Ἰώβεια ὑπομονή- Ὁ Ἅγιος Ἰώβ ὁ πολύαθλος (ὁμιλία σέ παιδιά), Παράθεση Ἁγ. Παϊσιου παράδειγμα ὑπομονῆς, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἰώβεια ὑπομονή- Ὁ Ἅγιος Ἰώβ ὁ πολύαθλος (ὁμιλία σέ παιδιά), Παράθεση Ἁγ. Παϊσιου παράδειγμα ὑπομονῆς, 27-7-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ὁ μετεωρισμός καί ἡ λήθη εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς ἐνῷ ἡ ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεωρία εἶναι ζωή γιά τόν πιστό καί αἰτία ἀπαλλαγῆς κάθε κακίας, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄ Ὑπόθεσις Ζ΄, 27-7-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Ὁ μετεωρισμός καί ἡ λήθη εἶναι θάνατος τῆς ψυχῆς ἐνῷ ἡ ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ θεωρία εἶναι ζωή γιά τόν πιστό καί αἰτία ἀπαλλαγῆς κάθε κακίας, Εὐεργετινός Τόμος Δ΄ Ὑπόθεσις Ζ΄, 27-7-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Περί πλούτου, χρημάτων, καί ἀκτημοσύνης, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ θεραπεία τῶν 2 τυφλῶν καί ἡ ζωντανή πίστη Β'-Πίστη, μετάνοια καί τήρηση τῶν ἐντολῶν, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ- Ζ' Κυριακή Ματθαίου, , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ θεραπεία τῶν 2 τυφλῶν καί ἡ ζωντανή πίστη Α'-Πίστη, μετάνοια καί τήρηση τῶν ἐντολῶν, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ- Ζ' Κυριακή Ματθαίου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ θεραπεία τῶν 2 τυφλῶν καί ἡ ζωντανή πίστη Α'-Πίστη, μετάνοια καί τήρηση τῶν ἐντολῶν, Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ- Ζ' Κυριακή Ματθαίου, 26-7-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com, 

Περί λύπης

❈ Ὁ Ἅγιος Κασσιανός τή λύπη τήν ἔχει κατατάξει στά ὀκτώ θανάσιμα ἁμαρτήματα. Ὁ φόνος δέν εἶναι μέσα σ’ αὐτά! Ἡ λύπη εἶναι μέσα στά θανάσιμα ἁμαρτήματα. Εἶναι φοβερό αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς λύπης. Εἶναι ἁμάρτημα. Ἀλλιῶς τό λέμε στενοχώρια. Γι’ αὐτό λέει ὁ Ἀπόστολος «θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι» (Β΄ Κορ. 4,8).

Θλίψεις σίγουρα... κάποιος θά ἔρθει ἀπ’ ἔξω, κάποιοι θά σέ ἀδικήσουνε, θά σέ βρίσουνε, θά σέ ἀπαξιώσουνε.. τό Κράτος, ξέρω ’γώ, θά σοῦ πάρει τούς μισθούς, θά σοῦ κάνει περικοπές, ἡ Τρόικα, δέν ξέρω ποιοί ἄλλοι.. ὁ γείτονας.. Ὅποιοι καί νά σέ πιέζουνε, αὐτό εἶναι μία ἐξωτερική θλῖψις, τό ὁποῖο ἔχει σίγουρα ἡμερομηνία λήξης. Ἐσύ ὅμως ὀφείλεις νά μήν τά πάρεις μέσα σου, νά μήν τά ἐσωτερικεύσεις δηλαδή καί ἀρχίσεις νά ὑποτάσσεσαι στό δαιμόνιο τῆς λύπης καί νά στενοχωριέσαι. Αὐτό εἶναι ἁμαρτία.

Γι’ αὐτό λέει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, προσέξτε: «μή δῷς εἰς λύπην τήν ψυχήν σου» (Σοφία Σειράχ 30,21). Μήν ἀφήσεις τήν ψυχή σου νά λυπηθεῖ. Μπορεῖς νά τό κάνεις αὐτό, ἄσχετα ἄν σέ πιέζει ὅλος ὁ κόσμος, ἄν πέσουν ὅλοι ἐπάνω σου καί σέ θλίβουν.

