Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 30-11-11

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ’ αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. δ΄ 9 - 16

δ΄ 9 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν Κεφ. ΙΘ΄ 45 - 48

α΄ 35 - 44

α΄ 45 - 52

Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Αν η εικόνα του Αγιογραφικού Αναγνώσματος δεν είναι ευκρινής, παρακαλούμε πατήστε κλικ στο "http://hristospanagia1.wordpress.com/"

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά,

Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα πάρα πολὺ καὶ γι’ αὐτό, μὲ τὴν εὐχή τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή. Αὐτὸ μὲ βοήθησε πάρα πολύ, αἰσθάνθηκα καὶ μεγάλη ἀγάπη καὶ πρὸς τὸν Θεό, καὶ πέρασα πάρα πολὺ καλά. 

Είναι ανάγκη να επαγρυπνούμε ώστε να μη κρίνουμε κανένα.

1. Σε κάποιον αδελφό που έμενε στο κοινόβιο του αββά Ηλίτ, συνέβη κάποτε ένας πειρασμός. Γι΄αυτό τον έδιωξαν από κει και πήγε κοντά στον αββά Αντώνιο, στο όρος. Αφού έμεινε ο αδελφός κοντά του κάποιο χρονικό διάστημα, τον έστειλε ο αββάς στο κοινόβιο απ΄όπου είχε φύγει. Εκείνοι όμως μόλις τον είδαν, τον ξανάδιωξαν και ο αδελφός γύρισε πάλι στον αββά Αντώνιο και του είπε:

- "Δεν θέλησαν να με δεχθούν, πάτερ".

Τον έστειλε πάλι ο Γέροντας και τους μήνυσε το εξής:

- "Ένα καράβι ναυάγησε μέσα στο πέλαγος, έχασε το φορτίο του και με κόπο πολύ έφθασε στη στεριά. Και εσείς ό,τι σώθηκε και έφθασε στη στεριά, θέλετε να το καταποντίσετε;"

Κι εκείνοι όταν άκουσαν ότι ο αββάς Αντώνιος τον έστειλε, ευθύς τον δέχθηκαν.

8. Είπε ο αββάς Ησαϊας:

Πῶς γίνεται ἡ κάθαρση καί ὁ Φωτισμός.

 - Πῶς γίνεται ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη; Πῶς φεύγουν οἱ λογισμοὶ καί οἱ κακές ἕξεις πού ἔχουν φωλιάσει μέσα στὴν καρδιά μας;»

-Μὲ τὴν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Θείου Ὀνόματος («Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με») στὴν καρδιά μας. Καὶ ὄχι μόνο μ’ αὐτό, βέβαια, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ἀσκητική, θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ σημαίνει μετάνοια, νηστεία, ἀγρυπνία, λειτουργικὴ ζωὴ (δηλ. νὰ πηγαίνεις στίς ἀκολουθίες καί πρό πάντων στὴν Θεία Λειτουργία), σημαίνει ὀρθὴ δογματικὴ συνείδηση (δηλ. νὰ πιστεύεις σωστά, ὀρθόδοξα).

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΕ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ.

Μεγαλόσχημος μοναχός Ιουβενάλιος Μπιρσάν Μοναστήρι Σλάτινα (1878-1968)

Γεννήθηκε στην κοινότητα Μαλίνι της επαρχίας Σουτσεάβας. Το 1923 ήλθε στο μοναστήρι Σλάτινα να γίνει μοναχός. Μέσα στην ψυχή του είχε ανάψει ό πόθος για τον Θεό. Στο βάπτισμα του επήρε το όνομα Ιωάννης.

Μετά από δύο χρόνια έκάρη μοναχός με το νέο όνομα Ίουβενάλιος. Άφ' ότου έγινε μοναχός, δεν δοκίμασε κρέας στην ζωή του. Ενώ γάλα και τυρί έτρωγε μόνο κάθε Σάββατο και Κυριακή. Τις άλλες ήμερες έτρωγε μόνο μία φορά την ήμερα, μετά τον Εσπερινό. Συνήθως έτρωγε λαχανικά, πατάτες και φρούτα. Λαδερό φαγητό δοκίμαζε Σάββατα και Κυριακές. Ζάχαρη δεν δοκίμασε στην ζωή του παρά μόνο μέλι.

