Οἱ ὠφέλειες πού μποροῦμε νά δεχθοῦμε ἀπό τήν μελέτη τοῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Οἱ ὠφέλειες πού μποροῦμε νά δεχθοῦμε ἀπό τήν μελέτη τοῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, 04-04-2013 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες),  Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ, ΙΖ΄ Σύναξη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ, ΙΖ΄ Σύναξη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), 04-04-2013

 

Ὁ ἁγιασμός ἀπό τήν Θεία Κοινωνία εἰσάγεται πρῶτα στήν ψυχή αὐτοῦ πού μεταλαμβάνει, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἁγιασμός ἀπό τήν Θεία Κοινωνία εἰσάγεται πρῶτα στήν ψυχή αὐτοῦ πού μεταλαμβάνει, 28-03-2013 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἄν οἱ κεκοιμημένοι ἁγιάζονται ὅπως καί οἱ ζῶντες ἀπό τά Δῶρα τῆς Ἁγίας Τράπεζας, ΙΕ΄ Σύναξη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἄν οἱ κεκοιμημένοι ἁγιάζονται ὅπως καί οἱ ζῶντες ἀπό τά Δῶρα τῆς Ἁγίας Τράπεζας, ΙΕ΄ Σύναξη, 14-3-13 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλίες σέ Κυκλάρχισσες), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Τὸ δαιμόνιον τῆς αὐτοκτονίας

ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ

Τὸ δαιμόνιον τῆς αὐτοκτονίας

«Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο». (Δηλ.: Καὶ ἀφοῦ ἔρριψε τὰ ἀργυρὰ νοµίσµατα εἰς τὸν περίβολον τοῦ ναοῦ, ἀνεχώρησε καὶ ἐπῆγε καὶ ἐπνίγη µὲ σχοινίον).

Ἡ ἔσχατη λύση τῶν προβλημάτων τῶν ἀπίστων-ὀλιγοπίστων εἶναι ἡ ἀπόγνωση καὶ ἡ ἀπελπισία. Αὐτὸ ἔπαθε καὶ ὁ Ἰούδας. Δὲν μετενόησε, ἀλλὰ ἀπελπίσθηκε.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διευκρινίζει:

«Τὸ νὰ μεταμεληθῆ ὁ Ἰούδας καὶ νὰ ρίψη τὰ ἀργύρια καὶ τὸ νὰ μὴ ντραπῆ τὸν Ἰουδαϊκὸ ὄχλο, ὅλα εἶναι παραδεκτά. Τὸ νὰ ἀπαγχνονισθῆ ὅμως, αὐτὸ εἶναι ἀσυγχώρητο κι ἐνέργεια τοῦ πονηροῦ δαίμονα. Γιατὶ τὸν ἀπομάκρυνε πρῶτα ἀπ’ τὴ μετάνοια, γιὰ νὰ μὴ ὠφεληθῆ ἀπ’ αὐτήν. Ἔπειτα τὸν φονεύει μὲ θάνατο ἄτιμο καὶ καταφανῆ σὲ ὅλους, ἀφοῦ τὸν ἔπεισε νὰ αὐτοκτονήση».Στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Μαρτίνου (12 Νοεμβρίου), Ἐκδ. «Ὀρθοδόξου Τύπου», διαβάζουμε γιὰ τὸ δαιμόνιο τῆς αὐτοκτονίας:

«Κάποια φορὰ ὁ Ἅγιος ἐνῶ περνοῦσε μέσα ἀπὸ τὴν πόλη, βρῆκε σὲ ἕνα μέρος κάποιον νέο ἀπαγχονισμένο καὶ εἶπε στοὺς ἐκεῖ παρευρισκομένους.

“Τοῦτο τὸ κακὸ ἔγινε συνεργείᾳ τοῦ διαβόλου”. Καὶ ἀφοῦ στάθηκε πρὸς τὴν ἀνατολή, ἔκανε προσευχὴ στὸν Θεὸ ἀρκετὴ ὥρα. Ἔπειτα εἶπε:

Ὁ "ἀλλόκοτος" ἀπότοκος καὶ ὁ θρασὺς ἀπόκοτος

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Ο “αλλόκοτος” απότοκος και ο θρασύς απόκοτος

Σας μπέρδεψε ο τίτλος; Ήμουν σίγουρος!

