ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 7, 11-16]Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίουμε θέμα:« ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ»[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-10-1990](Β 240)Πολύ μας συγκινεί, αγαπητοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο Κύριος κατευθύνεται σε μία μικρή πόλη που την έλεγαν Ναΐν, δηλαδή «ωραία». Αλλά, κατά συγκυρία, ενώ όχλος πολύς μαθητών Τον ακολουθεί, στην πύλη της μικρής αυτής πόλεως, συναντούν μια νεκρώσιμη εκφορά. Ένας άλλος όχλος που συνόδευε την εκφορά, εξήρχετο από την πόλιν. Ήταν η κηδεία ενός νέου, που ήταν παιδί μονάκριβο μιας χήρας γυναίκας. Ο Κύριος την λυπήθηκε, όπως θρηνούσε και της είπε: «Μὴ κλαῖε» · δηλαδή, μην κλαις. Και πλησίασε το φέρετρο. Εκείνοι που μετέφεραν το φέρετρο σταμάτησαν. Και τότε ο Κύριος με εξουσιαστική επιταγή, λέγει στο νεκρό παλικάρι: «Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι (:Νεανίσκε, σε σένα το λέγω· σήκω)». Και ο νεκρός νέος ζωντάνεψε και ανεκάθισε και άρχισε να ομιλεί. Ήταν εκπληκτικό! Και τότε ο Κύριος παρέδωσε το παιδί εις την μητέρα του. Ήταν η καλύτερη και η πλέον αντιπροσωπευτική παρηγορία που μπορούσε να πάρει αυτή η χήρα γυναίκα.Το πένθος της, όπως ήταν φυσικό, μετεστράφη σε χαρά. Αλλά ας μείνομε σ’ αυτό το πένθος. Τι είναι το πένθος; Η λέξις «πένθος» ξεπηδά από την λέξη «πάθος» και «πάσχω»· που σημαίνει θλίβομαι, σημαίνει πιέζομαι. Και το πένθος είναι μία μεταπτωτική κατάσταση του ανθρώπου. Ο Θεός δεν έκανε τον άνθρωπον να πενθεί. Είναι αποτέλεσμα της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Μάλιστα ο Αδάμ, καθήμενος απέναντι του Παραδείσου, πενθούσε την απώλεια την δική του. Και όπως ο ιερός υμνογράφος βάζει στο στόμα του Αδάμ εκείνον τον θρηνητικόν μονόλογον, που είναι ο Οίκος της Κυριακής της Τυρινής: «Ἐκάθισεν ὁ Ἀδάμ τότε καὶ ἔκλαυσεν ἀπέναντι τῆς τρυφῆς τοῦ Παραδείσου, χερσὶν τύπτων τὰς ὄψεις (:χτυπούσε με τα χέρια του το πρόσωπό του) καὶ ἔλεγεν· ἐλεῆμον, ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα· συνάλγησον, Παράδεισε, τῷ κτήτορι πτωχεύσαντι (:έλα να πονέσεις μαζί μου, Παράδεισε, σε εκείνον που σε είχε κτήμα του κι έχει φτωχύνει)» κ.λπ.Βλέπετε, λοιπόν, ότι πενθεί ο Αδάμ. Και συνέπεια εκείνης της πτώσεως του Αδάμ ήταν ο θάνατος του υιού της χήρας, δηλαδή όλων των ανθρώπων· που τώρα έρχεται ο Κύριος ανοίγοντας πάλι τον Παράδεισον. Απώλεια, λοιπόν, του Παραδείσου και θάνατος. Δυο κακά. Έκτοτε αυτά τα δυο κακά, αυτά τα δυο δεινά θα θλίβουν τους ανθρώπους.
