι, ενώ εκείνος που σπέρνει άφθονο σπόρο, άφθονα και θα θερίσει)»[Β΄Κορ. 9,6].

[…] Ο Απόστολος Παύλος, μιλώντας στο σημείο αυτό για τους καρπούς της ελεημοσύνης δεν χρησιμοποίησε για εκείνον που διστάζει να δώσει απλόχερα σε όσους έχουν ανάγκη, τη φράση :«Εκείνος που με μικροπρέπεια σπέρνει στο χωράφι του λιγοστό σπόρο», αλλά χρησιμοποίησε εντονότερη και ηχηρότερη έκφραση, αναφέροντας τη φράση: «Εκείνος που με τσιγκουνιά σπέρνει στο χωράφι του λιγοστό σπόρο». Και ονόμασε «σπόρο» την πράξη της ελεημοσύνης, για να πάει αμέσως ο νους σου στην ανταπόδοση και αφού κατανοήσεις το ποια είναι η συγκομιδή, θα μάθεις ότι παίρνεις περισσότερα από όσα δίνεις. Γι’ αυτό δεν είπε «εκείνος που δίνει», αλλά «εκείνος που σπέρνει» και δεν είπε «εσείς αν σπείρετε», αλλά χρησιμοποιεί λόγο που αναφέρεται σε όλους γενικά που «σπέρνουν» με αυτόν τον τρόπο. Και δεν είπε ότι θα λάβει «με αφθονία», αλλά «σαν ευλογία» που είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό.

Και πάλι στο προηγούμενο που είχε πει καταφεύγει, στο να δίνεται ως ελεημοσύνη στους φτωχούς ό,τι ευχαριστεί τον καθένα, λέγοντας: «Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδία(:Ο καθένας ας δίνει ελεύθερα ό,τι έχει διάθεση η καρδιά του να δώσει)»· γιατί καθένας κάνει κάτι πολύ περισσότερο όταν είναι ελεύθερος, παρά όταν αναγκάζεται. Γι' αυτό ασχολείται αρκετά με αυτό· γιατί, αφού είπε «Ας δίνει ελεύθερα ό,τι έχει διάθεση η καρδιά του», πρόσθεσε: «μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης (:χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται)». Και δεν αρκέστηκε σε αυτό, αλλά παρουσιάζει και μαρτυρία από τη Γραφή, λέγοντας: «Ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός(:Γιατί ο Θεός αγαπά εκείνον που δίνει με προθυμία και με χαρούμενο πρόσωπο)»[Πρμ.22,8].