Άξιζε τον κόπο όμως όπως θα φανεί στη συνέχεια.

Ας ξεκινήσουμε με τους 3 απαραίτητους ορισμούς και μετά να τους απονείμουμε στους “δικαιούχους”!

Αλλόκοτος. Σύμφωνα με τον ίδιο ερμηνευτικό ιστότοπο (greek-language.gr) αλλόκοτος είναι “κάτι ή κάποιος που παρεκκλίνει από ό,τι είναι συνηθισμένο ή σωστό ή λογικό…ο παράξενος, ασυνήθιστος, εκκεντρικός, ιδιόρρυθμος”.

Απόκοτος (αποκοτιά).”Ο υπερβολικά τολμηρός, ο παράτολμος, ο ριψοκίνδυνος, αυτός που ρισκάρει εύκολα”.

Απότοκος. “Κάτι που προκύπτει ως επακόλουθο και συνέπεια κάποιου γεγονότος ή φαινομένου”.

Πάμε τώρα να βρούμε κάποιους εκ των” δικαιούχων” των τίτλων “α-τιμής”.

Ο “αλλόκοτος” μπορεί να είναι ο γνωστός πλέον στο πανελλήνιο “καλλιτέχνης” που παρουσίασε βλασφήμως τα πλέον ιερά πρόσωπα της πίστεώς μας με τρόπο “αλλόκοτο” δηλαδή με τρόπο μη συνηθισμένο, πέραν του λογικού και του σωστού, κατά την παραπάνω ετυμολογία.

Ἐορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς:«Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Ιω.7,37-52 και 8,12]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 24-5-2000]

Αγαπητοί μου, καλώς ήρθατε. Χαιρόμαστε που ήρθατε και θα θέλαμε λίγα λόγια να σας πούμε· όπως συνηθίζουμε εις τους εκδρομείς μας και προσκυνητάς μας. Αλλά μη λογαριάσετε ότι αυτά που θα πούμε ότι θα είναι μία ομιλία. Όχι. Αλλά θα είναι ένα μάθημα. Ένα μάθημα στο οποίον και εγώ και εσείς οφείλομε να μαθητεύσουμε. Γι'αυτό θα δείξετε πολλή υπομονή σε ό,τι ακούσετε. Γιατί είναι εκτάκτως ενδιαφέροντα αυτά που θα σας πω. Ξαναλέγω, πρέπει να μαθητεύσουμε.

Είναι γνωστό, αγαπητοί μου, ότι σήμερα εορτάζουμε την Μεσοπεντηκοστή. Δηλαδή, μία εορτή που γιορτάζεται 25 ημέρες μετά το Πάσχα και 25 ημέρες πριν από την κυριώνυμη εορτή της Πεντηκοστής. Και λογαριάζεται αυτή η εορτή δεσποτική· δηλαδή αναφέρεται εις τον Δεσπότην Κύριον Ιησούν Χριστόν. Βλέπουμε τις εορτές, να έχουμε τις εορτές των αγίων, τις εορτές της Θεοτόκου και τις εορτές του Δεσπότου Χριστού. Εκείνες, λοιπόν, οι γιορτές που αναφέρονται εις τον Χριστόν λέγονται «δεσποτικές εορτές». Και μάλιστα, η σημερινή δεσποτική εορτή αναφέρεται –σε ποιον άραγε;- εις την Ενυπόστατον Σοφίαν του Θεού. Να εξηγήσω, όμως, από την αρχή, γιατί αυτό θα αποτελεί το κύριο θέμα μας, το οποίο πρέπει να μάθομε και πρέπει να επικρατεί στη ζωή μας.

