Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Πέμπτης 18-08-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. α΄ 1 - 7

α΄ 1 - 7

Ευαγγέλιον: Κατά Ματθαίον Κεφ. ΚΑ΄ 43 - 46

ΚΑ΄ 43 - 46

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

«Ἐγὼ εἰμὶ ἡ Ἀλήθεια…». Κείμενα Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς

*… Τὸ μυστήριον τῆς ἀληθείας δὲν ἔγκειται εἰς πράγματα, εἰς ἰδέας, εἰς σύμβολα, ἀλλὰ εἰς Πρόσωπον, καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ Θεανθρώπινον Πρόσωπον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ Ἀλήθεια», Ἀλήθεια παντελεία, οὐδέποτε ἐλαττουμένη, οὐδέποτε μεταβαλλομένη, πάντοτε μὶα καὶ ἡ αὐτὴ ἐν τῷ τελείῳ πληρώματί της, πάντοτε μὶα καὶ ἡ αὐτὴ χθὲς καὶ σήμερον καὶ εἰς τούς αἰῶνας. Ἀλήθεια πάντοτε ἀπαράλλακτος, - καί εἰς τὸν χρόνον ἀπαράλλακτος· πάντοτε ἄπειρος- καὶ ἐν τῷ πεπερασμένῳ ἄπειρος· πάντοτε ἀθάνατος, καὶ ἐν τῷ θνητῷ ἀθάνατος. Πᾶσαι αἱ ἄλλαι ἀλήθειαι ἐκπηγάζουν ἐξ αὐτῆς, ὡς αἱ ἀκτῖνες ἀπὸ τὸν ἥλιον καὶ ὡς ἐκ τούτου εἶναι καὶ αὐταὶ ἀθάνατοι καὶ αἰώνιοι. Ὅλαι αἱ δογματικαὶ ἀλήθειαι εἰς τὴν πραγματικότητα συνιστοῦν μὶαν καὶ μόνην ἀλήθειαν: τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅλαι ὁδηγοῦν εἰς Αὐτόν…
       * Αἱ αἰώνιοι δογματικαὶ ἀλήθειαι δὲν εἶναι οὔτε ἀφῃρημέναι ἔννοιαι, οὔτε πορίσματα συλλογισμῶν, οὔτε λογικαὶ ὑποθέσεις, ἀλλὰ γεγονότα καὶ βιώματα μὲ ὅλην τὴν ἱστορικὴν των ἀμεσότητα καὶ τὸν ρεαλισμόν των, διότι ἐφανερώθησαν, ἀπεκαλύφθησαν, ὡράθησαν, ἠκούσθησαν, ἐπραγματοποιήθησαν ἐν χώρῳ καὶ χρόνῳ μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἐπὶ παραδείγματι, τὸ δόγμα περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι αἰώνιος ἀλήθεια σαφῶς φανερωθεῖσα εἰς τὸν κόσμον μέσῳ πολλῶν παλαιοδιαθηκικῶν καί καινοδιαθηκικῶν ἐμφανίσεων, θεοφανειῶν, γεγονότων καὶ ἐμπειριῶν.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος Δεύτερο  - Κεφάλαιο 1ον.

Ἡ τεκνοποιία

Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία

-Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, ποὺ ἔχει μεγάλα παιδιὰ, εἶναι ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ὁ ἄνδρας της τὴν ἀπειλεῖ πώς, ἄν δὲν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν χωρίση.
-Ἄν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιὰ τους μὲ ἀρρώστιες καὶ ἀτυχήματα.  Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. 
Παλιὰ, ἄν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο.  Εἶχαν οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.  
Τώρα γερὰ παιδιὰ τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωὴ ἄλλα ποὺ εἶναι ἀρρωστημένα.  Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ θεραπεύσουν.  
Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατὶ καὶ αὐτά, ἄν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά , ὁπότε τί βγαίνει; 
Ἐνῶ, ἄν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο.  Θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε ἀγγελούδι.
-Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σὲ ὅλο τὸ κόσμο πενῆντα ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις καὶ διακόσιες χιλιάδες γυναῖκες πεθαίνουν ἀπὸ τὶς ἀμβλώσεις ποὺ κάνουν[11].
Σκοτώνουν τὰ παιδιὰ, γιατὶ λένε ὅτι, ἄν πληθύνη ὁ κόσμος, δὲν θὰ ἔχουν νὰ φᾶνε, νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι.  

