Σέ μιά ἀντιπαράθεση πρέπει νά ζητᾶμε συγγνώμη ἀκόμα καί ἄν ἔχουμε δίκιο; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ μάχη κατά τῶν παθῶν, Ἀόρατος Πόλεμος, κεφ. ιγ΄-ιε΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μάχη κατά τῶν παθῶν, Ἀόρατος Πόλεμος, κεφ. ιγ΄-ιε΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 19-03-2014

 

Πῶς πρέπει νά ἐξασκοῦμε τήν θέλησή μας, κεφ. ι΄-ιγ΄, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς πρέπει νά ἐξασκοῦμε τήν θέλησή μας, κεφ. ι΄-ιγ΄, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορ, 12-02-2014

 

α) Τά τέσσερα ἀπαραίτητα πνευματικά ὅπλα β) Περί τοῦ ὅτι δέν πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε τόν ἑαυτό μας, Ἀόρατος Πόλεμος Ἁγίου Νικοδήμου, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

α) Τά τέσσερα ἀπαραίτητα πνευματικά ὅπλα β) Περί τοῦ ὅτι δέν πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε τόν ἑαυτό μας, Ἀόρατος Πόλεμος Ἁγίου Νικοδήμου, 11-12-2013 Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ὅταν ἔχουμε πρόβλημα μέ ἕναν ἐν Χριστῷ ἀδελφό, τό ἀντιμετωπίζουμε ἤ τόν ἀποφεύγουμε; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὅταν ἔχουμε πρόβλημα μέ ἕναν ἐν Χριστῷ ἀδελφό, τό ἀντιμετωπίζουμε ἤ τόν ἀποφεύγουμε;  , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση – Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

Ὁ παραλυτικός περίμενε καρτερικά 38 ὁλόκληρα χρόνια. Τόν πλησίασε ὀ Χριστός καί τοῦ λέγει: «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Καί ὁ παραλυτικός ἀπαντᾶ: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν». Τότε ὁ Χριστός τοῦ λέγει: «ἔγειρε, ἆρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει». Καί ἀμέσως ὁ παράλυτος σηκώθηκε δυνατός καί ὑγιής.

Τί ἔκανε αὐτός ὁ ἀσθενής ἀφοῦ ἔγινε καλά καί στάθηκε δυνατός; Τά ξέχασε ὅλα καί πῆγε στή συνέχεια νά συνεχίσει τή ζωή του;

Τόν βρῆκε ὁ Χριστός «ἐν τῷ ἱερῷ». Τόν βρῆκε μέσα στόν Ναό προσευχόμενο νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά τήν ἴασή του. Καί τί τοῦ εἶπε: «Ἴδε ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρον σοί τι γένηται». Τώρα ἔγινες καλά. Κοίταξε στό ἑξῆς νά μήν ἁμαρτάνεις.

Ἑρμηνεύοντας οἱ ἅγιοι αὐτή τή φράση τοῦ Κυρίου μας, «μηκέτι ἁμάρτανε», ἐξηγοῦν, πώς μερικές φορές, ὁρισμένες ἀσθένειες ὀφείλονται πράγματι στήν ἁμαρτία. Δέν ὀφείλονται στήν ἁμαρτία ὅλες οἱ ἀσθένειες. Πολλές φορές ὁ Θεός στέλνει ἀσθένειες καί σέ ἁγίους ἀνθρώπους. Δοκιμάζει στίς περιπτώσεις αὐτές ὁ Θέος τήν ὑπομονή τους. Αὐξάνει τά βραβεῖα, αὐξάνει τούς ἐπαίνους σέ ἁγίους ἀνθρώπους.

«Μηκέτι ἁμάρτανε».

«Καλά, καὶ γιατί εἶναι ὑποχρεωμένος ὁ Θεὸς νὰ μᾶς βοηθᾶ;

«Βρέθηκα κάποτε σε δύσκολη θέση εξ αιτίας των πολλών μου υποχρεώσεων, και πήγα να δω τον Γέροντα για να με στηρίξη.