Νά ἀφεθεῖς στόν Θεό καί νά πεῖς:

Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι μυστήριο, δέν εἶναι ψυχολογική κουβέντα

Ἕνας φίλος ἱερομόναχος εἶχε πάει σέ ἕνα νοσοκομεῖο καί βρῆκε ἕναν φίλο του ἐπίσης ἱερέα πολύ στενοχωρημένο καί τοῦ εἶπε:

- Πάτερ τί συμβαίνει καί εἶσαι ἔτσι στενοχωρημένος; Καί τοῦ λέει, ἐκεῖνος:

- Κοίταξε πάτερ, ἔχω ἕνα πνευματικοπαίδι ἐδῶ πέρα, πεθαίνει καί δέν βγαίνει ἡ ψυχή του… καί ἦταν καλός ἄνθρωπος. Ἤτανε νεωκόρος. Χρόνια πολλα στήν Ἐκκλησία.. ἐξομολογιότανε.. καί δέν βγαίνει ἡ ψυχή του καί βλέπει Δαίμονες! - Πᾶμε, λέει, νά τον δοῦμε..

Πήγανε στό δωμάτιο. Τοῦ λέει ὁ ἱερομόναχος:

- Τί βλέπεις παιδί μου;

- Βλέπω τούς Δαίμονες ἐδῶ πέρα, θέλουνε νά μέ ἁρπάξουνε.. Βλέπουνε, καί ἕνα χαρτί στήν πλάτη μου καί τό διαβάζουν καί γελᾶνε.

- Καλά, ὁ Ἄγγελός σου ποῦ εἶναι; Τόν ρώτησε ὁ ἱερομόναχος.

- Οἱ Ἄγγελοι; Οἱ Ἄγγελοι εἶναι μακριά, ἔξω στήν πόρτα. Φωτίστηκε ὁ ἱερομόναχος καί τοῦ λέει:

Συνείδηση στήν ψηφιακή ἐποχή

Συνείδηση στήν ψηφιακή ἐποχή – Μέ ἀφορμή τήν ἔκδοση τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ

Ἡ χρήση μιᾶς ὁλοένα «ἱκανότερης» τεχνητῆς νοημοσύνης πάνω στά θεμέλια τῶν μεγάλων –ὁλοένα μεγαλύτερων– βάσεων προσωπικῶν δεδομένων, τά τελευταῖα χρόνια ἐγείρει δύο σοβαρούς καί ἀλληλένδετους κινδύνους, οἱ ὁποῖοι καθίστανται ὅλο καί περισσότερο ὁρατοί καί εὐδιάκριτοι σέ διεθνές ἐπίπεδο:

Ι. Ὁ κίνδυνος χειραγώγησης τῆς κοινῆς γνώμης μέσῳ συστηματικῆς ἐξατομικευμένης ἐπιλεκτικῆς/κατευθυνόμενης ἐνημέρωσης [1].

ΙΙ. Ὁ κίνδυνος συστημικῆς ἐξατομικευμένης ἐπιβολῆς κοινωνικῶν ἤ οἰκονομικῶν ἀποκλεισμῶν ἤ περιορισμῶν [2,3].

Αὐτοί οἱ δύο κίνδυνοι συναποτελοῦν κίνδυνο χειραγώγησης τῆς συμπεριφορᾶς τῶν πολιτῶν τοῦ αὔριο, ὅπως ἔχει ἤδη φανεῖ [1].

Ἡ ὑπερ-συγκέντρωση ὅμως ψηφιακῆς κοσμικῆς ἰσχύος δέν προκύπτει, πρός τό παρόν, τόσο ἀπό τήν κατοχή τῆς ἴδιας τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης ὅσο ἀπό τήν κατοχή καί διαχείριση τῆς πληροφορίας ἀπό ποικίλα μεγάλα κέντρα ἐξουσίας, σημαντικότερο μέρος τῆς ὁποίας ἀποθησαυρίζεται στίς μεγάλες βάσεις δεδομένων καί μάλιστα σέ πλήρεις καί καλά δομημένες βάσεις προσωπικῶν δεδομένων.

Σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ἐθνική μας ψηφιακή πραγματικότητα, βασικό πυλώνα τῆς ψηφιακῆς διακυβέρνησης ἀποτελεῖ τό ψηφιακό Μητρῶο Πολιτῶν [4], σημαντική ψηφίδα του ὁποίου ἀποτελεῖ πλέον καί ὁ Προσωπικός Ἀριθμός πού ἄρχισε νά ἐκδίδεται ἀπό τόν περασμένο Ἰούνιο.

