Οἱ γονεῖς θά δώσουμε φρικτό λόγο στό Θεό!

 

Πῶς νά ἀντιμετωπίσουμε τήν συκοφαντία -ἀντιμετώπιση ὅταν συκοφαντοῦνται ἄλλοι, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Προσευχή γιά νά δώσει ὁ Θεός σωστό πνευματικό , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Τό κάλυμμα τῆς κεφαλῆς στίς γυναῖκες -γιατί δέν διακρίνουμε σωστά τά πράγματα - ἀνθρωπαρέσκεια.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Απόσπασμα_Το κάλυμμα της κεφαλής στις γυναίκες -γιατί δεν διακρίνουμε σωστά τα πράγματα - ανθρωπαρέσκεια , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Πῶς μποροῦμε νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀρέσουμε μόνο στόν Θεό, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_13. Πως μπορούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού για να αρέσουμε μόνο στον Θεό- η γύμναση της θέλησης, Αγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Αόρατος πόλεμος,  Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ὁ ὑπερήφανος φοβᾶται τίς ἐπιπλήξεις – Ἁγίου Σιλουανοῦ Ἀθωνίτου

Ο υπερήφανος φοβάται τις επιπλήξεις

Άγιος Σιλουανός, ο Αθωνίτης

Ο υπερήφανος φοβάται τις επιπλήξεις, ενώ ο ταπεινός καθόλου. Όποιος απέκτησε την κατά Χριστόν ταπείνωση, πάντα επιθυμεί να κατηγορεί τον εαυτό του· χαίρεται με τις ύβρεις και στενοχωριέται με τους επαίνους. Και αυτό, όμως, δεν είναι παρά η αρχή της ταπεινώσεως. Όταν η ψυχή γνωρίσει με το Άγιο Πνεύμα τον Κύριο, πόσο ταπεινός και πράος είναι, τότε βλέπει τον εαυτό της ως τον τελευταίο απ’ όλους. Τότε χαίρεται να κάθεται «επί κοπριάς», όπως ο Ιώβ, ντυμένη με σάκκο και να βλέπει εν’ Πνεύματι Αγίω λαμπρούς τους άλλους ανθρώπους και όμοιους με τον Χριστό.

Μακάρι να δώσει ο Ελεήμων Κύριος σε όλους να γευθούν την ταπείνωση του Χριστού, που είναι ανεκδιήγητη, και τότε η ψυχή δεν θα επιθυμεί τίποτε πλέον, αλλά θα ζει αιώνια με ταπείνωση, αγάπη και πραότητα.

«Κύριε, Εσένα επιθυμεί η ψυχή μου. Απέκρυψες το πρόσωπό Σου από μένα και ταράχθηκε η ψυχή μου και ποθεί μέχρι θανάτου να Σε δει πάλι, γιατί Εσύ, Κύριε, αιχμαλώτισες την ψυχή μου. Αν δεν με προσέλκυες με τη Χάρη Σου, δεν θα μπορούσα να Σε νοσταλγώ τόσο και να Σε ζητώ με δάκρυα.

Πώς να ζητά και τι να ζητά όποιος δεν έχασε κάτι, που το είχε προηγουμένως γνωρίσει;

Όταν ζούσα στον κόσμο, Σε σκεφτόμουν, όχι όμως πάντοτε. Τώρα όμως, φλέγεται το πνεύμα μου και δακρύζει από την επιθυμία να Σε δει, Φως μου.

Μαρτύρησε μέ τή συνείδηση, πέθανε γιά τήν ἁμαρτία, ἀπονέκρωσε ὅτι σέ συνδέει μέ τήν ἁμαρτωλή κατάσταση καί ἔχεις γίνει μάρτυς κατά τήν προαίρεση

Είπε ο αββάς Αθανάσιος, ο επίσκοπος Αλεξανδρεία

«Πολλές φορές λέει κάποιος από σάς: “Που υπάρχει διωγμός για να μαρτυρήσω;” Μαρτύρησε με τη συνείδηση, πέθανε για την αμαρτία, απονέκρωσε ότι σε συνδέει με την αμαρτωλή κατάσταση και έχεις γίνει μάρτυς κατά την προαίρεση.

Εκείνοι μάχονταν με βασιλείς και άρχοντες έχεις και συ αντίπαλο τον διάβολο, τον βασιλιά της αμαρτίας, και άρχοντες τους δαίμονες. Και τότε βέβαια μπροστά στους μάρτυρες τοποθετούνταν βωμός και θυσιαστήριο και όλη η αηδία της ειδωλολατρίας, το ίδιο και τώρα νιώσε το ότι έχεις στημένο στην ψυχή σου αξιοκατάκριτο είδωλο.

