Πὼς καλλιεργεῖται ἡ ταπείνωση, Ἁγίου Παϊσίου- Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Τὸ πιὸ ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα»

 

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Τὸ πιὸ ἐπαίσχυντο παιδομάζωμα» , Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2024.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/02/blog-post_68.html

Ἡ ἀποδοχὴ τῶν ταπεινώσεων, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καὶ ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀποδοχὴ τῶν ταπεινώσεων, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καὶ ἀρετές, 25-2-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-2-2024

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει μεγάλο ἐγωισμὸ μπορεῖ νὰ ἀκούσει τὴν συνείδηση του; Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Οἱ πολεμικὲς τέχνες εἶναι δαιμονικὲς τέχνες, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς» (Ἁγία Φιλοθέη)

«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς»

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

«Χαίροις τῶν Ἀθηνῶν ἡ λαμπάς, ἡ ἐν τῶ βίῳ καιομένη καὶ φαίνουσα», ἀνευφημεῖ ὁ ὑμνογράφος σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ τροπάρια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης ποὺ τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ μάλιστα ἡ περιώνυμος πόλη τῶν Ἀθηνῶν, στὶς 19 Φεβρουαρίου. Πράγματι, ἡ Ἁγία σὲ ὅλη της τὴν ἐπίγεια ζωὴ ἔλαμψε διὰ τῶν ἀρετῶν τοῦ βίου της καὶ φώτισε τὸ σκότος τῆς σκλαβιᾶς καὶ τῆς ἀμαθείας διὰ τῆς κοινωνικῆς της προσφορᾶς. Διακρίθηκε γιὰ τὴν εὐσέβεια, τὴν σοφία, τὴν σεμνότητα, τὴν ὑπομονή, τὴν ἀγαπητική της προσφορά, κυρίως ὅμως γιὰ τὴν τόλμη καὶ τὴν ἀνδρεία της. Προέβαλε μάλιστα κάποιες ξεχωριστὲς ἀντιστάσεις, γιὰ τὶς ὁποῖες ἀξίζει ἰδιαιτέρως νὰ τὴν τιμοῦμε:

α) Κατ’ ἀρχὰς ἀντιστάθηκε στὸ κοινωνικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς της καὶ κάθε ἐποχῆς. Αὐτή, ἡ πλούσια ἀρχόντισσα, ἀπαρνήθηκε τὰ πλούτη της καὶ ἔθεσε τὸν ἑαυτό της στὴν διακονία τοῦ κάθε ἐμπερίστατου, ὡς ἄλλη Δορκάς. Τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ οἱ περισσότεροι πλούσιοι ἄρχοντες κατὰ τὴν Τουρκοκρατία δὲν προέβαλαν καμμία ἀντίσταση στὸν κατακτητή, μᾶλλον δὲ συνεργάζονταν μαζί του, γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὰ προνόμιά των, ἐκείνη ὄχι μόνον δὲν ἔκλινε γόνυ στὸν ξένο δυνάστη ἀλλὰ ἐναντιώθηκε παράλληλα καὶ στὴν καταπιεστικὴ τακτικὴ τῶν ντόπιων δυναστῶν ἀρχόντων, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὴν ἀντιμετώπιζαν γι’ αὐτὸ μὲ καχυποψία ἢ καὶ ὑπέσκαπταν τὴν κοινωνική της δράση.

β) Ἐπίσης, ἡ Φιλοθέη ἦρθε ἀντιμέτωπη μὲ τὴν ἴδια της τὴν φύση, ἡ ὁποία τῆς ὑπαγόρευε, ὡς γυναῖκα ποὺ ἦταν, τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ὑποταγὴ στὸν ἄνδρα ἀφέντη. Ἐκείνη, ὅμως, κατὰ τὴν πιὸ ζοφερὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τὸν 16ο αἰῶνα, ποὺ ὁ αἱμοσταγὴς σουλτάνος Σουλεϊμὰν κυριαρχοῦσε ἀπόλυτα, σκορπίζοντας παντοῦ τὸν φόβο καὶ τὸν τρόμο, ἀναδείχθηκε «Κυρὰ τῶν Ἀθηνῶν». Δροῦσε κυριολεκτικὰ κάτω ἀπὸ τὴν μύτη τοῦ Τούρκου διοικητοῦ, ποὺ ἕδρευε στὴν Ἀκρόπολη, δυὸ βήματα ἀπὸ τὸ ἀρχοντικὸ τῶν Μπενιζέλων στὴν Πλάκα. Γι’ αὐτὸ ὁ ἐγκωμιαστής της ἀναφωνεῖ μὲ θαυμασμό: «Σαμψὼν ἔσχες τὴν ἀνδρείαν» (πῆρες τὴν ἀνδρεία τοῦ Σαμψών), ἀρετὴ σπάνια γιὰ γυναῖκα («Γυνὴ ἀνδρεία τίς εὑρήσει», Παροιμίαι Σολομῶντος, 29), ποὺ προκαλοῦσε ὅμως συγχρόνως τὸν φθόνο καὶ τὴν ἀντιζηλία τῶν ἄλλων.