Είναι γνωστό ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον. Τρία πρόσωπα. Αλλά είναι μία η ουσία. Και συνεπώς, ένας Θεός. Ο Πατήρ γεννά τον Υιόν. Ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα. Όταν λέμε όμως «γεννά ο Πατήρ» και «γεννάται ο Υιός», μην πηγαίνει το μυαλό σας, όπως λένε οι Πατέρες, εις όλην εκείνην την διαδικασίαν μιας γέννας, όπως συμβαίνει εις τους ανθρώπους. Αλλά, απλούστατα, σημαίνει όπως το γεννώμενον είναι εκ της ουσίας του πατρός και της μητρός –συνεπώς είναι ομοούσιον- θέλει να εκφράσει ότι ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα. Επειδή δε η Γραφή ομιλεί περί Γεννήσεως, ότι γεννάει ο Πατήρ τον Υιόν, τίποτ’ άλλο δεν ξέρομε. Είναι ένα βαθύ, βαθύτατον μυστήριον.

Το Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός. Δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Λέμε μόνο την λέξη, και μόνο που θα πούμε την λέξη, αποτελεί δοξολογία εις τον Άγιον Τριαδικόν Θεόν. Αν πούμε κάτι άλλο, τότε δεν θα είναι παρά βλασφημία. Είναι ακριβώς οι βλασφημίες των αιρετικών. Το Πνεύμα το Άγιον, λοιπόν, εκπορεύεται εκ του Πατρός, αποστέλλεται από τον Υιόν. Και από τον Πατέρα αποστέλλεται, αλλά και από τον Υιόν αποστέλλεται.

Ἑορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Πράξ.14,6-18]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

[Ομιλία Λ΄]«Συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον(:Μόλις, όμως, αυτοί το αντιλήφθηκαν, κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας Λύστρα και Δέρβη και στα περίχωρά τους)»[Πράξ.14,6]. Εκεί όπου δεν ήταν δυνατόν να εξαφθεί ο θυμός των Ιουδαίων. Ώστε και στα χωριά μετέβαιναν, και όχι μόνο στις πόλεις. Πρόσεχε και την αφέλεια των εθνικών, και την κακουργία των Ιουδαίων. Με έργα έδειχναν ότι ήταν άξιοι να ακούνε το κήρυγμά τους· τόσο πολύ τους τιμούσαν από τα θαύματα μόνο. Οι μεν εθνικοί τους τιμούσαν σαν θεούς, οι δε Ιουδαίοι τους κατεδίωκαν σαν καταστροφείς· και οι μεν εθνικοί όχι μόνο δεν εμπόδιζαν το κήρυγμα, αλλά και έλεγαν: «Οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς(:Οι θεοί πήραν ανθρώπινη μορφή και κατέβηκαν σε μας)»[Πράξ. 14,11], οι δε Ιουδαίοι σκανδαλίζονταν.

«Ἐκάλουν τε», λέγει, «τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον ῾Ερμῆν (:Και ονόμαζαν τον Βαρνάβα «Δία», επειδή ήταν πιο ηλικιωμένος και σοβαρός˙ και τον Παύλο τον ονόμαζαν «Ερμή», διότι αυτός ήταν ο αρχηγός του λόγου και μιλούσε περισσότερο και με μεγαλύτερη ευχέρεια)»[ Πράξ. 14,12] Δεν ήταν μικρός και ο πειρασμός αυτός που προέκυψε από την υπερβολική γνώμη που διαμόρφωσαν για τους Αποστόλους. Και πρόσεχε πως παντού όλα τα αποδίδουν στον Θεό. Αυτούς ας μιμηθούμε και εμείς· τίποτε να μη θεωρούμε δικό μας κατόρθωμα, τη στιγμή βέβαια που ούτε και αυτή η πίστη μας ακόμα δεν είναι δικό μας κατόρθωμα. Το ότι δε δεν είναι δικό μας, αλλά το μεγαλύτερο μέρος είναι δώρο του Θεού, άκου τον Παύλο που λέγει: «Καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον (:Και αυτό δεν προέρχεται από σας, αλλά είναι δώρο του Θεού)»[Εφεσ.2,8].

