❈ Ἕνα παιδάκι πού ἔβλεπε τήν μαμά του νά θυμιάζει καθημερινά θέλησε νά τήν μιμηθεῖ, ὅπως συνήθως συμβαίνει μέ τά παιδιά τά ὁποῖα ἀντιγράφουν σέ ὅλα τούς γονεῖς. Πῆρε καί αὐτό ἕνα ἀντικείμενο, σάν θυμιατό καί ἔκανε καί αὐτό ὅτι θυμιάζει.Μιά μέρα ἡ μητέρα του δέν θύμιασε καί τό παιδάκι εἶχε πάρει τό θυμιατό καί ἔκανε πώς θυμιάζει. Θυμίασε ὅλο τό σπίτι ἐκτός ἀπό τήν γωνιά πού ἤτανε ἡ τηλεόραση.Τοῦ λέει ἡ μαμά του:- Γιατί παιδί μου ἐκεῖ δέν θυμιάζεις;- Καλά ἐκεῖ δέν βλέπεις; λέει τό παιδάκι.
❈ Τί ποιό ταπεινό καί ἁπλό πράγμα εἶναι ἀπό τό νά τρώει κανείς καί νά πίνει; Καί ὅμως ὁ Ἀπόστολος μᾶς διδάσκει νά τά κάνουμε αὐτά πρός δόξαν Θεοῦ, ὥστε νά γίνονται μέ τόν σκοπό αὐτό, ἔργα εὐγενή, ἔργα ὑψηλά, ἔργα μεγάλα, κατά κάποιον τρόπο, ἔργα Θεϊκά.Σκεφτήκατε ποτέ γιατί τρῶμε; Τρῶμε γιά νά συντηρηθοῦμε, γιά νά μποροῦμε νά δουλέψουμε; Ὅλα εἶναι λάθος. «Εἴτε τρῶτε, εἴτε πίνετε, εἴτε κάνετε κάτι, ὅλα νά τά κάνετε γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ» (Α’ Κορ. 10,31).
Ἀναγκαία ἡ σύζευξις ἤθους καί δόγματοςΤοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου ΤάτσηΜεγάλη σύγχυση ἐπικρατεῖ σὲ πολλοὺς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ἀγωνίζονται γιὰ νὰ συμφωνεῖ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Θεωρητικὰ τὴ δέχονται, ἀλλὰ δὲν τὴν τηροῦν! Στὴν πραγματικότητα εἶναι μόνο κατ’ ὄνομα χριστιανοί. Τὴν πίστη τους τὴν περιορίζουν σὲ μερικὲς ἐντολὲς καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή, δηλαδὴ τὴν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Καθετὶ ποὺ ἐμποδίζει τὴν ἱκανοποίηση τῶν παθῶν τους τὸ ἀπορρίπτουν μὲ τὴν ἀδιαφορία τους. Συχνὰ διαστρεβλώνουν τὸ νόημα τῶν ἐντολῶν, γιὰ νὰ τὶς προσαρμόσουν στὰ μέτρα τους.Ὑπάρχει ἐπίσης καί μιά κατηγορία χριστιανῶν ποὺ γνωρίζουν τὴν ὀρθότητα τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τὴν προβάλλουν, ἀλλὰ ὑστεροῦν στὴν τήρησή της. Σ’ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνήκουν καὶ πολλοὶ κληρικοὶ καὶ θεολόγοι. Καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ ἀνησυχητικὸ γιὰ τὴ δική τους σωτηρία, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ τοὺς παρακολουθοῦν.Μόνη της ἡ θεωρία δὲν ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία. Ὅπως καὶ μόνη της ἡ πράξη, χωρὶς ὀρθὴ διδασκαλία, δὲν ἔχει καμία ἀξία. Χρειάζονται καὶ τὰ δύο νὰ ὑπάρχουν, γιὰ νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος συνειδητὸς χριστιανός. Τὴν ἀλήθεια αὐτή, δυστυχῶς ἀγνοοῦν ἢ παραθεωροῦν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἐκκλησία νὰ μὴ ἔχει ἱκανὰ στελέχη γιὰ τὸ ποιμαντικό της ἔργο.