Μέσα στα χιόνια με πολύ άσχημο καιρό έφθασα και χτύπησα την πόρτα.

Μου άνοιξε ο Γέροντας και με έβαλε μέσα γρήγορα .

« Σε περίμενα » , μου είπε .

Εγώ φυσικά δεν τον είχα ενημερώσει.Με έβαλε να καθήσω κοντά στην σόμπα και άρχισε με υπομονή να μου φτιάχνη τσάι .

Εβαλε νερό στο μπρίκι και έκανε το σταυρό του λέγοντας, «δόξα σοι ο Θεός!»

Έβαλε το τσάι στο μπρίκι,ξανάκανε το σταυρό του και ξαναείπε«δόξα σοι ο Θεός! »

Έβαλε τέλος το μπρίκι στη φωτιά και ξανά πάλι το σταυρό του και ξανά,«δόξα σοι ο Θεός! »

Μέχρι τότε δεν μου είχε πει λέξη εκτός από το «σε περίμενα».

Τεχνασμάτων δικαιωματισμός

Τεχνασμάτων δικαιωματισμός

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

Εἰκονομαχία διεξάγεται σέ κάθε ἐπο­χή μέ διαφοροποιημένο κυριολεκτικά καί μεταφορικά τρόπο. Ἔτσι, φέτος, ἀπό τήν ἀρχή τοῦ Τριωδίου, ὁπότε καί κα­λού­μαστε νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Θεό, στήν Ἐθνική Πινακοθήκη τῆς Ἀθήνας φιλοξενεῖται ἔκθεση μέχρι τόν Σε­πτέμ­βριο(;) μέ τίτλο «Ἡ σαγήνη τοῦ ἀλ­λόκοτου». Σέ αὐτήν ἐκτίθενται «ἔργα τέχνης» διαστροφικά γιά τό πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου Κυρίου, τῆς ὑπεραγίας Θε­οτόκου καί τῶν ἁγίων μας.

Γνωρίζουμε ὅτι στήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί λατρεία οἱ εἰκόνες θεωροῦνται μέσα ἀναγωγῆς στά εἰ­κονιζό­με­να πρόσωπα.

Δυστυχῶς, τά ἐκτιθέμενα ἔργα στήν Ἐθνική Πινακοθήκη μέ τήν προσωνυμία «Ἁγιογραφία 1», «Ἁγιογραφία 2» ὄχι μό­νο δέν ἐκπληροῦν αὐτό τόν σκοπό, ἀλ­λά εἶναι καί βλάσφημα. Ἐπιπλέον, ἡ βλα­­σ­φημία αὐτή, ἡ εἰκονομαχία τῶν ἡ­με­ρῶν μας, συνιστᾶ ὄχι ἁπλῶς ἐξύβριση τῶν θείων προσώπων καί αἰσχρή ἀλλοίωση τῆς ἱ­στορικῆς ἀλήθειας, ἀλλά προσβάλλει βάναυσα καί ἄμεσα τήν πίστη καί τή ζωή ἑκατομμυρίων ἑλλήνων ὀρ­θοδόξων χριστιανῶν. Μέ αὐτή τή δικαιωματιστική «τέ­χνη» θίγεται τόσο ἡ Ὀρ­θοδοξία ὅσο καί ἡ Ἑλλάδα. Προφα­νῶς δέν ὑπηρετεῖται ἡ τέχνη, ἀλλά τό... τέχνασμα μέ συγκεκριμένη στόχευση.