Ας μην μεγαλοφρονούμε, λοιπόν, ούτε να υπερηφανευόμαστε, την στιγμή που είμαστε άνθρωποι, χώμα και στάχτη, καπνός και σκιά. Διότι πες μου, γιατί μεγαλοφρονείς; Επειδή έδωσες ελεημοσύνη και μοίρασες τα χρήματα; Και τι είναι αυτό; Σκέψου τους φτωχούς, ή καλύτερα σκέψου πόσοι και τα σώματά τους έδωσαν και, αφού τα έδωσαν, ταλάνισαν αμέτρητες φορές τον εαυτό τους. Συ τα έδωσες για τον εαυτό σου, ενώ ο Χριστός για σένα· συ έδωσες εκείνο που όφειλες ενώ ο Χριστός δεν όφειλε σε σένα. Σκέψου το άγνωστο του μέλλοντος και μην υψηλοφρονείς, αλλά να φοβάσαι· μην μειώσεις την αρετή σου με την αλαζονεία σου. Θέλεις πραγματικά να κάνεις κάτι μεγάλο; Ποτέ μη σκεφθείς ότι είναι μεγάλα τα κατορθώματά σου.[…]

[Ομιλία ΛΑ΄] «Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ Παῦλος, διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια αὐτῶν εἰσεπήδησαν εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες καὶ λέγοντες· ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε; Καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι, εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα, ὃς ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς(:Όταν, όμως, τα άκουσαν αυτά οι απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος και κατάλαβαν τι ήθελαν να κάνουν, ξέσχισαν τα ρούχα τους για να εκδηλώσουν την αγανάκτηση και την αποστροφή τους απέναντι στην ειδωλολατρική, αυτή, πράξη και την ασεβή θεοποίηση που ήθελαν να τους κάνουν οι κάτοικοι των Λύστρων. Και πήδησαν μέσα στο πλήθος του λαού φωνάζοντας 15και λέγοντας: «Άνθρωποι, τι είναι αυτά που κάνετε; Κι εμείς άνθρωποι είμαστε, με την ίδια ασθενική και θνητή φύση που έχετε κι εσείς. Και σας κηρύττουμε να αφήσετε τα μάταια αυτά που σχεδιάζετε να κάνετε, θυσιάζοντας σε θεούς ψεύτικους και ανύπαρκτους˙ και να επιστρέψετε στον αληθινό Θεό, που δεν είναι νεκρός σαν τα είδωλα, αλλά είναι Θεός ζωντανός. Αυτός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σε αυτά)»[Πράξ.1,14-15]

Πρόσεχε που όλα οι Απόστολοι τα κάνουν με μεγάλη ψυχική δύναμη. Ξέσχισαν τα ενδύματά τους, έτρεξαν προς τον λαό, κάνοντας τα πάντα από γνήσια ψυχική διάθεση, νιώθοντας αποστροφή για εκείνα που έγιναν και ενεργώντας με εκδηλώσεις πένθους· διότι ήταν πένθος, πραγματικά πένθος απαρηγόρητο, εάν επρόκειτο να θεωρούνται θεοί και να εισάγουν ειδωλολατρία, την οποία ήρθαν να καταργήσουν. Και αυτό ήταν επινόημα του διαβόλου. Οι Απόστολοι, όμως, δεν ησυχάζουν, αλλά τι κάνουν; «Και εμείς», λέγουν, «είμαστε άνθρωποι ομοιοπαθείς με εσάς». Αμέσως και από την αρχή ανέτρεψαν το κακό. Δεν είπαν απλώς «άνθρωποι», αλλά «σαν εσάς». Έπειτα, για να μη φανούν ότι τιμούν τους θεούς, άκουσε τι προσθέτουν: «Που κηρύττομε το ευαγγέλιο σε σας για να επιστρέψετε από τα μάταια αυτά πράγματα στον ζωντανό Θεό, ο Οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν μέσα σε αυτά» [πρβ. Ψαλμ.145,6: «Μακάριος οὗ ὁ Θεὸς Ἰακὼβ βοηθὸς αὐτοῦ, ἡ ἐλπὶς αὐτοῦ ἐπὶ Κύριον τὸν Θεὸν αὐτοῦ, τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς(: Μακάριος είναι εκείνος, του οποίου ο Θεός του Ιακώβ είναι βοηθός του, ο οποίος την ελπίδα του στήριξε στον Κύριο, στον Παντοδύναμο Θεό του. Στον Θεό, ο Οποίος έκανε τον ουρανό και την γη, την θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά)»]. Πρόσεχε ότι αυτοί πουθενά δεν κάνουν λόγο για τους προφήτες, ούτε λένε για ποιον λόγο, ενώ είναι Δημιουργός όλων, άφησε τα έθνη αυτόνομα;

Ἅγιον Ὄρος : Διώξεις, σκάνδαλα ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ.Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν!