Είδες ότι συνέχεια αυτό αναφέρει; Λέγει: «Όχι ως διαταγή το λέω αυτό» και «γνώμη σας δίνω σχετικά με αυτό» και να το δίνετε «σαν αυθόρμητη προσφορά και όχι αναγκαστική». Επίσης: «Μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης ·ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός(:Όχι με λύπη ή από ανάγκη· διότι ο Θεός “αγαπά εκείνον, που δίδει με καλοσύνη και γλυκύτητα”)»[Β΄Κορ.9,7]. Στο σημείο αυτό νομίζω ότι «ἱλαρὸν» ονομάζει τον ανοιχτοχέρη, αλλά ο Παύλος το είπε έτσι με την έννοια της πρόθυμης προσφοράς. Επειδή δηλαδή το παράδειγμα των Μακεδόνων που προαναφέρθηκε στην επιστολή καθώς και όλα τα άλλα, μπορούσαν να οδηγήσουν σε αφθονία εισφορών, δεν λέγει πολλά γι’ αυτήν, αλλά για το ότι πρέπει να δίνουμε αυθόρμητα· γιατί, αφού η ελεημοσύνη είναι έργο αρετής, και καθετί που γίνεται αναγκαστικά μειώνει τον μισθό, σωστά ενεργεί ο Παύλος κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Και δεν τους συμβουλεύει μονάχα, αλλά και εύχεται, πράγμα που το κάνει πάντοτε, λέγοντας: «Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς(:Ο Θεός έχει τη δύναμη να σας δώσει υπεράφθονη κάθε χάρη· και τη χάρη δηλαδή της προθυμίας να εισφέρετε γενναία, και τη χάρη των υλικών αγαθών)»[Β΄Κορ.9,8]. Με την ευχή αυτή προσπαθεί να εξουδετερώσει κάποια σκέψη, που αντιστέκεται στη γενναιοδωρία, πράγμα που εμποδίζει και τώρα πολλούς. Γιατί πολλοί φοβούνται να δώσουν ελεημοσύνη, λέγοντας μέσα τους: «Μήπως έτσι γίνω φτωχός, μήπως έτσι εγώ βρεθώ σε ανάγκη και χρειαστώ κάποτε άλλους;». Θέλοντας λοιπόν να εξαλείψει αυτόν τον φόβο, προσθέτει την ευχή και λέγει: «Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς(:Κάθε ευεργεσία ας συσσωρεύσει περίσσια, άφθονη κάθε χάρη σε σας εκ μέρους του Θεού)». Όχι απλώς να σας δώσει, αλλά «με μεγάλη περίσσεια». Και τι σημαίνει «χάριν περισσεῦσαι»; «Να σας γεμίσει», λέει, «με τόσα αγαθά, ώστε να είναι δυνατό να περισσεύουν γι’ αυτή τη γενναιοδωρία. Για να έχετε παντού και πάντοτε όλα τα αναγκαία και να σας περισσεύουν και για αγαθοεργίες».

Περὶ τοῦ Εἰκονοστασίου καὶ τῆς ἐν αὐτῷ θέσεως τῶν ἁγίων Εἰκόνων

Γράφει ὁ Φώτης Κόντογλου

Τὸ εἰκονοστάσιον, κοινῶς τέμπλον, τοῦ ἱεροῦ ναοῦ χωρίζει τὸ Ἅγιον Βῆμα ἀπὸ τὸν κυρίως ναόν. Πρέπει δὲ νὰ εἶναι χαμηλόν, διὰ νὰ φαίνεται ἡ Θεοτόκος Πλατυτέρα, καὶ νὰ ἔχη τρεῖς θύρας, ἤγουν εἰς τὸ μέσον τὴν Ὡραίαν Πύλην, καὶ δύο πλαγίας μικρότερας θύρας. Νὰ ἔχη καὶ θυρίδας, εἰς τὰς ὁποίας νὰ μπαίνουν αἱ εἰκόνες, ζωγραφισμένες ἐπάνω εἰς σανίδι.

Ἡ δὲ θέσις τῶν Ἱερῶν εἰκόνων εἶναι αὕτη: Δεξιόθεν τῆς Ὡραίας Πύλης ἵσταται ἡ εἰκὼν τῆς Θεοτόκου Βρεφοκρατούσης καὶ ἀριστερόθεν ἡ εἰκὼν τοῦ Χριστοῦ. Εἰς τὴν θυρίδα ὁπού εὑρίσκεται παραπλεύρως τῆς Παναγίας ἐκ δεξιῶν, ἵσταται ἡ εἰκὼν τοῦ ἁγίου ἢ τῆς ἑορτῆς εἰς τὴν ὁποίαν ἀφιέρωται ὁ ναός, εἰς δὲ τὴν θυρίδα ὅπου εὑρίσκεται παραπλεύρως τοῦ Κυρίου, ἵσταται ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Εἰς τὰς... ἄλλας θυρίδας τοποθετοῦνται αἱ εἰκόνες τῶν λοιπῶν ἁγίων. Ἡ τοιαύτη διάταξις τῶν εἰκόνων εἶναι κανὼν διὰ τὰς ὀρθοδόξους ἐκκλησίας.