Ὁ πόλεμος κατὰ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου

π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

1786-1792 ΝΕΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ Από του έτους 1783, δηλαδή τρία έτη ενωρίτερον της περιόδου, ην ιστορούμεν ήδη, εκυκλοφόρουν εντύπως πλέον η «Φιλοκαλία», ο «Ευεργετινός» και το «Περί συνεχούς θείας Μεταλήψεως» βιβλιάριον. Οι Αγιορείται εγνώριζον, ουκ οίδαμεν πόθεν, ότι των βιβλίων τού­των εργάτης ήτο ο Καψαλιώτης Νικόδημος, διο και ωμολόγουν χάριτας αυτώ δια την ην απελάμβανον ωφέλειαν.

Αλλά το βιβλιάριον «Περί συνεχούς θ. Μεταλήψεως», πολλοί των Μοναχών δεν εδέχθησαν ευαρέστως, φρονούντες ότι ανατρέπει την τάξιν της Εκκλησίας και περιέχει αιρέσεις! Δια τούτο, η σοβούσα κατά των Κολλυβάδων βαθεία διάστασις, προέβαινε συν τω χρόνω εις έκρηξιν νέου σκανδάλου, δεδομένου ότι ο συγγραφεύς του ήτο Κολλυβάς.

Η συγκεκριμένη κατηγορία ήτο, ότι το υπ’ όψιν βιβλιάριον, εν αντιθέσει προς την συνήθειαν, ην είχον οι Μοναχοί να μεταλαμβάνουν τρίς ή τετράκις του έτους και κατά τους μετριοπαθεστέρους το περισσότερον εις τεσσαράκοντα ημέρας, προκειμένου περί Μοναχών, εδίδασκεν ότι ώφειλον οι χρι­στιανοί να μεταλαμβάνουν και άπαξ και δις και τρις της εβδομάδος. Η κατηγορία, βεβαίως, επρόδιδεν άγνοιαν βαθυτάτην του φρονήματος της Εκκλησίας και παράδοξον νοοτροπίαν. Εντεύ­θεν δύναταί τις να εικάση πόσην ευγνωμοσύνην οφείλη ο Ορθό­δοξος λαός εις τους Κολλυβάδες και ειδικώς εις τον Άγιον Νι­κόδημον, αποκαλύψαντα τον «πολύτιμον μαργαρίτην», ερριμένον εις τον βυθόν μιας σκοτίου αγνοίας επί ολοκλήρους αιώνας, δε­δομένου ότι το βιβλιάριον τούτο ανετυπώθη πολλάκις υπό νέας μορφάς.

Το «Περί συνεχούς Θ. Μεταλήψεως» βιβλιάριον, αναγνώσας και τις Μοναχός, εξ εκείνων οι οποίοι ήσαν δογματικώς προσκεκολλημένοι εις την καχέσπερον ταύτην προκατάληψιν και ταραχθείς την συνείδησιν, απέστειλεν εις την Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, προσειπών κατ’ αυτού όσα ηδυνήθη κακά. Ο δε Πατριάρχης Προκόπιος, παροξυνθείς εκ της αναγνώσεως του βι­βλιαρίου και της επιστολής του Μονάχου, κατεδίκασε Συνοδικώς και τούτο και τον Άγιον Μακάριον τον Νοταρά, ον εσφαλμένως εθεώρει ως συγγραφέα τούτου—επειδή εγνώριζε την φροντίδα, ην κατέβαλλε δια την έκδοσίν του εν Σμύρνη—αφορίσας και πάντα πιστόν, όστις θα ετόλμα ν’ αναγνώση το βιβλίον. Πράγμα φοβερόν! Η Εκκλησία, η οποία ώφειλε να μεριμνά μητρικώς δια τον φω­τισμόν και την αύξησιν της πνευματικής ηλικίας των τέκνων της, έθετε πρόσκομμα και προεκάλει σκάνδαλον εις τας συνειδήσεις των, δοκούσα ότι τοιουτοτρόπως τα προφυλάσσει τις οίδε εκ ποιων κινδύνων!