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14//27.4.2025

Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ.

Ἅγιον Ὄρος : Διώξεις, σκάνδαλα

ἀπό τόν Πολιτικό Διοικητή κ. Ἀλκ.Στεφανή γιὰ ἀπελάσεις μοναχῶν!

ΥΠΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΚΕΛΛΙΩΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ὅπως στὶς ἔνοπλες δυνάμεις τῶν ὁποίων ὑπήρξατε μόνιμο στέλεχος γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴν εὔρρυθμη λειτουργία τους, ἰσχύουν θεσπισμένοι κανόνες ποὺ ὅλοι ὑποχρεοῦντο νὰ ἀκολουθοῦν, ἔτσι καὶ στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία, οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Ἅγιοι Πατέρες, θέσπισαν Ἱεροὺς Κανόνες.

Οἱ λαϊκοὶ στὴν ἐποχή μας, ἔχει καταλήξει σύνηθες φαινόμενο, νὰ χρησιμοποιοῦν μεθόδους ὄχι τοὺς ἐνδεδειγμένους, παραβιάζοντας τοὺς θεσπισμένους κανόνες γιὰ νὰ ἀνελιχθοῦν στὰ ἀνώτατα ἀξιώματα. Ἄλλωστε, ἐσεῖς ἔχετε γνώση καὶ ἐμπειρία ἀπὸ τὴν πορεία σας, μέχρι σήμερα στοὺς τρόπους καὶ τὶς μεθόδους ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦνται γιὰ νὰ ἀνελιχθεῖτε. Ὅμως, ΝΑ ΜΗΝ σᾶς διαφεύγει πὼς αὐτὲς οἱ μέθοδοι δὲν εἶναι ἀρεστὲς, οὔτε μποροῦν νὰ ἰσχύσουν στοὺς μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Στό Ἅγιον Ὄρος οἱ μοναχοὶ εἶναι στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, ταγμένοι νὰ ὑπηρετοῦν καὶ νὰ προασπίζουν ὅσα δίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, εἴτε αὐτὰ ἀρέσουν εἴτε δὲν ἀρέσουν σὲ κάποιους ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ. Ἔχετε ἀντιληφθεῖ καὶ κατανοήσει ποῦ βρίσκεστε; Δὲν εἴσαστε σὲ ἕναν ὁποιονδήποτε τόπο, ἀλλὰ ἤρθατε στὸ Ἅγιον Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Βασίλισσα καὶ Διοικητὴς στὴν Ἀθωνικὴ Πολιτεία εἶναι ἡ Παναγία μας. Ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ ἐσεῖς προσωπικὰ ἔχετε γνωρίσει ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι ζωντανὴ καὶ δυνατή. Ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς ἀξιωθήκατε νὰ βιώσετε καὶ νὰ δεῖτε τὴν δύναμη τῆς Παναγίας μας, ὅταν ἔσωσε τὴν μηχανικὸ τοῦ ἑλικοπτέρου τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς ποὺ ἔπεσε στὸ Σαραντάπορο Ἐλασσόνας (19-4-2017 ν.ἡμ.). Αὐτὸ τὸ θαῦμα τὸ ξεχάσατε ;

Ἠ ἀποστολική περικοπή τῆς ἑορτῆς τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. ΙΔ΄, εδάφια 6-18

6 Συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον, 7 κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι.

