. Ἡ ἀναισθησία τῆς ψυχῆς-ἡ ἀμετανοησία καί ἡ πώρωση, Ἁγ. Θεοδώρου Ἐδέσσης-100 ψυχωφελῆ κεφάλαια (Κέφ.22), Φιλοκαλία Β' τόμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Ἡ ἀναισθησία τῆς ψυχῆς-ἡ ἀμετανοησία καί ἡ πώρωση, Ἁγ. Θεοδώρου Ἐδέσσης-100 ψυχωφελῆ κεφάλαια (Κέφ.22), Φιλοκαλία Β' τόμος, 18-8-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

Προϋπόθεση ἡ καλή προαίρεση γιά τήν ἐπιλογή σωστοῦ Πνευματικοῦ ὁδηγοῦ , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Let the news of the world be for you as if they did not exist”, st. Nikodemos "Unseen Warfare", , ier. Savvas

Let the news of the world be for you as if they did not exist”,  st. Nikodemos "Unseen Warfare", 17-8-2025,  ier. Savvas Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

"Ἁμαρτωλόν ὁ Θεός οὐκ ἀκούει" , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Σατανισμός, Λ. Ἀδελφότητα, Λ. Μπίλντερμπεργκ, π. Σάββα Ἀχιλλέως

 

Ὀρθόδοξη ἀπάντηση στὴν προτεσταντικὴ πλάνη ὅτι ἡ ἀσθένεια προέρχεται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὸν διάβολο

Πρωτ. Στέφανου Στεφόπουλου

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΟΤΙ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

Σε ρεύματα πεντηκοστιανών και λοιπών φονταμενταλιστών προτεσταντών έχει διαδοθεί έντονα η ιδέα ότι κάθε ασθένεια προέρχεται από τον διάβολο. Θεωρείται δηλαδή ξένη προς τη θεϊκή βούληση και πάντα ως αποτέλεσμα αμαρτίας ή έλλειψης πίστης, και κατά συνέπεια, το ζητούμενο είναι η άμεση και αναγκαστική θεραπεία. Αυτή η θεολογία όμως, συγκρούεται άμεσα με την Βιβλική εμπειρία, όπως αυτή αποκαλύπτεται στα ιερά κείμενα της Αγίας Γραφής.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει πως οι θλίψεις και οι ασθένειες δεν αποτελούν πάντοτε συνέπεια της αμαρτίας, ούτε είναι πάντοτε αποτέλεσμα πνευματικής αποστασίας ή δαιμονικής επιρροής. Ο Θεός επιτρέπει τις ασθένειες ακόμη και στους δικαίους, όχι για τιμωρία, αλλά για παιδαγωγία, δοκιμασία και τελείωση.

LIFE COACHING:Τό σκοτεινό παρασκήνιο τῆς βιομηχανίας τῆς καθοδήγησης ζωῆς

LIFE COACHING

ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ ΖΩΗΣ

 

σημ. entaksis: Στην εποχή μας, όπου οι άνθρωποι βιώνουν έντονη υπαρξιακή ανασφάλεια και πνευματικό κενό, πολλοί αναζητούν καθοδήγηση έξω από την Εκκλησία. Το φαινόμενο του life coaching έχει αναδειχθεί ως μια δημοφιλής –αλλά ενίοτε επικίνδυνα παραπλανητική– απάντηση σ’ αυτή την ανάγκη. Υποσχόμενο προσωπική ανάπτυξη, αυτογνωσία και επιτυχία, κερδίζει συνεχώς έδαφος, παρότι οι περισσότεροι από τους αυτοαποκαλούμενους coaches δεν διαθέτουν καμία ουσιαστική κατάρτιση ή πιστοποίηση. Πίσω από τις εντυπωσιακές λέξεις και τα χαμογελαστά πρόσωπα στα κοινωνικά δίκτυα, κρύβεται συχνά μια εμπορευματοποιημένη ψευδοπνευματικότητα. Αντί να καταφεύγουν στο Μυστήριο της Εξομολόγησης –όπου ο πνευματικός καθοδηγεί με διάκριση, ταπείνωση και Χάρη Θεού– πολλοί στρέφονται σε αγνώστους με αμφίβολη ηθική και πνευματική επάρκεια. Δυστυχώς το coaching λειτουργεί ως μια παραποιημένη, εκκοσμικευμένη εκδοχή της πνευματικής καθοδήγησης, προσφέροντας προσωρινή ανακούφιση αλλά χωρίς καμία αληθινή θεραπεία.

Οι καθοδηγητές ζωής (life coaches) υπόσχονται προσωπική και επαγγελματική επιτυχία – όμως κάποιοι πελάτες νιώθουν πως εξαπατήθηκαν από υπηρεσίες χαμηλής ποιότητας.

Πολλοί άνθρωποι απευθύνονται σε καθοδηγητές ζωής σε στιγμές κρίσης. Κάποιοι βρίσκουν αυτό που αναζητούν μέσα από τα προγράμματα που προσφέρονται, ενώ άλλοι νιώθουν απογοήτευση ή και εξαπάτηση.

