Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου
Γιατί, είδες τί μου λες; Δεν αλλάζεις πορεία όπως είσαι, ακόμη κι΄ αν σου κόψουν το κεφάλι. Έτσι είναι καί τα 2 εκατομμύρια των Ελλήνων! Αλλά τα υπόλοιπα 8, πού τα πήρε ό λύκος και τα έπνιξε, που είναι;
Και δεν ξέρεις τί διαφθορά υπάρχει μέσα στην Ελλάδα. Μέχρι αφάνταστου βαθμού, καταστροφή ψυχική και σωματική...
Έχεις δει ποτέ τον Θεό; Να τού το ζητήσεις να Τον δεις. Ακούς;
Όταν ό άνθρωπος δεν αντέχει την πύρωση της σάρκας, πρέπει να παντρεύεται. Και όταν παντρευτεί με νόμιμο τρόπο, τότε μόνο θα είναι κοντά στον Θεό...
Για τους πονηρούς λογισμούς, όταν ήταν ήδη 80 χρονών, έλεγε...
"Κι εγώ, παιδί μου, τους έχω σ' αυτήν εδώ την ηλικία. Αλλά να τους αποδιώχνεις, να μην κάνεις συγκατάθεση. Καμιά φορά σ' ευχαριστούν στη σκέψη σου. Αλλά κι αυτό είναι ένα είδος συγκατάθεσης, μια μικρή αμαρτία. Ό λογισμός, όταν τον δεχτεί ό άνθρωπος, είναι μετά πολύ εύκολο,
σαν βρεθεί ή ευκαιρία, να γίνει καί πράξη. Ό πόλεμος δεν σταματά σ' αυτή τη ζωή, γι' αυτό δεν μπορεί ό χριστιανός να λέει ότι «θα κοιμάμαι σήμερα και θα ξυπνώ αύριο», γιατί χάθηκε. Ό διάβολος ούτε κοιμάται ούτε ξυπνά. Γι' αυτό χρειάζεται να ξεκουραζόμαστε, αλλά όχι να αποξεχνιόμαστε...
Προς τούς νέους ιερείς έλεγε...
Προσέξτε τη μοιχεία και την πορνεία. 'Εκεί θέλει να σας ρίξει ό δαίμονας. Αυτός δεν ησυχάζει νύχτα και ήμερα. Μόλις σας ρίξει, θα πει: «Καλά τον έχω τώρα. Δικός μου είναι».
Για να σηκωθείς μετά, θέλει μεγάλο πνευματικό αγώνα. Είναι αδύνατο να δικαιωθεί χωρίς αγώνα, ιδιαίτερα ό Ιερέας. Θέλει νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές. Ό αγώνας ό πνευματικός είναι διαρκής. Δεν σταματάει ούτε λεπτό. Οι λογισμοί για να φύγουν, θέλουν αγώνα. Προσέχετε νά μην πέσετε...
Δεν θα φεύγεις ποτέ απ' την Εκκλησία, αν δεν ακούσεις το "Δι' ευχών", γιατί μέχρι εκείνη την ώρα είναι όλοι οι Άγγελοι, όλοι οι Άγιοι, ό Θεός μέσα στην Εκκλησία. Με το "Δι' ευχών" ανεβαίνουν στον Ουρανό. Θα το ακούσεις, θα πάρεις αντίδωρο, και τότε θα φύγεις...
Πρέπει να έχουν Θεό τα παιδιά, αλλιώς πορεύονται στη ζωή τυφλά, σαν τα άλογα ζώα, και έχουν ανάλογες συνέπειες. Να δίνετε Θεό στα παιδιά. Και να προσέχετε, να μην εφησυχάζετε...
Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί. Αλλά αυτοί πού πήγαν εκεί πέρα ήταν παλικάρια, κράτησαν εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη. Γιατί έχεις μέσα σου ένα σωρό κατσίκια. Και ύστερα λες: «Είμαι Χριστιανός».