8 Καί τις ἀνὴρ ἐν Λύστροις ἀδύνατος τοῖς ποσὶν ἐκάθητο, χωλὸς ἐκ κοιλίας μητρὸς αὐτοῦ ὑπάρχων, ὃς οὐδέποτε περιπεπατήκει. 9 Οὗτος ἤκουσε τοῦ Παύλου λαλοῦντος· ὃς ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἰδὼν ὅτι πίστιν ἔχει τοῦ σωθῆναι, 10 εἶπε μεγάλῃ τῇ φωνῇ· ἀνάστηθι ἐπὶ τοὺς πόδας σου ὀρθός. καὶ ἥλατο καὶ περιεπάτει. 11 Οἱ δὲ ὄχλοι ἰδόντες ὃ ἐποίησεν ὁ Παῦλος ἐπῆραν τὴν φωνὴν αὐτῶν Λυκαονιστὶ λέγοντες· οἱ θεοὶ ὁμοιωθέντες ἀνθρώποις κατέβησαν πρὸς ἡμᾶς· 12 ἐκάλουν τε τὸν μὲν Βαρνάβαν Δία, τὸν δὲ Παῦλον ῾Ερμῆν, ἐπειδὴ αὐτὸς ἦν ὁ ἡγούμενος τοῦ λόγου. 13 Ὁ δὲ ἱερεὺς τοῦ Διὸς τοῦ ὄντος πρὸ τῆς πόλεως αὐτῶν, ταύρους καὶ στέμματα ἐπὶ τοὺς πυλῶνας ἐνέγκας, σὺν τοῖς ὄχλοις ἤθελε θύειν.

14 Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ Παῦλος, διαρρήξαντες τὰ ἱμάτια αὐτῶν εἰσεπήδησαν εἰς τὸν ὄχλον κράζοντες 15 καὶ λέγοντες· ἄνδρες, τί ταῦτα ποιεῖτε; Καὶ ἡμεῖς ὁμοιοπαθεῖς ἐσμεν ὑμῖν ἄνθρωποι, εὐαγγελιζόμενοι ὑμᾶς ἀπὸ τούτων τῶν ματαίων ἐπιστρέφειν ἐπὶ τὸν Θεὸν τὸν ζῶντα, ὃς ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· 16 ὃς ἐν ταῖς παρῳχημέναις γενεαῖς εἴασε πάντα τὰ ἔθνη πορεύεσθαι ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν 17 καίτοι γε οὐκ ἀμάρτυρον ἑαυτὸν ἀφῆκεν ἀγαθοποιῶν, οὐρανόθεν ὑμῖν ὑετοὺς διδοὺς καὶ καιροὺς καρποφόρους, ἐμπιπλῶν τροφῆς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ὑμῶν. 18 Καὶ ταῦτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τοὺς ὄχλους τοῦ μὴ θύειν αὐτοῖς.

Ερμ. απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

6 Μόλις, όμως, αυτοί το αντιλήφθηκαν, κατέφυγαν στις πόλεις της Λυκαονίας Λύστρα και Δέρβη και στα περίχωρά τους.7 Κι εκεί συνέχισαν να κηρύττουν το ευαγγέλιο.

Μιά ἀγάπη πού στήν πορεία χάνεται , δέν εἶναι ἀληθινή ἀγάπη...

❈ Λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α’ Κορ. 13,8). Ποτέ δέν ξεπέφτει ἡ ἀληθινή ἀγάπη. Μιά ἀγάπη πού στήν πορεία χάνεται (παύει νά ὑφίσταται), δέν εἶναι ἀληθινή ἀγάπη. Βλέπουμε ὅλες αὐτές οἱ ἀγάπες πού κυκλοφοροῦν σήμερα στόν κόσμο, δέν εἶναι ἀληθινές ἀγάπες, γιατί ἀκριβῶς ἐκπίπτουν, ξεπέφτουν.

14 Μαΐου. † «Ἡ ἑορτὴ τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». Ἰσιδώρου μάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ (†251). Θεράποντος ἱερομάρτυρος, Λεοντίου Ἰεροσολύμων (912-929). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης δ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιδ´ 6-18).

Πραξ. 14,6         συνιδόντες κατέφυγον εἰς τὰς πόλεις τῆς Λυκαονίας Λύστραν καὶ Δέρβην καὶ τὴν περίχωρον,

Πραξ. 14,6               εκατάλαβαν αυτοί τας κακάς εκείνων διαθέσεις και κατέφυγαν εις τας πόλεις της Λυκαονίας, την Λυστραν και την Δερβην και εις τα περίχωρα.

Πραξ. 14,7         κἀκεῖ ἦσαν εὐαγγελιζόμενοι.

Πραξ. 14,7                Και εκεί εκήρυτταν το Ευαγγέλιον.