Ἀδικαιολόγητος ἀδυναμία κληρικῶν

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μερικοὶ νέοι Μητροπολίτες, ἀλλὰ καὶ ἀρκετοὶ κληρικοὶ μὲ πτυχίο θεολογίας, συνηθίζουν νὰ χρησιμοποιοῦν σὲ ἐπίσημους λόγους καὶ διάφορες ὁμιλίες ἐπιχειρήματα κοσμικῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ποίηση, τὴ λογοτεχνία, τὴ μουσική, τὸ τραγούδι, τὸ θέατρο καὶ γενικὰ μὲ τὶς τέχνες καὶ τὶς Ἐπιστῆμες, καὶ ἀντλοῦν ἰδέες καὶ διδάγματα ἀπὸ τὸ ἔργο τους, ἐνῶ γνωρίζουν ὅτι οἱ συγκεκριμένοι «σπουδαῖοι» ἄνθρωποι δὲν διακρίνονται γιὰ τὸ ἦθος τους, τὸν ἀξιομίμητο τρόπο ζωῆς, τὴ σχέση τους μὲ τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα καὶ τὴ ζῶσα πίστη τους στὸ Θεό, ἀλλὰ μὲ ἀναίδεια δηλώνουν πρὸς πᾶσα κατεύθυνση ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλοι.Σύμφωνα δὲ καὶ μὲ τὸ περιεχόμενο τοῦ ἔργου τους εἶναι ἄθεοι, ἀγνωστικιστὲς (πιστεύουν ὅτι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀδύνατη), ἀρνητὲς κάθε θρησκείας καὶ περιφρονητὲς τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων.

Εἶναι τουλάχιστον ἀφελές, γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ἀσεβές, νὰ θέλουν οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ νὰ στηρίζουν τὸ λόγο τους σὲ ἰδέες καὶ ἐπιχειρήματα γνωστῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων. Καὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιον, γιατί ἀφήνουν ἀναξιοποίητον τὸν πνευματικὸ θησαυρὸ τῆς Ἐκκλησίας. Μήπως τὸν ἀγνοοῦν;

Ἰ. Καλβῖνος: Μία ὑποτιμητική ἀναφορά στό Σύμβολο Πίστεως τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου

Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ι. ΚΑΛΒΙΝΟΣ: Μία ὑποτιμητική ἀναφορά στό Σύμβολο Πίστεως τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Ὁ Ἰωάννης Καλβῖνος ἦταν μία ἀπό τίς ἡγετικές προσωπικότητες τῆς Προτεσταντικῆς Μεταρρύθμισης στήν Ἑλβετία καί ὁ κύριος ἐκπρόσωπος τῆς Μεταρρυθμισμένης (Reformed) θεολογίας. Σέ θεολογικά κείμενά του ἀναφέρεται θετικά καί ἐπιλεκτικά στίς ἀποφάσεις μόνο τῶν τεσσάρων πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Δέν θεωροῦσε ὅμως ὅτι δεσμευόταν ἀπολύτως ἀπό αὐτές, δέν ἀποδεχόταν κάποιο ἀναμφισβήτη το κῦρος τους καί δέν ἀντιμετώπιζε τίς δογματικές ἀποφάσεις τους ὡς ἀλάθητες. Ἀναγνώριζε τήν ἀξία τους, ἰδίως σέ θεμελιώδη ζητήματα ὅπως ἡ Τριαδολογία ἤ ἡ Χριστολογία, ἀλλά δέν τίς ἀποδεχόταν ἀπροϋπόθετα. Θεωροῦσε ὅτι, ἄν μία ἀπόφαση Συνόδου δέν συμφωνεῖ μέ τή Βίβλο, πρέπει νά ἀπορρίπτεται καί υἱοθετοῦσε μόνο ὅσα στοιχεῖα ἔκρινε ὅτι εἶναι σύμφωνα μέ τό περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῆς ὕψιστης καί μοναδικῆς αὐθεντίας, κατ᾽ αὐτόν.

Ι. Ὁ Ἰ. Καλβῖνος καί Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος. Ἡ στάση τοῦ Ἰ. Καλβίνου ἀπέναντι στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο ἐκδηλώνεται στό πλαίσιο τῆς ἀντιπαράθεσής του μέ τούς Ἰταλούς Ἀντιτριαδικούς, οἱ ὁποῖοι στά χρόνια της Μεταρρύθμισης ἀναβίωναν ἀρχαῖες ἀντιτριαδικές δοξασίες.

Ἐγρήγορσις ἔναντι τῶν ἀθέων πολιτικῶν.

