Ὁ θάνατος εἶναι ἔξω ἀπό τήν φύση τοῦ ἀνθρώπου

Ἄν κάθε μέρα σκεφτόμαστε ὅτι πεθαίνουμε, «σήμερα εἶναι ἡ τελευταία μας μέρα», δέν θά ἁμαρτάναμε, γιατί θά λέγαμε:

- Πρέπει νά προσέξω πολύ τουλάχιστον αὐτή τήν τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς μου νά μήν ἁμαρτήσω, γιά νά ἔχω κάποια παρρησία στόν Θεό πού θά μέ βρεῖ σέ μιά κατάσταση ἀγῶνος. Ὅταν λοιπόν κανείς σκέφτεται τόν θάνατο καί ζεῖ, ἔτσι ἄς τό ποῦμε, τήν καλή ἀγωνία γιά τό τί λόγο θά δώσει στόν Θεό, τί ἀπολογία θά δώσει, αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν ἁμαρτάνει καί ἀφετέρου δέν ὑποδουλώνεται στίς διάφορες ἡδονές τίς γήινες, τίς σαρκικές, τίς ἐπίγειες, θέλει νά τά ἔχει καλά μέ ὅλους, νά ἔχει συμφιλιωθεῖ, ζητάει συγγνώμη ἀπό ὅλους καί συνεχῶς σηκώνει τήν ψυχή του μέ νήψη, μέ ἐγρήγορση, πρός τόν Θεό καί καλλιεργεῖ τήν ἐλπίδα στόν Θεό.

Γιατί μᾶς κυνηγάει ο πειρασμός;

❈ Ὅταν μᾶς δοῦνε οἱ Δαίμονες νά εἴμαστε μέσα στή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν μᾶς βρεῖ ὁ Διάβολος νά χαιρόμαστε αὐτά τά μελλοντικά ἀγαθά, τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόν Παράδεισο, ὅταν μᾶς βρεῖ νά σκεφτόμαστε τό πῶς ἔζησε ὁ Χριστός, τό τί ἔκανε γιά μᾶς, τί εἶπε, πῶς μᾶς κήρυξε, πῶς θαυματούργησε, πῶς ἔπαθε, σταυρώθηκε, ἐτάφη, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε, δοξάστηκε, πού εἶναι τώρα στά δεξιά τοῦ Πατρός, ὅταν τά σκεφτόμαστε ὅλα αὐτά, τότε δέν ἔχει καμιά δύναμη ὁ Δαίμονας ἐπάνω μας.

Ὅταν σκεφτόμαστε, ὅτι ὅλα εἶναι στήν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, στό χέρι τοῦ Θεοῦ, τότε πάλι δέν ἔχουν καμία ἐξουσία πάνω μας καί ἔτσι βλέποντας τήν ψυχή ἀσφαλισμένη μέ τέτοιους λογισμούς, γυρίζουν καί φεύγουν καταντροπιασμένοι.

Ἐκτρώσεις: Ἡ νομιμοποιημένη Παγκόσμια Γενοκτονία. (Σχόλιο στὸ νέο νόμο ποὺ ἐπιτρέπει τὴν ἔκτρωση καὶ μετὰ τὴν 24η ἑβδομάδα κύησης)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 21η Ιουλίου 2025

ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ: Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

(Σχόλιο στο νέο νόμο που επιτρέπει την έκτρωση και μετά την 24η εβδομάδα κύησης)

Με τον όρο γενοκτονία ορίζεται η «προμελετημένη και συστηματική εξόντωση, εν όλω ή εν μέρει, ενός εθνικού, εθνοτικού, φυλετικού ή θρησκευτικού πληθυσμού, με σκοπό την καταστροφή του ως ξεχωριστής οντότητας. Ο όρος καθιερώθηκε νομικά και διεθνώς με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας (1948)»[1]. Με άλλα λόγια δια της γενοκτονίας εξοντώνονται αθώοι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά, καθότι, σύμφωνα με τον ορισμό του Ο.Η.Ε. προκαλούνται πράξεις «που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων»[2]. Έτσι «Η γενοκτονία θεωρείται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και διώκεται από διεθνή δικαστήρια, όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο»[3].