Στό ἔργο τοῦ εἰ­δωλολάτρη Λουκιανοῦ «Θεῶν ἐκκλησία» (9-11) πρίν 1.800 χρόνια κατακρίνεται ἡ ἐμφάνιση ἀλ­λο­­πρόσαλλων θεῶν μέ μορφή ζώων. Τί νά ποῦμε γιά τήν αὐθαιρεσία καί τό θράσος πού παρατηρεῖται σήμερα, σέ μιά χώρα ὅπου τό μεγαλύτερο ποσοστό τῶν πολι­τῶν δηλώνουν χριστιανοί ὀρθόδοξοι;

Ὁ Σταυρὸς τῶν ἀσθενειῶν καὶ ἡ θαυμαστὴ ὑπομονὴ τοῦ παραλύτου.

Εν Κυθήροις τη 11η Μαΐου 2025

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου

Θεολόγου- συγγραφέως

Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων

Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η τέταρτη Κυριακή από του Πάσχα, η Κυριακή του Παραλύτου και το μεν Αποστολικό ανάγνωσμα, που ακούσαμε προηγουμένως είναι μια περικοπή από το 9ο κεφάλαιο των Πράξεων, το δε Ευαγγελικό μια περικοπή από το 5ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, στο οποίο ο Ευαγγελιστής μας περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του Παραλύτου. Πρόκειται για ένα θαύμα, που έκανε ο Κύριος στην Ιερουσαλήμ, στην προβατική πύλη της Βηθεσδά, όπου υπήρχε κάποια μεγάλη δεξαμενή, γύρω από την οποία υπήρχαν πέντε θολωτά υπόστεγα. Σ’ αυτά βρίσκονταν ξαπλωμένοι ένα πλήθος αρρώστων, που περίμεναν εκεί καρτερικά την θεραπεία τους, η οποία γινόταν με ένα θαυμαστό τρόπο. Διότι όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής, κάποιος άγγελος κατέβαινε στην κολυμβήθρα και τάραζε τα νερά της. Όποιος προλάβαινε να κατέβη πρώτος στην κολυμβήθρα, θεραπευόταν από οποιαδήποτε ασθένεια και αν έπασχε.

Υπήρχε δε στον τόπο εκείνο ανάμεσα στο πλήθος ένας άνθρωπος, που ήταν 38 χρόνια παράλυτος. Περίμενε και αυτός καρτερικά, πότε θα ταραχθούν τα νερά της κολυμβήθρας από τον άγγελο, για να πέσει πρώτος στη λίμνη, ώστε να θεραπευθεί. Αλλά δεν υπήρχε δυστυχώς κάποιος να τον βοηθήσει, να μπή μέσα στη δεξαμενή και να κολυμβήσει, διότι κάποιος άλλος προλάβαινε πριν από αυτόν. Κανένας δυστυχώς από όσους είχαν θεραπευθεί, ή από τους συγγενείς των θεραπευθέντων, δεν βρέθηκε να τον ευσπλαχνισθεί και να τον βοηθήσει, ώστε να βρεί και αυτός την πολυπόθητη θεραπεία του.

Ἡ Οὐνία-Πρόσωπο καὶ Προσωπεῖο

Η Ουνία-Πρόσωπο και Προσωπείο

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Οδυνηρό «αγκάθι» στον διάλογο Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, που μάταια πασχίζουν να το υποτιμήσουν οι δικοί μας Οικουμενιστές, είναι η ΟΥΝΙΑ.

1. Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της (μη λατινικής) Ανατολής, την πνευματικοπολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. Βέβαια πρέπει να γίνεται κάποια διάκριση σε διάφορες φάσεις, που παρουσιάζει ιστορικά η υπόθεση της «Ουνίας». Διότι του συγκεκριμένου ιστορικού σχήματος προηγείται η ιδέα και η μεθόδευση της υποταγής της Ανατολής-και μάλιστα των Ορθοδόξων-στον Πάπα, μια μόνιμη τάση της Λατινικής Εκκλησίας μετά την διαφοροποίηση και απόσχισή της από την Ορθόδοξη Ανατολή. Εκεί, που ο άμεσος εκλατινισμός αποδεικνύεται δυσεπίτευκτος, εφαρμόζει ο Παπισμός την μέθοδο της Ουνίας, η οποία αποδεικνύεται έτσι, πανούργα επινόηση, διότι η υποταγή επιτυγχάνεται με το πρόσχημα της συνέχειας και ελευθερίας.