Υπάρχει και σήμερα βωμός και θυσιαστήριο και μεμπτό είδωλο, νοητό, μέσα στις ψυχές. Βωμός το πάθος της λαιμαργίας, θυσιαστήριο και επιθυμία των ηδονών, είδωλο το πνεύμα της επιθυμίες. Γιατί αυτός που είναι δούλος της πορνείας και παραδίνεται στις ηδονές, αρνήθηκε τον Ιησού και προσκυνεί είδωλο, έχει μέσα του το άγαλμα της Αφροδίτης, την αισχρή δηλαδή σαρκική ηδονή.

Ἡ ἀθυμία καί ἡ θεραπεία της (Ἀρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ἱεροκήρυκας Ἱ. Μ. Πατρῶν)

Ἕνα βασικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει τὸν σημερινὸ πολυπράγμονα καὶ ἀνερμάτιστο ἄνθρωπο εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ἀθυμίας, τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ ἀντιμετωπίση, καταφεύγοντας σὲ ψυχιάτρους καὶ χρησιμοποιώντας διάφορες θεραπευτικὲς μεθόδους ἢ ἀντικαταθλιπτικὰ καὶ ἄλλου εἴδους σκευάσματα. Εἶναι, ὅμως, αὐτὴ ἡ λυτρωτικὴ λύση τοῦ προβλήματος ἢ εἶναι ἁπλῶς μία πρόσκαιρη ἀνακούφιση, ἀφοῦ, ὅπως πολλὲς φορὲς συμβαίνει, τὸ πρόβλημα ἐπανέρχεται καὶ μάλιστα μὲ δριμύτητα, παραμένοντας ἀθεράπευτο;

Ἐξ ἀρχῆς πρέπει νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι δὲν ἠμποροῦμε νὰ φθάσουμε στὴν ὁλοκληρωτικὴ θεραπεία ἑνὸς προβλήματος, ἂν δὲν ἐντοπίσουμε τὴν αἰτία ποὺ τὸ προκαλεῖ.

Ὁ ὅρος «ἀθυμία» προέρχεται ἀπὸ τὸ στερητικὸ «α» καὶ τὴν λέξη «θυμός». Μὲ τὸν ὅρο «θυμὸς» δὲν ἐννοοῦμε τὴν ἐμπαθῆ κίνηση, ἡ ὁποία μᾶς ὡθεῖ νὰ καταφερώμαστε ἐναντίον τοῦ συνανθρώπου μας, δηλαδὴ τὴν ὀργή, ἀλλὰ ἐννοοῦμε τὴν ζωτικὴ ἐνέργεια τοῦ θυμοειδοῦς μέρους τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία φέρει τὸν ἄνθρωπο νὰ βρίσκεται σὲ ζωηρὰ καὶ ἐνεργητικὴ ψυχοσωματικὴ διάθεση. Ὁπότε «ἀθυμία» εἶναι ἡ νοσηρὴ ἐκείνη κατάσταση, ἡ ὁποία παραλύει τὰ νεῦρα τῆς ψυχῆς καὶ ἄρα τὸν ὅλο ἄνθρωπο. Αὐτὴ ἡ παράλυση τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν δύναμη καὶ τὴν δυνατότητα νὰ κινηθῆ πρὸς τὸν Θεὸ Δημιουργό του, πρὸς τὸν συνάνθρωπό του, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του, ὥστε νὰ δῆ τί τοῦ συμβαίνει ἢ πῶς πορεύεται. Ἔτσι διαλύεται ὡς προσωπικότητα.

Πῶς, ὅμως, φθάνει ὁ ἄνθρωπος σ᾽ αὐτὴ τὴν ἐπιβλαβῆ κατάσταση τῆς ἀθυμίας ἢ τῆς καταθλίψεως, ὅπως εἶναι εὐρύτερα γνωστή;

Πότε ἀρχίζει ἡ ἀγωγή; (Ἐπίσκ. Εἰρηναῖος, Αἰκατερίνμπουργκ καί Ἰρμπίτσκ)

 Ένας ερημίτης, που διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και τη γνώση της ανθρώπινης ψυχής, έδωσε εντολή κάποτε στον υποτακτικό του: «Ξερίζωσε αυτό το δέντρο από τη γη». Και του έδειξε ένα νεαρό φοινικόδεντρο, που είχε όμως απλώσει ρίζες βαθιές.