Καθημερινή του υποχρεωτική ενασχόλησης ήτο ή ανάγνωσης του βιβλίου των Ψαλμών. Το βράδυ δεν έτρωγε, εάν πρώτα δεν είχε τελειώσει το Ψαλτήριο. Άρχιζε να το διαβάζει από το πρωί και το απόγευμα στις 4-5 το τελείωνε.

Ήτο μεγάλος αγωνιστής. Αγωνιζόταν να υποτάξει το σώμα στο πνεύμα. Γι' αυτό εκοιμάτο 3-4 ώρες την νύκτα. Το κρεβάτι του αποτελείτο από μία σανίδα χωρίς στρώμα. Είχε μόνο μία λεπτή κουβέρτα για να μη φαίνεται το σανίδι. Αντί για προσκέφαλο έβαζε μία πέτρα, την οποία σκέπαζε με την πετσέτα του προσώπου του, για να μη φαίνεται. 

Τὰ δάκρυα τῆς μετάνοιας. «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο 

«Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων» (σελ.196-198)

Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου

Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2007

 Στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, στὰ πρῶτα χρόνια τοῦ 12ου αἰώνα, εἶχαν κοινοβιάει δύο μοναχοί, ὁ Θεόφιλος καί ὁ Ἰωάννης, φίλοι στενοί ἀπό τά παιδικά τους χρόνια. Ἀλλά καί μέσα στή μονή εἶχαν γίνει ὑπόδειγμα ἀδελφικῆς ἀγάπης.
Ἐπειδή θέλησαν νά μείνουν ἀχώριστοι ἀκόμα καί στό τάφο, παρακάλεσαν τόν ἁρμόδιο μοναχό, τόν π.Μάρκο, νά τούς ἑτοιμασει ἕνα κοινό τόπο ταφῆς.
Κάποτε ὁ Θεόφιλος ἔλειψε γιά ἕνα διάστημα ἀπό τή Λαύρα.  Στή διάρκεια ὅμως τῆς ἀπουσίας του, ἀσθένησε ὁ Ἰωάννης κι ἔφυγε γιά τόν οὐρανό. Ἐπιστρέφοντας ὁ Θεόφιλος, ἔκλαψε πικρά γιά τό θάνατο τοῦ πνευματικοῦ ἀδελφοῦ του, ἀγανάκτησε ὅμως, γιατί βρῆκε τό νεκρό θαμμένο στήν πρώτη θέση τοῦ κοινοῦ τάφου.
-Πάτερ Μάρκε, διαμαρτυρήθηκε, γιατί τόν ἔβαλες ἐδῶ; Στήν πρώτη σειρά πρέπει νά ταφῶ ἐγώ, σάν μεγαλύτερος.
Ὁ ταπεινός καί ἁπλός Μάρκος ζήτησε συγνώμη ἀπό τόν ὀργισμένο μοναχό καί, γυρίζοντας στό νεκρό, πρόσταξε:
-Σήκω, ἀδελφέ, καί παραχώρησε τήν πρώτη θέση στόν μεγαλύτερό σου.
Μέ φρίκη τότε εἶδαν ὅλοι τόν νεκρό νά σηκώνεται καί ν’ ἀλλάζει θέση.
Ὁ Θεόφιλος ἀμέσως συνῆλθε.  Μετανοημένος πικρά, ζήτησε συγχώρηση ἀπό τόν π. Μάρκο, πού τοῦ ἀπάντησε μ’ αὐτά τά λόγια:

Λόγος τοῦ Μ. Βασιλείου εἰς τό «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας...» καί εἰς τήν πλεονεξία_mp3

Π. Σάββας 2011-11-20_ΛΟΓΟΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ''ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΘΕΛΩ ΜΟΥ ΤΑΣ ΑΠΟΘΗΚΑΣ...'' ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΝ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-11-2011(Συνάξεις Κυριακῆς στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Ἡ προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους

 Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 2ο

 Ἡ ἀρρώστια

 Ἡ προσευχὴ γιὰ τοὺς ἀρρώστους

-Γέροντα, παρακάλεσαν νὰ σᾶς ποῦμε νὰ προσευχηθῆτε γιὰ ἕνα ἄρρωστο παιδάκι καὶ ρωτοῦν ἄν θὰ γίνη καλά.  Τί νὰ τοὺς ποῦμε;

-Πέστε τους: «Ὁ Γέροντας θὰ προσευχηθῆ. Ὁ Χριστὸς ἀγαπάει τὸ παιδὶ καὶ θὰ κάνη ὅ,τι εἶναι γιὰ τὸ καλό του. Ἄν δῆ ὅτι τὸ παιδί, ὅταν μεγαλώση, θὰ γίνη, καλύτερο, θὰ ἀκούση τὴν προσευχή του. Ἄν δῆ ὅμως ὅτι ἀργότερα δὲν θὰ εἶναι σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, τότε, ἐπειδὴ τὸ ἀγαπάει, θὰ τὸ πάρη». «Ζήτησε, λέει, καὶ θὰ σοῦ δώσω»[30].  Ἀλλὰ θὰ μοῦ τὸ δώση ὁ Θεὸς ἄν ἐγὼ εἶμαι δοσμένος στὸν Θεό· ἀλλιῶς, τί νὰ μοῦ δώση τὴν ζωή, γιὰ νὰ ξεφύγω; Ἐγὼ χαίρομαι, εἴτε γίνη καλὰ εἴτε πεθάνη ἕνας ἄρρωστος γιὰ τὸν ὁποῖο προσεύχομαι.
-Γέροντα, εἶναι καλὸ νά προσευχώμαστε γιὰ τὴν ὑγεία μας;
-Καλύτερα εἶναι νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη μας.  Νὰ ζητοῦμε δηλαδὴ πρῶτα τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἄν παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς κάνη καλά, τρῶμε τὴν οὐράνια περιουσία. Ὅταν ὅμως δὲν ἀντέχουμε τούς πόνους τῆς ἀρρώστιας τότε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς θεραπεύση, καὶ Ἐκεῖνος θὰ ἐνεργήση ἀνάλογα.

Νουθεσίαι πνευματικαὶ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Καιρός σε λοιπὸν ἀνανῆψαι καὶ πάντα ἀποσείσασθαι.
Μνήσθητι ὅτι σήμερον ἢ αὔριον ἰδεῖν ἔχεις τοὺς οὐρανοὺς,
καὶ τοὺς ἀγγέλους θεάσασθαι,
καὶ παραστῆναι τῷ φοβερῷ βήματι,
καὶ ἐλθεῖν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ κριτηρίῳ αὐτοῦ,
ἐν τῷ τῆς σωφροσύνης καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας δικαστηρίῳ,
καὶ λόγον δοῦναι παντὸς τοῦ βίου σου.
Εἰ θέλεις ἰδεῖν τὸν ἅγιον,
ἁγίασον σεαυτόν·
εἰ θέλεις ἰδεῖν τὸν ἅγιον καὶ ἀμίαντον,
ἅγνισον σεαυτὸν πρότερον.
Ἀφ' οὗ τις ἔλθῃ εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, ὅλον ἑαυτὸν ἀνέθηκε τῷ Θεῷ,
καὶ οὐκέτι ἔχει ἑαυτοῦ ἐξουσίαν·
τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατέγραψεν ἑαυτόν.
Ἀρνησάσθω οὖν ἑαυτὸν καὶ τὰ θελήματα ἑαυτοῦ, καὶ ἀκολουθησάτω τῷ Θεῷ.
Πόσην ἤγειρε θάλασσαν ἐν τῷ βίῳ ἡ πολιτεία τῆς σαρκὸς ταύτης;
ὅσα κύματα εἰργάσατο;

Ὁ Νηπιοβαπτισμός. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἡ Ὀρθοδοξία μας

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Ὁ Νηπιοβαπτισμός (σελ.301-303)

Τό ἅγιο βάπτισμα εἶναι ἀπαραίτητο γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου (Ἰω. γ΄5-7. Πράξ. β΄38, 41. Α΄ Πέτρ. γ΄20-21. Τίτ. γ΄ 5), γιατί μέ αὐτό ἐντάσσεται ὁ ἄνθρωπος στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί γίνεται «εἷς ἐν Χριστῷ», δηλαδή μετέχει στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ σωτηρία (Γαλ. γ΄ 26-29, Ἰω. ιδ΄6). 