Η επεκτατική αυτή κίνηση του Παπικού θρόνου ονομαζομένη ΟΥΝΙΑ ή ΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ στη γλώσσα μας, οφείλει το όνομά της στη λατινική λέξη UNIO (ένωση), αλλά μόλις το 1596 έλαβε στην Πολωνία επίσημα το όνομα UNIA (σλαβ. UNIJA). Το όνομα χρησιμοποιήθηκε τότε, για να χαρακτηρισθεί όχι μόνο η ενωτική κίνηση με τον Πάπα, αλλά και το συγκεκριμένο σώμα (κοινότητα) των Ορθοδόξων, οι οποίοι συνοδικά απεφάσισαν όχι την ολοτελή προσχώρησή τους στον Παπισμό, αλλά μόνο την αναγνώριση του Πάπα ως πνευματικής κορυφής των, διατηρώντας τα λατρευτικά και λοιπά έθιμά τους και δίνοντας, έτσι, εξωτερικά την εντύπωση της συνέχειας και παραμονής στο εθνικό πλαίσιό τους.

16 Μαΐου. Θεοδώρου ὁσίου τοῦ ἡγιασμένου (†368). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς δ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ι΄ 44 - ια΄ 10).

Πραξ. 10,44       Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον.

Πραξ. 10,44             Ενώ δε ο Πετρος συνέχιζε να λέγη τα λόγια αυτά, αίφνης έπεσε το Πνεύμα το Αγιον εις όλους αυτούς, που ήκουαν την διδασκαλίαν.

Πραξ. 10,45       καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκκέχυται·

Πραξ. 10,45             Οι εκ περιτομής Χριστιανοί, που είχαν έλθει μαζή με τον Πετρον, όταν είδαν το γεγονός αυτό, κατελήφθησαν από θαυμασμόν, διότι και στους εθνικούς ξεχύθηκε πλουσία η δωρεά του Αγίου Πνεύματος.

Ὅταν σκανδαλιζόμαστε ἀπό κάτι, εἶναι κατά Θεόν λύπη ἤ ὑπερηφάνεια; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὅταν σκανδαλιζόμαστε ἀπό κάτι, εἶναι κατά Θεόν λύπη ἤ ὑπερηφάνεια;  , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Τό κλειδί γιά τή σωτηρία μας εἶναι στά χέρια τοῦ ἀδελφοῦ μας»

❈ Ὁ Μέγας Ἀντώνιος λέει, ὅτι «τό κλειδί γιά τή σωτηρία μας εἶναι στά χέρια τοῦ ἀδελφοῦ μας». Ὁ Θεός ἔτσι ἔχει κάνει τά πράγματα, ὥστε ὁ ἕνας νά ἔχει τήν ἀνάγκη τοῦ ἄλλου. Κανένας νά μή μπορεῖ νά ὑπάρξει μόνος του, μέσα στήν κοινωνία. Τό ἴδιο ἰσχύει καί στά πνευματικά.

Δέν μπορεῖς νά πάρεις νά διαβάσεις τήν «Φιλοκαλία», νά τά ἐφαρμόσεις καί νά γίνεις Ἅγιος.

Ἀπὸ τὴν ἀνάξια συμμετοχὴ στὴ Θεία Κοινωνία δαιμονίζονται πολλοὶ ἄνθρωποι

”Ο γέροντας μου Αρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, απαγόρευε και αντίδωρο ακόμα να δίνουμε στους αρραβωνιασμένους που είχαν σχέσεις.

Τώρα, αξιώνουν και τη Θεία Κοινωνία…