Σύλλογος Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ»8 Ὀκτωβρίου 2025Ἁγιοκατάταξι τοῦ πρωτοπόρου Ἱεραποστόλουτοῦ 20οῦ αἰῶνος Ὁσίου Πατρός Χρυσοστόμου ΠαπασαραντόπουλουΧτύπησαν χαρμόσυνα οἱ καμπάνες τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς «Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ» Μιαούλη 68-70, στήν Πάτρα, ὅταν ἀνηγγέλθη ἡ Ἁγιοκατάταξι τοῦ πρωτοπόρου Ἱεραποστόλου τοῦ 20οῦ αἰῶνος Ὁσίου Πατρός Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου, μέ καταγωγή ἀπό τό Βασιλίτσι Μεσσηνίας.Μᾶς πλημμύρισε ἀνείπωτη χαρά αὐτή ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κατόπιν εἰσηγήσεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου Β΄, πού εἶναι ἡ ἀρχή γιά τήν ἀναγνώρισι τῶν πρώτων Ἁγίων τῶν ἡμερῶν μας, πού θυσιάστηκαν στήν Ἀφρική διαδίδοντας τήν Ὀρθοδοξία ὑπακούοντας στην κλήσι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά Ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».Ὁ μακαριστός πατήρ Χαρίτων Πνευματικάκις Ἱεροκήρυκας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν εἶχε δεσμούς πνευματικῆς φιλίας μέ τόν Ἅγιο Χρυσόστομο. Συνυπηρέτησαν σέ δύσκολα χρόνια στήν Ἱερά Μητρόπολι Ἐδέσσης. Ὁ π.Χρυσόστομος ὡς Πρωτοσύγκελλος καί ὁ π.Χαρίτων ὡς Ἱεροκήρυκας. Ἀντιμετώπισαν κινδύνους μέχρι θανάτου μέ τόλμη καί παρρησία, ὥστε νά ἐμπνέουν νέους καί ἐνήλικες νά μή δειλιάζουν μαχόμενοι ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.
«Ο ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ»(Ένας Μάρτυρας της Ορθοδοξίας, ένας προφήτης του Γένους)Νίκος Σακαλάκης, ΜαθηματικόςΑναμφίβολα, είναι τεράστιο το ιστορικό και πνευματικό στίγμα του Παπουλάκου, διότι ως λειτουργική σύνθεση Πατριωτικού-Εθνικού και Ορθοδόξου φρονήματος, ξεπέρασε την Ιστορική σχετικότητα και αποτελεί φράγμα στη σημερινή «σύγχρονη αναθεώρηση» των Ορθόδοξων αξιών. Ήταν ένας αληθινός και σεμνός μοναχός, που ομιλούσε (πάντα) με πάθος και ιερότητα για την ορθόδοξη πίστη και για την Ελλάδα.Χρειάζεται, σήμερα, να προσδιορίσουμε όλες τις συνάψεις που επικοινωνούν με τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας και του Έθνους, διότι οι σημερινοί πολιτικοί (γενικά) είναι αρνητές των πατροπαράδοτων δομών, προσπαθώντας να περάσουν στους ανθρώπους (ιδίως στους νέους) την αντίληψη ότι Ορθοδοξία και Έθνος είναι συστήματα και διαδικασίες «επιβεβλημένης άγνοιας».Ανιχνεύοντας το παρελθόν με Ορθόδοξα, Εθνικά, επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια, συναντούμε και την αγιασμένη μορφή του «ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΥ» (Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος). Η δράση του και η διδασκαλία του αποτελούν τις συντεταγμένες της πνευματικής αγωνίας του (προσδοκιών του) για τους Έλληνες κάθε εποχής, που κινδυνεύουν να γίνουν (σήμερα) «Homo Electronicus».
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 7,11-17]Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ«Ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν»[Λουκ.7,11]Πρόσεχε όμως πώς σε παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Και στην περίπτωση όμως της θεραπείας του άρρωστου δούλου του εκατόνταρχου στην οποία αναφέρθηκε αμέσως προηγουμένως βέβαια αφού Τον κάλεσαν να βοηθήσει απάντησε, εδώ όμως, στην πόλη Ναΐν, αν και δεν καλείται για βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δεν Τον καλούσε σε ανάσταση νεκρού, αλλά πηγαίνει σε αυτήν από μόνος Του. Και νομίζω με πάρα πολλή σοφία, για να συνδυάσει με το προηγούμενο θαύμα της θεραπείας του ασθενούς δούλου του πιστού εκατόνταρχου και αυτό· δεν ήταν βέβαια καθόλου παράδοξο να φανταστεί κανείς, ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιδράσει πολεμώντας τη δόξα του Σωτήρα και λέγοντας: «Τι το αξιοθαύμαστο έγινε στο δούλο του εκατόνταρχου; Άρρωστος ήταν, δεν επρόκειτο οπωσδήποτε να πεθάνει». Και αυτό το έχει γράψει ο ευαγγελιστής, διηγούμενος αυτά που ήταν για χαρά μάλλον, παρά τα αληθινά· για να φράξει λοιπόν την ακόλαστη γλώσσα τέτοιων ανθρώπων, λέγει ότι ο Χριστός συνάντησε ήδη πεθαμένο τον νεανίσκο, τον μονογενή υιό της χήρας αυτής γυναίκας. Το πάθος ήταν αξιολύπητο και μπορούσε να προκαλέσει θρήνο και αφορμές για δάκρυα. Και ακολουθούσε το πάθος μεθυσμένη και παραλυμένη πια από τον ανείπωτο πόνο η γυναίκα και μαζί με αυτήν πολλοί άλλοι.«Καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ(:Και αφού πλησίασε, άγγιξε το φέρετρο)»[Λουκ.7,14]Γιατί όμως δεν έκανε το θαύμα μόνο με τον λόγο, αλλά άγγιξε και τη σορό; Για να μάθεις ότι το άγιο Σώμα του Χριστού είναι ενεργό για τη σωτηρία του ανθρώπου. Γιατί είναι σώμα ζωής, και σάρκα του Λόγου που μπορεί να κάνει τα πάντα και που φόρεσε τη δύναμή Του. Όπως δηλαδή το σίδερο όταν έρθει σε επαφή με τη φωτιά κάνει αυτά που κάνει και η φωτιά, και εκπληρώνει τη δική του ανάγκη, έτσι, επειδή η σάρκα έγινε σάρκα Εκείνου που ζωογονεί τα πάντα, γι' αυτό έγινε και ζωοποιός, αποκτώντας τη δύναμη να καταργεί τον θάνατο και τη φθορά· γιατί πιστεύουμε ότι το σώμα του Χριστού είναι ζωοποιό, επειδή είναι και ναός και κατοικία του ζωντανού Λόγου, έχοντας όλες τις ενέργειές του. Δεν αρκέστηκε λοιπόν μόνο στο να προστάξει, αν και ήταν συνηθισμένος να κάνει όλα όσα θέλει, αλλά έθεσε στη σορό και τα χέρια Του, δείχνοντας ότι και το σώμα Του έχει τη ζωοποιό ενέργεια.
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΛΟΥΚΑΚατά Λουκάν, κεφάλαιο Ζ΄, εδάφια 11-1711Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν· καὶ συνεπορεύοντο αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἱκανοὶ καὶ ὄχλος πολύς.12 Ὡς δὲ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. 13 Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· μὴ κλαῖε· 14 καὶ προσελθὼν ἥψατο τῆς σοροῦ, οἱ δὲ βαστάζοντες ἔστησαν, καὶ εἶπε· νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι.15 Καὶ ἀνεκάθισεν ὁ νεκρὸς καὶ ἤρξατο λαλεῖν, καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ. 16 Ἒλαβε δὲ φόβος πάντας καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ. 17 Καὶ ἐξῆλθεν ὁ λόγος οὗτος ἐν ὅλῃ τῇ Ἰουδαίᾳ περὶ αὐτοῦ καὶ ἐν πάσῃ τῇ περιχώρῳ.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα11 Αργότερα, κάποια μέρα, ο Ιησούς πήγαινε σε κάποια πόλη που λεγόταν Ναΐν. Μαζί Του βάδιζαν και οι μαθητές Του, οι οποίοι ήταν αρκετοί, καθώς και πλήθος λαού πολύ. 12 Μόλις όμως πλησίασε στην πύλη της πόλεως, ιδού, έβγαζαν έξω έναν νεκρό, τον μονάκριβο γιο μιας μητέρας που ήταν χήρα και δεν είχε κανέναν άλλο προστάτη στον κόσμο. Και μαζί με αυτήν ήταν και πολύς λαός απ’ την πόλη που συνόδευε και παρακολουθούσε με μεγάλη συμπόνια την κηδεία. 13 Όταν είδε την χήρα ο Ιησούς, την σπλαχνίσθηκε, και γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι σε λίγο θα ανέσταινε τον γιο της της είπε: «Μην κλαις».
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Γ΄ΛΟΥΚΑΒ΄προς Κορινθίους, κεφάλαιο ΙΑ΄,εδάφια 31-33 και κεφάλαιο ΙΒ΄, εδάφια 1-9ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄ 31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ΄ 1Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἣδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη ΤρεμπέλαΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄31 Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα.
❈ Ἡ Κυριακή ἐπειδή εἶναι ἡμέρα ἀναστάσεως κανονικά δέν κάνουμε γονυκλισία. Εἶναι κανόνας, ὑπάρχει κανόνας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά κάποιοι ἀπό πολλή εὐλάβεια τό κάνουνε ἐκείνη τήν ὥρα πού λέγεται τό "τά σά ἐκ τῶν σῶν".
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς ιθ´ ἐπιστολῶν (Β´ Κορ. ια´ 31 - ιβ´ 9).
Β Κορ. 11,31 ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι.
Β Κορ. 11,31 Ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που είναι ευλογημένος και δοξασμένος στους αιώνας, γνωρίζει ότι δεν ψεύδομαι, αλλ' ότι αυτά που θα σας πω είναι απολύτως αληθινά.