Από πού κι ως πού είσαι Χριστιανός;
Ό Χριστιανός ό καλός, προχωρεί προς την καλοσύνη, την Αγιοσύνη. Αγίασαν, και όσοι πήγαν, αλλά ήσαν άγιοι καί από εδώ. Πώς πήγαν εκεί πέρα; "Η, λέτε, ότι είναι κανένα πορτάκι ανοιχτό και μπαίνουν εκεί μέσα έτσι, χωρίς να περάσεις απ' την πύλη την ωραία, την κεντρική; Είναι λάθος να λες ότι «θα μπω στον Παράδεισο από το πορτάκι». Δεν μπαίνεις! θα δοκιμαστείς εσύ εδώ στη γη με δοκιμασίες, για να φτιάξεις τον εαυτό σου ωραίο...
Βλέπεις τί είμαι; Είμαι ένας γέρος στο κρεβάτι, πού ούτε δουλεύω ούτε μπορώ να προσφέρω τίποτα στο Μοναστήρι. Και όμως, ή Παναγία, ότι επιθυμώ μου το στέλνει. Και λεφτά μου δίνουν, και λάδια φέρνουν στο Μοναστήρι, και ότι θέλουμε. Για να δεις ότι ο Θεός είναι μεγάλος!
Ό Θεός δεν έχει άκρες. Ό Θεός με ένα χάδι διορθώνει τα πάντα.
Εάν σφάλλουμε, ό Άγγελος-φύλακας φεύγει, κάθεται πιο πέρα στενοχωρημένος. Άλλα μ' ένα «συγγνώμη», παιδί μου, όταν είναι από το βάθος της ψυχής μας, επιστρέφει.
Αυτοί πού φεύγουν την εβδομάδα των Παθών πάνε κατευθείαν επάνω.
Είναι ευλογημένος ό άνθρωπος πού πεθαίνει Σάββατο και κηδεύεται Κυριακή. Ό δρόμος για τον Παράδεισο είναι ανοιχτός...
Να προσέχετε, γιατί ό κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε... Ακούστε τί σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!
Βάζει ό διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τούς φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να πάνε νά εξομολογηθούν...
Όποιος διαφθείρει τα παιδιά του κόσμου, πρέπει να τον κρεμάνε στην πλατεία Συντάγματος. Σ' αυτή την περίπτωση πρέπει να ισχύει ό Μωσαϊκός νόμος !
Nα κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν των άλλων: «Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων».
Ό Θεός είναι δίπλα μας, θα του μιλήσεις σαν φίλο σου: «Έλα, βοήθησε με».
Όταν προσεύχεσαι, να ξέρεις ότι είσαι μπροστά στον Χριστό και την Παναγία. Να είσαι ταπεινός και να λες: «Έλα, Παναγία μου, να με βοηθήσεις να διορθωθώ».
Ή Παναγία θα σε βοηθήσει, γιατί είναι εδώ και σε ακούει.
Αν εσύ αγαπάς και δεν θέλεις να στενοχωρήσεις τη φυσική σου μάνα, φαντάσου ό Κύριος τη Μάνα Του. Τί είναι ή Παναγία; Ή Μάνα τού Δημιουργού τού κόσμου!
Θα αγαπάς λοιπόν τον Κύριο και την Παναγία. Απ' αυτούς να ζητάς, και θα σε βοηθούν. Ό Κύριος και ή Παναγία είναι εδώ κάτω, στη γη. Όχι στον θρόνο. Και βοηθούν τα παιδιά τους και όλο τον κόσμο. Ή Παναγία έχει το μισό στερέωμα του Ουρανού και την υπηρετούν και διατάζει τους Αγγέλους.
Και ένα φύλλο να σηκώσεις και να εργαστείς για την Παναγία, ό Κύριος σε αμοίβει. Είναι δίκαιος ό Κύριος!
Τον Κύριο να ζητάς, όχι τους ανθρώπους. Εδώ είμαστε πάροικοι, κι΄ αλλού είναι ή πατρίδα μας...
Ό Θεός ξέρει τι κάνει με τις αρρώστιες. Αν μας δει και έχουμε κανένα πάθος, μας στέλνει μια αρρώστια για το καλό μας. Για δες τον Απόστολο Παύλο, ούτε ψωμί δεν χόρτασε. Λέμε εμείς τώρα ότι υποφέρουμε. Οι Άγιοι τράβηξαν τόσα! Μα μην παραπονιέστε...