Με αυτό το σκεπτικό είναι σε πλήρη κορύφωση, σε παγκόσμιο επίπεδο και κύρια στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο, μια ιδιότυπη και φρικώδης γενοκτονία, η οποία, όχι μόνον δεν τιμωρείται από εθνικά και διεθνή δικαστήρια, αλλά τυγχάνει σκανδαλώδους προστασίας και χρηματοδότησης και έχει συνδεθεί με την «υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων»! Περί τίνος πρόκειται; Για το φοβερό πρόβλημα των εκτρώσεων, δια των οποίων καταστρέφονται, κατακρεουργούνται με τον πλέον φρικτό τρόπο στις γυναικείες μήτρες, εκατομμύρια αθώα παιδιά! «Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια έκτρωση κάθε έντεκα δευτερόλεπτα, οδηγώντας στον θάνατο 2.725.820 έμβρυα ετησίως»[4]!

Τὸ «Πηδάλιον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου

π. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟΝ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Η Εκκλησία ήτο δια τον Άγιον Νικόδημον η ατμόσφαιρα εντός της οποίας ανέπνεεν εν πνευματική ελευθερία. Μόνον εντός του θριγκού της Ορθοδοξίας η ύπαρξίς του ελάμβανε νόημα, έζη βαθέως, εμόρφωνεν αποστολήν, υπετάσσετο εις τον Θεόν, διηκόνει τους αδελφούς του.

Ο βίος του ευωδιάζει το θυμί­αμα του σεβασμού του προς την Εκκλησίαν. Ενδιεφέρετο σφοδρώς όχι μόνον να μη προσκρούση εις την Εκκλησίαν, αλλά και να καταστήση το κύρος αυτής σεβαστόν εις πάντα πιστόν. Όλοι οι αγώνες του, οίτινες ωδήγησαν αυτόν πολλάκις εις αντίθεσιν με τους ανθρώπους, αφετηρίαν είχον την προάσπισιν των νόμων και των θεσφάτων της Εκκλησίας. Εις την θείαν του ζωήν, δύο οδούς εγνώρισε. Την οδόν της πνευματικότητας της Ορθοδο­ξίας, η οποία αποτελεί συμπύκνωσιν, εις συνεχιζομένην παράδοσιν, του βίου των Πατέρων, τους οποίους ζηλωτώς εμιμείτο, και την οδόν της τηρήσεως των δογμάτων αυτής, άτινα διετυπώθησαν εις Κανόνας, υπέρ της κωδικοποιήσεως των οποίων τόσον εμόχθησεν.

Είναι εκ των παραδοξωτάτων, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μέχρι του 1800 εστερείτο κώδικος των I. Κανόνων, δε’ ων κατευθύνεται η μυστική αυτή ολκάς. Κωδικοποιημένους, παρεφρασμένους επί το απλούστερον, δια την κατανόησιν υπό του πιστού λαού, και συμφωνούντας, μετά πλήθους υποσημειώσεων, έδωκεν ο Άγιος Πατήρ δια του «Πηδαλίου» του.

Δεν έδωκε μόνον τον προσφυέστερον τίτλον εις την Ολκάδα — Εκκλησίαν. Έγεινεν ο ίδιος και πηδαλιούχος. Παρέλαβεν άθροισμα άμορφον Κανόνων, πολλάκις αντιφασκόντων και διαφερόντων γραμματικώς και κατ’ έννοιαν, και ζυγοστατήσας με θεϊκήν σοφίαν, καθιέρωσεν ιδικόν του εξηγητικόν σύστημα, τας «συμφωνίας», δια των οποίων κατατοπίζεται ο σοφός και ο αμαθής. Αι δε υποσημειώσεις του, γραφείσαι πνευματοκινήτως, προσέλαβον ισοδύναμον κύρος προς τους εν σχέσει Κανόνας, ως επέκτασίς των, και ουδείς προσέχει τόσον Ράλλην και Ποτλήν, αλλά τι λέγει ο ιερός Νικόδημος.

Τὸ Πατριαρχεῖο Γεωργίας γιὰ τὶς συστάσεις τῆς ΕΕ ὡς πρὸς τὸ νόμο περὶ Προστασίας «Οἰκογενειακῶν Ἀξιῶν καὶ Ἀνηλίκων»

Με ανακοίνωσή του το Πατριαρχείο Γεωργίας εκφράζει τις αντιρρήσεις του σχετικά με συστάσεις που εξέδωσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση σχετικά με την κατάργηση της ισχύουσας νομοθεσίας στη Χώρα αναφορικά με την προστασία της ιερότητας της οικογένειας και τον περιορισμό της ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντας σε ανηλίκους.

Υπενθυμίζεται ότι ο νόμος “περί Προστασίας ‘Οικογενειακών αξιών και Ανηλίκων'”, είχε υπογραφεί από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Γεωργίας στις 3 Οκτωβρίου 2024, και τον οποίο το Πατριαρχείο της Γεωργίας είχε χαρακτηρίσει ως ένα “θετικό βήμα προόδου“.

