Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.(Μέρος Α΄). Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»

Μέρος Α΄

Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη.

(άπομαγνητοφωνημένη ομιλία που μπορείτε να ακούσετε εδώ ή εδώ)

 Ἐλάτε νά κάνουμε προσευχή.

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ Παρών καί τά  πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί Ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς

ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας φιλάνθρωπε δόξα Σοι.

Χριστέ τό φῶς τό ἀληθινόν

τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα  ἄνθρωπον

ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον

σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου

 ἵνα ἐν Αὐτῷ  ὀψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον

καί κατεύθυνον τά  διαβήματα ἡμῶν

πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν Σου

πρεσβείαις τῆς παναχράντου Σου Μητρός

καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων Ἀμήν.

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα θά μιλήσουμε γία τήν συμβολή τῆς μητέρας στήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν.
Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ἡ σημαντικότερη δραστηριότητα τῆς χριστιανῆς μητέρας, στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ καλή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της.  Τό κύριο ἔργο τῆς μητέρας εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν.  Αὐτή ἡ θέση τοῦ ἱεροῦ Πατρός πηγάζει βεβαίως ἀπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος Δέν εἶναι ἡ θέση ἑνός ἀνθρώπου πού ἁπλῶς μόνο σκέπτεται, ἀλλά σκέπτεται  καί συνάμα ὁμιλεῖ μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Λοιπόν αὐτή εἶναι καί ἡ θέση θά μπορούσαμε νά ποῦμε τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὅ,τι πιό εὐλογημένο ἔχουμε μέσα στήν κοινωνία. Οὐσιαστικά ἡ σωστή οἰκογένεια
εἶναι μιά μικρή Ἐκκλησία.  Τά νέα βλαστάρια ζώντας ἐντός της καθοδηγοῦνται στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ μητέρα ἔχει σάν κύριο ρόλο τό νά ἐφαρμόσει στά παιδιά της αὐτήν τήν καθοδήγηση καί τήν ἐν Χριστῷ παιδαγωγία. Καταλαβαίνουμε ἑπομένως ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι ρόλοι πού προσπαθοῦν νά ἀποδώσουν σήμερα στίς γυναῖκες-μητέρες: ἐπαγγελματικός, κοινωνικός, τό νά ἀναρριχηθεῖ σέ ὑψηλόβαθμες κοσμικά θέσεις, ὅπως καί οἱ ἄντρες μέσα στίς διάφορες ὑπηρεσίες, τό νά ἐξελιχθεῖ, νά κάνει καρριέρα...ὅλα αὐτά, εἶναι θά λέγαμε δεύτερα, τρίτα, πάρεργα σέ σχέση μέ τό κύριο ἔργο, πού εἶναι τό ἔργο τῆς μητέρας.  Καί ἄν θέλει νά εἶναι σωστή ἀπέναντι στόν Θεό, ἀπέναντι στό Ἅγιο Πνεῦμα, θά πρέπει νά βάλει αὐτό τό ἔργο, σάν πρῶτο στόχο στήν ζωή της· θά πρέπει νά ἔχει σάν πρῶτο ρόλο της τό νά διαπαιδαγωγήσει τά τέκνα της ἐν Χριστῷ.   

2. Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Σ’ αὐτό τό ἔργο δέν εἶναι ἀβοήθητη· ἔχει μιά ἀρετή...τήν ὁποία βεβαίως τῆς τήν ἔχει δώσει ὁ Θεός.  Ἄν τήν καλλιεργήσει θά βοηθηθεῖ πολύ στό νά δια-παιδαγωγήσει ὀρθά τά παιδιά της. Ἡ ἀρετή αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη.
Οἱ γυναῖκες κατ’ ἐξοχήν ἔχουν ἀγάπη· ἰδιαί¬τερα οἱ μητέρες ἔχουν αὐτήν τήν φυσική ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη βέβαια αὐτή δέν σώζει, δέν ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά βοηθᾶ στό νά προσεγγίσει ἡ μητέρα τό παιδί καί νά κάνει θυσίες. Μπορεῖ ἡ μητέρα νά φθάσει νά θυσιάσει ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ζωή της γιά χάρη τοῦ παιδιοῦ της... Ἔχουμε τέτοια παραδείγματα. Ἡ φυσική ἀγάπη ὅμως, πού συνήθως ὑπάρχει σέ ὅλες τίς μητέρες δέν εἶναι ἡ τέλεια, ἡ σωστή , ἡ σώζουσα -ὅπως εἴπαμε- ἀγάπη. Μᾶς σώζει ἡ ἐν Χριστῷ ἀγά¬πη, ἡ ὁποία εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ τέλεια αὐτή ἀγάπη εἶναι κομμάτι, στοι¬χεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ὁ Ἀπό¬στολος Παῦλος: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη κ.λ.π.».

3. Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ (ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.

  Θά πρέπει ἡ μητέρα νά ὑπερβεῖ τήν φυσική ἀγάπη καί νά φτάσει στό ἀνώτερο ἐπίπεδο, πού εἶναι ἡ  ἐν Χριστῷ, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγάπη. Θά πρέπει δηλαδή νά φθάσει νά ἀγαπάει τά παιδιά της τελείως καί ἀνιοδιοτελῶς, χωρίς ὅρια, χωρίς διακρίσεις, ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνουν, ὅπως καί ἄν τῆς συμπεριφέρονται.
  Ἀνιοδιοτελῶς σημαίνει, ὅτι τά ἀγαπάει χωρίς νά σκέφτεται ὅτι «κάποια στιγμή θά δῶ καί ἐγώ κάτι ἀπό τά παιδιά μου»·«κάποια στιγμή θά ἔχω καί ἐγώ στά γεράματά μου ἕνα στήριγμα, ἕνα ἀποκούμπι»...
 Πολύ πιθανόν βέβαια νά ἔχει αὐτό τό «ἀποκούμπι». Ἀλλά δέν πρέπει νά ἐργάζεται μέ αὐτήν τήν προοπτική, μ΄ αὐτό τό κίνητρο, μ’ αὐτό τό back - ground στό μυαλό της.  Ἄν ἐνεργεῖ μ’ αὐτό τό σκεπτικό, ἡ ἀγάπη της εἶναι μολυσμένη, εἶναι λίγο ἰδιοτελής, εἶναι ἐμπο¬ρική σχέση·  δίνει γιά νά πάρει... ἔστω ἀργότερα.
Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι μή ἀνταποδοτική καί μή ἐμπορική .  Εἶναι ἀνιδιοτελής. Σ΄ αὐτή τήν ἀγάπη πρέπει νά φτάσει ἡ μητέρα.  Τότε λειτουργεῖ σωστά ἡ οἰκογένεια.
Ἄν ἡ μητέρα δέν προσπαθεῖ νά ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς, θά κάνει μεγάλα λάθη στἠν ἀγωγή. Κάποια στιγμή τό παιδί δέν θά τῆς φερθεῖ σωστά...
-Τότε τί θά κάνει; θά τό «πνίξει»;
-Ἄν δέν ἔχει αὐτήν τήν ἀνιοδιοτελή ἀγάπη μπορεῖ καί νά τό πνίξει ἀκόμα.  Ἔχουμε καί τέτοιες «μητέρες»... «Θεός φυλάξοι», θά πεῖτε, ἀλλά γίνεται αὐτό... δυστυχῶς.
-Γιατί;
-Διότι αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, εἶναι ἀτελής, εἶναι ἀσταθής καί πάντοτε ὑπάρχει κίνδυνος νά ἐκπέσει.  Ἐκείνη ἡ ἀγάπη πού δέν ἐκπίπτει, γιά τήν ὁποία μᾶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι « οὐδέποτε ἐκπίπτει», εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Στήν μητέρα, πού ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνει τό παιδί της, αὐτή δέν θά σταματήσει νά τό ἀγαπάει ποτέ.
Εἴχαμε βάλει στήν ἱστοσελίδα, μιά ἀνάρτηση γιά μιά μήτέρα ἀνάπηρη, πού εἶχε μόνο τό ἕνα της μάτι καί τό παιδάκι της ἔνιωθε πολύ ντροπή γιά αὐτό. Τό κοροϊδεύανε ὅλα τ΄ἄλλα τά παιδιά στό σχολεῖο καί τέλος πάντων τό παιδί, μεγάλωσε καί δέν τήν ἤθελε τήν μάννα του.  Ἔνοιωθε κόμπλεξ, γι’ αὐτό καί δέν τήν ἔπαιρνε μαζί του στίς διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Τήν κρατοῦσε σέ ἀπόσταση. Κάποια στιγμή μετά τό ἐπίγειο τέλος τῆς ζωῆς της, ἡ μητέρα ἀποκάλυψε μ’ ἕνα σημείωμα στό παιδί της, πού τήν εἶχε ἐν τῷ μεταξύ διώξει μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν συγκλονιστική ἀλήθεια: Τό παιδί της εἶχε ἀπό ἀτύχημα χάσει ὅταν ἦταν μικρό τό ἕνα του μάτι καί ἡ μητέρα του, τοῦ εἶχε δώσει τό δικό της. Εἶχε κάνει αὐτήν τήν θυσία χωρίς νά τό πεῖ στό παιδί της.
Τά λέμε αὐτά, γιατί ὄντως εἶναι πολύ δυνατή αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, πού αἰσθάνεται ἡ μητέρα γιά τά παιδιά της. Ὅλο αὐτό βέβαια εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. 

Αναβάσεις