Ἡ Ὀρθοδοξία μας. Εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία; Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Κεφ.6ον Ἡ ἀνόρθωση

β) Εἶναι δυνατή ἡ σωτηρία; (σελ.138-140)

  

Τό ἄν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατή ἤ ὄχι, ἐξαρτᾶται ἀπό τή ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπό τό ζήτημα δηλαδή, ἄν στό πρόσωπο τοῦ Ἰησου Χριστοῦ συντελέσθηκε πραγματική κοινωνία ἀνάμεσα στό Θεό καί στόν ἄνθρωπο κατά τρόπο ἀσύγχυτο καί ἀδιαίρετο.
Ἄν τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὄντως θεανδρικό ἡ σωτηρία εἶναι πραγματικότητα. 
Ἄν ὁ Χριστός δέν εἶναι θεάνθρωπος, τότε ἡ ζωή μας δέν ἔχει κανένα νόημα.
Ἡ ἁγία Γραφή μᾶς πληροφορεῖ πώς στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἐκπληρώνονται οἱ ὑποσχέσεις (Γέν. ιβ΄ 7)· εἶναι ὁ «ἔσχατος Ἀδάμ» (Α΄Κορ. ιε΄ 45), ὁ γενάρχης τοῦ νέου Ἰσραήλ (Ρωμ. θ΄ 6-8. Γαλ. γ΄ 16. Πραξ. γ΄ 25), ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου (Λουκ. β΄11).
 
«Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐπλάσθη ἀπό τήν γῆν, γήϊνος ὁ δεύτερος ἄνθρωπος, δηλαδή ὁ Κύριος, εἶναι ἀπό τόν οὐρανόν. Ὅπως εἶναι ὁ γήϊνος ἄνθρωπος, τέτοιοι εἶναι καί οἱ γήϊνοι· καί ὅπως εἶναι ὁ ἐπουράνιος, τέτοιοι εἶναι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί ὅπως ἐφορέσαμε τήν εἰκόνα τοῦ γήϊνου, θά φορέσουμε καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.  Σᾶς λέγω τοῦτο ἀδελφοί, ὅτι σάρκα καί αἷμα δέν μποροῦν νά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἡ φθορά κληρονομεῖ τήν ἀφθαρσία» (Α΄ Κορ. ιε΄ 47-50).
 

Για τη λύπη και την αθυμία (Μέγας Βασίλειος)

Όταν βλέπω το κακό να μεγαλώνει και να πολλα­πλασιάζεται και πάλι εσάς, ευλαβέστατοι, να έχετε αποκάμει από τις αδιάκοπες επιθέσεις, τότε και η δική μου καρδιά γεμίζει από αθυμία.

Όταν πάλι συνειδητοποιήσω τη μεγάλη δύναμη του Θεού, και ότι Εκείνος γνωρίζει να ανορθώνει τους τσακισμένους, να αγαπά τους δικαίους, να συ­ντρίβει τους υπερήφανους και να κατεβάζει τους ηγεμόνες που καταδυναστεύουν όσους κυβερνούν, τότε αισθάνομαι κάποια ανακούφιση και γεμίζω ελπίδα.
Γνωρίζω, και είμαι σίγουρος γι’ αυτό, πράγμα το οποίο θέλω και σεις να γνωρίζετε, ότι η επέμ­βαση του Θεού δεν είναι μακριά και ότι Εκείνος δεν εγκαταλείπει τελικά τον άνθρωπο.

Γνωρίζω ότι, όσα υποφέρουμε, μας συμβαίνουν εξαιτίας της αμαρτίας μας και ότι ο φιλάνθρωπος Θεός θα κάνει φανερή την αγάπη και την ευσπλαγχνία που έχει για τους δούλους Του. Είτε λοιπόν οι μάστιγες που μας δέρνουν, εξαιτίας της αμαρ­τίας μας, είναι μεγάλη τιμωρία για μας, ώστε να μη χρειάζεται να δεχθούμε και άλλες τιμωρίες από τον Θεό, είτε με τους πειρασμούς καλούμαστε να αγω­νισθούμε για την αλήθεια, ο δίκαιος Θεός που μας θέτει το άθλημα, δεν θα μας αφήσει να πειρασθούμε πέρα από τις δυνάμεις μας, αλλά θα μας αμείψει για όσα υποφέρουμε, με το στεφάνι της υπομονής και της ελπίδας (Α' Κορ. 10, 13).