Κάνοντας υπακοή στο γέροντα, ο υποτακτικός επιχείρησε το έργο, αλλά, παρ’ όλες του τις προσπάθειες, δεν κατόρθωσε ούτε να το κουνήσει. «Γέροντα», είπε, «αυτό που μου ζητάς να κάνω, είναι τελείως αδύνατο!». Τότε ο γέροντας του έδειξε ένα άλλο, τρυφερό δεντράκι, που ο υποτακτικός ξερίζωσε αμέσως και χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει ο μαθητής με το δέντρο που είχε ριζώσει γερά, χωρίς κόπο όμως τα κατάφερε με το τρυφερό δεντράκι.

Συσχετίζοντας τη διήγηση αυτή με την παιδαγωγική, βλέπουμε πως οι γονείς είναι ανίσχυροι μπροστά στα μεγάλα παιδιά, αν δεν έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για την αγωγή τους από την τρυφερή ηλικία. Λέει μια παροιμία: «Όπου μικρομάθει, δε γερονταφήνει». Γι’ αυτό ο σοφός Σειράχ διδάσκει: «Τέκνα σοι εστί; παίδευσον αυτά και κάμψον εκ νεότητος τον τράχηλον αυτών» (Σοφ. Σειράχ 7:23).

 

***

Πολύ λίγοι γονείς μπορούν να παινευτούν για το ότι έδωσαν σωστή αγωγή στα παιδιά τους. Μερικοί μάλιστα, πολύ καλοί και ευσεβείς οι ίδιοι, έχουν παιδιά με χαρακτήρα εντελώς αντίθετο κι ανεπιθύμητο.

Μια από τις βασικές αιτίες του φαινομένου αυτού πρέπει ν’ αναζητηθεί στους ίδιους τους γονείς. Συνήθως πολλοί απ’ αυτούς είναι αδιάφοροι για την ηθικοθρησκευτική αγωγή των παιδιών τους, ή τόσο τυφλώνονται από την υπερβολική γονική αγάπη τους, που δεν θέλουν να βλέπουν σ’ αυτά τίποτα το κακό. Αγνοούν μάλιστα και τις παρατηρήσεις των καλοπροαιρέτων ανθρώπων. Αρνούνται ν’ ακούσουν την αλήθεια και τις σωστές συμβουλές τους. Και μόνο όταν τα παιδικά ελαττώματα γίνουν ανυπόφορα και για τους ίδιους τους γονείς, τότε αρχίζουν να σκέφτονται για τη διόρθωση του γιου ή της κόρης. Τότε καταφεύγουν στην αγωγή. Είναι όμως πολύ αργά πια.

Νουθεσίες Ἁγίου Ἰωσὴφ Ἁγιορείτου, τοῦ Ἡσυχαστοῦ

* Ἡ ἀπόγνωσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία, καὶ χαίρει ἐν αὐτῇ ὑπὲρ ἅπαντα ὁ διάβολος. Διαλύεται δὲ εὐθὺς μὲ τὴν ἐξαγόρευσιν.

* Τὸ ἁμάρτημα τὸ μικρὸν ἢ τὸ μέγα διὰ τῆς ἀληθοῦς μετανοίας ἐξαφανίζεται.

* Μόνον τὴν μετάνοιαν τοῦ ἀνθρώπου, ἐὰν λάβη εἰς χείρας Του ὁ Φιλάνθρωπος, ὅλα τὰ ἄλλα γνωρίζει Αὐτὸς νὰ οἰκονομῆ πανσόφως εἰς σωτηρίαν... Ὁ ἐλεήμων Θεὸς αἰτίαν γυρεύει καὶ ἀφορμὴν διὰ νὰ σώση ψυχήν.

* Ἐπειδὴ ἐμολύναμε τὸν νοῦν μας, τὴν καρδίαν μας καὶ τὸ σῶμα μας, μὲ λόγον, μὲ ἔργον, κατὰ διάνοιαν, τώρα δὲν ἐχομεν παρρησίαν. Δὲν ἔχομεν ἔνδυμα γάμου. Δι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ καθαρισθῶμεν μὲ ἐξομολόγησιν, μὲ δάκρυα, μὲ πόνον ψυχῆς· καὶ τὸ πάντων ἀνώτερον, μὲ προσευχήν, ὅπου καθαρίζει καὶ τελειοποιεῖ τὸν ἄνθρωπον.

* Καί, ὅσον ἐσὺ καθαρίζεις ἀπὸ τὰ πάθη, τόσον εἰρηνεύεις καὶ σωφρονεῖς καὶ ἐννοεῖς τὸν Θεόν.