Οι πεφωτισμένοι Αγιορείται με όλας τας δυνάμεις των ηγωνίσθησαν δια την ανάκλησιν της αδίκου και αντικανονικής αποφάσεως του Πατριάρχου, αλλ’ εις μάτην. Έως ου ανελθών εις τον θρόνον της Κωνσταντινουπόλεως ο Νεόφυτος Ζ‘, ήρε Συνοδικώς την παράλογον καταδίκην, γράψας και τω νομιζομένω ως συγγρά­φει του βιβλίου Αγίω Μακαρίω και σχετικήν επιστολήν, εκ της οποίας καταφαίνεται πόσον εντός των I. Κανόνων και του πνεύ­ματος της Εκκλησίας ευρίσκεται το βιβλίον τούτο του Αγίου Νικοδήμου.

Ἀπὸ πότε εἶναι ποινικοποιήσιμες ἐκκλησιαστικὰ καὶ θεολογικὰ οἱ ζωηρὲς φωνὲς διαμαρτυρίας γιὰ τὰ συντελούμενα αἴσχη;

Από πότε είναι ποινικοποιήσιμες εκκλησιαστικά και θεολογικά οι ζωηρές φωνές διαμαρτυρίας για τα συντελούμενα αίσχη;

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

"Τὸ Ἅγιον Ὄρος μιλᾶ μὲ τὸν τρόπο τῶν Πατέρων, μὲ διάκριση. Ακόμη κι ὅταν σιωπᾶ, δὲν σιωπᾶ τυχαῖα. Ἡ σιωπὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων δὲν εἶναι ἀδιαφορία οὔτε ἔνδειξη συμφωνίας ἢ ὑποταγῆς, ἀλλὰ χριστιανικὸ ἦθος, ὁ τρόπος ποὺ ἐργάζεται τὸ Πνεῦμα: χωρὶς φωνές, χωρὶς δημόσιες ἁψιμαχίες, ἀλλὰ μέσα στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιά. Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὑποδέχεται πάντας μὲ διάκριση καὶ προσευχή, διότι εἶναι χῶρος μετανοίας, ὄχι καταγγελίας, ὅπου δὲν κυριαρχεῖ ἡ ὀργὴ τῆς ἐποχῆς, ἀλλὰ ἡ ἡσυχία τῆς προσευχῆς", αναγράφεται στη θλιβερή ανακοίνωση.

Από πότε είναι ποινικοποιήσιμες εκκλησιαστικά και θεολογικά οι ζωηρές φωνές διαμαρτυρίας για τα συντελούμενα αίσχη;

28 Ἰουλίου. Προχόρου, Νικάνορος, Τίμωνος καὶ Παρμενᾶ τῶν ἀποστόλων. Εἰρήνης ὁσίας Χρυσοβαλάντου, Παύλου ὁσίου τοῦ Ξηροποταμηνοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἁγίων, Κυριακῆς μυροφόρων (Πρξ. ς΄ 1-7).

Πραξ. 6,1           Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

Πραξ. 6,1                  Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων.

Καταστρέφεται ὁ Ἑλληνορθόδοξος πνεύμων τοῦ Ἔθνους: ἡ γλωσσική μας παράδοσις.

Ἡ φτώχεια τῆς γλώσσας μας εἶναι πλέον ἕνα γεγονός ἀδιαμφισβήτητο. Μάλιστα ἑκουσία φτώχεια.

Ἐμεῖς οἱ Ρωμηοί, οἱ πλούσιοι σέ μία γλῶσσα μοναδική, σέ μία γλωσσική παράδοση ἀπαράμιλλη, φτωχήναμε. Φτωχήναμε γιατί δέν ἔχουμε μυαλό. Γιατί εἴμαστε ἄφρονες· ἤ διότι θέλουμε νά κάνουμε τόν ἔξυπνο, τόν δῆθεν προοδευμένο, τόν χαζομοντέρνο, τόν μεταρρυθμιστή τῶν πάντων.

Ἄν ἐπιχειρήσουμε μία γενναία αὐτοκριτική, θά διαπιστώσουμε ὅτι μᾶς λείπει ἡ αὐτοσυνειδησία. Ἔχουμε ἄγνοια τῶν πνευματικῶν θησαυρῶν πού κρατᾶμε στά χέρια μας.

Βλασφημεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅποιος λέει ὅτι αὐτά πού ζητάει ὁ Θεός εἶναι ἀκατόρθωτα

❈ Ὅποιος λέει ὅτι αὐτά πού ζητάει ὁ Θεός δέν γίνονται, ὅτι εἶναι ἀκατόρθωτα, βλασφημεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα. 

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 18 – 6 – 2018)