Ὁ Χριστός δέν ἀπέκλεισε τά παιδιά ἀπό τή σωτηρία. Ἀντίθετα τά ἐκάλεσε νά ἔλθουν κοντά Του, ἔβαλε τά χέρια Του πάνω τους, τά εὐλόγησε, τούς μετέδωσε τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί διακήρυξε πώς σ’ αὐτά ἀνήκει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθ. ιθ΄ 14-15. Μάρκ. ι΄ 13-16. Λουκ. ιη΄ 15-17). 

Ἄν λοιπόν τό βάπτισμα εἶναι σωτηρία, πρέπει νά ἐκλάβουμε μέ ἀνάλογο τρόπο τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, πού κάλεσε τά παιδιά κοντά Του καί βεβαίωσε τούς μαθητές του πώς σ’ αὐτό ἀνήκει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

Ὅποιος ἀρνεῖται νά βαπτίσει μικρά παιδιά, ἀντιτάσσεται σ’ αὐτή τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ! 

29 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Παραμόνου και των συν αυτώ 370, Φιλουμένου, Νικολάου Οσίου, Ιωάννη Ιερομάρτυρα, των Αγίων έξι Μαρτύρων, Ουρβανού, Διονυσίου Επισκόπου, Παγκοσμίου Οσίου, Πιτυρούν Οσίου, Ουαλερινού, Φαιδρού, Μάρκου Οσίου, Νεκταρίου Οσίου, Φιλουμένου Νέο-ιερομάρτυρα, Brendan, Ανάμνηση Εγκαινίων Ναού Σεργίου και Βάκχου.

Ὁ Ἅγιος Παράμονος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ 370 σὺν αὐτῷ Μάρτυρες

Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.
Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους. Ὅλοι ὅμως ἀρνήθηκαν. Καὶ ἐνῶ γίνονταν οἱ εἰδωλολατρικὲς θυσίες, οἱ πιστοί του Χριστοῦ ἔψαλλαν «ψαλμοὶς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαὶ πνευματικαί», στὸν Σωτήρα τους.
Ὁ Ἀκυλίνος, ἐξαγριωμένος ἀπὸ τὴν στάση τους, διέταξε νὰ τοὺς σκοτώσουν. Ὅρμησαν ἐναντίον τους οἱ στρατιῶτες, καὶ κτυπώντας τους μὲ τὶς λόγχες, καταξέσχισαν τὰ σώματά τους. Ἔτσι, μαρτυρικὰ καὶ ἔνδοξα παρέδωσαν ὅλοι τὴν γενναία ψυχή τους στὸ στεφανοδότη Χριστό.

Χριστούγεννα Ηλιούγεννα ή Μιθρούγεννα;

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ Ή ΜΙΘΡΟΥΓΕΝΝΑ;

 Λάμπρου Κ. Σκόντζου,
Θεολόγου - Καθηγητού

    
     Η μεγάλη εορτή των Χριστουγέννων αποτελεί για σύμπασα τη Χριστιανοσύνη την ευφρόσυνη ανάμνηση του πιο ελπιδοφόρου γεγονότος της ανθρώπινης ιστορίας. Διότι η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου ήταν, είναι και θα είναι το κέντρο όλων των ιστορικών εξελίξεων. Υπήρξε η απαρχή της πιο μεγάλης επανάστασης όλων των εποχών, καθότι έμελλε ο Θεάνθρωπος Λυτρωτής να αλλάξει την πορεία του κόσμου, να ανασύρει τον πεσόντα άνθρωπο από τα ζοφώδη σκότη της απατηλής πλάνης και να τον οδηγήσει στο ανέσπερο θεϊκό φως της αλήθειας.