* Ἡμεῖς νὰ ζητῶμεν τὸ ἔλεος τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν μας καὶ νὰ ἐπιμεληθῶμεν τὴν καθαρότητα τῆς ψυχῆς, καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ ἔρχονται μόνα τους χωρὶς τὴν ζήτησιν ἡμῶν.

9 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς ἀκολουθίας τοῦ παραλύτου». Ἠσαΐου προφήτου (η ́ αἰ. π.Χ.), Χριστοφόρου μάρτυρος († 250). Νικολάου τοῦ ἐν Βουνένοις. Ἱερωνύμου ὁσίου τοῦ Σιμωνοπετρίτου (†1957). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. δ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ι΄ 21-33).

Πραξ. 10,21       καταβὰς δὲ Πέτρος πρὸς τοὺς ἄνδρας εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ὃν ζητεῖτε· τίς ἡ αἰτία δι᾿ ἣν πάρεστε;

Πραξ. 10,21              Κατέβηκε πράγματι ο Πετρος προς τους ανθρώπους αυτούς και είπε· “ιδού, εγώ είμαι αυτός που ζητείτε, ποιός είναι ο λόγος δια τον οποίον ήρθατε εδώ;”

Πραξ. 10,22       οἱ δὲ εἶπον· Κορνήλιος ἑκατοντάρχης, ἀνὴρ δίκαιος καὶ φοβούμενος τὸν Θεόν, μαρτυρούμενός τε ὑπὸ ὅλου τοῦ ἔθνους τῶν Ἰουδαίων, ἐχρηματίσθη ὑπὸ ἀγγέλου ἁγίου μεταπέμψασθαί σε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ καὶ ἀκοῦσαι ῥήματα παρὰ σοῦ.

Πραξ. 10,22             Εκείνοι δε του είπαν· “ο Κορνήλιος, ο εκατόνταρχος, άνθωπος δίκαιος και φοβούμενος τον Θεόν, που μαρτυρείται ως ευσεβής από όλον το έθνος των Ιουδαίων, επήρε εντολήν από άγιον άγγελον, να σε καλέση στο σπίτι του και να ακούση από σένα λόγια Θεού”.

Ἀδελφοί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου τοῦ Ἁγίου Ὄρους συμπαρίστανται στόν κανονικό Μητροπολίτη Κιέβου Ὀνούφριο!

Μοναχοί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ζωγράφου ἐλπίζουν ὅτι ἡ UOC θά βγεῖ καθαρισμένη ἀπό τό χωνευτήριο τῶν διωγμῶν.

Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς Ζωγράφου ἀπευθύνθηκαν μέ λόγια συμπαράστασης στόν Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Ὀνούφριο. Ἡ ἐπιστολή τῶν Μοναχῶν τῆς βουλγαρικῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους δημοσιεύτηκε στήν ἱστοσελίδα τῆς ἐπισκοπῆς Λόβτσαν τῆς Βουλγαρικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

«Ἡ ἀδελφότητά μας θυμᾶται πῶς ἐρχόσασταν σέ ἐμᾶς σέ προσκύνημα στό Ἅγιον Ὄρος καί μαζί προσευχηθήκαμε στόν κοινό μας Δημιουργό καί... μεταλαμβάναμε τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ», ἀναφέρεται στήν ἐπιστολή.

Οἱ Μοναχοί τῆς Ι.Μ. Ζωγράφου τονίζουν ὅτι μέ τήν ἴδια χαρά χαιρέτησαν ἄλλους Ἐπισκόπους, ἱερεῖς καί πιστούς τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Παράδειγμα τέλειο πρός μίμηση καί πρότυπο γιά τό ἀνθρώπινο γένος εἶναι ὁ Κύριός μας καί Θεός

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

12. Παράδειγμα τέλειο προς μίμηση και πρότυπο για το ανθρώπινο γένος και ανάκληση του προπατορικού αμαρτήματος είναι ο Κύριός μας και Θεός που έλαβε σάρκα και έβαλε εμπρός μας σαν ζωγραφικό πίνακα τον πανάρετο βίο Του. Μαζί με όλα τα καλά, μάς υπέδειξε μετά την βάπτισή Του, αφού ανέβηκε στην έρημο, και τούτο άρχισε με νηστεία τον νοητό πόλεμο εναντίον του διαβόλου, που πήγε προς Αυτόν όπως θα πήγαινε σε απλό άνθρωπο.