Μετά από συστάσεις τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Πατριαρχείο Γεωργίας τοποθετήθηκε εκ νέου για το θέμα με ανακοίνωσή του.

“Το περιεχόμενο των συστάσεων που εξέδωσε πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη Γεωργία έχει προκαλέσει σοβαρή ανησυχία στην κοινωνία της Γεωργίας και στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αναφερόμαστε στο μέρος που περιλαμβάνει την απαίτηση κατάργησης της νομοθεσίας για την προστασία της ιερότητας της οικογένειας και τον περιορισμό της λεγόμενης προπαγάνδας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων προς τους ανηλίκους“. δηλώνεται στην αρχή της ανακοίνωσης.

30 Ἰουλίου. Σιλουανοῦ τοῦ καὶ Σίλα καλουμένου, Κρήσκεντος, ᾿Επαινετοῦ καὶ Ἀνδρονίκου ἀποστόλων (α΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἀποστόλου, Σαββάτου ε΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιε΄ 35-41).

Πραξ. 15,35       Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου.

Πραξ. 15,35              Ο δε Παύλος και ο Βαρνάβας παρέμειναν εις την Αντιόχειαν διδάσκοντες και κηρύττοντες το Ευαγγέλιον του Κυρίου μαζή και με πολλούς άλλους κήρυκας.

Τὸ «Παρατηρητήριον» τῆς ἀνομίας!

Τὸ ΦΕΚ ἵδρυσης τοῦ Διεθνοῦς Παρατηρητηρίου Θρησκευτικοῦ Φονταμενταλισμοῦ (ΦΕΚ Β/ 2108/7-4-2024), πού, ὅπως ἤδη καταγγέλθηκε δημοσίως, παρουσιάζει διοικητικὲς παρατυπίες, προβλέπει καὶ τὴν ἐνδεχόμενη παροχὴ ἐργασίας πρὸς τὸ Παρατηρητήριο ἀπὸ θέση ἔμμισθου ἢ ἐθελοντικοῦ προσωπικοῦ (ἄρθρο 7, παρ. 1, ια καὶ ιβ, ἄρθρο 14, παρ. β, ἄρθρο 16, παρ. 2α καὶ β).

Ἀνοίγοντας ὅμως τὸ link τοῦ σχετικοῦ ἱστοχώρου διαπιστώνουμε τὴν παντελῆ ἀπουσία ἀναφορᾶς στὴν ὕπαρξη ἔμμισθου ἢ ἐθελοντικοῦ προσωπικοῦ, ἐνῶ τὸ μοναδικὸ προσωπικὸ ποὺ ἀναφέρεται, χωρὶς νὰ προβλέπεται σὲ κανένα σημεῖο τοῦ ΦΕΚ, εἶναι ἡ παρουσία ἐπιστημονικῶν συνεργατῶν καὶ μάλιστα δεκαέξι στὸν ἀριθμό!

Παραθέτουμε τὰ ὀνόματά τους, ὅπως δημοσιεύονται. Ἔτσι ἀπὸ τὸ Τμῆμα Θεολογίας ΑΠΘ εἶναι ὀκτὼ ἄτομα: Στυλιανὸς Τσομπανίδης, Χρῆστος Τσιρώνης, Ἀθανάσιος Ἀθανασιάδης, Γρηγόριος Λιάντας, Χαρίδημος Κουτρής, Νικόλαος Ρουμπέκας, Διονυσία Χατζῆ, Κλεάνθης Νιζάμης. Ἀπὸ ἄλλες σχολὲς καὶ ἱδρύματα καταγράφονται ἄλλοι ὀκτώ: Κωνσταντῖνος Λερούνης, Σταυρούλα Κοσκινᾶ, Παναγιώτης Θωμᾶ, Βασίλειος Μπέμπης, Svetoslav Riboloff, Νικόλας Πρεβελάκης, Dalibor Dukic, Βασίλειος Μακρίδης.

Ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει θεός!

❈ Πόσο φτωχά σκέφτονται οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ὅταν βάζουν ὡς σκοπό τῆς ζωῆς τους πολύ χαμηλά πράγματα, τό νά κάνουν περιουσία, τό νά κάνουν οἰκογένεια, τό νά πάρουν ἕνα πτυχίο κ.λπ... Ἐνῶ ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνει θεός! Αὐτό τόν σκοπό ἔχει βάλει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 24 – 9 – 2017)