Ὑπεράνωθεν τῆς σειρᾶς ταύτης τῶν μεγάλων εἰκόνων τοποθετοῦνται μέσα εἰς μικροτέρας θυρίδας αἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἔχουσαι εἰς τὸ μέσον, ὕπερθεν τῆς Ὡραίας Πύλης, τὴν εἰκόνα τῆς Δεήσεως, ἢ αἱ εἰκόνες τοῦ Δωδεκαόρτου, ἤγουν: ὁ Εὐαγγελισμός, ἡ Γέννησις, ἡ Ὑπαπαντή, ἡ Βάπτισις, ἡ Μετομόρφωσις, ἡ Ἔγερσις τοῦ Λαζάρου, ἡ Βαϊφόρος, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, ἡ Σταύρωσις, ἡ Ἀνάστασις, ἡ Ἀνάληψις καὶ ἡ Πεντηκοστή. Ἐὰν αἱ θυρίδες εἶναι περισσότεροι τῶν δώδεκα, πρόσθεσον καὶ ἄλλας ὑποθέσεις, ὡς εἶναι ἡ ἴασις τοῦ Τυφλοῦ ἢ τοῦ Παραλύτου, ἢ ἄλλο τι θαῦμα, ἡ Προδοσία, ἡ Ἀποκαθήλωσις, ὁ Ἐπιτάφιος Θρῆνος, αἱ Μυροφόροι, ἡ Ψηλάφησις τοῦ Θωμᾶ.

Ὁ Χιλιανός Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἅγιος Χοσέ (Ἰωσήφ) Μουνιόθ - Κορτέζ.

Ο Χιλιανός Νεομάρτυς του Χριστού Άγιος Χοσέ (Ιωσήφ) Μουνιόθ - Κορτέζ.

31 Οκτωβρίου.

Ο Νεομάρτυρας Χοσέ Μουνιόθ - Κορτέζ γεννήθηκε 13 Μαΐου 1948 στη Χιλή της Νότιας Αμερικής. Η οικογένειά του ήταν βαθιά θρησκευόμενη αλλά ανήκε στο ρωμαιοκαθολικό δόγμα. Σε ηλικία 12 ετών γνώρισε τον Ορθόδοξο Επίσκοπο Χιλής Λεόντιο, ο οποίος τον έπεισε να βαπτιστεί Ορθόδοξος δύο χρόνια αργότερα.

Επιστρέφοντας στο Μόντρεαλ, ο Χοσέ διάβαζε κάθε βράδυ τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μπροστά στην εικόνα. Μετά από κάποιες εβδομάδες στο δωμάτιο όπου είχε την εικόνα άρχισε να ευωδιάζει μια ευχάριστη και έντονη μυρωδιά. Τότε παρατήρησε ότι η εικόνα έβγαζε μύρο από τα χέρια της Θεοτόκου.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΜΗΝΑ, 11-11-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓ. ΜΗΝΑ, 11-11-2023

https://www.youtube.com/live/SC9_HdRxJB8?si=hOzGiYDc8BYCDLao

Ἡ πρώτη ἡγουμένη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νεκταρίου στήν Αἴγινα

Η πρώτη ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα , Οσία Ξένη η τυφλή. Συμπληρώθηκαν 100 έτη από την κοίμησή της. Κοιμήθηκε τρία χρόνια μετά τον Άγιο Νεκτάριο. Να έχουμε την ευχή Της !

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/11/blog-post_67.html

11 Νοεμβρίου. Μηνᾶ (†304), Βίκτωρος (β΄ αἰ.) καὶ Βικεντίου διακόνου (†304), μαρτύρων· Θεοδώρου ὁσ. τοῦ Στουδίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαβ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. η´ 1-5).

Β Κορ. 8,1          Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας,

Β Κορ. 8,1                 Φερω δε εις γνώσιν σας, αδελφοί, την δωρεάν, που έχει δώσει ο Θεός εις τας Εκκλησίας της Μακεδονίας (που τας ηξίωσε δηλαδή να προσφέρουν το βοήθημα της αγάπης των στους στερουμένους των αδελφούς).