Ὅταν κάποτε ρώτησε ἕνας τόν Κύριο, ποιά εἶναι ἡ πιό μεγάλη ἐντολή, ὁ Κύριος ἀπάντησε «ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»[1]. Ἡ πρώτη καί μεγάλη ἐντολή καί ἀπό τήν ὁποία κρέμονται ὅλες οἱ ἄλλες οἱ ἐντολές εἶναι ἡ ἐντολή αὐτή τῆς ἀγάπης∙ ἡ ἀγάπη στόν Θεό καί ἡ ἀγάπη στόν πλησίον. Εἶναι σάν ἕνας σταυρός. Τό κάθετο σκέλος τοῦ σταυροῦ, τό κατακόρυφο ἄν θέλετε, πηγαίνει πρός τά πάνω καί εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, καί τό ὁριζόντιο σκέλος τοῦ σταυροῦ, πού πάει πρός τά πλάγια, εἶναι ἡ ἀγάπη στόν πλησίον. Ἔτσι ὁ χριστιανός, θά λέγαμε, ὅταν ἔχει αὐτή τήν διπλή ἀγάπη μοιάζει μέ τόν Χριστό πού εἶναι πάνω στόν σταυρό. Ἀγαπάει τόν Θεό κατακόρυφα ἡ ἀγάπη πρός τά πάνω, καί ὁριζόντια ἡ ἀγάπη πρός τούς ἄλλους.Καί πράγματι εἶναι σταυρός ἡ ἀγάπη καί σταυρωμένος ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀγάπη, γιατί ἡ ἀληθινή ἀγάπη εἶναι ἡ ἀγάπη πού ἔχει μέσα της τήν θυσία. Εἶναι ἡ ἀγάπη πού ἔχει μέσα της τόν πόνο καί τόν κόπο. Εἶναι ἡ ἀγάπη πού ἔχει μέσα της, ἄν θέλετε, καί τόν θάνατο πρός χάριν τοῦ Θεοῦ ἤ τοῦ πλησίον. Γιατί εἴδατε πού ὁ Χριστός μας μᾶς λέει, ὅτι ἄν θέλετε νά γίνετε μαθητές Μου, ἄν θέλετε νά Μέ ἀκολουθήσετε, θά πρέπει νά ἀρνηθεῖτε τόν ἑαυτό σας, πρῶτον. Καί δεύτερον, νά σηκώσετε τόν σταυρό σας. Καί ἔτσι νά Μέ ἀκολουθήσετε. Νά ἀρνηθῶ τόν ἑαυτό μου σημαίνει νά μήν κάνω τό δικό μου θέλημα, νά μήν ἔχω δικό μου θέλω, δικές μου θά λέγαμε ἐπιθυμίες, ἀλλά νά θέλω αὐτό πού θέλει ὁ Κύριός μου, ὁ Χριστός. Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ δοῦλοι. Ὅπως λέμε στήν Ἐκκλησία, βαφτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ τάδε. Ἀπό τήν στιγμή πού βαφτιζόμαστε δέν εἴμαστε κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀλλά εἴμαστε δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ. Καί ἕνας δοῦλος κάνει πάντοτε τό θέλημα τοῦ κυρίου του, δέν κάνει τό δικό του θέλημα. Θά πάει ἄς ποῦμε ὁ κύριός του στό σπίτι, θά τοῦ πεῖ, φέρε νά πλυθῶ, βάλε τό τραπέζι νά φάω, ἑτοίμασε τό κρεβάτι νά κοιμηθῶ. Καί αὐτός εἶναι δοῦλος, θά πρέπει νά τά κάνει αὐτά. Δέν μπορεῖ νά πεῖ στόν κύριο, ὄχι δέν θά φᾶς τώρα, θά φᾶς μετά.. ἤ μήν κοιμηθεῖς τώρα.. δέν θά σοῦ ἑτοιμάσω τώρα τό κρεβάτι, ἀργότερα! Δέν μπορεῖ νά τά πεῖ αὐτά. Δέν ἔχει δικό του θέλημα ὁ δοῦλος. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ὅταν βαφτιζόμαστε, αὐτό ὑποτίθεται παραδεχόμαστε καί πράττουμε. Δέν ἔχουμε θέλημα δικό μας, ἀλλά ζητᾶμε νά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Χριστός κάθε στιγμή, ὅσο κι ἄν ἐμᾶς ἄς ποῦμε μᾶς φαίνεται λίγο ἐπίπονο, κοπιαστικό, λίγο ἀντίθετο μέ τά δικά μας θελήματα καί ἐπιθυμίες. Γιατί μπορεῖ ὁ δοῦλος, ἄς ποῦμε, ὅταν ἔρχεται τό ἀφεντικό νά εἶναι κουρασμένος, νά πεῖ, ἀφεντικό τώρα δέν μπορῶ, θά σοῦ ἑτοιμάσω ἀργότερα; Δέν γίνεται. Ὅσο κουρασμένος καί νά εἶναι, θά κάνει αὐτό πού τοῦ ζήτησε ὁ κύριός του. Ἔτσι κι ἐμεῖς -λέω ἕνα παράδειγμα τώρα- θά πρέπει νά πᾶμε στήν ἐκκλησία τήν Κυριακή νά εὐχαριστήσουμε τόν Κύριό μας γιά ὅλα αὐτά πού μᾶς χάρισε ὅλη τήν ἑβδομάδα πού πέρασε καί νά Τόν παρακαλέσουμε καί γιά τήν ἑβδομάδα πού ἔρχεται.
ΟΠΟΙΟΣ ἀντιτίθεται στὶς «ἀλάθητες» ἐπιλογὲς τοῦ «ἀλάθητου Φραγκίσκου, τὸν «τρώει τὸ σκοτάδι»! Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Ὁ ἐπίσκοπος τοῦ Τέξας Τζόζεφ Στρίκλαντ, ἐξέχουσα φυσιογνωμία μεταξὺ τῶν παραδοσιακῶν Ἀμερικανῶν καθολικῶν καὶ ἐπικριτὴς τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐκκλησία ἔγινε πιὸ φιλόξενη στὴν κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ, ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴ θέση του ὡς ἐπίσκοπος τοῦ Τάιλερ, ὅπως ἀνακοίνωσε τὸ Βατικανό. […]Ὁ Στρίκλαντ ἔχει ἐπανειλημμένα ἐπικρίνει τὴ φιλελεύθερη θέση τοῦ Πάπα σὲ θέματα, ὅπως τὰ δικαιώματα τῶν τρανσέξουαλ καὶ ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ κατηγόρησε τὸν Πάπα ὅτι “ὑπονομεύει τὴν Κατάθεση τῆς Πίστης”.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἱεράρχου, Κυριακῆς κς΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. ε΄ 8-19).
Εφ. 5,8 ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· -
Εφ. 5,8 Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής.
Εφ. 5,9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ·-
Εφ. 5,9 (Εφ' όσον ελάβετε το πνευματικόν φως πρέπει να έχετε και φωτεινήν ζωήν). Διότι ο άγιος καρπός τον οποίον παράγει το Αγιον Πνεύμα μέσα εις τας καρδίας των πιστών, εκδηλώνεται με κάθε καλωσύνην και δικαιοσύνην και φιλαλήθειαν.
❈ Ὅλοι οἱ Ἅγιοι θά δεῖτε ὅτι στή ζωή τους νήστευαν πάρα πολύ καί κανένας δέν ἁγίασε χωρίς νηστεία, χωρίς ἐγκράτεια σ’ αὐτές τίς ἡδονές πού φέρνει τό φαγητό, εἴτε τό πολύ φαγητό εἴτε τό νόστιμο φαγητό.Ἄν νηστεύετε, λέει πάλι ἕνας Ἅγιος, ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης, προσέξτε καί αὐτό, μήν ὑπερηφανεύεστε.