Nα δεις ένα αυτί πού κατεβάζει ό Θεός από τον Ουρανό και ακούει την προσευχή σου, όταν δεν νοιάζεσαι για υλικά, αλλά παρακαλάς για σωτηρία ψυχών!...
Είναι καλύτερα στην εποχή μας, να ξέρεις λίγους και να μιλάς σε λίγους...
Ή ζωή μας είναι ένα πέλαγος με μπουνάτσες και φουρτούνες. Πολλές οι θλίψεις και οι πειρασμοί. Μη θέλετε μόνο τη χαρά.
Οι Άγιοι πέρασαν από καμίνι. «Πάς πυρί ολισθήσεται». Ό καθένας θα ψηθεί στη φωτιά, για να μπει στον Παράδεισο. Όταν πάς στον φούρνο, ζητάς ψημένο ψωμί και όχι ζυμάρι. Το ίδιο και στον Παράδεισο ανεβαίνει ό «ψημένος» άνθρωπος...
Τα κομποσκοίνια νά είναι για προσευχή, όχι για φιγούρα, για να τα βλέπει ό κόσμος!
Είμαστε χώμα και πνεύμα. Επειδή είμαστε από χώμα, έχουμε ανάγκη να τρεφόμαστε με χώμα, τα πάντα βγαίνουν από τη γη. Όταν σπάσουμε το φράγμα του σώματος, τότε το πνεύμα δεν έχει ανάγκη από τροφή, ενώ μας τρέφει τη σάρκα ό Κύριος και δεν πεινάμε.
Εμείς οι γονείς φταίμε πού υποφέρουν τα παιδιά μας, γιατί δεν τα μαθαίνουμε να ζουν χριστιανικά κι επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει χριστιανικά...
Όταν βοηθάς τους γονείς σου (αυτό πρέπει να κάνει κάθε σωστός χριστιανός), και αυτοί δεν το καταλαβαίνουν και σου προκαλούν πόνο, εσύ να συνεχίσεις να τους ευεργετείς. Γιατί δεν ευεργετείς αυτούς, αλλά τον Κύριο.
Ή οικογένεια μας πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Να φιλοξενείς, όταν έχεις κάποιο άτομο στο σπίτι σου. Ν' αρχίσεις τη φιλοξενία και την ελεημοσύνη.
Πονώ τους παντρεμένους, διότι τις θλίψεις πού περνούν δεν τις περνούν οι μοναχοί. Το καμίνι των θλίψεων των εγγάμων είναι μεγαλύτερο από αυτό των μοναχών.
Σε Ιερέα είπε:
Εκεί κάτω στην Αθήνα πού είσαι, πάτερ, όλο τον κόσμο θα τον ευλογείς και όλο τον κόσμο θα τον σταυρώνεις, δεν θα τον διώχνεις. Μη θέλετε συνέχεια την ησυχία σας. Κάθε στιγμή να περιμένετε πώς κάτι θα συμβεί...
Προς ιερείς:
-- Όταν είστε δίκαιοι, όλοι θα σας σέβονται και θα σας ευλαβούνται, θα έρχονται όλοι να πάρουν τη συμβουλή σας. Να κάνετε πνευματική ζωή. Τα δύο τρίτα της ημέρας για τα πνευματικά, και το ένα τρίτο για το φαγητό και τις άλλες ανάγκες. Γιατί αλλιώς θλίβεται το Άγιο Πνεύμα.
Όταν πάς στην Εκκλησία, θ' ανάβεις κερί και για τον εαυτό σου, δεν θ' ανάβεις μόνο για τους άλλους.
Όσοι είναι μες στον Ουρανό προσεύχονται στον Κύριο, γιατί ή προσευχή είναι πιο δυνατή εκεί και πιο μαζεμένη, όλοι προσεύχονται.
Ν' αποφεύγετε, παιδί μου, την αμαρτία. Όταν πολεμάτε, να κοιτάζετε την εικόνα του Κυρίου και να Του λέτε:
«θέλεις να είμαι θλιμμένος; θέλεις να πορνεύω; θέλεις να θυμώνω;».
Κι Αυτός θα στέλνει τη βοήθειά Του. Να έχετε πίστη Θεού και όλα θα τα νικάτε.
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_2987.html
gerontas.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου