Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Β΄ Εισαγωγή. «Επικατάρατος ό ποιών τα έργα Κυρίου άµελώς» «Να αναπαύουµε τους ανθρώπους πνευµατικά»

Λόγοι Β΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Εισαγωγή από τους λόγους του Γέροντα.

«Επικατάρατος ό ποιών τα έργα Κυρίου άµελώς»

 «Να αναπαύουµε τους ανθρώπους πνευµατικά»

Παλιά, αν ένας ευλαβής ασχολείτο µε την κατάσταση στον κόσµο, δεν πρέπει να ήταν καλά· ήταν για κλείσιµο στον Πύργο[5]. Σήµερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσµο, είναι για κλείσιµο στον Πύργο. Γιατί τότε αυτοί πού κυβερνούσαν είχαν  Θεό µέσα τους, ενώ σήµερα πολλοί από αυτούς πού κυβερνούν δεν πιστεύουν.

Είναι πολλοί τώρα εκείνοι πού επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία.

Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανήσυχη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το έθνος µας είναι οµολογία, γιατί ή Πολιτεία τα βάζει µε τον θείο νόµο. Ψηφίζει νόµους ενάντιους στον νόµο τού Θεού.

Είναι και µερικοί αδιάφοροι πού ούτε στον θεσµό της Εκκλησίας

πιστεύουν ούτε Έθνος παραδέχονται και, για να έχουν το χουζούρι τους, λένε «ό Απόστολος Παύλος λέει να µην ενδιαφέρεσαι για τα πράγµατα τού κόσµου», και έτσι αδιαφορούν! 'Αλλά ό Απόστολος Παύλος άλλο εννοούσε.
Τότε τα ειδωλολατρικά έθνη είχαν εξουσία. Μερικοί ξέκοψαν από το
κράτος και πίστεψαν στον Χριστό. Έλεγε λοιπόν ό Απόστολος Παύλος σ' αυτούς «εσείς µην
άσχολήσθε µε τα πράγµατα τού κόσµου», για να ξεχωρίζουν από τον κόσµο, γιατί όλος ό κόσµος
ήταν ειδωλολατρικός[6]. Από την στιγµή όµως πού ανέλαβε την εξουσία ό Μέγας Κωνσταντίνος
και επικράτησε ό Χριστιανισµός, δηµιουργήθηκε σιγά-σιγά ή µεγάλη χριστιανική παράδοση µε τις
Εκκλησίες, τα µοναστήρια, την τέχνη, το τυπικό της λατρείας κ.λπ.
Έχουµε λοιπόν ευθύνη να τα διατηρήσουµε όλα αυτά και να µην αφήσουµε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν. Έχω ακούσει και Πνευµατικούς να λένε: «Εσείς µην άσχολήσθε
µ' αυτά»!
Αν είχαν µεγάλη αγιότητα και έφθαναν µε την προσευχή σε τέτοια κατάσταση, πού να µην τους ενδιαφέρει τίποτε, να τους φιλούσα και τα πόδια.
Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά µε όλους και να καλοπερνούν.
Ή αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσµικούς, πόσο µάλλον στους πνευµατικούς ανθρώ-
πους.
Ένας άνθρωπος τίµιος, πνευµατικός, δεν πρέπει να κάνη τίποτε µε αδιαφορία.« Έπικατάρατος ό
ποιών τα έργα Κυρίου άµελώς», λέει ό Προφήτης Ιερεµίας.

Να αναπαύουµε τους ανθρώπους πνευµατικά

Παλιά στους δέκα οι έξι ήταν θεοφοβούµενοι, οι δύο µέτριοι και οι δύο αδιάφοροι, άλλα και
αυτοί είχαν µέσα τους πίστη. Σήµερα δεν είναι έτσι.
∆ενξέρω πού θα πάει αυτή ή κατάσταση. Να προσπαθήσουµε τώρα, όσο µπορούµε,
Να βοηθήσουµε πνευµατικά τους ανθρώπους· όπως έγινε τότε µε τον κατακλυσµό, µε την κιβω-
τό τού Νώε, έτσι και τώρα Να γλυτώσουν µερικοί, Να µή σακατευθούν πνευµατικά. Θέλει
πολλή προσοχή, πολλή διάκριση, Να δει κανείς τα πράγµατα από πολλές πλευρές και Να
ανάπαυση τους ανθρώπους.
Μήπως έµενα µε αναπαύει Να µαζεύωνται οι άνθρωποι ή ήθελα Να βλέπω τόσο κόσµο;
Όχι, αλλά σ' αυτήν την κατάσταση πού βρισκόµαστε, θέλουν λίγη βοήθεια οι καηµένοι οι
άνθρωποι.
Εγώ δεν έγινα παπάς, για να µην έχω να κάνω µε κόσµο, και τελικά περισσότερο ασχολού-
µαι µε τον κόσµο.
Αλλά ό Θεός ξέρει την διάθεση µου και µου δίνει περισσότερα από όσα θα µου έδινε αν
έκανα αυτό πού µε ανέπαυε.
Πόσες φορές παρακαλώ την Παναγία Να µου οικονοµήσει έναν τόπο µακρινό, ήσυχο, Να µή
βλέπω, Να µην ακούω τίποτε, Να κάνω προσευχή για όλον τον κόσµο, άλλα δεν µ’ ακούει
σε άλλα τιποτένια µ' ακούει.
Βλέπω ότι τώρα ό Θεός, όταν πρόκειται Να έχω κόσµο, µε βιδώνει στο κρεββάτι µε κάποια
αρρώστια, για Να ξεκουρασθώ.
∆εν µού δίνει την γλυκύτητα πού ένιωθα παλιότερα στην προσευχή, γιατί δεν θα µπορούσα
Να αποχωρισθώ από αυτήν.
Τότε, όταν ερχόταν κανείς στο Καλύβι, ζοριζόµουν Να βγώ από εκείνη την κατάσταση την πνευµατική[7].
 
Εκεί στο Καλύβι γίνοµαι πρόγραµµα των ανθρώπων. ∆ιαβάζω µέσα Ψαλτήρι, άπ' έξω χτυπούν.
Τους λέω «περιµένετε ένα τέταρτο» και αυτοί φωνάζουν: «Έ, Πάτερ, σταµάτα την προσευχή·
ό Θεός δεν παρεξηγείται».
Κατάλαβες; Μέχρις εκεί φθάνουν! ∆εν είναι µόνον πού θα σταµατήσω, αλλά αν βγω, µετά πάει, τέλειωσε.
Ό,τι κάνω µέχρι τότε.
Το πρωί, στις έξήµισι-επτά ή ώρα πρέπει να έχω τελειώσει και τον Εσπερινό, για να είµαι
σίγουρος.
«Φως...πρωϊνόν αγίας δόξης» Την ώρα πού τελειώνετε εσείς τον Όρθρο, εγώ έχω τελειώσει
και τα κοµποσχοίνια του Εσπερινού. Αν προλάβω να πάρω αντίδωρο το πρωί, καλά- µετά ούτε
τσάι  γίνοµαι πτώµα, πέφτω κάτω. Ακόµη και το Πάσχα, την ∆ιακαινήσιµο, είχα κάνει ένατες, τριήµερα8.
Μπορείς δεν µπορείς, πρέπει να µπορείς. Μία µέρα, δεν ξέρω τι εµπόδια είχε ό κόσµος
ίσως είχε φουρτούνα ή θάλασσα και δεν είχε καράβι  και δεν ήρθε κανείς στο Καλύβι.
Πά, πά, έζησα µία σιναϊτική µέρα, όπως τότε στην σπηλιά της Αγίας Επιστήµης![9]
Όταν ή θάλασσα έχει φουρτούνα, εγώ έχω µπουνάτσα· όταν έχει µπουνάτσα, τότε έχω φουρτούνα.
Έχω βέβαια την δυνατότητα να πάω κάπου να ησυχάσω. Ξέρετε πόσοι µού έχουν πει να µού
κάνουν τα έξοδα, για να πάω στην Καλιφόρνια, στον Καναδά; «Έχουµε Ησυχαστήριο, λένε,
να 'ρθής».
Αν βρεθώ σε άγνωστο τόπο, θα είναι σαν να βρίσκωµαι στον Παράδεισο. ∆εν θα µε ξέρει
κανείς, θα έχω το πρόγραµµα µου, θα ζήσω καλογερικά, όπως θέλω. Βλέπεις όµως, όταν
τελειώνει ό πόλεµος, τότε απολύεται κανείς. Τώρα έχουµε πόλεµο, πνευµατικό πόλεµο.
Πρέπει να είµαι στην πρώτη γραµµή. Τι µαρξιστές υπάρχουν, τι µασόνοι, τι σατανιστές και τό-
σοι άλλοι!
Πόσοι δαιµονισµένοι, πόσοι αναρχικοί, πόσοι πλανεµένοι έρχονται, για να τους επισφραγίσω
την πλάνη τους! Και πόσους µου τους στέλνουν, χωρίς να τους προβληµατίσουν, άλλοι για
να τους ξεφορτωθούν, άλλοι για να µη βγάλουν αυτοί το φίδι από την τρύπα... Να ξέρατε
πόσο στριµώχνοµαι και από πόσες µεριές!
Πίκρα το στόµα µου από τον πόνο των ανθρώπων. Μέσα µου όµως νιώθω παρηγοριά.
Αν φύγω, το θεωρώ σαν να φεύγω από την πρώτη γραµµή, σαν να οπισθοχωρώ.
Το θεωρώ προδοσία. Έτσι το νιώθω. Μήπως ξεκίνησα για τέτοια πράγµατα ή ξεκίνησα για
να βοηθάω µοναστήρια;
Για άλλου ξεκίνησα και άλλου βρέθηκα, και τώρα πώς παλεύω! Και βλέπεις, ό άλλος δεν µιλάει.
∆εν πάει να διαλύσουν την Εκκλησία; «∆εν πειράζει!», λέει. Πηγαίνει και µε τον έναν και µε τον
άλλον, αρκεί να βολευτεί. Τι να βολευτεί! Αυτόν τον βολεύει ό διάβολος τελικά. Αυτά είναι άτιµα πράγµατα.
Αν ήθελα εγώ να κάνω αυτό πού µε ευχαριστεί, ου, ξέρετε πόσο εύκολο ήταν;
Σκοπός όµως είναι να κάνω όχι αυτό πού βολεύει εµένα, άλλα αυτό πού βολεύει τον άλλον.
Αν σκεφτόµουν πώς να βολευτώ εγώ, έχω την δυνατότητα να βολευτώ σε πολλές µεριές. Για να πέρα-
σης όµως στην βουλή τού Θεού, πρέπει να γίνεις «βουλευτής» τού Θεού, όχι «βολευτής» τού εαυτού σου.
 
 
5 Ψηλό οχυρωµατικό οικοδόµηµα των µονών τού Άγιου Όρους, πού χρησίµευε για την
απόκρουση των

6 Πρβ. Β ' Τιµ. 2,4.

7 3 Ειπώθηκε τον Ιούνιο τού 1985.
4 Ίερ.3, 10.Ό Γέροντας µετά από µιά έντονη πνευµατική κατάσταση πού έζησε - ένιωθε 
να λειώνει από την αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο σαν την λαµπάδα πού βρίσκεται σε θερµό 
χώρο - έλαβε την πληροφορία ότι δεν πρέπει να άρνηθή την βοήθεια του προς τους ανθρώπους. Από 

τότε διέθετε την ήµερα στους ανθρώπους πού τον επισκέπτονταν και την νύχτα προσευχόταν για τα ποικίλα

προβλήµατα τού κόσµου. Όταν όµως το πλήθος των προσκυνητών αυξήθηκε κατά πολύ, είχε τον λογισµό 

να αποµακρυνθεί σε άγνωστο τόπο, για να διαθέτη όλον τον χρόνο του στην προσευχή. Τότε για δεύτερη φο-
ρά είχε πληροφορία να παραµείνει στο Κελλί του, στην «Παναγούδα», και να αναπαύει τον κόσµο.

8 Αποχή από φαγητό και νερό µέχρι την ενάτη ώρα βυζαντινή (3 µ.µ.) ή για τρεις ηµέρες.

9 Ό Γέροντας ασκήτεψε στο Σίνα, στο ασκητήριο της Άγιας Επιστήµης, τα χρόνια 1962-1964.

http://anavaseis.blogspot.com/2010/09/blog-post_1186.html