Ὑπομονή ἰώβεια μέ χαρά

Στο Σιμωνοπετρίτικο κάθισμα «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» ζούσαν παλαιά δυο αυτάδελφοι, ο παπα-Νικηφόρος και ο π. Αρσένιος, καταγό­μενοι από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Τότε οι καθισματάρηδες έδιναν ένα σεβαστό ποσό στο Μονα­στήρι και έπαιρναν το Κάθισμα. Η Μονή είχε εσαεί την υποχρέωση να τους δίνη κατόπιν συμφωνητι­κού που υπέγραφαν αμφότεροι, παξιμάδι, λάδι, ζωστικά και παπούτσια.

Ο Γέροντας, π.Αρσένιος, πίεσε τον Νικηφόρο και τον έκανε παπά στα 28 του. Ο παπα-Νικηφόρος εφημέρευε και στην Σιμωνόπετρα. Ήταν πολύ καλός ψάλτης και άριστος αγιογράφος, αλλά έπασχε από κήλη. Είχε μία μεγάλη κήλη σαν μαξιλάρι, έτσι φαινόταν κάτω από το ζωστικό. Για να σηκωθή, να καθήση ή να κινηθή, την έπιανε με τα χέρια του. Εν τω μεταξύ είχε και φρικτούς πόνους στο έ­να μάτι.

Πήγε για εξετάσεις, οι γιατροί αναγκάστηκαν να του κάνουν εξόρυξη βολβού. Μετά από καιρό του αφαίρεσαν και τον άλλο βολβό για τον ίδιο λόγο. Έτσι έμεινε τελείως τυφλός στα 36 του χρόνια. Για να βαδίση μέσα στο κελλί του, με το ένα χέρι ψαχούλευε τον τοίχο και με το άλλο κρα­τούσε την κήλη.

Ὁ Διάβολος χωρίς μάσκα στό φετινό καρναβάλι τῆς Πάτρας

Γράφει ἡ Μαρία Κοκολάκη - Τράπαλη, Καθηγήτρια Μουσικῆς

«Ἀποτάσσομαι τῷ σατανᾷ καί πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ»

Σύγχρονοι γέροντες ὀνόμασαν τό καρναβάλι «πομπή τοῦ σατανᾶ».

Ὁ σατανᾶς ἔχει τήν ἰδιότητα νά καμουφλάρεται, γιά νά ξεγελάει τά θύματά του στίς ἀρχικές ἀντιστάσεις τους. Μόλις, ὅμως, τούς βάλει στό χέρι, τότε σταδιακά ἀποκαλύπτεται. Ἔτσι, λοιπόν, τό καρναβάλι ἄρχισε ἀθῶα, μέ παιδάκια πού ντύνονταν μέ ἀθῶες στολές, σιγά - σιγά οἱ στολές ἔγιναν πρόστυχες καί ἀσεβεῖς, μέχρι πού φθάσαμε στό φετινό καρναβάλι, ὅπου ὁ σατανᾶς βγαίνει χωρίς προσωπεῖο, γιά νά εὐφρανθεῖ μέ τό λαό πού τόν προσκυνάει μέ τήν κάθε εὐκαιρία.

Δέν εἶναι ἀστεῖο, οὔτε παιδική γιορτούλα. Εἶναι ξεκάθαρη λατρεία τοῦ διαβόλου τόν ὁποῖο ἀποταχθήκαμε μέ τό βάπτισμά μας, ἀλλά δυστυχῶς πολλοί συντάσσονται μαζί του μέ τό βίο τους. Ἄς κρατήσουμε τά παιδιά καί τίς οἰκογένειές μας μακριά ἀπό τέτοιες πομπές, πού προκαλοῦν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Καί ἄς προσευχηθοῦμε νά φωτίσει ὁ Θεός ὅσους ἀπό ἐπιπολαιότητα καί ἀδιαφορία πέφτουν στήν παγίδα πού προσφέρει λίγες ὧρες ξέφρενης διασκέδασης, μέ ἀντάλλαγμα ἀθάνατες ψυχές. Διότι ὁ διάβολος δέν κάνει φίλους, ἀλλά μόνο θύματα, τά ὁποῖα ἐξαπατᾶ μέ ἐφήμερες ἀπολαύσεις, δόξα καί χρήματα, γιά νά τούς ἐξασφαλίσει τήν ἀτελεύτητη κόλαση.

Ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιστολή μίας ὑπερπολύτεκνης μητέρας - ἐκπαιδευτικοῦ, ἡ ὁποία μᾶς ἐνημέρωσε γιά αὐτό τό πολύ θλιβερό θέμα...

Πρός τούς διοργανωτές τοῦ φετινοῦ ἀποκριάτικου καρναβαλιοῦ

Ἀπευθύνομαι μέ ἔγνοια καί σεβασμό σέ σᾶς, τούς πρωτεργάτες καί γενικούς ἐπόπτες τοῦ ἐτησίου Καρναβαλιοῦ τῆς Πάτρας, ὡς μητέρα ὑπερπολύτεκνη καί ἐκπαιδευτικός, ἀλλά πρωτίστως σάν ἄνθρωπος αὐτῆς τῆς ἄκρως δυσκολεμένης ἐποχῆς καί σάν προβληματιζόμενη πολίτις αὐτοῦ τοῦ πολύπαθου τόπου.

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Ἡ Ταπεινοφροσύνη

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ[:Λουκ. 18, 9-14]

Πνευματικά θησαυρίσματα από ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ

Αν η αμαρτία, όταν είναι ενωμένη με την ταπεινοφροσύνη, τρέχει τόσο γρήγορα στο δρόμο της θεϊκής ευσπλαχνίας, ώστε μπορεί να ξεπεράσει και την αρετή που τρέχει με αλαζονεία, τότε πού δεν θα φτάσει η αρετή, όταν συνυπάρχει με την ταπεινοφροσύνη; Αν εκείνοι που ομολογούν τα αμαρτήματά τους, βρίσκουν έλεος από τον Κύριο, τότε πόσα στεφάνια δεν θα κερδίσουν εκείνοι που έχουν πλήρη επίγνωση των αγαθών τους πράξεων και παραμένουν ταπεινοί;

Έχεις πραγματοποιήσει αναρίθμητα καλά έργα; Έχεις αποκτήσει κάθε αρετή; Όλα αυτά είναι μάταια και ανώφελα, αν δεν συνοδεύονται από την ταπεινοφροσύνη. Κανένα, μα κανένα κατόρθωμα δεν μπορεί να σταθεί δίχως αυτήν.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο με σώμα και ψυχή, δηλαδή με ένα στοιχείο υλικό και με ένα πνευματικό, είναι και τούτος: όταν κυριεύεται από την αλαζονεία, να ταπεινώνεται από την ευτέλεια του φθαρτού σώματος, και όταν του έρχεται λογισμός εξευτελιστικός για την θεόπλαστη φύση του, να ενθαρρύνεται από την ευγένεια της αθάνατης ψυχής του. Γι’ αυτό είναι καλό να συλλογιζόμαστε την καταγωγή μας, να θυμόμαστε από τι και πώς δημιουργηθήκαμε.

Έβαλε ακόμα μέσα μας ο Θεός μεγάλες δυνάμεις, αλλά και πολλές αδυναμίες. Έτσι, με τις δυνάμεις δοξάζεται η δική Του σοφία και με τις αδυναμίες περιορίζεται η δική μας υπερηφάνεια. Μας έδωσε, λ.χ., γλώσσα που μιλάει, ψάλλει, υμνεί τον Κύριο του σύμπαντος, διηγείται την ωραιότητα της κτίσεως, συζητάει για τα γήινα και τα επουράνια, για τα πρόσκαιρα και τα αιώνια. Και όλα αυτά, μολονότι είναι ένα μικρό κομμάτι σάρκας, που δεν έχει μέγεθος ούτε δυο δαχτύλων. Για να μη νομίζει, λοιπόν, η γλώσσα πως είναι κάτι σπουδαίο και υπερηφανεύεται για τις θεόσδοτες ικανότητές της, πολλές φορές, με θεία παραχώρηση, πληγώνεται ή πρήζεται. Έτσι μαθαίνει ότι ενώ μπορεί να μιλάει για πράγματα αθάνατα, η ίδια είναι θνητή· και ενώ ο Θεός, τον οποίο κηρύσσει, είναι παντοδύναμος, η ίδια είναι αδύναμη.

Πολιτισμὸς ἐθνικῆς ξεφτίλας: Ἐρείπια τὰ σπίτια Μακρυγιάννη καὶ Παπαφλέσσα – Μουσεῖο – «κόσμημα» τοῦ σφαγέα Κεμὰλ στὴ Θεσσαλονίκη

 

Πολιτισμός εθνικής ξεφτίλας: Ερείπια τα σπίτια Μακρυγιάννη και Παπαφλέσσα – Μουσείο – «κόσμημα» του σφαγέα Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

Πολιτισμός εθνικής «αμνησίας» και αχαριστίας - Ρημάζουν ανεκμετάλλευτα τα σπίτια των ηρώων μας, αλλά για τα μνημεία των Τούρκων λεφτά υπάρχουν!

Συντάκτης: Πέτρος Δημόπουλος

Λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει, λέει μια σοφή ρήση. Σήμερα απολαμβάνουμε τα προνόμια ενός ελεύθερου κράτους, διότι πριν 200 χρόνια κάποιοι ήρωες έχυσαν το αίμα τους για να αποτινάξουν τη σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Αν αυτοί οι ήρωες δεν είχαν θυσιαστεί για μια αδούλωτη πατρίδα, οι πολιτικοί σήμερα δεν θα απολάμβαναν τα θεσμικά προνόμιά τους, ούτε θα έφτιαχναν προκλητικές περιουσίες.

Όμως για να υπηρετείται το αφήγημα της ελληνοτουρκικής ψευτοφιλίας, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 σβήνεται από το τοπίο του πολιτισμού και της ιστορίας. Θυμόμαστε ότι πριν μερικά χρόνια είχαν επιστρατευτεί μέχρι και ελληνικά ντοκιμαντέρ που έλεγαν ότι οι Έλληνες… καλοπερνούσαν ως υπόδουλοι των Τούρκων.

Και έτσι πολλοί ιστορικοί τόποι που θα έπρεπε να έχουν αναδειχθεί εδώ και δεκαετίες, μένουν αναξιοποίητοι και καταστρέφονται από το αδίστακτο πέρασμα του χρόνου. Την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, την πείραξε η επίδειξη μόδας που έγινε στο Βρετανικό Μουσείο μπροστά στα γλυπτά του Παρθενώνα. Και δεν την πειράζει που ρημάζουν και καταρρέουν τα μνημεία που βρίσκονται στην ίδια της την χώρα.

Φέρνουμε για παράδειγμα τα σπίτια δύο κορυφαίων αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Το πατρικό σπίτι του Γρηγόριου Δικαίου (Παπαφλέσσα) στην Πολιανή Μεσσηνίας και το σπίτι του Έλληνα οπλαρχηγού, πολιτικού και συγγραφέα, Ιωάννη Μακρυγιάννη στο Άργος. Και τα δύο σπίτια βρίσκονται ερειπωμένα, παρατημένα σε άθλια κατάσταση, σαν να έζησαν εκεί μέσα κάποιοι άσημοι άνθρωποι που δεν σημαίνουν τίποτα για την Ελλάδα.

26 Φεβρουαρίου. Πορφυρίου ἐπισκόπου Γάζης (†420). Φωτεινῆς μάρτυρος τῆς Σαμαρείτιδος, Θεοκλήτου καὶ λοιπῶν μαρτύρων, Ἰωάννου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει (†1575). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. λδ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β΄ Πέτρου α΄ 20 - β΄ 9).

Β Πε. 1,20          τοῦτο πρῶτον γινώσκοντες, ὅτι πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται.

Β Πε. 1,20                 Υπό την απαραίτητον προϋπόθεσιν ότι τούτο προ παντός πρέπει να γνωρίζετε· ότι κάθε προφητεία της Αγίας Γραφής δεν λύεται και δεν αποσαφηνίζεται κατά την προσωπικήν εκάστου αντίληψιν, αλλά με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος.

Β Πε. 1,21          οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ᾿ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι Θεοῦ ἄνθρωποι.

Β Πε. 1,21                 Διότι ποτέ έως τώρα δεν ελέχθη προφητεία με τον νουν και το θέλημα του ανθρώπου, αλλά οι άγιοι άνθρωποι του Θεού, οι προφήται, επροφήτευσαν εμπνεόμενοι και οδηγούμενοι από το Αγιον Πνεύμα.

Ὁ ἅγιος Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης Καλαϊδης - Τοὺς πόρωσε παιδί μου ὁ Θεός!( Μὲ ἀφορμὴ τὴν ψήφιση τοῦ νόμου γιὰ τὸν γάμο τῶν ὁμοφυλόφιλων ζευγαριῶν)

Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαϊδης - Τους πόρωσε παιδί μου ο Θεός!

( Με αφορμή την ψήφιση του νόμου για τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών)

Σε μια επίσκεψή μας στον άγιο Πατέρα, συνάντησα έναν πολύ καλό και ευσεβή χριστιανό, τον μακαριστό πλέον Αθανάσιο Άκογλου. Ήταν η εποχή που η τότε κυβέρνηση είχε επιβάλει αμέσως μετά την εκλογή της, την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες των πολιτών! Και επειδή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ουσιαστικά κατήργησε από τις ταυτότητες την αναγραφή του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος! Τότε ο μακαριστός αδερφός Αθανάσιος ρώτησε τον π. Ιωάννη:

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΗ, 26-2-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΗ, 26-2-2024

https://www.youtube.com/live/xyNjJVQtJD0?si=q_e0JvbIWCwNEgdW