Ο αιρετικός και η Αγία μερίδα

Τριάντα μίλια μακριά από τις Αιγαιές, πόλη της Κιλικίας, ησύχαζαν δύο στυλίτες. Ο ένας απ’ αυτούς ήταν ορθόδοξος, ενώ ο άλλος άνηκε στην αίρεση του Σεβήρου. Ασκήτευαν σε απόσταση έξι μιλίων ο ένας από τον άλλο.
Ο αιρετικός κατηγορούσε την ορθόδοξη Εκκλησία και προσπαθούσε με διάφορα επιχειρήματα να παρασύρει στην αίρεσή του και τον ορθόδοξο. Εκείνος τότε, θέλοντας να τον πληροφορήσει για το ποιά είναι η ορθή πίστη, του μήνυσε να του στείλει μία μερίδα της δικής του κοινωνίας.
Ο αιρετικός, νομίζοντας πως θα δεχόταν ο ορθόδοξος την πλάνη του, έστειλε με χαρά τη μερίδα. Έβαλε τότε ο ορθόδοξος ένα καζάνι να βράζει κι έριξε μέσα τη μερίδα του αιρετικού.
Αμέσως αυτή διαλύθηκε στο καυτό νερό του καζανιού.
Ύστερα πήρε μία μερίδα από την αγία Κοινωνία της ορθόδοξης Εκκλησίας και την έριξε κι αυτή στο ίδιο καζάνι που κόχλαζε. Την ίδια στιγμή το καζάνι κρύωσε, ενώ η αγία μερίδα όχι μόνο δεν διαλύθηκε, μα ούτε καν βράχηκε!

Ἀγαπᾶτε Ἀλληλους_3_Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον_Ἁγ. Σιλουανού_mp3

4.Π. Σάββας 2010-06-17__Ἀγαπᾶτε Ἀλληλους_3_Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον_Ἁγ. Σιλουανού_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-06-2010 (Συνάξεις Καλοκαιριοῦ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. ΛΟΓΟΙ ΑΘΩΝΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ρώτησαν κάποτε ένα αγιορείτη γέροντα. Τι είναι το Άγιον Όρος, γέροντα; 
Και αυτός απάντησε. 
« Χαρά γίνεται στον ουρανό επί ενί αμαρτωλό μετανοούντι». 
Εδώ έχουμε πολλούς που μετανοούν. Η μάλλον όλοι είμαστε μετανοούντες. 
 Στην καλύβα «Αγία Τριάς» της Σκήτης της αγίας Άννης ζούσαν πριν πολλά χρόνια πέντε κατά σάρκα αδελφοί. 
Από φθόνο του διαβόλου περιέπεσαν σε τέτοια φιλονικία μεταξύ τους ώστε ορισμένοι τους αποκαλούσαν ταραχοποιούς. 
Κάθε βράδυ όμως αυτοί έβαζαν μετάνοια μεταξύ τους και συγχωρούσε ο ένας τον άλλον. 
Παρήλθαν πολλά χρόνια σε αυτή την κατάσταση. 
Κάποτε δεν ακούγονταν τίποτα από την ταραχοποιών εκείνη καλύβα. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. 

Ο Άγιος Δημήτριος ο εκ Σαμαρίνης (18 Αυγούστου)

Οι πληροφορίες για το μαρτύριο του Αγίου Νεομάρτυρος Δημητρίου προέρχονται από τον Γάλλο Πρόξενο στα Ιωάννινα Pouqueville.

Ο Pouqueville συνάντησε τον Άγιο, ο οποίος ήταν μαθητής του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού, μαζί με τον αρχηγό της επαναστάσεως στη Θεσσαλία παπα-Ευθύμιο Βλαχάβα στα βουνά της Πίνδου και ήταν παρών στην ανάκριση και στο μαρτύριό του.
Ο Άγιος καταγόταν από το χωριό Σαμαρίνα της Πίνδου και ήταν μοναχός στο παλαιό μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής της πατρίδας του. Αναλογιζόμενος όμως με πόνο την κακή πνευματική κατάσταση των Ελλήνων τότε αλλά και τις διώξεις και τους εξευτελισμούς που υφίσταντο, βγήκε από το μοναστήρι του και διέτρεχε τα χωριά κηρύττοντας τον λόγο του Θεού, νουθετώντας και παρηγορώντας τους Χριστιανούς. Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν ιδιαίτερα οξυμένα ,εξαιτίας του κινήματος του παπα-Βλαχάβα.
Επειδή μιλούσε για την βασιλεία του Θεού κατηγορήθηκε ο Άγιος ως στασιαστής και οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος μπροστά στον Αλή Πασά , διότι οι Τούρκοι το περί της βασιλείας του Θεού κήρυγμα το αντιλαμβάνονταν με κοσμικό ανατρεπτικό περιεχόμενο.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας. Μοναδικός Σωτήρας ὁ Χριστός. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

θ) Μοναδικός Σωτήρας ὁ Χριστός (σελ. 151-154)

Γιά τόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας, πού μέ ἀγωνία ἀναζητάει ἀπάντηση στό ἐρώτημα ἄν ἡ ὕπαρξη του μέσα σ’ αὐτό τόν κόσμο τῆς ἀδικίας καί τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ ἔχει νόημα, ὑπάρχει τό εὐαγγέλιο τῆς ἐλπίδας·  ὁ Χριστός, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο μέσα ἀπό τό θάνατο στή ζωή. 

 Ὄχι σέ μιά ζωή γεμάτη ἀθλιότητες, ἀλλά  ἄξια νά τήν ζήσει κανείς, ἀπαλλαγμένη ἀπό τήν ἁμαρτία, τή φθορά καί τό θάνατο.  Εἶναι ἡ μοναδική λύση στά ἀγωνιώδη προβλήματα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.

«Μή ζητᾶς λοιπόν τόν ἀδελφό διά τήν ἀπολύτρωσή σου, ἀλλά Ἐκεῖνον πού ξεπερνᾶ τή φύση σου·  οὔτε ἄνθρωπον ἁπλοῦν, ἀλλά ἄνθρωπον Θεόν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος καί μόνος δύναται νά δώσει ἐξιλαστήρια θυσία στόν Θεόν ὑπέρ ὅλων, διότι αὐτόν ‘‘προώρισεν ὁ Θεός νά εἶναι διά μέσου τῆς πίστεως τό ὄργανον ἐξιλασμοῦ διά τοῦ αἷματος Του’’» (Μ. Βασ. Πρβλ. Ρωμ. γ΄  25).  

 Μόνον ὁ Ἰησοῦς Χριστός προσφέρει σωτηρία, γιατί Ἐκεῖνος πρόσφερε τό ἴδιο Του τό σῶμα καί τό τίμιο αἷμα Του ὡς ἀνεκτίμηστο τίμημα γιά μᾶς (Πραξ. κ΄28. Α΄ Κορ. στ΄ 20 ζ΄ 23. Γαλ. γ΄13΄. Ἑβρ. θ΄ 12-14 Α΄ Πέτρ. α΄ 18-19. Β΄ Πέτρ. β΄ 1. Ἀποκ. ε΄ 9).