σ.σ. «Δυστυχῶς, δὲν ὑπάρχουν πιὰ πολιτικοὶ ποὺ νὰ ἔχουν χριστιανικὸ φρόνημα καὶ νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν πίστη στὸ Θεό.» ΔΥΣΤΥΧΩΣ το ίδιο ισχύει και για αρκετούς ταγούς της Εκκλησίας. «…νὰ μὴ δελεάζονται οἱ ὑπεύθυνοι ἀρχιερεῖς ἀπὸ πιθανὲς παροχὲς καὶ διευκολύνσεις, οἱ ὁποῖες στοχεύουν στὴ σιωπηλὴ ἀποδοχὴ ἀντεθνικῶν καὶ ἀντιχριστιανικῶν πράξεων, καὶ νὰ μὴ χάνουν τὴν ἐν Χριστῷ παρρησία τους.…» ΔΥΣΤΥΧΩΣ συμβαίνει το αντίθετο. Όχι μόνο δελεάζονται με παροχές αλλά συνεργάζονται κιόλας με τους άθεους πολιτικούς που διαφθείρουν τον λαό με αντίχριστους και αντεθνικούς νόμους. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και απαιτούνται λύσεις στην προχωρημένη σήψη. Όχι εξ αποστάσεως διαπιστώσεις και συμβουλίτσες για το τί θα έπρεπε να είναι ενώ δεν είναι.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Διαρκής θὰ εἶναι ἡ ἀντιπαράθεση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς πολιτικούς. Ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ συμφωνήσει στὶς ἐπιλογὲς καὶ τὶς πράξεις τους. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πάντα ὁδηγὸ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸν διδάσκει στοὺς πιστούς. Οἱ πνευματικοί της νόμοι εἶναι δεδομένοι καὶ δὲν ἐπιδέχονται ἀλλαγές. Μοναδικὴ ἔγνοια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἄνθρωποι νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές, νὰ ἐμπνέονται ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων καὶ μὲ τὴ γενική τους ἀγάπη νὰ εὐεργετοῦν τὸ κοινωνικὸ σύνολο. Τὸ ἔργο της πρωτίστως εἶναι πνευματικό, χωρὶς νὰ ἀδιαφορεῖ καὶ γιὰ τὶς βιοτικὲς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων.

19 Αὐγούστου. Ἀνδρέου μεγαλομάρτυρος (δ΄ αἰ.). Τιμοθέου, Εὐτυχιανοῦ, Στρατηγίου μαρτύρων (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ια΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Β´ Κορ. β΄ 14 - γ΄ 3).

Β Κορ. 2,14        Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι᾿ ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ·

Β Κορ. 2,14              Ας είναι δε ευλογημένον και δοξασμένον το όνομα του Θεού, ο οποίος μας δίδει χάριν και δύναμιν και μας κάμνει να νικώμεν και να θριαμβεύωμεν εν τω Χριστώ, και ο οποίος κάμνει φανεράν και αισθητήν δια μέσου ημών εις κάθε τόπον την ζωογόνον ευωδίαν της αληθινής γνώσεως.

Ἡ περίπτωση τοῦ Μητροπολίτου Τυχικοῦ καὶ τὸ Φανάρι

Υπό Λάμπρου Φωτοπούλου, Πρωτοπρεσβυτέρου στη Romfea.gr, Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω ε.σ. Μάστερ Κανονικου Δικαίου

Η «καθαίρεση» με συνοπτικές, αντικανονικές και χωρίς νομιμότητα διαδικασίες του Μητροπολίτου (που όσο δεν έχει τελεσιδικήσει η υποθεση του δικαιούται να φέρει τον τίτλο του Μητροπολίτου) Πάφου Τυχικού δεν αποτελεί ούτε μια ξεπερασμένη,προσωπική υπόθεση, ούτε μιά παρονυχίδα στο δράμα που βιώνει η Οικουμενική Ορθοδοξία της Εποχής μας.

Τυχόν λανθασμένες κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν μεγαλύτερα τραγικά αδιέξοδα και περαιτέρω περιθωριοποίηση της Σεπτής Κορυφής, του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Την στιγμή μάλιστα που όλοι ελπίζουμε στην αποκατάσταση της παλαιάς του αίγλης, σύμφωνα και με τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Γεώργιος, όπως όλοι γνωρίζουν, μπήκε μπροστά στην προσπάθεια πνευματικής εξόντωσης του συγκεκριμένου Μητροπολίτου προφανώς πιεζόμενος από πολιτικά και κοσμικά πρόσωπα, όπως έχει διαφανεί από την επίκληση ανυποστάτων αιτιάσεων κατά του καταδικασθέντος Μητροπολίτου, που τον πληροφόρησαν τα πρόσωπα αυτά.

Κάνει νά λέμε: "αὐτός εἶναι κακός, αὐτός εἶναι ἄδικος, αὐτός εἶναι κλέφτης, αὐτός εἶναι συκοφάντης";

*Ἐρώτηση*: Κάνει νά λέμε: "αὐτός εἶναι κακός, αὐτός εἶναι ἄδικος, αὐτός εἶναι κλέφτης, αὐτός εἶναι συκοφάντης";

*Ἀπάντηση*: Δέν κάνει γιατί εἶναι κατάκριση. Ἔστω καί ἄν εἶναι, δέν πρέπει νά τό λέμε.